EIMAI H ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ

Η Ελληνική γλώσσα, άριστον δημιούργημα του Έλληνος ανθρώπου, είναι παλαιά όσο και οι έννοιες που εσκέφθη δια να ονομάσηι τα πράγματα. Ο χώρος, το κλίμα, η ιδιοσυγκρασία του Έλληνος, ο ιστορικός του βίος συνετέλεσαν ώστε να γεννηθήι ίσως το τελειότερον του λόγου όργανον που έμελλεν έκτοτε να παίξηι αποφασιστικόν ρόλον εις την γένεσιν της επιστήμης, των τεχνών και των γραμμάτων, να διαδοθήι εις όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης ανά τους αιώνας και να καταστήι απείκασμα του νου, κάτοπτρον της λογικής και καυχημα των προγόνων μας, οι οποίοι με την σειράν τους άφησαν εις ημάς αυτόν τον θησαυρόν. Ερευνών την γλώσσαν εκ θεμελίων ανακαλύπτω πάντα καινούργια στοιχεία, νέες γνώσεις και πρωτόγνωρον σοφίαν που αναβλύζει δια των αιώνων ωσάν να ήτο αστείρευτος και άσβεστος πηγή μέσα εις τα έγκατα της γης. Λέγουν ότι αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις και έχουν δίκαιον, καθότι παν όνομα κρύπτει την δικήν του σοφίαν, το δικόν του μυστικόν και την δικήν του ιστορίαν μέσα εις τον χρόνον. Σκέπτομαι την λέξιν, το όνομα και βυθίζομαι εις μίαν ατέρμονον αναζήτησιν και αναστόχασιν του όντος, του οποίου καλούμαι να γίνω κοινωνός, πιστός εν Λόγωι μύστης και ανασκαφεύς των κεκρυμμένων υπό του όντος χρυσών. Γίγνομαι αρχαιολόγος της ίδιας της γλώσσης μου, ταυτίζομαι με την ιστορίαν μου ερχόμενος εις μυστικήν ένωσιν μετά ταύτης. Εκ δε τούτων δεν μανθάνω απλώς την γλώσσαν μου, αλλά ανακαλύπτω κάτι που ήδη ηξεύρω κατά την προσφιλή του Σωκράτους μέθοδον, την μαιευτικήν. Η γλώσσα μου η Ελληνική μου ανήκει όσο μου ανήκει το είναι μου, η ύπαρξίς μου, οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Ο Έλλην λόγος είναι η βάσις της λογικής μου που μετεκένωσα εις τους άλλους λαούς,τους έκανε να σκέπτωνται, να προβληματίζωνται, να διαλέγωνται, και, εν τέλει, να φιλοσοφούν ως ημείς. Όπως αι καταβολαί της αθανάτου και αμαράντου ημών Γλώσσης είναι θολαί, αύτως και ο μαρασμός της, η κατάλυσίς της και ο θάνατός της είναι αβέβαιος, αφανής και άδηλος. Οφείλομεν ως Έλληνες να υπεραμυνθώμεν της γλώσσης μας, ακατάπαυστοι συνεχισταί, ακάματοι εργάται της διαδόσεως του ελληνικού πνεύματος, και να μην καταστώμεν ολετήρες της γλώσσης, του ελληνισμού και του σύμπαντος λόγου. Αδελφοί, εγέρθητε και υψώσωμεν το λάβαρον της φυλής υψηλά εις τους ουρανούς, κοντά εις τον Ήλιον, και γενώμεθα ο φάρος και οι θεματοφύλακες των δια της γλώσσης εκφρασθεισών αξιών και ιδανικών μας.

αναρτηθέν εδώ

προταθέν εδώ