Θα ξανασυμφωνήσωAnonymosEreynhths έγραψε:Να το ξαναπώ; Μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος....Τίποτες άλλο.
ΥΓ. Φτου ρε γμτ, δεν πήρα χαμπάρι ότι ήταν μαύρη μέρα κι έχασα τις προσφορές
Θα ξανασυμφωνήσωAnonymosEreynhths έγραψε:Να το ξαναπώ; Μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος....Τίποτες άλλο.
Καλή η παρατήρησή σου Αλέξανδρε.Αν όμως οι γονείς έχουν δώσει σωστή παιδεία στα παιδιά τους και αν είναι ικανά να κρατήσουν τις ισορροπίες όταν ξεφύγουν από την οικογένεια ο καταναλωτισμός σε ακραία μορφή δεν μπορεί να τα αγγίζει.
Αλλά σήμερα πόσοι γονείς είναι ικανοί για κάτι τέτοιο; Όταν θα παρατήσουν το παιδί μπροστά στην τηλεόραση όλη μέρα επειδή έχουν δουλειές;
Και κατά πόσο ένας νέος θα μπορέσει να βάλει σε σειρά τις σκέψεις του και να μην επηρεαστεί από τον καταναλωτισμό από τις παρέες του που τυχόν θα τον τραβήξουν να πάρει και αυτός κάτι επειδή το κάνουν και οι άλλοι;
Μια από τις λίγες φορές που συμφωνώ με τον ΚΑΣΣΑΝΔΡΟΠλούσιος δεν είναι αυτό που έχει πολλά.
Πλούσιος είναι αυτός που του λείπουν λίγα.
ArELa έγραψε: ↑Τετ 28 Νοέμ 2018, 13:56Ας αναπτύξω κάποιες τεχνικές ελέγχου του νου, στην λαϊκή καταναλωτική κουλτούρα.
όπως τίθενται στο βίντεο του Τζο, που είναι ψυχολόγος...
https://www.youtube.com/watch?v=1H1R-8EW4IM&t=1s
Οι καταναλωτές της μαύρης Παρασκευής, κατ'αρχάς στέκονται σε ουρές...
(τουλάχιστον στο εξωτερικό αν όχι εδώ... παρατηρώ το φαινόμενο παγκοσμίως)
λατρεύουν τις ουρές...
Ειτε μέσω του προγράμματος ΜΚ ΟΥΛΤΡΑ, είτε μέσω διαφημίσεων κλπ,
όταν μιλάμε για έλεγχο του νου, εννοούμε ουσιαστικά, έλεγχο συμπεριφοράς.
Διότι ο νους είναι που υπαγορεύει τη συμπεριφορά.
Ο έλεγχος του νου στους καταναλωτές, υπαγορεύει να σπάνε ακόμα και πόρτες...
Το'χουμε δει σε πολλές χώρες. Αλλο απότοκο ελέγχου του νου, ειναι
η υστερία, εμφανής όταν βλέπουμε ανθρώπους να σκοτώνονται για μια θέση πάρκινγκ
ή για μια τηλεόραση. Κάποια προϊόντα προωθούνται ως φτηνότερα και πολύ
πιο συμφέροντα όταν αγοραστούν στη κατάμαυρη σκατοπαρασκευή.
Στο μοντελάκι ελέγχου νου της μαυροπαρασκευής, ο κοσμος ξεχνάει
να διαβάζει ακόμα και τις προδιαγραφές του προϊόντος που αρπάζει από το ράφι.
Ο έλεγχος του νου, κάνει και κάτι άλλο. Παίζει πάνω σε ένα αντίθετο.
Αν το δούμε ιστορικά (πρόσφατης ιστορίας) οι άλλες "μαύρες" μέρες της χρονιάς
είναι α/ η πώληση των σκλάβων που τους έβαζαν σε σειρά για πώληση
τις Παρασκευές, και όντας μαύροι οι σκλάβοι σου "κάθεται" στο κεφάλι
πώς και μαύρος είσαι, και σκλάβος. β/το 1929 που έγινε το μεγάλο κραχ
ήταν "μαύρη" Πέμπτη. γ/ 1987 προέκυψε "μαύρη" Δευτέρα, πάλι με κραχ
του χρηματιστηρίου...
Στα τελευταία δύο ιστορικά σημεία, πολλοί έχασαν το βιος τους.
Η πρώτη τεχνική ελέγχου του νου, είναι η τεχνητή (κατασκευασμένη) έλλειψη.
Είναι λογικό πως αν βάλεις έναν αριθμο ανθρώπων σε ένα κατάστημα
με συγκεκριμένο (και περιορισμένο) αριθμό προϊόντων/αγαθών,
θα γίνει ο κακός χαμός με τη λογική της προσφοράς και της ζήτησης.
Το 2008, ένας υπάλληλος στα καταστήματα Walmart των ΗΠΑ,
καταπατήθηκε μέχρις θανάτου από καταναλωτές. Ο τύπος ήταν μεγαλόσωμος
και το πρόβλημα είναι εμφανές και μεγάλος όταν αυτός ο καταναλωτικός έλεγχος
του νου, γίνεται μανία που αφανίζει κάθε ιχνος στοιχειώδους λογικής και ανθρώπινης
συμπεριφοράς...Δεν είδαν καν ότι ο άνθρωπος έπεσε και καταπατείται, και θα'πρεπε
κάποιος να τον βοηθήσει. Οι τηλεοράσεις, οι υπολογιστές και τα γκατζετάκια,
ήταν πολύ πιο σημαντικά γι'αυτούς. Η κατασκευασμένη έλλειψη λοιπόν,
εξαφανίζει τη λογική σκέψη.
Ποιο είναι το αντίδοτο στην ψευδαίσθηση της κατασκευασμένης έλλειψης;
Οταν είσαι σ'ένα μαγαζί και ένα κοπάδι ανθρώπων να αρπάζει τα κουτιά
λες και δεν υπάρχει αύριο, χωρις καν να επεξεργαστεί το περιεχόμενο τους,
απλά επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου ότι "αυτές δεν είναι οι τελευταίες
τηλεοράσεις στο πλανήτη". Κι ότι μπορεί να βρεις ακόμα καλύτερη τιμή και προϊόν
μέσω διαδικτύου, αργότερα. Διότι η κατασκευασμένη έλλειψη που προωθείται
εκείνη τη μέρα, είναι μια ψευδαίσθηση. Το θέμα είναι πως όταν χάνουμε
την διαδικασία εκλογίκευσης, δεν μπορουμε να το δούμε αυτό, στη στιγμή
της φρενίτιδας.
Η δεύτερη τεχνική ελέγχου του νου, είναι το τελετουργικό της θολούρας...
Οταν ο κόσμος κατασκηνώνει έξω από ένα μαγαζί από βραδύς, μέχρι
να ανοίξουν οι πόρτες, η προσπάθεια και η θυσία που κάνουν, τους προτάσσει
το γεγονός ότι επενδύουν χρονο και προσπάθεια, που θα πρέπει να ανταμειφθεί.
Τα μάτια τους καρφώνονται στις κλειδωμένες πόρτες και τους χώνεται
η σκέψη "κανείς δε θα μπει στο δρόμο μου", ή "πρέπει να προλάβω" κλπ.
Προκύπτει δηλαδή μια έντονη δέσμευση στον καταναλωτή.
λέει κι άλλα... (είπα όσα είπε ως τη μέση του βίντεο)
μπορεί να επανακάμψω. Αν όχι, κι αυτά που τέθηκαν
πιο πάνω είναι αρκετά χρήσιμα για να κατανοήσουμε
σε ποια ψυχολογία μας βάζουν τα λαμόγια της κερδοσοπίας
και της υποδούλωσης... μια ψυχοπαθητική ψυχολογία σε πολλά επίπεδα.
Καλά δεν υπάρχει , δεν υπάρχει.