Ο γύρος του κόσμου με σκάφος 8 μέτρων

[Cloud]

Καλησπέρα , πάει καιρός από τότε που συνδεομουν σχεδόν καθημερινά στα ιδεογραφηματα κάποιοι ίσως να με θυμάστε (ημοουν από τους νεότερους τότε ), διάβαζα τα παλιά άρθρα μου και παρατηρώ το πόσο έχω αλλάξει από τότε , αυτό το άρθρο όμως δεν αφορά το παρελθόν αλλά το μέλλον .

Η αρχή :
Από μικρός ήθελα να γνωρίσω τον κόσμο όπως πραγματικά είναι και όχι μέσα από βιβλία η τον υπολογιστή , εχοντας πάθος για την θάλασσα και λατρεία για την ιστιοπλοΐα αποφάσισα να αγοράσω ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος και να κάνω τον γύρο του κόσμου, μου πήρε 5 χρόνια να καταφέρω να βάλω στην άκρη το ποσό τον 10.000 όπου θα εξασφάλιζε το εισιτήριο για να κάνω τα παιδικά μου όνειρα πραγματικότητα .

Το 2016 και σε ηλικία 23 χρόνον με πολυ κόπο κατάφερα να αποκτήσω το πρώτο μου σκάφος , ένα ιστιοπλοϊκό 8 μέτρων κατασκευασμένο στην Γαλλία το 1984 , το σκάφος αγοράστηκε στην Πρέβεζα και μου πήρε 1 μήνα συνεχής δουλειάς και ένα χρόνο αλλαγών και βελτιώσεων ώστε να το ατοιμασω για το δύσκολο ταξίδι που είχε μπροστά του .
Το σκάφος η αλλιώς η Ναλα όπως είναι το όνομα της είναι ένα ελαφρύ αγωνιστικό ιστιοπλοϊκό σκάφος κατασκευασμένο από πολυεστέρα , πραγμα που το καθορίζει λάθος επιλογή για το.ταξιδι που είχε μπροστά του , δεν θα μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες όμως .
Από το 2016 έως και το 2017 ταξίδεψα μόνος μου όλο το Αιγαίο με σκοπό να γνωρίσω τα νησιά μας, την κουλτούρα τους και να δοκιμάσω το σκάφος και τον εαυτό μου, έχοντας περάσει την δοκιμή με επιτυχία έφυγα από τους Παξούς το τέλη του 2017 με προορισμό τα Κανάρια νησιά και την Καραϊβική ( ένα σχέδιο το οποίο απέτυχε παταγωδώς).
Το πρώτο σκέλος του ταξιδιού από τους Παξούς μέχρι την Μεσίνα , ολοκληρώθηκε χωρίς απρόοπτα και με.την συντροφιά ενός καλού φίλου που αποφάσισε να με συνοδέψει μέχρι την Σαρδηνία και της γάτας μου .
Ο καιρός ήταν δυνατός 6 με 7 μποφόρ από τα πρυμα και παρότι λίγο άβολο το ταξίδι μας ήταν γρήγορο και ασφαλές , την τρίτη μέρα είχαμε περάσει τα στενά της Μεσίνα και αποφασίσαμε να σταματήσουμε στο Volcuno για ξεκούραση, και ανεφοδιασμό .
Το βολκουνο είναι ένα ηφεστιογενες νησί λίγα μίλια βόρεια της Μεσίνα και ανήκει στην Ιταλία , 3 μερες μετά την άφιξη μας και με τα χρονικά περιθώρια να στενεύουν (ο φίλος μου έπρεπε να.προλαβει την πτήση ) αποφασίσαμε να βάλουμε Ρότα για Σαρδηνία παρά τις δυσμενές καιρικές συνθήκες που προέβλεπε το δελτίο καιρού.
Τις πρώτες 2 μέρες είχαμε κύματα βροχής και αέρα και έπρεπε να έχουμε το νου μας συνέχεια στα πανιά.ωστε να.μην χάνουμε ταχύτητα, την τρίτη μέρα ο καιρός χειροτέρεψε και γύρισε σε βορειοανατολικό (κόντρα στην πορεία μας ) και έφτασε τα 7 μποφόρ .
Τα ταξίδια μου στο Αιγαίο και τα.μελτεμια με είχαν προετοιμάσει για δυνατούς ανέμους όμως ποτέ μου δεν περίμενα τέτοια διαφορά στο.υψος κύματος , μέσα σε λίγες ώρες είχαμε αντικαταστήσει την Τζένοα (πλωριό πανί ) με τον φλόκο θυελλης και προσπαθούσαμε να μην μας βγάλει ο καιρός από την πορεία μας , τότε με ενημέρωσε ο φίλος μου στην αλλαγή βάρδιας ότι βάζουμε νερο, του παρέδωσα το τιμόνι και πήγα μέσα να βρω την διαροη.
Το σκάφος έβαζε αρκετά νερά ώστε να χρειάζεται να αδειάζουμε τις σεντινες κάθε μισή ώρα, καθως προσπαθούσα να βρω την διαρροή , μας χτύπησε ένα κύμα.μεγαλυτερο από τα άλλα το σκάφος εγυρε 90 μοίρες (το κατάρτι ακούμπησε θάλασσα )και ο Κώστας εκτοξεύτηκε από την θέση του πηδαλίου στην θάλασσα ήταν τυχερός που είχε ακόμα την λαγουδερα στα χέρια του, το μόνο πράγμα.που τον κρατούσε ενωμένο με.το σκάφος και έσωσε την ζωή του , εγώ από την άλλη όντας μέσα στην καμπίνα πέταξα από την μια άκρη στην άλλη και χτύπησα τα πλευρά μου .
Μέσα κυριαρχούσε ένας χαμός , πιάτα κονσέρβες , φρούτα μαξιλαρια ,όλα στο πάτωμα και να ταξιδεύουν ρυθμικά με.τηννκηνιση του σκάφους , εγώ από την άλλη ξαπλωμένος στο πάτωμα.προσπαθουσα να υπερνηκισω τον πόνο και να ξανά βρω την αναπνοή μου . Θυμάμαι να λέω στον εαυτό μου ότι πρέπει να σηκωθώ και να βοηθήσω τον Κώστα να ξανά ανέβει στο σκάφος πάση θυσία , με.πολυ κόπο κατάφερα να βγω έξω και να τραβήξω τον Κώστα πάνω στο σκάφος , έκανα εμετό τον έδεσα με.το.σκαδος και επεσα στο πάτωμα , μια ώρα.μετα ο Κώστας βρεγμενος μου ανακοίνωσε ότι δεν.μπορει άλλο ,έβαλε τον αυτόματο πιλότο και αφήσαμε το σκάφος μόνο του για τις επόμενες ώρες .
Το πρωί ο καιρός είχε βελτιωθεί κι εγώ μπορούσα να μετακινηθω με μεγάλο πόνο , ανεβάσαμε την μαιστρα ,αλλάξαμε τον φλόκο θυελης με την Τζένοα και το απόγευμα φτάσαμε Σαρδηνία .
Την επόμενη μέρα ο Κώστας πήρε το αεροπλάνο κι εγώ θα συνέχιζα μόνος μου μόλις ένιωθα καλύτερα .
Μια βδομάδα μετά έφυγα με προορισμό την Μαγιόρκα , το ταξίδι κράτησε 3 μέρες με αίθριο καιρό .
Στην Μαγιόρκα ανακάλυψα ότι το σύστημα της τζενοας είχε σπάσει και έπρεπε να το αλλάξω , επίσης αποφασίστηκε να παραγγείλω καινούργια μαιστρα .
Φωτογραφία από Μαγιόρκα πριν φύγω για Γιβραλτάρ


Δύο μήνες μετά την άφιξη μου στην Μαγιόρκα η Μάλαγα ήταν και πάλι έτοιμη να ταξιδέψει , και έβαλα πλώρη για το Γιβραλτάρ, το ταξίδι κράτησε 3 μέρες ήταν Δεκέμβρης όμως και το κρύο και η υγρασία κανανανε το ταξίδι ανυπόφορο.
Φτάνοντας στο Γιβραλτάρ , εσεσα στην ισπανική πόλη λα λινεα ,με σκοπό να ξεκουραστώ και να πάρω προμήθειες για τον Ατλαντικό.
Στο Γιβραλτάρ γνώρισα ένα νέο φίλο (Καμίλ) από την Πολωνία όπου και αυτός ήθελε να κάνει τον γύρο του κόσμου , ταξίδευε όμως με τα πόδια .
Οι χαρακτήρες μας ταιριαζανε και και αποφάσισα να τον πάρω μαζί μου στα Κανάρια .
Φύγαμε από το Γιβραλτάρ με εξαιρετικό δελτίο καιρού (είχα μάθει από τα προηγούμενα λάθη μου).
Οι πρώτες 5 μέρες στον Ατλαντικό πέρασαν χαλαρά , μαγειρεύοντας , βλέποντας τα δελφίνια , και διαβάζοντας βιβλία , την 6 μέρα όμως έλαβα στον μετεωρολογικό σταθμό ένα πολύ δυσοίωνο δελτίο καιρού , κοιτάζοντας την μικρή οθόνη δεν μπορούσα να πιστέψω αυτα που έγραφε "προειδοποίηση για την ναυτιλία :ύψος κύματος 5 με 7 μέτρα άνεμοι 8 με 9 μποφόρ " μην έχοντας άλλη επιλογή και με κοντινότερη ακτή 200 μίλια μακρυά , ξεκίνησα να ετοιμάζω το σκάφος για αυτό που και μέχρι σήμερα είναι η χειρότερη καταιγιδα που έχω περάσει .
Ετοίμασα τον φλοκο θυελλης , ασφαλισα τα πάντα στο κατάστρωμα και στην καμπίνα , έδωσα σωσίβιο στον Καμίλ και του έδειξα πως να δένει τον εαυτό του , κλείδωσα την γάτα μέσα και έβαλα το σωσίβιο μου .
Η ένταση το αέρα ξεκίνησε να δυναμώνει σταδιακά, μέχρι το απόγευμα είχε φτάσει τα 7 μποφόρ και τα κύματα τα 5 μέτρα .
Τότε ξαφνικά ένα κύμα χτύπησε το πηδάλιο , και έσπασε την Λαγουδερά , και 2 φωτοβολταϊκά αμέσως το σκάφος ακυβέρνητο πια γύρισε πλάγια προς τα κύματα (όταν έχεις τα κύματα στα πλάγια κινδυνεύεις να αναποδογυρίσει ς) άρχισα να φωνάζω στον Καμίλ να έρθει έξω να βοηθήσει , πήρα την βοηθητική Λαγουδερά και την τοποθέτησα, και είχαμε.παλι τον έλεγχο αλλά χωρίς αυτόματο πιλότο πια .
Τις 2 επόμενες μέρες αλλάζαμε βαρδιες στο πηδάλιο μέχρι που φτάσαμε το νησί Lanzarote στα Κανάρια και μετά από 4 μέρες ξεκούραση την πολύ Λας Πάλμας στα Γκραντ Κανάρια.
Έχοντας φτάσει αργά πια για να κροσαρω τον Ατλαντικό αποφάσισα να μείνω εκεί για τον επόμενο χρόνο περιμένοντας την κατάλληλη εποχή (Νοέμβριο μέχρι Ιανουάριο) .
Τα σχέδιά μου όμως άλλαξαν και το ενδιαφέρον μου τράβηξε η δυτική ακτή της Αφρικής όπου και ταξίδεψα τον Νοέμβριο του 2018 συνεχίζεται ......

[ArELa]

Συννεφούλη, πραγματικά άλλαξες... μεγάλωσες... απίστευτος έγινες
Είσαι απο τους πρώτους που γράφτηκαν στα ΙΔΕΟ το 2007 (μικρό παιδάκι)
προσωπικά δεν υπήρχε περίπτωση να σε ξεχάσω.


Σε διάβαζα με κομμένη την ανάσα... περιμένω σαν τρελή τη συνέχεια...
ξέρω πόσο άγρια είναι κάποια σημεία στα νερά της δυτικής αφρικής...

Το καλώς μας ξανάρθες είναι λίγο.
Και χαίρομαι που σε ξαναβλέπω, και βρίσκω το ταξίδι της ζωής σου
ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ!!!

Έλειψες, αλλά αποζημίωσες την έλλειψη μ'αυτή την απίστευτη αφήγηση.....

[Isidora]

Τι να σου πω αγόρι μου, έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό..., χαράς στο κουράγιο σου...!!!

[kat_woman]

Τι να σου πω αγόρι μου, έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό..., χαράς στο κουράγιο σου...!!!

Αυτο.
Χωρις άλλα λόγια

[ArELa]

Το λέει η καρδιά του και τον θαυμάζω πολύ γι'αυτό.

[georgeelvismichael_]

Cloud ή μάλλον Κλεάνθη είμαι κι εγώ μαζί σου με όλες μου τις δυνάμεις σε στηρίζω στο ταξίδι σου, ότι χρειάζεσαι να μας το λες. Με τις υπέροχες φωτογραφίες που δημοσιεύεις εδώ https://www.instagram.com/sailingnala/ ταξιδεύουμε και εμείς μαζί σου παράλληλα σε αυτό το μαγευτικό ταξίδι.

[Cloud]

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια αυτήν την στιγμή δεν έχω χρόνο να συνεχίσω την ιστορία , οπότε θα αναρτήσω την συνέχεια την Κυριακή που μας έρχεται.

Αυτήν την στιγμή είμαστε Μαρτινίκα και ταξιδεύουμε για Άγιο Βικέντιο και Γρεναδίνες .

Η Αφρική και το αρχιπέλαγος των bijagos στην Γουινέα Μπισσάου ήταν όντως από τα δυσκολότερα νερά που έχω ταξιδέψει , η ομορφιά και η ανθρωπιά που συναντάς όμως σε ανταμείβουν .

[doctormarkon]

Τα σέβη μου.
Είσαι πολυ μπροστά.

Θα ήθελα να σε βάλω σαν χαρακτήρα σε κάποιο διήγημα.
Με διαφορετική ιστορία.
Μόνο σαν ιδέα για όνειρα που γίνονται πραγματικότητα όταν υπάρχει θέληση.

[ArELa]

Αυτήν την στιγμή είμαστε Μαρτινίκα και ταξιδεύουμε για Άγιο Βικέντιο και Γρεναδίνες .

Δε φτάνει που με έχεις μπριζώσει τρελά να περιμένω τη συνέχεια,
πρόσθεσες και αλάτια στην πληγή της ζήλειας μου !

Δε φτάνει η Αφρική, τώρα κάνεις παιχνίδι και στην Καραϊβική άτιμο παιδίιιιιιιιιιιιιιιιιι

Χτύπα κι άλλο, μπορείς!

[doctormarkon]

Αποφάσισα να μην ξαναχρησιμοποιήσω ΠΟΤΕ τη λέξη ζήλεια.
Θα αγοράσω να ξαναδιαβάσω το μαγικό βιβλίο ΜΠΟΡΕΙΣ του Αντώνη Πισσάνου.
https://www.politeianet.gr/books/978960 ... eis-162978

Μπορεί να μην κάνω ποτέ αυτό που έκανε ο φίλος μας.
Και αυτό είναι επειδή δεν το θέλω τόσο πολύ.
Ή δεν το θέλω ΠΑΝΩ απ όλα όσα άλλα θέλω.

Μου αρέσει όμως να ακούω τέτοιες εμπειρίες.
Μου αρέσει να ακούω για άτομα τολμηρά που ξεπερνούν τα εμπόδια.
Γιατί από τη ζωή λείπουν τέτοια παραδείγματα.
Προβάλλεται η μιζέρια και αυτό κουράζει.

Αυτό σημαίνει θετική σκέψη.
Κάποια άτομα διαμάντια να γίνονται παράδειγμα.
Δεν χρειάζεται να ταξειδέψεις με ιστιοπλοϊκό.
Προπαντός αν δεν είναι το "πάθος" σου.

Είχα ένα θείο που ήταν φευγάτος.
Πρώην μηχανικός στα καράβια, αλλά τα παράτησε, έκανε οικογένεια και ναυάγησε σε μία βιοτεχνία - μαγαζί και έτσι βρέθηκε να πουλάει "κυλότες".
Πήγαμε μια μέρα σπίτι του και τον βρήκαμε να φτιάχνει ένα σκαρί στην αυλή του σπιτιού του.
Λίγους μήνες μετά το αποτέλειωσε.
Του έβαλε μια μικρή καμπίνα με κρεβάτια.
Και μία μηχανή από τα παλιατζίδικα στο Μοναστηράκι.
Όταν ήρθε το "πλήρωμα του χρόνου" μας κάλεσε να ρίξουμε το σκάφος στη θάλασσα να κάνει το "παρθενικό ταξίδι του"
Έβαλε μέσα τη γυναίκα και 3 ανήλικα παιδιά (το ένα προσχολικής ηλικίας) και πήγαν στην Αίγινα.
Το άραξε στη Σουβάλα.
Έμαθε τη δωδεκάχρονη κόρη να το οδηγεί σε μικρές αποστάσεις και κάποια άλλα βασικά.
Άφησε την οικογένεια να κάνει διακοπές για ένα μήνα.
Αν συνέβαινε βέβαια αυτό σήμερα θα του είχαν πάρει τα παιδιά να τα πάνε στο "χαμόγελο".
Τα παιδιά αυτά σήμερα είναι 50+ και ζουν.

Το θείο τον θυμάμαι συνέχεια κάθε φορά που θέλω να μου φτιάξει η διάθεση και να πάει καλά η μέρα.

[ArELa]

Αποφάσισα να μην ξαναχρησιμοποιήσω ΠΟΤΕ τη λέξη ζήλεια.

εγώ δε θα αποφάσιζα κάτι τέτοιο γιατί υπάρχει και η καλώς νοούμενη
ζήλεια, όπως αυτή που ανέφερα πιο πάνω.
Με την καλώς νοούμενη έννοιά της, είναι θεμιτό αλλά και
φυσιολογικό να ζηλεύει ο άνθρωπος κάτι ωραίο...


Η λέξη που δε χρησιμοποίησα ποτέ, ούτε θα χρησιμοποιήσω,
είναι ο φθόνος... αυτή είναι η κακώς νοούμενη ζήλεια, άθλια
σε όλες της τις εκφάνσεις...

[doctormarkon]

Δεν αφησες να εννοηθεί καθόλου κάποια κακώς εννοούμενη ζήλεια.
Απλώς ήθελα να γράψω για τα φωτεινά παραδείγματα ικανά να μου φτιάξουν τη μέρα.
Και τη φτερού όταν βλέπω μου φτιάχνει η μέρα.
Και ένα γείτονα που στα 92 μοιάζει 70 και οδηγεί μηχανάκι.
Και έναν άλλο γείτονα που έφτιαξε αυτοσχέδιο αυτοκίνητο με σασί από αυτοκινητάκι του λούνα παρκ και μηχανή από εξαρτήματα που είχε στην αποθήκη για πέταμα. Μηχανικός αυτοκινήτων μια ζωή και είχε τις γνώσεις.
Και ένα νεαρό φίλο που πάει σε νησί της Ταϋλάνδης το χειμώνα βρίσκει καλοκαίρι εκεί και ζει άρχοντας με εξωτικά φρούτα και μπάνια.
Κάπως φτωχός. Τα καλοκαίρια κάνει αγροτικές δουλειές στην Κρήτη όπου υπάρχει ανάγκη και ζητάνε εργάτες.

[Irene3006]

Speechless που λέμε και στο χωριό μου... Πραγματικά συναρπαστικό, ακραία επικίνδυνο...
Εύχομαι να συνεχίσεις τα ταξίδια σου με ασφάλεια και να απολαύσεις την κάθε στιγμή

[Isidora]

[George vounis]

Κάνε αδερφέ το όνειρο σου πραγματικότητα, αυτό μετράει, καλά ταξίδια να έχεις!!!

[Cloud]

Όσοι ενδιαφέρονται για το την αρχή μπορούν να την διαβάσουν εδώ : viewtopic.php?f=145&t=21136


Έφτασε ο Σεπτέμβρης και η ώρα να συνεχίσω το ταξίδι όχι όμως για την Καραϊβική όπως σχεδίαζα στην αρχή, αλλα για τις ακτές της αφρικής.
οι προσπάθειες μου να βρω εργασία στα Kανάρια ήταν σχεδόν άκαρπες κατάφερα όμως να μαζέψω 3000 ευρώ και αυτά έπρεπε να μου φτάσουν για το φαγητό και τις απαραίτητες επισκευές μέχρι την Μαρτινίκα που ήλπιζα ότι θα βρω δουλειά (δεν τα κατάφερα).
Το σκάφος βρίσκετε σε αθλια κατάσταση, μετά από ένα χρόνο αρόδου τα ίσαλα έχουν γεμίσει με κάθε είδος θαλάσσιας ζωής, από στρείδια έως καβουράκια,το κατάρτι γυμνό πια (τα πανιά τα είχα φυλάξει μέσα για να τα προστατεύσω από τον ήλιο ) το καλύπτει μια μαύρη σκόνη από τον καπνό τον αυτοκινήτωντης μεγαλούπολης ,κανόνισα λοιπόν με το τοπικό καρνάγιο να βγάλω το σκάφος από το νερό με σκοπό να περάσω νέα μουράβια μια ακριβή διαδικασία αλλα άκρως απαραίτητη.


https://imgur.com/7l2oXkL


https://imgur.com/iqzpJ80

μπορούσα να πληρώσω μονο 10 μέρες στο καρνάγιο και μέσα σε αυτό το διάστημα έπρεπε : Να μουραβιασουμε, να κατασκευάσουμε ανεμοτιμονο, να ευθυγραμμίσουμε την μηχανή, και να αλλάξουμε την τσιμούχα του άξονα, με την βοήθεια καινούργιων φίλων ιστιοπλοϊών τα καταφέραμε και 10 μέρες μετά και 2000 ευρώ λιγότερα ήμασταν έτοιμοι για το ταξίδι.
Καθελκύσαμε το σκάφος και μεταφέραμε το σκάφος στον ντόκο όπου θα έμενε 2 μέρες μέχρι να ανεφοδιαστούμε για το ταξίδι


https://imgur.com/NcEvkft

Ο ανεφοδιασμός του σκάφος δεν είναι απλή εργασία, μην ξέροντας τι μας περιμένει στην αφρική αποφασίσαμε να ανεφοδιαστούμε τρόφιμα και νερό για 2 μήνες 3 μέρες μετά όλα ήταν στην θέση τους και το σκάφος έτοιμο πια, , κάναμε το τελευταίο ζεστό μπάνιο για 1 μηνα και είπαμε αντίο σε φίλους.
Με το πρώτο φως τις επομενης μέρας λύσαμε τους κάbους και ξεκινήσαμε για το Zinquinchor ένα χωριο στης όχθες του ποταμού Casamance στην Σενεγάλη όπου μας το είχαν προτείνει διαμάντι τις σενεγάλης.
Η ένταση του area ήταν χαμηλή και 2 μέρες μετά βλέπαμε ακόμα τα βουνά τις τενερίφης πρίμα μας, την τρίτη μέρα ο αέρας έφτασε τα 6 μποφόρ όπου και παρέμεινε μέχρι τον κόλπο της σενεγάλης
Παρα την ένταση του αέρα η γωνια όπου ερχόντουσαν τα κύματα ήταν μπόλικη και η Νάλα σέρφαρε κάθε κύμα χαρούμενα,"ειαμε" όμως άλλο πρόβλημα, παρα την νότια πορεία μας ο καιρός ήταν κρύος και η βάρδιες στο κατάστρωμα απαιτούσαν πολλά ρούχα


https://imgur.com/Pe7sj0l
Στην φωτό η κοπέλα μου (Conceicao) με πλήρες εξοπλισμό για το κρύο


https://imgur.com/KYUM7Cv
10 μέρες μετά βρισκόμασταν στις εκβολές του ποταμού Cassamance, ήταν η πρώτη μου φορα που θα ιστιοπλοουσα σε ποτάμι και το περίμενα πολύ πιο στενό, όμως τα ποταμια στην αφρική είναι τεραστια, τόσο μεγάλα που δυσκολεύτηκα να καταλάβω που βρίσκετε η είσοδος, μαζί την παλίρροια κινηθήκαμε με την μηχανή μέσα στον λαβύρινθο τον ρηχών νερών και του καναλιού μέσα στο ποτάμι,το ποτάμι ήταν ρηχό στην είδοδο αλλα 15 μετρα βαθί σε όλο του το μήκος πράγμα που καθεστησε την πλοηγηση εύκολη.


https://imgur.com/5d7QG9j
Η Tefith κοιμάται στον καναπέ


https://imgur.com/OJyEc1K
η νάλα στην Σενεγάλη

Δεν θα πω ψέματα η Σενεγάλη μας άφησε πολύ πικρή εικόνα,οι υπάλληλοι για τα διαβατήρια ήθελαν μίζα, η Ελληνική πρεσβεία δεν ήθελε να βοηθήσει οποτε μετά από καταγγελία στην αστυνομία και με την βοήθεια τις γαλλικής πρεσβείας σφραγίσαμε τα διαβατήρια φύγαμε 5 μέρες μετά για Γουινέα μπισάου.
Το ταξίδι από την Σενεγάλη στα χωρικά Ύδατα της Γουινέας Μπισσάου είχε κάτι το μαγικό, ο αέρας ήταν μεταξύ 2 με 3 μποφόρ (ο τελείως καιρός για χαλαρή ιστιοπλοΐα ) και το βραδυ μας συνόδευαν πεταλούδες, δεν ξέρω τι δουλειά είχαν οι πεταλούδες τόσο μακρυά από την ακτή αλλα καθόντουσαν στην επιφάνεια του νερού και μόλις περνάγαμε ακολουθούσαν τα πλοϊκά (φώτα) του σκάφους, η βραδύνει βάρδια περνούσε οποτε χαλαρά και προσέχοντας να μην πέσει η γάτα στο νερό όπου είχε βαλθεί να πιάσει ότι πεταλούδα πετούσε.
Φτάνοντας όμως στην Μπισσάου τα πράγματα σοβαρεύουν,τα νερά στην Bissau exoun 2 σοβαρά προβλήματα :1 ο πιο πρόσφατος χάρτης είναι από το 1960 οποτε ο βυθός έχει αλλάξει και 2 έχουν πολύ δυνατά και απρόβλεπτα ρεύματα όπου δεν μπορείς να υπερνίκησις εύκολα


https://imgur.com/We1axMm
Προσπαθώντας να αποφασίσω την καλύτερη πορεία προς την πρωτεύουσα

Μας πήρε 3 μέρες να κατανοήσουμε τις παλίρροιες και να βρούμε την σωστή πορεία esa από τις πολλές διακλαδώσεις του ποταμού μέχρι το νησί Bubaque


https://imgur.com/kuEaSI6
η νάλα στην Bubaque περιμένοντας έλεγχο από το λιμεναρχείο

Μετά την επίσκεψη του λιμεναρχείου, βγήκαμε στην ακτή με το βαρκάκι και επισκεφθήκαμε το γραφείο για να πληρώσουμε τα τέλη, εκεί μάθαμε πως δεν έχουν τράπεζες ούτε ATM οποτε στην ουσία χωρίς την δυνατότητα ανάληψης ήμασταν άφραγκοι.
Για καλή μας τύχη οι άνθρωποι στην Bissau είναι πολύ φιλικοί και μας πήραν υπό την προστασία τους, οποτε για τον επόμενο ενάμισι μηνα κάθε μέρα μας έκανε το τραπέζι η θεία Victoria(όπως την αποκαλούσα) όπου είχε ένα bar στο λιμάνι.


https://imgur.com/QhXDOL1
Οικογένεια όπου μας φιλοξένησε στην σενεγάλη Στην Σενεγάλη


https://imgur.com/fIxpGee
Ηλιοβασίλεμα

Μετά από μια βδομάδα ξεκούρασης στην Bubaque και εφόσον είχαμε λύσει το βιοποριστικό πρόβλημα αποφασίσαμε να Εξερευνήσουμε το αρχιπέλαγος τον Bijagos όπως ονομάζονται να νησιά σε αυτήν την περιοχή, η ιστιοπλοΐα στα νησιά δεν είναι εύκολη, υπάρχουν σχεδόν παντού κρυμμένες ξερες η ύφαλοι και πρέπει να είσαι συνεχεια σε επιφυλακή, όμως οι αποστάσεις είναι μικρές (4 με 6 ) ώρες από αγκυροβόλιο σε αγκυροβόλιο οποτε τουλάχιστον ξεκουράζεσαι.
Για τα νησιά θα μιλήσω στο επόμενο άρθρο αλλα μέχρι τότε παραθέτω μερικές εικόνες :

Ιερή Νήσος Joeie Βιέρα

https://imgur.com/GE1B0SA


https://imgur.com/4l09z6r


https://imgur.com/o7DeVpM


https://imgur.com/c7PQ4x6

Ιερή Νήσος Do Meio

https://imgur.com/OQku9fH


https://imgur.com/QM54J1z


https://imgur.com/XEObpXH


https://imgur.com/o7DeVpM


https://imgur.com/PcGMims

Συγχωρέστε το οποιοδήποτε λάθος, τα κείμενα είναι γραμμένα από κινητό.

[kat_woman]

Φίλε, με αφήνεις άφωνη κάθε φορά...Οι φωτό α-πι-στευ-τες!!

[ArELa]

Καταπληκτικό... μας ταξίδεψες πάλι

Οι άνθρωποι που σας φιλοξένησαν ψυχάρες, υπέροχοι, να είναι καλά...

Οι εικόνες εκπληκτικές.

Δεν ξέρω γιατί τα έβαλες ξέχωρα, πιστεύω πως θα ήταν καλύτερο
αν ήταν όλα σε ενα νήμα για τον μελλοντικό αναγνώστη...

Το ταξίδι-περιπέτεια, συναρπαστικό.

Σε ευχαριστούμε Συννεφούλη και περιμένουμε συνέχεια!

[Cloud]

Δεν έχεις άδικο μπορώ να κάνω εδιτ εδώ , το χώρισα γιατί είναι πολλά που θέλω να γράψω και κάθε νησί έχει διαφορετική κουλτούρα .

[Ypervoreios]

Και εγω ρε γαμωτο θα ήθελα να ταξιδέψω άν όχι τον γύρο του κόσμου ίσως σε μερικές χώρες εκτός Ελλάδος.Αλλα γεννήθηκα με ένα πρόβλημα με το οποίο όταν ταξιδεύω ζαλίζομαι και κάνω εμετό.Το έχω πάθει σε αμάξι/ταξί και λεωφορείο.

[ArELa]

Δεν έχεις άδικο μπορώ να κάνω εδιτ εδώ , το χώρισα γιατί είναι πολλά που θέλω να γράψω και κάθε νησί έχει διαφορετική κουλτούρα .

Ενα νήμα παίρνει και χωράει όσα θέλεις να γράψεις.
Μπορούν να συνενωθούν.

[George vounis]

Όχι τον γύρο του κόσμου δεν μπορώ να κάνω, ούτε το γύρο του Νησιού μου,καλή δηναμη αδερφέ να έχεις ταξιδεύουμε μαζί σου με τής φωτογραφίες σου.

[Cloud]

Δεν έχεις άδικο μπορώ να κάνω εδιτ εδώ , το χώρισα γιατί είναι πολλά που θέλω να γράψω και κάθε νησί έχει διαφορετική κουλτούρα .

Ενα νήμα παίρνει και χωράει όσα θέλεις να γράψεις.
Μπορούν να συνενωθούν.

Να τα ενώσουμε τότε
Σήμερα ανεβάσαμε και το πρώτο μας βίντεο, αν σας αρέσει κάντε εγγραφή στο κανάλι.
Τώρα ψάχνω για δουλειά στην Μαρτινίκα και δυστυχώς δεν έχω προλάβει να γράψω για Αφρική θα ανεβάσω το επόμενο άρθρο αρχές του μήνα .

[doctormarkon]

Δεν θα πω ότι ζηλεύω. Όποιος θέλει μπορεί.
Ίσως όχι ακριβώς το ίδιο αλλά μπορεί όπως μπορεί.

Εγώ δεν μπορώ γιατί δουλεύω.
Κάποιοι ζηλεύουν επειδή έχουμε ακόμα μια δουλειά με καλές αποδοχές σχτικά.
Και μας γνωσσοτρώνε για το λόγο αυτό.

Μια ζωή δεν φτάνει να τα κάνεις όλα.
Οι επιθυμίες πολλές.

[doctormarkon]

Θα μιλήσω για κάποιες εικόνες από τα παιδικά μου χρόνια.
Από τα πολύ μακρυνά παιδικά χρόνια.
Τις φέρνω συχνά στη μνήμη μου.
Όταν ζούσε η μαμά μου τη ρωτούσα και κρατούσα σημειώσεις.

Πηγαίναμε επίσκεψη σε ένα θείο που δούλευε κάποτε ως 2ος μηχανικός στα καράβια.
Είχε οικογένεια με τρία ανήλικα παιδιά το ένα προσχολικής ηλικίας.
Τον βρίσκαμε στην αυλή να φτιάχνει ένα "σκαρί".
Του έβαλε και καμπίνα με κρεβάτια κουκέτες.
Του έβαλε τέλος και μια μηχανή από το Μοναστηράκι μεταχειρισμένη.
Θυμάμαι ακόμα την ημέρα που το έριξαν στη θάλασσα.
Μετά από κάποια δοκιμαστικά εκεί γύρω, ο θείος έβαλε την οικογένεια και τους πήγε στην Αίγινα.
Το άραξε κάπου στη Σουβάλα και εκεί έκαναν διακοπές πάνω από μήνα.
Εκείνος έφευγε τα πρωινά για το μαγαζί.
Έμαθε τη μεγάλη κόρη που ήταν 12 χρονών να το παρκάρει και να το ξεπαρκάρει αν ποτέ χρειαζόταν και εκείνος έλειπε.

Ρώτησα τη μητέρα μου και τώρα το μοναδικό θείο που είναι στη ζωή ή και τα ξαδέρφια μου αν θυμούνται τις αντιδράσεις του κόσμου.
Των συγγενών και των φίλων.
Των γειτόνων.

Θυμάμαι και τη γιαγιά μου που μιλούσε για βρωμιά μόνο δεδομένου ότι έμεναν άπλυτοι πολλές μέρες και τη μπουγάδα και τη λάντζα την έκαναν στη θάλασσα και στα ντους της παραλίας.
Είχαν και σαπούνι που πιάνει στη θάλασσα.


Κράτησα σημειώσεις και ρώτησα την άποψη ανθρώπων αν αυτό γινόταν σήμερα.

ΘΑ ΤΟΥ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

Τότε από κανένα μυαλό δεν πέρασε ότι έβαλε τα παιδιά σε κίνδυνο.
Τα παιδιά 50+ σήμερα έχουν τις καλύτερες αναμνήσεις από την εποχή εκείνη.

Αλλάζω λίγο τα δεδομένα και λέω αν αυτό το έκανε ένας έμπειρος ναυπηγός του ΕΜΠ ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΣ που όμως δεν έβρισκε δουλειά σαν ναυπηγός και χρησιμοποιούσε τις γνώσεις για πάρτη του.
Και πάλι τα του έπαιρναν τα παιδιά για το χαμόγελο και θα του φορούσαν χειροπέδες.

Όχι δεν ζηλεύω κανέναν
Αλλά είναι θλιβερό το γεγονός ότι κάποια πράγματα άλλαξαν προς το χειρότερο.

ΠΟΛΥΥΥΥΥΥΥ χουχούλι και ανημποριά.
Είναι μια πολιτική και αυτή που όμως δεν έχει σχέση με κόμματα.

Η ιστορία που προανέφερα έχει πολλές διαστάσεις και με προβλημάτισε.
Ακόμα με προβληματίζει κάθε στιγμή.

Εγώ δεν θα το έκανα.
Γιατί δεν έχω τις γνώσεις.
Γιατί το κίνητρο δεν είναι τόσο δυνατό που να υπερβαίνει το ρίσκο.
Αλλά όλα είναι ρίσκο.
Ρισκάρουμε κάθε μέρα.

Διαφορετικά να μπούμε στη γυάλα