ο άνθρωπος είναι το έλλογο, το ομιλούν και το ανώτερης τέλος πάντων
νοημοσύνης ον.
Τα υπόλοιπα έμβια, (όλων των συνωμοταξιών) είναι στον πλανήτη μας
πλάσματα χωρίς ικανό δείκτη νοημοσύνης για έλλογη ή παράλογη βαθύτερη σκέψη
παρόλο που έχουν καποιες αισθήσεις ή και διαισθήσεις οξυμενες...
Οι περισσότεροι, όταν ακούνε για την πιθανότητα ύπαρξης και άλλων ειδών εμβίων
(ερπετά, αμφίβια, παχύδερμα, κητοειδή, έντομα κλπ κλπ) ΜΕ νοημοσύνη ισάξια
ή και ανώτερη της δικής μας, το αποκλείουν ασυζητητί και το θεωρούν γελοίο
ακόμα και σαν σκέψη... Και το ερώτημα που γεννάται είναι:
ΓΙΑΤΙ? Το ότι δεν έχουμε τέτοια πλάσματα σ'αυτόν τον πλανήτη,
αποκλείει την ύπαρξή τους σε ολόκληρο το αχανές
σύμπαν (την έκταση του οποίου ούτε γνωρίζουμε ούτε μπορούμε να συλλάβουμε)?
Και γιατί να αποκλείεται? Γιατί να κατατάσσεται η ύπαρξη των ερπετοειδών ας πούμε
σε αστικό ή ιντερνετικό μύθο και μόνο?
ΤΟΣΟ ανθρωποκεντρικό το ΟΥΓΚ μας δηλαδή, που η μόνη πιθανότητα έλλογης
και βαθύτερης σκέψης, έγκειται στους ανθρώπους ή άντε το πολύ πολύ
και σε (εξωγήινα) ανθρωποειδή?
Για μένα τέτοιες νοοτροπίες εμπεριέχουν οχι λογική, αλλά έναν
κακώς νοούμενο ανθρωπο-γεω-κεντρισμό, που περιχαρακώνει
τη σκέψη...
Αυτή ήταν η αμπελοφιλοσοφία που ήθελα να εκφράσω εδώ
κι όποιος έχει απαντήσεις, εδώ είναι το τόπικ να τις δώσει
