προσωπικά δεδομένα

[atimi_ksenitia]

Παίρνοντας την πάσα από τον apomakro, ανοίγω θέμα για τα προσωπικά δεδομένα.

Τι πιστεύετε; Αυτή η ιστορία με τα προσωπικά δεδομένα έγινε για να προστατευτεί ο πολίτης ή για να καλυφθούν τα λαμόγια;

Τι γίνεται στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο?

[sottis]

για να καλυφθουν τα λαμογια φυσικα.βρηκανε μια παπαρια τωρα και την κανανε σημαια.με το παραμικρο προσωπικα δεδομενα και προσωπικα δεδομενα.φως φαναρι ειναι πως υπαρχει δολος για να κρυβουν τις λαμογιες τους.

[Divine Sinner]

Οποιος θεωρει οτι δεν πρεπει να υπαρχουν τα προσωπικα δεδομενα.
ας μην εχει προβλημα οταν καποιος του υποκλεψει τις τηλεφωνικες συνδιαλεξεις και δικαιολογηθει με το "καθαρος ουρανος αστραπες δεν φοβατε".Ας του κανει την σεξουαλικη ζωη τσοντα κλπ.

[Apomakros]

Προσωπικά δεδομένα.

Εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα και ευχαριστώ τον φίλο ξενητεμένο που δίνει εδώ την αφορμή να ξεκινήσουμε έναν διάλογο.

Το θέμα είναι και επίκαιρο μιας και πλησιάζει η 28η Ιανουαρίου που έχει καθιερωθεί ως Ημέρα Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων από το Συμβούλιο της Ευρώπης και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Επιλέχθηκε η συγκεκριμένη ημέρα καθώς στις 28 Ιανουαρίου 1981 θεσπίστηκε η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία από την Αυτοματοποιημένη Επεξεργασία Προσωπικών Δεδομένων, η περίφημη Σύμβαση 108, στους κόλπους του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το κείμενο αυτής της Σύμβασης αποτελεί το πρώτο νομικά δεσμευτικό διεθνές κείμενο του ευρωπαϊκού δικαίου με σκοπό την προστασία προσωπικών δεδομένων.

Άρθρο 8 του Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης

1. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην προστασία των δεδομένων που το αφορούν.
2. Η επεξεργασία των δεδομένων πρέπει να γίνεται νομίμως για καθορισμένους σκοπούς και με βάση του συγκατάθεση του ενδιαφερομένου ή για άλλους θεμιτούς λόγους που προβλέπονται από το νόμο. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα να έχει πρόσβαση στα συλλεγέντα δεδομένα που το αφορούν και να επιτυγχάνει τη διόρθωσή τους.
3. Ο σεβασμός των κανόνων αυτών υπόκειται στον έλεγχο ανεξάρτητης αρχής.

Η Ελλάδα επικύρωσε τη Σύμβαση αυτή 12 χρόνια μετά, με την ψήφιση του Νόμου 2068/1992.

Για την προστασία του ατόμου στην κοινωνία της πληροφορίας υπάρχουν κατ' αρχήν στη χώρα μας οι παραδοσιακές θεσμικές εγγυήσεις και ρυθμίσεις του Συντάγματος. Ως γνωστόν το Σύνταγμά μας είναι ο νόμος των νόμων.

Συγκεκριμένα προβλέπει:

Άρθρο 2 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος
1. Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.

Άρθρο 5 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος
1. Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.

Άρθρο 9 παρ. 1 εδ. 2 του ισχύοντος Συντάγματος
1. Η κατοικία του καθενός είναι άσυλο. Η ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστη. Καμία έρευνα δεν γίνεται σε κατοικία, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος και πάντοτε με την παρουσία εκπροσώπων της δικαστικής εξουσίας.

Άρθρο 9 Α του ισχύοντος Συντάγματος
Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων διασφαλίζεται από ανεξάρτητη αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως νόμος ορίζει.

Άρθρο 19 του ισχύοντος Συντάγματος
1. Το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι απόλυτα απαραβίαστο. Νόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων.
2. Νόμος ορίζει τα σχετικά με τη συγκρότηση, τη λειτουργία και τις αρμοδιότητες ανεξάρτητης αρχής που διασφαλίζει το απόρρητο της παραγράφου 1.
3. Απαγορεύεται η χρήση αποδεικτικών μέσων που έχουν αποκτηθεί κατά παράβαση του άρθρου αυτού και των άρθρων 9 και 9Α.

Άρθρο 101 Α του ισχύοντος Συντάγματος
1. Όπου από το Σύνταγμα προβλέπεται η συγκρότηση και η λειτουργία ανεξάρτητης αρχής, τα μέλη της διορίζονται με ορισμένη θητεία και διέπονται από προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία, όπως νόμος ορίζει.
2. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την επιλογή και την υπηρεσιακή κατάσταση του επιστημονικού και λοιπού προσωπικού της υπηρεσίας που οργανώνεται για την υποστήριξη της λειτουργίας κάθε ανεξάρτητης αρχής. Τα πρόσωπα που στελεχώνουν τις ανεξάρτητες αρχές πρέπει να έχουν τα ανάλογα προσόντα, όπως νόμος ορίζει. Η επιλογή τους γίνεται με απόφαση της διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής και με επιδίωξη ομοφωνίας ή πάντως με την αυξημένη πλειοψηφία των τεσσάρων πέμπτων των μελών της. Τα σχετικά με τη διαδικασία επιλογής ορίζονται από τον Κανονισμό της Βουλής.
3. Με τον Κανονισμό της Βουλής ρυθμίζονται όσα αφορούν τη σχέση των ανεξάρτητων αρχών με τη Βουλή και ο τρόπος άσκησης του κοινοβουλευτικού ελέγχου.


Στη χώρα μας λοιπόν έχει θεσπιστεί η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠΔΠΧ), γνωστή και ως Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Ιδρύθηκε ως ανεξάρτητη διοικητική Αρχή με τον Νόμο 2472/1997 «για την προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα», ο οποίος ενσωματώνει στο ελληνικό δίκαιο την ευρωπαϊκή οδηγία 95/46/ΕΚ. Η οδηγία αυτή θέτει κανόνες για την προστασία των προσωπικών δεδομένων σε όλες τις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η λειτουργία της Αρχής ξεκίνησε στις 10 Νοεμβρίου 1997 και λειτουργεί από τον Νοέμβριο του 1997. Πρώτος Πρόεδρός της διετέλεσε ο επίτιμος αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνος Δαφέρμος, γι' αυτό και τα πρώτα χρόνια ήταν γνωστή και με την ονομασία «Επιτροπή Δαφέρμου».


Η παραίτηση του Προέδρου, του Αντιπροέδρου και τεσσάρων μελών της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων που υποβλήθηκε τον Νοέμβριο του 2007 είναι η τρανή απόδειξη της παθογένειας του θεσμού (τελευταίος πρόεδρος ο Δημήτριος Γουργουράκης, επίτιμος αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου).


Κατά τη γνώμη μου, στη λέξη ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και σε πέντε λέξεις του ισχύοντος Συντάγματος («αποτελεσματική άσκηση των ατομικών δικαιωμάτων») συμπυκνώνεται το πρόβλημα της Αρχής η οποία μέχρι σήμερα δεν κατόρθωσε να επιβεβαιώσει ούτε την ανεξαρτησία ούτε την αποτελεσματικότητά της.

Παρόλο που η Αρχή είχε πάμπολλες ευκαιρίες εντούτοις απέτυχε παταγωδώς δείχνοντας με τη στάση της και τις αποφάσεις της ότι εκτελεί εντολές άνωθεν, ότι κλείνει τα μάτια σε παράνομες πρακτικές της Διοίκησης και ιδιωτικών εξουσιών (Τράπεζες, εταιρίες τηλεπικοινωνιών, ΜΜΕ, βιομηχανία της ιδιωτικής ασφάλισης και υγείας).

Κι όμως.

Η Αρχή αυτή θα έπρεπε να αφουγκράζεται τα κοινωνικά αιτήματα χωρίς να διαβάζει μονοδιάστατα και εξ καθέδρας το νόμο. Ο ρόλος της είναι διαμεσολαβητικός, ανάμεσα στην κοινωνία των πολιτών και τις ιδιωτικές και δημόσιες εξουσίες και ως εκ τούτου έχει την υποχρέωση να ακολουθεί τακτική διαλόγου. Θα μπορούσε να καλέσει σε σύμπραξη τις μη κυβερνητικές οργανώσεις για τις ατομικές ελευθερίες. Θα μπορούσε να παρέμβει σε δίκες που έχουν επιπτώσεις στην προστασία προσωπικών δεδομένων. Θα μπορούσε να εξηγήσει με μια παιδευτική, δυναμική και πειστική επικοινωνιακή πολιτική για τη μετάδοση των αξιών που καλείται να διασφαλίσει. Δυστυχώς δεν το έκανε.

Θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ένας Ρυθμιστής και ένα forum Διαβούλευσης και λιγότερο ως μια Επιτροπή Σοφών. Θα μπορούσε να δίνει λύσεις και όχι να εκτοξεύει θεωρητικές απαγορεύσεις που δεν μπορούν να έχουν καμία πρακτική εφαρμογή.

Αντί να εξαρτά την επιτυχία και την αποτελεσματικότητά της στο πόσο αυστηρά θα είναι τα πρόστιμα ή στο κατά πόσο οι αποφάσεις της είναι τυπικά «νομικά δεσμευτικές» ή όχι, θα έπρεπε να στρέψει το βλέμμα της στο χώρο των ατομικών ελευθεριών. Στον τομέα αυτό υπάρχουν πολλά ακόμη να κατακτηθούν, όχι στην θεωρία και τις διακηρύξεις, αλλά στην πράξη και την εξεύρεση ισορροπιών.

Η Αρχή, όπως κατοχυρώνεται από το ισχύον Σύνταγμά μας, το κοινοτικό, το ευρωπαϊκό διεθνές και το εσωτερικό δίκαιο, έχει θεσπιστεί προκειμένου η κρατική υπηρεσία που είναι αρμόδια για τη διασφάλιση της προστασίας δεδομένων να λειτουργεί ανεξάρτητα και με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, ανεπηρέαστη από συγκυριακούς πολιτικούς συσχετισμούς και αδέσμευτη από πάσης φύσεως μονομερή συμφέροντα.

Η προστασία προσωπικών δεδομένων δεν είναι η αποθέωση του ατομικισμού αλλά είναι μια συνταγματική ελευθερία που προσλαμβάνει την διάσταση ενός κοινωνικού δικαιώματος που αφορά το σύνολο της κοινωνίας μας που θέλει να ισχυρίζεται ότι παραμένει δημοκρατική.



(Αυτά τα λίγα ως πρώτη τοποθέτηση)