"Τό καρμικό ταγκό" μεταξύ κρατών καί εθνών

[promitheas14]

Τό σκοπούμενο αυτού τού νήματος είναι η προσέγγιση τών εθνικών καί κρατικών σχέσεων υπό τό πρίσμα τού συλλογικού ασυνείδητου κάθε λαού καί τού νόμου τής ανταπόδοσης.
Στό παρακάτω απόσπασμα άρθρου πού προέρχεται από εδώ http://www.morphogenesissystem.com/4766538F.el.aspx
μέ αφορμή τό ζήτημα τής επιστροφής τών Μαρμάρων τού Παρθενώνα, θίγεται η νοοτροπία (παγιωμένη στό συλλογικό ασυνείδητο τού κάθε έθνους), τών Άγγλων καί τών Ελλήνων εν προκειμένω, ως πρός τήν αίσθηση έλλειψης (πού οδηγεί στήν απληστία) καί τής δουλικότητας (πού οδηγεί στήν αναζήτηση "προστατών") αντιστοίχως.
Επέλεξα νά ανεβάσω τό άρθρο αυτό στήν Ενότητα τής "Ιστορίας" καί όχι τού "Εσωτερισμοὐ", διότι ήρθε η εποχή νά αναγιγνώσκουμε τίς ιστορικές σελίδες όχι μόνο από τήν εξωτερική πλευρά τής δράσης, αλλά από τίς βαθύτερες ψυχολογικές αιτίες πού προκαλούν αυτές τίς "δράσεις".
Ακολουθεί τό κείμενο:

Το "Καρμικό Τανγκό" Ελλάδος - Αγγλίας με αφορμή τα μάρμαρα του Παρθενώνα!
ΤΟ «ΚΑΡΜΙΚΟ ΤΑΝΓΚΟ» ΜΕΤΑΞΥ ΚΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΘΝΩΝ. ΠΩΣ ΕΠΙΛΥΕΤΑΙ!
(Η ανάλυση της περίπτωσης του ΕλληνοΑγγλικού «καρμικού τανγκό» με αφορμή τα μάρμαρα του Παρθενώνα)

Αφορμή για το παρόν άρθρο αποτελεί μια φαινομενικά ασύνδετη συγκυρία, που όμως όποιος γνωρίζει και μπορεί «εσωτερικά» να διαβάσει τα σημεία των καιρών καταλαβαίνει πολύ περισσότερα.
Η εποχή που ζούμε είναι έντονη ενεργειακά και όσο προχωράμε τα πράγματα θα γίνονται εντονότερα. Αυτό φυσικά επηρεάζει πολύ άμεσα και τους καρμικούς λογαριασμούς, τόσο σε προσωπικό επίπεδο αλλά κυρίως σε εθνικό-φυλετικό και κατ’ επέκταση πλανητικό.
Έτσι, σε αυτή την έντονα ενεργειακή εποχή, οι καρμικές ανισορροπίες (ή αλλιώς «χρέη») πολλών εθνών θα έρθουν στην επιφάνεια για να επιλυθούν. Δυστυχώς όμως, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν το επίπεδο της συνειδητότητας να αντιληφθούν το πώς λειτουργεί ο μηχανισμός του κάρμα, οι ενδείξεις δεν θα γίνουν αντιληπτές ως καρμικές «ενδείξεις-προειδοποιήσεις» αλλά σαν φυσικές καταστροφές ή ατυχίες. Έτσι όμως, δυστυχώς, οι ενδείξεις αυτές θα παραμείνουν στο συλλογικό ασυνείδητο των κρατών, με αποτέλεσμα τον κίνδυνο να ενταθούν περαιτέρω, κάτι που σημαίνει ότι θα προκληθεί ακόμη μεγαλύτερος πόνος μέχρι να δημιουργήσουν συνειδησιακή αφύπνιση και να προκαλέσουν τη συνειδητή επίλυση του κάρμα.
Θα σας δώσουμε ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα κάρμα, εθνικού κάρμα, που φαίνεται να εξελίσσεται αυτές τις ημέρες (το άρθρο γράφεται 17/2/2014). Θα αναφερθούμε στις πλημμύρες στην Αγγλία.
Η Αγγλία ως χώρα, τους τελευταίους αιώνες, έχει λειτουργήσει σαν μια «αρσενική, κυριαρχική και επεκτατική δύναμη» - συνειδητότητα. Και το έκανε μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και με ακραίο τρόπο. Μέσα από τη λειτουργία της αυτή, η συνειδητότητά της ήταν στραμμένη στο να συσσωρεύει σε πόρους ό,τι επιθυμούσε απ’ όλα τα μέρη του πλανήτη που ήταν υπό την κυριαρχία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Μπορεί ως πολιτικές εξελίξεις αργότερα να υποχρεώθηκε να αποχωρήσει ως στρατιωτική παρουσία από διάφορες περιοχές (φυσιολογική εξέλιξη σε βάθος χρόνου καθώς κάθε δράση φέρνει και αντίδραση), αλλά το ερώτημα όσον αφορά την συλλογική της τάση ως καρμικό ασυνείδητο είναι το εξής: έχει πραγματικά η Αγγλία εγκαταλείψει αυτήν της την επιθυμία να «συσσωρεύει» και να μην δίνει στους άλλους αυτό που τους ανήκει εάν αυτή δεν το επιθυμεί; Ας πάμε ένα βήμα παραπέρα. Η τάση της για συσσώρευση με οποιοδήποτε τρόπο (ακόμη και βίαιο, στρατιωτικό, επιθετικό), τι δείχνει; Ότι σε ενεργειακό επίπεδο, στο συλλογικό εθνικό της ασυνείδητο, είναι ταυτισμένη με την έλλειψη. Βαθιά μέσα της η Αγγλία φοβάται τη φτώχεια και την έλλειψη, και προσπάθησε να ανταπεξέλθει σε αυτό τον «ασυνείδητο συλλογικό της φόβο» με το να γίνει αποικιοκρατική δύναμη, φθάνοντας μάλιστα στο άλλο άκρο της απληστίας.
Σε αυτή την εποχή, την έντονα ενεργειακή, αυτό το κάρμα της Αγγλίας έχει αφυπνιστεί και εμφανίζεται με την μορφή πλημμύρων και φυσικών καταστροφών. Με τις πλημμύρες έρχεται ο καρμικός νόμος να την εναντιοδρομήσει – εξισορροπήσει απέναντι στην καρμική της τάση για συσσώρευση. Έρχεται να της δείξει ότι το πρόβλημά της είναι η βαθιά της ασυνείδητη πίστη στην έλλειψη και ακριβώς αυτό είναι που θα βιώσει στην πραγματικότητά της, δηλαδή έλλειψη. Έρχεται ο φυσικός νόμος να της πάρει με το «ζόρι» (φυσικές καταστροφές) αυτό που κρατάει σφιχτά και αρνείται να δώσει. Το καρμικό πρόβλημα της Αγγλίας έχει να κάνει με την ενεργειακή της τσιγγουνιά. Αρνείται να δώσει. Δυστυχώς θα υποχρεωθεί να το κάνει με το σκληρό τρόπο. Θα βλέπει να χάνονται περιουσίες από καταστροφές και το Αγγλικό συλλογικό ασυνείδητο θα νιώθει ακόμη μεγαλύτερη ανασφάλεια και ανάγκη να συσσωρεύσει πόρους για να ανταπεξέλθει. Αυτό θα συνεχιστεί ακόμη πιο έντονα και με άλλες μορφές απώλειας, μέχρι μια «κρίσιμη» μάζα στο Αγγλικό συλλογικό ασυνείδητο να αφυπνιστεί και να αντιληφθεί τι συμβαίνει καρμικά και να επιλέξει συνειδησιακά μια άλλου είδους προσέγγιση.
Δυστυχώς όμως, όταν δεν υπάρχει το συνειδησιακό υπόβαθρο (μιλάμε για την πλειοψηφία) για να γίνει αντιληπτό το καρμικό ξεδίπλωμα, τότε η συνειδητοποίηση θα γίνει αργά και με τον επώδυνο τρόπο. Θα πρέπει να λειτουργήσουν αυτό που πολύ επιτυχημένα στην ψυχολογία αναφέρεται ως τα 5 στάδια συνειδητοποίησης και συμφιλίωσης της απώλειας και του πόνου (η κατάταξη έγινε από την Elisabeth Kübler-Ross το 1969 και αυτά τα στάδια είναι 1) άρνηση και απομόνωση, 2) θυμός, 3) διαπραγμάτευση, 4) κατάθλιψη, 5) αποδοχή).
Εάν δεν υπάρξει η συνειδητή καρμική συνειδητοποίηση των φαινομένων, τότε ο ασυνείδητος δρόμος των 5 σταδίων γίνεται μονόδρομος, αλλά είναι μακρύς και κυρίως επίπονος.

Δείτε τώρα πώς το ίδιο αυτό εθνικό κάρμα μπορεί να συνδέεται με το κάρμα μια άλλης χώρας, αλλά εξυπηρετώντας μια άλλη καρμική σκοπιμότητα για την άλλη χώρα.
Αναφερόμαστε στην Ελλάδα και στην εκστρατεία που έχει εκδηλωθεί για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα, τα οποία αφαίρεσε ο Άγγλος πρέσβης Sir Elgin πριν 200 χρόνια περίπου (η καρμική τάση της Αγγλίας για συσσώρευση που αναφέραμε). Περισσότερα για την καμπάνια επιστροφής στο HYPERLINK "http://www.bringthemback.org"

Ας δούμε τώρα ποια είναι η καρμική τάση της Ελλάδος ως συλλογικό ασυνείδητο. Η Ελλάδα από την υποδούλωσή της στους Τούρκους κατά τον 15ο αιώνα και μετά έχει αναπτύξει μια καρμική τάση «δουλικότητας». Οι Έλληνες ως συλλογικό ασυνείδητο έχουν αναπτύξει την καρμική τάση να προτιμούν να έχουν πάντα πάνω από το κεφάλι τους κάποιο αφεντικό και αυτοί απλά να προσπαθούν να «ξεγλιστρήσουν» και να επιβιώνουν, χωρίς όμως να ενδιαφέρονται για τη συλλογική αυτονομία και ευημερία. Ακόμη και όταν απελευθερώθηκε από τους Τούρκους η Ελλάδα, αμέσως έψαξε (σε συλλογικό ασυνείδητο επίπεδο πάντα μιλάμε) την ασφάλεια της ομπρέλας «προστασίας» κάποιας από τις μεγάλες δυνάμεις. Έτσι βρισκόταν, είτε φανερά είτε παρασκηνιακά, πάντοτε κάτω από την επιρροή μιας μεγάλης ξένης δύναμης. Μπορεί κάποιοι να πουν ότι αυτό ήταν αποτέλεσμα πολιτικών παιχνιδιών τα οποία έπαιζαν οι εκάστοτε Έλληνες πολιτικοί και δεν αφορούσαν την πλειοψηφία των πολιτών. Να είστε απόλυτα σίγουροι ότι εάν το συνειδησιακό επίπεδο της πλειοψηφίας των Ελλήνων ήταν διαφορετικό από την καρμική τους τάση για «υποταγή» και «ασφάλεια» με όποιο κόστος, δεν θα μπορούσαν σε καμία των περιπτώσεων να σταθούν και να προχωρήσουν οι πολιτικοί που προωθούσαν την επιρροή ξένων δυνάμεων. Επίσης και όλο το σύστημα διαφθοράς και νεποτισμού που στήθηκε στην Ελλάδα είχε τη βάση του ακριβώς σε αυτό το καρμικό μίασμα της Ελλάδος, στην τάση, «καρμική συνήθεια» για υποταγή, για υπαλληλίκι (με όλες τις μορφές, όχι μόνο σαν επαγγελματική κατεύθυνση).
Μόλις ο Έλληνας ένιωθε ότι τα είχε βολέψει τα πράγματα και κάποιος άλλος είχε αναλάβει την τροφοδοσία του, δεν τον ένοιαζε τίποτα και βολευόταν του καλού καιρού. Προσοχή, δεν θέλουμε να παρεξηγηθούμε. Δεν εννοούμε πως δεν υπήρξαν και άνθρωποι που ήταν αντίθετοι και αντέδρασαν και στις δύο καρμικές τάσεις που περιγράψαμε - τόσο στην Αγγλία όσο και στην Ελλάδα. Απλά αναφέρουμε πως η γενική τάση που προσδιορίζει το συλλογικό ασυνείδητο ήταν αυτή που περιγράφουμε. Και δείτε πού έχει οδηγήσει την Ελλάδα αυτή η καρμική της τάση για εγκατάλειψη του εαυτού της στα χέρια κάποιων άλλων. Η Ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή «αιχμάλωτη» στα χέρια των δανειστών της. Δηλαδή η Ελλάδα επέστρεψε στην καρμική της τάση της «δουλείας» που ανέπτυξε τους τελευταίους αιώνες και μάλιστα με μια πολύ έντονη μορφή, αυτή της οικονομικής καταστροφής-χρεοκοπίας. Έτσι τώρα, και στην Ελλάδα υπάρχει καρμική κορύφωση που ζητάει εξισορρόπηση. Η Ελλάδα, για να επεξεργαστεί την καρμική της τάση και να ισορροπήσει το κάρμα της, θα πρέπει μια κρίσιμη μάζα του πληθυσμού της να συνειδητοποιήσει αυτό το καρμικό «μίασμα» «υποτέλειας και υπαλληλίας» που τη διέπει και ν’ αποφασίσει να κάνει μια άλλη επιλογή που θα βασίζεται στην πεποίθηση ότι μπορεί να σταθεί στα πόδια της μόνη της χωρίς να χρειάζεται βοήθεια. Όταν συμβεί αυτό, θα αλλάξει και η εξωτερική της πραγματικότητα.
Το ζήτημα βέβαια είναι ότι πλέον έχουν επιταχυνθεί πολύ οι εξελίξεις και δεν υπάρχει η μεγάλη χρονική πολυτέλεια για βαθυστόχαστες φιλοσοφικές αναλύσεις. Απευθυνόμαστε σε όλους τους πολίτες του κόσμου. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη, πρέπει οπωσδήποτε «κρίσιμες μάζες» πολιτών να αφυπνιστούν καρμικά στα διάφορα κράτη και να κάνουν άλλες συνειδησιακές επιλογές, γιατί δυστυχώς η αδράνεια θα έχει μεγάλο κόστος. Το αφυπνισμένο κάρμα στα διάφορα κράτη θα επιφέρει μεγάλες καταστροφές και απώλειες, ωστόσο, ακόμη έχουμε τον χρόνο έστω και την ύστατη στιγμή να προλάβουμε τα χειρότερα. Τα αφυπνισμένα εθνικά κάρμα θα αφυπνίσουν και έντονο πλανητικό κάρμα και η κατάσταση θα είναι ανεξέλεγκτη.
Όταν συμβαίνουν καταστροφές εκτεταμένες σε μια χώρα, θα πρέπει οι πολίτες να στραφούν «εσωτερικά» και ν’ αναρωτηθούν τι τους δείχνει η καταστροφή, ποιο μήνυμα τους φέρνει. Πού έχουν λειτουργήσει ανισόρροπα ως έθνος (σαν τάση είτε κατ’ υπερβολή είτε καθ’ έλλειψη). Και αφού κάνουν τις απαραίτητες συνειδητοποιήσεις, ας επικρατήσουν εκείνες οι φωνές σε κάθε χώρα που θα εδραιώσουν μια συμπεριφορά αντίθετη από την καρμική τάση που οδήγησε στα προβλήματα.
Υπάρχει δυσκολία στην αφύπνιση και συνειδητοποίηση. Είπαμε, το πρώτο στάδιο αντίδρασης στην ασυνείδητη συλλογική μάζα είναι η άρνηση και εν συνεχεία ο θυμός για την «απώλεια». Αλλά πρέπει οι πολίτες να αφυπνιστούν πάση θυσία, γιατί αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι πολύ χειρότερο. Επαναλαμβάνουμε ότι ακόμη έχουμε μια μικρή δυνατότητα αντιστροφής των πραγμάτων.

Αυτό το άρθρο έχει αυτήν τη φιλοδοξία, ν’ αφυπνίσει περισσότερο όλες εκείνες τις ευαίσθητες συνειδήσεις παγκοσμίως, που μπορούν ν’ ακούσουν και δεν είναι χωμένες στον «εγωϊκό» τους μικρόκοσμο που όμως σε λίγο ίσως δεν υπάρχει ούτε αυτός.
Η Πηγή του άρθρου δεν είναι οι συγγραφείς, αλλά η κατευθυνόμενη έμπνευση που έρχεται από τα ανώτερα πεδία του Φωτός, που καρμικά έχουν υπό την επίβλεψή τους την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Δεν μπορούν να κάνουν όμως και πολλά εάν η ανθρωπότητα με την ελεύθερη της βούληση δεν αφυπνιστεί και δεν κάνει άλλες επιλογές που θα δώσουν την δυνατότητα περαιτέρω βοήθειας. Δεν μπορεί να παραβιαστεί σε καμία περίπτωση η ελεύθερη βούληση των ανθρώπων. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να στέλνουν όλες αυτές τις πληροφορίες στις ευαίσθητες συνειδήσεις ανθρώπων, ελπίζοντας ότι θα υπάρχει μεγαλύτερη αφύπνιση και άρα δυνατότητα επέμβασης.
ΠΡΟΣΟΧΗ, θα τονίσουμε για πολλοστή φορά ότι σε καμία περίπτωση το παιχνίδι δεν έχει κριθεί για την σωτηρία του πλανήτη. Όσες πληροφορίες λαμβάνετε από το «μέλλον» ότι η γη τα έχει καταφέρει και οδεύει στο Φως και σε ανώτερες διαστάσεις στα σίγουρα, είναι εκ του πονηρού και έχουν σκοπό να σας παραπλανήσουν και να σας εφησυχάσουν, έτσι ώστε το έργο των δυνάμεων που εκτελούν το έργο της καταστροφής του πλανήτη και υποβάθμισης της ανθρωπότητας να γίνει πιο εύκολο. Το παιχνίδι κρίνεται κάθε στιγμή με βάση τις συνειδησιακές επιλογές που κάνουμε. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Το μέλλον δεν είναι προδιαγεγραμμένο, είναι ρευστό και με άπειρες δυνατότητες (καλές και άσχημες). Η επιλογή μας αυτή τη στιγμή είναι που θα κρίνει ποιο μέλλον θα υλοποιήσουμε τελικά και ποιο θα ακυρώσουμε, γιατί η θλιβερή αλήθεια είναι ότι ήδη έχουμε ενεργοποιήσει και πολύ άσχημα μελλοντικά δυναμικά, που εάν τα δυναμώσουμε ενεργειακά περισσότερο (με τις κακές και ασυνείδητες εγωϊκές επιλογές μας) θα είναι αναπόφευκτο να συμβούν και να τα υποστούμε.

Δείτε τώρα το «καρμικό ταγκό» μεταξύ της Αγγλίας και της Ελλάδος με αφορμή τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Η Αγγλία με ένα σωρό δικαιολογίες προσπαθεί να αναβάλει την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα που άρπαξε από την Ελλάδα. Μέσω της καρμικής της τάσης για «συσσώρευση πλούτου», λόγω ενεργειακής ανασφάλειας και πίστης στην έλλειψη και μάλιστα με την εκδήλωση της ακραίας μορφής πίστης στην έλλειψη, που είναι η απληστία, προσπαθεί να κρατήσει σφιχτά στα χέρια της τα «αποκτήματά» της και να μην τα «απωλέσει». Η εξισορρόπηση της «ενεργειακής της τσιγγουνιάς» σε φυσικό επίπεδο εκδηλώνεται με τις πλημμύρες που υποχρεώνουν την Αγγλία (σαν συλλογικό ασυνείδητο) να «δώσει» παρά τη θέλησή της. Δυστυχώς όμως αυτό το υποχρεωτικό «δόσιμο» γίνεται μέσα από ανθρώπινο πόνο και καταστροφές. Δεν θα ήταν πιο ωραίο να υπήρχε η συνειδητοποίηση αυτής της καρμικής ανισορροπίας και να είχε αποφευχθεί ο ανθρώπινος πόνος; Τι αξία έχουν κάποια μάρμαρα, ακόμη και εάν αυτά είναι τα σπουδαία μάρμαρα του Παρθενώνα, μπροστά στον ανθρώπινο πόνο και δυστυχία; Η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω από όλα και αυτό είναι κυρίαρχο μήνυμα αυτής της εποχής και της ενέργειας που κατακλύζει τον πλανήτη και υποχρεώνει στην εξισορρόπηση του κάρμα.

Από την άλλη πλευρά, για την Ελλάδα, το πραγματικό διακύβευμα δεν είναι τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Είπαμε, όσο σπουδαίο και να είναι ένα έργο τέχνης και όση συναισθηματική και συμβολική αξία και να έχει, δεν παύει να είναι ένα άψυχο αντικείμενο που έρχεται σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τη ζωή των ανθρώπων. Για τους Έλληνες, η επιστροφή των μαρμάρων σημαίνει μια μεγάλη νίκη, όχι όμως απέναντι στους Άγγλους (αυτό θα ήταν καταστροφικό εάν εκλαμβανόταν έτσι) αλλά νίκη απέναντι στον ίδιο τους τον καρμικό εαυτό. Αυτόν τον δουλικό εαυτό που επέτρεπε να είναι κάτω από την κηδεμονία κάποιου άλλου και να μην βλέπει τον εαυτό του (ως συλλογικό ασυνείδητο), ως ισότιμο και αυτεξούσιο όπως τον όρισε ο Δημιουργός, η Υπέρτατη Θεϊκή Δύναμη και όπως όρισε και όλους τους ανθρώπους να είναι ελεύθεροι και ισότιμοι.

Γνωρίζουμε ότι είναι δύσκολο για τον μέσο «ασυνείδητο» Άγγλο πολίτη να παραδεχτεί ότι μέσα του έχει ένα κομμάτι που αντιπροσωπεύει τον «βίαιο, αποικιοκράτη, κατακτητή». Κανένας δεν θέλει συνειδητά να παραδεχτεί κάτι τέτοιο, όλοι θέλουμε να εμφανίζουμε μια εικόνα του σωστού και πολιτισμένου ανθρώπου, με αποτέλεσμα αυτά τα κομμάτια να απωθούνται ακόμη πιο βαθιά στο συλλογικό ασυνείδητο, δημιουργώντας την συλλογική σκιά η οποία όμως έχει αρχίσει και εκδηλώνεται ανεξέλεγκτα.
Το ίδιο ισχύει και για τον μέσο «ασυνείδητο» Έλληνα πολίτη. Θα πρέπει να αναγνωρίσει μέσα του το «φοβισμένο κουτοπόνηρο υπαλληλάκο» που είναι έτοιμος να κάνει οτιδήποτε και να επιτρέψει ή ακόμη και να ενισχύσει την οποιαδήποτε διεφθαρμένη κατάσταση, αρκεί να του εξασφαλιστεί το προσωπικό του οικονομικό βόλεμα ή το βόλεμα των ατομικών του συμφερόντων, άσχετα εάν αυτή η κατάσταση είναι εις βάρος του συλλογικού καλού. Ο μέσος Έλληνας δεν έχει ακόμη παραδεχτεί με απόλυτη επίγνωση αυτό του το κομμάτι. Όλοι το βλέπουν μόνο στους άλλους (δηλαδή ενεργεί ο αμυντικός ψυχολογικός μηχανισμός της προβολής) και ποτέ στον εαυτό τους. Αυτό επιτείνει την Ελληνική συλλογική σκιά και δυσκολεύει την εξισορρόπηση του Ελληνικού κάρμα.

Δυστυχώς μεγάλο μέρος του Ελληνικού πληθυσμού είναι ακόμη στο πρώτο και δεύτερο στάδιο που αναφέραμε στην πορεία προς την συνειδητοποίηση. Δηλαδή, είτε αρνούνται την οποιαδήποτε προσωπική τους ευθύνη στη διαμόρφωση αυτής της άσχημης τρέχουσας κατάστασης (1ο στάδιο, άρνηση), είτε προβάλλουν το θυμό τους προς την εξουσία κρατώντας για τον εαυτό τους το ρόλο του «ανήξερου θύματος» (2ο στάδιο, θυμός). Και ναι, δεν αντιλέγει κανένας για τις κύριες και τεράστιες ευθύνες των εξουσιών στην όλη κατάσταση, αλλά εάν θέλουμε να προχωρήσουμε ως Έλληνες «καρμικά» παραπέρα, δεν γίνεται να συνεχίσουμε να «βολευόμαστε» με το ρόλο του θύματος. Ποτέ δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν τέτοιας ποιότητας πολιτικές εξουσίες εάν η ενεργειακή συνειδητότητα της μάζας των πολιτών ήταν πολύ διαφορετική. Δε θα μπορούσε να συμβεί αυτό γιατί απλά η συλλογική σκεπτομορφή θα δημιουργούσε άλλη πραγματικότητα.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που πρέπει να γίνουν συνειδητοί όλοι οι πολίτες. Ότι όταν αλλάξει συνειδησιακά η συλλογική σκεπτομορφή, αυτή θα οδηγήσει και σε άλλου είδους δράσεις και σε άλλους είδους ηγεσίες. Διαφορετικά, όσο θα λειτουργεί η «συλλογική σκιά» στο ασυνείδητο, τα πράγματα δεν μπορούν να είναι θετικά.
Η σκιά, όταν αρχίσει και εκδηλώνεται (ιδίως η συλλογική), μπορεί να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και η εκτόνωσή της να είναι δραματική.
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι η εκτόνωση-διόρθωση της στην πραγματικότητα είναι σχετικά εύκολη πράξη όταν υπάρχει η ειλικρινής διάθεση για «λύτρωση» της σκιάς. Αρκεί αρχικά η ειλικρινής συνειδητοποίησή της η οποία από μόνη οδηγεί σε αλλαγή. Είναι αυτονόητο ότι όταν κάποιος συνειδητοποιεί μια ανισορροπία (την συνειδητοποιεί όμως ειλικρινά και βαθιά), αυτόματα αυτή η συνειδητοποίηση τον βάζει σε διαφορετική πορεία. Είναι ακριβώς αυτό που ονομάζουν στις θρησκείες «μετάνοια και λύτρωση», αλλά τις περισσότερες φορές δεν είναι τόσο ξεκάθαρο στους ανθρώπους, γιατί είναι λίγο καλυμμένο πίσω από Θεολογικές έννοιες και ερμηνείες.
Δυστυχώς όμως, ενώ πρακτικά η εκτόνωση της σκιάς είναι εύκολη, το μεγάλο εμπόδιο είναι ο εγωϊκός νους που δεν επιτρέπει αυτή την απλή μεταστροφή. Ο εγωικός νους πρέπει πρώτα να δει «τρομερές» καταστροφές να συμβαίνουν στο ίδιο του το σπίτι, για να ταρακουνηθεί και να πειστεί να εγκαταλείψει την εμμονή του στην ψευδαίσθηση του ελέγχου που θέλει να πιστεύει ότι έχει και στις λανθασμένες του ιδέες που δημιούργησαν το πρόβλημα. Πολλές φορές, όμως, τότε είναι αργά και η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη.

Μια κίνηση «συνειδητή» από την Αγγλία επιστροφής των μαρμάρων θα έλυνε τον καρμικό γρίφο. Προσοχή, είναι πολύ σημαντικό, εάν υπάρξει κίνηση επιστροφής, να είναι όπως είπαμε μια πράξη συνειδητή. Εάν γίνει μόνο σαν μια κίνηση «πολιτικού ελιγμού» και δεν συνειδητοποιηθεί το καρμικό βάρος της υποθέσεως, τα οφέλη για την Αγγλία δεν θα είναι πολύ μεγάλα, γιατί το κάρμα για να διαλυθεί και εξισορροπηθεί, επαναλαμβάνουμε ότι πρέπει να έχει επεξεργαστεί συνειδητά και εσωτερικά, με επίγνωση, και όχι μόνο σε εξωτερικό επίπεδο απλής πράξης.
Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα. Εάν όλη αυτή η καμπάνια δεν συνειδητοποιηθεί μέσα από το καρμικό της πρίσμα, σαν μια ευκαιρία για τους Έλληνες να ορθώσουν ανάστημα στον παλιό τους δουλικό εαυτό, καμιά πράξη επιστροφής δεν θα έχει μεγάλο όφελος στην καρμική εξισορρόπηση της Ελλάδος. Εάν μια πιθανή επιστροφή των μαρμάρων έχει το χαρακτήρα της «χαριστικής πράξης» από μια μεγάλη δύναμη, το όφελος δεν θα είναι σημαντικό. Ακόμη πιο σημαντική και από την επιστροφή των μαρμάρων είναι η συμμετοχή των Ελλήνων σε αυτήν την καμπάνια, σαν ευκαιρία διόρθωσης της δουλικής καρμικής τους τάσης. Στην ουσία οι Έλληνες μέσω της διεκδίκησης της επιστροφής των μαρμάρων, διεκδικούν σε συλλογικό εσωτερικό-καρμικό επίπεδο, την "επιστροφή" του αυθεντικού τους εαυτού που είναι αυτεξούσιος και νιώθει ότι μπορεί να διεκδικεί και να ορθώνει την φωνή του με τρόπο συνεπή, αλλά ταυτόχρονα θέτει τα υγιή του όρια, που πρέπει να γίνονται αποδεκτά και σεβαστά από τους άλλους λαούς. Εάν επιτευχθεί αυτή η ενεργειακή εξισορρόπηση στο Ελληνικό συλλογικό ασυνείδητο, όσο και να σας φανεί παράξενο αυτό που θα πούμε, μικρή σημασία έχει εάν τελικά επιστρέψουν τα μάρμαρα. Τα οφέλη θα είναι πολλαπλάσια από το γεγονός της καρμικής εναρμόνισης, και πολύ σύντομα η εξωτερική πραγματικότητα της Ελλάδος θα «καθρεφτίσει» αυτή την αλλαγή στη συνειδητότητα με μια νέα πραγματικότητα υψηλότερης ποιότητας και ίσως τότε τα μάρμαρα επιστρέψουν και μάλιστα χωρίς «κόπο και αγώνα»…

[doctormarkon]

Θαυμάσιο θέμα αλά χρειάζεται κάποιες επεξηγήσεις γιατί δεν κατάλαβα το νόημα.
Ξέρω τι είναι κάρμα και νόμος ανταπόδωσης αλλά δεν έχω εμβαθύνει ώστε να το χρησιμοποιήσω σαν εργαλείο για ερμηνεία γεγονότων

[promitheas14]

Θαυμάσιο θέμα αλά χρειάζεται κάποιες επεξηγήσεις γιατί δεν κατάλαβα το νόημα.
Ξέρω τι είναι κάρμα και νόμος ανταπόδωσης αλλά δεν έχω εμβαθύνει ώστε να το χρησιμοποιήσω σαν εργαλείο για ερμηνεία γεγονότων

Αν διαβάσεις τό κείμενο θά τό καταλάβεις. Είμαι βέβαιος.
Δέν είναι μακρυά η έννοια τού κάρμα από τήν γνωστή εβραϊκή ρήση "μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θά λάβης". Αυτό επέκτεινέ το καί γενίκευσέ το γιά λαούς, ή ολόκληρη τήν ανθρωπότητα, στό βάθος τού χρόνου τής ιστορίας.

[doctormarkon]

Δεν εννοεί μετά θάνατον ή σε κάποιον άλλο κόσμο.

Αλλά σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα δεν έχει αποικιοκρατικό παρελθόν σε αντίθεση με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Θα τους άξιζε να πάνε όλοι οι μετανάστες στις χώρες τους Αυτό θα ήταν εκπλήρωση καρμικού λογαριασμού.

[promitheas14]

Αλλά σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα δεν έχει αποικιοκρατικό παρελθόν σε αντίθεση με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Θα τους άξιζε να πάνε όλοι οι μετανάστες στις χώρες τους Αυτό θα ήταν εκπλήρωση καρμικού λογαριασμού.

Έ, δέν μπορείς νά τό πείς αυτό. Κάτι η Αλεξανδρινή εποχή καί τά ελληνιστικά χρόνια, κάτι οι προγενέστεροι Α΄ καί Β΄ Αποικισμός, κάτι η μετανάστευση τού 20ου αιώνα... Δέν λέω πώς οι αποικισμοί τής ελλάδας στήν αρχαιότητα είχαν τήν απανθρωπία τής νεώτερης εποχής ούτε άν τό ζήτημα τής συσσώρευσης μεταναστών στήν Ελλάδα σήμερα σχετίζεται μέ καρμικά χρέη της στό παρελθόν. Δέν τό έχω σκεφθεί σοβαρά.