ΣειριοΆστρο έγραψε:Ναι, η αλήθεια είναι οτι και εγώ έμεινα ευχαριστημένη απο τις λήψεις, παρά το γεγονός οτι τραβούσα φωτογραφίες στο πόδι, γιατί περισσότερο με ενδιέφερε να ζήσω και να βιώσω το σκηνικό, παρά να τραβάω φωτογραφίες όλη την ημέρα.
Ωραίες φωτογραφίες, υπέροχες στιγμές και σ' ευχαριστούμε που τις μοιράζεσαι μαζί μας.
Κάποτε δεν ήθελα καθόλου να βγάζω φωτογραφίες. Έλεγα πως προτιμώ να ζω τη στιγμή παρά να την αιχμαλωτίζω. Σιγά – σιγά κατάφερα να τα συνδυάζω και τα δυο, δηλαδή και να ζω τη στιγμή και παράλληλα να την αποτυπώνω (όχι βέβαια πάντοτε)
Η φωτογραφία δεν είναι παρά μια τεχνική καταγραφής του κόσμου ή τουλάχιστον του κόσμου όπως τον αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος και ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά. Από τον σκοτεινό θάλαμο έως και την ψηφιακή φωτογραφία του υπολογιστή, είναι στην ουσία απλά ένα μέσο έκφρασης και μόνο.
Νομίζω πως όταν ακολουθείς τον προσωπικό σου δρόμο, προσπαθώντας για μια ελεύθερη έκφραση, μόνο τότε και αφού ανακαλύψεις τον εαυτό σου μπορούν να σε ανακαλύψουν και οι άλλοι.
Οι λέξεις που όλοι μας χρησιμοποιούμε καθημερινά είναι το μέσο έκφρασης της ποίησης. Είναι το μέσο έκφρασης των ποιητών με τη στενή έννοια του όρου όμως. Κι αυτό γιατί όλα είναι ποίηση στην ουσία, ακόμα και το φως. Η μεγαλύτερη τιμή για έναν καλλιτέχνη, για έναν ζωγράφο ή μουσικό ή γλύπτη ή φωτογράφο, είναι να τον αποκαλέσουν ποιητή.
(Ωστόσο πόσοι καλλιτέχνες ποιούν;)