Ο καταναλωτισμός και τα αιτια του

[Divine Sinner]

Κατα τον βουδισμό υπάρχει το βασίλειο των "πεινασμένων πνευμάτων".
Ειναι η διάσταση στην οποία ζούν τα πνεύματα με απωθημένα.
Οι βουδιστές τα αναπαριστούν με μεγάλες κοιλιές αφου οσο και να φάνε δεν μπορουν να χορτάσουν.
Οι αρχαίοι Ελληνες ηταν κατά του καταναλωτισμού και υπέρ του μέτρου και της αρμονίας "μετρον αριστον".
Αυτή η αρμονία την οποία πρεσβευε ο αρχαίος δυτικός κόσμος εχει χαθεί στις μέρες μας.
Η επικράτηση του χριστιανισμου έφερε την αμφισβήτηση της θεϊκοτητας της φύσης και την αμετρη ασκητική ζωή.
Οι άνθρωποι για να ζήσουν πνευματικά θυσιάσαν το σώμα τους καταφευγοντας στην υπερβολή.
Ενω θα μπορούσαν να ζουν και πνευματικά αλλα και με ενα υγιές,ζωτικο και ωραίο σώμα.
Γιατι ενας ανθρωπος που ζει σε αρμονία με τη φυση και με τον εαυτό του είναι και ωραίος πνευματικά αλλα και εμφανισιακά (μιας και η εσωτερική ομορφιά επιδρά στην εξωτερικη ομορφια).
μην ξεχνουμε οτι το σώμα ειναι το παθητικο στοιχειο (υλη) και το πνευμα ενεργητικο.
Αρα μια ωραία ψυχή μπορεί να μορφοποιήσει ενα ωραίο σώμα και μια ωραια εμφάνιση γενικότερα.
Μετά τον μεσαίωνα ήρθε ο διαφωτισμός ο οποίος αμφισβητόντας τον χριστιανισμό αμφισβήτησε ακριτα οτιδήποτε το πνευματικό με αποτέλεσμα να επικρατίσει ενας ακρατος υλισμος.
Ως τελικό χτύπημα ηρθαν τα δύο συστήματα που εχουν ανάγει τον υλισμο σε θρησκεία.
Ο κομμουνισμος και γενικά η αριστερά και ο καπιταλισμός.
Ο κομμουνισμος δεν κατάφερε να επιβιώσει κι ετσι ο καπιταλισμός εγινε κυρίαρχος.
Ο καπιταλισμος (οπως εχει σήμερα) ειναι ακρως υλιστικός και αποκομένος απο τη φυση.
Ο μέσος ανθρωπος κοιταει να καταναλώσει όσο περισσότερα μπορεί.
πήρε δάνεια ακόμα και για να καλοπεράσει τις γιορτές.
Δάνεια που ποτέ δεν μπόρεσε να ξεπληρώσει.
Ως αντικατοπτρισμός του ατόμου που ζεί με δανείκα, η ίδια η κοινωνία μας ζει με δανεικα (μιας και η κοινωνια ειναι καθρεπτης του ατομου και το ατομο καθρεπτης της κοινωνιας).
Ειμαστε μια χώρα που δεν παράγει ουτε καρφίτσα, και δανείζεται για να ζήσει, επειδή η κοινωνία αποτελείτε απο άτομα που δεν θέλουν να μοχθήσουν για να ευημερίσουν αλλα κοιτούν να μπουν στο δημόσιο και να γίνουν χοντροι βολεμένοι γραφειοκράτες

[Apomakros]

(και φυσικά όλα πάνε υπέροχα στραβά)

[doctormarkon]

Ήθελα να ανοίξω νέο νήμα αλλά βρήκα αυτό το παλιό.

Και απ ότι βλέπω είναι ανενεργό από το 2009.

Πριν μπω στα ιδεο και πριν την κρίση.

Δεν συμφωνώ καθόλου με το αρχικό ποστ.
Αλλά θέλω να πω κάτι με αφορμή τη Μαύρη Παρασκευή αλλά και όσα έγιναν όλα αυτά τα χρόνια.

Ακολούθησε και πολλή............................ ζωολογία γίδια κότες πρόβατα και δεν συμμαζεύεται - και μου έδωσε τρελές εμπνεύσεις.

Πρώτα απ όλα παρά τη φτωχοποίηση τα καταναλωτικά πρότυπα δεν άλλαξαν.
Όχι πως ο κόσμος έχει λεφτά στο στρώμα ούτε πως οι ταβέρνες και οι καφετέρειες είναι γεμάτες.

Τα καταναλωτικά πρότυπα έχουν δική τους ζωή και αυτονομούνται.
Κάποιοι τρέχουν να τα πιάσουν. Όσοι μπορούν. Και αυτοί έχουν ταυτόχρονα και το αίσθημα του ανικανοποίητου οπότε αισθάνονται φτωχοί.

Οι υπόλοιποι που δεν έχουν σεντς κόκκινο νιώθουν ανεπαρκείς και ντρέπονται που δεν μπορούν να συμμετέχουν.
Απομακρύνονται π.χ από φίλους και συγγενείς γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις μιας σχέσης.

Θα περίμενε κανείς να επιστρέψουμε στα παλιά όταν π.χ γιόρταζε ο πατέρας μου και ερχόταν κόσμος και ντουνιάς στο σπίτι. Άρχιζαν από τις 5 οι πρώτοι και μέχρι τις 10 ερχόταν κόσμος να χαιρετήσει.
Οι μεγαλύτεροι θυμούνται τις γιορτές των γονέων και κυρίως του πατέρα.
Πόσο κόστιζε μια τέτοια γιορτή? Σχεδόν τίποτα. Σοκολατάκια στη φοντανιέρα και λικέρ ή τα γλυκά που έφερνε ο κόσμος.
Οι πιο φτωχοί συγγενείς έφτιαχναν μπακλαβαδάκια ή σπιτικά γλυκά.

Σήμερα φοβούνται να γιορτάσουν με τον ίδιο τρόπο γιατί θα χαρακτηριστούν τσιγκούνηδες και θα γίνουν ρεζίλι.

Ο χαρακτηρισμός του τσιγκούνη είναι το φάντασμα που πλανιέται και καταστρέφει όλες τις σχέσεις των ανθρώπων. Και είναι φάντασμα γιατί εκτοξεύεται ανεξέλεγκτα από όλους προς όλες τις κατευθύνσεις.

Ο παλιός τσιγκούνης ήταν εκείνος που μέτραγε το πενηνταράκι και τη δεκάρα για να μασουριάσει και να μαζέψει λεφτά. Ο σημερινός τσιγκούνης είναι αυτός που μετράει για να περάσει κάποιες μέρες και να μην ξεμείνει στα μισά του μήνα.

Περίεργοι καιροί!!!!!!!!

Εμένα για παράδειγμα με έχουν χαρακτηρίσει τσιγκούνα μέχρι θανάτου και ταυτόχρονα σπάταλη μέχρι αηδίας και μάλιστα τα ίδια πρόσωπα σε διαφορετικές στιγμές.

Η φτωχοποίηση του λαού δεν έφερε αλλαγή στις συμπεριφορές ή στα καταναλωτικά πρότυπα αλλά έφερε ντροπή, κόμπλεξ, ζήλιες, κατάθλιψη, αισθήματα ανεπάρκειας, μοναξιά.