ena endiaferon arthro apo thn eleytherotypia
Εδώ Ράδιο "Ε"
Βγες απ' το σπίτι...
Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ
Η δημοκρατική Ρώμη εξέλεξε δήμαρχο έναν μεταμοντέρνο νεοφασίστα. Οι κομμουνιστές, οι διάδοχοι του άλλοτε κραταιού PCI, έμειναν έξω απ' το ιταλικό Κοινοβούλιο. Κι αυτό το γεγονός ξεπερνά τα όρια μιας σκληρής αποδοκιμασίας στην πολιτική που άσκησε η Κεντροαριστερά. Αναποδογυρίζει η ιστορία και ανατρέχει στο φάντασμα του Μουσολίνι, για να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών.
ΕΧΕΙ ένα πραγματικό δίλημμα η Αριστερά στην Ευρώπη: Να είναι διεθνιστική και να υποστηρίζει τους, όπου γης, κολασμένους ή να υπερασπίζεται τα προνόμια και τις κατακτήσεις των δικών της κοινωνιών απέναντι στους πεινασμένους που περνάνε λαθραία τα σύνορά της; Οπως αποδείχτηκε, μερικές φορές δεν είναι αυτονόητο ότι είσαι και με τους δύο...
ΕΧΕΙ μια ιστορική ευαισθησία, μια αλλεργία, η Αριστερά με την καταστολή και την αστυνομία. Διώχτηκε, μπήκε φυλακή κι εκεί, δίπλα στους πολιτικούς κρατούμενους ήταν και οι ποινικοί. Στα κινήματα που οργάνωσε για τα δικαιώματα των φυλακισμένων, συμπεριλαμβάνονταν φυσικά κι αυτοί. Ομως, στους κόλπους της δημιουργήθηκε μια τάση ιδεολογική που έλεγε πως οι πραγματικοί εγκληματίες και οι παραβάτες φοράνε γκρίζα κοστούμια και γραβάτες, και βρίσκονται έξω απ' τη φυλακή! Οπότε... μπορεί να 'ναι και θύμα κάποιος που έφαγε καμιά δεκαριά-λάχανο και βρίσκεται εκεί.
ΑΥΤΗ όμως είναι μια ανάλυση θεωρητική, που οδηγεί σε μια αμήχανη προσέγγιση σχεδόν θεολογική. Οτι ειναι κοινωνικά τα αίτια που γεννούν την εγκληματικότητα και την παραβατικότητα, πως χρειάζεται να αντιμετωπιστούν οι ανισότητες και οι αποκλεισμοί για να φτιάξουμε μια καινούργια κοινωνία, δίκαιη· σχεδόν αγγελική.
ΚΑΙ τα λέει αυτά τα γενικά, τ' αόριστα, στον άλλονε τον φουκαρά που νιώθει ανασφάλεια, γιατί έχει παιδιά και βλέπει γύρω του που οργανώνονται μαφίες, να σε μαχαιρώνουνε για ένα ευρώ, να πέφτει πιστολίδι -να γίνονται σκοτωμοί: «Ναι, αλλά... αυτά είναι πταίσματα μπροστά στα εγκλήματα του κεφαλαίου, του χρηματιστηρίου και των ομολόγων την κλοπή!». Κι ο άλλος φοβάται απ' το σπίτι του να βγει... Και ψηφίζει το νεοφασίστα, γιατί εκείνος μόνον ανασφάλεια του δημιουργεί! Ας του υπόσχονταν τουλάχιστον μια λαϊκή πολιτοφυλακή.
ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι έχουν μεγάλη ανάγκη. Να αθωώσουμε τον Γιάννη-Αγιάννη. Δεν θα το κάνουμε θέμα για ένα κουλούρι... Αλλά δεν κλέβει, δεν σκοτώνει ο καθένας που 'χει ανάγκη. Υπάρχουν άνθρωποι έντιμοι, υπερήφανοι, που προτιμούν να πεθάνουν απ' την πείνα, που δεν καταδέχονται να πιουν ούτε ένα ποτήρι νερό, αν δεν τους ανήκει. Και η Αριστερά απευθυνόταν πάντα σ' αυτούς τους ανθρώπους και τους καλούσε να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους. Καμία σχέση με «απαλλοτριώσεις» και συγχωροχάρτια επειδή... «ο μεγαλύτερος εγκληματίας είναι το κεφάλαιο».
ΕΙΝΑΙ άλλης τάξης το θέμα να σε αποδοκιμάζουν γιατί δεν κατάφερες να ενσωματώσεις τους μετανάστες και να αφοπλίσεις με πολιτικά μέσα την εγκληματικότητα, και άλλο να 'χεις έναν λόγο που προκαλεί σύγχυση, ενοχικό, αδέξιο, να παραδίδεις την ασφάλεια των πολιτών στο νεοφασισμό.
ΕΚΑΝΑ πρωτοχρονιά στο Παρίσι. Εχει μαζευτεί εκεί όλη η Αφρική. Σε μαχαιρώνουν για πλάκα, και δεν χαμπαριάζουν άμα τους πεις: «μη μας πειράζετε εμάς, ρε παιδιά, είμαστε αριστεροί»... Είναι πραγματικό το πρόβλημα των συμμοριών και η Αριστερά δεν μπορεί να το αγνοεί, μέχρι ο σοσιαλισμός να 'ρθει και να δημιουργηθεί μια κοινωνία δίκαιη και αγγελική... Ο άλλος νιώθει ότι κινδυνεύει τώρα! Και δεν μπορεί απ' το σπίτι του να βγει...
http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=55848040
Confutatis maledictis,flammis acribus addictis, voca me cum benedictus. Oro supplex et acclinis,
cor contritum quasi cinis,gere curam mei finis. Lacrimosa dies illa,qua resurget ex favilla
judicandus homo reus