ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ-best oφ

[PELTASTIS VARNAVAS]

χεχε
βλεπω να μας το τραγουδανε -οχι οι χαινηδες-
αλλά οι χαητηδηδες...
μεγαλες στιγμες

[sacred_circle]

ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΗΣ ΠΙΑ...Μαρία Πολυδούρη

Δὲ θὰ ξανἄρθης πιά, νὰ μοῦ χαρίσης
ἀπ᾿ τὴν ὡραία ζωὴ ποὺ σὲ φλογίζει
κάτι, ἕνα της λουλούδι; Σοῦ γεμίζει
μὲ τόσα τὴν καρδιὰ καὶ τὸ κορμί.

Δὲ θἄρθης πιά, τὰ χέρια μου νὰ σμίξης
τὰ παγωμένα, τὰ ἐχθρικά μου χέρια;
Πλάι στὰ δικά σου, μερωμένα ταίρια
δὲν τὰ ζυγώνει πλέον ἡ ἀφορμή.

Δὲ θἄρθης! ...Πὼς ἀργὰ περνοῦν οἱ μέρες.
Κι᾿ ὅσο σὺ φεύγεις, τόσο μὲ σιμώνει
ἡ γνώριμή μου μοίρα. Τόσο μόνη,
τόσον καιρὸ μὲ τὸν κρυφὸ καημό.

Δὲ σοῦ περνάει, ἀλήθεια ἀπὸ τὴ σκέψη
ὅτι μπορεῖ σὲ μία στιγμὴ θλιμμένη,
στὴ μοίρα αὐτὴ ποὺ πάντα μὲ προσμένει
νὰ πάω ξανὰ καὶ δίχως γυρισμό;

[sacred_circle]

ΝΥΧΤΑ Καρυωτάκης

Είναι αξημέρωτη νύχτα η ζωή.

Στις μεσονύχτιες στράτες περπατάνε
αποσταμένοι οι έρωτες
κι οι γρίλιες των παράθυρων εστάξανε
τον πόνο που κρατάνε

Στις στέγες εκρεμάστη το φεγγάρι
σκυμμένο προς τα δάκρυα του
κι η μυρωμένη λύπη των τριαντάφυλλων
το δρόμο της θα πάρει

Ολόρθο το φανάρι μας σωπαίνει
χλωμό και μυστηριώδικο
κι η πόρτα του σπιτιού μου είναι σα ν' άνοιξε
και λείψανο να βγαίνει.

Σαρκάζει το κρεβάτι τη χαρά τους
κι αυτοί λέν πως έτριξε·
δε λεν πως το κρεβάτι οραματίζεται
μελλοντικούς θανάτους.

Και κλαίνε οι αμανέδες στις ταβέρνες
τη νύχτα την αστρόφεγγη
που θα' πρεπε η αγάπη ναν την έπινε
και παίζουν οι λατέρνες.

Χυμένες στα ποτήρια καρτερούνε
οι λησμονιές γλυκύτατες·
οι χίμαιρες τώρα θα ειπούν το λόγο τους
και οι άνθρωποι θ' ακούνε

Καθημερνών χαμώνε κοιμητήρι
το πάρκον ανατρίχιασε
την ώρα που νεκρός κάποιος εκίνησε
να πάει στη χλόη να γείρει.

[totispap]

Αλεκος Παναγουλης

ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ.
Δεν σε καταλαβα Θεε
Για πες μου παλι!
ΝΑ σ’ευχαριστησω μου ζητας
ή να σε συγχωρησω;

[totispap]

Αλεκος Παναγουλης
Υποσχεση
Τα δάκρυα που στα μάτια μας
θα δείτε ν' αναβρύζουν
ποτέ μην τα πιστέψετε
απελπισιάς σημάδια.
Υπόσχεση είναι μοναχά
γι' Αγώνα υπόσχεση

[PELTASTIS VARNAVAS]

Ὅλα τὰ δέντρα τὸ πρωὶ κι αν ειναι δροσισμενα
εμένα τὰ ματάκια μου δάκρυα εἶναι γεμισμένα
ἀπ᾿ τὸν καημὸ τῆς ξενιτιᾶς κι ἀπ᾿ τὴν πικρὴ ὀρφάνια.

Ἡ ξενιτιά, ἡ φυλακή, ἡ φτώχεια, ἡ ὀρφάνια
τὰ τέσσερα ζυγιάστηκαν σ᾿ ἕνα βαρὺ κοντάρι
καὶ πιὸ βαριὰ ἡ ξενιτιὰ μὲ τὰ πολλὰ φαρμάκια.


επειδη εχουμε και νεες εισοδους απο τα εξωτερικα...αφιερωμενο εξαιρετικα!!!μη μασατε αυτα γραφοσανται οταν οι χρονοαποστασεις ηταν μεγαλες..τωρα με ενα πεταγμα τσουπ Ελλαδα
βεβαια η πιο μεγαλη πικρα ειναι να καταντησεις ξενιτεμενος στον ιδιο σου τον τοπο...προσφυγας μεταναστης ...
μια βολτα στα περιξ της ομονοιας-διχονοιας θα σας πεισει...
ειμι ξενος εν Αθηναις...Ακομινατος

μην μας παιρνει απο κατω...τα δημωδη ασματα δειχνουν παλε τον δρομον....

Αϊντε τρία καλά τρίς καλά είναι στο ντουνιά
Τρία καλά είναι στο ντουνιά και στον απάνω κόσμο
Ορέ είν’ η νιότη και η νιότης και η λεβεντιά
Ειν’ η νιότης και η λεβεντιά και το καλό κορίτσι
Αϊντε τ’ακούτε σείς τ’ακούτε σεις ανύπαντρες
Τ’ακούτε σεις ανύπαντρες και γω είμαι παντρεμένη
Ορέ λεφτά να μή, λεφτά να μή ζηλέψετε
Λεφτά να μη ζηλέψετε μπροστά στα παληκάρια

[sacred_circle]

ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ Καρυωτάκης

Το θάνατό μας χρειάζεται η άμετρη γύρω φύση
και τον ζητούν τα πορφυρά στόματα των ανθών.
Αν έρθει πάλιν η άνοιξη, πάλι θα μας αφήσει,
κι ύστερα πια μήτε σκιές δεν είμεθα σκιών.

Το θάνατο μας καρτερεί το λαμπρό φως του ήλιου.
Τέτοια θα δούμε ακόμη μια δύση θριαμβική, No
κι ύστερα φεύγουμεν από τα βράδια του Απριλίου,
στα σκοτεινά πηγαίνοντας βασίλεια πέρα κει.

Μόνο μπορεί να μείνουνε κατόπι μας οι στίχοι
δέκα μονάχα στίχοι μας να μείνουνε, καθώς
τα περιστέρια που σκορπούν οιναυαγοί στην τύχη,
κι όταν φέρουν το μήνυμα δεν είναι πια καιρός

[sacred_circle]

Απολείπειν ο θεός Aντώνιον Kωνσταντίνος Πέτρου Kαβάφης

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.

[totispap]

Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
(Γ. Σουρής)

οταν τα ελεγε Σουρης.....

[sacred_circle]

“Ε λ έ ν η” ΕΛΥΤΗΣ
Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα
Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας
τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός
Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας
τώρα που οι μακρυνές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα
Κι είμαστε μόνοι ολομόναχοι
τριγυρισμένοι απ’ τις νεκρές εικόνες σου.
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα

[PELTASTIS VARNAVAS]

Καλημέρα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Καλημέρα, είπε ο έμπορος.
Ήταν ένας έμπορος τελειοποιημένων χαπιών που έκοβαν τη δίψα. Έπινες ένα κάθε βδομάδα και έτσι δεν ένιωθες πια την ανάγκη να πιεις νερό.
- Γιατί τα πουλάς αυτά; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Κάνεις μεγάλη οικονομία χρόνου, είπε ο έμπορος. Οι ειδικοί έχουν κάνει τους υπολογισμούς. Κερδίζεις πενηντατρία λεπτά τη βδομάδα.
- Και τι τα κάνεις αυτά τα πενηντατρία λεπτά;
- Τα κάνεις ό,τι θέλεις...
«Εγώ, είπε μέσα του ο μικρός πρίγκιπας, αν είχα πενηντατρία λεπτά σε χρόνο να ξοδέψω, θα έκανα σιγά-σιγά ένα ωραίο περίπατο μέχρι κάποια πηγή...

-----------------------------

αφιερωμενο σε ολες και ολους εν ιδεω , και απο τη μια ειδικα στους μισησμενους ελεγκτες του ΔΝΤ που σουλατσερνουν ασφαλεις στο συνταγμα...
και απο την αλλη στους αγαπητους φιλους - αδελφες ψυχες τασοκαρυποβιτς και πανίκοςτοτησπαπ

με την ελπιδα μερες που ναι....να επαναπροσδιορισουμε τες διψες μας τα νερα μας και τες πηγες μας

[nibirunemesis]

Ωραίοοοος!

Ένα παλιό τραγουδάκι του αγαπημένου Johnny εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλα τα λαμόγια...

"You can run on for a long time
Run on for a long time
Sooner or later God'll cut you down

Go tell that long tongue liar
Go and tell that midnight rider
Tell the rambler, the gambler, the back biter
Tell 'em that God's gonna cut 'em down

Well my goodness gracious let me tell you the news
My head's been wet with the midnight dew
I've been down on bended knee talkin' to the man from Galilee
He spoke to me in the voice so sweet
I thought I heard the shuffle of the angel's feet
He called my name and my heart stood still
When he said, "John go do My will!"

Go tell that long tongue liar
Go and tell that midnight rider
Tell the rambler, the gambler, the back biter
Tell 'em that God's gonna cut 'em down

You can run on for a long time
Run on for a long time
Sooner or later God'll cut you down

Well you may throw your rock and hide your hand
Workin' in the dark against your fellow man
But as sure as God made black and white
What's done in the dark will be brought to the light

You can run on for a long time
Run on for a long time
Run on for a long time
Sooner or later God'll cut you down

Go tell that long tongue liar
Go and tell that midnight rider
Tell the rambler, the gambler, the back biter
Tell 'em that God's gonna cut you down"


Υ.Γ. Συγγνώμη δεν άντεξα θα το βάλω και σε βίντεο. Είναι φοβερό τραγούδι...

[Astrea]

Νιμπιρόπαιδο.. ουδέν σχόλιον απλά
Πολυαγαπημένος ο Johnny και δε το συγκεκριμένο κομμάτι!!!

[totispap]

και απο την αλλη στους αγαπητους φιλους - αδελφες ψυχες τασοκαρυποβιτς και πανίκοςτοτησπαπ

Στη Μοσχα αδερφες μου,στη Μοσχα...

[karipis]

και απο την αλλη στους αγαπητους φιλους - αδελφες ψυχες τασοκαρυποβιτς και πανίκοςτοτησπαπ

Στη Μοσχα αδερφες μου,στη Μοσχα...

Ποιητής εκ του προχείρου,
έχων την μορφή του χοίρου.


(για τον από πάνω )

[totispap]

Γαιδουρινο το προσωπο,χαριτωμενος κωλος..

(Για τον απο πανω)

[PELTASTIS VARNAVAS]

this is to me the most beautiful and saddest landscape in the world
...
it is here that the little prince appeared on earth and then disappeared
look very carefully at the landscape so as to be sure to recognise it if ever one day you travel to africa through the desert.and if you should happen to come upon this spot, please do not hurry on.
WAIT A LITTLE, EXACTLY UNDER THE STAR...

then if a child comes towards you, if he laughs,
if he refuses to answer questions, you will surely guess who he is..
so be kind!do not leave me grieving

WRITE TO ME QUICKLY TO TELL ME THAT HE HAS COME BACK...

μικρος πριγκηψ

[PELTASTIS VARNAVAS]

Ανδρονίκη – εξαιρετικα αφιερωμενο – αρκαδιην μ’αιτεις μεγα μ’αιτεις…

Για τον Μιχαλη τον Ττερλικκα τον κυπραιο μουσικο που ασχολειται με παραδοσιακη μουσικη εχουμε ξαναμιλησει. Τον γνωρισα πριν από 25 περιπου χρονια οπου τραγουδουσε με φωνη καμπανα-βυζαντιο χωρις ορχηστρα και μικροφωνα…και δακρυζανε κι οι πετρες…και τοτε και τωρα…

Ένα από τα αγαπημενα τραγουδια είναι η «Ανδρονικη»…ένα τραουιν που απανταται τελη του 19ου αιωνα στη μικρα ασια στην Πολη και αλλου αλλά και στην Κύπρο…ενιοτε με διαφορετικες αφηγηματικες μελωδιες {βαλτε γκουγκλ γιουτουμπ ττερλικκας ανδρονικη αμα θετε} αλλα με ιδιο στορυ, ας μην κολησουμε επιφανειακα σε φεμινιστικες ενστασεις..τα νοηματα είναι βαθυτερα…ας κρινουμε αναλογα με την εποχη και τις ομοιοτητες τες διαχρονικες [αποψη μου]

Η Αντρονίκη.

Εμάθετε τι ’γίνην σε μέρη ελληνικά
’ντύθην η Αντρονίκη ρούχα ’βρωπαϊκά.
Φορεί τα πατταλόνια τζαι πα’ στον καβενέν
του καβετζή προστάζει καβέν τζαι ναρκιλλέν.
Τραβά τζ’ έναν τραπέζιν τζαι μιαν μάτσαν χαρκιά
τζ’ αρκίνησεν να παίζει μ’ έναν παλληκαράν.
Δκυό φίλοι του αρφού της την αγρωνίσασιν
πάσιν στον Ευαντζέλην τζαι του το είπασιν.
Π’ άκουσεν ο Βαντζέλης, πολλά θυμώθηκεν
επήεν εις το σπίτιν καλά ’ρματώθηκεν.
Πκιάννει ευτύς την στράταν τζαι πα’ στον καβενέν
βρίσκει την Αντρονίκην φουμάρει ναρκιλλέν.
- Κρίμαν σε Αντρονίκη την τέγνην πόπιασες
ούλλην την γενεάν μας εσού αντρόπιασες.
- Άφησ’ με ρε Βαγγέλη να παίξω τα χαρκιά
με τούντο παλληκάριν αφούς με αγαπά.
Τραβά το λιβορβόριν την λιβορβόρησεν
που το δεξίν βυζίν της η σφαίρα πέρασεν.
Σύρνει τζαι το μασαίριν που μεσ’ στην θήκην του
τζ’ έσφαξεν την αμέσως την Αντρονίκην του.
Τζειαμαί που την εφκάλλαν απού τα σπίθκια της
μιτσοί τζαι μιάλ’ εκλαίαν τα μαύρα βρύθκια της.
Ποτζεί που την ερέσσαν ούλλοι εκλαίασιν
κρίμαν στην ομορκιάν της ούλλοι ελέασιν.
Τζ’ άμαν την επαιρνούσαν απού τα μαχαζιά
μιτσοί τζαι μιάλ’ εκλαίαν τα άσπρα της βυζιά.
Τζ’ αντάν την επαιρνούσαν απού τον καβενέν
εσπάζαν τα φεντζάνια που πίνναν τον καβέν.
τζ’ όταν την κατεβάζαν μέσα στο μνήμαν της
δκυό φίλοι του αρφού της είχαν το κρίμαν της.

Το αφηγηματικό αυτό τραγούδι, αναφέρεται σε μια πραγματική ιστορία που συνέβη στον ελλαδικό χώρο στα τέλη του 19ου ή στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο τόπος μαρτυρείται από τις διάφορες παραλλαγές. Μία παραλλαγή λέει: «Εμάθετε τι ’γίνην στης Πόλης τα χωριά....», μια άλλη: «Εμάθετε τι ’γίνην στης Πάτρας τα χωριά....» και η παρούσα αναφέρεται αόριστα, «Εμάθετε τι ’γίνην σε μέρη ελληνικά...». Ο δε χρόνος, από τις αφηγήσεις πολλών ηλικιωμένων οι οποίοι το άκουσαν από τις μανάδες ή τις γιαγιάδες τους, τοποθετείται γύρω στο 1930 οι οποίες με τις σειρά τους το είχαν ακούσει από τους ποιητάρηδες της εποχής. Έχοντας λοιπόν υπ’ όψιν το γεγονός ότι συνήθως οι ποιητάρηδες έκαναν τραγούδια συγκλονιστικά γεγονότα της επικαιρότητας υποκαθιστώντας κατά κάποιο τρόπο τα μέσα ενημέρωσης που την εποχή εκείνη ήταν υποτυπώδη, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι το γεγονός πρέπει να ήταν σχετικά πρόσφατο. Την υπόθεση αυτή ενισχύει και η ύπαρξη κατά την ίδια εποχή τραγουδιού με τον ίδιο τίτλο στην Μικρά Ασία το οποίο αφηγείται την ίδια ακριβώς ιστορία. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η μικρασιάτικη παραλλαγή δεν έχει την ίδια μελωδία με την κυπριακή, κάτι που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πιθανόν στην Κύπρο να μην έφτασε το τραγούδι, αλλά η ιστορία την οποία όπως φαίνεται πήρε κάποιος άγνωστος ποιητάρης της εποχής και την έκανε τραγούδι. Το πιθανότερο όμως, είναι να έφτασε στην Κύπρο σε μορφή στίχου, σε κάποια φυλλάδα και να το μελοποίησε σε αυτό το αφηγηματικό ύφος κάποιος κύπριος ποιητάρης, προσαρμόζοντάς το με τη διάλεκτο και κάνοντας τις δικές του μετατροπές στον στίχο. Είναι πάντως γεγονός ότι στις αρχές του περασμένου αιώνα ήταν πολύ διαδεδομένο και δημοφιλές στην Κύπρο, διότι σχεδόν όλοι οι ηλικιωμένοι με τους οποίους συνομίλησα το θυμούνταν με συγκίνηση.

Πηγές: Το άκουσα για πρώτη φορά από τον Αντρέα Μαππούρα. Στη συνέχεια όμως το άκουσα από πολλούς ηλικιωμένους σε διάφορες παραλλαγές, κυρίως στο στίχο.

http://mousalyra.com.cy/greek/diskograf ... _foni2.htm

-----------------------------------------------------------------------------
θα το συναντησουμε και σε άλλες εκδοχες από τη μαρθα φριτζηλα

το μαθετε τι εγινη στα μερη της Ελλας….

Ανορθογραφα , με λαθη γραμματικης και συντακτικου ενιοτε [και όχι σπανια…]
Λεγονται οι πιο «ορθογραφημενες» αληθειες…μερες που ρχονται…


το μαθετε τι εγινη στα μερη της Ελλας….

[PELTASTIS VARNAVAS]

Σάββατο κι απόβραδο και ασετυλίνη
στην Αριστοτέλους που γερνάς
έβγαζ' απ' τη τσέπη μου φλούδες μανταρίνι
σου 'ριχνα στα μάτια να πονάς

Παίζαν οι μικρότεροι κλέφτες κι αστυνόμους
κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ
και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους
τ' Άη Γιάννη θα 'τανε θαρρώ Ρεφραίν

Βγάζανε τα δίκοχα οι παλιοί φαντάροι
γέμιζε η πλατεία από παιδιά
κι ήταν ένα πράσινο πράσινο φεγγάρι
να σου μαχαιρώνει την καρδιά
[ ]

[PELTASTIS VARNAVAS]

Το τραούδιν του Γιαννάτζη

Πάνω στην τζεφαλήν τ’ατού
εβλάστησεν το κλήμαν.
Κάμνει σταφύλιν βέρικον
τζαι το κρασίν μουσκάτον.
Πίννουν μανάες τζαι μεθκιούν
τζαι θκιούν τζαι στα παιθκιά τους
μα μια μάνα κατζή μάνα
πίννει τζαι καταρκέται
τον γιον της τον Γιαννάτζην της
το φως των αμμαθκιών της.
«Τίμαζε μάνα τίμαζε
τζ’ εγιώνι εν να φύω.
Νάρτει τ’ Αη Γιωρκού μέρα
στην εκκλησιάν να πάεις
να δεις τους νιους να δεις τες νιες
να (δ)εις τα παλληκάρκα
να δεις τον σκάμνον μ’ όφτζαιρον
τζαι το στασίν μου μαύρον
τζαι να λουθείς τα κλάματα.
Τον γιον μου που εν να βρω;
Τον γιον μου τον Γιαννάτζη μου».
Τζ’ ήρτεν τ’Αη Γιωρκού μέρα
στην εκκλησιάν πααίννει
θωρεί τους νιους θωρεί τες νιες
θωρεί τα παλληκάρκα
θωρεί τον σκάμνον τ’ όφτζαιρον
τζαι το στασίν του μαύρον
τζαι λούννεται τα κλάματα.
Τον γιον μου που εν να ’βρω;
Τον γιον μου τον Γιαννάτζην μου.
-----------------------------------------------------------

εν πολλα βαρυ τουτον αλλά ιντα να σας καμνω αδερκια????

οστις /ητις ενδιαφερεται για μουσικη λαογραφικη απροουτς κυπραιικη στιχους σχολια κτλ:
http://mousalyra.com.cy/greek/diskograf ... _foni1.htm

[totispap]

Για τον Καρυδη,(ναυτικος δεν ειναι,αλλα εχει ναυτικο σκουφι..)

..............

Μα είναι τα πιο καλύτερα που γνώρισα παιδιά
Μπαρκάρουνε τρεκλίζοντας, πάντα δυο δυο πιασμένοι,
και δίχως να το νιώσουνε καλά, πολλές φορές
βουλιάζουν με τα μπάρκα τους γελώντας μεθυσμένοι

...............

[karipis]

Για τον Καρυδη,(ναυτικος δεν ειναι,αλλα εχει ναυτικο σκουφι..)

Δεν είμαι αλλά ήμουν (και αυτό το έκανα μπρε ...μεταξύ πολλών-πολλών άλλων )!!

[PELTASTIS VARNAVAS]

- Όχι, Κυρά, ψέματα!... τρανοφώναξα με λυμένα γόνατα. Εκείνη με κοίταξε αυστηρά και με φωνή τρεμάμενη ξανα­ρώτησε:

- Ναύτη-καλεναύτη· ζει ο βασιλιάς Αλέξαντρος;

- Ζει και βασιλεύει· απάντησα ευθύς. Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει.

Άκουσε τα λόγια μου καλά. Σα να χύθηκε αθάνατο νερό η φωνή μου στις φλέβες της, άλλαξε αμέσως το τέρας κι έλαμψε παρθένα πάλι χιλιόμορφη. Σήκωσε το κρινάτο χέρι της από την κουπαστή, χαμογέλασε ροδόφυλλα σκορπώντας από τα χείλη της. Και άξαφνα στον ολοπόρφυρον αέρα χύθηκε τραγούδι πολεμικό, λες και γύριζε τώρα ο Μακεδονικός στρατός από τις χώρες του Γάγγη και του Ευφράτη.

Σήκωσα τα μάτια ψηλά και είδα τ’ αέρινα ποτάμια, τα σκο­τεινά και τα πράσινα, τα χρυσορόδινα και τα γλυκά, να σμί­γουν στον ουρανό και να κάνουν Στέμμα γιγάντιο. Ήταν κά­μωμα του καιρού ή μην ήταν απόκριση στο ρώτημα της αθάνατης; Ποιος ξέρει. Μα σιγά σιγά οι αχτίνες άρχισαν να θα­μπώνουν και να σβήνουν μια με την άλλη, λες κι έπαιρνε τα κάλλη μαζί της η Γοργόνα στην άβυσσο.

Τώρα ούτε Στέμμα ούτε Τόξο φαινόταν πουθενά. Κάπου κάπου σκόρπια σύγνεφα έμεναν σταχτιά και κάτωχρα· και μέσα στην ψυχή μου θαμπή και ξέθωρη η πορφύρα της πατρίδας μου.

Με το μπρίκι του καπετάν Φαράση αρμένιζα μισοκάναλα εκείνη τη νύχτα.

------------
τι να πω...Καρκαβιτσας, λογια της πλωρης, αποσπασμα απο γοργονα

...για το γραφειο ή απλα δικτυακη παρεα ειδικα στους αγαπητους αυτοεξοριστους αδερφους
στον αξονα...μιντλεζμπρα - λοφουτεν- οτταβα-καμπερα...
http://www.sarantakos.com/kibwtos/mazi/ ... orgona.htm

[totispap]

Για τον Καρυδη,(ναυτικος δεν ειναι,αλλα εχει ναυτικο σκουφι..)

Δεν είμαι αλλά ήμουν (και αυτό το έκανα μπρε ...μεταξύ πολλών-πολλών άλλων )!!

---

To'ξερα οτι φερνεις λιγο σε μ....ουτσο....!

[karipis]

To'ξερα οτι φερνεις λιγο σε μ....ουτσο....!

Πρόσεξε Πανίκα.
Πρόσεξε καλά τις λέξεις που βάζεις στο στόμα γιατί θα χρησιμοποιηθούν εναντίον σου (και εναντίον της φίλης σου)