Πλατείας Συντάγματος συνέχεια...

[kat_woman]

ΦΙΛΕ ΜΑΤΑΤΖΗ..

[doctormarkon]

Πολύ ωραίο το τραγούδι.

Σήμερα όλη στην Αθήνα κυκλοφορούσαν με μάσκες.

Στην Κοραή και στη Σταδίου το ίδιο κάψιμο στη μύτη αν και κάπως πιό ελαφρύ.

Ακόμα και μέσα στα γραφεία.

Οι εργαζόμενοι στην Αθήνα είχαν κάψιμο στη μύτη και στο λαιμό από τα χθεσινά χημικά

Και μετά απαγορεύουν το τσιγάρο και καλά για την υγεία μας.

Μα γιατί υποτιμούν τη νοημοσύνη μας?

[Atkins]

ελπιζω το ποταμι να μην γυρισει πισω...οσο πιεζεις..τοσο μεγαλυτερη ανταποδοση περνεις(καπως λεγετε αυτο στην φυσικη)ετσι
και στις κοινωνιες μας..μας πιεσαν,μας ξεγελασαν οσο ποτε...ηρθε η ωρα που ξυπνησαμε...
απομενει να δουμε...τι θα επακολουθησει...οτι και να συμβει..μεσα μας δεν πρεπει να ξεχναμε οτι εχουμε και το μεσα μας!
ο θυμος να μην μετατρεπετε σε χρονιο μισος και εμμονες(εχτες ετρεμα απο τα νευρα,οπως και πολλοι που ξερω)αλλα σε κατι παροδικο της στιγμης...


ΥΣ.για μενα θα αποτελουν ευχαριστα παιχνιδια πλεον οι γιουχες και γιαουρτωμα(η λοιπα σνακ )σε πολιτικους..
δεν ειναι κακο και ενας μικρο....^&%*^*..σε κανα κεφαλακι...οσο για την αστυνομια τα ματ καλυτερα..θα βρουν και αυτα τον δασκαλο τους...ο καθενας προσωπικα οι ολοι μαζι...
οπως εξαλου συμβανει με ολους μας οταν κανουμε κατι ασχημο απεναντι σε αλλους η στην φυση..καρμα,
μπορει να ακουγετε υπερφυσικο,αλλα ηδη εχτες ενας ματατζης εχασε δαχτυλα καθως επαιζε με χειρομβοβιδα κροτου και τραυματιστηκαν και καμια 30αρια(ενας φιλος μου ελεγε..οτι ειχαν σχεδιο ενας εριχνε στα ποδια και οπως χαμηλωνε την ασπιδα ο ματαζτης,ο αλλος του εριχνε στο προσωπο!)-δεν ειμαι πολεμοχαρης...αλλα εχουμε πολεμο...ειμαστε υπο κατοχη (καιρο τωρα, αλλα τωρα ξυπνησαμε και ενοχλει αυτο)

[KELAINO]

Σκέψη: Από τη στιγμή που ή όλη Σύνταγμα-φάση ξεκίνησε από το ίντερνετ, από κάπου που μπορεί να είναι οτιδήποτε και δεν έχουμε την παραμικρή δυνατότητα να το ελέγξουμε, μπορούν να παίζουν διάφορα.
Πχ, να κλήθηκε η συγκέντρωση, ειδικά για να κατασταλλεί.
Ή για να μετρηθεί και καταγραφεί η δυναμική της.
Κλπ.

[KAL EL]

Σκέψη: Από τη στιγμή που ή όλη Σύνταγμα-φάση ξεκίνησε από το ίντερνετ, από κάπου που μπορεί να είναι οτιδήποτε και δεν έχουμε την παραμικρή δυνατότητα να το ελέγξουμε, μπορούν να παίζουν διάφορα.
Πχ, να κλήθηκε η συγκέντρωση, ειδικά για να κατασταλλεί.
Ή για να μετρηθεί και καταγραφεί η δυναμική της.
Κλπ.

Λογικός προβληματισμός.

http://www.kourdistoportocali.com/defau ... ageid=6639

Περίμενες κάτι διαφορετικό ?

Ούτε η joy (φαντάζομαι)
ούτε εσύ dread (φαντάζομαι)
ούτε εγώ (δεν φαντάζομαι ,είμαι σίγουρη)
περιμέναμε κάτι διαφορετικό.
Υπάρχει και μια παροιμία που λέει
"αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννούν οι κότες".

Γιατί οι δημοσιογράφοι δεν παίρνουν συνέντευξη και από τους εργαζόμενους των γραφείων που βρίσκονται επί της Όθωνος 10 αν θυμάμαι καλά, έτσι ώστε να έχουμε μία πλήρη εικόνα του τί πραγματικά έγινε.;
Άκουσα την συνέντευξη που έδωσε ένας εκ των της ΕΘΕΛ μέσω του ΥΤούμπερ BravemannewWorld και έχω διχαστεί. Έτσι όπως τα παρουσιάζει ο της ΕΘΕΛ , έχει τα δίκια του. Από την άλλη το γεγονός ότι κάποιος από αυτούς αρθρογραφεί στο "ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ ΦΩΣ" δείχνει συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο.
Οι ερωτήσεις δε που έθεσαν οι δημοσιογράφοι μόνο διαφωτιστικές δεν ήταν..( Τί άλλο να περιμένεις από την τηλεόραση ;;;; εκτός της δημιουργίας περισσότερης σύγχυσης) . Προσωπικά δεν έχω τα δεδομένα που θα με οδηγούσαν σε ασφαλές συμπέρασμα. Από την άλλη το γεγονός ότι ξαφνικά οι γνωστοί δημοσιο κάφροι έχουν πέσει μετά μανίας πάνω στους της ΕΘΕΛ παρουσιάζοντάς τους ως συνεργάτες της αστυνομίας και ανήκοντες στο παρακράτος ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΒΑΖΕΙ ΨΙΛΟΥΣ ΣΤ' ΑΥΤΙΑ!
Επίσης μου βάζει ΨΙΛΟΥΣ ΣΤ'ΑΥΤΙΑ το γεγονός ότι εντός της ΕΘΕΛ τους επιτίθεται ο συνδικαλιστής ΠΑΣΟΚΟΣ χαρακτηρίζοντάς τους ακραίους. Ούτε και στην κρίση των ΠΑΣΟΚΩΝ έχω εμπιστοσύνη.
Η ιστορία θέλει πολύ ψάξιμο.

[ArELa]

Από ένα σημείο και μετά δεν παίζει ούτε το νετ στη Σύνταγμα-φάση.
Παίζει μια αποφασιστικότητα, μια δύναμη ψυχής και μια αφύπνιση, που δεν αφήνει το κίνημα να ξεφουσκώσει... γιατί από ένα σημείο και μετά, κανένα κίνημα δεν "συντηρείται" με επικοινωνιακά μέσα.. Συντηρείται μέσα από την ανάγκη έκφρασης της άρνησης απέναντι στις ανομιες και στη σφαγή μας, που εκπορεύεται από το βαθύτερο "μέσα" του καθενός... από το μεδούλι μας...

Αν δεν είχαν βγει τα σκυλιά της προβοκάτσιας προχθές, αν δεν έπεφταν τα χημικά της αρκούδας μαζί με την ανεγκέφαλη (αλλά στοχοποιημένη) βία,που απέτρεψε πολλούς ανθρώπους να κατέβουν, το σύνταγμα θα'χε κυριολεκτικά βουλιάξει και θα'φτανε ίσως και το ένα εκατομμύριο, πράγμα που δε θα'χε προηγούμενο, πράγμα που καμία εξουσία δεν γίνεται να αντέξει και δεν μπορεί να επιτρέψει.

[Dhmellhn]

Γιατί απαγορεύεται σε Εθνικιστές να διαδηλώνουν για τα χάλια του μεσοπροθέσμου; Με ελληνικές σημαίες πήγαν. Αλλά ξέχασα, μόλις δουν το Εθνικό Σύμβολο οι βλαμμένοι αριστεριστές παθαίνουν παράκρουση.

Όλοι υφίστανται τα δεινά της σοσιαληστρικής βαρβαρότητος. Ας κατέβαιναν και οι γνωστοί-άγνωστοι "αγωνισταράδες" μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο. Γιατί δεν το πράττουν ποτέ, αλλά επιλέγουν να καταστρέφουν τις μαζικές κινητοποιήσεις;

Και φυσικά ουδείς δημοσιοκάφρος ρώτησε για τις καταγγελίες για τα τουρκαλβανά και λοιπά λαθραλλοδαπά μπάχαλα στις τάξεις των ψευτο-επαναστατών.



Uploaded with ImageShack.us

[KAL EL]

Η Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, κλονίζει τον πλανήτη

ΤΟ ΒΗΜΑ - The New York Times

Χθες, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ισως προκαλεί έκπληξη που αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης.

Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από τη φυλακή της αυτοκρατορίας. Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. "Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου", έγραψε ο Σέλεϊ στο ποιημά του "Ελλάς", "το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε! " Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.

Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού που ενσάρκωσε η Ελλάδα εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην "ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη" στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τρεις αυτοκρατορίες, η οθωμανική , εκείνη των Αψβούργων και η ρωσική, κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη.

Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που βγήκε στο προσκήνιο. Σε έναν κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για διεθνή αστάθεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έλληνες και τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς και μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας.
Ειδικά σε αυτή την αναφορά θα ήθελα και την άποψη του Ίωνα Ρωμανού για τον ρόλο που έπαιξε ο Βενιζέλος στον ξεριζωμό και την γενοκτονία του Ελληνισμού της Ιονίας και του Πόντου, καθώς και το πώς οι δήθεν σύμμαχοί μας χάραξαν τα σύνορα της Ελλάδος για τα δικά τους συμφέροντα, χρησιμοποιώντας για άλλη μία φορά το τσαγανό των Ελλήνων.
Από τότε όμως άρχισε και ο εθνικός διχασμός. Ας όψεται ο Βενιζέλος , ο Κωνσταντίνος και οι "σύμμαχοί" μας. Μέχρι στιγμής στο παιχνίδι της διαχείρησης στην γεωστρατηγική σκακιέρα έχουν βγεί νικητές με το να μας έχουν αποδυναμωμένους διαιρώντας μας.
Γιά να δούμε αυτή την φορά θα τα καταφέρουν ;;;;

Η ελληνο - τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο που οι ναζιστές και άλλοι θα το επικαλούνταν αργότερα για να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία. Το συγκεκριμένο μοντέλο ήταν έμπνευση των υποτιθέμενων συμμάχων και εφαρμόσθηκε μέσω του τσιρακίου τους Βενιζέλου που του έχουμε και αγάλματα και τον τιμούμε ως "εθνάρχη"


Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές. Τον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Αξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο - ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα. Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο πείτε και το όνομα του φίλου....και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας.

Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή. Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις.

Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού (γιά άλλη μία φορά μας χρησιμοποίησαν διχάζοντάς μας) και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης. Ανυψωμένη ξαφνικά σε έναν διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη - μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.

Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου. Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ενωση. Προανήγγηλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του '90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη. Και έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ενωση την όρεξη για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή.

Και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του '90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα θέσει το ερώτημα: "ποιό θα είναι το μέλλον της ηπείρου;".
Εδώ τώρα θα δείξουμε πόσο έχουμε ωριμάσει ως έθνος και πόσο έχουμε μάθει από τα λάθη του παρελθόντος. Εάν πέσουμε γιά άλλη μία φορά θύματα της παραπληροφόρησης και καταφέρουν να μας διχάσουν το χάσαμε το παιχνίδι. Και αυτό είναι χωρίς επιστροφή.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη - κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα. Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον.
............................................................
* Ο κ. Μαρκ Μαζάουερ είναι Βρετανός ιστορικός και συγγραφέας, καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ.

http://www.tovima.gr/opinions/article/? ... v8.twitter

[doctormarkon]

Επανέρχομαι στα γεγονότα της περασμένης Τρίτης το απόγευμα επειδή ήμουν εκεί όταν έγιναν κάποια επεισόδεια.

Ήμουν με το ΠΑΜΕ και είχαμε συγκεντρωθεί στην Αμαλίας και στην πάνω Πλατεία Συντάγματος με σημαίες και Πανο.

Παρ όλο που το ΠΑΜΕ περιφρουρεί τις πορείες και ποτέ δεν επεμβαίνει αστυνομία αυτή τη φορά έπεσαν βροχή τα δακρυγόνα.

Είμασταν απροετοίμαστοι και ανεβηκαν οι κοπέλες με τις πορτοκαλί στολές από την κάτω πλατεία (νοσηλεύτριες) και μας μοίρασαν φάρμακα μαλοξ και μάσκες. Οι αγανακτισμένοι και το ΠΑΜΕ ήταν μαζί στην πλατεία και είμασταν λαοθάλασσα.
Όμως σε κάποιο σημείο της συγκέντρωσης μια μικρή ομάδα μπαχαλοειδών άρχισαν να προκαλούν.

Δόθηκε εντολή να φύγουμε από την Πλατεία. Μια άλλη μικρή ομάδα άρχισε να βρίζει και να επιτίθεται στο ΠΑΜΕ.
Μετά ξαναγυρίσαμε στην πλατεία αλλά κάποια γκρουπάκια προκαλούσαν με σκοπό να συμπαρασύρουν τους άλλους εναντια στο ΠΑΜ.

Απ ότι έμαθα το ίδιο έγινε και με την ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ.

Το σχέδιο των γκρουπούσκουλων των μπαχαλάκηδων ήταν να στρέψουν την πλατεία ενάντια στο οργανωμένο κίνημα με τις σημαίες.

Αλλά αυτό δεν έγινε.

Καιρό τώρα βλέπω ότι προσπαθούν να στρέψουν την πάνω πλατεία ενάντια στην κάτω πλατεία και το αντίστροφο.

Προσπαθούν να διαλύσουν το κίνημα αλλά και κάθε διαμαρτυρία με την πρακτική του διαίρει και βασίλευε.

Αλλά μέχρι στιγμής δεν τους έχει βγεί.

[Joy]

Από ένα σημείο και μετά δεν παίζει ούτε το νετ στη Σύνταγμα-φάση.
Παίζει μια αποφασιστικότητα, μια δύναμη ψυχής και μια αφύπνιση, που δεν αφήνει το κίνημα να ξεφουσκώσει... γιατί από ένα σημείο και μετά, κανένα κίνημα δεν "συντηρείται" με επικοινωνιακά μέσα.. Συντηρείται μέσα από την ανάγκη έκφρασης της άρνησης απέναντι στις ανομιες και στη σφαγή μας, που εκπορεύεται από το βαθύτερο "μέσα" του καθενός... από το μεδούλι μας...

Αν δεν είχαν βγει τα σκυλιά της προβοκάτσιας προχθές, αν δεν έπεφταν τα χημικά της αρκούδας μαζί με την ανεγκέφαλη (αλλά στοχοποιημένη) βία,που απέτρεψε πολλούς ανθρώπους να κατέβουν, το σύνταγμα θα'χε κυριολεκτικά βουλιάξει και θα'φτανε ίσως και το ένα εκατομμύριο, πράγμα που δε θα'χε προηγούμενο, πράγμα που καμία εξουσία δεν γίνεται να αντέξει και δεν μπορεί να επιτρέψει.

Και είμαι σίγουρη ότι την επόμενη φορά, γιατί θα υπάρξει επόμενη φορά και σύντομα, θα κατέβει πάλι ο κόσμος πιό οργανωμένος και πιο έτοιμος γιατί τωρα ξέρει πως να το αντιμετωπίσει. Ξέρει πως θα τον χτυπήσουν πάλι και τι όπλα θα χρησιμοποιήσουν.
Αλλά πάνω απ όλα ξέρει οτι μπορεί.
Και το λέω αυτό με τόση σιγουριά γιατί τους είδα. Είδα τα προσωπά τους, την αποφασιστικότητα και την ψυχραιμία του παππού, της γιαγιάς, των σαραντάρηδων, πενηντάρηδων και των εφήβων μέσα σε όλον αυτό τον ορυμαγδό και τα ασφυξιογόνα.
Οι ίδιοι καθημερινοί άνθρωποι που περιδιάβαιναν βιαστικά όλα τα προηγούμενα χρόνια αυτή την πλατεία, στέκονταν εκεί όχι απαιτώντας (γιατί στην απαίτηση υπάρχει η στέρηση, το κενό, κάτι σου εχουν πάρει) αλλά με την σιγουριά της ιδιοκτησίας. Η στάση τους και οι κινήσεις τους φώναζαν ότι αυτή είναι η πλατεία μου, αυτή είναι η πατρίδα μου και αυτό το χώμα που πατάω είναι δικό μου.

Τη επόμενη φορά όμως θα υπάρξει μια διαφορά. Θα υπάρχει θυμός, πραγματικός θυμός και όχι πλέον αγανάκτηση..και τότε...

Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια...μπάτσοι τα @@

[GreekTERMINATOR]

.
"ΠΑΠΠΟΥ ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΙΣ!!!"

Ελλάς - Αθήνα - Σύνταγμα - 2011 - Συγχαρητήρια Ελληνική Αστυνομία
"Τα στριγκάκια που φοράτε τα βγάζετε με τον ιδρώτα σας... και ο μισθός να πέφτει, έτσι?"

[Joy]

Ενα βιντεο που βρήκα στον Αχινό.

Τα λέει όλα..

[Joy]

Φλερτάροντας με τον θάνατο

Έχω καλύψει συγκρούσεις διαδηλωτών με την αστυνομία σε διάφορα μέρη του κόσμου εκτός της Ελλάδας, όπως στην Αργεντινή, την Ιταλία, τη Βολιβία και το Μεξικό. Ειδικά στο Μεξικό, οι αστυνομικοί όπως γνωρίζουν πολλοί, θεωρούνται άγριοι, ανεκπαίδευτοι και διεφθαρμένοι. Όμως αυτό που έζησα και κατέγραψα τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου χθες Τετάρτη 29/6 στο Σύνταγμα, ξεπερνάει σε αγριότητα κάθε όριο. Η Ελληνική αστυνομία παίρνει δίκαια και με διαφορά το βραβείο βαρβαρότητας. Μιας βαρβαρότητας που καμία σχέση δεν είχε με καταστολή αλλά ήταν ένα συνεχές φλερτ με τον θάνατο.

Από θαύμα δεν θρηνήσαμε νεκρούς. Και ο κ. Παπουτσής θα πρέπει να ανάψει λαμπάδα στον Θεό που πιστεύει, καθώς μόνο στην καλή του τύχη θα πρέπει να αποδοθεί το γεγονός ότι δεν απολογείται σήμερα για θύματα.


Το σχέδιο εκκένωσης της πλατείας Συντάγματος τις δύο τελευταίες μέρες, ήταν ένα "γιουρούσι" όπως εύστοχα παρατήρησε ο Αϊμάν, Ισπανός δημοσιογράφος που εργάζεται για το Al Jazeera. Ένα γιουρούσι, εναντίον όλων και όποιον πάρει ο χάρος. "Μα καλά τι αστυνομία είναι αυτή που έχετε;" με ρώτησε αγανακτισμένος. "Είστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τουλάχιστον ακόμα" μου είπε με νόημα χαμογελώντας.



Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Περίπου στη 13.30 υπάρχει πολύς κόσμος συγκεντρωμένος μπροστά από την Βουλή. Δεν είναι κουκουλοφόροι. Δεν πετάνε πέτρες. Είναι γέροι, νέοι, γυναίκες, άντρες, φοιτήτριες και φοιτητές, εργαζόμενοι, άνεργοι που φωνάζουν συνθήματα, ρίχνουν την γνωστή μούντζα προς το κοινοβούλιο, και οι πιο θερμόαιμοι μπροστά - μπροστά άντε να εκτοξεύουν καμιά βρισιά εναντίον των αστυνομικών και να κουνάνε τα κιγκλιδώματα που έχουν στηθεί μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη. Τίποτα το σημαντικό δηλαδή που να δικαιολογεί αυτό που θα ακολουθήσει. Ξαφνικά από παντού, από δεξιά, από αριστερά και από το κέντρο, αρχίζει μια γενική επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων που απωθούν τους διαδηλωτές προς τα σκαλιά της πλατείας Συντάγματος. Φανταστείτε δηλαδή χιλιάδες ανθρώπους να τρέχουν αλλόφρονες προς ένα στενό άνοιγμα το πλάτος του οποίου δεν ξεπερνά τα δέκα μέτρα. Από πίσω τους τα ΜΑΤ, ρίχνουν μέσα στο πλήθος χειροβομβίδες κρότου λάμψης και δακρυγόνα, προκαλώντας πανικό. Άνθρωποι καίγονται από τις φλόγες, πνίγονται από τα δακρυγόνα δεν βλέπουν μπροστά τους και αρχίζουν να ποδοπατούν ο ένας τον άλλον και να κουτρουβαλούν στα σκαλιά. Υπάρχουν άνθρωποι λιπόθυμοι, άλλοι ποδοπατημένοι μέσ' τα αίματα. Παρόλα αυτά οι αστυνομικοί δεν αποχωρούν. Χτυπάνε με τα γκλομπς όποιον βρουν μπροστά τους, ανθρώπους δηλαδή που τρέχουν να σωθούν πατώντας ο ένας πάνω στον άλλον.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Πέρα από την δράση των προβοκατόρων η οποία έχει καταγραφεί σε βίντεο και φωτογραφίες που βγήκαν και θα συνεχίσουν να βγαίνουν τις επόμενες μέρες, πέρα από τους μπαχαλάκηδες την δράση των οποίων απεχθάνομαι και διαφωνώ κάθετα, η πέτρα είναι πλέον εύκολο να φύγει από το χέρι οποιουδήποτε, που τον χτύπησαν, τον ψέκασαν, και είναι άνεργος, άστεγος - ναι, υπάρχουν πλέον νεοάστεγοι - και κάθε μέρα γίνεται φτωχότερος χωρίς να βλέπει διέξοδο από πουθενά.

Δεν σας κρύβω ότι φοβήθηκα βλέποντας μια άνευ προηγουμένου αγριότητα να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου. Ένιωσα τον ίδιο φόβο που έχω νιώσει σε ζόρικες περιοχές του πλανήτη. Ένιωσα τον φόβο του θανάτου. Καθώς νόμιζα πως ήταν η ιδέα μου και πως είχα ξεσυνηθίσει να δουλεύω στην Ελλάδα - έχω να δουλέψω στη χώρα μου από το έτος 2000- ρώτησα παλιούς μου συναδέλφους αν είχαν ξαναζήσει κάτι τέτοιο εδώ. Μου απάντησαν πως δεν είχαν ξαναζήσει κάτι παρόμοιο.

Θα ήθελα λοιπόν ένας λογικός άνθρωπος από το υπουργείο "Προστασίας του Πολίτη" (το βάζω σε εισαγωγικά γιατί πλέον ο τίτλος του μου θυμίζει το Υπουργείο Αγάπης του Όργουελ στο 1984) να μου απαντήσει στις εξής ερωτήσεις:

Ποιος έδωσε την εντολή για την γενική επίθεση στις 13.30 και γιατί; Ποιανού ιδέα ήταν να διατάξει τις αστυνομικές δυνάμεις να κυνηγήσουν ένα πανικόβλητο πλήθος που ποδοπατιέται στα σκαλιά πετώντας κρότου - λάμψης και δακρυγόνα χτυπώντας αδιακρίτως, παίζοντας κορώνα γράμματα την πιθανότητα, κάποιος ανάμεσα στους χιλιάδες, να αφήσει την τελευταία του πνοή στην πλατεία.
Για ποιο λόγο οι αστυνομικοί δεν σεβάστηκαν το ιατρείο της πλατείας Συντάγματος; Επαγγελματίες γιατροί πνευμονολόγοι και άλλοι, όλοι εθελοντές, φρόντιζαν τραυματίες καθ' όλη την διάρκεια των συγκρούσεων. Δεν ήταν "κουκουλοφόροι", γιατροί ήταν. Φώναζαν στους αστυνομικούς "εδώ είναι ιατρείο" αλλά καμία σημασία δεν έδιναν εκείνοι. Αφιονισμένοι, τους έριχναν δακρυγόνα και τους χτυπούσαν. Όπως μας είπε ένας γιατρός "Αυτά δεν γίνονται ούτε στον πόλεμο. Ακόμα και στον πόλεμο υπάρχει ανακωχή για να μαζέψεις και να φροντίσεις τους τραυματίες." Τα μάζεψαν άρον - άρον οι άνθρωποι και έστησαν το ιατρείο κάτω στο μετρό αλλά ούτε και αυτό γλίτωσε από τις ρίψεις χημικών.
Για ποιο λόγο χτυπήθηκαν δάσκαλοι στην Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος; Και αυτοί κουκουλοφόροι; Δεν νομίζω. Τα ΜΑΤ αφού πέταξαν δακρυγόνα στην είσοδο του κτιρίου στην οδό Ξενοφώντος 15, άρχισαν να τους πετούν πέτρες (!) και να ανοίγουν κεφάλια με την ανάποδη του γκλομπ, σύμφωνα με μαρτυρίες των ίδιων. Τρεις τραυματίες, ένας με σπασμένα πλευρά, ένας με ανοιγμένο κεφάλι και ένας με ελαφρά τραύματα στο χέρι. Έλεγαν οι δάσκαλοι: "Όταν μια κοινωνία κακοποιεί τους δασκάλους της βρίσκεται στο κατώτερο σκαλοπάτι που μπορεί να φτάσει"
Με ποια λογική οι αστυνομικοί έριξαν χημικά και χτύπησαν ανθρώπους μέσα σε μανάβικα και σουβλατζίδικα στο Μοναστηράκι και στην Πλάκα, προκαλώντας τρόμο σε πελάτες και τουρίστες;
Και τέλος κάτι προσωπικό για τον κ. Παπουτσή: Γιατί με χτυπήσατε; Όχι εσείς δηλαδή, ένας από τους άνδρες της αστυνομίας σας. Επειδή όμως εγώ δεν γνωρίζω τον "ανώνυμο" ΜΑΤατζή και γνωρίζω εσάς, θα ήθελα πραγματικά μια απάντηση. Η κατάσταση ήταν σχετικά ήρεμη εκείνη την ώρα και γω τραβούσα με την κάμερα μια διμοιρία των ΜΑΤ που ανέβαινε προς την Βουλή, όταν ένας ξέκοψε από την διμοιρία του, ήρθε προς το μέρος μου και στάθηκε μπροστά μου σε απόσταση αναπνοής. Σταμάτησα να τραβάω και κατέβασα την κάμερα. Με κοιτούσε μες στα μάτια. Του είπα τι θέλει και ως απάντηση εισέπραξα μια, για να θυμάμαι τη μέρα. Ο κόσμος άρχισε να φωνάζει: "Τον Αυγερόπουλο χτυπάς ρε". Δεν αντέδρασα καθόλου και εκείνος απομακρύνθηκε. Αν είχα αντιδράσει ίσως να τα λέγαμε στο τμήμα όπου θα μου ζητάγατε συγνώμη για την... "παρεξήγηση". Παρεπιπτόντως: Στην Οαχάκα, όταν με είχαν στριμώξει μαζί με τον κάμεραμάν μου οι Μεξικανοί αστυνομικοί, που όπως είπαμε θεωρούνται άγριοι, ανεκπαίδευτοι και διεφθαρμένοι, τους φώναξα "Δημοσιογράφος" και δεν με πείραξαν. Στη χώρα μου τις έφαγα για πρώτη φορά.

Γιώργος Αυγερόπουλος

http://www.exandasdocumentaries.com/gr/ ... on-thanato

[ArELa]

Eίναι δεδομένο πως μπήκαμε στη σχεδιάρα αποπληθυσμού.
Σιγά μη δε μπαίναμε.
Εδώ θέλουν στην Αμερική να μείνουν 10 εκατομμύρια το πολύ...


Για την ώρα σας έβγαλα ένα δίλεπτο, με τον αγαπημένο μου Τζεραλντίνο.
Έτσι για να μην χαλαρώνουμε...

Ο άνθρωπος ξέρει τι λέει και τα λέει απλά, με λίγα λόγια και καλά

[ArELa]

Το παρόν κλειδώνεται μια και έπιασε τις 30 σελίδες.

Συνεχίζουμε από εδώ http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 00#p143400