SystemFreaks™
Υπάρχει μία εσφαλμένη γνώμη, ότι οι Εβραίοι ενίκησαν, στην δίκην του βιβλίου μου, υπό τον τίτλον "ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ- όλη η αλήθεια". Tην γνώμην αυτήν διέδωσαν οι Εβραίοι με ανακοίνωσι του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (ΚΙΣ) και επανέλαβαν τα γνωστά δημοσιογραφικά όργανά τους. Ας αφήσωμεν τα πυροτεχνήματα της εβραϊκής προπαγάνδας κι ας ίδωμεν τι πράγματι συνέβη και ποία τα αποτελέσματα της δίκης.
1. Κατ' αρχήν οι μηνυταί μου Εβραίοι εζήτησαν, δια δευτέραν φοράν να παραστούν ως πολιτικώς ενάγοντες και το αίτημά των απερρίφθη. Η αποβολή της πολιτικής αγωγής απετέλεσε ήττα των Εβραίων, που προεκάλεσε τας διαμαρτυρίας του φιλικού των τύπου, ο οποίος κυριολεκτικώς κατέκρινε με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς την απόφασιν.
2. Οι Εβραίοι εμήνυσαν τον "Ελεύθερο Κόσμο" και εμέ , δια την επιστολήν μου με 25 σημεία, που εδημοσιεύθη στον "Ελεύθερον Κόσμον". Επί της κατηγορίας αυτής με πρότασιν της κας Εισαγγελέως της έδρας και ομόφωνον απόφασιν του Δικαστηρίου ηθωώθημεν όλοι. Αυτό αι εβραιόπληκτοι εφημερίδες και το ΚΙΣ το αποκρύπτουν, διότι η προαναφερθείσα απόφασις δεν τους συμφέρει να δημοσιοποιηθή. Σημειωτέον ότι τα 25 σημεία της επιστολής μου είναι περίληψις του όλου βιβλίου μου, υπό μορφήν ερωτημάτων, με συνέπεια να καθίσταται ακατανόητον, πώς δια το πρώτο μέρος της κατηγορίας αθωώνομαι και καταδικάζομαι, δια το δεύτερον, που είναι σύνοψις του πρώτου.
3. Έμεινε λοιπόν από το διάτρητον κατηγορητήριον του κλητηρίου θεσπίσματος του Αντεισαγγελέως κ. Μουζακίτου η κατηγορία, δια το βιβλίον μου, στο οποίον εκφράζομαι "προσβλητικώς" δια τους Εβραίους και "διεγείρω" φυλετικά μίση εναντίον τους. Δια τας κατηγορίας αυτάς η κα Εισαγγελεύς της έδρας εζήτησε την απαλλαγήν μου. Η εκ δεξιών κα Εφέτης συνεφώνησε με την πρότασιν της κας Εισαγγελέως, αλλ' ο πρόεδρος κ. Σπυριδάκης και η άλλη εφέτης απεφάσισαν αντιθέτως, δηλαδή με κατεδίκασαν με μειοψηφίαν (2-1).
4. Βεβαίως ήσκησα αμέσως έφεσιν και πιστεύω, ότι στο Εφετείο θα δικαιωθώ, δια τους εξής ενδεικτικώς λόγους:
α) διότι εξεδόθη εισαγγελικόν πόρισμα, το οποίον δικαιώνει όλας τας αιτιάσεις μου κατά του κλητηρίου θεσπίσματος.
β) διότι κατεδικάσθην με μειοψηφίαν.
γ) διότι η Εισαγγελεύς προέτεινε την απαλλαγήν μου.
δ) διότι υπάρχουν νέα στοιχεία, που θα εκπλαγούν οι Εβραίοι.
ε) διότι στο Εφετείο θα εξετασθή το Ταλμούδ και αι μισελληνικαί και μισοχριστιανικαί πράξεις των Εβραίων που πρωτοδίκως ο πρόεδρος απέφυγε επιμελώς να πράξη.
στ) διότι θα τηρηθή το Σύνταγμα περί ελευθερίας εκφράσεως και επιστημονικής ερεύνης (αρθ. 14,16) που πρωτοδίκως παρεβιάσθη.
5. Ωστόσον οι Εβραίοι πανηγύρισαν την νίκην των. Ποία νίκη; Υπάρχει νίκη, όταν στους τέσσαρας δικαστικούς λειτουργούς, που επελήφθησαν της υποθέσεως οι δύο (Εισαγγελεύς-Εφέτης) εζήτησαν την αθώωσίν μου και οι άλλοι δύο είχαν αντίθετον άποψιν; Εάν η Εισαγγελεύς προέτεινε την καταδίκην μου και ομοφώνως το Δικαστήριον με κατεδίκαζε τότε μάλιστα οι Εβραίοι θα εσημείωναν νίκην. Όχι τώρα. Αλλως τε η ομόφωνος αθώωσίς μου στο πρώτο μέρος της κατηγορίας αποδεικνύει, ότι οι Εβραίοι δεν ενίκησαν, όπως διατείνονται.
Επί του προκειμένου σημειώσατε, ότι στην μίαν κατηγορίαν η αθώωσίς μου καθώς και του "Ελευθέρου Κόσμου" (κ.κ. Δ. Ζαφειρόπουλος, Θ. Χατζηγώγος) κατέστη αμετάκλητος. Ενώ η άλλη κατηγορία, δια την οποίαν, μόνον εγώ κατεδικάσθην θα εκδικασθή εξ αρχής στο Εφετείο και κατόπιν, αν χρειασθή υπάρχει και ο ¶ρειος Πάγος. Συνεπώς διατί πανηγυρίζουν οι Εβραίοι; Κακώς πανηγυρίζουν, αφού η απόφασις δεν είναι ούτε τελεσίδικος, ούτε αμετάκλητος. Εκτός κι αν προεξοφλούν, ότι πάντοτε θα δικάζωμαι, από προθύμους να με καταδικάζουν, πράγμα τελείως απίθανον.
Βγήκα ισχυρότερος από αυτή την δίκη
Εκ της δίκης εκείνης προέκυψαν τα εξής:
1. Η αδυναμία των Εβραίων να φέρουν κάποιον αξιόλογον μάρτυρα, π.χ. έναν καθηγητήν πανεπιστημίου, έναν πνευματικόν άνθρωπον.
2. Η παρασκηνιακή εβραϊκή δράσις να καταδικασθώ, που έφθασε στο να στείλη ο πρόεδρος του "Ευρωπαϊκού εβραϊκού συμβουλίου" επιστολή στον πρωθυπουργόν κ. Καραμανλή. Παρά την προκλητικήν επέμβασιν στην Δικαιοσύνην, υπήρξε κα Εισαγγελεύς και κα Εφέτης, που δεν υπελόγισαν την εβραϊκήν επιρροήν, αλλ' ήσκησαν κατά συνείδησιν το λειτούργημά των.
3. Δια πρώτην φοράν στην μεταπολεμικήν Ελλάδα δημοσίως, ευθαρσώς και σαφέστατα κατηγγέλθη ο εβραιοσιωνισμός και ο κόσμος επληροφορήθη τας διδασκαλίας του Ταλμούδ. Το εδώλιον του κατηγορουμένου απετέλεσε βήμα διακηρύξεως της αληθείας γύρω από τους Εβραίους και θα ξαναγίνη στο Εφετείο με περισσότερον δυναμισμό και με περισσοτέρας αποκαλύψεις.
4. Οι Εβραίοι δεν μπορούν να αντικρούσουν τα στοιχεία του βιβλίου μου, με δικά των στοιχεία. Διότι δεν έχουν. Επειδή δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τας καταγγελίας, που γράφω εναντίον των, αρνούνται κάθε διάλογον, διότι γνωρίζουν ότι θα συντριβούν και προσφεύγουν στην δικαιοσύνην όχι βεβαίως εναντίον του Πλεύρη, αλλ' εναντίον ενός βιβλίου. Στον 21ον αιώνα δικάζονται βιβλία!
5. Ηγέρθη θόρυβος στο εξωτερικόν, δια την καταδίκη του βιβλίου γεγονός που αντίκειται στον Ευρωπαϊκόν πολιτισμόν, ο οποίος διακηρύσσει την ελευθερίαν της γνώμης. Όλος αυτός ο διεθνής θόρυβος, που αποσιωπάται στην Ελλάδα, οπωσδήποτε δεν ωφελεί τους Εβραίους. Υπό αυτήν την έννοιαν εζημιώθη ο εβραϊσμός.
6. Απεκαλύφθησαν ποίοι υποστηρίζουν τους Εβραίους. Οργανώσεις δύο-τριών προσώπων, κάποιοι δικηγόροι, ωρισμέναι εφημερίδες, δύο τρεις δικαστικοί λειτουργοί εξυπηρέτησαν τον εβραιοσιωνισμό και χάρις στην δίκη απεκαλύφθησαν. Εις έναν γνωστόν μου δικηγόρον είπα: "Δεν ντρέπεσαι να είσαι με τους Εβραίους για χρήματα. Μη μου ξαναμιλήσης. Είσαι εχθρός μου". Αλλά τί να περιμένης από έναν δικηγόρο υπερασπιστή εμπόρων ναρκωτικών και παιδεραστών! Φυσικόν είναι να πηγαίνη με τους εβραιοσιωνιστάς.
Όσον αφορά εις εμέ προσωπικώς η δίκη έχει δύο πλευράς. Την νομικήν και την πολιτικήν. Νομικώς έχω 100% δίκαιον. Αλλά δεν θα σχολιάσω την απόφασιν. Πολιτικώς εδικαιώθην απολύτως, διότι οι Εβραίοι απεδείχθησαν ανίκανοι να αντικρούσουν το βιβλίον μου διαλεκτικώς και επεδίωξαν να το αντιμετωπίσουν δικαστικώς. Και εδώ απέτυχαν, αφού το βιβλίον εξακολουθεί να κυκλοφορή και να διαφωτίζη.
Τέλος επιθυμώ να τονίσω, προς τους Εβραίους, τους πράκτοράς τους και τους περιστασιακούς συνεργάτας τους, ότι δεν τους φοβούμαι.Ούτε αναστέλλεται ο αγών, που κάνω, δια την αλήθειαν, ως επιστήμων και δια την Ελλάδα, ως Έλλην. Τους προκαλώ όποτε θέλουν, όπου θέλουν, όπως θέλουν, εις ένα δημόσιον διάλογον, δια να λάμψη η αλήθεια, δια να αποδειχθή ποίος έχει δίκαιον και ποίος έχει άδικον. Αν έχουν το θάρρος, ας τολμήσουν.
Με την δίκην, εκτός της δημοσιότητος των καταγγελιών μου ωφελήθην και με τα ακόλουθα:
1. Διεπίστωσα τους ειλικρινείς φίλους, που ήλθαν στο δικαστήριο ή μου συμπαρεστάθησαν με κάθε τρόπο π.χ. δημοσιεύματα όπως στό "Απολλώνειο Φως" ανακοινώσεις κ.τ.λ. Τους ευχαριστώ.
2. Επεσήμανα τους πραγματικούς ιδεολόγους, οι οποίοι εδήλωσαν δημοσίως και ευθαρσώς την ιδεολογικήν των πίστιν. Τους θαυμάζω.
3. Απεκαλύφθησαν οι ύποπτοι δήθεν εθνικοσοσιαλισταί, οι οποίοι εξηφανίσθησαν από το δικαστήριον και οι οποίοι απεσιώπησαν την δίκην, μολονότι παριστάνουν, εκ του ασφαλούς, τον αντισημίτην. Τους οικτίρω.
4. Εδραιώθη η πεποίθησίς μου, ότι υπάρχουν δικασταί, που δεν φοβούνται τους Εβραίους. Έτσι κατεδείχθη από την θαρραλέα στάσι της κας Εισαγγελέως της έδρας και της κας Εφέτου, που ετάχθησαν υπέρ της αθωώσεώς μου. Τας ευγνωμονώ.
5. Πολλοί δημοσιογράφοι, που αντιτίθενται με τας απόψεις μου διεφώνησαν και με την δίκην του βιβλίου μου, διότι προέχει η ελευθερία εκφράσεως γνώμης και διότι η ιστορία δεν κρίνεται στα δικαστήρια. Τους εκτιμώ.
Προσωπικώς δεν έχω κάτι εναντίον του προέδρου κ. Σπυριδάκη που με κατεδίκασε. Έτσι έκρινε ο άνθρωπος, έτσι απεφάσισε. Ο νόμος του παρέχει το δικαίωμα να δικάζη και αι αποφάσεις του ελέγχονται, στο Εφετείο και στον ¶ρειον Πάγον. Επειδή λοιπόν διαθέτω ένδικα μέσα, τα οποία ήδη ήσκησα δεν σχολιάζω την απόφασιν, μολονότι ωδηγήθην στο δικαστήριο, από τον Εισαγγελέα κ. Μουζακίτην, ο οποίος διέπραξε εις βάρος μου παρατυπίας και παρανομίας. Η αντιδικία μου με τους Εβραίους δεν θα προσωποποιηθή, εις δύο δικαστικούς λειτουργούς, που με κατεδίωξαν, όπως θα ήθελαν οι Εβραίοι. Δι' εμέ η αντιδικία περιορίζεται αυστηρώς μεταξύ εμού και των Εβραίων.
Αλλοιμονόν μου, εάν κατηνάλωσα 50 χρόνια πολιτικής δράσεως και ιστορικής μελέτης, δια να θεωρώ εχθρούς μου τον κ. Μουζακίτη και τον κ. Σπυριδάκη.
Δικονομικές παραλείψεις και εβραϊκή θρασυδειλία
Ωστόσον θα πρέπει να παρατηρήσω, δια τον πρόεδρον τα εξής:
1. Δεν απησχολήθη το παραμικρό με το Ταλμούδ και την Παλαιά Διαθήκη, όπου διατυπούνται αι θρησκευτικαί διδασκαλίαι των Εβραίων, ενώ θα έπρεπε, διότι προς αντιμετώπισιν εκείνων των απανθρώπων διδασκαλιών εγράφη το βιβλίον μου. Ο πρόεδρος δεν ετόλμησε να ερωτήση τους Εβραίους μάρτυρας, αν πιστεύουν στα φοβερά, που γράφει το Ταλμούδ και τα οποία μετέφερα στο βιβλίον μου, μολονότι αυτά και αι εξ αυτών πράξεις των Εβραίων αποτελούν την μοναδικήν αιτίαν της αντιθέσεώς μου, προς τον εβραιοσιωνισμόν. Επί του Ταλμούδ ο κ. Πρόεδρος εσιώπησε επιμελώς.
2. Καθ' όμοιον τρόπον, δηλαδή δια της σιωπής, δεν απησχολήθη με τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Εβραίοι εις βάρος των Χριστιανών, καθώς και με τας προδοσίας των Εβραίων εναντίον της Ελλάδος, που αμφότερα τα μισελληνικά και μισόχριστα λεπτομερώς αναφέρω στο βιβλίον μου και τα οποία δικαιολογούν απολύτως τους χαρακτηρισμούς μου, κατά των Εβραίων. Ο κ. πρόεδρος σιγή αντιπαρήλθεν όλα τα ειδεχθή εγκλήματα και τας προδοσίας του εβραϊσμού εναντίον του Ελληνισμού.
3. Πάντοτε με την ιδίαν τακτικήν παρέβλεψε σιωπηρώς τους χαρακτηρισμούς, που έκαναν δια τους Εβραίους επιφανείς προσωπικότητες της Ελλάδος και ξένων Εθνών. Ο κ. πρόεδρος προφανώς θα εδίκαζε τους: Κικέρωνα, Γκαίτε, Κάντ, Σαίξπηρ, Ναπολέοντα, Φράνκλιν, Ντοστογιέφσκυ, Τρούμαν, Ντε Γκώλ, Σουρή, Κολοκοτρώνη, Βολταίρο, Χρυσόστομο, Απόστολο Παύλο, Λόρδο Βύρωνα, Πολυλά, Παπαδιαμάντη, Δραγούμη, Σοπενχάουερ, Βάγκνερ, Φον Καραγιάν, Χάϊζεμπεργκ κ.τ.λ. εάν έζων, διότι εξεφράσθησαν εναντίον των Εβραίων, δίχως ο κ. πρόεδρος να εξετάση το διατί; Μα είναι δυνατόν δικαστής να κρίνη, οτιδήποτε χωρίς να εξετάζη τας αιτίας του; Κι' όμως είναι.
4. Εξήτασε όλους τους μάρτυρας κατηγορίας, αλλά δεν έπραξε το ίδιο και με τους μάρτυρας υπερασπίσεως. Την προτροπήν του να μη εξετάσω όλους τους μάρτυρας υπερασπίσεως καλοπίστως την απεδέχθην, ενώ δεν έπρεπε.
5. Όταν η Εισαγγελεύς της έδρας προέτεινε την απαλλαγήν μου το ακροατήριο εχειροκρότησε. Τότε ο πρόεδρος επέπληξε κάποιον και του είπε, ότι θα τον τιμωρήση κ.τ.λ. Ένας πρόεδρος δικαστηρίου δεν απειλεί, αλλά αποφασίζει. Ο ίδιος πρόεδρος όμως όταν οι Εβραίοι του ακροατηρίου εφώναζαν κατά την απολογίαν μου τους ηνέχθη.
6. Ο νόμος 927/1979 περί φυλετικών διακρίσεων θέτει ως απαράβατον όρον (conditio sine qua non) της εφαρμογής του, ότι τιμωρείται βάσει εκείνου όποιος "εκ μόνου του λόγου" της φυλής κ.τ.λ. κάποιου στρέφεται εναντίον του.
Το βιβλίον μου κατηγορεί τους Εβραίους όχι εκ μόνου εκ του λόγου ότι είναι Εβραίοι, αλλά εκ πλήθους λόγων, που σαφώς και ρητώς αναφέρονται στο σύγγραμμα μου π.χ. εγκλήματα Εβραίων, προδοσίαι Εβραίων, μισελληνικαί ανακοινώσεις, μισόχριστοι διδασκαλίαι, εκμετάλλευσις λαών, υπονόμευσις εθνικών κοινωνιών κ.τ.λ. Όλα αυτά ο κ. πρόεδρος τα απεσιώπησε εξ ολοκλήρου! ούτε μίαν διευκρίνισιν δεν εζήτησεν, ούτε ένα κείμενο του βιβλίου μου δεν εσχολίασε, ούτε μία διάψευσιν των όσων γράφω έγινε στο ακροατήριο. Συνεπώς αν λέγω την αλήθεια, διατί με κατεδίκασε; αν λέγω ψεύδη, διατί δεν είπε ποία;
Η τακτική του κ. προέδρου εις έναν παλαιόν δικηγόρον ήτο εμφανής. Δι' αυτό παρετήρησα: "Φαίνεσθε καταδικαστικός". Μου απήντησε: "μη βιάζεσθε περιμένετε και θα εκπλαγήτε". Περίμενα, αλλά δεν εξεπλάγην. Μάλλον εκείνος θα εξεπλάγη, που η κα Εισαγγελεύς προέτεινε την αθώωσίν μου και μία Εφέτης εμειοψήφισε επιμένουσα στην απαλλαγήν μου.
Τέλος δεν θα αφήσω ασχολίαστον την επιστολήν του προέδρου του "Ευρωπαϊκού εβραϊκού συμβουλίου".
Αυτή η αδιάντροπος επιστολή του Εβραίου αποδεικνύει πολλά πράγματα και κυρίως:
1. Την απαράδεκτον επέμβασιν των Εβραίων στα εσωτερικά της χώρας μας. Η δίκη μου γίνεται στα Ελληνικά δικαστήρια και είναι υπόθεσις του Ελληνικού κράτους. Με ποίον λοιπόν δικαίωμα επεμβαίνουν οι Εβραίοι;
2. Την ανεπίτρεπτον απόπειραν επηρεασμού της Ελληνικής δικαιοσύνης. Φυσικά υπάρχουν Έλληνες και Ελληνίδες δικασταί, που δεν επηρεάζονται στην άσκησιν του λειτουργήματός των. Υπάρχουν όμως και κάποιοι, που προτιμούν να τα έχουν καλά με τους Εβραίους, παρά με την δικαστικήν των συνείδησιν. Δηλαδή επιλέγουν το συμφέρον από το καθήκον.
3. Την δειλίαν του "Ευρωπαϊκού εβραϊκού συμβουλίου" το οποίον αν ενδιεφέρετο δια το δίκαιον και την αλήθειαν ώφειλε να εμφανισθή στο Ελληνικόν δικαστήριον και να υποστηρίξη τας εβραϊκάς απόψεις δημοσίως, ευθαρσώς και επωνύμως. Αντί όμως το "Ευρωπαϊκό εβραϊκό συμβούλιο" να ακολουθήση την ευθείαν οδόν προετίμησε το παρασκήνιο κι' έστειλε επιστολή στον πρωθυπουργό της Ελλάδος. Να μου κάνη δηλαδή τί ο πρωθυπουργός;
4. Προφανώς το "Ευρωπαϊκό εβραϊκό συμβούλιο" έστειλε την επιστολή, διότι πιστεύει ότι ο πρωθυπουργός θα επενέβαινε στην απονομή της δικαιοσύνης. Δια να αποκλείσω τέτοιο ενδεχόμενο εζήτησα από τον κ. πρωθυπουργό να πληροφορηθώ την αντίδρασίν του εις εκείνην την αυθάδη εβραϊκή επιστολή. Αναμένω απάντησιν.
5. Υφίσταται υπόγειος δεσμός μεταξύ των Εβραίων. Εδώ μας λέγουν ότι είναι Έλληνες! Όμως διακλαδούνται με τον διεθνή εβραϊσμό, που τους υποστηρίζει, δια παντός τρόπου και τους υποστηρίζει διότι πρώτα απ' όλα είναι Εβραίοι και όλοι μας γνωρίζομεν την εβραϊκή διεθνή αλληλεγγύη. Πράγματι το "Ευρωπαϊκό εβραϊκό συμβούλιο" δεν ενδιεφέρθη δι' Έλληνας, αλλά δι' Εβραίους. Αυτή είναι η αλήθεια.
6. Τέλος όσον αφορά στο "Ευρωπαϊκό εβραϊκό συμβούλιο" στον πρόεδρό του και εις ότι εβραιοσιωνιστικό εκπροσωπούν τους δηλώ δημοσίως, ότι τους ιδίους και τας απειλάς τους ούτε φοβούμαι, ούτε υπολογίζω. Δια να μη τους είπω κάτι άλλο της νεοελληνικής.
Κατά τα λοιπά οψόμεθα εις Εφετείον.
http://elkosmos.gr/site/
