Χαϊνηδες (από Totenkopfe)

[Totenkopfe]

εκ μεταφοράς

Totenkopfe
Ιδεογραφίτης με τα όλα του


Joined: 01 Aug 2006
Posts: 67
Location: Διδυμότειχον

PostPosted: Fri Sep 15, 2006 1:07 am

-------------

Ωσάν το έρημο δεντρί που 'ναι στα όρη απάνω
μ' αρέσει νά 'μαι αμοναχός με τσι πολλούς δεν κάνω.

Κι άμας ο κόσμος σκοτεινιά γεμίζει να γυρίζω
Χαΐνης και τση χαραυγής τσ' ελπίδες να σκορπίζω.

----------------------------------------------------------------------------------------

Ο θάνατος του παληκαριού


Ήτανε χινόπωρο π' αντάμωσα
ώριο παληκάρι και το λάβωσα
σε πολέμου μπόρα και κακή μαλιά
κι είχ' η γης στρωσίδι κάμει με κορμιά
κι ήβγαιν' απ' τ' αχείλι το βερτζί μιλιά
που μου μαχαιρώνει χρόνια την καρδιά.

Θε μου σαν ποθάνω κάμε με δεντρό
και παρέκει βρύση με κρυγιό νερό
νά 'ρχουνται οι έμορφες να λούζουνται
και στον ασκιανό μου να δροσίζουνται.
Να περάσει μιάν αυγή κι η αγαπώ
ξωτικό να κόψει και γλυκύ καρπό
κι ο καρπός να βγάλει όνειρου καημούς
να γεμίσει ο κόσμος αναστεναγμούς.
Και στη βρύση μαγικό νερό να βρει
του καημού να σβήσει το θαμπό κερί
να τη δω να φεύγει να μακραίνεται
δίχως αναμνήσεις να πικραίνεται.

Μά 'τανε θολούρα και απόβραδο
κι ο Θεός δεν είδε στο ματόκλαδο
πού 'χε κρουσταλλιάσει ένα δάκρυ του
λύπηση γεμάτο απ' την αγάπη του.
Μα τον εσυμπόνεσ' ένα νέφαλο
κόκκινο και τού 'ριξε προσκέφαλο
μιά βροχή που ξέπλυνε τη λύπηση
κι έμεινε η ρίμα και η θύμηση.


ώριος: ωραίος
μαλιά: ένοπλη σύγκρουση
βερτζί: ρόδινο
κρυγιός: κρύος
νέφαλο: σύννεφο
_________________

[Nemesis]

LiZaA
Ιδεογραφίτης με τα όλα του


Joined: 09 Jul 2006
Posts: 87


PostPosted: Thu Sep 21, 2006 10:44 am

---------

καλημέρα,
τα τραγούδια αυτά είναι πανέμορφα, μήπως μπορείς να μου πεις σε ποιο σιντι υπάρχουν; έχω μεγάλη περιέργεια να τα ακούσω
_________________

[Nemesis]

Totenkopfe
Ιδεογραφίτης με τα όλα του


Joined: 01 Aug 2006
Posts: 67
Location: Διδυμότειχον

PostPosted: Sat Sep 23, 2006 12:40 am

-----------

"Ο ΑΜΛΕΤ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ"

Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα
Πως η ζωή χαρίζεται χωρίς να ανατραπεί
Κι όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια
Τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιωπή

Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος
Γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς
Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες νικημένος
Μιας επαρχίας μαθητής μπροστά σε δυο χρησμούς

Τι ζήλεψες τι τα θελες τα ένδοξα Παρίσια
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές
Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια
Και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές

Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης
Έσβησες με ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής
Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις
Μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής

Τι ζήλεψες τι τα θελες τα ένδοξα Παρίσια
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές
Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια
Και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ/ΜΟΥΣΙΚΗ : ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ/ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
_________________

[Nemesis]

Totenkopfe
Ιδεογραφίτης με τα όλα του


Joined: 01 Aug 2006
Posts: 67
Location: Διδυμότειχον

PostPosted: Sat Sep 23, 2006 12:43 am

-----------

Η Ανεράιδα -Χαϊνηδες


Μιαν ανεράιδα αγάπησα μια νύκτα στ’ όνειρό μου
και ξύπνησα και βρέθηκε η κόρη στο πλευρό μου
είχε δυο χείλια βυσσινιά, μαλλιά σαν το μετάξι
και παρακάλουν ντ’ όνειρο μια ζήση να βαστάξει
Εεεε ποιος την είδε την αγάπη που ‘χα μια φορά
σύννεφο θαρρώ πως είναι στην ανατολή
κι ώρες ώρες ψιχαλίζει για να μου μιλεί

Και όπως επέφταν τα μαλλιά στα φιλντισένια στήθια
τη ρώτησα αν ήτανε όνειρο ή αλήθεια
Γέλασε η κόρη κι έφυγε τη νύχτα στο σκοτάδι
κι άδικα την περίμενα ξάγρυπνος κάθε βράδυ
Εεεε ποιος την είδε την αγάπη που ‘χα μια φορά
έγινε δεντρί κι αέρι κι απ τα δυο φωνεί
και κακή πληγή που κάθε βράδυ με πονεί

Τίνος να πω τον πόνο μου και ποιος να το πιστέψει
πως το όνειρο μια χαραυγής μου μάτωσε τη σκέψη
Μου ‘πε μια μα’ισσα τση καρδιάς που γιάτρευγε τον πόνο
πως ξωτικά υπάρχουνε σαν τα πιστεύεις μόνο
Εεεε ποιος την είδε την αγάπη που ‘χα μια φορά
το στρατί στρατί θα πάρω και φιλώ σταυρό
όνειρο μου και αλήθεια θα’ρθω να σε βρω
_________________

[Nemesis]

Totenkopfe
Ιδεογραφίτης με τα όλα του


Joined: 01 Aug 2006
Posts: 67
Location: Διδυμότειχον

PostPosted: Sat Sep 23, 2006 12:44 am

-----------

Ερωτικό

Με μια πυρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρεις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πως να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
πως να δεθεί η Μεσόγειος με σκοινιά
αγάπη, που σε λέγαν Αντιγόνη

Ποιά νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιόν γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φθηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
_________________

[Nemesis]

Totenkopfe
Ιδεογραφίτης με τα όλα του


Joined: 01 Aug 2006
Posts: 67
Location: Διδυμότειχον

PostPosted: Mon Sep 25, 2006 12:37 am

------------

Ο Γάμος

Δε φέραν τα στολίδια σου έμποροι Βενετσάνοι
και καβαλάροι Κιούρτηδες του γάμου τα προικιά
μόνο απ το δρόμο εφτιάξαμε στεφάνια από κλωνάρι
κι ήταν απογεματινή και Κυριακή γλυκιά

Με το φτερό του γερακιού παίξε μου στο λαούτο
σκοπό να ρίξω τον καημό σε πέλαγο βαθύ
χρόνια θαρρώ τη γνώριζα προτού τη συναντήσω
και δεν πιστεύει η καρδιά πως έχει πια χαθεί

Σέλωσε τη φοράδα μου για το στερνό ταξίδι
με πατανία κόκκινη ωσάν το δειλινό
και κάμε με το χέρι σου αντήλιο σαν θα φεύγω
καμάρωσέ με και μην κλαις την ώρα που κινώ

Απ τα βουνά της μοναξιάς στον ποταμό της θλίψης
κι από το δάσος της σιωπής στου πάθους τον γκρεμό
πέρασα με το όνειρο στο στήθος φυλαχτάρι
κι αγάπησα και μίσησα κείνο τον πηγαιμό

Νιώθω του τέλους τη ματιά να με παραμονεύει
σαν το θεριό που του ζητά εκδίκηση η καρδιά
λες και του σκότωσα εγώ το ακριβό του ταίρι
ώρα που ζευγαρώνανε μια φεγγαροβραδιά

Σαν κάμεις κόρη μην της πεις πως είχες αγαπήσει
κάποιον τρελό απού θελε ν αλλάξει το ντουνιά
στης νιότης την αποκοτιά και τώρα τον σκεπάζει
βαριά σαν την ταφόπλακα του κόσμου η λησμονιά

Είναι και μερικές καρδιές από την άλλη όχθη
που βγήκαν και ταξίδεψαν με όρτσα τα πανιά
κι άλλες στης τρέλας το βυθό κι άλλες τις παραδέρνει
ένα μεράκι αλύπητο σε μια φτωχή πενιά

Κι έτσι κατάρα τα κρατεί κάποια παλιά τραγούδια
να ταξιδεύουν ζωντανά σ όλες τις εποχές
και τα σιγοτραγούδησαν στόματα πικραμένα
τόσο πολύ που γίνανε στο τέλος προσευχές
_________________

[Nemesis]

Totenkopfe
Ιδεογραφίτης με τα όλα του


Joined: 01 Aug 2006
Posts: 67
Location: Διδυμότειχον

PostPosted: Mon Sep 25, 2006 12:43 am

-------------

Όσο βαρούν τα σίδερα.
βαρούν τα μαύρα ρούχα.
γιατί τα φόρεσα κι εγώ
για μια αγάπη πού’χα

Είχα και στερήθηκα το μικρό μου
κοιμούμαι και στενάζω
Άνοιξε γης μέσα να μπω κόσμε ψεύτη
Πως να μη κοιτάζω.
_________________

[Nemesis]

Seliniasmenos
Αρρωστος Ιδεογραφίτης


Joined: 05 Sep 2006
Posts: 1280
Location: Italia

PostPosted: Mon Jan 29, 2007 11:31 pm

------------

[img]http://www.chainides.gr/images/left_1.gif[/img]
ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ
Τραγούδι: Μιχάλης Σταυρακάκης
Μουσική: Μιχάλης Σταυρακάκης
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης


Κοιμάται ο ήλιος στα βουνά κι η πέρδικα στα δάση
κι εσύ πανσέ και γιασεμί
κλείσε τα μάτια μιά στιγμή
ο ύπνος να σε πιάσει.

Μετάξι από τη Βενετιά και μάλαμα απ' την Προύσα
τα όνειρα σου να ντυθούν
σαν τα δικά μου μη χαθούν
που τόσο αγαπούσα.

Σ' αυτό τον τόπο οι καιροί φέρνουνε καταιγίδες
μα σώζονται όταν ξεσπούν
από καρδιές που αγαπούν
τα όνειρα κι οι ελπίδες.

Κι είναι κραυγή και προσταγή και πάθος του χωμάτου
απ' τον καρπό του άμα φας
σα μεγαλώσεις ν' αψηφάς
τα βέλη του θανάτου.

Δώσε καρδιά μου στο παιδί τον πιό γλυκό σου χτύπο
γιά να του κάνει συντροφιά
μες σε βροχή και συννεφιά
όταν εγώ θα λείπω.

Και δε με νοιάζει αν θα χαθώ αφού θα ζεις γιά μένα
είναι της φύσης ο σκοπός
κι είσαι του έρωτα καρπός
και μιάς αγάπης γέννα.


--------------------------------------------------------------

Τση γιαγιάς τα παραμύθια
τραγούδι: Δημήτρης Αποστολάκης
στίχοι - μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης

Μιά φορά γιέ μου κι έναν καιρό
βασιλιάς καλός όριζε τόπο μακρινό...

Θυμούμαι ως τώρα τη γιαγιά
έτοιας λογής ν' αρχίζει
και σε καιρούς αλλοτινούς
ο νους τση ν' αρμενίζει.

Να μου μιλεί σιργουλευτά
γιά κείνα και γιά τ' άλλα
γιά μαγικά, γιά έρωτες,
γιά φονικά μεγάλα.

Γιά βασιλιάδες νιούς καλούς
που κάστρα επατούσαν
τσι μάισσες και τα θεριά
σκοτώναν κι ενικούσαν.

Κι όντεν ο ύπνος ο γλυκύς
δόξευγε το μυαλό μου
στον κόσμο των παραμυθιών
γύριζ' ο λογισμός μου.

Έσβησ' ο χρόνος ο κακός
μαζί με τη χαρά μου
τσι ιστορίες τση γιαγιάς
από τα όνειρά μου.

Κι έρχουντ' απ' τον παλιό καιρό
Θε μου νάταν αλήθεια
ώρες αεροφύσημα
κείνα τα παραμύθια.

Μην κλαις μικρή μου και πληγές
ανοίγεις μου στα στήθη
εμείς οι δυό θα κάνουμε
τον κόσμο παραμύθι.

---------------------------------------
Το καπηλειό
Μίλτος Πασχαλίδης
στίχοι - μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης

Ήτανε όμορφο θαρρώ
εκείνο τον παλιό καιρό
το καπηλειό μου
γιαλός, καημός και τσικουδιά
βαρμένα μέσα στην καρδιά
με τ' όνειρό μου.

Και κάθε μέρα από βραδίς
ντουχιουντισμένος ο Βαρδής
με το λαούτο
με το κρασί του στον οντά
στον αμανέ του να κεντά
τον κόσμο τούτο.

Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά
που γιά δυό χείλια βυσσινιά
τα σιγοπίνει
παίρνει νερό σαν τραγουδεί
'που το λαούτο του Βαρδή
τον πόνο σβήνει.

Κι ο Μύρος πιάνει το χορό
το χώμα μόνο έχει οχτρό
χρυσά παλάτια
σε κάποια θάλασσα πλατιά
θυμάται, κόκκινα φωτιά
τα δυό του μάτια.

Θυμούμαι κάθε χαραυγή
πού 'λεγα ο ήλιος να μη βγει
στην αγκαλιά σου
όνειρο βάρκα με πανιά
να σεριανίζω το ντουνιά
με τα φιλιά σου.

Αργό το ζάλο μου, βαρύ
ήτανε ψεύτικος μπορεί
ο έρωτάς σου
ρωτώ διαβάτες στα στενά
αν είδαν μάτια καστανά
σαν τα δικά σου.

Πως να δικάσω μιά ζωή
κι ένα αστέρι το πρωί
που τρεμοσβύνει
στο ερηπωμένο καπηλειό
ένα μου όνειρο παλιό
έχει 'πομείνει.

------------------------------------------------
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ 5:04
Τραγούδι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική - Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης


Μέσα στο κέφι του γλεντιού και στου κρασιού τη ζάλη
ένας μικρός εμίλησε μ' αποκοτιά μεγάλη
"Ξένε ότι είχες να μας πεις όλα θαρώ μας τά 'πες
γύρισες όταν έχασες όνειρα και αγάπες".

Πιότερο τον επίκρανε κι απ' τη ντροπή του νόστου
που ο μικρός δε γνώρισε πως ήταν αδερφός του.
Σαν τέλειωσε η ξεφάντωση πήγε στην κάμαρά του
πού 'χανε βάψει οι τοίχοι της από τα όνειρά του.

Κι όπως εξετυλίγονταν τα όνειρα τα πρώτα
ο αδερφός του χτύπησε της κάμαρας την πόρτα
και τού 'πε πως από καιρό τον τυρρανά η σκέψη
μα απόψε τ' αποφάσισε αλάργο να μισέψει.

Επόνεσε όπως πονεί παλιά πληγή π' ανοίγει
και του διπλοπαράγγελνε τι πρέπει ν' αποφύγει
"Εκεί στα ξένα που θα πας, μην πιείς νερό αδερφέ μου
τση λησμονιάς και μαραθείς, ανθέ και καντιφέ μου.

Κάμε σαΐτα την καρδιά να σκίσει τον αέρα
να φτάσεις όπου έφτασα κι ακόμη παραπέρα.
Και το στερνό που θα σου πω πριν από τη φυγή σου
πρόσεξε στο ταξίδι σου μη χάσεις την ψυχή σου".

Μέσα στη νύχτα μείνανε γιά ώρα αγκαλιασμένοι
και νοιώθαν πως μ' αόρατο σκοινί ήτανε δεμένοι.
Κι όπως τον συναπόβγανε και μάκραινε η σκιά του
έπεσε στο προσκέφαλο κι έκλαψ' απ' την καρδιά του.
-----------------------------------------------

Η ΤΙΓΡΗ 3:26
Τραγούδι: Ψαραντώνης
Μουσική - Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης


Έχω μιά τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
που όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ
τηνε μισώ και με μισεί θέλει να με σκοτώσει
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.

Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ γιά το καλό μου
γιά κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω
γιά να της τραγουδήσω
τον πιό βαρύ καημό.

Όρη, λαγκάδια και γκρεμούς με σπρώχνει να περάσω
γιά να την αγκαλιάσω
στον πιό τρελό χορό
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της
μου δίνει την προβιά της
γιά να τηνε φορώ.

Καμιά φορά απ' το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι
σχεδόν αγαπημένοι
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει τούτη η σιωπή με λίγο πριν τη μπόρα
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.

-------------------------------------------
Ο ΦΟΝΙΑΣ 8:47
Τραγούδι: Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική - Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης


Εκατομύρια χρόνια πίσω, η πρώτη ανατολή έσκασε σα ρόδι και σπόροι
κόκκινοι γεμάτοι φως κούρνιασαν σαν αγριοπερίστερα λίγο πριν τη μπόρα,
ένας σε κάθε ψυχή.
Είμαι οι κύκλοι του κορμού του προαιώνιου δέντρου.
Το τεράστιο ερπετό που βγήκε από τη λίμνη, με τα λέπια και τη διχαλωτή
γλώσσα, έχει μαγικά μάτια.
Στη διχάλα της γλώσσας του μπεκροπίνουν ο Θεός με το ατανά αδιαφορώντας.
Η κρύα του γλώσσα πάνω στο κορμί μου, ο πιό γλυκός θάνατος.
Η εγγονή του Βαιθουήλ είναι στείρα.
Σκέφτηκα να δώσω τα δυό σακούλια μου με το σπέρμα στην ιερή πόρνη να τα
κάμει σκουλαρίκια.
Τ' αυτιά της θά 'ναι σα δροσοσταλίδες έτοιμες να πέσουν.
Μ' αρέσουνε τα όρη του Καυκάσου.
Λένε πως έχουνε όρνια που σε ξαναγεννούνε.
Μόνο αν πιάσω τα κέρατα του ταύρου θα πετάξω.
Η καινούρια διοίκηση είναι δίκαιη.
Έρχονται στην ώρα τους τα συσσίτια των σκλάβων.
Άκουσα να λένε πως ο φονιάς δε θ' αργήσει κι ότι θα μας μοιράσει ζωές.
Ελπίζω ν' ανταμωθούμε ...

Ποιός είδε κείνο το φονιά π' αλύπητα σκοτώνει
και που γελά σαν το παιδί μαχαίρι όταν ματώνει.

Εγώ τον είδα το φονιά στην άσπρη του φοράδα
και τέτοιο βλέμα μαγικό στον κόσμο δεν ξανάδα.

Θέ μου να μ' έπαιρνε κι εμέ σε ταραχή και μάχη
να μ' εύρει θάνατος γλυκός στ' αλόγου μου τη ράχη.

[Nemesis]

esoptro
Στραβάδι


Joined: 18 Dec 2006
Posts: 11


PostPosted: Mon Feb 12, 2007 2:48 am P

----------

ΠΑΙΔΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑ ΒΡΩ?ΑΛΛΟ ΚΑΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ "ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΝΤΡΑ ΝΑ ΝΑΙ"ΓΙΑ ΕΙΔΕΣΤΕ ΟΛΟΙ ΤΟΝ ΑΚΡΟΒΑΤΗ ΠΟΥ ΤΡΑΜΠΑΛΙΖΕΤΕ........ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΝΑΙ ΚΟΝΤΡΑ ΕΧΕΙΣ ΤΙΜΗ ΣΑΝ ΠΕΤΑΣ ΝΑ ΜΕΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΝΑ ΜΕΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ!!!!!!!!!ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΩΡΑΙΩΤΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!!!

[Nemesis]

Seliniasmenos
Αρρωστος Ιδεογραφίτης


Joined: 05 Sep 2006
Posts: 1280
Location: Italia

PostPosted: Mon Feb 12, 2007 12:23 pm

--------------

Αν ψάξεις καλά στα δισκοπωλεία μπορείς σίγουρα να βρεις τα cd τους.
Να πούμε οτι η επίσημη ιστοσελίδα τους είναι http://www.chainides.gr και το λέω γιατί κάνουν πολλές συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και αν τύχει να είστε κοντά δεν πρέπει να την χάσετε.
Τους είχα δει πριν 2,5 χρόνια σε ένα μικρό παραθαλάσσιο μέρος κοντά στα χανιά (επιλέγουν πάντα μικρά χωριά,τουλάχιστον κρήτη).
Το σκηνικό είχε ως εξής: Σε ένα πέτρινο μικρό θέατρο,ξαστεριά, φεγγάρι,αναμένες δάδες παντού, οι χαινηδες στην σκηνή με την μουσική τους και απο πίσω τους να απλώνεται όλη η θάλασσα. Και εννοείται κρασιά.
Χαλαρά απο τις καλύτερες συναυλίες που έχω πάει.

υ.γ: Το "περίεργο" με τους Χαίνηδες είναι οτι ενώνουν 3 γενίες... Τους νέους, τους γονείς τους και τους παππούδες τους... Σπάνιο πράγμα στις μέρες μας...
_________________

[Nemesis]

Seliniasmenos
Αρρωστος Ιδεογραφίτης


Joined: 05 Sep 2006
Posts: 1280
Location: Italia

PostPosted: Sat Mar 10, 2007 3:25 am

------------

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ 4:10
τραγούδι: Μιχάλης Σταυρακάκης
στίχοι: Μήτσος Σταυρακάκης
μουσική: Μιχάλης Σταυρακάκης


στη μνήμη της Τόνιας Μαρκετάκη

Ο έρωτας κι ο θάνατος
ίδια σπαθιά βαστούνε
κι οι δυό με τρόπο ξαφνικό
και ύπουλο χτυπούνε

Οταν φιλώ τ' αχείλι σου
μουδιάζει το κορμί μου
και μες στου ονείρου το γιαλό
χάνομαι γιασεμί μου
_________________