Χρόνος

[Hlios]

Επειδή είναι κάτι το ενδιαφέρον και επειδή κάποιοι δεν έχουν επισκεφτεί το «συναρπαστικό σύμπαν»
όπου περιέχει πληροφορίες για τον χρόνο εκτός των άλλων, ανοίγω αυτό το νήμα ειδικά γι αυτόν.
Θα παραθέσω τμήματα από το παραπάνω ως εισαγωγή στο θέμα και μετά μπορούμε να το εξετάσουμε περαιτέρω.
Δεν είναι δύσκολο μα ούτε και εύκολο. Σαν έννοια είναι εύκολο, η δυσκολία έγκειται στο να ανοίξουμε το μυαλό μας
και να ξεκολλήσουμε από τις παλιές πεποιθήσεις μας για τον χρόνο και την ατελή αίσθηση που έχουμε γι αυτόν.

[Hlios]

http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 60#p196560

Ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα στο κεφάλι ή στα πόδια μας;

ΠΗΓΗ : PERIERGAA: Ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα στο κεφάλι ή στα πόδια μας;


Τη θεωρία του Αϊνστάιν περί σχετικότητας του χρόνου, κατάφεραν να αποδείξουν επιστήμονες στις ΗΠΑ.
Με τη χρήση δύο υπερσύγχρονων "ρολογιών κβαντικής λογικής", όπως ονομάζονται, απέδειξαν ότι πράγματι ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα στο κεφάλι του ανθρώπου σε σχέση με τα πόδια του!

Τι λέει η θεωρία του Αϊνστάιν!
Υπεραπλουστεύοντας την θεωρία του Αϊνστάιν - για να γίνει κατανοητή από όλους- ας φανταστούμε ότι έχουμε δύο ρολόγια: το ένα είναι στο πάτωμα και το άλλο στην κορυφή μιας σκάλας.

Αυτό που έδειξαν οι επιστήμονες είναι ότι ο χρόνος ΔΕΝ κυλάει με την ίδια ταχύτητα στα δύο ρολόγια! Συγκεκριμένα κυλάει πιο αργά στο ρολόι που βρίσκεται στο πάτωμα, σε σχέση με εκείνο που βρίσκεται πάνω στη σκάλα. Αυτό συμβαίνει γιατί το ρολόι που βρίσκεται χαμηλά επηρεάζεται οριακά περισσότερο από την βαρύτητα!
Όσοι ζουν σε ψηλούς ορόφους, γερνούν γρηγορότερα!
Για να αποδείξουν τη θεωρία του Αϊνστάιν οι ερευνητές του Εθνικού Ινστιτούτου Προτύπων και Τεχνολογίας (http://www.nist.gov) των ΗΠΑ, με επικεφαλής τον C.W. Chou, χρησιμοποίησαν δύο δύο υπερσύγχρονα ατομικά οπτικά ρολόγια ύψιστης ακρίβειας, ρολόγια κβαντικής λογικής" τα οποία υπολογίζεται ότι "χάνουν"μόλις ένα δευτερόλεπτο ανά 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή όσο περίπου υπάρχει η ζωή η Γη.
Τα τοποθέτησαν σε υψομετρική διαφορά μόλις 33 εκατοστών το ένα από το άλλο και στη συνέχεια έδειξαν ότι, αν κάποιος ζήσει επί 79 χρόνια σε υψόμετρο 33 εκατοστών ψηλότερο από κάποιον άλλο, θα γεράσει περίπου 90 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου περισσότερο!

Ο Αϊνστάιν με τη θεωρία της ειδικής σχετικότητας, είχε εκφράσει την πεποίθηση ότι ο χρόνος δεν κινείται με την ίδια ταχύτητα για όλους και παντού στο σύμπαν αλλά είναι κάτι σχετικό που εξαρτάται από ειδικές συνθήκες.

Η σχετικότητα του χρόνου έχει αποδειχτεί εδώ και χρόνια ότι ισχύει για μεγαλύτερα υψόμετρα και μεγάλες ταχύτητες κίνησης. Είναι η πρώτη φορά που επιβεβαιώνεται για μικρές και ασήμαντες υψομετρικές διαφορές πάνω στη Γη -και μάλιστα μικρότερες του ενός μέτρου- και ταυτόχρονα για μικρές ταχύτητες κάτω των δέκα μέτρων ανά δευτερόλεπτο.
Δεν είναι δηλαδή υπερβολή να πούμε ότι άλλος χρόνος ισχύει στα κεφάλι μας και άλλος στα πόδια μας! Κατ' επέκταση, οι άνθρωποι που ζουν σε ψηλούς ορόφους, γερνάνε γρηγορότερα από εκείνους που ζουν στα ισόγεια!
pyles.tv

ΠΗΓΗ : PERIERGAA: Ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα στο κεφάλι ή στα πόδια μας;

[Hlios]

http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 71#p196571

Η υλη είναι περίπου ένας αρνητικός χώρος που προκαλεί καμπύλωση του χώρου γύρο από αυτήν.
Αυτή η καμπύλωση γίνεται αισθητή με δυο τρόπους. Ο πρώτος είναι η επιτάχυνση της βαρύτητας
με το χαρακτηριστικό της συστολής. Της έλξης δηλαδή από έξω προς τα μέσα. Προς ένα σημείο.
Ο δεύτερος τρόπος είναι η διαστολή του χρόνου. Ο χρόνος μας κυλάει πιο αργά υπό την έκθεση
μας στην συστολική βαρύτητα.
Το σύμπαν διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Η διαστολή αυτή είναι ουσιαστικά μια αρνητική
βαρύτητα. Μια βαρύτητα διαστολής που προέρχεται από την μη υλη, (την επονομαζόμενη σκοτεινή
ενέργεια) δηλαδή από τον κενό χώρο. Με φορά από μέσα προς τα έξω. Η έκθεση μας στην επιτάχυνση
της διαστολής του σύμπαντος προκαλεί την διαστολή του χρόνου μας.

Όταν λέω «μας» εννοώ εμάς που διαθέτουμε και υλικό σώμα.

Ο χρόνος για εμάς που αυτή την στιγμή είμαστε και από ύλη,
είναι γραμμικός προς μια κατεύθυνση έχοντας έναν συγκεκριμένο ρυθμό.

Ο ρυθμός αυτός (η ταχύτητα που κυλά ο χρόνος) είναι εξαρτώμενος από την διαστολή του σύμπαντος.

Η ύπαρξη του χώρου είναι η αιτία ύπαρξης και του χρόνου.

Ο ρυθμός-ταχύτητας διαστολής του σύμπαντος (του χώρου) είναι υπεύθυνος για τον ρυθμό-ταχύτητα του χρόνου.

Όσο η ταχύτητα διαστολής αυξαίνεται τόσο ο χρόνος μας κυλά γρηγορότερα.

Η φορά από μέσα προς τα έξω της διαστολής του σύμπαντος είναι η αιτία
της κατεύθυνσης του χρόνου από το παρελθόν προς το μέλλον.

Προσεγγίζοντας μια μαύρη τρύπα όπου η θετική βαρύτηκη δύναμη από έξω προς τα μέσα
μεγαλώνει, ο χρόνος κυλά όλο και πιο αργά, μέχρι που σταματά εντελώς στο σύνορο τής.

http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 78#p196878

Το σύμπαν μας είναι επιταχυνόμενα διαστελλόμενο υπό την επήρεια της σκοτεινής ενέργειας
η οποία επιδρά επάνω στον χωροχρόνο σαν μια αρνητικής φοράς βαρύτητα.
Είναι μια αποστική (απωθητική) και όχι ελκτική βαρύτητα.

Ο χώρος δηλαδή στο διαστελλόμενο σύμπαν μεγαλώνει και τεντώνεται.
Ο χώρος από πού αντλεί τον επιπλέον χώρο που δημιουργείται για να μεγαλώσει - τεντώσει?
Η απάντηση είναι πως κλέβει από την διάσταση του χρόνου και την μετατρέπει σε μήκος.

Έχει διαπιστωθεί πως η φυσική και αβίαστη (χωροχρονική) κίνηση είναι αυτή που ακολουθεί
το μοτίβο του χώρου (ή σωστότερα χωροχρόνου), και δεν είναι άλλη από την σπείρα.

Το σχήμα ή η δομή αν προτιμάτε, του χώρου είναι σπειροειδής.
Όταν το σύμπαν διαστέλλεται και κατά συνέπεια ο χώρος τεντώνει είναι σαν να τεντώνει ένα ελατήριο.

Ο χρόνος είναι η περιέλιξη του σπειροειδούς χώρου.
Όταν λοιπόν ο χώρος διαστέλλεται, το επιπλέον μήκος που αποκτά το στερεί από το τύλιγμα του, από τον χρόνο δηλαδή.

Όσο η αρνητική βαρύτητα του κενού (σκοτεινή ενέργεια) προκαλεί επιμήκυνση του χώρου
θα σημειώνεται ταυτόχρονη επιτάχυνση της ταχύτητας (ροής) του χρόνου. Δηλαδή ο χρόνος θα κυλά γρηγορότερα.

[Hlios]

http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 34#p198634

Η βαρύτητα είναι η κύρτωση του χώρου που αναγκάζει τον χρόνο να ξεδιπλώνει
και να κάνει αισθητή την παρουσία του.
Οι διαφορετικές τιμές στην ένταση και στην φορά της βαρύτητας
επηρεάζουν την ταχύτητα και την φορά του χρόνου, από το παρελθόν στο μέλλον κλπ.
Όλα αυτά δεν είναι απλώς μια θεωρία σαν εκείνη των χορδών,
αλλά είναι τεκμηριωμένα, μετρίσιμα και επαληθεύσιμα.
Δεν είναι εφικτή οποιαδήποτε μεταβολή στην κύρτωση μιας διάστασης χωρίς να επηρεαστούν και άλλες.
Δεν μπορείς να μετακινηθείς δηλαδή στον χώρο χωρίς να αλλοιώσεις τον χρόνο σου.
Δεν μπορείς να ταξιδεύεις στον χρόνο εάν δεν αλλοιώσεις την μάζα σου.
Δεν μπορείς να διαθέτεις μάζα χωρίς να είσαι υπό την κατοχή του χρόνου.
Δεν μπορείς να προσφέρεις ενεργεία σε μια διάσταση χωρίς να την στερήσεις από άλλη.

http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 36#p203036

Το σύμπαν μας δεν είναι τρισδιάστατο. Έχει μόνο δυο διαστάσεις, αυτήν του χώρου και χρόνου.
Ο χώρος είναι μια διάσταση. Είναι απλά χώρος. Οι διαστάσεις μήκους, ακόμα και αν υποτίθεται
πως έχουν μια διάφορα στην κατεύθυνση τους κατά 90 μοίρες, δεν παύουν να είναι όλες ένα μήκος.
Άλλωστε στερείται νοήματος η διαφορά κατεύθυνσης σε ένα καμπυλωτής γεωμετρίας σύστημα
που δεν υπάρχουν ευθείες. Δεν υφίστανται γωνίες που να μετρούν καμπύλες. Κάτι τέτοιο είναι παράδοξο.
Αν πάρετε δυο τόξα (καμπύλες γραμμές δηλαδή) που τέμνονται,
θα μπορέσετε ποτέ να μετρήσετε την γωνία τους σε μοίρες? Όχι.
Άρα σε έναν ελαστικό χώρο δεν υπάρχουν πολλές διακριτές διαφορετικές διαστάσεις.
Η διάσταση του χώρου είναι μια και λέγεται απλά χώρος.
Άρα ζούμε σε μια δισδιάστατη και όχι σε μια τρισδιάστατη σφαίρα ύπαρξης.

Να θυμίσω πως σε προηγούμενες αναρτήσεις συμπεράναμε πως και ο χρόνος είναι μια ακόμα διάσταση χώρου και τίποτα παραπάνω.
Ναι αυτή είναι κανονική δεύτερη διάσταση του χώρου.
Είναι ένα σωστό μήκος που η διαφορά της, δεν είναι η ανόητη διαφορά κατεύθυνσης κατά 90 ανύπαρκτες μοίρες,
αλλά είναι όντως είναι μια ολοκάθαρη αυτεξούσια ουσιαστική πραγματική δεύτερη διάσταση χώρου.

Αν θέλουμε να περιγράψουμε σωστά το σύμπαν θα λέγαμε πως πρόκειται για ένα δισδιάστατο ελαστικό χώρο.
Το μυστικό και η ουσία βρίσκεται στο ελαστικό.

http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 40#p203040

Οι δυο χωρικές διαστάσεις (χώρος και χρόνος) μπορούν να κλέβουν η μια από την άλλη.
Εκεί ακριβώς είναι και το μυστικό της καμπυλότητας. Η καμπύλωση είναι εφικτή επειδή η μια διάσταση κλέβει από την άλλη.
Όταν προσπαθείς να μετακινηθείς το μόνο που κάνεις είναι να ξεχειλώνεις (ή συρρικνώνεις κατά περίπτωση)
τον χώρο που βρίσκεται ανάμεσα στο σημείο αφετηρίας και τερματισμού.

Το τέντωμα, που είναι ουσιαστικά μια αύξηση του μήκους είναι εφικτή επειδή υπάρχει κλοπή (δανδισμός) από την διάσταση του χρόνου.
Αυτό εμείς το αντιλαμβανόμαστε πως αλλαγή του σχετικού ρυθμού (ταχύτητας) του χρόνου.
Αυτή την χαρακτηρίζω ως σχετική γιατί δεν είναι αντιληπτή από το ίδιο το αντικείμενο
αλλά γίνεται μόνο σε σύγκριση με τον ρυθμό του χρόνου σε άλλο σημείο αναφοράς.

Αυτό που είναι σημαντικό να θυμόμαστε είναι πως ο χρόνος (με αυτή τη ροη)
έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε, οφείλεται στην διαστολή του σύμπαντος.
Το σύμπαν μας είναι διαστελλόμενο, δηλαδή ο υπάρχοντας χώρος του τεντώνει.
Τεντώνει κλέβοντας-δανείζοντας (ή καλύτερα ξεδιπλώνοντας) από την διάσταση του χρόνου.
Η διάσταση του χρόνου είναι τυλιγμένη γύρο από αυτήν του χώρου και αναπτύσσεται
δίνοντας στην δεύτερη την αίσθηση του τεντώματος (σαν αυτή των ελατηρίων).
Η διάσταση του χρόνου είναι μια όπως επίσης και του χώρου είναι μια.
Μην μας ξεγελά η ευκλείδεια γεωμετρία. Το σύμπαν μας δεν είναι ευκλείδειο.

[Hlios]

Αρκετά με τα εισαγωγικά από το «συναρπαστικό σύμπαν». Ήρθε η ώρα να εξηγήσουμε με απλά λόγια τι είναι ο χρόνος για να το καταλάβουμε.
Η πλάση είναι ένα πολυδιάστατο δημιούργημα. Δεν είναι της παρούσης να εμβαθύνουμε σε αυτό γιατί θα χαθούμε.
Θα πούμε μόνο ότι είναι απαραίτητο, για να καταλάβουμε τι είναι ο χρόνος. Τώρα κρατάμε μόνο την φράση «πολυδιάστατο».

Αναλόγως της εξέλιξης μας ως όντα (θα μιλήσουμε αργότερα γι αυτήν) αντιλαμβανόμαστε μόνο μερικές από αυτές τις διαστάσεις. Όχι όλες.
Διαστάσεις που δεν αντιλαμβανόμαστε, είναι ΣΑΝ να μην υπάρχουν για εμάς. Δεν μπορούμε να τις δούμε και να τις αξιοποιήσουμε.
Δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και να κινηθούμε μέσω αυτών ή να υπάρξουμε μέσα σε αυτές. Κατανοητό;

Ως ενσαρκωμένοι σε αυτό το (βιολογικά υλικό ζωντανό) εξελικτικό επίπεδο έχουμε την ικανότητα να αντιληφτούμε
τις διαστάσεις του χώρου και του χρόνου μόνο. Σε αυτό το σημείο θα ξεκαθαρίσω όσο είναι ακόμα αρχή, πως ο χώρος είναι ΜΙΑ μόνο διάσταση.
Ο χώρος δεν είναι τριών διαστάσεων, όπως σφαλμένα διατυπώνεται από πολλούς. Οι έννοιες του ύψους, του πλάτους και του μήκους
στερούντο νοήματος σε ένα καμπύλο σύστημα όπου δεν υπάρχουν ευθείες ώστε να μετρηθεί και να υπάρξει η καθετότητα των κατευθύνσεων.
Ο χώρος είναι μια διάσταση στην ολότητα της. Αδιαίρετη. Είναι απλά χώρος και έτσι θα τον λαμβάνουμε από εδώ και στο εξής υπόψην.

Μετά από τις τελευταίες επιστημονικές παρατηρήσεις και μέσα από τις θεωρίες του Αϊνστάιν είναι πλέον γνωστό πως ο χώρος και ο χρόνος
δεν μπορούν να εξετάζονται ξεχωριστά αλλά μόνο μαζί σαν ένα ενιαίο σύνολο, που ονομάστηκε χωροχρονικό συνεχές.

[Hlios]

Διαπιστώθηκε επίσης πως το σύμπαν μας διαστέλλεται.
Είναι δηλαδή ελαστικό και στην παρούσα φάση τεντώνει και μοιάζει σαν ο χώρος να μεγαλώνει.
Το ότι το σύμπαν διαστέλλεται, οι επιστήμονες το κατάλαβαν, όταν πρόσεξαν πως όλες οι απομακρυσμένες πηγές φωτός
(δηλαδή άστρα όπου είναι από ύλη) απομακρύνονται η μια από την άλλη και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό.
Δεν πρόκειται για μια σχετική κίνηση μέσα στον χώρο, όπου όταν κάτι απομακρύνεται από κάτι
τότε κατά συνέπια θα πρέπει να πλησιάζει κάτι άλλο που βρίσκεται παραπέρα.
Αυτό που συμβαίνει είναι πως ο κενός χώρος που βρίσκεται ανάμεσα στα άστρα (στην ύλη) διαρκώς μεγαλώνει.
Έτσι όλες οι πηγές φωτός απομακρύνονται η μια από την άλλη ταυτόχρονα. Όχι επειδή κινούνται μέσα στον χώρο,
αλλά επειδή ο χώρος ανάμεσα τους μεγαλώνει και διαστέλλεται και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό. Το καταλάβατε;

[Hlios]

Η αιτία όπου ο χώρος ανάμεσα στην ύλη διαστέλλεται και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό είναι η βαρύτητα.
Είναι μια βαρύτητα ανάποδης φοράς (σε σχέση την γνώση μας όπου προκαλείται από την ύπαρξη της ύλης).
Είναι μια αποστική βαρύτητα που προκαλείται από την επονομαζόμενη σκοτεινή ενέργεια.
Η σκοτεινή ενέργεια είναι η μη ύλη. Όπου δεν υπάρχει ύλη υπάρχει σκοτεινή ενέργεια.
Η σκοτεινή ενέργεια προκαλεί βαρύτητα αντίθετης φοράς από αυτή που προκαλεί η ύλη.
Η ύλη προκαλεί ελκτική βαρύτητα. Η ύλη έλκει την ύλη με επιταχυνόμενο ρυθμό.
Η ύλη της γης προκαλεί (στο υψόμετρο της επιφάνειας της θάλασσας) βαρυτική δύναμη
ενός G που ισούται περίπου με 10 μέτρα το δευτερόλεπτο. Λέμε επιταχυνόμενο ρυθμό γιατί η δύναμη αυτή
εξασκείται διαρκώς και όχι στιγμιαία. Έτσι προκαλεί την διαρκή επιτάχυνση (αύξηση ταχύτητας) στα υλικά σώματα.

[Hlios]

Ο Αϊνστάιν απέδειξε πως η βαρύτητα δεν είναι παρά μια τοπική καμπύλωση του χωροχρονικού συνεχούς.
Όταν βρίσκεσαι εντός ενός βαρυτικού πεδίου (για παράδειγμα σαν αυτού της γης) βρίσκεσαι μέσα σε ένα καμπυλωμένο χώρο (και χρόνο)
Ο χώρος (και ο χρόνος) κυρτώνεται (υπό την επίδραση της βαρύτητας) από την παρουσία της ύλης (της γης στο παράδειγμα μας).
Γι αυτό κι αν εκσφενδονίσεις ένα αντικείμενο μακριά, η τροχιά που θα διανύσει θα είναι καμπύλη με κατεύθυνση το κέντρο βάρους της γης.
Ο χώρος καμπυλώνεται κοντά στην ύλη παίρνοντας σχήμα (η διάταξη του γίνεται τέτοια…) που προκαλεί συσπείρωση – συμπύκνωση (από την έλξη).
Ο χώρος που δεν είναι κοντά σε ύλη αλλά βρίσκεται υπό την επήρεια της σκοτεινής ενέργειας καμπυλώνεται επίσης, παίρνοντας σχήμα
(ή διάταξη του γίνεται τέτοια…) που προκαλεί απομάκρυνση – αποσυμπίεση (από την απώθηση της αρνητικής βαρύτητας που προείπαμε).
Και στις δυο περιπτώσεις βαρύτητας (δηλαδή της ελκτικής και της αποστικής) το μόνο που αλλάζει είναι η φορά τους (η κατεύθυνση τους).
Αλλάζει η γεωμετρία της καμπυλότητας που προκαλείται στο χωροχρονικό συνεχές.

[Hlios]

Στο δεύτερο πόστ του παρόντος νήματος αποδεικνύεται πως η ροη του χρόνου εξαρτάται από την ένταση (βαρύτητας) της κύρτωσης του χώρου.
Και πώς να μην είναι έτσι αφού ο χώρος και ο χρόνος είναι συνδεδεμένα ως ένα σύνολο που ονομάζουμε χωροχρονικό συνεχές;

Όπου η ελκτική βαρύτητα γίνεται εντονότερη, ο χρόνος κυλά πιο αργά.
Όσο η κύρτωση του χώρου αυξάνει από την ελκτική βαρύτητα της ύλης, τόσο το μέγεθος του χρόνου μικραίνει.

Όπου η απωθητική βαρύτητα γίνεται εντονότερη, ο χρόνο κυλά πιο αργά.
Όσο η κύρτωση του χώρου αυξαίνεται από την απωθητική βαρύτητα της μη ύλης (σκοτεινής ενέργειας),
τόσο το μέγεθος του χρόνου μεγαλώνει.

Από το γεγονός ότι μεγαλύτερο ποσοστό του σύμπαντος μας δεν είναι από ύλη, αλλά είναι από μη ύλη,
μπορούμε να καταλαβαίνουμε το γιατί νιώθουμε τον χρόνο να κυλά και δεν ζούμε στο άχρονο.
Είναι επειδή η επίδραση της μη ύλης υπερισχύει.

Στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας, όπου η ύλη είναι απίστευτα συμπυκνωμένη και η ελκτική βαρύτητα που προκαλεί είναι τεράστια,
ο χρόνος παύει να κυλά. Η κύρτωση του χώρου είναι τόσο μεγάλη όπου ο χρόνος έχει μηδενιστεί.

[Hlios]

Η ροη του χρόνου, έτσι όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς είναι μια ψευδαίσθηση.
Η πραγματική μορφή του χρόνου μοιάζει πάρα πολύ με αυτή του χώρου.

Όταν παραπάνω είπαμε πως το σύμπαν μας είναι επιταχυνόμενα διαστελλόμενο,
σημαίνει πως ο χώρος μεγαλώνει και αυξαίνει τις διαστάσεις του.
Αυτό το επιπλέον μέγεθος του, το αντλεί από τον χρόνο.

Για να μεγαλώσει ο χώρος και να υπάρξει αυτή η επιταχυνόμενη διαστολή
(τέντωμα) είναι απαραίτητη η συνεισφορά ποσότητας του χρόνου.

Για να αλλάξει ποσοτικά ο χώρος, πρέπει να αλλάξει ποσοτικά και ο χρόνος. Αυτά τα δυο είναι συγκοινωνούντα δοχεία.
Τον χρόνο δεν τον βλέπουμε, δεν είναι ορατός με τα μάτια μας όπως ο χώρος. Είναι όμως έτσι;;;;;;;;

Ακουστέ να δείτε. Ο από εμάς αντιλαμβανόμενος κόσμος, είναι δυο διαστάσεων. Η μια είναι του χώρου και άλλη του χρόνου.
Αυτές οι δυο διαστάσεις είναι αλληλοσυνδεόμενες και αλληλοεξαρτώμενες ποσοτικά.

[Hlios]

Έχω πειστεί πως ο χρόνος στην πραγματικότητα είναι και αυτός ένας χώρος σαν τον κανονικό χώρο.
Η πραγματική κάθετος του χώρου, είναι η δεύτερη διάσταση του χρόνου. Του χρόνου που είναι χώρος.
Η κάθετος του χώρου δεν είναι αυτό που έχουμε συνηθίσει να νομίζουμε. Δηλαδή πως το ύψος είναι κάθετος
του πλάτους και το μήκος είναι κάθετος και των δυο. Αυτά δεν ισχύουν σε ένα μη ευκλείδειο χώρο.
Σε έναν μη ευκλείδειο χώρο, όπως είναι αυτός που ζούμε τώρα, η κάθετος του χώρου είναι ο χρόνος.

Πάμε τώρα χέρι χέρι να εξετάσουμε κάποιες λεπτομέρειες που όμως είναι τόσο σημαντικές
που θα αλλάξουν τελείως την εικόνα που είχατε μέχρι τώρα για τον εαυτό σας και τον κόσμο.
Συστήνω την προσοχή σας, γιατί μπορεί να συμβούν αιφνίδιες εκρήξεις μέσα στο κεφάλι σας.

Όπως έχει αποδεδειχθεί, η ύλη αποτελείται σχεδόν εξολοκλήρου από άδειο χώρο. Δεν τα λέω εγώ, οι επιστήμονες τα λένε.
Άρα όταν λέμε ότι ένα υλικό σώμα κινείται μέσα στον χώρο, συμπεραίνουμε από τα παραπάνω, πως ένας χώρος κινείται μέσα σε έναν χώρο.

Για να κινηθεί ένα αντικείμενο (κενός χώρος) χρειάζεται να ασκηθεί σε αυτό μια δύναμη.
Χρειάζεται μια ώθηση που θα το επιταχύνει.
Όπως συμβαίνει με την επιτάχυνση της βαρύτητας που είναι απλός μια καμπύλωση του χώρου,
έτσι συμβαίνει και με την οποιαδήποτε επιτάχυνση.
Κάθε είδους επιτάχυνσης είναι ουσιαστικά μια κύρτωση – καμπύλωση του χώρου.
Κάθε είδους επιτάχυνση επιφέρει αλλαγή στην ροη του χρόνου, όπως αποδεικνύει η έρευνα στο δεύτερο πόστ του παρόντος νήματος.
Κάθε είδους επιτάχυνση είναι μια παραμόρφωση (ένα τέντωμα ή ξεχείλωμα ή κύρτωση) του χώρου.
Κάθε κύρτωση του χώρου αλλοιώνει τον χρόνο. Ο χρόνος είπαμε πως είναι και αυτός χώρος.
Άρα κάθε κύρτωση του χώρου σημαίνει ταυτόχρονη κύρτωση του χώρου (που ονομάζουμε εσφαλμένα χρόνο).

Ακουστέ να δείτε, ο χώρος κανονικά είναι συμπαγής, και εμείς που αποτελούμαστε από υλη (δηλαδή χώρο) είμαστε πακτωμένοι μέσα στον χώρο.
Δεν είναι δυνατή η μετακίνηση μέσα στον χώρο εάν δεν γίνει χρήση της δεύτερης διάστασης του χώρου (που ονομάζουμε χρόνο).

Ο χώρος είναι συμπαγής από μόνος του. Δεν επιτρέπεται η κίνηση μέσα του παρά μόνο όταν γίνει συνδυαστικά
με την δεύτερη διάσταση του χώρου (του χρόνου δηλαδή). Η ελαστικότητα του μοιάζει πολύ με εκείνη ενός ελατηρίου.

Ένα κομμάτι σύρμα είναι ανελαστικό από μόνο του, δεν μπορεί να τεντώσει και να αυξήσει το μήκος του.
Αν αυτό το σύρμα όμως περιελιχτεί και πάρει την μορφή ελατηρίου, τότε μοιάζει σαν να έχει αποκτήσει ιδιότητες που δεν είχε πριν.
Μοιάζει δηλαδή να έχει αποκτήσει ελαστικότητα. Μοιάζει σαν να μπορεί να τεντώνει και να αυξάνει το μήκος του.
Αυτό όμως είναι απλώς ψευδαίσθηση. Το σύρμα δεν ξεχειλώνει, αλλά επειδή είναι συσπειρωμένο, όταν ξετυλίγεται μοιάζει πως ξεχειλώνει.
Αλλά στην πραγματικότητα απλώς κλέβει λίγο από την τυλιγμένη του ποσότητα. Έτσι ακριβώς είναι και με τον χρόνο.
Ο χρόνος είναι το ίδιο πράγμα με τον χώρο. Εμείς δεν μπορούμε να διακρίνουμε άμεσα το τύλιγμα του χώρου.

Τον τυλιγμένο χώρο τον αντιλαμβανόμαστε σαν χρόνο. Το τύλιγμα αυτό είναι που προσδίδει την φαινομενική ελαστικότητα στον χώρο.
Ο χρόνος είναι η κάθετος του χώρου. Νομίζω πως τώρα ίσως σιγά σιγά να ορχήσατε να καταλαβαίνετε τι παίζει.

[Hlios]

Πάμε παρακάτω που είναι και τα πιο συναρπαστικά. Αν προσπαθήσουμε να φανταστούμε πως είναι ένα σύμπαν,
όχι δυο διαστάσεων όπως το δικό μας, αλλά μιας μόνο διάστασης, θα καταλαβαίναμε αμέσως πως αυτό που θα έλειπε θα ήταν η περιέλιξη.

Η περιέλιξη του χώρου που μας δίνεται ως αίσθηση του χρόνου και όπου κάνει εφικτή την κίνηση δια μέσω του συμπαγούς χώρου.
Ο κόσμος της μιας διάστασης θα ήταν συμπαγής. Ο χρόνος δεν θα υπήρχε και η οποιαδήποτε μετακίνηση δεν θα ήταν εφικτή.
Δεν θα ήταν εφικτή γιατί δεν θα μπορούσε να κυρτωθεί ο χώρος. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει κανενός είδους ταχύτητα ή επιτάχυνση,
γιατί ο σκέτος χώρος είναι ανελαστικός δίχως την περιέλιξη του. Όλα λοιπόν θα υπήρχαν στο άχρονο και πακτωμένα σε ένα συμπαγή, ανελαστικό χώρο.
Ένας τέτοιος κόσμος είναι σίγουρα πολύ λιγότερων δυνατοτήτων από ότι ο δικός μας. Σκεφτείτε πως δεν θα παρέχει καμία άλλη δυνατότητα,
από το να υπάρχεις και να παρακολουθείς ακίνητος όλα τα πράγματα, όπου θα ήταν και εκείνα ακίνητα. Ένας παγωμένος κόσμος.
Όπου, ότι υπάρχει απλά εκεί, απλά υπάρχει και τίποτε άλλο. Καμία δυνατότητα αλληλεπίδρασης.


Πάμε τώρα στα ωραία και στα συγκινητικά και στα συναρπαστικά. Πάμε να δούμε πως είναι ένας κόσμος τριών διαστάσεων.
Ένας κόσμος ο οποίος διαθέτει μια επιπλέον διάσταση. Τι επιπλέον δυνατότητες θα μας έδινε αυτή η επιπλέων διάστασης;

Στον δικό μας δισδιάστατο κόσμο, είναι φαινομενικά εφικτή η μετακίνηση μας μέσα στον χώρο,
μέσω της δυνατότητας μας να αλλοιώνουμε λίγο από τον χρόνο. Σωστά;
Δυστυχώς όμως είμαστε εγκλωβισμένοι μέσα σε μια συγκεκριμένη θέση μέσα στον χρόνο.
Δεν έχουμε την δυνατότητα να κινηθούμε σε αυτή την χωρική διάσταση που ονομάζουμε χρόνο.
Είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια μόνο θέση του. Στο παρόν. Δεν μπορούμε να μετακινηθούμε κατά βούληση στο παρελθόν, ούτε και στο μέλλον.

Το τύλιγμα του χώρου που αισθανόμαστε σαν χρόνο, εξυπηρετεί μόνο δίνοντας μας την δυνατότητα μετακίνησης στον χώρο.
Δεν υπάρχει κάποια άλλη παραπάνω τυλιγμένη διάσταση που θα προσέδιδε σε εμάς την δυνατότητα μετακίνησης στον χρόνο.

Αυτή η δυνατότητα υπάρχει. Υπάρχει στο τρισδιάστατο σύμπαν στο οποίο εξετάζουμε τώρα. Φοβερό; Όχι πείτε μου;
Τα φοβερά δεν σταματούν όμως εδώ. Έχει και παρακάτω. Σας το είπα πως μπορεί να εκραγεί κάτι στο μυαλό σας.


Το δικό μας δισδιάστατο σύμπαν δεν είναι άπειρα ελαστικό. Έχει και αυτό τα όρια του.
Για παράδειγμα, τίποτε δεν μπορεί να κινηθεί με μεγαλύτερη ταχύτητα από εκείνη του φωτός. Και ξέρεται γιατί;
Γιατί αυτό είναι το σημείο, όπου όλο το τύλιγμα του χρόνου έχει ξεδιπλωθεί. Ναι σωστά μαντέψατε.
Σύμφωνα με τις εξισώσεις του Αϊνστάιν, όσο πιο γρήγορα κινείται κάτι τόσο πιο αργά κύλα ο χρόνος για αυτό.
Όταν η ταχύτητα φτάσει το μέγιστο του σύμπαντος μας, δηλαδή την ταχύτητα του φωτός, ο χρόνος για αυτό θα πάψει να υπάρχει.

Η σπείρα θα έχει ξετυλιχτεί εντελώς. Ο χρόνος θα έχει εκμηδενιστεί.

Σαν να μην έφτανε αυτό υπάρχει και το άλλο πρόβλημα στο δικό μας σύμπαν.
Για να δοθεί ώθηση σε κάτι θα πρέπει να καταναλωθεί κάποιο ποσό ενέργειας. Την ενέργεια την παίρνουμε από την καύση.
Την καύση βενζίνης για παράδειγμα, που δεν είναι και αυτή τίποτε άλλο από υλη. Υλη που δεν είναι τίποτε άλλο από σχεδόν άδειος χώρος.
Ένα υλικό σώμα (άδειος χώρος) για να επιταχυνθεί και να αναπτύξει κάποια ταχύτητα μέσα στον χώρο,
θα πρέπει να σπαταληθεί κάποιο υλικό καύσιμο (που είναι επίσης άδειος χώρος).
Ανακεφαλαιώνοντας έχουμε ένα χώρο, που για να μετακινηθεί μέσα σε ένα χώρο, πρέπει να καταναλωθεί κάποιος χώρος.
Όλα αυτά με αποτέλεσμα την αλλοίωση του χώρου (που λανθασμένα ονομάζεται χρόνος).

Πάρε το αυγό και κούρευτο δηλαδή. Στην ουσία τίποτα δεν κάνουμε. Μετακινούμε χώρο, μέσα σε χώρο, καταναλώνοντας χώρο, και ξοδεύοντας χώρο.
Το αστείο δεν σας το είπα ακόμα. Για να φτάσει κάτι την ταχύτητα του φωτός, η ενέργεια που απαιτείται να καταναλωθεί είναι άπειρη.
Με λίγα λόγια για να φτάσει κάτι την ταχύτητα του φωτός, θα πρέπει να κάψει ως καύσιμη υλη όλο το σύμπαν.
Θα πρέπει να καταναλώσει όλο το σύμπαν μαζί και όλο τον χρόνο. Απλά δηλαδή θα έχει καταναλώσει όλον τον χώρο και δεν θα έχει που να κινηθεί.
Επίσης θα έχει καταναλώσει όλο τον χρόνο. Και έτσι η ταχύτητα που είναι μονάδα μέτρησης μονάδας χώρου, ανά μονάδα χρόνου, δεν θα υπάρχει.

[Hlios]

Γι αυτό σας λέω πως τίποτα δεν υπάρχει, και πως όλα είναι μια ψευδαίσθηση. Ένα κουβάρι που δεν έχει αρχή και τέλος.
Το κόσμος μας δεν διαφέρει από το μονοδιάστατο σύμπαν όπου είναι συμπαγή και τίποτα δεν μπορεί να πάει πουθενά.
Τελικά και εμείς δεν μπορούμε να πάμε κάπου. Η αίσθηση της μετακίνησης και η αίσθηση του χρόνου είναι μόνο μια ψευδαίσθηση.
Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά, και να δούμε πως θα μοιάζει τον σύμπαν τριών διαστάσεων. Και τι επιπλέον δυνατότητες παρέχει στους κατοίκους του.

Μια επιπλέον τυλιγμένη τρίτη διάσταση θα μας έλυνε τα χέρια. Τι θέλω να πω;
Θα προσέδιδε στον χρόνο (που όπως είπαμε είναι χώρο κανονικός) μια ελαστικότητα.
Θα μας έδινε την δυνατότητα (έστω και ψευδή, όπως άλλωστε είναι ψευδή και η δυνατότητα μετακίνησης στον χώρο) της μετακίνησης στον χρόνο.
Θα μας έδινε την δυνατότητα μετακίνησης στον χρόνο, όπως ακριβώς έχουμε εμείς τώρα την δυνατότητα μετακίνησης στον χώρο.
Όπως τώρα μπορούμε και πηγαίνουμε από το ένα δωμάτιο του σπιτιού μας στο άλλο, έτσι οι κάτοικοι του τρισδιάστατου κόσμου μπορούν
να μετακινούνται σε διαφορετικές περιοχές του χρόνου. Ο χρόνος είναι και αυτός χώρος και έχει και αυτός περιοχές.
Όλες οι περιοχές του χρόνου υπάρχουν ταυτόχρονα, όπως και εδώ οι περιοχές του χώρου υπάρχουν επίσης ταυτόχρονα.
Όπως εμείς εδώ με το βλέμμα μας μπορούμε και βλέπουμε το τι συμβαίνει λίγο παραπέρα χωρίς να είμαστε αναγκασμένοι να μεταβούμε στο ακριβές σημείο,
έτσι και στο τρισδιάστατο σύμπαν, υπάρχει η δυνατότητα παρακολούθησης των δρώμενων σε κάθε περιοχή του χρόνου ταυτόχρονα.
Βλέπεις τι συμβαίνει στο παρελθόν και στο μέλλον ταυτόχρονα, χωρίς να χρειάζεται να πας εκεί.
Πράγμα που ούτος ή άλλος δεν απαγορεύεται, δηλαδή το να πηγαίνεις σε όποιο χρόνο θέλεις.
Απλά θέλω να τονίσω, για να γίνει κατανοητή από όλους, την δυνατότητα να γνωρίζεις (αφού μπορείς να βλέπεις) και όλο το παρελθόν και όλο το μέλλον.

Το μέλλον είναι χώρος που υπάρχει ήδη, όπως και το παρελθόν. Ο χρόνος είναι διάσταση του χώρου που υπάρχει ήδη. Υπάρχει και το Χαλάνδρι και το Παγκράτι ταυτόχρονα.
Το ότι εμείς βρισκόμαστε σε έναν κόσμο, όπου κινούμαστε αργά από την μια περιοχή του χρόνου στην άλλη,
αυτό δεν σημαίνει πως εκείνες (και οι μελλοντικές) δεν υπάρχουν κιόλας. Είναι όλα εκεί από πάντα.

Οι όποιες διαφορές και τα όποια παράδοξα προκύπτουν απλά από την περιορισμένη αντίληψη μας. Όλα είναι θέμα αντίληψης.
Όλες οι διαστάσεις συνυπάρχουν μεταξύ τους για όλους μας. Απλά εμείς (δηλαδή η αντίληψη μας) είμαστε συντονισμένοι να αντιλαμβανόμαστε μόνο λίγα
από όσα υπάρχουν και συμβαίνουν ταυτόχρονα στον ίδιο χρόνο και στον ίδιο χώρο. Όλα είναι εδώ μαζί σε ένα κουβάρι. Τίποτα δεν έρχεται και τίποτα δεν φεύγει.
Όλη η υπόθεση είναι θέμα αντίληψης. Τα αστρικά ταξίδια, τα ταξίδια σε άλλες διαστάσεις. Τα ταξίδια στο μέλλον ή και στο παρελθόν. Όλα είναι εδώ.
Όλα είναι θέμα να ξεκλειδώσουν ορισμένες από της αντιληπτικές μας ικανότητες που στην παρούσα φάση είναι απενεργοποιημένες.
Τίποτα από όσα συζητούμε παραπάνω δεν υπάρχουν, και όλα είναι μια ψευδαίσθηση διανοητική μας.
Μια διανοητική αντιληπτική φούσκα, σαν κουβάρι, που δεν μπορείς να μπεις ούτε να βγεις.
πάντα στο κέντρο της αντίληψης σου και όλα είναι μέσα στο μυαλό σου.
Όχι το σαρκικό, που ούτος ή άλλος δεν υφίσταται, αλλά του πνεύματος σου.
Ουφ ξέφευγα λίγο, αλλά δεν πειράζει. Αυτή είναι η αλήθεια. Όλα τα αλλά είναι οδοντόκρεμες.
Είναι ένα ονείρεμα. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο από ένα ονείρεμα του πνεύματος μας.

Υπόσχομαι να το πάω και πιο κάτω. Να το προχωρήσω το θέμα και πιο βαθειά. Να σας δώσω μια ιδέα για το τι είναι το πνεύμα ή πως μοιάζει.
Υπάρχει μια ερώτηση που μου έκαναν πρόσφατα και η οποία θα μπορούσε να με κολλήσει στον τοίχο, γιατί ήταν πολύ εύστοχη και θα μπορούσε να μπερδέψει τον καθένα.
Εκεί που μιλούσα για την αναγκαιότητα της εξέλιξης της ψυχής μας ή του πνεύματος μας αν προτιμάτε, με ρωτά:

Τι νόημα έχει η εξέλιξη και η πρόοδος, αφού δεν υπάρχει χρόνος. Αφού δεν υπάρχει το πριν και το μετά, επάνω που (σε τι) πατά η εξέλιξη;
Το ατελή πνεύμα, το μετρίου επιπέδου πνεύμα και η τελείωση του πνεύματος μας μέχρι την θέοση πως εξηγείται, αφού δεν υπάρχει η ροη του πριν και του μετά;
Αν σαν ιντριγκάρισε η ερώτηση, θέλω να σας πω πως η απάντηση δεν είναι βαρετή.
Έχει ενδιαφέρον γιατί θα δείτε πράγματα και σχήματα που όλοι τα ξέρετε μα που ίσως δεν καταλαβαίνετε.

[Hlios]

Κάτι ακόμα που ξέχασα να αναφέρω προηγουμένως όσων αφορά τις δυνατότητες του τρισδιάστατου σύμπαντος,
είναι πως αφού εκεί η μετακίνηση στον χρόνο είναι τόσο εύκολη (όσο είναι για εμάς εδώ η μετακίνηση στον χώρο),
αυτό σημαίνει πως εκεί, η μετακίνηση στον χώρο είναι ακαριαία, δηλαδή δεν απαιτεί χρόνο η μετάβαση από το ένα σημείο στο άλλο.
Μοιάζει σαν να είσαι παντού παρόν, αφού μπορείς να βλέπεις και να γνωρίζεις τι γίνεται οποτεδήποτε
και να μεταβαίνεις όπου θέλεις ακαριαία (σαν να ήσουν από πάντα εκεί). Φοβερό;

[doctormarkon]

Ο χρόνος είναι ευθεία γραμμή ή μήπως έχει άλλα σχήματα?

Ο Αϊνστάιν είχε πει ότι είναι αδύνατα τα ταξίδια στο χρόνο γιατί αν γυρίσεις πίσω και σκοτώσεις τον πατέρα σου ή αποτρέψεις το γάμο του πατέρα με τη μάνα σου θα αποτρέψεις τη γέννηση σου και θα δημιουργήσεις παράδοξο.

Κατά την κβαντομηχανική αν γίνει αυτό το παραπάνω τότε γλυστράς σε άλλο πλοκάμι χρόνου όπου δεν γεννήθηκες ποτέ.

Γάτα του Σρέντιγκερ. αν σε ένα κουτί είναι μία γάτα και υπάρχει στρόφιγκα με δηλητηριώδες αέριο με πιθανότητες 50% να ανοίξει και να ψοφήσει η γάτα τότε η γάτα μέσα στο κουτί είναι ζωντανή ή ψόφια?
Είναι νεκροζώντανη. Μόλις ανοίξουμε το κουτί και δούμε την γάτα ζωντανή να νιαουρίζει τότε είμαστε στο Σύμπαν με τη ζωντανή γάτα ενώ ταυτόχρονα υπάρχει και ένα άλλο παράλληλο στο οποίο ανοίξαμε το κουτί και βρήκαμε ψόφια τη γάτα.

[Hlios]

Ο Αϊνστάιν είχε πει ότι είναι αδύνατα τα ταξίδια στο χρόνο γιατί αν γυρίσεις πίσω και σκοτώσεις τον πατέρα σου ή αποτρέψεις το γάμο του πατέρα με τη μάνα σου θα αποτρέψεις τη γέννηση σου και θα δημιουργήσεις παράδοξο.

Κατά την κβαντομηχανική αν γίνει αυτό το παραπάνω τότε γλυστράς σε άλλο πλοκάμι χρόνου όπου δεν γεννήθηκες ποτέ.

Γάτα του Σρέντιγκερ. αν σε ένα κουτί είναι μία γάτα και υπάρχει στρόφιγκα με δηλητηριώδες αέριο με πιθανότητες 50% να ανοίξει και να ψοφήσει η γάτα τότε η γάτα μέσα στο κουτί είναι ζωντανή ή ψόφια?
Είναι νεκροζώντανη. Μόλις ανοίξουμε το κουτί και δούμε την γάτα ζωντανή να νιαουρίζει τότε είμαστε στο Σύμπαν με τη ζωντανή γάτα ενώ ταυτόχρονα υπάρχει και ένα άλλο παράλληλο στο οποίο ανοίξαμε το κουτί και βρήκαμε ψόφια τη γάτα.

Τόνισα παραπάνω πως ο κόσμος μας είναι ένας ονειρόκοσμος, όπου τέτοια παράδοξα δεν είναι παράδοξα.
Όλη η πλάση είναι προϊόν της πεποίθησης μας και μόνο. Είναι ένα όνειρο που το εμπιστευόμαστε.
Μέσα σε ένα όνειρο μπορείς να είσαι νέος και γέρος ταυτόχρονα, να είσαι ζωντανός και νεκρός ταυτόχρονα.
Όλο το project είναι φανταστικό. Είναι σαν την ταινία matrix, που αν πληγωθείς στο ψεύτικο matrix,
το βίωμα είναι τόσο πιστικό, που αυτo-πληγώνεσαι και στην πραγματικότητα. Το matrix είναι ψευδαίσθηση.
Προγραμματίζεται και απο-προγραμματίζεται και επαναπρογραμματίζεται κάθε στιγμή. Δεν υπάρχει ροη.
Η πεποίθηση μας είναι που δημιουργεί την ροη, την αλληλουχία, την συνέχεια και την συνέπια.
Στο δεύτερο πόστ του αυτού του νήματος, αποδεικνύεται πως το κεφάλι μας ζει σε διαφορετικό χωροχρονικό
συνεχές από ότι τα πόδια μας. Ο κάθε ένας μας ζει σε έναν δικό του κόσμο, σε έναν ξεχωριστό χρόνο.
Κάθε κύτταρο του κορμιού μας ζει σε ένα "παράλληλο σύμπαν" αν σου αρέσει αυτή η φράση.
Σε μια δική του αντιληπτική φούσκα. Σε έναν δικό του κόσμο με κέντρο την αντιληπτική του ικανότητα.
Όσο δεν παραδεχόμαστε πως όλα αυτά είναι ψευδαίσθηση, τόσο οι παραδοξότητες θα παραμένουν ενοχλητικές.
Αλλά δεν είναι έτσι. Όταν βλέπεις ένα όνειρο γιατί δεν κολλάς σε τέτοιες λεπτομέρειες;
Σε θέματα χώρου και χρόνου; Γιατί έχεις συνειδητοποιήσει πως μέσα στο όνειρο όλα είναι δυνατά.
Ε λοιπόν γιατί δεν το παραδέχεσαι και γι αυτόν τον κόσμο, του «ξύπνιου» υποτίθεται;

[Eva Luna]

Κατι περισσοτερο πιανω (εν συγκρισει με κανα δυο μηνες πριν) απ' οσα λες, Ηλιε.
Συνεχισε, περιμενω.

[Hlios]

Ο χρόνος είναι ευθεία γραμμή ή μήπως έχει άλλα σχήματα?

Ο χρόνος είναι, όπως αποδείχτηκε και αυτός ένας κανονικός χώρος.
Ο χώρος δεν είναι ευθεία γραμμή. Έχει πολλές και διαφορετικές τοποθεσίες.
Στον χώρο εμείς κινούμαστε από περιοχή σε περιοχή. Οι περιοχές όλες υπάρχουν.

[Hlios]

Ο χρόνος είναι ενοποιημένος με τον χώρο. Δεν είναι κάτι το διαφορετικό. Είναι ακόμα μια διάσταση του χώρου.
Ουσιαστικά είναι ο κανονικός χώρος έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε όλοι. Είναι το ζεύγος χωροχρόνου.
Ο χώρος μόνος, του σκέτος, χωρίς την συνοδεία του χρόνου, είναι άκαμπτος και συμπαγής.
Η ελευθερία της κίνησης και η δυνατότητα μετακίνησης είναι ο πραγματικός χρόνος.
Κάθε φορά που πατάς το γκάζι στο αμάξι σου και επιταχύνεις, η ώθηση που αισθάνεσαι είναι ο χρόνος που καμπυλώνει.
Είναι ο χρόνος που κυρτώνει. Είναι το ελατήριο που τεντώνει. Γι αυτό και είμαστε ευκίνητοι. Κολυμπάμε στον χρόνο.
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν χώρο είναι και ο χρόνος μαζί. Είμαστε διαρκείς χρόνο-ταξιδιώτες όσο και χώρο-ταξιδιώτες.

[Eva Luna]

Mιας κι εφερες το παραδειγμα με το αυτοκινητο που κινειται, παντα ειχα απορια
αν οσοι ταξιδευουν πολυ και συχνα εχουν οχι μονο αλλον χρονο υποκειμενικα
αλλα και αντικειμενικα.
Βεβαια, τι ειναι αντικειμενικο πια; Τιποτα. Σχετικα ολα μεταξυ τους και αλλαζουν
μπροστα (και πισω απο ) τα ματια μας.
Θυμαμαι (νομιζω δλδ) το παραδοξο του χρονου με τους διδυμους, απο τους οποιους
ο ενας θα κανει ενα ταξιδι προς τα αστερια διαρκειας χ χρονων κι αφου επιστρεψει
διαπιστωνει οτι για τους μενοντες στην Γη (και αρα και τον διδυμο του) εχει
περασει πολλαπλασιος του χ χρονος.
Αυτα βεβαια με την (παλια πια) αινστάνεια φυσικη.

[Hlios]

Απλά στον χώρο μπορούμε αξιοποιώντας την ευκαμψία που του προσφέρει ο χρόνος, να μετακινούμαστε προς κάθε κατεύθυνση.
Στην περίπτωση του χρόνου, δεν υπάρχει (για εμάς) αυτή η επιπλέον διάσταση για να δώσει ελαστικότητα στον χρόνο
και να είναι εφικτή η μετακίνηση μας προς κάθε του κατεύθυνση. Έτσι η οπτική δυνατότητα μας είναι πακτωμένη σε ένα παρόν
όπου κινείται με περίπου συγκεκριμένη ταχύτητα και φορά προς το μέλλον, εξαρτώμενη από την διαστολή του σύμπαντος.

Όλες οι προσπάθειες να περιγράψουμε το σύμπαν, είναι ουσιαστικά προσπάθειες να περιγράψουμε τον μηχανισμό λειτουργίας της συνείδησης μας.
Της συνείδησης μας της οποίας είναι δημιουργία όλος ο κόσμος. Περιγράφουμε τους μηχανισμούς που διέπουν το ονείρεμα μας.
Τον τρόπο που συνηθίζουμε να βλέπουμε και να αντιλαμβανόμαστε τα όνειρα μας. Ουσιαστικά δεν εξετάζουμε το σύμπαν που βρίσκεται κάπου έξω,
αλλά εξετάζουμε τον μηχανισμό του μυαλού μας που δημιουργεί τον κόσμο μας και το σύμπαν. Είναι ο μηχανισμός της συνείδησης μας.
Αυτό που νομίζουμε πως ψάχνουμε έξω είναι στην ουσία αυτό που υπάρχει μέσα μας. Βαθειά μέσα μας.
Μέσα μας σε έναν πολύ προσωπικό αλλά και ταυτόχρονα σε ένα πολύ συνολικό πνεύμα.
Νομίζω πως η κουβέντα ήρθε σιγά σιγά στο να εξηγήσω τι είναι το πνεύμα και πως λειτουργεί μέσα από την ατομικότητα μας.

[Hlios]

Το φαινόμενο των δίδυμων που αναφέρεις είναι πολύ συναρπαστικό.
Ο ταξιδευτής θα γίνει αποδέκτης της ώθησης του οχήματος του.
Η επιτάχυνση που θα λάβει χώρα στο κορμί του, θα κάνει τον χρόνο του να κυλά πιο αργά.
Αντίθετα ο κάτοικος του πλανήτη που δέχεται μονάχα μια μικρή σταθερή επιτάχυνση της βαρύτητας της γης , ο χρόνος του
θα κυλά πιο γρήγορα.
Αλλά σε σχέση με κάποιο άλλο, τρίτο άτομο, το οποίο διαμένει στο ανοιχτό διάστημα χωρίς να δέχεται την επιτάχυνση της βαρύτητας του πλανήτη,
θα είναι πιο νέος.
Για να το καταλάβουμε όλοι,
κάθε φορά που δεχόμαστε ώθηση, είτε από την βαρύτητα, είτε από το αυτοκίνητο μας, ο χρόνος μας κυλά όλο και πιο αργά.
Για αυτόν που διαμένει κοντά στο επίπεδο της θάλασσας (δηλαδή δέχεται πιο ισχυρή βαρύτητα)
ο χρόνος κυλά πιο αργά από ότι εκείνου που μένει σε ένα ψήλο βουνό.
Επίσης, για τα πόδια μας ο χρόνος κυλά πιο αργά σε σχέση με το κεφάλι μας.

[Hlios]

Στο «συναρπαστικό σύμπαν» αποδείξαμε πως τα πάντα είναι ηλεκτρομαγνητισμός.
Ο χώρος και ο χρόνος είναι απλά ηλεκτρομαγνητισμός, όπου τα χαρακτηρίζει μια μεταξύ τους καθετότητα.
Αυτή η καθετότητα δεν είναι σχήματος σταυρού, αλλά σπείρας.

Σαν σύνολο, ένα ελατήριο μπορεί να μοιάζει πως διαθέτει κάποιο μήκος
όμως στην πραγματικότητα το σύρμα είναι τυλιγμένο σχεδόν μόνο στο ύψος.

Δηλαδή αν παρατηρήσουμε από κοντά το σύρμα πηγαίνει πάνω κάτω διαρκώς.
Το σύρμα κινείται στο ύψος δημιουργώντας όμως ταυτόχρονα και το μήκος του ελατήριου εάν το δούμε πιο συνολικά.

[Eva Luna]

Λαμβανω, προχωρα

[Hlios]

http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 45#p193145

Από το 6:00 του δεύτερου μέρους…

Το πνεύμα είναι μηχανικό…
Η δημιουργία είναι μηχανή…
…είναι απλώς ένα μεγάλο μοτέρ.

Στο κέντρο του μαγνητισμού είναι το πνεύμα
που είναι ενέργεια που κινείται πάντα σε αντίθετη κατεύθυνση από το μαγνητισμό…

Το πνεύμα είναι μοναδικό γιατί κινείται σε ευθεία γραμμή…
Το πνεύμα φορτίζει την δημιουργία…

MARKO RODIN
Jamie Buturff

Ψάξε λίγο τα νήματα αυτών των δυο. Θα καταλάβεις λίγο καλυτέρα του τι είμαστε και που βρισκόμαστε. Έχει ενδιαφέρον.
Ποιοι είμαστε, τι δυνατότητες έχουμε και πως λειτουργεί το πνεύμα. Με ποιους κανόνες ονειρευόμαστε δηλαδή.
«Το πνεύμα είναι μηχανικό». Μόνο αυτό κράτα στην άκρη του μυαλού σου. γιατί θα το χρειαστείς αργότερα.