Η γραφομηχανή...

[Dihnekhs]

H γραφομηχανή:
Αφιερωμένο σε όλους τους 40άρηδες και άνω. …ίσως και να τους θυμίσω τις πολλές ώρες που χάσαμε ή κερδίσαμε, για να μάθουμε το τυφλό σύστημα. ΟΙ νεώτεροι, δεν πειράζει, ας διασκεδάσουν…

Ένας φοιτητής της Νομικής στέλνει γράμμα στον θείο του τον Παύλο, στο χωριό, ο οποίος τον βοηθά οικονομικά στις σπουδές του:
Αξιοπάστρευτε θείε , Ναύλο,
σου γάρφω με βραχοπιθανή που την αρόγασα με λεπτά που μου έστειλε ο θείος Χώστας από την Αερική.
Μια γραμμοπιθανή είναι σπουδαίο απόστημα για ένα νέο φοιτητή της Κομικής . Έναν φοιτητή μάλλιστα (ή κάλλιστα) που έχει τα προσόντα να γίνει ρεγάλο μέλος του δικαστικού πτώματος και να προσφέρει στην ανόβρωση της παρτίδας.
Θείε, Φαύλο, στείλε μου σε παρακαλώ κρήματα γιατί τα οικοδομικά μου είναι χάδια.
Πώς πήγε η φετεινή ποδιά;; Πόσα κιλά καρούλια και χάχανα πουλήσατε;; Τι κάνει ο στύλος σας; Έπαθε κυνήγι; Σας φέρνει τα πούλια;
Θείε, Χαύλο, άλλα δεν έχω να σας ράψω, διαμιράστε τα ζέοντα στην θέια Καρίνα…
Σας αρπάζομαι ο ανηψιός σας
Κασμάς

Όσο για την απάντηση του θείου αν θέλετε αυτοσχεδιάστε….

Θεωρώ πως αξίζει μια γωνιά για την γραφομηχανή που τόσα μας δίδαξε...

[ArELa]

Εμαθα γραφομηχανή (τυφλότατο εννοείται) εκτός Ελλάδος ως πιτσιρίκα μαθήτρια, \
σε μια παλιά Ολιβέτι (αν θυμάμαι καλά) της δεκαετίας του 30, παρακαλώ.
Δε θα σου πω πώς πετούσα όταν έπιασα στα χέρια μου ηλεκτρική ΙΒΜ!
Με την παλιά χειροκίνητη έπιανα 60 λέξεις το λεπτό, με την ΙΒΜ 100 ακατέβατες!
(αν δεν ξέρετε πώς μετράμε τις δακτυλογραφήσεις θα σας πω αργότερα)

Όταν ήρθα στην Ελλάδα έπρεπε να προσαρμοστώ στο τονικό...
Ευτυχώς (λέω "ευτυχώς" μόνο ως δακτυλογράφος) μονοτονικό, με την οξεία μόνο,
αλλά και πάλι χρειαζόταν προσαρμογή, αφού ως γνωστόν στην αγγλική δεν υπάρχει τόνος...

ο τόνος λοιπόν, δίπλα στο λάμδα... κι εγώ από κεκτημένη ταχύτητα, συχνά πατούσα "λ" αντί για τόνο,
οπότε όταν ρωτούσα για παράδειγμα "τι κάνεις" μου έβγαινε " τι κλάνεις"
ή αν έγραφα "μην το κάνεις αυτό" μου έβγαινε "μην το κλάνεις αυτό"...

φυσικά δεν έλειπαν κι οι τρελοί αναγραμματισμοί πάλι ελέω κεκτημένης ταχύτητας
(είμαι η βασίλισσα των αναγραμματισμών)
όπου σε μια έκθεση που δακτυλογραφούσα με υπαγόρευση, ο άνθρωπος που
μου υπαγόρευε είπε κλείνοντας : "αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η ιδανική λύση"
κι εγώ η θεόμουρλη έγραψα "αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η ινδιάνικη λύση"

τότε δούλευα σαν γραμματέας, και το αφεντικό μου είχε τρελό χιούμορ.
Του πήγα την εκθεση να τη διαβάσει, και βγήκα απ'το γραφείο του.
Λίγη ώρα μετά, βγήκε φορώνας ένα φτερό που το'χε δέσει με σελοτέιπ στο κούτελο,
χοροπηδώντας με σκέρτσα και κάπως τραγουδιστά, σαν Ινδιάνος!!
Το γέλιο που έπεσε στην εταιρία, δεν περιγράφεται. Απλά να πω γελούσαμε
μια βδομάδα μ'αυτόν τον αναγραμματισμό και κάθε πρωί που έμπαινα να χτυπήσω
κάρτα, το καλημέρισμα ήταν: "καλωσ'την ινδιάνα μας. Τι κάνεις χλωμό πρόσωπο?"

[Dihnekhs]

Λίγη ώρα μετά, βγήκε φορώνας ένα φτερό που το'χε δέσει με σελοτέιπ στο κούτελο,
χοροπηδώντας με σκέρτσα και κάπως τραγουδιστά, σαν Ινδιάνος!!
Το γέλιο που έπεσε στην εταιρία, δεν περιγράφεται. Απλά να πω γελούσαμε
μια βδομάδα μ'αυτόν τον αναγραμματισμό και κάθε πρωί που έμπαινα να χτυπήσω
κάρτα, το καλημέρισμα ήταν: "καλωσ'την ινδιάνα μας. Τι κάνεις χλωμό πρόσωπο?"

...κατά τα άλλα, δεν "φημίζεται για το χιούμορ της", η κυρία...

[ArELa]

το χιούμορ δεν ήταν δικό μου, του (τότε) αφεντικού μου ήταν.
Εγώ απλά κάνω καλούτσικες περιγραφές.
Και άθελά μου τρελό χιούμορ όταν κάνω αναγραμματισμούς

Να'σαι καλά, Ρόη μου.

[ekasou]

Γύρω στην δεκαετία του 90 θυμάμαι...Ο μπαμπάς μου είχε έρθει στο σπίτι με ένα κουτί.Μου λέει..Σου έφερα ένα δώρο και ελπίζω να σ' αρέσει.
Δεν θυμόμουν όμως να είχα ζητήσει κάτι.Ανοίγοντας το, μετά από πολύ περιέργεια,διαπίστωσα ότι το απρόσμενο δώρο ήταν... Μία γραφομηχανή!
"Ο καημός του ήταν να μάθω γραφομηχανή".Και αυτό σε μία εποχή που ακόμα δεν είχε κατακλυσθεί από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.Η αλήθεια
είναι πως στην αρχή δειλά,δειλά ξεκίνησα να την εξερευνώ να προσπαθώ με κάποια βοηθήματα.Ηταν μια πρόκληση,έλα μου όμως που εκείνο το διάστημα
θα έπρεπε να αφοσιωθώ και στο διάβασμα για τις Πανελλαδικές και ήμουν στριμωγμένη.Και έτσι η γραφομηχανή έμεινε για εμένα και τον μπαμπά, ένα όνειρο
ξεχασμένο στο ντουλάπι...Μετά ήρθε η νέα τεχνολογία και τα computers.