τραγούδια με ιδιαίτερο μήνυμα και νόημα

[doctormarkon]

Ξημερώματα
Στίχοι:Άκος Δασκαλόπουλος
Μουσική:Λάκης Παπαδόπουλος
Εκτελέσεις:
λτιάδης Πασχαλίδης
Να `ταν Μάης και Σαββάτο σαν θα γύριζα
και του Χάρου σαν σκυλάκι να του σφύριζα.
Να στενάξουν μεντεσέδες και χαλκώματα
να σπαράξουν οι κοπέλες μου στα στρώματα.
Ξημερώματα, ξημερώματα
ξημερώματα, ξημερώματα.
Να ραγίζανε του Άδη οι καστρόπορτες
και σωστά τους να μην κλείνανε ποτέ.
Να διαβαίνουν παλληκάρια και αλόγατα
και να λούζονται στο φως τα μαύρα σώματα.
Ξημερώματα.....
Να σταμάταγε στην πόρτα σου ο αρχάγγελος
κι απ’ την τόση ομορφιά σου να `μενε άλαλος.
Μ’ ένα γέλιο σου να έπεφτε στα γόνατα
και να μ’ άφηνε να βγω από τα χώματα.
Ξημερώματα......
Με το γέλιο σου να έπεφτε στα γόνατα
και να μ’ άφηνε να βγω από τα χώματα.
Ξημερώματα........
Καταχώριση στο stixoi.info: cactus, 11-03-2015
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info= ... g_id=63109

[Fallen]

Να ραγίζανε του Άδη οι καστρόπορτες
και σωστά τους να μην κλείνανε ποτέ.
Να διαβαίνουν παλληκάρια και αλόγατα
και να λούζονται στο φως τα μαύρα σώματα.
Ξημερώματα.....
Να σταμάταγε στην πόρτα σου ο αρχάγγελος
κι απ’ την τόση ομορφιά σου να `μενε άλαλος.
Μ’ ένα γέλιο σου να έπεφτε στα γόνατα
και να μ’ άφηνε να βγω από τα χώματα.
Ξημερώματα......
Με το γέλιο σου να έπεφτε στα γόνατα
και να μ’ άφηνε να βγω από τα χώματα.
Ξημερώματα........

κατα τα 2 τελευταια ''ψυχωσικα'' επεισοδια το ακουγα συνεχεια....

η θεωρια λεει οτι εδω ειναι ο αδης... οι ψυχες μας νεκρες μεσα σε αυτα τα ανθρωπινα σωματα... και καθε φορα εχουμε διαρκεια μιας ζωης να ενωθουμε με το αλλο μισο μας... που βρισετε στα ανωτερα πεδια... χεχε

[Fallen]

και αυτο το τραγουδι...

η ψυχη οταν κοιμομαστε προσπαθει να ελευθερωθει... πολλες περνουν μια γευση απο την αλλη μερια... αλλα οταν ξυπνησει το σωμα αν θυμηθουν κατι μοιαζει με ονειρο...

''Ξυπνάω στο φως, τα μάτια ανοίγω
για λίγο νεκρός, χαμένος για λίγο
Ξημέρωσε πάλι''

[Fallen]

σαν σκιες ζουμε σε αυτον τον κοσμο.... ο αληθινος κοσμος ειναι αλλου

''Έψαξα γη και ουρανό
μια περπατώ και μια πετώ
στων δύο κόσμων το κενό
να βρω την χαραμάδα

Στα βάθη των ωκεανών
ακούω τον ήχο των σεισμών
κι από την γη που άνοιξε
περνάω στον κάτω κόσμο
να βρω όλα τα χαμένα
ίσως να βρω κι εσένα''

[doctormarkon]

Και τα τρία τελευταία είναι πολύ δυνατά.
Λες για ψυχωσικά επεισόδια.

Όμως ότι δεν λέγεται με λόγια.
Ότι δεν μπορείς να πεις.
Το κάνεις μυθοπλασία
Ποίηση
Τραγούδι
Ταινία
Διήγημα
μυθιστόρημα
Και έτσι στέκει.
Κανείς δεν θα σε πει τρελό και δε θα σε κυνηγήσει να σε κλείσει μέσα.

[doctormarkon]

Μικρές νοθείες.

Είχες πει κάποτε για τον Οδυσσέα Ιωάννου.
Ότι έχει δει από την άλλη μεριά.

Ποτέ του δεν κατάφερε να βγει σε μια λιακάδα
και ζει με, ό,τι, περίσσεψε από ένα σκάρτο ποίημα
τα πρωινά σηκώνεται με μια βαριά ζαλάδα
και λέει πως τον ξύπνησε ένα μεγάλο κύμα

Κρεμάει τις αφίσες του στα παράθυρά του
κρύβει το φως μα κρύβει κι όλα τ’ άλλα
γιατί το μόνο που λαχτάρησε ως λάφυρά του
είναι μια θάλασσα να φτάνει ως τη σκάλα

Βάζει σημάδια με στυλό πάνω στον τοίχο του
μετράει το ύψος του που πόντο πόντο χάνει
μα κάθε βράδυ όταν βγαίνει απ’ τον ύπνο του
στέκεται όρθιος και τρυπάει το ταβάνι

Είναι που ονειρεύεται πως φεύγει για ταξίδια
πως μπαίνει μέσα σε παλιές φωτογραφίες
ξέρει αν μπορούσε θα ‘κανε μία απ’ τα ίδια
αλλά τι νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες

Αυτό μου αρέσει πολύ και θέλω να το κάνω λογοτεχνικό κείμενο.
Να μπαίνεις μέσα σε κάδρα παλιές φωτογραφίες ζωγραφικούς πίνακες και να βγαίνεις από την άλλη πλευρά.

Σκηνή από τη Μαίρη Πόπινς που μπήκε με τον φίλο και τα παιδιά μέσα στην εικόνα.

[Fallen]

για το παραπανω τραγουδι ''ονειρο ητανε'' ο αλκινοος ειπε:

“Ένας φίλος μου υπήρξε ερωτευμένος για μεγάλο διάστημα με μια κοπέλα, την οποία έβλεπε μόνο στον ύπνο του. Στον ξύπνιο δεν την είχε συναντήσει ποτέ. Παρ’ όλα αυτά είχαν μια κανονική ερωτική ιστορία, με τα πάνω και τα κάτω, με τις χαρές και τις λύπες. Από καιρό σε καιρό έβλεπα το φίλο μου και εκείνος μου έλεγε: “Ξέρεις,την ξαναείδα, μου είπε αυτό, εγώ της είπα το άλλο, συνέβη εκείνο, έγινε τούτο”. Μια μέρα, ένα βράδυ μάλλον ενώ κοιμόταν πάλι, ήρθε ξανά στον ύπνο του η κοπέλα, κλαίγοντας αυτή τη φορά του είπε ότι δεν θα την ξανάβλεπε ποτέ ξανά και πράγματι έκτοτε δεν την ξαναείδε. Και απ’ αυτή την ιστορία έγραψα αυτό το τραγούδι” εξομολογήθηκε ο γνωστός τραγουδιστής.

το αλλο μισο της ψυχης μας...? ποιος ξερει... και μενα αυτη η γυναικεια φωνη που ακουω... δεν με αφηνει...

[Fallen]

ενα τραγουδι που πολλοι το θεωρουν πολιτικο... αλλα εχει στιχο που δεν βγαζει και πολυ νοημα για πολιτικο τραγουδι... εμενα μου βγαζει αλλο νοημα...

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές,
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χθες,
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές.

Τ' αηδόνια σεχτικιάσανε στην Τροία,
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά,
καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ' αυτή τη συμμορία
και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά.

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή,
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή.

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι,
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει,
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά,
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά.

Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή,
πως έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή,
πως το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια,
να μην ακούσεις έναν ποιητή.

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι,
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά,
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά,
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά.

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώματα Παρασκευή
τοξότες, φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί.

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής,
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια,
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις,
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς.

[Fallen]

''Βγαίνω στο δρόμο ορκισμένος να μπω
στα παλάτια του ήλιου να μπορέσω να πω
το τραγούδι του τράγου με φωνή φονική
και να κλάψω μετά, να χαθώ στη σιωπή.''

[doctormarkon]

ενα τραγουδι που πολλοι το θεωρουν πολιτικο... αλλα εχει στιχο που δεν βγαζει και πολυ νοημα για πολιτικο τραγουδι... εμενα μου βγαζει αλλο νοημα...

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές,
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χθες,
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές.

Τ' αηδόνια σεχτικιάσανε στην Τροία,
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά,
καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ' αυτή τη συμμορία
και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά.

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή,
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή.

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι,
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει,
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά,
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά.

Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή,
πως έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή,
πως το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια,
να μην ακούσεις έναν ποιητή.

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι,
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά,
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά,
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά.

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώματα Παρασκευή
τοξότες, φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί.

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής,
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια,
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις,
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς.

Ti σου βγάζει αυτό το τραγούδι
Γιατί και μένα πολλά μου βγάζει και δεν είναι πολιτικά.
Έχει πολλά μεταφυσικά μηνύματα μέσα.
Κάθε στίχος είναι ιδιαίτερος.

[doctormarkon]

Άλλο ένα τραγούδι αδερφάκι με τα μαλαματένια λόγια.
Τα λόγια και τα χρόνια.
ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαράλαμπος Γαργανουράκης

Άλλες ερμηνείες:
Νίκος Ξυλούρης
Γιάννης Μαρκόπουλος
Μαρινέλλα
Μάριος Φραγκούλης
Βασίλης Λέκκας
Πράσσειν Άλογα

Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα

Και σου μιλώ σ’ αυλές και σε μπαλκόνια
και σε χαμένους κήπους του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ’ αηδόνια
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια

Η μοίρα κι ο καιρός το `χαν ορίσει
στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
αυτός που δεν εγνώρισε γενιά
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει

Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω
Τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω
με τους ανθρώπους που `δαν το κακό
και το `χουν στ’ όνομά τους κεντημένο

Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο
θερίζει την αυγή ωκεανό
μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο
Κι έχει τη ζωγραφιά κοντά στον ώμο,
σημάδι μυστικό και ριζικό
πως ξέφυγε απ’ τον Άδη κι απ’ τον κόσμο

[doctormarkon]

Μαλαματένια λόγια
Τα λόγια και τα χρόνια.

Στίχοι Μάνος Ελευθερίου.
Ο Μάνος Ελευθερίου ήξερε πολλά.
Είχε δει πίσω από την κουρτίνα.

Και τα δύο τα έγραψε την ίδια εποχή.
Έχουν καποιο κοινό νόημα.

[Fallen]

Ti σου βγάζει αυτό το τραγούδι
Γιατί και μένα πολλά μου βγάζει και δεν είναι πολιτικά.
Έχει πολλά μεταφυσικά μηνύματα μέσα.
Κάθε στίχος είναι ιδιαίτερος.

και εμενα κατι αλλο μου βγαζει κατι μεταφυσικο... ή οχι και τοσο μεταφυσικο...
δεν ξερω κουμπωνουν πολυ και τα δυο τραγουδια με την θεωρια μου αλλα φανταζει τοσο παρανοικη που δεν ειμαι σιγουρος για τιποτα πια...
αν και θεωρω τα παντα πιθανα... χεχε

να ας πουμε εδω

''Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή,
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή.

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι,
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει,
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά,
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά.''


η εδω απο τα λογια και τα χρονια

''Η μοίρα κι ο καιρός το `χαν ορίσει
στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
αυτός που δεν εγνώρισε γενιά
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει''

στο τελος της γιορτης να τραγουδησει... αυτος που δεν εγνωρισε γενια...

συμφωνα παντα με την παρανοικη θεωρια μου.... η γιορτη τελειωνει συντομα... για να δουμε... χεχε

τωρα τι πραγματικα εννοουσε ο ποιητης... μονο αυτος ξερει

[ArELa]

[doctormarkon]

Ti σου βγάζει αυτό το τραγούδι
Γιατί και μένα πολλά μου βγάζει και δεν είναι πολιτικά.
Έχει πολλά μεταφυσικά μηνύματα μέσα.
Κάθε στίχος είναι ιδιαίτερος.

και εμενα κατι αλλο μου βγαζει κατι μεταφυσικο... ή οχι και τοσο μεταφυσικο...
δεν ξερω κουμπωνουν πολυ και τα δυο τραγουδια με την θεωρια μου αλλα φανταζει τοσο παρανοικη που δεν ειμαι σιγουρος για τιποτα πια...
αν και θεωρω τα παντα πιθανα... χεχε

να ας πουμε εδω

''Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή,
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή.

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι,
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει,
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά,
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά.''


η εδω απο τα λογια και τα χρονια

''Η μοίρα κι ο καιρός το `χαν ορίσει
στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
αυτός που δεν εγνώρισε γενιά
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει''

στο τελος της γιορτης να τραγουδησει... αυτος που δεν εγνωρισε γενια...

συμφωνα παντα με την παρανοικη θεωρια μου.... η γιορτη τελειωνει συντομα... για να δουμε... χεχε

τωρα τι πραγματικα εννοουσε ο ποιητης... μονο αυτος ξερει

Για πες
Σηκώνει πολλές ερμηνείες.

Ο Μάνος Ελευθερίου κάτι ήξερε και το έκανε τραγούδι.
Ότι δε λέγεται με λόγια γίνεται ποίημα διήγημα κλπ

Εννοείς τη γνωστή γιορτή που τελειώνει γιατί βγήκαν πολλά στη φόρα.

Μήπως αυτό το τραγούδι δίνει εξήγηση???

Σώτια Τσώτου
Αυτή την ώρα
Στίχοι:Σώτια Τσώτου
Μουσική:Δώρος Γεωργιάδης
Εκτελέσεις:
ρος Γεωργιάδης
Σαν ήλιος λάμπει το φεγγάρι στη νυχτιά,
μην κλαις, αυτή την ώρα ποιος μπορεί να μας την πάρει;
Στον κόσμο όλο κι αν ανάψουνε φωτιά
αυτή την ώρα ο Θεός την κουμαντάρει.
Κοίτα το θάμα, κοίτα το θάμα,
αυτή την ωρα οι φτωχοί γίνονται πλούσιοι,
οι ταπεινοί κι οι ξοφλημένοι περιούσιοι,
και πρώτοι γίνονται οι δεύτεροι
κι είμαστε λέυτεροι.
Απάνω σύννεφα κι ολόγυρα βουνα,
τι κλαις, αυτή την ωρα ποιος μπορεί να μας χωρίσει;
Το στόμα ψάχνει και διψάει στα σκοτεινά
απ’ την καρδιά ως την καρδιά να σε φιλήσει .

[doctormarkon]

Πατάει γερά στη γη αυτό το τραγούδι.
Το παιχνίδι είναι στημένο και στα μέτρα σας

[Fallen]

Για πες
Σηκώνει πολλές ερμηνείες.

Ο Μάνος Ελευθερίου κάτι ήξερε και το έκανε τραγούδι.
Ότι δε λέγεται με λόγια γίνεται ποίημα διήγημα κλπ

Εννοείς τη γνωστή γιορτή που τελειώνει γιατί βγήκαν πολλά στη φόρα.

Μήπως αυτό το τραγούδι δίνει εξήγηση???

Σώτια Τσώτου
Αυτή την ώρα
Στίχοι:Σώτια Τσώτου
Μουσική:Δώρος Γεωργιάδης
Εκτελέσεις:
ρος Γεωργιάδης
Σαν ήλιος λάμπει το φεγγάρι στη νυχτιά,
μην κλαις, αυτή την ώρα ποιος μπορεί να μας την πάρει;
Στον κόσμο όλο κι αν ανάψουνε φωτιά
αυτή την ώρα ο Θεός την κουμαντάρει.
Κοίτα το θάμα, κοίτα το θάμα,
αυτή την ωρα οι φτωχοί γίνονται πλούσιοι,
οι ταπεινοί κι οι ξοφλημένοι περιούσιοι,
και πρώτοι γίνονται οι δεύτεροι
κι είμαστε λέυτεροι.
Απάνω σύννεφα κι ολόγυρα βουνα,
τι κλαις, αυτή την ωρα ποιος μπορεί να μας χωρίσει;
Το στόμα ψάχνει και διψάει στα σκοτεινά
απ’ την καρδιά ως την καρδιά να σε φιλήσει .

εισαι σιγουρη οτι θες να ακουσεις τις παλαβομαρες μου? χεχε ασε δεν τα λεω εδω... τα γραφω στο προσωπικο μου στιγμα στην ''μια παραξενη αληθεια''

ωραιο το ασμα που εβαλες... αν και φανταζει ερωτικο ισως εχει πιο βαθυ νοημα...

σαν το ποιημα του ελυτη... το χρυσο κλειδι...

''Εσείς του κόσμου οι σοφοί
Για δώστε απόκριση σωστή:
Ποιος έχει το χρυσό κλειδί
Όπου ανοίγουν οι ουρανοί;''

[doctormarkon]

Ναι τα διαβάζω και σου απάντησα σε ένα παλιό ποστ.
Δεν είναι παλαβομάρες.
Έτσι κι αλλιώς κι εμένα παλαβή με λένε τελευταία που δεν πιστεύω στον κοροϊδοϊό.

Όποιος δεν τρωει σανό παλαβός θεωρείται.

[Fallen]

το σαββατο ο θανασης παπακωνσταντινου εχει διαδικτυακη συναυλια σε live streaming... εδωσε μια συνεντευξη σε ενα σταθμο στο ραδιο και λεει σε καποια φαση... μενω στις παρυφες του κισσαβου και ανεβαινω ολο και πιο ψηλα... μεχρι να ''αναληφθω''

Βρ’ αμάν, αμάν, αμάν!
Του κάτω κόσμου οι φυλακές
δεν είν’ αρματωμένες
με αμπάρες και με σιδεριές
και "βουβαλό" στην πόρτα.

Βρ’ αμάν, αμάν αμάν!
Ορθάνοιχτα είναι τα κελιά
αλλά ψυχή δε φεύγει
γιατί εύκολα ξεχάσανε
του πάνω κόσμου οι "ωραίοι".

[ArELa]

Πάρε με νύχτα, πάρε με
στων αστεριών το άρμα
να σεργιανίσω μια ψυχή
που τυραννάω καιρό

Στον κόσμο αυτό παιδεύτηκα
γιατί ήρθα μ' ένα κάρμα
το παραπέρα απ' τη ζωή
να μάθω ν' αγαπώ

Ατομική μου ενέργεια
κι ανάσα μου στα χείλη
την πρώτη ουσία, την αρχή,
σηκώστε με να δω

Όχι από περιέργεια,
μα δε χωράω στην ύλη
κι ετούτη η ψεύτρα η εποχή
την έχει για θεό

Δίνε μου, κόσμε, δίνε μου
το πιο θλιμμένο όπα
να στο γυρίσω μια στροφή
με σώμα ευγενικό

Κι αν είναι από το είναι μου
κι απ΄ την καρδιά που το 'πα
να γίνει η αγάπη προσευχή
και στάχτη το κακό

Ατομική μου ενέργεια
κι ανάσα μου στα χείλη
την πρώτη ουσία, την αρχή,
σηκώστε με να δω

Όχι από περιέργεια,
μα δε χωράω στην ύλη
κι ετούτη η ψεύτρα η εποχή
την έχει για θεό

[Fallen]

''Ψυχές και σώματα στο χρόνο γυρνάνε
Αλλάζουν ονόματα και πάλι απ' την αρχή''

[doctormarkon]

Φοβερά τραγούδια
Το ρεπερτόριο ΤΕΡΑΣΤΙΟ

Μου έρχονται τσουνάμια από τραγούδια με αινιγματικό στίχο.
Με αυτά μεγαλώσαμε και μας επηρέασαν.

Θέλω να πιστεύω προς το καλύτερο.

Όμως τώρα όπως και πολύ συχνά μου έρχεται συνέχεια οι ανεπανάληπτοι στίχοι του ΑΚΗ ΠΑΝΟΥ
Πόσα ΠΡΕΠΕΙ

Μια και είμαστε στη ζώνη των πρέπει
ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΠΡΕΠΑΚΗΔΕΣ

Της φυλακής τα σίδερα είναι φτιαγμένα από "πρέπει"

Να `χα τη δύναμη να κάνω κάποιο λάθος,
και στο φινάλε να μην ντρέπομαι γι’ αυτό,
να `χα τη δύναμη να κάνω κάποιο λάθος,
και να μη θέλω απ’ τον κόσμο να κρυφτώ.

Να `χα τη δύναμη να κάνω το δικό μου,
στον εαυτό μου να μη λέω, μη και μη,
να χαστουκίσω μια φορά το λογικό μου,
και ας πληρώσω σ’ οποιαδήποτε τιμή.

Να `χα τη δύναμη να πω `'έτσι μ’ αρέσει'',
χωρίς να σκέφτομαι την κρίση του αλλουνού,
παλιοζωή, με πόσα πρέπει μ’ έχεις δέσει,
με πόσα πρέπει μου παράλυσες το νου.

Όποιος φεύγει από την ζώνη του "πρέπει" φεύγει και από τη μιζέρια

[Fallen]

Ό, τι στ’ αλήθεια χάνουμε, στα ψεύτικα το ζούμε
μες στου μυαλού τη θύελλα, εκεί στα σκοτεινά,
κόβοντας όλα τα σκοινιά που μας κρατούν στο χώμα,
που μας κρατούν και στη φωτιά δεν πέσαμε ακόμα.

Πίσω απ’ την πόρτα ξεδιψούν με λάβδανο οι ψυχές μας.
Τις αμαρτίες, μια ζωή, τις τρέφουν οι πληγές.
Αλαφρογέρνοντας γλυκά στου ύπνου το κοπίδι
μια ανάσα ξετυλίγεται μες στα στενά μας χείλη.

Κι έπειτα, λίγο πριν φανεί του ορίζοντα το βάθος,
στου χρόνου μας την εκπνοή, στη λάθος μοιρασιά,
τα χέρια τείνουμε άγκιστρα, τα χέρια που θεριέψαν,
να ψηλαφήσουν μια στιγμή εκείνα που ζηλέψαν.

[Fallen]

''Οι ποιητές κι οι μουσικοί πίσω απ' τα σύρματα
ξιφομαχούν με λόγια ασύρματα,
οι χήρες με τα ορφανά, επαίτες, γέροι, στρατιώτες
γκρεμίζονται σ' αυτές τις νότες.''

[Fallen]

''Ψάξε στ' όνειρό μας
μήπως έχουμε ξεχάσει
αυτό που απέναντι μπορεί να μας περάσει''