«Ο ΛΕΝΙΝ... ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ»

Καθοδηγητής –συλλέκτης, αντικειμένων και κειμηλίων ιστορικής αξίας, οπαδός του Λένιν και κάτοχος όλων των έργων, βιογραφιών, φωτογραφιων κ.α. του αγαπημένου του ηγέτη, ενημερώνεται πως στην Φλωρεντία, μεγάλη «γκαλερί» διαθέτει προς πώληση προτότυπο πίνακα με την ονομασία «Ο Λένιν στο Παρίσι...»
Την επόμενη κιόλας ημέρα ταξιδεύει για την Φλωρενία και επισκέπτεται την «αντικερί».
«Καλημέρα σας» λέει στον υπεύθυνο του καταστήματος, «εσείς διαθέτε προς πώληση τον πίνακα «Ο Λένιν στο Παρίσι»;
«Ασφαλώς» απαντάει ο γκαλερίστας την ώρα που ρίγη συγκίνησης τράνταζαν τον συλλέκτη – καθοδηγητή.
«Μπορώ να τον δώ;» κατάφερε να ψελίσει κάτω από την επιμελώς ατιμέλητη γενιάδα του...
«Μα και βέβαια, ακολουθήστε με παρακαλώ» λέει ο γκαλερίστας και τον οδηγεί στη διπλανή αίθουσα μπροστά σε έναν πίνακα της εποχής, όπου έναν ψηλό γεροδεμένο άνδρα με πυκνά σγουρά φουντοτά μαλιά, «περιποιείται» κυρία η οποία έχει εναποθέσει την κεφαλή της ανάμεσα στα πόδια του διεξάγοντας αμάρτημα μεγαλύτερο του προπατορικού... Κάγκελο ο καθοδηγητής... Ανακτά όμως την ψυχραιμία του και επικεντρώνει το βλέμα του στον άντρα του πίνακα...
«Μα αυτός είναι ο Τρότσκι!» φωνάζει...
«Ασφαλώς...» απαντά ο γκαλερίστας
«Και η κυρία η σκυμένη πιά είναι;» ρωτά και πάλι ο καθοδηγητής
«Αυτή είναι η κυριά Λένιν...»
«Κι ο Λένιν; Ο Λένιν που είναι κύριε;»
«Ο Λένιν... στο Παρίσι!»