Νύχτα πάνω από την Αθήνα

[Clash]

Πέμπτη 20 Απριλίου 1967. Ο ήλιος έδυσε στις 7.05 μ.μ. Βαθιά νύχτα σκέπασε στην Ελλάδα, τόσο βαθιά που κράτησε 7 χρόνια και 3 μήνες. Εχει ενδιαφέρον το πως πέρασαν εκείνο το βράδυ ο πολιτικός κόσμος. Αρχίζουμε με τον τότε ανώτατο πολιτειακό άρχοντα, τον βασιλιά Κωνσταντίνο γνωστό και ως Κοκό.

Ο συμπαθής Κοκός, λοιπόν, είχε καλέσει στο Τατόι την μητέρα του την Φρειδερίκη και τις δύο αδελφές του Σοφία και Ειρήνη, προκειμένου να παρακολουθήσουν ταινίες. Μετά την πρώτη ταινία η μητέρα του και η Ειρήνη αποχώρησαν, ενώ το ίδιο ήθελε να κάνει και η Σοφία η οποία την επόμενη μέρα θα έφευγε για το εξωτερικό. Ο Κοκός, όμως, μάλλον επειδή γιατί βαριότανε να δει μόνος του τη δεύτερη ταινία την έπεισε να καθίσει, αφού υποσχέθηκε να την πάει ύστερα στο σπίτι της στο Ψυχικό με το αυτοκίνητο του. Ωστόσο όταν τέλειωσε το έργο ο Κοκός είπε στην αδελφή του ότι αισθανόταν κουρασμένος και δεν μπορεί να την γυρίσει στο σπίτι της, όποτε να γυρίσει μόνη της. Γνωστό κωλόπαιδο, άλλωστε…Ετσι έπεσε κατευθείαν για ύπνο. Αν πάντως, είχε φερθεί όπως έπρεπε στην αδελφή και όπως είχε υποσχεθεί, ίσως και να συναντούσε κανένα τανκ στο δρόμο και δεν θα τον έβρισκε η χούντα στο κρεβάτι με το σώβρακο να ροχαλίζει.

Ο πρωθυπουργός Κανελλόπουλος, ο οποίος είχε προκυρήξει εκλογές για τις 29 Μαϊου, είχε μέχρι τις 10 υπουργικό συμβούλιο. Κατόπιν είχε συνεργασία μέχρι τα μεσάνυκτα και κάτι με τους υπουργούς του Παπαληγούρα. Παπακωνσταντίνου. Κοιμήθηκε ήσυχος, χωρίς να φαντάζεται ότι σε λίγες ώρες θα οδηγούνταν κρατούμενος στην ασφάλεια. Ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε ξαπλώσει αρκετά νωρίτερα, ενώ ο γιος του ο Ανδρέας μετά από ένα δείπνο στο Χίλτον με την Μαργαρίτα γύρισε σπίτι του – κάτι που τότε δεν έκανε συχνά λόγω της υπόθεσης ΑΣΠΙΔΑ. Τηλεφωνήθηκε με έναν φίλο του δημοσιογράφο (προφανώς του έδωσε ρεπορτάζ) και έπεσε κι αυτός για ύπνο. Ο δε Μητσοτάκης εκείνο το βράδυ το είχε περάσει σπίτι του και απλά πιάστηκε φορώντας κόκκινες πυτζάμες.

Στην Καισαριανή κάποιοι κομμουνιστές γιόρταζαν τον πρώτο χρόνο της αποφυλάκισης τους από το 1949 στο κουτούκι του Κιτσίνη. Σε αυτό το γλέντι είχαν καλέσει και τον Λεωνίδα Κύρκο. Εκείνος στην αρχή είχε δεχτεί, αλλά το μετάνιωσε γιατί όπως είπε…«καλύτερα να ξεκουραστώ γιατί αύριο έχω προεκλογικό τρέξιμο».
Τελικά τρέξιμο από την επομένη είχε, όμως όχι προεκλογικό, αλλά «εσωτερικού τουρισμού». Οσο ήταν βουλευτής είχε ασυλία και δεν γίνονταν δίκες εναντίον του. Μόλις έγινε η χούντα μαζεύτηκαν όλες οι μηνύσεις και άρχισε ένας τρελός χορός μεταγωγών και δικών σε όλα τα δικαστήρια της χώρας.

Απαντες δηλαδή, πιάστηκαν στον ύπνο του δικαίου όταν εκδηλώθηκε το πραξικόπημα και η πλάκα είναι πως όλοι τους είχαν σοβαρούς λόγους να κοιμούνται ήσυχοι εκείνο το βράδυ. Κι όμως αυτός ο απόλυτος αιφνιδιασμός δεν ήταν επιτυχία των συνταγματαρχών. Ισα – ίσα καραμούζες και ταμπούρλα βάραγαν εδώ και καιρό. Κάποιοι άλλοι είχαν φροντίσει να τους κοιμίσουν τόσο βαθιά, ώστε να τους πιάσουν με τις πυτζάμες και τα σώβρακα (αν ήταν και κανένας ξεβράκωτος δεν ξέρω) οι απριλιανοί.

[seliniasmenos]

Να σου πω την αλήθεια περίμενα να διαβάσω πάλι για τους ρώσσους που με μυστικά όπλα μας έκαναν νύχτα μέρα-μεσημέρι

[Clash]

Οι παραπάνω όπως είδαμε πιάστηκαν στον ύπνο. Το ωραίο, όμως, σε αυτή την ιστορία ήταν πως υπήρχαν και κάποιοι που έκαναν πως ήταν βαθιά νυχτωμένοι.

Ο πρέσβης των ΗΠΑ, ο Τάλμποτ κοιμόταν στο σπίτι του όταν τον ξύπνησε ο ανιψιός του Κανελλόπουλου, ο Λιβανός για να του πει ότι συνελήφθη ο θείος του. Ετσι ντύθηκε και πήγε στην πρεσβεία και καλά να μάθει τι συνέβη και βρέθηκε ο πρωθυπουργός κρατούμενος. Θα μπορούσε να είχε πάει με τις πυτζάμες για να δείξει πιο παραστατικά...τον αιφνιδιασμό του.

Ο σταθμάρχης της CIA, o Μόρι ήταν σπίτι του, όταν τον ειδοποίησαν από την Ουάσινγκτον για το πραξικόπημα. Ξεκίνησε κι αυτός για την πρεσβεία, αλλά έπεσε σε μπλόκο στην Αλεξάνδρας. Καθώς περίμενε στη σειρά του να περάσει είδε Αμερικάνους αξιωματικούς με στολή να περνάνε ελεύθερα. Λέει λοιπόν ότι γύρισε στο σπίτι, φόρεσε κι αυτός μια στολή αξιωματικού από τότε που υπηρετούσε και πέρασε το μπλόκο. Οταν έφτασε στην πρεσβεία άρχισε με υπαρχηγό του, τον Γκριν να ερευνά για το ποιος ήταν ο ...Παπαδόπουλος. Το μεγάλο ερωτηματικό είναι γιατί δεν προτάθηκε για όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου του 1967, θα ήταν σίγουρα ο νικητής.

Ο επικεφαλής της JUSMAGG (στρατός) ο Ητον πήγε τα ξημερώματα με έναν πράκτορα της CIA στην ΑΣΔΕΝ όπου συνάντησαν τον στρατηγό Παπαδάτο, ο οποίος ήταν αμέτοχος μια και άνηκε στη βασιλική κλίκα. Αρχισαν τότε όλοι μαζί μαζί να ψάχνουν και το πρωί ένας αξιωματικός της αεροπορίας κατάφερε να πιάσει επαφή με τον Πατακό.

Θέατρο και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το μεγάλο αφεντικό της CIA o Xελμς τα είχε πάρει άσχημα στο κρανίο και έλεγε...«να γίνει πραξικόπημα στην Ελλάδα και εγώ να μην γνωρίζω τίποτα». Από πίσω του, ωστόσο, το πατριωτάκι, ο Τομ Καραμεσίνης (επικεφαλής του τμήματος Μυστικών Υπηρεσιών και αυτός που είχε στήσει τον σταθμό της CIA στην Αθήνας το 1950) σφύριζε παραδοσιακούς σκοπούς της...Αλαμπάμα, δηλώνοντας κι αυτός άγνοια.

Εντούτοις μπορεί όλοι αυτοί να δήλωναν πως...έπεσαν από τα σύννεφα, αλλά έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να ενημερώσουν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τον φιλοαμερικανισμό των Απριλιανών. Μην έχουμε καμιά παρανόηση χωρίς λόγο.