Kοινωνική μηχανική και ανθρωπογνωσία

[taleapad]

Εἴμαστε ἀντιμέτωποι μὲ μία κατάσταση ποὺ εἶναι πολὺ δύσκολη.

Ἕνας σχετικὰ μικρὸς στρατὸς πολὺ καλὰ ὀργανωμένος ποὺ διαθέτει ὅλα τὰ δυνατὰ μέσα, στρατό, ἀστυνομία, μέσα μαζικῆς ἐξαθλίωσης, δυνατότητα νομοθεσίας, στήριξη ἀπὸ ἰσχυροὺς παράγοντες, χρήματα, πράκτορες... καὶ ὅλα αὐτὰ ἐναντίον ἑνὸς διεσπαρμένου μὴ ὀργανωμένου, ἀδύναμου, οἰκονομικὰ καὶ ἠθικὰ ἐξαντλημένου πλήθους. Συνθήκη ποὺ εἶναι γνωστὴ σὲ ὅλους μας.

Ἐπιπροσθέτως, διαθέτουν ἀκόμη ἕνα ἰσχυρὸ ὅπλο, ἄγνωστο στὸν περισσότερο κόσμο, κατανοητὸ καὶ ἀντιληπτὸ ἀπὸ μικρὸ ποσοστό ἀνθρώπων μὲ ἀνάλογο προσανατολισμὸ ὅπως τῆς πληθώρας τῶν ἀρθρογράφων τοῦ χώρου τῶν ΙΔΕΟΓΡΑΦΗΜΑΤΩΝ, ποὺ θὰ ἀναφέρῳ μὲ ἕνα γενικὸ ὅρο μὲν ἀλλὰ ἐφ᾽ὅσον κατανοητὸ, ἀποκαλύπτοντα δὲ τὸ κυρίως ἢ τοὐλάχιστον ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον ἰσχυρὰ ὅπλα τοῦ ὁπλοστασίου των, ὅμως ὑποκρύπτοντα τὴν πεμτουσία τῶν ἐνεργειῶν τοῦ «ἀντιπάλου μας στρατοπέδου».

Εἶναι ἡ «ἀνθρωπογνωσία»

Ὅρος γενικὸς καὶ εὐρέως πεδίου ἐπεξηγήσεως, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐὰν τολμήσουμε μία μικρὴ διερεύνηση μὲ ἀντικειμενικὸ σκοπὸ νὰ γίνῃ κτῆμα καὶ αἴσθησις στὸ ἄκουσμά της ἀπὸ τοὺς «Ὁδηγούς» -καὶ ὡς τέτοιους ἀναγνωρίζω ἀνθρώπους σὰν κι ἐσᾶς ποὺ μὲ Ἑλληνικὴ ψυχὴ, αὐταπάρνηση καὶ ἔλλειψη πρωτόγονου φόβου, βρίσκεστε στὴν πρώτη γραμμὴ τῆς πληροφορήσεως τῆς ἀλήθειας, τοῦ ἐναλλακτικοῦ τρόπου ἐνημερώσεως μέσῳ ἀναρτήσεων βίντεο, σχολίων καὶ ἠλεκτρονικῶν μηνυμάτων καὶ ἀκράδαντα πιστεύω καὶ στὸν ἄμεσο φυσικὸ περίγυρό σας, φίλων, γνωστῶν, γειτόνων, τυχαίως συναντωμένων προσώπων σὲ τράπεζες, πάρκα, συγκοινωνίες, καταστήματα καὶ σὲ κάθε εὐκαιρία ποὺ παρουσιάζεται ὅπου ὑπάρχει ἡ δυνατότητα μεταδόσεως τῆς φλεγόμενης ἐπιθυμίας τῆς ἀποδώσεως τῆς δικαιοσύνης μέσῳ τῆς ἀληθείας-ὥστε μὲ τὴν ἀνάλογη διεργασία σκέψης ποὺ θὰ προκύψῃ ἀπὸ τὴν κατανόηση, νὰ δοθῇ ἡ δυνατὀτητα «χειραγωγήσεως» τοῦ ὅπλου αὐτοῦ τῶν ἐχθρῶν πρὸς ὄφελός μας ἂν ὄχι καὶ ὑπὸ κάποιες προϋποθέσεις ἐναντίον των.

Καὶ ἐξηγοῦμαι: ὡς ἀνθρωπογνωσία σὲ περιωρισμένη ἔννοια κατὰ τὴν δυνατότητα τῆς λέξεως ἐπὶ τοῦ παρόντος ἐπεξεργάζομαι τὸ τμήμα αὐτὸ τῆς κλίμακος τῶν ἐννοιῶν ποὺ πραγματεύεται τὴν φυσικὴ ἀντίδραση τοῦ ὄντος, (ἀνθρώπου-πλήθους ἐπὶ τοῦ προκειμένου), ὅταν αὐτὸς/ὸ δεχθεῖ ἕνα ἐρέθισμα καὶ ὡς ζῶν ὀργανισμὸς βάσει τοῦ ὀρισμοῦ του ἀντιδράσει ἐξ αίτίας τῶν φυσικῶν νόμων ποὺ τὸ διέπουν, ἤτοι: δρᾶσις ἐπὶ φυσικοῦ σώματος προκαλεῖ τὴν ἀνάλογη ἀντίδρασή του (πάντοτε λογίζοντες στὸ σύστημα ἀναφορᾶς τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς ὅπως τὴν ἀντιλαμβανόμαστε στὸν παρόντα φυσικὸ μας κόσμο καὶ ὑποκείμενο στὸ μέτρο τοῦ χρόνου τῆς αἰσθητῆς μας ζωῆς).

Θεωρῶ σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο τὴν διευκρίνηση ὡς ἀναγκαῖα παρέκβαση ὅτι ἡ χρῆσις αὐτοῦ τοῦ «ὅπλου» ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς, δημοσιογράφους καὶ λοιποὺς δὲν καθιστᾶ ἀπαραίτητη τὴν ἀπόλυτη γνώση τῆς χρήσεώς του ἀπὸ μέρους των οὔτε κἂν τὶς ἀρχὲς τῆς λειτουργίας του, χωρὶς ὅμως νὰ ἀποκλείεται, παρὰ μόνον τὴν δυνατότητα τῆς ἀποτελεσματικότητός του καὶ τὴν ἐπίτευξη τοῦ ζητουμένου, δηλαδὴ ἐφ᾽ὅσον πρόκειται γιὰ ὅπλο τὴν εὔρεση-ἀκινητοποίηση τοῦ στόχου. Ὅλα αὐτὰ πρόκεινται γιὰ τεράστια συλλογὴ γνώσεων, πληροφοριῶν καὶ συνδιασμοῦ των μέσῳ τεχνολογίας, στατιστικῶν καὶ πολυετῶν μελετῶν σηματικῶν καὶ μὴ, γνωστῶν καὶ ἀγνώστων ἐπιστημόνων μὲ ἐφαρμογὴ στὸ ἀνθρώπινο εἶδος, ποὺ βρίσκονται στὴν διάθεση ὀλίγων οἱ ὁποίοι κρατοῦν αὐτὴ τὴν γνώση πρὸς ὀφελός των χρησιμοποιώντας καὶ διανέμοντάς την εἰς βάρος τῆς ἀνθρωπότητος, ἐν ἀντιθέσει μὲ τὸ δυσνόητο γιὰ ἐμᾶς, τὸ τῆς διαχύσεως τῆς γνώσεως μὲ ἀποσκοπὸ τὴν διατήρηση καὶ βελτίωση τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Παρ᾽ ὅτι χρησιμοποιοῦν πολύπλοκες ὅπως φαίνεται μεθόδους διανθισμένες μὲ σωρεῖα μελετῶν καὶ πειραμάτων ἡ αἴσθησίς μου εἶναι ὅτι ἡ πολυπλοκότης (τὴν ὁποία καὶ ἀτενίζουμε μὲ δὲος), δὲν εἶναι τὶποτα ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς φοβίζει τὴν στιγμὴ ποὺ κατανοοῦμε τὴν προέλευσή της. Ἐπιτρέψτε μου τὸ παράδειγμα τοῦ μαγικοῦ κόλπου ἑνὸς ταχυδακτυλουργοῦ τὸ ὁποῖο ἐντυπωσιάζει μέχρις ὅτου τὸ δοῦμε σὲ ἀργὴ κίνηση ἢ ἂν θέλετε στὰ παρασκήνια.

Συνεχίζοντας ἐπεξηγῶ ὅ,τι ἤδη ἔχει ἀρχίσει νὰ γίνεται κατανοητὸ δηλαδὴ ἔννοιες ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ δυνάμεις καὶ φυσικοὺς νόμους στὴν βάση τους πολὺ ἁπλὲς καὶ ἐξαγόμενες ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν φὐση, ὅταν ἐφαρμόζονται πάνω στὰ κατάλληλα σώματα, βάσει τῶν χαρακτηριστικῶν ποὺ τὰ διέπουν θὰ προξενήσουν συγκεκριμένες (ἔστω προβλεπόμενες) ἀντιδράσεις στὸ πεδίο ἀναφορᾶς ποὺ ἐνεργοῦν.

Περαιτέρω θέτω τὶς θεμελιώδεις ἔννοιες πάνω στὶς ὁποῖες στηρίζω τὸν συλλογισμὸ ἐπιλέγοντας μόνο πολὺ βασικὲς ἔννοιες καὶ κοινὲς γνώσεις μὲ τὶς ὁποῖες καὶ μόνον θὰ ἀσχοληθῷ ὥς σπερματικὲς καὶ κανόνες, τολμῶ τὴν λέξη ἀξιώματα θεωρώντας τα καταχρηστικὰ παραδεκτὰ καὶ ὄχι ἀποδεδειγμένα, (διότι ἡ ῥευστότητα τῶν ὅσων γνωρίζουμε εἶναι δεδομένη «Τὰ πάντα ῥεῖ» Ἠράκλειτος), μὲ τὰ ἀκόλουθα:

Κάθε δρᾶσις ἐπιφέρει μία ἀντίδραση
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι φυσικὸ ὄν καὶ τὸ παράγωγο τοῦ νοῦ ἐπίσης
Ἡ ἰδιότητα-χαρακτηριστικὸ τῆς ὕλης εἶναι ἡ ἐντροπία
Ἡ ίδιότητα-χαρακτηριστικὸ τῆς ζωῆς εἶναι ἡ πολυπλοκότης (Ἐρως)
Ἡ ζωὴ εἶναι μία πολὺ λεπτὴ ἰσορροπία μικροῦ φάσματος θερμοκρασίας, πιέσεως καὶ βαρύτητος
Κάθε μεταβολὴ στὸν φυσικὸ κόσμο τείνει νὰ ἐπανέλθῃ στὴν ἀρχική κατάσταση ἢ σὲ ἰσορροπία.
Τὸ φυσικὸ σῶμα ἀντέχει στὶς μεγάλες ταχύτητες ἀλλὰ ὄχι στὶς μεγάλες ἐπιταχύνσεις.

Χρησιμοποιώντας λοιπὸν τὶς «πολύπλοκες» καθ᾽ἡμᾶς μεθόδους καὶ τεχνικὲς ἀνθρωπογνωσίας ἔχουν σὰν βάση τους τὶς ἀνωτέρῳ προτάσεις ἐκπεφρασμένες μὲ πλέον πολύπλοκο καὶ σχεδὸν μὴ γνώριμο τρόπο ὥστε νὰ φαίνονται σὰν ἀσύλληπτες μέθοδοι μὴ προσεγγίσιμες ἀπὸ τὸν «κοινὸ» νοῦ, περιοχὴ μόνον ἐπιστημόνων ἢ ἀνθρώπων μὲ ξεχωριστὲς δυνατότητες μακρὰν τῶν ἰδικῶν μας (ὅπως νομίζουμε). Ὅμως αὐτὸ μοιάζει μὲ ἕνα ῥολόϊ. Κατὰ τὸ γνωστὸ παράδειγμα, ὅλοι ξέρουμε καὶ θαυμάζουμε ἕνα ῥολόϊ μὲ πολύπλοκο (γιὰ ἐμᾶς) μηχανισμὸ ἀλλὰ θὰ πρσπαθούσαμε νὰ τὸ ἀνοίξουμε μὲ τσεκούρι γιὰ νὰ καταλάβουμε πῶς δουλεύει. Ἀντ᾽αὐτοῦ ὅμως ἔχουμε τὴν δυνατότητα νὰ κατανοήσουμε τί εἶναι ἕνα γρανάζι, πῶς κάποιος συνδιασμὸς γραναζιῶν σὲ ἕναν κεντρικὸ ἄξονα θὰ ἔφερνε τὴν κίνηση στοὺς δείκτες καὶ φυσικὰ ἐμπίπτει στὶς δυνατότητὲς μας νὰ διαβάσουμε γιὰ ῥολόγια νὰ μάθουμε πῶς γίνονται καὶ λειτουργοῦν καὶ γιατί ὄχι νὰ μποροῦμε νὰ ἐπισκευάσουμε ἕνα ἐὰν χρειαστῇ.

Μὲ τὴν βάση αὐτὴ προχωροῦμε στὸ σκεπτικὸ ὅτι οἱ ἐπιθυμοῦντες τὴν ἐξουσία ὅταν βρίσκονται στὶς θέσεις ἀπὸ τὶς ὁποῖες μποροῦν νὰ ἐπηρρεάσουν τὸν ἀνθρωπο-πληθυσμὸ, δὲν χρειάζεται νὰ ἐξειδικευθοῦν σὲ καμμία ἰδιαίτερη τέχνη ἢ νὰ μάθουν συγκεκριμένα πράγματα παρὰ μόνον τακτικὲς ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουν, οἱ ὁποῖες εἶναι ἀποδεδειγμένο ὅτι λειτουργοῦν καὶ τὸ καλύτερο, ὅτι εἶναι προσφερόμενες στὸ πιάτο ἔτοιμες καὶ μὲ ἐγγύηση. Δηλαδὴ, ἐξασκῶ μία συγκεκριμένη πίεση κατὰ συγκεκριμένη φορὰ ἐπὶ τοῦ ὑποκειμένου κι αὐτὸ ἀντιδρᾶ μὲ ἑνα συγκεκριμένο τρόπο μὲ μικρὲς ἀνοχὲς καὶ διακυμάνσεις. Ἀπὸ τὴν φυσικὴ ὀπτικὴ γωνία ἐξασκῶ πίεση καὶ γνωρίζω τὸ ὅριο ἐλαστικότητος καὶ τὸ ὅριο θραύσεως. Ἐπὶ ἀνθρώπων γνωρίζω πόσο ἀντέχουν καὶ πότε περίπου θὰ ξεσπάσουν, γνωρίζω τὴν χρηματικὴ δυνατότητα καὶ βλέποντας τὴν κίνηση τῆς ἀγορᾶς καταλαβαίνω τὸ ὅριο ποὺ μπορῶ νὰ πιέσῳ. Ὅταν βλέπῳ ὅτι πλησιάζω τὸ ὅριο θραύσεως, χαλαρώνω μὲ τὴν ἀναίρεση ἑνὸς σκληροῦ νόμου καὶ παρατείνω τὸν χρόνο μέχρι τὴν θραύση. Ὅταν θέλῳ νὰ σπάσω ἕναν μεγάλο βράχο καὶ προσπαθῶ νὰ τὸν τρυπήσῳ στὴν μέση θὰ χάσῳ πολὺ χρόνο καὶ μετὰ πιθανῶς θὰ ἔχω δὺο πολὺ μεγάκλα κομμάτια ποὺ θὰ χρειαστοῦν ἐξ ἴσου πολὺ χρόνο γιὰ νὰ σπάσουν σὲ μικρότερα, ἐνῶ ἐὰν σπάω ἀπὸ τὴν ἄκρη μικρότερα κομμάτια, ἀδυνατίζω πολὺ πιὸ γρήγορα τὸν βράχο ἔως ὅτου μπορῶ νὰ τὸν ἐλέγξῳ καὶ διαλύσῳ σὲ χαλίκια, δηλαδὴ ἕνα-ἕνα ἐξευτελίζω τὰ ἐπαγγέλματα καὶ ἀποδυναμώνω τὸν κοινωνικὸ ἰστὸ μέχρι ποὺ νὰ γίνῃ εὐκολομεταφερόμενος ὅπως τἀ χαλίκια ποὺ ἔχουν προέλθει ἀπὸ μία μεγάλη πέτρα.

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πολλὰ, ἀλλὰ δὲν παύει νὰ εἶναι ὕλη. Ἡ ὕλη βάσει τῆς ἰδιότητός της ῥέπει πρὸς τὴν ἠρεμία ἁπλοποίηση, (ἐντροπία). Στὴν παροῦσα θεώρηση ὁ ἄνθρωπος θὰ δεχθῇ ἀβίαστα ὅ,τι εἶναι συναφὲς μὲ τὴν τάση αὐτὴ ὡς καὶ κυρίαρχος ἐπὶ τῆς ζωῆς του, δηλαδὴ, ὅ,τι τοῦ προσφέρει εὐκολία, καλοπέραση, ἄνεση, μὴ καταβολὴ ἔργου, αὐτοματισμούς, περιωρισμὸ κινήσεων, μαλθακότητα, γενικὰ ὅ,τι χρησιμοποιεῖ λιγώτερες θερμίδες μὲ ἄλλα λόγια εὐμάρεια δηλαδὴ χρήματα. Εῖναι πασιφανὲς ὅτι σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση δὲν ὑπάρχει ἀντίδραση διότι εῖναι ὑποβοηθούμενη ἀπὸ μία ἀλλη δύναμη ποὺ θὰ παρομοιάσῳ μέ τὸ νερὸ. Γιὰ νὰ ἀνεβάσῃς τὸ νερὸ σὲ ἕνα ψηλότερο μέρος ἀπαιτεῖ τὴν παραγωγὴ ἔργου, ἐὰν ὅμως θέλῃς νὰ κατεβάσῃς τὸ νερὸ ἀπὸ ψηλὰ, μία ἐλάχιστη προσπάθεια θὰ ἀφήσῃ τὸ νερὸ νὰ κυλήσῃ μὲ τὴν βοήθεια τῆς βαρύτητας στὴν ὁποία ὑπόκειται ἡ ὕλη καὶ θὰ συνεχίσῃ ἔως ὅτου ἀδειάσει ὅλο καὶ ἐλθει σὲ ἡρεμία σὲ μία λιμνοῦλα στὸ «κατώτερο» σημεῖο τῆς ἐπιφάνειας τοῦ ἐδάφους πρὸς τὸ ὁποῖο διαχέεται.

Σὲ κάθε στιγμὴ στὴν ζωή μας διατηρούμαστε σὲ μία λεπτὴ ἰσορροπία θερμοκρασίας καὶ πιέσεως ὡς πρὸς τὸ φυσικό μας σῶμα, ἀλλὰ ὅπως ὅλοι άντιλαμβάνεστε τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ μὲ τὴν διανοητικὴ μας κατάσταση. Γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἐνεργήσουμε σωστὰ, λογικὰ πρέπει νὰ ἔχουμε μία ἀφετηρία. Ὅταν βρεθοῦμε σὲ ἕνα σκοτεινὸ δωμάτιο θὰ ψηλαφίσουμε τοὺς τοίχους γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸν χῶρο μέσα στὸν ὁποῖο βρισκόμαστε προκειμένου νὰ γνωρίσουμε τὰ ὅρια καὶ τὶς δυνατότητες τῶν ἐνεργειῶν μας. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ τὸ μυαλό μας ἰσορροπεῖ στὴν καθημερινότητά μας γνωρίζοντας τὰ περιθώρια τῶν δυνατοτήτων του καὶ ὅταν τακτοποιηθῇ παίρνει ἀποφάσεις καὶ συνεχίζει τὴν ὕπαρξή μας στὴν ζωή μας. Τὸ ζητούμενο σὲ αὐτὴ τὴν πρόταση εἶναι τὸ τί γίνεται ὅταν αὐτὴ ἡ ἰσορροπία διαταράσσεται. Εἶναι γνωστὸ σὲ ὅλους μας, «τὰ χάνουμε» στιγμιαῖα ἢ μή, ὅμως ξεφεύγουμε ἀπὸ τὴν ἰσορροπία ποὺ εἴχαμε ἐπιτύχει. Ἐκεῖ ἀκριβῶς βρίσκεται καὶ ὁ ὁρισμὸς τοῦ ἄγχους. Τί εἶναι τὸ ἄγχος; Εἶναι μία κατάσταση κατὰ τὴν ὁποία δεχόμενοι προκλήσεις ἀπὸ τὸ περιβάλλον μας ἀντιδροῦμε ἔως ὅτου ἡ συχνότητά τους μεγαλώσει τόσο οὕτως ὥστε νὰ μὴν μποροῦμε νὰ ἀνταπεξέλθουμε στὴν γρήγορη ἐπίλυση, ἀνάλυση, ἀντίδραση τῶν ἐναλλαγῶν ποὺ ἀπαιτεῖ ἡ κατάσταση καὶ ἔτσι λέμε ὅτι ἔχουμε ἄγχος. Δηλαδὴ τί ἔγινε; Χάθηκε βέβαια ἡ ἰσορροπία ἀλλὰ ἡ αίτία της ἦταν διότι ἐνῶ αὐτὴ ( ἡ ἰσορροπία), διετηρεῖτο μέσα στὴν ῥοὴ τοῦ χρόνου τῆς ζωῆς μας ἐπιταχύνθηκε σὲ βαθμὸ ποὺ ξεπέρασε τὰ ὅποια ὅρια διαθέτει ὁ καθεὶς καὶ «ἐκτροχιάστηκε», ἀναζητώντας ἕνα ἄλλο σημεῖο ἰσορροπίας πλέον μέσα στὴν ταχύτητα τοῦ χρόνου. Δὲν ἄντεξε στὴν ἐπιτάχυνση. Ἐὰν θεωρήσουμε τώρα ἕναν ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος ἔχει ἐκπαιδευτεῖ μὲ συγκεκριμένο τρόπο γιὰ συγκεκριμένα πράγματα, ὑποθέσετε ἔστω καὶ σὲ περίπλοκες καταστάσεις ὅπως διαχειριστὰς κρίσεων, ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἀνταπεξέλθουν σὲ καταστάσεις ποὺ οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς θὰ εἶχαν ἀγχωθεῖ ἤδη μὲ τὸ δεύτερο πρόβλημα, ὅμως ὁ διαχειριστὴς ποὺ ἔμαθε σιγὰ-σιγὰ τὸν τρόπο νὰ διαχειρίζεται (αὔξησε τὴν ταχύτητά του), ἀντέχει καὶ δὲν ἀγχώνεται. Τώρα ἐὰν ὑποθέσετε ὅτι κι αὐτὸς ὑπόκειται σὲ βομβαρδισμὸ νέων προβλημάτων πέραν αὐτῶν ποὺ ἔχει μάθει νὰ ἀντιμετωπίζει (πἐραν τῆς ταχύτητος ποὺ ἔχει), θὰ μεταπέσῃ στὴν κατάσταση τοῦ ἀδαοῦς. Παρομοιάσατέ το μὲ ἕναν παίκτη τοῦ τέννις ποὺ διαθέτει πολὺ καλὰ ἀντανακλαστικὰ καὶ ἀντιμετωπίζει μπάλλες ἀπὸ μία μηχανὴ ποὺ σταδιακὰ ἐκσφενδονίζει περισσότερες μπάλλες μέχρις ὅτου φθάσει στὰ ὅρια τῶν ἀντανακλαστικῶν ἰκανοτήτων τοῦ παίκτη καὶ αὐτὸς πλέον ἀρχίσει καὶ χάνει τὶς μπάλλες.

Ἡ παρατήρηση ποὺ προκύπτει ἀπὸ τὴν ἀνωτέρῳ πρόταση εἶναι μεγίστης σημασίας γιὰ τὴν κατανόηση τοῦ σκεπτικοῦ ὅπως καὶ τὸ συμπέρασμα στὸ ὁποῖο δὲν θὰ μπορέσῳ νὰ ὑπεισέλθῳ ἐπὶ τοῦ παρόντος, ὅτι ὁ νοῦς ὑπόκειται στοὺς νόμους τῆς ὕλης. Γι᾽αυτὸ θὰ ἀφιερώσῳ κάποιο ἄλλο σχόλιο δοθείσης καταλλήλου εὐκαιρίας. Ἐπανερχόμενος στὴν προηγουμένη ἀνάλυση καὶ ἐφ᾽ὅσον καθορίσαμε τὴν ἔννοια τῆς ἰσορροπίας καὶ ἐπιταχύνσεως, θὰ ἤθελα νὰ σᾶς μεταφέρῳ τὸν παραλληλισμὸ μὲ μία θαρραλέα κίνηση στὴν σημερινὴ κατάσταση καὶ στὸν κόσμο ποὺ αὐτὴ τὴν στιγμὴ ὑποφέρει καὶ προβληματίζεται. Ἡ ἰδια ἀκριβῶς συνθήκη ἰσχύει μὲ τὶς ἀμέτρητες διακυμάνσεις της σὲ ὅλες τὶς διαφορετικότητες τῶν χαρακτήρων τῶν ἀνθρώπων καὶ ὅσον ἀφορᾷ τὶς «πεποιθήσεις» τους τὰ πιστεύω τους καὶ τὶς ἀπόψεις τους. Ἔχουν ὅλοι ἰσορροπήσει κάπου καὶ καθημερινὰ μεταβάλουν τὶς ἐπὶ μέρους ἰσορροπίες τους μὲ μικρὲς μετατοπίσεις σὲ ὅλα τὰ θέματα ὅπως ἡ ἀντίληψη τοῦ κόσμου γύρω τους, τὰ θρησκευτικά τους πιστεύω, τὶς θέσεις τους πάνω στὰ ἐθνικὰ οἰκονομικὰ καὶ παγκόσμια τεκταινόμενα. Ὁτιδήποτε τείνει νὰ ἀλλάξῃ αὐτὲς τὶς ἰσορροπίες βρίσκει ἀντίδραση διότι αὐτὸς ἀκριβῶς εἶναι ὁ φυσικὸς νόμος ποὺ τὴν διέπει. Δηλαδὴ ὅταν θὰ προσπαθήσῳ νὰ μετακινήσῳ μία πέτρα (ἀλλάζοντας τὴν φυσικὴ προτιμιτέα θέση της στὴν ὁποία εἶχε ἰσορροπήσει), θὰ ἀντισταθῇ κατὰ μέτρον ἀνάλογο τῆς μάζας της καὶ μόνον ὅταν τὴν ὑπερνικήσῳ θὰ μετακινηθῇ. Ἡ ἰσορροπία μιᾶς θρησκευτικῆς θέσεως ἑνὸς ἀνθρώπου εἶναι ἀνάλογη μὲ τὴν σταθεροποίηση ποὺ τῆς ἔχει προσφέρει ὁ ἄνθρωπος διὰ μέσου τοῦ τρόπου ποὺ ἔχει μελετήσει καὶ συνδιάσει τὶς ἐμπειρίες του σὲ ἕναν βαθμὸ ποὺ θὰ νοιώθει ἀσφαλὴς καὶ σταθερὸς μὲ αὐτὸ τὸ θέμα καὶ μετὰ θὰ ἀναζητήσῃ κάποιο ἄλλο γιὰ νὰ ἐπιτύχῃ καὶ ἐκεῖ μία ἀνάλογη ἰσορροπία καὶ οὕτω καθ᾽ἐξῆς. Ὅταν λοιπὸν τὸν προσεγγίσῃ μία ἄλλη θρησκευτικὴ θέαση ἡ πρώτη ἀντίδραση εἶναι ἡ ἄρνηση καὶ μὴ ἐπιθυμία μεταβολῆς τῆς ἰσορρόπου καταστάσεως διότι ἀντιτίθεται στὸν νόμο τῆς ὕλης ποὺ «ἐπιθυμεῖ» τὴν ἡρεμία. Ἡ ὕλη «ἀρέσκεται» στὴν ἀκινησία-μὴ μεταβολὴ τῆς καταστάσεώς της. Ἁπτὸ παράδειγμα γνωστὸ σὲ ὅλους μας εἶναι ἡ ἀντίδραση ποὺ ἔχουμε ὅταν κοιμώμαστε καὶ κάποιος προσπαθεῖ νὰ μᾶς ξυπνήσῃ. Ἀντιδροῦμε ὡς νὰ μὴν θέλουμε νὰ ἀλλάξουμε τὴν κατάσταση τοῦ ὑπνου μας πρὸς ἀναζήτηση μιᾶς ἄλλης ἰσορροπίας. Τὴν ἔκφραση χρησιμοποιοῦμε ὅλοι μας γενικῶς λέγοντας: «αὐτοὶ κοιμοῦνται καὶ δὲν θέλουν νὰ ξυπνήσουν». Δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ τὴν φυσικὴ ἀντίδραση τοῦ ὑλικοῦ σώματος καὶ προϊόντος τῆς σκέψης τους ἡ ὁποία δὲν θέλει νὰ ἀλλάξῃ τὴν ἰσορροπία ποὺ ἔχει ἐπιτύχει ἐκείνη τὴν στιγμή.

Ὅταν τώρα προσπαθοῦμε νὰ κάνουμε τὸν κόσμο νὰ δῇ ἢ κατανοήσῃ κάποια πράγματα ποὺ δὲν ἔχει ἀποφασίσει ὁ ἴδιος (οὕτως ὥστε νὰ ἔχει μεταβάλλει τὴν ἰσορροπία του ἔχοντας τὸν ἔλεγχο τῆς μεταβολῆς τὴν ὁποία ἀντέχει νὰ ἔλέγξῃ), τότε συμπεριφερόμενος κατὰ φύσιν θὰ ἀντιδράσῃ ὑπερασπιζόμενος τῆς θέσης του (ἰσορροπία ἀκινησίας), προκειμένου νὰ νοιώσῃ τὴν ἀσφάλεια ποὺ τοῦ εἶχε προσφέρει μέχρι αὐτὴ τὴν στιγμὴ καὶ φυσικὰ φοβούμενος τὴν ἐπιτάχυνση τῶν σκέψεων ποὺ θὰ λάβῃ μὲ τὴν ἀναθεώρηση τῶν δεδομένων ποὺ πιθανῶς θὰ τὸν ἐκτροχιάσῃ καὶ θὰ «χάσῃ τὴν μπάλλα».

Τώρα μὲ αὐτὸ τὸ σκεπτικὸ κατὰ νοῦ μπορεῖτε νὰ δημιουργήσετε μία εἰκόνα τοῦ ἑαυτοῦ σας στὸ συγκεκριμένο ἔργο τῆς ἀφυπνίσεως καὶ θὰ ἀντιληφθεῖτε σύντομα ὅτι μοιάζει μὲ τὸν λοχία ἑνὸς λόχου ποὺ κάνει καψώνι στοὺς φαντάρους πιέζοντάς τους νὰ τρέχουν στὸ προαύλιο τοῦ στρατοπέδου ἐξασκώντας πίεση πάνω σὲ μαμμόθρευτα ποὺ μόλις μπήκαν στὸ στρατόπεδο. Ὁ λοχίας τί κάνει; προσπαθεῖ νὰ ἀλλάξει τὴν ἰσορροπία τῆς μαλθακότητος τῆς πολιτικῆς ζωῆς σὲ μία ἄλλη, αὐτὴ τῆς στρατιωτικῆς. Οἱ νεοσύλλεκτοι ἀγκωμαχοῦν ἀλλὰ δὲν ἔχουν ἄλλη ἐπιλογὴ καὶ ἔτσι μόλις περάσει ἡ περίοδος τῆς βασικῆς ἐκπαιδεύσεως νοιώθουν καλύτερα καὶ αἰσθάνονται εὔρωστοι καὶ νικητὲς κάποιας δυσκολίας. Μὲ τὴν διαφορὰ τοῦ ὅτι οἱ «νεοσύλλεκτοι» ποὺ ἀπευθυνόμαστε ἐμεῖς ἔχουν τὴν ἐπιλογὴ νὰ φύγουν ὅποια στιγμὴ θέλουν καὶ ὡς φυσικοὶ ἄνθρωποι θὰ κάνουν ὅ,τι τοὺς ὑπαγορεύει ἡ φύση τους· νὰ ἐπιστρέψουν στὴν μόλις προτέρα ἰσορροπία τους γιατὶ ἡ ἐπιτάχυνση εἶναι μεγάλη γι᾽αὐτούς. Ὅμως παρατηρεῖστε τοὺς ἐξουσιαστὲς πῶς ἀνταπεξέρχονται σὲ αὐτὸν τὸν φυσικὸ νόμο. Πιστεύω ὅλοι γνωρίζετε τὸ παράδειγμα τοῦ βάτραχου ποὺ βρίσκεται μέσα στὴν κατσαρόλα καὶ ἡ θερμοκρασία ἀνεβαίνει σιγὰ-σιγὰ.(ἀντέχει τὶς μεγάλες ταχύτητες ἀλλὰ ὄχι τὶς μεγάλες ἐπιταχύνσεις). Παρότι εἶναι μία μεταβολὴ πρὸς τὸ χειρότερο, εἶναι ἀργὴ καὶ ὁ βάτραχος ἀλλάζει ἰσορροπία σταδιακὰ ἔχοντας τὸν χρόνο νὰ κάνῃ τὶς ἐσωτερικὲς του διεργασίες κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ βρασμοῦ ὁπότε δὲν ἀντιδρᾶ, ἀλλὰ ἀντιδρᾶ ἐὰν τοῦ πῆς :«μάζεψε δύναμη καὶ πήδα» γιατὶ αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἐπιτάχυνση τῶν ὑλικῶν του διεργασιῶν.

Κάνοντας μία ἀνακεφαλαίωση βλέπουμε τὰ δεδομένα. Ζοῦμε κάτω ἀπὸ φυσικοὺς νόμους στοὺς ὁποίους ὑποκείμεθα σὰν ὑλικὰ ὄντα. ἕχουμε έξελιχθεῖ σὲ τέτοιο ἐπίπεδο πολυπλοκότητας ποὺ λόγῳ κεκτημένης ταχύτητας ἔχουμε ξεχάσει τὸ τί εἴμαστε καὶ πῶς λειτουργοῦμε. Κάποιοι φρόντισαν νὰ διατηρήσουν τὶς βασικὲς ἀρχὲς τῆς ὑπάρξεώς μας, τοὺς κανόνες, τὰ κλειδιὰ καὶ μὲ αὐτὰ μποροῦν νὰ ἐλέγχουν καὶ νὰ διεκδικοῦν μοναδικότητα.Ἡ διαφορὰ ἔγκειται στὸ ὅτι τὰ κλειδιὰ βρίσκονται ἐκεῖ γιὰ ὅλους σὲ κοινὴ θέα ἀλλὰ δὲν τὰ ἀναγνωρίζουμε. Ὁ σκοπὸς μας εἶναι νὰ δείξουμε τὰ κλειδιὰ στὸν κόσμο καὶ νὰ τὰ χρησιμοποιήσουμε γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε τὸ ζητούμενό μας. Τὸ πῶς θὰ γίνῃ αὐτὸ εἶναι ἕνα μεγάλο πρόβλημα ἀλλὰ ὅπως εἴπαμε δὲν ὑπάρχει κανένα πρόβλημα ἢ γρῖφος ποὺ νὰ μὴν ἔχῃ τὴν ἀπάντησή του στὴν ἴδια τὴν φύση κι ἐκεῖ θὰ προσπαθήσουμε νὰ βροῦμε τὴν λύση του.

Σὲ μία ἀναζήτηση λύσης ἑνὸς προβλήματος τὸ πρῶτο σημαντικὸ βῆμα εἶναι νὰ καθορισθῇ ἐπακριβῶς τὸ ζητούμενο. Κατόπιν νὰ διευκρινισθοῦν οἱ τρόποι προσεγγίσεως ἢ ἄλλως διαφορετικοὶ τρόποι ἐπιλύσεως. Τέλος νὰ εὐρεθῇ ἡ λύση ποὺ ὁδηγεῖ στὸ ἀποτέλεσμα μὲ τὸν συντομώτερο τρόπο. Δανείζομαι τὸ ῥητὸ τοῦ Ἄγγλου φιλοσόφου ἀπὸ τὸ βιβλίο του "The Ockhams blade" «ὅταν ὑπάρχουν πολλὲς διαφορετικὲς πιθανὲς λύσεις σὲ ἕνα πρόβλημα, ἡ πλέον σωστὴ εἶναι ἡ ἁπλούστερη».

Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι ἔχουμε ἕνα κοινὸ, ἕναν ὁλόκληρο λαὸ ποὺ κοιμᾶται σὲ ἕναν κόσμο ποὺ ἔχει φιαχτεῖ καὶ χειραγωγηθεῖ κατάλληλα γιὰ νὰ ὑποβοηθῇ τὴν ὕλη νὰ ῥέπῃ πρὸς τὴν φυσικὴ της κατάσταση. Ἡ ζωὴ ὑπάρχει γιὰ ἕνα λόγο καὶ τὴν παρομοιάζω μὲ ἕνα ἐργοστάσιο ποὺ παράγει ἀνώτερη διάνοια. Αὐτοὶ ποὺ ἐπιθυμοῦν τὴν συνέχιση τῆς ζωῆς μάχονται γιὰ τὴν καλύτερη λειτουργία τοῦ ἐργοστασίου, ἐνῶ κάποιοι ἄλλοι ἐνδιαφέρονται μόνο γιὰ νὰ ἀποκτήσουν τὸν τίτλο ἰδιοκτησίας τοῦ ἐργοστασίου γιὰ ἰδιοτελεῖς σκοποὺς. Προκειμένου νὰ ἐπιτευχθῇ ὁ σκοπὸς τους ἀγνοοῦν ἀκόμη καὶ τὸν λόγο τῆς δικῆς τους ὑπάρξεως. Ὁ σκοπὸς ὁ δικός μας εἶναι νὰ διατηρήσουμε τὸ ἐργοστάσιο σὲ καλὴ λειτουργία γιὰ νὰ συνεχίσῃ νὰ παράγῃ ἀνώτερη διάνοια, ἀδιαφορώντας γιὰ τὸ ἰδιοκτησιακὸ καθεστὼς ἐπὶ τοῦ προκειμένου διότι τὸ ἐργοστάσιο αὐτὸ θὰ ξαναχρησιμοποιηθῇ ἀπὸ ἐμᾶς ξανὰ καὶ ξανὰ σὲ κάθε ἐπάνοδο μὲ αὐξημένη διάνοια κάθε φορά. Ἔχουμε κάθε λόγο λοιπὸν νὰ βοηθᾶμε καὶ τοὺς ἄλλους ἐργάτες τοῦ ἐργοστασίου μας νὰ μαθαίνουν τὶς λειτουργίες τῶν μηχανημάτων τοῦ ἐργοστασίου, γιατὶ ἀπὸ ὅλους συνολικὰ ἐξαρτᾶται ἡ παραγωγὴ καὶ ἡ συνέχισή της. Τί θὰ ἦταν τὸ ἰδανικὸ σὰν λύση τοῦ προβλήματος; Μὰ φυσικὰ θὰ μοῦ πεῖτε ἡ καλὴ καὶ ἐξ ἀρχῆς ἐκπαίδευση τῶν ἐργατῶν στὰ «καθήκοντά» τους. Σᾶς θυμίζει τίποτα αὐτὸ; Μήπως τὴν πικρὴ διαπίστωσή σας πολλάκις ὅτι ἐὰν ὑπῆρχε κατάλληλη ΠΑΙΔΕΙΑ τὰ πράγματα δὲν θὰ εἶχαν γίνῃ ποτὲ τόσο ἄσχημα; Μήπως σᾶς θυμίζει τὴν ἐμμονὴ τῶν έξουσιαστῶν γιὰ στέρηση τῆς παιδείας ποὺ προέρχεται ἀπὸ θεσμοὺς ἤθη ἔθιμα, οἰκογένεια, ἀνθρώπινες ἀξίες, ἐνῶ ἀντίθετα ἀνάπτυξη τῶν ἀρνητικῶν ὄψεων ὀμοφυλοφιλίας μίξη φυλῶν, κατακρήμνιση ἀνωτέρων πνευματικῶν ἐπιτευγμάτων καὶ προώθηση τῆς ἀναίδειας σὲ ὅλους τοὺς πιθανοὺς τομεῖς τῆς ἀνθρώπινης ὑπάρξεως;

Ἐλπίζοντας ὅτι γίνομαι κατανοητὸς συνεχίζω μὲ τὴν προσέγγιση τοῦ τρόπου βοήθειας τῶν συν-εργατῶν μας. Εἶναι μᾶλλον ἐνδεδειγμένο λαμβάνοντας ὑπ᾽ὄψιν τοὺς φυσικοὺς νόμους ποὺ μᾶς διέπουν νὰ ἀντιμετωπίσουμε μὲ σεβασμὸ καὶ ὑπομονὴ τὴν ἀργὴ πορεία τῆς φύσης καὶ τὸν ἐπιτρεπτὸ ἀπὸ αὐτὴν ῥυθμὸ ἀλλαγῆς ἐπιπέδων ἰσορροπίας ποὺ ἐπιτρέπει στὰ πλάσματά της καὶ μιμούμενη τὸν τρόπο της νὰ ὁδηγήσουμε τὶς προσπάθειές μας στὴν λεγόμενη ἀφύπνιση ἐκπαίδευση τῶν συν-εργατῶν μας. Νὰ σκεφτοῦμε τὸ ἑαυτὸ μας κάθε φορὰ σὰν ἕναν δάσκαλο μικρῆς τάξης τοῦ σχολείου καὶ τὰ παιδιὰ (μικρὰ φυσικὰ πλάσματα), νὰ ἀντιμετωπίζουν τὴν «ἀγωνία» μας νὰ μεταδώσουμε αὐτὸ ποὺ ξέρουμε, ἀλλὰ μὲ τί τρόπο;...Νὰ σταματήσουμε μία στιγμὴ καὶ νὰ περάσουμε μέσα ἀπὸ τὸ φίλτρο τοῦ μυαλοῦ μας τοὺς κανόνες κλειδιὰ, νὰ σκεφτοῦμε καὶ σεβαστοῦμε τὴν ὅποια ἰσορροπία ἔχουν καταφέρει μέχρι ἐκείνη τὴν στιγμή, νὰ συγκρατηθοῦμε λίγο στὴν ἐπιτάχυνση ποὺ φλεγόμαστε νὰ τοὺς προσφέρουμε, νὰ δώσουμε λίγο χρόνο προσαρμογῆς τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἐπιπέδου ἰσορροπίας τους. Μὰ θὰ μοῦ πεῖτε δὲν ὑπάρχει χρόνος. Ἐγὼ μόνο θὰ πῷ ὅτι σήμερα δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὴν μέρα ποὺ ἀνησυχούσαμε γιὰ τὸ τί θά γίνῃ... χθὲς.

Ἀρχίζει καὶ διαφαίνεται ὅτι δὲν ὑπάρχει πραγματικὴ φόρμουλα ἢ λίστα συγκεκριμένων ἐνεργειῶν παρὰ μία μεταβολὴ τοῦ τρόπου καὶ τῆς ὀπτικῆς γωνίας τῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς ἐλλειποῦς παιδείας, ἄλλωστε εἶναι ἀδύνατον νὰ προσφέρῃ κανεὶς παιδεῖα σὲ τόσο πολὺ κόσμο μὲ τόσα προβλήματα καὶ τόσο περιωρισμένο κύκλο.

Ἔτσι καὶ ὅπως ὁ καθένας ἀντιλαμβάνεται κάνοντας τὴν αὐτοκριτική του καὶ μετριάζοντας τὴν ἐπιθετικότητά του εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπιτύχει μεγαλύτερα ἀποτελέσματα. Ὁ χειρισμὸς τῶν θεμάτων, τῶν σχολίων καὶ τῶν παρεμβάσεων στὸ διαδίκτυο εἶναι δυνατὸν νὰ γίνῃ πιὸ ἀποτελεσματικὸς ὅταν λάβῃ ὑπ᾽ὄψιν του τὸ σύνολο τῶν πιθανῶν ἀναγνωστῶν ποὺ ἡρεμοῦν σὲ διάφορα ἐπίπεδα διανοητικῆς ἰσορροπίας καὶ ὅ,τι χρειάζονται εἶναι κάτι ποὺ δὲν θὰ τοὺς βγάλῃ ἀπότομα ἀπὸ τὴν νιρβάνα τῆς στιγμῆς ποὺ βιοῦν.

Ἡ λύση εἶναι ἁπλὴ καὶ φυσική. Ἡ πολεμικὴ τέχνη τοῦ τζοῦντο στηρίζεται στὴν ἐκμετάλλευση τῆς ὁρμῆς τοῦ ἀντιπάλου καὶ τοῦ βάρους του γιὰ νὰ φέρῃ ἀποτέλεσμα. Δὲν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Ἡ μέθοδος ἤδη γνωστὴ, δούλεψε ἀπὸ τὴν μεριὰ τῶν ἐξουσιαστῶν, θὰ δουλέψῃ καὶ ἀπὸ τὴν δική μας. Ὅπως λέγαμε ἡ λύση δὲν εἶναι πολύπλοκη, εἶναι ἡ ἁπλούστερη, ἀντί ἕνα βῆμα μπροστὰ μισὸ βῆμα στὸν χρόνο τοῦ ἑνὸς.

Στὸ ὁπλοστάσιό μας εἶναι ἡ γνώση τοῦ ὅτι δὲν ὑπάρχει κανένα ἐρωτηματικὸ στὴν ζωὴ ποὺ δὲν ἔχει τὴν ἀντίστοιχή του ἀπάντηση στὴν ἴδια τὴν φύση. Ὅλα ἔχουν ἀκολουθήσει μία παρόμοια πορεῖα καὶ συνεχίζουν νὰ ἐξελίσσονται μὲ παρόμοιο τρόπο, ἀκολουθοῦν τὸν ῥυθμὸ τῆς φύσεως καὶ εἶναι ὁμοίως διατεταγμένα στὶς «ἁρμονικὲς» τῆς ζωῆς (γνωστὸ ἐπίσης ἀπὸ τὸν Ἑρμῆ τὸν Τρισμέγιστο).

Ἀντιλαμβάνομαι ὅτι τέτοιου εἴδους χειρισμὸς μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθῇ ὡς λεπτεπίλεπτος, δυσνόητος καὶ μὲ ἀπαίτηση οὐσιαστικῆς ἀτομικῆς πειθαρχείας, ὅμως σὲ αὐτὴν ἔχω ἐμπιστοσύνη ποὺ προσεγγίζει τὰ ὅρια τῆς πίστεως, ὅτι τὸ ἀνάλογο ἰσχύει δεδομένου τοῦ ὅτι ἡ διαδρομὴ καὶ ἔργο σας ἀποδεινκύει τὴν ὑγειὴ πρόοδο τῶν διεργασιῶν τοῦ νοῦ σας ξεκινώντας ἀρχικὰ ἀπὸ τὴν αὐξημένη ἀντίληψη τοῦ περιβάλλοντός σας, τὴν Ἑλληνικὴ ἰδιότητα τοῦ αἰσθήματος τῆς δικαιοσύνης καὶ τέλος τὴν μετάδοση τῆς ἀλήθειας (φωτὸς), στοὺς συνανθρώπους σας χωρὶς αἴτημα ἀνταλλάγματος ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὸ κύριο χαρακτηριστικὸ τῆς φυλῆς μας.

Ἐλπίζω νὰ μὴν σᾶς ἔχω κουράσει πολὺ καὶ νὰ ἔγινα κατανοητὸς. Εἶμαι βέβαιος ὅτι θὰ ὑπῆρχε τρόπος νὰ περάσῳ αὐτὲς τὶς σκέψεις μου μὲ πιὸ λακωνικὸ τρόπο, ὅμως τὸ λεξιλόγιο καὶ ἡ μόρφωσή μου δὲν μοῦ δίνει αὐτὴ τὴν δυνατότητα μιᾶς καὶ δὲν εἶχα τὴν εὐκαιρία στὴν ζωή μου νὰ βελτιωθῷ σὲ αὐτὸν τὸν τομέα πέραν τῶν ἐλαχίστων ἀπαιτουμένων τῆς ἐκπαιδευτικῆς περιόδου τῆς ἐποχῆς μου.

Οἱ νόμοι τῆς φύσεως δὲν μᾶς προδίδουν.
Ἀλέουσι χρόνου μύλοι, ἀλέουσι δὲ ἀργά.



προταθέν εδώ

αναρτηθέν εδώ