Apomakros έγραψε:Πολύ καλά τα είπε ο Οrwell, αλλά όσοι αρνούνται τις εκλογές, ας μας δείξουν και ας μας υποδείξουν ένα σύγχρονο πολιτικό σύστημα χωρίς δικαίωμα ψήφου.
Μέσα από αυτό το σύστημα που όλοι μας κατηγορούμε και απαξιώνουμε, εξαιτίας αυτού του συστήματος που όλοι μας καταγγέλουμε, μπορούμε σήμερα να λέμε και να γράφουμε τις μπούρδες μας. Κι αυτό το δικαίωμα έκφρασης, όσο κουτσουρεμένο κι αν είναι, μάς το εξασφάλισαν κάποιοι άνθρωποι που αγωνίστηκαν, εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν. Άνθρωποι που μάτωσαν ψυχικά και σωματικά γι’ αυτό που εμείς με τόση ευκολία σνομπάρουμε, χλευάζουμε κι απαξιώνουμε, το δημοκρατικό σύστημα, κορμός του οποίου είναι η εκλογική διαδικασία, η συμμετοχή και η πολιτική δράση.
Μακράν εμού η σνομπαρία και η αχαριστία απέναντι σε αγωνιστές που'δωσαν αίμα και ψυχή για τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ανθρώπινα δικαιώματα... Σ'αυτούς υποκλίνομαι και ΘΑ υποκλίνομαι ώσπου να τινάξω τα πέταλα

και πάντα θα νιώθω μικρή και λίγη μπροστά τους.
Δε με "έπιασες" ή δε με ένιωσες καλά... Ίσως εγώ να'χω "ξεφύγει" πολύ...Ναι, το πιθανότερο αυτό είναι. Γιατί η σκέψη που μου έρχεται εδώ αρχικά... σκέψη που μου'ρθε αυθόρμητα, είναι μία: ΓΙΑΤΙ να μαχόμαστε για αυτονόητα δικαιώματα ΣΗΜΕΡΑ στον 21ο αιώνα; Ποιος μας τα παίρνει κι από ποιον πρέπει να τα πάρουμε πίσω; Αυτό στ'αλήθεια έχει κάτσει κανείς να το σκεφτεί;
Έπειτα σκέψου και το άλλο... Τράβα 40 χρόνια πίσω... Δεν έχει σημασία που ήμασταν παιδιά... κάνε μια γρήγορη "διαδρομή" απ'τα τότε ως τα τώρα (εξαιρουμένης της χουντός :Ρ) και πες μου... μήπως...στην πορεία... συρρυκνώνονται τα δικαιώματα για τα οποία δόθηκαν τόσες μάχες; Λέω εγώ τώρα.. ΜΗΠΩΣ; Και μήπως συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να συρρυκνώνονται όσο εμείς μένουμε επί της ουσίας συναινούντες απαθείς;
Η αποχή μας από τις εκλογές θα ωφελούσε το κοινωνικό σύνολο; Θα έστελνε τάχα κανένα μήνυμα; Αλλά και να έστελνε, θα είχε αυτό καμία σημασία για τους παραλήπτες του; Όχι δυστυχώς, γιατί θα είχαν ήδη εκλεγεί…
Μάλλον γράφω επηρεασμένη από τον Ντέιβιντ μια και τον μεταφράζω, αλλά ουσιαστικά αντηχεί αυτό που πάντα ένιωθα μέσα μου... Ναι, θα ψηφίσω για όλους τους λόγους που εκθέτεις, αλλά ουσιαστικά ΞΕΡΩ πως δεν στέλνω κανένα μήνυμα, ή αν στέλνω, αυτοί που πρέπει να το πάρουν, έχουν κλασμένο το δικό μου-το δικό σου-του παραδίπλα το μήνυμα...
Μπορεί τα δικαιώματα που έχουμε να είναι λειψά, μπορεί η δημοκρατία που έχουμε να είναι ανάπηρη, μπορεί οι θεσμοί να νοσούν, μπορεί οι πολιτικοί μας να είναι για σφαλιάρες και τα κόμματά μας για ξύλο, όμως την κοινωνία και τους κανόνες που τη διέπουν την καθορίζουμε όλοι μας. Τους πολιτικούς που μάς κυβερνάνε εμείς τους αναδεικνύουμε, εμείς τους σταυρώνουμε και εμείς τους μαυρίζουμε. Όλοι όσοι θα καθίσουν στα βουλευτικά έδρανα μεθαύριο, πλην των επικρατείας, με την δική μας ψήφο θα έχουν εκλεγεί.
Ναι, εκ πρώτης όψεως έτσι είναι. Αλλά ποιούς σταυρώνουμε; Ποιους ψηφίζουμε; Ποιους εκλέγουμε; Αυτούς που ντύνονται, στολίζονται, δασκαλεύονται, ετοιμάζονται για να μας παρουσιαστούν κάποια στιγμή σαν εθνοσωτήρες. Όχι αυτούς που θα διαλέγαμε πραγματικά, αν είχαμε πραγματική επιλογή...σκέψου το.
Κατά τα λοιπά, εδώ θα είμαστε, σ' αυτό τον πλανήτη, σ' αυτή την χώρα μάνα μου Ελλάς…
Δεν θα ήθελα ποτέ να συμβεί να παραιτηθούμε από το δικαίωμά μας να διεκδικούμε αυτά που θέλουμε, που ονειρευόμαστε και που προσδοκούμε.
(Δικαίωμα στο όνειρο, δικαίωμα ακόμη και στην ουτοπία)
Το δικαίωμά μας είναι ή θα'πρεπε να είναι δεδομένο. Και δε θα'πρεπε να διεκδικούμε αυτά που θέλουμε. Διότι για να τα διεκδικούμε, σημαίνει πως κάποιοι μας τα στερούν. Ξέρεις, συνειδητοποιείς πραγματικά πόσο λίγοι (και αριθμητικά και αξιοκρατικά) είναι αυτά τα ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ που νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα να μας τα στερούν σε σχέση με όλους εμάς τους "στερημένους"; Ξέρεις ότι το δικαίωμα ΠΡΩΤΟΙ ΕΜΕΙΣ τους το δίνουμε, συναινούντες ουσιαστικά στο "δεδικασμένο" ότι αυτοί αποφασίζουν για μας; Ξέρεις τι μαλακία βάθους αμέτρητου είναι η πειθώ που κατάπιαμε και χωνέψαμε και τώρα μέσα απ'αυτήν μπαίνουμε αγόγγυστα στη στο τριπάκι να νιώθουμε μικρά, αδύναμα ανθρωπάκια, που δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτ'άλλο απ'το να διαλέγουμε μέσα από 5-6 κοπάνια, αυτούς που θα ορίζουν τις τύχες μας;