life coaching Ποια η γνώμη σας.

[doctormarkon]

Μια συζήτηση ξεκίνησε στο δελτίο θανάτων. Με αφορμή το θάνατο του Γιώργου Τζώρτζη.
Ο Γιώργος Τζώρτζης ήταν πρωταγωνιστής σε μία συγκλονιστική ταινία με τίτλο "Η 7η μέρα της δημιουργίας"
Ολόκληρη εδώ για όποιον επιθυμεί να τη δει.
http://clipwatching.com/pb57ylthtdku/19 ... P.mp4.html

Για όποιον δεν θέλει να δει μια ταινία του 1966 κάνω μια μικρή περίληψη.

Ο Αλέκος (Γιώργος Τζώρτζης) είναι ένας νέος ωραίος και φιλόδοξος + ερωτευμένος με την Έλλη Φωτίου που δουλεύει σε δισκάδικο.
Έχει σπουδάσει σε μία σχολή κάτι σαν ΙΕΚ σχεδιαστής δομικά έργα κάτι παραπλήσιο.
Θέλει να δουλέψει ακριβώς στο αντικείμενο που σπούδασε χωρίς να συμβιβάζεται με κάτι προσωρινό και λίγο κατώτερο από αυτό που σπούδασε.
Είναι ικανός αλλά τρώει πόρτα.
Στην ταινία στο τέλος υπάρχει το ερώτημα: Τι του έλειπε για να προκόψει??????
Ακούγεται από το στόμα του βοηθητικού ρόλου του δικηγόρου κάτι σαν χορός αρχαίας τραγωδίας.
Η απάντηση στην εξαιρετική ερμηνεία του Γιώργου Τζώρτζη που ο ρόλος που ερμηνεύει είναι σήμερα πολύ πιο επίκαιρος απ ότι ήταν το 1966.

Επιδιώκει να βρει δουλειά στο αντικείμενο που σπούδασε (σωστό και θεμιτό) αλλά δεν συμβιβάζεται με κάτι λιγότερο τουλάχιστον προσωρινά. Πέφτει στα εξής σφάλματα:

1. Κατηγορεί τον πατέρα του ότι δεν τον μεγάλωσε σωστά.
2. Ζητάει δανεικά. Ολέθριο.
3. Δημιουργεί χρέη.
4. Βλέπει τους άλλους σαν παρακατιανούς και έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.

[doctormarkon]

Μη σας ξαφνιάζει ο τίτλος του τόπικ και γιατί δεν το έβαλα στην ενότητα "κινηματογράφος"
Στο κάτω κάτω δεν είστε υποχρεωμένοι να δείτε την ταινία.

Περισσότερο επικεντρώνομαι στους σύγχρονους life coachers που απ όσα λένε στο Υ.Τ επιδιώκουν στην αναπαραγωγή αυτού του χαρακτήρα που ερμήνευσε υπέροχα ο Τζώρτζης. Όμως ο χαρακτήρας αυτός είναι παράδειγμα προς αποφυγή.

Δεν είναι το "ρεμάλι" ούτε κάτι κραυγαλέο.
Τα σφάλματα βρίσκονται στα σημεία.

Οι σύγχρονοι σύμβουλοι ζωής παροτρύνουν κατά κανόνα τους ανθρώπους να παρατήσουν τη δουλειά που κάνουν αν αυτή δεν τους "γεμίζει" και το Σύμπαν θα φροντίσει.

Δε μας τα είπε καθόλου καλά ο "Κουνέλης". Το Σύμπαν δεν συνωμοτεί αλλά ρίχνει ΦΑΠΕΣ σβουριχτές.
Όποιος θέλει ας κάνει την προσομοίωση σε κάτι πιο απλό. Σε μικρές αλλαγές για να νιώσει τη φάπα του Σύμπαντος αλλά να μην είναι πολύ δυνατή.

Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν δουλειές που δεν τους "γεμίζουν".
Αν και η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Κάνουν δουλειές που δεν τους γεμίζουν ΑΠΟΛΥΤΑ αλλά έχουν τα τυχερά και τις καλές πλευρές.

Στην περίπτωση αυτή θα άξιζε τον κόπο να παρατήσει κάποιος τη δουλειά που δεν τον γεμίζει για να γεμίσει χρέη και να ζει με δανεικά.

Οι σύμβουλοι ζωής εμφανίζονται πολύ απόλυτοι στις απόψεις τους.
Κάποιοι ιδιαίτερα φιλελέ με νεοεποχίτικες αντάυγειες

[doctormarkon]

Συνεχίζω τη συζήτηση από το δελτίο θανάτων εδώ

Μαρία σε ευχαριστώ πολύ για τη ταινία την παρακολούθησα όλη και το ηθικό δίδαγμα της είναι πως μία ψυχή δεν θα πρέπει ποτέ να συμβιβάζεται εφόρου ζωής με κάτι το οποίο δε θέλει πραγματικά να βιώσει στην ενσάρκωση της. Για μικρό χρονικό διάστημα μπορεί να συμβιβαστεί εξ'ανάγκης και να κάνει κάτι το οποίο δεν της ταιριάζει όμως εάν συνεχίσει ή αποφασίσει ολοκληρωτικά να το κάνει διά βίου τότε πολύ πιθανό αυτό να οδηγήσει στην αυτοκτονία είτε συνειδητά (είτε ασυνείδητα όπως στην ταινία)[/b]. Το να αποφασίζει κάποιος να κάνει κάτι το οποίο πραγματικά δε θέλει και να το ακολουθεί πιστά μέχρι το τέλος της ζωής του είναι μία πολύ επικίνδυνη απόφαση, μία απόφαση κόντρα στην συνείδηση και την βούληση της ίδιας του της ψυχής.

Είπα στο δελτίο θανάτων ότι η ζωή δεν είναι μόνο τι δουλειά κάνεις και αν αυτή σε γεμίζει η όχι.
Είναι ένα σύνολο πράμάτων. Ζυγίζεις τα υπέρ και τα κατά και ανάλογα αποφασίζεις. Κάθε κατάσταση έχει υπέρ και κατά και τίποτα δεν είναι απόλυτο.
Αν πάρω παράδειγμα τον εαυτό μου.
Είμαι δημ υπάλληλος και δεν ήμουν γεννημένη για το επάγγελμα αυτό.
Δεν μου πάει και δεν με γεμίζει.
Οι φωνές του χορού πάντα μου έλεγαν "Γιατί δεν παραιτείσαι?????????"

Η απόλυτη πράξη......... να δίνεις μια κλωτσιά σε όλα.
Πέρασα μία περίοδο κολασμένη. Δεν παραιτήθηκα.
Έδινα κάθε χρόνο στο ΙΚΥ για υποτροφία και πέτυχα πρωτιά και την πήρα.
Που σήμαινε 5 χρόνια εκτός υπηρεσία με πλήρεις αποδοχές + τα χρήματα της υποτροφίας.
Timing Τζακ ποτ. Έδωσα εξετάσεις σε κατάσταση εγκυμοσύνης επτά μηνών και ξεκίνησα διατριβή με νεογέννητο μωρό.
Τζακ ποτ γιατί ήρθε και κόλλησε η υποτροφία και η εκπαιδευτική άδεια πάνω στην άδεια ανατροφής παιδιού.
Εξι χρόνια δεν χρειαζόταν να πηγαίνω να χτυπάω κάρτα και να κάνω ωράριο.
Ήμουν κοντά στο παιδί σε όλη την προσχολική ηλικία (κάτι που λένε ότι το παιδί πρέπει να είναι δίπλα στη μαμά μπλα μπλα.....αλλά αυτοί που τα έλεγαν αυτά με κατηγορούσαν σαν αργόμισθη που κλέβει τα λεφτά του κράτους...και ανήθικη)
Απαλλάχτηκα από κάτι γρουσούζες στην ιεραρχία που με είχαν στο μάτι. Γύρισα με διδακτορικό με άριστα ομόφωνο.

Τίμημα: Δεν πήρα ποτέ προαγωγή (χέστηκα). Οι κρίσεις σταμάτησαν ή αναβάλλονται του αγίου ποτέ. Κατά ένα μέρος για πάρτη μου.

Μετά το τζακ ποτ δεν παραπονιέμαι.
Αλλά δεν θα πνιγώ στη λάντζα ούτε θα μου βάλει άγχος κανείς.
Χαλαρά και με λίγη λούφα και παραλλαγή.

Κάποια υπέρ κάποια κατά. Η ζωή είναι αλλού και είναι παντού.

Ένα πράγμα δεν θα έκανα ποτέ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΔΑΝΕΙΚΑ. Κυρίως από φίλους.
Ή να βάζω στο χέρι πρόσωπα που αγαπάω και ταυτόχρονα να τα καίω έναν έναν γιατί δεν θα τα γυρίσω ποτέ πίσω.
ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ
Αυτό είναι η μεγάλη αρχή για μένα.
Δεν είναι ελεύθερος αυτός που βρίσκεται σε ανάγκη να ζητήσει δανεικά.
Γιατί όταν μπαίνουν τα λεφτά στη σχέση με φίλους οι φίλοι θυσιάζονται στο βωμό του Μαμωνά.
Ο ήρωας της παραπάνω ταινίας ζητούσε δανεικά. Παρακαλούσε, ξεφτιλιζόταν, και μάλιστα επέμενε ότι αυτός ήταν ο καλύτερος και οι άλλοι παρακατιανοί. ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ

[georgeelvismichael_]

Συνεχίζω τη συζήτηση από το δελτίο θανάτων εδώ

Είπα στο δελτίο θανάτων ότι η ζωή δεν είναι μόνο τι δουλειά κάνεις και αν αυτή σε γεμίζει η όχι.
Είναι ένα σύνολο πράμάτων. Ζυγίζεις τα υπέρ και τα κατά και ανάλογα αποφασίζεις. Κάθε κατάσταση έχει υπέρ και κατά και τίποτα δεν είναι απόλυτο.
Αν πάρω παράδειγμα τον εαυτό μου.
Είμαι δημ υπάλληλος και δεν ήμουν γεννημένη για το επάγγελμα αυτό.
Δεν μου πάει και δεν με γεμίζει.
Οι φωνές του χορού πάντα μου έλεγαν "Γιατί δεν παραιτείσαι?????????"

Η απόλυτη πράξη......... να δίνεις μια κλωτσιά σε όλα.
Πέρασα μία περίοδο κολασμένη. Δεν παραιτήθηκα.
Έδινα κάθε χρόνο στο ΙΚΥ για υποτροφία και πέτυχα πρωτιά και την πήρα.
Που σήμαινε 5 χρόνια εκτός υπηρεσία με πλήρεις αποδοχές + τα χρήματα της υποτροφίας.
Timing Τζακ ποτ. Έδωσα εξετάσεις σε κατάσταση εγκυμοσύνης επτά μηνών και ξεκίνησα διατριβή με νεογέννητο μωρό.
Τζακ ποτ γιατί ήρθε και κόλλησε η υποτροφία και η εκπαιδευτική άδεια πάνω στην άδεια ανατροφής παιδιού.
Εξι χρόνια δεν χρειαζόταν να πηγαίνω να χτυπάω κάρτα και να κάνω ωράριο.
Ήμουν κοντά στο παιδί σε όλη την προσχολική ηλικία (κάτι που λένε ότι το παιδί πρέπει να είναι δίπλα στη μαμά μπλα μπλα.....αλλά αυτοί που τα έλεγαν αυτά με κατηγορούσαν σαν αργόμισθη που κλέβει τα λεφτά του κράτους...και ανήθικη)
Απαλλάχτηκα από κάτι γρουσούζες στην ιεραρχία που με είχαν στο μάτι. Γύρισα με διδακτορικό με άριστα ομόφωνο.

Τίμημα: Δεν πήρα ποτέ προαγωγή (χέστηκα). Οι κρίσεις σταμάτησαν ή αναβάλλονται του αγίου ποτέ. Κατά ένα μέρος για πάρτη μου.

Μετά το τζακ ποτ δεν παραπονιέμαι.
Αλλά δεν θα πνιγώ στη λάντζα ούτε θα μου βάλει άγχος κανείς.
Χαλαρά και με λίγη λούφα και παραλλαγή.

Κάποια υπέρ κάποια κατά. Η ζωή είναι αλλού και είναι παντού.

Ένα πράγμα δεν θα έκανα ποτέ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΔΑΝΕΙΚΑ. Κυρίως από φίλους.
Ή να βάζω στο χέρι πρόσωπα που αγαπάω και ταυτόχρονα να τα καίω έναν έναν γιατί δεν θα τα γυρίσω ποτέ πίσω.
ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ
Αυτό είναι η μεγάλη αρχή για μένα.
Δεν είναι ελεύθερος αυτός που βρίσκεται σε ανάγκη να ζητήσει δανεικά.
Γιατί όταν μπαίνουν τα λεφτά στη σχέση με φίλους οι φίλοι θυσιάζονται στο βωμό του Μαμωνά.
Ο ήρωας της παραπάνω ταινίας ζητούσε δανεικά. Παρακαλούσε, ξεφτιλιζόταν, και μάλιστα επέμενε ότι αυτός ήταν ο καλύτερος και οι άλλοι παρακατιανοί. ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ

Mαριά είσαι πραγματικά αξιέπαινη για όλα αυτά που πέτυχες στη ζωή σου. Κανονικά δεν θα έπρεπε να βιώνουμε πράγματα που δεν θέλουμε ή δεν μας ταιριάζουν αλλά ακόμα και αυτές οι όχι και τόσο ευχάριστες εμπειρίες αποτελούν ένα μάθημα για εμάς. Ένα μάθημα δυαδικότητας και διαχωρισμού το οποίο όταν το λαμβάνουμε συνειδητοποιούμε καλύτερα ποιο είναι το σωστό και την έννοια της Ενότητας. Όταν κάποιος έχει βιώσει το αντίθετο πρόσωπο και την διαφορετική όψη μιας κατάστασης τότε ξέρει αυτόματα συνειδητά πλέον πως να πράξει και τι πρέπει να αποφύγει.

Παρακολούθησα και την ταινία "Όμορφες ημέρες" την οποία πρότεινες σε αυτό το link http://clipwatching.com/c8w8ac54v51y/19 ... P.mp4.html και σε ευχαριστώ πολύ και για αυτήν . Είναι μια ταινία στην οποία η αγάπη νικάει στο τέλος σε όλα τα επίπεδα. Η εξωτερική ομορφιά χάνεται η ομορφιά όμως της ψυχής δεν χάνεται ποτέ. Να είσαι σίγουρη πως εάν και εγώ είχα την οικονομική δυνατότητα της Joan από την πρώτη κιόλας στιγμή θα έκανα ακριβώς το ίδιο που έκανε και εκείνη στους συνανθρώπους της με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το έκανε μην περιμένοντας το τέλος της ζωής μου για να το πράξω. Όλοι μας κρινόμαστε στο τέλος βάση του πόση αληθινή αγάπη δείξαμε στην κάθε μας ενσάρκωση. Βάση αυτού ορίζεται και η δονητική συχνότητα του πνεύματος μας το οποίο ενσαρκώνεται σε αντίστοιχο πλανήτη ανάλογης διάστασης και συχνότητας κάθε φορά ίδιας με αυτής του Πνεύματος μας.

[doctormarkon]

Αυτό που είναι πολύ καλό είναι πως έκανε τα πάντα με απόλυτη μυστικότητα.
Έδωσε ευκαιρίες την κατάλληλη στιγμή και άλλαξε τη ζωή των κατοίκων του νησιού.
Εκείνη πέθανε αλλά πρόσφερε ευκαιρίες για όμορφες μέρες.

Στην ταινία αυτή φαίνεται η αξία της προσφοράς.
Η προσφορά έχει αξία όταν δίνεις ευκαιρίες.
Υπάρχει και η προσφορά χωρίς λόγο.
Άνθρωποι που θυσιάζονται για κάποιους άλλους αλλά δεν βλέπουν ανταπόκριση.
Η ανταπόκριση δεν είναι να πει κάποιος ευχαριστώ.
Αφού έτσι κι αλλιώς η προσφορά γίνεται κρυφά.
Αλλά να γίνει καλύτερος σαν άνθρωπος αυτός που παίρνει.

Συμβαίνει και το αντίθετο.
Σε αυτό δεν θα πρόσφερα.

βλ. κακομαθημένα παιδιά που τα περιμένουν όλα στο πιάτο.

Έβλεπα κάποτε ένα βίντεο με μία ψυχολόγο τη Θέκλα Πετρίδου.
Μιλούσαν για την τσιγγουνιά
Μία γυναίκα παραπονέθηκε ότι η μητέρα της δεν βοηθάει και είναι τσιγγούνα.
Λέει ότι είναι πιά ηλικιωμένη και μπορεί να περάσει με ένα γιαούρτι και έπρεπε να δίνει όλη τη σύνταξη στο ζευγάρι.
Τρόμαξα όταν το άκουσα.
Για κάτι τέτοιους δεν θα έδινα μία.

Είμαι υπερ της μυστικότητας κάποιας βοήθειας.
Κανείς να μην πει ευχαριστώ αλλά και κανείς να μην έχει παράλογες απαιτήσεις και μάλιστα να κάνει κουμάντο στη ζωή αυτού που δίνει.
Όταν δίνεις, δίνεις επειδή το θέλεις και όχι επειδή κάποιος κλαίγεται και ασκεί ψυχολογικό εκβιασμό πάνω σου.

Μιλάμε για τοξικές συμπεριφορές και όχι για τοξικούς ανθρώπους όπως λένε οι συνήθεις συμβουλάτορες.
Οι τοξικές συμπεριφορές θρέφονται και από τις δύο πλευρές και δεν υπάρχουν θύτες και θύματα.
Αν απομακρύνεις ένα δήθεν "τοξικό" άτομο από τη ζωή σου κάποιο άλλο θα βρεθεί να καλύψει το κενό αν έλκεις τοξίνες.
Γι αυτό όλα τα περί "τοξικών" είναι μεγάλη μπούρδα

[doctormarkon]

Στην ταινία που ανέφερες η ηθοποιός Νίκη Τριανταφυλλίδη Υπέροχη. Είχε ένα σημάδι και πίστευε ότι είναι άσχημη.
Τα είχε με έναν τυφλό.
Η Τζόαν έδωσε χρήματα για να χειρουργηθεί.
Η κοπέλα του φοβόταν ότι αν τη δει με το σημάδι δεν θα του αρέσει.
Προτιμούσε να παραμείνει τυφλός.
Τελικά όταν ο τυφλός βρήκε το φως του την βρήκε όμορφη.

Μιλάμε για μια κατάσταση όπου κάποιος που έχει αμφιβολίες για τον εαυτό του ή ντρέπεται για κάτι, δεν επιθυμεί το καλό του συντρόφου του γιατί φοβάται μη φύγει και τον χάσει. Άλλη μία κάπως τοξική συμπεριφορά που όμως δεν προέρχεται από "τοξικό" άτομο. Από ανασφαλές άτομο που φοβάται να μη χάσει ότι έχει ναι.

Ο καθένας μας κάποια στιγμή της ζωής του μπορεί να συμπεριφέρεται τοξικά.
Η μπορεί να βάλει λόγια κάποιος τρίτος.

Η ζήλεια η ανασφάλεια ο φόβος είναι από μόνα τους τοξικά αισθήματα.
Ακόμα και αν τα κρατήσεις μέσα σου σε δηλητηριάζουν.

Αν ήμουν στο επάγγελμα αυτό θα ήθελα να βοηθήσω να τα ξεπεράσουν όλα αυτά μέσα τους και όχι να απομακρύνουν άτομα από τη ζωή τους για να μην κολλήσουν

[Isidora]

Μαρία μου γλυκιά μια πολύ μεγάλη κουβέντα μπορούμε να ανοίξουμε γι΄αυτήν την συμπεριφορά της ηρωίδας της ταινίας.
Τι τελικά είναι η αγάπη?
Πως την αντιλαμβανόμαστε...? Πόσο υποκειμενικά μπορούν να γίνουν τα κριτήριά μας προκειμένου να μην χάσουμε την αποδοχή, γιατί την αγάπη δεν την χάνουμε.
Για να το πούμε όμως πιο σωστά "τι είναι ο έρωτας", επειδή η κοπέλα είναι ερωτευμένη με τον συμπρωταγωνιστή της στην ταινία και για να μην την απορρίψει προτιμά να παραμείνει τυφλός.
Εγωιστική συμπεριφορά, παρ΄όλο που ο λόγος που το κάνει αυτό είναι η ανασφάλειά της...

Μήπως καθημερινά δεν βλέπουμε γύρω μας τέτοιες συμπεριφορές, ή και ακόμα χειρότερες, εννοώ πιο εγωιστικές?
Πόσοι έχουμε τα κότσια να δείχνουμε ξεκάθαρα τα μειονεκτήματά μας στους άλλους, χωρίς να προσπαθούμε με έντεχνο τρόπο να κρυφτούμε πίσω από το πέπλο της ασάφειας...?
Πόσοι από εμάς, ακόμα κι΄αν δεν λέμε ψέματα εξ΄αιτίας του φόβου της απόρριψης, αποφεύγουμε να πούμε όλη την αλήθεια...?
Και πως να μην ανησυχούμε για την απόρριψη, πως να έχουμε την απαίτηση να μας αποδεχτούν οι άλλοι όπως ακριβώς είμαστε στην πραγματικότητα, όταν εμείς οι ίδιοι δεν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας?

[doctormarkon]

To βλέπουμε συχνά σε άντρες που δεν θέλουν η κοπέλα τους να τελειώσει το Πανεπιστήμιο για να μην είναι πιο μορφωμένη από αυτούς.
Σε άντρες που δεν θέλουν η γυναίκα τους να κερδιζει περισσότερα χρήματα ή να κάνει μια καλή δουλειά από φόβο μη βρει άλλον.
Ενώ ευκολα θα δεχτεί να καθαρίζει τουαλέτες και να σφουγκαρίζει σκάλες όταν υπαρξει η ανάγκη.