Παραχάραξη της Ιστορίας μας

[ArELa]

Εκ μεταφοράς

Αναρτηθέν 7/3/2007


Προσωπικά αυτό το θέμα με ταλανίζει.

Και θα'θελα τη γνώμη όλων όσων το'χουν σκεφτεί και το'χουν ψάξει σε βάθος και μέσα τους και έξω τους.

[Divine Sinner]

Κατηγρηματικα ΝΑΙ.
δεν ειμαι συνομοσιολογος. αλλα αφου γινετε.
τι να πω οτι δεν γινεται?

[ArELa]

Mόλις άκουσα τον Ζουράρι να λέει μεταξύ άλλων:

Το βιβλίο αυτό λέει ψέματα διά παραλείψεων, διά παραποιήσεων, δια αποσιωπήσεων...

Και η γνώμη του συγκεκριμένου, βαρύνει τα μέγιστα για αυτή την ξανθιά.

Ασφαλώς ψήφισα κι εγώ κατηγορηματικά ΝΑΙ!

[johnpit]

Τα ΒΙΒΛΙΑ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ του ΤΟΠΟΥ μας είναι ΠΑΡΑΠΟΙΗΜΕΝΑ ΕΔΩ και 10ΕΤΙΕΣ !!!

Εδώ, κάθε ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΠΙΤΙ, κάθε άνθρωπος Έλληνας σε στοιχειώδες επίπεδο Μόρφωσης, ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΠΤΑΙΣΤΑ την ΕΒΡΑΪΚΗ ΓΡΑΦΗ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΒΙΒΛΟ όπως θέλετε πέστε την και ΑΓΝΟΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΗ και ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ !!!

Αυτό γίνεται 10ετίες τώρα !!! Χωρίς ΑΥΤΟΙ που ΚΡΑΥΓΑΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ να έχουν πει ΛΕΞΗ !!!!

ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ???

Δεν ήξεραν ότι το ΣΥΣΤΗΜΑ που ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑΝ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ κάποτε θα τους ΠΕΤΑΓΕ σαν ΣΤΙΜΕΝΕΣ ΛΕΜΟΝΟΚΟΥΠΕΣ ?????

Αυτό για παρατήρηση αρχική και ...βλέπουμε παρακάτω !!!

[ArELa]

Δεν αντιλέγω σε όλα όσα λες Γιάννη μου...
Τώρα όμως δεν παραπάει το κακό?
Εγώ πραγματικά ψάχνομαι πια...

Και κάτι άλλο που ΟΡΘΟΤΑΤΑ επισήμανες και θα'ταν παράλειψή μου να μην σταθώ σ'αυτό:

Εδώ, κάθε ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΠΙΤΙ, κάθε άνθρωπος Έλληνας σε στοιχειώδες επίπεδο Μόρφωσης, ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΠΤΑΙΣΤΑ την ΕΒΡΑΪΚΗ ΓΡΑΦΗ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΒΙΒΛΟ όπως θέλετε πέστε την και ΑΓΝΟΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΗ και ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ !!!

Πόσο δίκιο έχεις! 'Ενας λόγος που δεν τραβούσα ζόρι αν μου'φερναν (τα βλαστάρια μου) τη βάση στα θρησκευτικά ήταν ακριβώς το γεγονός ότι εστίαζαν υπεραναλυτικά στην Π.Δ. και πολύ λιγότερο συγκριτικά, στην Κ.Δ. Και ειλικρινά δε μ'έκοφτε να μάθουν ενδελεχώς την εβραϊκή αμπελοφιλοσοφία που πασάρησαν σαν θρησκεία στον πλανήτη και μεγάλο μέρος του "μάσησε" κανονικά. Το ίδιο γίνεταικαι στη θεολογική σχολή απ'ό,τι έχω ακούσει, και δε θα το αμφισβητήσω.
Περίεργο? 'Οχι για μένα πια. Απλά ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ και δεν θα τσιμπήσω.

Κι ο Φώτης που είπε...

δεν ειμαι συνομοσιολογος. αλλα αφου γινετε.
τι να πω οτι δεν γινεται?

Θα του ξαναπώ α/ Πάντα υπήρχαν συνωμοσίες στα εξουσιαστικά παιχνίδια στον πολύπαθο πλανήτη. β/ Η συνωμοσία προϋποθέτει κάποια μυστικότητα. Εδώ μας τα πασάρουν απροκάλυπτα πια φίλε, δεν ισχύει πλέον ο όρος!

[Lionheart]

Δεν είναι θέμα αλλαγής της ιστορίας... αλλά η κυβέρνηση δεν πρέπει να βγάλει νέους που να αποδοκιμάζουν πχ. την εισβολή της τουρκίας στην ΕΕ.
Αρέλα δε με καλύπει καμία απάντηση, και δε μπορώ να σκεφτώ τώα μία, όταν βρω κάτι που να με καλύπτει θα σου πω (τι λες για: ΟΛΑ για τα λεφτά γίνονται! ;;;;;)

[ArELa]

Λέω ότι η προσπάθεια κατακερματισμού, απαξίωσης μέχρις και ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ του Ελληνισμού είναι εμφανής, κι αυτό προσωπικά μου γεννάει περίεργες τάσεις εξέγερσης....έως και φονικές

[veni_vidi_vici]

εγω θα συμφωνησω με τον γιαννη και θα συμπληρωσω....για αιωνες γινεται παραχαραξη της ιστοριας μας.....οχι απλα για 10ετιες....απλα τωρα μας κακοφανηκε γιατι αυτο που μας πασαρανε τοσο καιρο ως ιστορια τωρα το αλλαζουν ριζικα....
πολλοι γνωριζουν οτι ο κολοκοτρωνης εβγαλε με τη βια τον παλαιο πατρων γερμανο εξω για να σηκωσει το λαβαρο....επρεπε να απειλησει με την ιδια του την ζωη τον παπαδαρο για να κανει κατι που φανταζει αυτονοητο....και ομως μεχρι σημερα μας τον παρουσιαζουν για ηρωα τον παπαδοτουρκογλυφτη....
(φυσικα κατι τετοιο δεν συμφερε το παπαδαριο να διαιωνιζεται οποτε το διαστρεβλωνουμε....)

η ιστορια μας εχει υποστει τετοια στρεβλωση που δεν ξερεις πια τι να πιστεψεις....

σκουαλ αν και ψηφισα το 1ο φυσικα η επιλογη του ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ με συγκινει απιστευτα......

[ArELa]

akar_982

Posted: Thu Mar 08, 2007 2:29 am Post subject:

--------------------------------------------------------------------------------

κατηγορηματικά ΝΑΙ!

Και θα το δειτε σε λιγα χρονακια τι θα γραφουν για τα Ιμια και για το Σκοπιανο!

Ασχετο αλλα μια φιλη μου (απο Μολδαβια) ειπε οτι τα Σκοπια τα ηξερε απο μικρη Μακεδονια...(τα σχολια δικα σας)

[Blue Ice]

Μάρκο το βιβλίο της ΣΤ Δημοτικού γράφει για τη Μικρασιατική καταστροφή ότι ο "απελευθερωτικός στρατός" των Τούρκων εισήλθε στην Σμύρνη και οι Έλληνες επιβιβάστηκαν σε βάρκες. Εσένα σου φαίνεται αυτό για ιστορική αλήθεια; Μια είναι η ιστορική αλήθεια και στην περίπτωση αυτή είναι ότι τα μπουλούκια των τσετών εισέβαλαν στη Σμύρνη και αφού λήστεψαν, βίασαν, δολοφόνησαν, την έκαψαν. Και οι Έλληνες έτρεχαν πανικόβλητοι στη μοναδική οδό διαφυγής τη θάλασσα, περιμένοντας βοήθεια από τους ξένους, αλλά μάταια...
Βλέπεις δεν είναι τόσο δύσκολο να βρεις την αλήθεια... Έθνος χωρίς παρελθόν δεν έχει μέλλον.
Και όπως λέει και ο Bob Marley (που αρέσει σε κάποια ψυχή εδώ μέσα) "in this great future you can't forget your past)

[Divine Sinner]

Παντως τα ΜΜΕ αργησαν πολυ να ασχοληθουν αλλα τουλαχιστον το κανανε.
αυτο επιβεβαιωνει την οπτικη μου οτι δεν υπαρχει καμια παγκοσμια κυβερνηση ουτε ασπρο-μαυρο ουτε καλοι-κακοι. ολοι ειμαστε απο ολα (κι εγω μαζι)

[ArELa]

Παντως τα ΜΜΕ αργησαν πολυ να ασχοληθουν αλλα τουλαχιστον το κανανε.

Για να κουκουλωθεί ίσως κάτι που θα ανέβαζε ακόμα περισσότερο τους τόνους, την αντίδραση και την εξαγρίωση πολλών θα'λεγα, αφού ψηφίζεται το Αρθρο 16.

[minoraki]

Νομιζω πως για την ιστορια μας πρεπει να κραταμε και καμια πισινη,ναι να την μαθαινουμε οχι ομως να στηριζομαστε σε μυθους.Αν το κρυφο σχολειο δεν υπηρχε δεν νιωθω λιγοτερο Ελληνιδα ή αν δεν σηκωσανε το λαβαρο στην αγια λαβρα,συνεχιζω να νιωθω υπερηφανη και χωρις αυτα.

[ArELa]

Εγώ συγνώμη δηλαδή, αλλά πιστεύω ότι το κρυφό σχολειό ΥΠΗΡΧΕ. Και μόνο όποιος ήταν εκεί και έχει ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ για να το αντικρούσει, μπορεί να με πείσει για το αντίθετο. Αλλιώς, στις παραφιλολογίες, ξέρουμε να λέμε πολλά- απλά πρέπει να προσέχουμε να μη λέμε πράγματα που χτυπάνε πρώτιστα την πατρίδα. Δεν έχω καμια ιδιαίτερη προσκόλληση στο ιερατείο όπως πολύ καλά θα γνωρίζετε, αλλά δε θα διστάσω ν'αποδώσω και τα εύσημα εκεί που αναλογούν, συνεπώς δε θα παραβλέψω το γεγονός ότι άνθρωποι του κλήρου πάσχισαν να διαφυλάξουν τα γράμματα, (ακόμα και αρχαία συγγράμματα να διασώσουν) και να διδάξουν τα του ελληνισμού στην τότε υποδουλωμένη και καταπιεσμένη Ελλάδα. Κάποιοι θυσιάστηκαν ή/και αφιέρωσαν τη ζωή τους γι'αυτό. Δε θα βάλω σ'ένα τσουβάλι όλους τους ιερείς ή τους μοναχούς, επειδή κάποια κοπάνια "τιτλούχοι" στο ιερατείο ήταν "δεσοποτάδες"- όπως λέμε φασιστοειδή και πουλημένοι στην τουρκιά


Θα προσυπογράψω και την κεντρική ιδέα στο προηγούμενο μακρύτερο κατατεθέν του Μάρκου, και ΕΙΔΙΚΑ σε ό,τι αφορά τη Μικρασιατική καταστροφή, οι "μεταρρυθμίσεις" που έκανε η παρούσα κυβέρνηση άρα ο "Καταλληλότερος" είναι εξόφθαλμα προδοτικές και απαράδεκτες για τον Ελληνισμό.

Επίσης...γι'αυτό που είπε...

κάθε παιδί δικαιούται να έχει πρόσβαση στην γνώση και να βλέπει τα πράγματα απο όλες τις οπτικές του γωνίες. πολλαπλό βιβλίο σημαίνει παίρνω πολλά βιβλία του ίδιου μθμ, να τα δω πολλές φορές, να τα μάθω καλύτερα, γιατί ακόμα κι μια μικρή διαφορά θα καταγραφεί στο μυαλό μου και θα το μάθω καλύτερα. όχι πες μοu, έγινε ποτέ κάτι τέτοιο στην ελλάδα?

Θα συμφωνήσω απολύτως και θα συμπληρώσω με άλλο ένα ερώτημα εδώ:
Ξέρετε καμιά άλλη χώρα, ή μάλλον κράτος, που να ΒΑΝΔΑΛΙΖΕΙ σε τέτοιο βαθμό την ίδια την ιστορία του τόπου, ώστε να κάνει τέτοιες απαράδεκτες και΄ΑΝΤΕΘΝΙΚΕΣ αλλαγές στην καταγεγραμμένη Ιστορία της? Γιατί εγώ, ειλικρινά ΔΕΝ γνωρίζω. ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ βάζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας κατά τέτοιο σαθρό και φαύλο τρόπο!

[Clash]

To μοναδικό «κρυφό σχολείο» που πράγματι υπήρξε ήταν ο γνωστός πίνακας του Γύζη και το ποιηματάκι του Πολέμη που εκφωνείται ακόμη στις σχολικές γιορτές για την 25η Μαρτίου. Η «Μεγάλη του Γένους σχολής» ιδρύθηκε λίγα χρόνια μετά την άλωση και μέχρι το 1970 νομίζω λειτουργούσε χωρίς διακοπή. Επίσημα ελληνικά γυμνάσια και σχολές υπήρχαν στην Κωνσταντινούπολη, στην Σμύρνη, στα Γιάννενα, ενώ υπάρχουν αναφορές για έξοδα λειτουργίας σχολείων σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Γνωρίζουμε, ακόμη, πως κυκλοφορούσαν από τον 16ο αιώνα κι όλας ειδικά σχολικά βιβλία τα γνωστά ως «μαθητάρια». Όλα αυτά τα στοιχεία δείχνουν πως όχι μόνο υπήρχαν σχολεία, αλλά ήταν και γνωστά στις τουρκικές αρχές, οι οποίες δεν απαγόρευσαν την λειτουργία τους. Συνεπώς δεν υπήρχε λόγος για την ύπαρξη κρυφών σχολείων..

Οι αντιδράσεις εναντίον των σχολείων που γνωρίζουμε προέρχονται από την εκκλησία. Το 1819 κατήγγειλε στις οθωμανικές αρχές τα γυμνάσια της Σμύρνης, των Κυδωνιών και της Χίου ότι προετοιμάζουν ανατρεπτική δράση και τα έκλεισε. Το πατριαρχείο κυκλοφόρησε ακόμη εγκύκλιο πως απαγορεύεται να διδάσκονται σε χριστιανούς οι θετικές επιστήμες, διότι είναι ως συνήθως…έργο του διαβόλου και η χρήση μη χριστιανικών δηλαδή ελληνικών ονομάτων.

Το γιατί και πότε δημιουργήθηκε ο μύθος του κρυφού σχολείου και ποιους σκοπούς εξυπηρετούσε είναι μια άλλη ιστορία.

[veni_vidi_vici]

Τί νά ήταν άρά γε αυτό τό περίφημο "Κρυφό Σχολειό", πού εγαλβάνισε γενεές Ελλήνων καί έφερε στίς ψυχές τους συγκίνησι αλλά καί επώδυνους εθνικούς διαλογισμούς; Πολλά έχουν λεχθή καί γραφή γιά τό θέμα αυτό, κυρίως μέ διάθεσι συναισθηματική-ποιητική, χωρίς πάντως κάτι τό συγκεκριμένο καί ιστορικώς τεκμηριωμένο. Καί ήταν αυτό φυσικό καί αναμενόμενο, αφού απλούστατα "Κρυφό Σχολείο" ουδέποτε υπήρξε.
Πρόκειται γιά ένα ευσεβή μύθο πού δημιουργήθηκε αμέσως μετά τήν Επανάστασιν, μαζί μέ τό "Φεγγαράκι μου, λαμπρό ...", πού ενέπνευσε τήν τέχνη (Γύζης) καί τήν λογοτεχνία (ποίημα τού Πολέμη), μέ σκοπό βέβαια νά στιγματισθή η τουρκική βαρβαρότης, αλλά κατά πολλούς νά εξαγνισθή η Εκκλησία από τά όποια ανομήματά της κατά τήν διάρκεια τής Δουλείας (αφορισμοί, σιμωνία, ποικίλες αντιδράσεις κτλ). Ο Γιάννης Βλαχογιάννης, σέ άρθρο του στήν "Νέα Εστία" (15.8.45), έγραψε πώς κατά τίς πολύχρονες μελέτες του δέν βρήκε καμμία ιστορική μαρτυρία, πού νά θεμελιώνη τήν ύπαρξιν τού "Κρυφού Σχολείου". Τό ίδιο καί ο Άλκης Αγγέλου ("Ιστορία τού Ελληνικού Εθνους"). Ο Κων. Παπαρρηγόπουλος ουδέν αναφέρει σχετικώς εις τήν ιστορίαν του. Ο Γιάννης Κορδάτος ("Ρήγας ο Φεραίος καί η Βαλκανική Ομοσπονδία") παρατηρεί ότι "η παράδοση πώς υπήρχαν τάχα "κρυφά σχολειά" από τόν φόβο τών Τούρκων, είναι ολότελα φτιαχτή καί δέν έχει καμιά σχέση μέ τήν ιστορική πραγματικότητα".
Ποίαν χρείαν όμως έχομε άλλων μαρτύρων, όταν ο ίδιος ο Κοσμάς ο Αιτωλός εβεβαίωνε σέ γράμμα του πρός τόν αδελφόν του Χρύσανθον, περί τό 1775: "Εως τριάκοντα επαρχίας περιήλθον, δέκα σχολεία ελληνικά εποίησα, διακόσια διά κοινά γράμματα". Ακόμη ο λόγιος καί κληρικός Νεόφυτος Βάμβας, ζήσας από κοντά τά γεγονότα, ήταν ασφαλώς αρμοδιώτερος νά αποφανθή επί τού επιμάχου θέματος. Η μαρτυρία του είναι αποκαλυπτική: "Είτε από αδιαφορία, είτε ως αρχή, η Υψηλή Πύλη ποτέ δέν εναντιώθηκε στήν αναγέννηση τών γραμμάτων στήν Ελλάδα. Οι πιό πραγματικοί εχθροί σ' αυτήν τήν ευτυχισμένη αποκατάσταση βρίσκονται μέσα στούς κόλπους μας. Κι άν οι προσπάθειές μας κατορθώσουν νά δαμάσουν τίς προκαταλήψεις ή τήν αδιαφορία αυτού τού πανίσχυρου κλήρου, πού αποτελεί σήμερα τό πρώτο σώμα τού ελληνικού έθνους, πολύ λίγα θά απομένουν νά γίνουν προκειμένου γιά τούς Τούρκους" (Ιστορία Ελλ. Έθνους, "ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ" ΙΑ', σελ. 308). Ο Βάμβας εννοούσε φυσικά τό Πατριαρχείο, τούς ομολόγους του από τόν ανώτερο κλήρο καί τούς λογίους τής συντηρητικής μερίδος (Αθανάσιος Πάριος κ.α.).
Πράγματι ωρισμένοι Πατριάρχαι χρεώνονται μέ πολλές καί συγκεκριμένες σκοταδιστικές ενέργειες καί κυρίως γιά τήν εχθρικότατη στάσι πρός κάθε εκπαιδευτική καί μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία. Αξίζει νά σημειώσωμε εδώ τόν πρώτο μετά τήν Άλωσιν Πατριάρχην Γεννάδιον τόν Β', πού διέταξε νά ριφθούν στήν πυρά όλα τά συγγράμματα τού Πλήθωνος, τού μεγάλου εκείνου νοσταλγού τής ελληνικής ιδέας. Ο δέ Γρηγόριος ο Ε', ο καί μάρτυς, υπερέβη κατά πολύ τόν προκάτοχόν του σέ πράξεις σκοταδισμού καί μισαλλοδοξίας -καί αυτό πρέπει δυστυχώς κάποτε νά λεχθή, χάριν τής αληθείας. Διέπραξε καί αυτός τό ανόσιον έργον τής πυρπολήσεως βιβλίων αντιφρονούντων καί γενικώς εστάθη πάντοτε σφοδρός πολέμιος τών νεωτεριστικών ιδεών, τής επιστήμης καί τής φιλοσοφίας. Ομως δέν πρέπει νά παρασυρθούμε στόν εύκολο δρόμο τής ιεροκατηγορίας καί νά σπεύσωμε νά καταδικάσωμε ακρίτως τήν συνολική προσφορά τού Πατριαρχείου κατά τήν διάρκεια τής Τουρκοκρατίας. Τό Οικουμενικό Πατριαρχείον απετέλεσε τόν πόλον γύρω από τόν οποίον τό Έθνος εκράτησε τήν ταυτότητά του (έστω καί υπό τήν αόριστον έννοιαν: "Γένος" - χωρίς άλλα προσδιοριστικά), τήν γλώσσα καί τήν θρησκεία καί αυτή η προσφορά του ιστορικώς έχει δικαιωθή καί καταξιωθή. Ακόμη, χάριν τής δικαιοσύνης, πρέπει νά αναφερθούμε καί σέ λαμπρές εξαιρέσεις Πατριαρχών, όπως ήταν ο μάρτυς Κύριλλος Λούκαρις, ο Σαμουήλ Χαντζερής, ο μάρτυς Κύριλλος ς', ο επικαλούμενος "Σοφός", ο Αλεξανδρείας Μελέτιος Πηγάς κ.α., πού συνέβαλαν τά μέγιστα εις τόν φωτισμόν τού χειμαζομένου Εθνους.
Άδικα όμως κατηγορούμε τούς Τούρκους γιά κάτι πού δέν έκαναν. Σ' αυτόν τόν απηνή καί βάρβαρον δυνάστην θά μπορούσαμε νά προσάψωμε μύρια όσα γιά τά δεινά τού Εθνους, αλλά γιά τήν απαιδευσία τού λαού μας οι ευθύνες πρέπει νά αναζητηθούν εις ημάς τούς ιδίους καί εις τήν τότε πνευματική ηγεσία. Καί κάτι άλλο: πρέπει νά μάθωμε νά αντικρύζωμε τήν αλήθεια απροκατάληπτα, μέ γενναιότητα καί χωρίς πάθος, όσον οδυνηρή καί άν είναι αυτή. Ο Διονύσιος Σολωμός είχεν ειπεί: "Τό Εθνος πρέπει νά μάθει νά θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό". Η Ελλάς δέν έχει ανάγκη από ψευδείς μύθους, γιά νά στηρίξη τήν δόξαν της. Η ιστορία της είναι αυτάρκης καί γεμάτη από σελίδες ηρωισμού καί μεγαλωσύνης, ώστε νά μή τής χρειάζωνται πλαστά ιδεολογήματα. Ερωτηματικά λοιπόν δημιουργεί η σκοπιμότης τής επιλογής τού θέματος τού "Κρυφού Σχολείου" από τό Εθνικό Νομισματοκοπείο, κάτι πού προφανώς θά διαιωνίση ένα ιστορικό μύθο. Είναι η άγνοια ή μήπως κάποια προσπάθεια αφυπνίσεως κοιμισμένων συνειδήσεων;
Επί τής ουσίας τώρα. Τό Εθνος στούς δύο πρώτους αιώνας μετά τήν τουρκική κατάκτησι ευρέθη εις κατάστασιν καταπληξίας, παράλυτο, ημιθανές. Μόλις μετά τό 1600 αρχίζει μία βραδεία προσπάθεια πνευματικής ανακάμψεως. Όμως η πραγματική αφύπνισις αρχίζει από τόν 18ον αιώνα, αυτόν πού απεκλήθη αργότερα "Αιών τού Ελληνικού Διαφωτισμού".
Γύρω στά 1600 φωτισμένοι ορθόδοξοι ιεράρχαι, (Μελέτιος Πηγάς, Μάξιμος Μαργούνιος, Γαβριήλ Σευήρος κ.α.), μέ σπουδές στό Παταύϊον (Padova) ανανεώνουν τό ανθρώπινο δυναμικό τού Πατριαρχείου.
Ανασυγκροτείται η Μεγάλη τού Γένους Σχολή, η οποία διεδέχθη τήν παλαιά Πατριαρχική Ακαδημεία. Τό 1625 ο Πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρις (1572-1638) καλεί τόν Αθηναίο φιλόσοφον Θεόφιλον Κορυδαλλέα στήν Κωνσταντινούπολι καί τού αναθέτει τήν διεύθυνσι τής Σχολής. Ο Λούκαρις, μεγάλη προδρομική μορφή τού Νέου Ελληνισμού, δέν σταμάτησε εκεί, αλλά ιδρυσε τυπογραφείο καί παρήγγειλε τήν μετάφρασι καί τύπωσι τής Καινής Διαθήκης, ώστε τό περιεχόμενό της νά γίνεται κατανοητό από όλους.
Σιγά-σιγά επεκτείνεται η λαϊκή παιδεία καί στίς αρχές τού επομένου αιώνος γενικεύεται. Μία σύγχρονη πηγή, ο λόγιος Αλέξανδρος Ελλάδιος, αναφέρει πώς τό 1714 λειτουργούσαν σχολεία σέ όλον τόν Ελλαδικό χώρο καί εκδηλώνει τήν υπερηφάνεια γιά τούς συμπατριώτες του στόν τομέα τής παιδείας.
Επίσης στό τετράγλωσσο λεξικό πού εξέδωσε τό 1757 στήν Ενετία ο Γ. Κωνσταντίνου, δίνει ένα κατάλογο όλων τών σχολείων πού λειτουργούσαν τήν εποχή εκείνη. Μάλιστα καταδικάζει όλους εκείνους πού ονομάζουν τό "ημέτερον γένος ...πάντη βάρβαρον καί αμαθές" καί στερημένο από σχολεία, παιδεία, επιστήμες, διότι αυτοί δέν γνωρίζουν όλα αυτά τά εκπαιδευτικά ιδρύματα, πού λειτουργούν σήμερα στήν ηπειρωτική καί νησιωτική Ελλάδα.
Πολλά ελληνικά σχολεία, πρωτοποριακά γιά τήν εποχή τους, δημιουργούνται σέ όλη τήν έκτασι τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ονομαστά ήσαν τά σχολεία τών Ιωαννίνων ("Γιάννενα, πρώτα στά γράμματα ..."), Σμύρνης (Ευαγγελική Σχολή, Φιλολογικόν Γυμνάσιον), η Ακαδημεία Ιασίου, η Αθωνιάς τού Αγίου Ορους, η Σχολή Κυδωνιών, τού Βουκουρεστίου κ.α. Ακόμη καί τά μικρά χωριά έγιναν κέντρα μεγάλης εκπαιδευτικής δραστηριότητος καί ακτινοβολίας, μέ σχολεία πού παρείχον σπουδάς υψηλού επιπέδου: Ζαγορά, Αμπελάκια, Σιάτιστα, Μέτσοβον, Πάτμος, Τσαριτσάνη, Τύρναβος κτλ. Μία κοσμογονία χωρίς προηγούμενο, ενώ τό Εθνος ώδευε πρός τήν Παλιγγενεσίαν. Χαρακτηριστικό είναι τό γεγονός ότι τά Αμπελάκια ανέθεσαν τό 1804 στόν Ανθιμο Γαζή τήν σύνταξι λεξικού τής Νεοελληνικής Γλώσσης. Κάτι τέτοιο θά ήταν αδιανόητο ακόμη καί σήμερα καί αυτό αποτελεί δείγμα τής υψηλής πολιτιστικής στάθμης τής μικράς αλλά πρωτοποριακής εκείνης κοινότητος. Καί όλα αυτά, όταν μάλιστα οι ίδιοι οι κατακτηταί δέν είχαν νά παρουσιάσουν παρά μόνον μερικά σκόρπια ιεροδιδασκαλεία. Περί λαϊκών σχολείων ούτε λόγος.
Μέσα σέ δέκα χρόνια (1790-1800) γίνονται τόσα σχολεία, μεταφράζονται καί τυπώνονται στήν Ελληνική τόσα ξένα βιβλία, όσα δέν είχαν ιδεί οι ελληνικές χώρες όλα τά χρόνια ύστερα από τήν άλωσιν, παρατηρεί ο Κοραής. Ο οποίος Κοραής, σημειωτέον, επίστευε πώς πρίν από κάθε σκέψιν επαναστάσεως έπρεπε νά προηγηθή απαραιτήτως η πνευματική ανάβλεψις τού λαού. Τήν ένοπλο εξέγερσι τήν έβλεπε γύρω στό 1850. Ισως νά είχε κατά νούν μίαν εκ τών ένδον εκπόρθησιν τού οθωμανικού κράτους καί ίσως-ίσως κάποιον Χριστιανόν Σουλτάνο, κατά τό προηγούμενο τού πρώτου Χριστιανού Ρωμαίου αυτοκράτορος, τού Μεγάλου Κωνσταντίνου. Αυτό τό τελευταίο αποτελούσε άλλωστε τόν κρυφό πόθο τής φαναριωτικής αριστοκρατίας, τού "Περιβλέπτου Γένους τών Ρωμαίων", αλλά εδώ φυσικά εκφεύγομε τού θέματος καί εμπίπτομε σέ ζητήματα ιστορικής εικοτολογίας.
Τούς Φαναριώτες όμως καί τόν Κοραήν επρόλαβαν τελικώς τά γεγονότα, αλλά καί έτσι όπως εξειλίχθησαν τελικώς τά πράγματα μέσα από τήν αδήριτη διαλεκτική τής ιστορίας, απεδείχθη πόσο δίκαιο είχε ο Ιων Δραγούμης, όταν έλεγε πολύ αργότερα, ότι δηλαδή "οι Ελληνες εκέρδισαν τόν πόλεμον μέ τά σχολεία ...".
Ομως αυτή η λαμπρά αναγέννησις τών γραμμάτων είχε συχνά οδυνηρά παρεπόμενα ακόμη καί θύματα. Η ραγδαία πρόοδος τής γνώσεως καί η προϊούσα αυτοσυνειδησία τού Εθνους, φαίνεται πώς ανησύχησαν τούς εκ τών ομογενών συμβιβαστικούς καί εφησυχασμένους. Πολλοί από τούς πρωτοπόρους τού Διαφωτισμού εδιώχθησαν ή εφιμώθησαν ως ύποπτοι αθεϊας, όπως ο Θεόφιλος Κορυδαλλεύς, ο Μεθόδιος Ανθρακίτης, ο οποίος μάλιστα αφωρίσθη (1724), ο Ιώσηπος Μοισιόδαξ, ο Ευγένιος Βούλγαρις, ο Βενιαμίν ο Λέσβιος κ.α. Εμφύλιες αντιθέσεις καί μικρόψυχες συγκρούσεις, όταν μάλιστα προείχεν η ενότης, καθώς ολόκληρο τό Εθνος εστέναζε κάτω από μία απάνθρωπη καί εξουθενωτική δουλεία.
Ομως η αφύπνισις τού λαού καί η πορεία του πρός τήν εθνική αποκατάστασι είχε αρχίσει καί καμμία δύναμις δέν ήταν δυνατόν πλέον νά τήν ανακόψη.


Ιωάννης-Αδωνις Μελικέρτης

[ArELa]

To μοναδικό «κρυφό σχολείο» που πράγματι υπήρξε ήταν ο γνωστός πίνακας του Γύζη και το ποιηματάκι του Πολέμη που εκφωνείται ακόμη στις σχολικές γιορτές για την 25η Μαρτίου

Eίπα κάτι πιο πάνω. Θέλω ΤΕΚΜΑΡΤΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ. Η παραφιλολογία περισσεύει, όπως κι αυτοί που θέλουνε να "φτιάξουνε" την ιστορία κατά το δοκούν. Αφού δεν ήσουν εκεί για να μπορείς να μου πεις ΜΕΤΑ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΟΣ τι ισχύει, θα μου επιτρέψεις να μένω σ'αυτό που έμαθα αρχικά για την ιστορία μου, γιατί μου κάνει και λογικό και εφικτότατο με τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε. Το ότι σήμερα φερόμαστε αλλά και τείνουμε να σκεφτόμαστε περισσότερο σαν τούρκοι παρά σαν ΕΛΛΗΝΕΣ, είναι δυστυχώς άλλο καπέλο και πονεμένη ιστορία. Πάντως σίγουρα είναι ένα νεοελληνικό στοιχείο απ'το οποίο θέλω να διαχωρίζομαι καθέτως (το τουρκογκραικύλικο μπαρόκ), συνεπώς δεν θα προσχωρήσω στις λογικές του που θέλουν να ισοπεδώνουν ό,τι σήμερα ενοχλεί ή εκνευρίζει την τουρκιά. (όπως το κρυφό σχολειο)

Υπάρχει κι ένα νησάκι απέναντι απ'τη Ναύπακτο που λέγεται "Δασκαλειό".
Θες να υποθέσουμε Νίκο, ότι κι αυτή η ονομασία βγήκε από ευσεβή πόθο κι απ'την κοιλιά αυτών που το ονόμασαν έτσι...

δέν βρήκε καμμία ιστορική μαρτυρία, πού νά θεμελιώνη τήν ύπαρξιν τού "Κρυφού Σχολείου".

Βρέθηκε κάτι που να θεμελιώνει ότι ΔΕΝ υπήρχε, Σάκη?
Πού θ'αποδώσουμε την αντίληψη ότι ΥΠΗΡΧΕ ? Σε κάποια ελληνική μυθοπλασία που επικρατούσε και καταγραφόταν στα βιβλία ιστορίας των σχολείων, για έναν ολόκληρο αιώνα ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ? Γιατί δεν ξέρω ποια ιστορία έμαθες εσύ, εγώ έκανα την ύλη του 72 και σε πληροφορώ πως μέσα σ'αυτήν το κρυφό σχολειό ήταν καταγραμμένο ως δεδομένο.



Προσωπικά (εγώ η συνωμοσιολόγα :Ρ) θεωρώ πολύ ύποπτη την λυσσαλέα προσπάθεια ν'απορριφθεί η θεωρία του κρυφού σχολειού. Και δεν καταλαβαίνω καθόλου μα καθόλου πώς και κυρίως ΓΙΑΤΙ προσχωρούν τόσο άνετα σ'αυτήν, όσοι θέλουν να λογίζονται Ελληνες, ψυχή τε και σώματι.

[Clash]

Ε..αφού το είχε η σχολική ύλη του 1972 είναι δυνατόν να μην είναι τεκμηριωμένο. Αν είναι δυνατόν.

[ArELa]

Αν είναι παραμύθα, τη γουστάρω περισσότερο απ'την τουρκολαγνίζουσα παραμυθοφιλολογία που μου πασάρεις όψιμα τώρα εσύ (και όχι μόνο εσυ ασφαλώς) . Το είπα εμμέσως πλην σαφώς πιο πάνω, αλλά πάλι δε με προσέχεις

[Clash]

προσωπικά (εγώ η συνωμοσιολόγα :Ρ) θεωρώ πολύ ύποπτη την λυσσαλέα προσπάθεια ν'απορριφθεί η θεωρία του κρυφού σχολειού. Και δεν καταλαβαίνω καθόλου μα καθόλου πώς και κυρίως ΓΙΑΤΙ προσχωρούν τόσο άνετα σ'αυτήν, όσοι θέλουν να λογίζονται Ελληνες, ψυχή τε και σώματι.

Για τον απλούστατο λόγο πως δεν υπήρξε ποτέ. Οσοι θέλουν να βαυκαλίζονται με μύθους είναι ελεύθεροι να το κάνουν. Δεν μου λες το σχολικό βιβλίο του 1972 έλεγε γιατί έκλεισε το Γυμνάσιο της Σμύρνης το 1819;

[ArELa]

Δε θα διαιωνίσω έναν διάλογο που στηρίζεται σε καταγραφές προς τα εκεί που γουστάρει στον καθένα. Το γεγονός ότι δέχεσαι την άλλη οπτική, για ΟΠΟΙΟΥΣ λόγους κι αν τη δέχεσαι, μου αρκεί. Το δέχομαι, το σέβομαι, αλλά διαφωνώ.

Θα ξαναβάλω την τελευταία μου κατάθεση ως απάντηση σου αλλά και ως οριστική θέση μου αυτή τη φορά...

Αν είναι παραμύθα (το κρυφό σχολειό), τη γουστάρω περισσότερο απ'την τουρκολαγνίζουσα παραμυθοφιλολογία που μου πασάρεις όψιμα τώρα εσύ (και όχι μόνο εσυ ασφαλώς) . .

...στη μεγαλύτερη γραμματοσειρά που μου δίνει ο ιστότοπος, μπας και εστιάσεις/εστιάσουν όλοι στην ουσία εδώ, και όποιοις θέλει να εννοήσει ας εννοήσει. 'Οποιος δε θέλει, δικαίωμά του να αναλώνεται στα επί μέρους παραφιλολογίζοντα. Εγώ ας μου επιτραπεί να απέχω απ'αυτά

Τελικά είναι θέμα υποκειμενικής επιλογής εδώ του τι θα πιστέψουμε.

[veni_vidi_vici]

ριξτε και μια ματια εδω...

[Mantam Froufrou]

το βιβλίο της ΣΤ Δημοτικού γράφει για τη Μικρασιατική καταστροφή ότι ο "απελευθερωτικός στρατός" των Τούρκων εισήλθε στην Σμύρνη και οι Έλληνες επιβιβάστηκαν σε βάρκες. Εσένα σου φαίνεται αυτό για ιστορική αλήθεια; Μια είναι η ιστορική αλήθεια και στην περίπτωση αυτή είναι ότι τα μπουλούκια των τσετών εισέβαλαν στη Σμύρνη και αφού λήστεψαν, βίασαν, δολοφόνησαν, την έκαψαν. Και οι Έλληνες έτρεχαν πανικόβλητοι στη μοναδική οδό διαφυγής τη θάλασσα, περιμένοντας βοήθεια από τους ξένους, αλλά μάταια...

Βασικά, η αλήθεια στην συγκεκριμένη περίπτωση βρίσκεται κάπου στην μέση, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι! Κι αυτό το συμπέρασμα εξάγεται πολύ εύκολα αν ΚΡΙΝΕΙ ό,τι διαβάζει ως γεγονότα. Πχ... δεν μου φαίνεται οτι ήταν και πολύ φιλικός ο ελληνικός στρατός όταν μπήκε Τουρκία! Δεν νομίζω να πήγαν για να πιούν καφέ...υπήρχε μία Μεγάλη Ελλάδα μέσα τους που τους οδηγούσε! Κάνω λάθος? Ναι μεν, αλλά...λοιπόν!
Κατά τ'άλλα, για το κρυφό σχολειό δεν ξέρω, αλλά και να μην υπήρχε μου φαίνεται κι εμένα πολύ ύποπτο που ξαφνικά θέλουν να ανακαλύψουν όλες τις αλήθειες που δεν αρέσουν στους Τούρκους!
Ψήφισα το 3 πάντως...περισσότερο γιατί δεν μπορώ να κρίνω αν έχει γίνει στο σύνολο των βιβλίων αυτή η επέμβαση και αν υπάρχει αυτή η διάθεση παραπληροφόρησης ή απόκρυψης στοιχείων...μιλάω μόνο γι'αυτά που έχω ακούσει, και για τα σημεία που θεωρώ οτι έχει γίνει αυτό ναι, θεωρώ οτι γίνεται σκόπιμα!

[veni_vidi_vici]

Tο κρυφό σχολειό
και η κρυφή του αλήθεια



του Γιάννη Χάρη

Για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, που τον γιορτάζουμε στη Λαύρα τη μέρα που εκείνος ήταν στην Πάτρα, και για το κρυφό σχολειό, που ήταν όμως φανερό, λέγαμε στην προηγούμενη επιφυλλίδα. Kαι τ' αφήσαμε στη μέση. Πέρασε στο μεταξύ η 25η Mαρτίου, κατά τα γνωστά, με παρελάσεις και κάθε λογής θεατρικά: Όπου το «Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ» το απάγγειλε ολόκληρο, μέσα στην εκκλησία, ο ξέρετε ποιος

Ο γνωστός πίνακας του N. Γύζη, όπου «μορφοποιείται» ο μύθος του κρυφού σχολειού
Έγραφα ότι η νεότερη ιστοριογραφία αποδεικνύει πως το περίφημο κρυφό σχολειό δεν υπήρξε, και ούτε είχε λόγο να υπάρξει, καθώς η εκπαίδευση τα χρόνια της τουρκοκρατίας λειτουργούσε απρόσκοπτα. Αυτά μας έλεγαν άλλωστε και παλαιότεροι, όπως είδαμε με σχετικά παραθέματα, ο Γιάννης Βλαχογιάννης, αλλά και ο Μανουήλ Γεδεών, μέγας χαρτοφύλακας και χρονογράφος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Συνεχίζω με άλλο ένα παράθεμα του Γεδεών, αντλημένο και αυτό από την ειδική μελέτη του Aλκη Αγγέλου, Το Κρυφό Σχολειό: χρονικό ενός μύθου (Εστία, 1997): «η τουρκική κυβέρνησις, ανεχομένη την χριστιανικήν θρησκείαν, εγίνωσκεν ότι εις τους ναούς αναγινώσκουσι και ψάλλουσιν οι παπάδες και οι ψάλται, και ότι τα αναγινωσκόμενα και ψαλλόμενα έπρεπε να διδαχθώσιν εγκαίρως και συνεπώς ουδέποτε εν ομαλή καταστάσει πραγμάτων εμπόδισε την εν νάρθηξι και κελλίοις διδασκαλίαν». Αυτά γράφει το 1939 ο «του ανατολικού κλίματος» λόγιος.
Αλλά ήδη το 1820, μέσα δηλαδή στην Ιστορία της εποχής, ο επιφανής κληρικός και δάσκαλος του Γένους Νεόφυτος Βάμβας, που μεγαλουργεί στο περιλάλητο -και ελεύθερο, φυσικά- Γυμνάσιο της Χίου, λέει: «Είτε από αδιαφορία είτε ως αρχή η Υψηλή Πύλη δεν αντιτάχθηκε καθόλου στην πνευματική αναγέννηση της Ελλάδας».
Και το 1873, στα Ιστορικά περί της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, ο Δημητσανίτης Μιχαήλ Οικονόμου, γραμματικός του Κολοκοτρώνη και έτσι βασικός ιστορικός του Αγώνα, γράφει ότι κατά την τουρκοκρατία «η λατρεία των χριστιανών εξησκείτο ελευθέρως και δημοσία και επροστατεύετο μάλιστα και από τους Τούρκους [...] επροστατεύετο δε και ελευθέρως ενηργείτο και η εκπαίδευσις». Το ειδικό βάρος αυτής της μαρτυρίας είναι ότι ο Οικονόμου σπούδασε αρχικά στη σχολή της πατρίδας του. Και η σχολή της πατρίδας του ήταν η Μονή Φιλοσόφου. Και στη Μονή Φιλοσόφου λειτουργούσε, κατά τον θρύλο, ένα από τα περιφημότερα -και βασικά για τη δημιουργία και την καλλιέργεια του μύθου- κρυφά σχολειά. Πώς δεν μνημονεύει λοιπόν ο Δημητσανίτης τη μετέπειτα «τουριστική ατραξιόν» της ιδιαίτερης πατρίδας του;
Έτσι κι αλλιώς, ούτε η ιστορία αλλά ούτε και η κοινή λογική μπορεί να συνδέσει την απαγόρευση αυτών που θα λέγαμε σήμερα «δημοτικά σχολεία» -που ήταν περίπου αυτοσχέδια και υποτυπώδη, όπως σ' ολόκληρη την Ευρώπη την εποχή εκείνη- με την απρόσκοπτη λειτουργία ανώτερων εκπαιδευτηρίων και πατριαρχικών ακαδημιών, από το Γυμνάσιο της Χίου που αναφέραμε πιο πάνω ώς τη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Και πώς να απαγορευόταν η κατώτερη εκπαίδευση, λόγου χάρη στα ορεινά χωριά, όπου στα περισσότερα σπάνια είδαν Τούρκο πάνω από μία φορά το χρόνο, όταν περνούσε να εισπράξει το φόρο (αν δεν ήταν και πάλι ο κοτζαμπάσης); Ή και σε νησιά ολόκληρα, στις Κυκλάδες, όπου στα περισσότερα δεν έχουμε μόνιμη εγκατάσταση Τούρκων; Και πιο χαρακτηριστικά στην Τήνο, που μόλις τον 18ο αιώνα πέφτει στα χέρια των Τούρκων, χωρίς και πάλι ν' αλλάξει τίποτα στη ζωή των κατοίκων της, «με την καθολική απουσία Τούρκων από το νησί» (Αγγέλου, σ. 60); Κι όμως, στην Τήνο θρυλείται λειτουργία κρυφού σχολειού, και από εκεί μας έρχεται, έμμεσα εννοείται, ο γνωστός πίνακας του -Τηνιακού- Νικολάου Γύζη, ζωγραφισμένος το 1886 στη Γερμανία.
Μύθος λοιπόν το κρυφό σχολειό, και μάλιστα όψιμος, που γεννιέται στα μέσα πια του 19ου αιώνα, αφού από ολόκληρη την περίοδο της τουρκοκρατίας δεν υπάρχει καμία απολύτως μαρτυρία. Τη συναρπαστική, από μια άποψη, σύστασή του την ανιχνεύει βήμα προς βήμα ο Aλκης Αγγέλου. Στη μελέτη που ανέφερα πιο πάνω παρακολουθούμε μια διαδρομή η οποία ξεκινά, στα χρόνια του Αγώνα, από τη συνάντηση της εθνικής σκοπιμότητας -όταν προσπαθούμε να τραβήξουμε το σπλαχνικό βλέμμα των ξένων δυνάμεων- με τη λαογραφία, όπου το ευρύτατα διαδομένο παιδικό τραγουδάκι-νανούρισμα «Φεγγαράκι μου λαμπρό...» θεωρήθηκε ότι περιγράφει τα παιδιά που έτρεχαν νύχτα στα όρη και στα βουνά, μες στους λύκους, να πάνε κρυφά απ' τους Τούρκους στο γειτονικό μοναστήρι, να μάθουν γράμματα.
Κι όμως, στους βασικούς συλλογείς του τραγουδιού (Φωριέλ 1824, Σάντερς 1844, Πάσσοβ 1860 κ.ά.) δεν γίνεται ο παραμικρός συσχετισμός με κρυφό σχολειό. Ειδικότερα για την πορεία του παιδικού τραγουδιού και τη σύνδεσή του με το μύθο μάς κατατοπίζει η μελέτη του Αλέξη Πολίτη «Φεγγαράκι μου λαμπρό...», που δημοσιεύτηκε στην Αυγή το 1994 και έπειτα το 2000 στο βιβλίο του με τον χαρακτηριστικό τίτλο Το μυθολογικό κενό (εκδ. Πόλις), ένα βιβλίο γενικότερα ενδιαφέρον, καθώς προσεγγίζει βασικούς μύθους της νεότερης ιστορίας.
Κορύφωση της διαδρομής του μύθου και αποκρυστάλλωσή του αποτελεί ο σχετικός πίνακας του Νικολάου Γύζη το 1886, και το ποίημα που εμπνέεται από αυτόν το 1899 ο Ιωάννης Πολέμης («Απ' έξω μαυροφόρα απελπισιά...»). H οπτικοποίηση πια του «κρυφού σχολειού» μαζί με τη συστηματική διδασκαλία του ποιήματος από τα σχολικά βιβλία εγκαθιστούν οριστικά στη νεοελληνική ιστορική συνείδηση έναν μύθο οπωσδήποτε γοητευτικό, τέκνο της μεγαλύτερης έξαρσης του ρομαντικού φιλελληνισμού και γενικότερα του ρομαντισμού του 19ου αιώνα. Που τον συντηρεί και τον υπερασπίζεται, με νύχια και με δόντια και με λογοκριτικές παρεμβάσεις, προπάντων η Εκκλησία, αφού σ' αυτόν ειδικά το μύθο επιχειρείται να εμφανιστεί σαν αυτονόητος ο εθνοσωτήριος ρόλος της κατά την τουρκοκρατία και τον Αγώνα.
Ώστε τουριστική ατραξιόν, είπα παραπάνω, το κρυφό σχολειό; Ο Παναγιώτης Στάθης, σε υπό έκδοση μελέτη του, όπου εξετάζει την πολυπλοκότητα του μύθου και τη σύνθετη διαδρομή του («Το κρυφό σχολειό: διαδρομές του μύθου, διαδρομές της ιστορίας»), παρακολουθεί συστηματικά την εξάπλωση των κρυφών σχολειών -όχι βεβαίως στην εποχή τους αλλά στην εποχή μας: «Μέχρι και τη δεκαετία του 1960 τα κρυφά σχολειά ανά την Ελλάδα που έχω συναντήσει δεν ξεπερνούν τα 10. Πρόκειται για τα κρυφά σχολειά στις μονές Φιλοσόφου Δημητσάνας [...], Ντίλιου Ιωαννίνων, Αγίας Τριάδας Τήνου, Αγίου Γεωργίου Φενεού Κορινθίας, και ίσως ακόμα στις μονές Φανερωμένης Ιεράπετρας, Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων Λακωνίας, Άνω Δίβρης Ηλείας, καθώς και ένα τοπωνύμιο στην Ίο. Από αυτά δε μόνο τα τρία πρώτα εμφανίζονται προπολεμικά. Από τη δεκαετία του 1970 όμως τα "ανακαλυπτόμενα" κρυφά σχολειά αυξάνονται κατακόρυφα...» Και φτάνουν αισίως τα 102!
Από αυτά, τα περισσότερα «αναφέρονται σε ιστοσελίδες που έχουν στόχο, άμεσα ή έμμεσα, την τουριστική αγορά: σελίδες προβολής νομών, δήμων ή παλαιών κοινοτήτων, σελίδες τουριστικών επιχειρήσεων, σελίδες προβολής μοναστηριών». Όπου κελί, ανήλιαγο δωμάτιο ή κρύπτη, εκεί κι ένα κρυφό σχολειό. Ακόμα κι αν σε ορισμένα μετά βίας χωράει ένας άνθρωπος μόνος του. Ακόμα κι αν βρίσκονται μακριά από οικισμούς, όπου χρειαζόταν ταξίδι ολόκληρο για να φτάσει, και μάλιστα κρυφά, μικρό παιδί. Ακόμα κι αν πολλά εντοπίζονται σε μέρη όπου λειτουργούσε φανερά κοτζάμ ιερατική ή ανώτερη σχολή. Ακόμα κι αν ορισμένα από αυτά τοποθετούνται τώρα μέσα σε οθωμανικά κάστρα, όπως στα κάστρα της Κορώνης και του Άργους!
«O μύθος ριζώνει γερά μέσα μας» γράφει ο Αλέξης Πολίτης (σ. 70), «καθώς εδράζεται σε μια συμβολική ανάγνωση της ζωής, σε μια ποιητική, αναλογική πρόσληψη της πραγματικότητας».
Αλλά, σκέφτομαι εγώ καμιά φορά, η ποίηση μας μάρανε! Ιστορική αλήθεια και ιστορία του έθνους; Μπα, μπίζνες!


ΤΑ ΝΕΑ , 03/04/2004

[Clash]

Ποια είναι η άλλη πλευρά ρε Αρέλα; Ο Παπαρρηγόπουλος που δεν έχει γράψει ούτε λέξη στην ιστορία του ελληνικού έθνους; Καλά τον Κορδάτο τον αφήνω αυτός ήταν κομμουνιστής, συνεπώς ότι λέει είναι ψέματα. Ασχετα, βέβαια, αν πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους Ελληνες ιστορικούς. Τουρκολάγνος ήταν και ο Βλαχογιάννης που έγραψε από το 1935 στην «τουρκολάγνα» εφημερίδα «Νέα Εστία» πως δεν υπήρχε κρυφό σχολείο. Τουρκολάγνος, βέβαια, και ο Αλέξανδρος Ελλάδιος που «αναφέρει πώς τό 1714 λειτουργούσαν σχολεία σέ όλον τόν Ελλαδικό χώρο καί εκδηλώνει τήν υπερηφάνεια γιά τούς συμπατριώτες του στόν τομέα τής παιδείας». Τουρκολάγνοι και ο Νεόφυτος Βαμβάς, όπως και ο Μιχαήλ Οικονόμου που πολέμησαν για την ελευθερία της Ελλάδας.

Ασε μας ρε Βίκη. Σου έμαθαν επί χούντας να λες το ποιηματάκι «φεγγαράκι μου λαμπρό» και το πίστεψες. Και όχι μόνο το πίστεψες, αλλά κρίνεις και τους πάντες με βάση αυτό.