Ποιος θυμάται τον πόλεμο?

[doctormarkon]

ΚΑΣΣΑΝΔΡΕ Υπάρχει ήδη νήμα σχετικό και μάλιστα είχες κάνει συζήτηση με τον Clash αν θυμάμαι καλά.
Εδώ δεν μιλάμε για Ιστορία με την πραγματική έννοια του όρου αλλά για μνήμες όσων ζουν.
Κάτι μεταξύ ιστορίας και λαογραφίας.

Τα ιστορικά γεγονότα τα ξέρουμε αν και διχάζονται οι απόψεις ανάλογα με τον ιστορικό που τα εξετάζει.
Εχω διαβάσει πολλά και όλα γράφουν διαφορετικά.

Για το πως ήταν οι άνθρωποι και η καθημερινή ζωή τους εξετάζουμε.

Τι δεδομένα υπήρχαν τότε.

Για να μεταφερθούμε στην εποχή εκείνη και να φτιάξουμε το σκηνικό.

Δεν υπήρχε ρεύμα. Πρώτος παράγοντας που κάνει τη διαφορά.
Αν γίνει κάτι και όχι απαραίτητα πόλεμος και βρεθούμε χωρίς ρεύμα φανταστείτε τι θα γίνει.

Το ότι δεν είχαν ρεύμα δεν σημαίνει ότι ήταν σκληραγωγημένοι.
Ήταν όμως οργανωμένοι να ζουν χωρίς ρεύμα.
Είχαν γκαζιέρα ασετυλίνη φανάρι για τα τρόφιμα λάμπες πετρελαίου λυχνάρια.
Ήξεραν από μαγκάλια.

Εμείς εδώ δεν ξέρουμε.
Χτίσαμε τη ζωή μας με βάση το ρεύμα.
Δεν ήταν αρνητικό αυτό.

Μόνο που όταν επαναπαύεσαι στο ρευμα σε περίπτωση που κόβεται θα συμβούν πολλά γιατί λείπει η γνώση και η οργάνωση του να ζεις χωρίς ρεύμα.
Είναι και πρακτικής σημασίας το νήμα αυτό.

Τι κάνεις αν δεν υπάρχει ρεύμα και πως θα προετοιμαστείς για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Τι χρειάζεσαι για να μείνεις χωρίς ρεύμα για μια εβδομάδα.

Λάμπα πετρελαίου.
Λουξ
Ασετυλίνη με μπουκάλα Υπάρχει ποθενά και αν ναι που θα βρούμε.
Μπαταρία αυτοκινήτου στην περίπτωση που είναι απαραίτητο το ρεύμα.
Μπορεί να χρησιμοποιείσει κάποιος την μπαταρία αυτοκινήτου αν έχει συγγενή με οξυγόνο ή με όποια μηχανική υποστήριξη?

[KASSANDROS]

Two-spirited, βλέπω ότι δεν είσαι άσχετος με το θέμα.
Η πραγματικότητα είναι ότι τότε είμασταν ακόμα βρετανικό προτεκτοράτο.
Απ΄την στιγμή που η Ιταλία μπήκε στον Β'Π.Π. τον Ιούνιο του ΄40 κηρύσσοντας τον πόλεμο σε Αγγλία-Γαλλία, ήταν θέμα χρόνου να μας επιτεθεί.
Άλλωστε απ΄το καλοκαίρι του 1940 είχε ξεκινήσει η αγγλο-ιταλική σύγκρουση στην Β.Αφρική και λόγω γεωγραφικής θέσης η Ελλάδα δεν περνούσε απαρατήρητη, πόσο μάλλον απ΄την στιγμή που μόνο στα χαρτιά ήταν ουδέτερη.
Επίσης, η ιταλική επιθετικότητα εναντίον μας δεν ήταν κάτι καινούριο (βλ. γεγονότα της Κέρκυρας το 1923).
Σίγουρα έπαιξε ρόλο και η ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση του Μουσολίνι που ένοιωθε μειονεκτικά λόγω των επιτυχίων του Χίτλερ, και ήθελε και ο ίδιος να επιδείξει κάποιο τρόπαιο. Τελικά, τα έκανε μαντάρα όπου και αν ενεπλάκη.

Φιλοπόλεμος δεν είναι αυτός που κάνει πόλεμο για τον πόλεμο. Κανείς δεν κάνει πόλεμο στα καλά καθούμενα έτσι για την κάβλα του.
Φιλοπόλεμος θεωρείται αυτός που -ανεξαρτήτως των ποικίλων αιτίων ενός πολέμου- αρέσκεται (ή έστω δεν τον χαλάει) να πολεμάει. Τον φτιάχνει το ρίσκο της μάχης και η αδρεναλίνη της ένοπλης σύγκρουσης βρε αδελφέ..

Η όλη στάση του ελληνικού λαού την δεκαετία του '40 καταδεικνύει έναν λαό φιλοπόλεμο. Τότε, γιατί τώρα είμαστε για τα πανηγύρια... μέχρι αποδείξεως του εναντίου τουλάχιστον.

[_Divine_Sinner_]

Και τοτε για τα πανηγυρια θεωρουσαν την γενια απλα αναγκάστηκε να αποδείξει το αντίθετο. Παντα αυτη ειναι η αποψη για την τρεχουσα γενια.

[_Divine_Sinner_]

Κανείς αξιωματούχος δεν 'ηθελε το 40 να παθαίνουν κρυοπαγήματα οι στρατιώτες.
Αλλά δυστυχώς λόγω των κακουχιών (βλ. πολύ βαρύς χειμώνας του 40-41) και των αντικειμενικά δύσκολων συνθηκών της εποχής (παρά το εξαιρετικό έργο της κυβέρνησης Μεταξά), τα κρυοπαγήματα δεν μπορούσαν να αποφευχθούν. Όταν είσαι εβδομάδες ολόκληρες σε θερμοκρασίες υπό του 0, αυτά συμβαίνουν. Δυστυχώς.


Απ΄τον πόλεμο του '40, κερδίσαμε πολλά και χάσαμε πολλά. Δεν ήταν άλλωστε στο χέρι μας να μην εμπλακούμε εφόσον η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο και έπρεπε να αμυνθούμε. Εκτός αν εσύ πιστεύεις ότι έπρεπε να τους πούμε "περάστε", μόνο και μόνο για να αποφύγουμε τον πόλεμο. Λογική ραγιά...

Αυτοί που πολέμησαν θεωρήθηκαν Ήρωες και τιμήθηκαν αναλόγως.
Ανθέλληνες θεωρήθηκαν -ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ- τα κομμούνια που αργότερα επί Κατοχής, κάνανε τα τρισχειρότερα σε βάρος αντιφρονούντων Ελλήνων, φορώντας τον φερετζέ του "αντιστασιακού".. Πίστεψέ με, δεν σε συμφέρει να εμπλάκεις σε τέτοια συζήτηση. Τυγχάνει να ασχολούμαι επισταμένως με το ζήτημα.
Αν όμως επιμένεις, άνοιξε μία σχετική συζήτηση στην ενότητα "Ιστορία" μπας και μάθεις πέντε πράματα. Να πούμε και για τους μαυραγορίτες και για τους κουκουλοφόρους και τα πάντα όλα...

Λες ότι "καλώς δεν είναι σκληραγωγημένοι" οι σημερινοί νέοι.
Οκ, πάω πάσο. Ας γίνουμε τότε όλοι σωρηδόν μπούληδες και βουτυρομπεμπέδες, και στην πρώτη στραβή θα γελάσει με τα χάλια μας όλη η πλάση...

Αφού το πας επί προσωπικού, απλά να σου πω ότι πριν μερικά χρόνια έγινα πατέρας όντας άνεργος. Θα μπορούσα κάλλιστα να "οχυρωθώ" πίσω απ΄την έλλειψη εργασίας και να πω "δεν κάνω παιδιά γιατί δεν έχω δουλειά". Αλλά δεν το έκανα. Δεν λέω ότι είμαι αλάνθαστος (απέχω έτη φωτός από αυτό), αλλά τουλάχιστον κάτι έκανα. Πιθανότατα θα μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο, αλλά εδώ δεν θα συζητήσω προσωπικά θέματα με αγνώστους.


Το ζήτημα της υπογεννητικότητας δεν έχει να κάνει ΜΟΝΟ με το οικονομικό σκέλος.
Αυτό θα ίσχυε αν οι δείκτες γεννητικότητας ήταν ικανοποιητικοί για την ανανέωση του πληθυσμού (ήτοι: άνω του 2,1 παιδιά κατά μ.ο. ανά γυναίκα αναπαραγωγικής ηλικίας) στην προ-κρίσης εποχή, και κατέρρεαν λόγω της οικονομικής κρίσης.
Όμως το πρόβλημα της υπογεννητικότητας έχει αρχίσει να υφίσταται στην ελληνική κοινωνία εδώ και πολλές δεκαετίες. Οι ρυθμοί γεννήσεων ήταν χαμηλοί απ΄τις δεκαετίες των παχιών αγελάδων ακόμα. Απλά, η μνημονιακή κρίση χειροτέρεψε ραγδαία την ήδη προβληματική κατάσταση. Ήταν στραβό το κλήμα, το'φαγε και ο γαιδαρος.

Το να επιδιώκεις μια καλύτερη ζωή με καλύτερες συνθήκες δεν σημαίνει ότι είσαι κωλοέλληνας.

Ο χαρακτηρισμός "κωλόελληνες" δεν απορρέει από αυτό. Ποτέ δεν είπα κάτι τέτοιο. Είναι προφανές ότι δεν κατάλαβες.

Οχι αυτο που επρεπε ειναι να μην εχουν λογους να μας επιτεθούν εξ αρχης. Ποια ήταν η στρατηγική σημασία της Ελλάδας για τον άξονα;
Μηδενική θα έλεγα. Ο μόνος λόγος που μας επιτέθηκαν ήταν επειδή ξέρανε ότι ημασταν δεμένοι στο άρμα των Βρετανών.
Ηθελαν να εκμηδενισουν μια πιθανη απειλη, αν δεν μας θεωρουσαν απειλη δεν θα ειχαν κανεναν λογο να επιτεθουν.
Η γειτονικη τουρκια πχ κρατησε αληθινη ουδετεροτητα (οκ παρέκκλινε λίγο υπέρ των Γερμανων) και ουτε γατα ουτε ζημια. Ούτε κατοχή είχε ούτε τίποτα. Απλα εμεις διαχρονικα ήμασταν προτεκτοράτο ξένων δυνάμεων σε αντίθεση με τους Τούρκους.
Ομως και παλι να δεχτουμε τα δεδομενα και να πουμε. οκ οτι εγινε εγινε και μπηκαμε σε πολεμο. Προφανως το να θεωρεις πιο συμφερον να μπεις σε πολεμο (απο αποψης ελευθεριας, εθνικης ανεξαρτησιας κλπ) ΔΕΝ σε κανει φιλοπολεμο. Ο φιλοπολεμος κανει πολεμο για τον πολεμο οχι πολεμο για να αμυνθει.

Ξερω πεντε πραγματα. Αν με διαψευσει πχ ο Δημελλην που ειναι η ιδιοτητα του (ιστορικος) θα παω πάσο εννοειται γιατι δεν τιθεται θεμα συγκρισης. Αλλα εγω το ειδα πως ως χωρα εκεινη την περιοδο υποφέραμε τα πάνδεινα για να κανουν τους μαγκες οι ξενοι.

[Dhmellhn]

Μόνο που όταν επαναπαύεσαι στο ρευμα σε περίπτωση που κόβεται θα συμβούν πολλά γιατί λείπει η γνώση και η οργάνωση του να ζεις χωρίς ρεύμα.
Είναι και πρακτικής σημασίας το νήμα αυτό.

Τι κάνεις αν δεν υπάρχει ρεύμα και πως θα προετοιμαστείς για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Τι χρειάζεσαι για να μείνεις χωρίς ρεύμα για μια εβδομάδα.

Λέξη κλειδί: επαναπαύεσαι. Η υπογράμμιση δική μου. Ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες της αφθονίας, προ κρίσης, είχαμε ξεφύγει. Αλλά και τώρα, μετά από 7 χρόνια στον γύψο, δεν εννοούμε οι περισσότεροι να ξεκολλήσουμε από την πολυθρόνα. Το ρεύμα είναι ευλογία αλλά παράλληλα και κατάρα εάν βασίζεσαι στο ότι θα το έχεις δεδομένο. Επιπλέον, ο όλος σχεδιασμός αυτού του άθλιου κράτους δεν περιλαμβάνει καμμία εκπαίδευση των πολιτών του έναντι εκτάκτων καταστάσεων (πόλεμος, θεομηνίες, σεισμοί κ.λ.π). Δηλαδή σοβαρά τώρα, πόσοι γνωρίζουν που βρίσκονται τα καταφύγια σε περίπτωση πολεμικής συρράξεως; Αν τα διατηρούν και αυτά. Πόσοι ξέρουν τι να πράξουν για να δώσουν τις πρώτες βοήθειες; Και ο κατάλογος της ολικής αγνοίας μας διαρκώς μεγαλώνει.

Τἐλος, πέραν των άνωθι, υπάρχει και μία ακόμη παράμετρος, η οποία διέβρωσε σε μέγιστο βαθμό την ετοιμότητά μας. Συνοψίζεται στην παντελώς ηλίθια πατσιφιστική αλλά και συνάμα ουτοπική αντίληψη περί ειρήνης και συναδέλφωσης των λαών. Πρόκειται για μία βλαμμένη θεωρία η οποία βρίσκεται στον αντίποδα της πραγματικότητος και αντίκειται στον κανόνα της επιβίωσης.

Άλλο ἐνα ιστορικό παράδειγμα είναι ο 11ος αιών στο βυζαντινό κράτος, όπου γραφικοί και ανίκανοι αυτοκράτορες, όπως ο Κωνσταντίνος Δούκας προώθησαν την επικίνδυνη και ταυτόχρονα αυτοκτονική αντίληψη περί της διαρκούς ειρήνης η οποία επιτρέπει τον εφησυχασμό και την ενασχόληση με άλλα πράγματα που δεν έχουν σχέση με τον πόλεμο. Η συνέχεια αυτής της εντελώς βλακώδους πεποιθήσεως κατέληξε στην εμφάνιση και στο ρίζωμα των τουρκικών φύλων στην Μικρά Ασία.

Επομένως, οδηγός μίας πολιτείας, εάν θέλει να συνεχίσει να υπάρχει, δεν μπορεί να είναι άλλος από τον ακόλουθο: "Ώσπερ εν σώματι κεφαλή, ούτως εν πολιτεία στράτευμα."

[_Divine_Sinner_]

Λαμβανοντας ομως ως δεδομενο οτι αυτα συμβαινουν στην κοινωνια μας θα πρεπει να κοιταξουμε τι θα κανει ο καθενας μας σε ατομικο επιπεδο για να επιβιωσει σε δυστοπικες συνθηκες οι οποιες θεωρω πιο απιθανο να ειναι σε επιπεδο συρράξεως. θα είναι μάλλον σε επίπεδο ακραιας φτωχειας (η οποια εχει αρχισει να μπαίνει στην ζωη μας) και κοινωνικών αναταραχών.
Σε στυλ. μας ξεζουμιζουν την χωρα και στο τελος αναγκαζομαστε (με μια αθλια κυβερνηση) να κοψουμε δραχμες χωρις αντικρυσμα. Μενουμε μονοι μας μαζι με οσους μουσουλμανους μας φερανε. Παγώνουν οι εισαγωγες φαρμάκων φαγητων πετρελαιου κλπ. Ο μεσος πολίτης ή οσοι ανησυχουμε για το θεμα θα πρεπει να κοιταξουμε πως θα επιβιωσουμε.

[AnonymosEreynhths]

Όσο αφορά την σκληραγώγηση.
Ναι μεν παλιότερα,έλλειψη τεχνολογίας και άλλων διευκολύνσεων, ο κόσμος ήταν πιο σκληραγωγημένος λόγω των αγροτικών εργασιών αλλά και τις καθημερινότητας.
Οι γυναίκες το ίδιο σκληραγωγημένες. Κουβαλούσαν νερό από μακρυά..έπλεναν τα ρούχα τους...στις βρύσες που είχαν και κοπάνες...κουβαλούσαν κλάρες, κοτσάνια σε μεγάλες ποσότητες στην πλάτη τους μια ζωή...

Σήμερα η έννοια της σκληραγώγησης έχει αλλάξει ριζικά λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής.
Στην επαρχία υπάρχει ακόμη η σκληραγώγηση αν θες να φας ότι σου προσφέρει η φύση ή να κάψεις ξύλα το χειμώνα ή να κάνεις διάφορες άλλες δουλειές που θέλοντας ή μη θα στάξεις μέχρι η χοληστερίνη να ..εξατμιστεί.

Στην πόλη τι είδους σκληραγώγηση μπορεί να λάβει κάποιος;
Το γυμναστήριο είναι ένας τρόπος να κρατηθείς σε φόρμα και να μείνεις σχετικά υγιεις σε συνδυασμό με τη διατροφή αλλά σε καμία περίπτωση σκληραγωγία. Δεν είναι το ίδιο πράγμα να σηκώνεις 50 κιλά σε επίπεδο μέρος και άλλο να τα σηκώνεις με καρότσι ή στον ώμο και να πας στην ανηφόρα...

Ωστόσο η σκληραγώγηση δεν έχει να κάνει μόνο με το σώμα πιστεύω. Η σκληραγώγηση έχει να κάνει με το πνεύμα. Και όπου υπάρχει ισχυρή θέληση ακολουθεί-υπακούει και το σώμα.
Το πρόβλημα είναι να ανακαλύψουμε το τι δύναμη έχει ο καθένας μας μέσα στου.
Αυτός κανείς δεν το γνωρίζει. Γιατί τι να τα κάνεις τα μπράτσα αν είσαι δειλός μέσα σου; Δεν έχει καμία αξία.
Ο παππούς μου έλεγε και κάτι άλλο.
Τότε οι παλιοί έλεγαν στους πατεράδες τους κ.οκ ότι αν συμβεί κάτι δεν θα είστε έτοιμοι. Μετά ήρθε ο πόλεμος και αποδείχθηκε λάθος ότι τους έλεγαν.

Υπάρχει μεν μια αποβλάκωση στην Ελληνική κοινωνία για πολλά θέματα. Υπάρχουν αρκετά λάθος επιλογές όλα αυτά τα χρόνια αλλά επειδή ποτέ δεν είδαμε πως αντιδράμε σαν κοινωνία σε κάτι....ας μην βιαστούμε να βγάλουμε σίγουρα συμπεράσματα.

Κατά τα άλλα Κάσσανδρε σε πρότεινα εκεί που τα χώνεις στην Ελληνική κοινωνία και συμφωνώ μαζί σου διότι περιγράφεις μια κατάσταση υπαρκτή.
Άλλο πράγμα το ότι έχουμε μερίδιο ευθύνης σαν Ελληνική κοινωνία... αλλά επειδή έξω γνωρίζουν ότι λίγο πολύ έχουμε γίνει παρτάλια και ψάχνουμε μια ζωή βύσματα να μας βολέψουν...πετάμε τα σκουπιδάκια μας όπου λάχει...έχουμε τις κομματικές νεολέρες έξω από τα πανεπιστήμια να μας κάνουν κουμάντο στην εκπαίδευση και μετά επικαλούμαστε την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης χαχαχα ..όλα αυτά τα γνωρίζουν έξω, οι πάσης φύσεως εχθροί μας μαζί και με άλλα πολλά πιο χοντρά...και σοβαρά...μας πατάνε στον κάλο. Μας κάνουν ότι θέλουμε λόγο της δικής μας ηλιθιότητας που μας δέρνει και αδυνατούμε να δούμε έξω από τον κόσμο μας. Μετά έρχεται η Παγκοσμιοποίηση να μας ισοπεδώσει. Βλέπεις λαός που είναι ξέφραγο αμπέλι δεν έχει καμία ελπίδα να αντέξει μπροστά στις αλλαγές που συντελούνται...
Το θέμα εδώ είναι να αποκτήσουμε αυτογνωσία σε αυτά τα θέματα και να μην στρίβουμε από την άλλη λόγω του εγωισμού μας ή επειδή θίγεται το γόητρο μας σαν λαός.
Οι παραπάνω ΚΑΡΑυπαρκτές περιπτώσεις εντός της Ελληνικής κοινωνίας μαζί με άλλες πολλές είναι και ο λόγος που γινόμαστε εύκολα χειραγωγήσμοι απέναντι σε τροικες κλπ καλοθελητές.

Δεν πιστεύω ότι ωφελεί κανέναν αυτή τη στιγμή να ανατρέξουμε στο παρελθόν μας για να δούμε αν σκότωσαν πιο πολλούς οι κομμουνιστές ή οι δεξιοι...ή ποιος ήταν ο προσκυνημένος ή όχι...
Απ την ιστορία μας πρέπει να βλέπουμε τα λάθη μας και να προχωρήσουμε ενωμένοι σαν γροθιά μπροστά και όχι πίσω. Μόνο έτσι θα έχουμε ελπίδα.

AnonymosEreynhths Υποψήφιος Βουλευτής με το κόμμα ''Ενωμένη Γροθιά"....σε ένα παράλληλο σύμπαν.

[_Divine_Sinner_]

Όσο αφορά την σκληραγώγηση.
Ναι μεν παλιότερα,έλλειψη τεχνολογίας και άλλων διευκολύνσεων, ο κόσμος ήταν πιο σκληραγωγημένος λόγω των αγροτικών εργασιών αλλά και τις καθημερινότητας.
Οι γυναίκες το ίδιο σκληραγωγημένες. Κουβαλούσαν νερό από μακρυά..έπλεναν τα ρούχα τους...στις βρύσες που είχαν και κοπάνες...κουβαλούσαν κλάρες, κοτσάνια σε μεγάλες ποσότητες στην πλάτη τους μια ζωή...

Σήμερα η έννοια της σκληραγώγησης έχει αλλάξει ριζικά λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής.
Στην επαρχία υπάρχει ακόμη η σκληραγώγηση αν θες να φας ότι σου προσφέρει η φύση ή να κάψεις ξύλα το χειμώνα ή να κάνεις διάφορες άλλες δουλειές που θέλοντας ή μη θα στάξεις μέχρι η χοληστερίνη να ..εξατμιστεί.

Στην πόλη τι είδους σκληραγώγηση μπορεί να λάβει κάποιος;
Το γυμναστήριο είναι ένας τρόπος να κρατηθείς σε φόρμα και να μείνεις σχετικά υγιεις σε συνδυασμό με τη διατροφή αλλά σε καμία περίπτωση σκληραγωγία. Δεν είναι το ίδιο πράγμα να σηκώνεις 50 κιλά σε επίπεδο μέρος και άλλο να τα σηκώνεις με καρότσι ή στον ώμο και να πας στην ανηφόρα...

Ωστόσο η σκληραγώγηση δεν έχει να κάνει μόνο με το σώμα πιστεύω. Η σκληραγώγηση έχει να κάνει με το πνεύμα. Και όπου υπάρχει ισχυρή θέληση ακολουθεί-υπακούει και το σώμα.
Το πρόβλημα είναι να ανακαλύψουμε το τι δύναμη έχει ο καθένας μας μέσα στου.
Αυτός κανείς δεν το γνωρίζει. Γιατί τι να τα κάνεις τα μπράτσα αν είσαι δειλός μέσα σου; Δεν έχει καμία αξία.
Ο παππούς μου έλεγε και κάτι άλλο.
Τότε οι παλιοί έλεγαν στους πατεράδες τους κ.οκ ότι αν συμβεί κάτι δεν θα είστε έτοιμοι. Μετά ήρθε ο πόλεμος και αποδείχθηκε λάθος ότι τους έλεγαν.

Υπάρχει μεν μια αποβλάκωση στην Ελληνική κοινωνία για πολλά θέματα. Υπάρχουν αρκετά λάθος επιλογές όλα αυτά τα χρόνια αλλά επειδή ποτέ δεν είδαμε πως αντιδράμε σαν κοινωνία σε κάτι....ας μην βιαστούμε να βγάλουμε σίγουρα συμπεράσματα.

Κατά τα άλλα Κάσσανδρε σε πρότεινα εκεί που τα χώνεις στην Ελληνική κοινωνία και συμφωνώ μαζί σου διότι περιγράφεις μια κατάσταση υπαρκτή.
Άλλο πράγμα το ότι έχουμε μερίδιο ευθύνης σαν Ελληνική κοινωνία... αλλά επειδή έξω γνωρίζουν ότι λίγο πολύ έχουμε γίνει παρτάλια και ψάχνουμε μια ζωή βύσματα να μας βολέψουν...πετάμε τα σκουπιδάκια μας όπου λάχει...έχουμε τις κομματικές νεολέρες έξω από τα πανεπιστήμια να μας κάνουν κουμάντο στην εκπαίδευση και μετά επικαλούμαστε την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης χαχαχα ..όλα αυτά τα γνωρίζουν έξω, οι πάσης φύσεως εχθροί μας μαζί και με άλλα πολλά πιο χοντρά...και σοβαρά...μας πατάνε στον κάλο. Μας κάνουν ότι θέλουμε λόγο της δικής μας ηλιθιότητας που μας δέρνει και αδυνατούμε να δούμε έξω από τον κόσμο μας. Μετά έρχεται η Παγκοσμιοποίηση να μας ισοπεδώσει. Βλέπεις λαός που είναι ξέφραγο αμπέλι δεν έχει καμία ελπίδα να αντέξει μπροστά στις αλλαγές που συντελούνται...
Το θέμα εδώ είναι να αποκτήσουμε αυτογνωσία σε αυτά τα θέματα και να μην στρίβουμε από την άλλη λόγω του εγωισμού μας ή επειδή θίγεται το γόητρο μας σαν λαός.
Οι παραπάνω ΚΑΡΑυπαρκτές περιπτώσεις εντός της Ελληνικής κοινωνίας μαζί με άλλες πολλές είναι και ο λόγος που γινόμαστε εύκολα χειραγωγήσμοι απέναντι σε τροικες κλπ καλοθελητές.

Δεν πιστεύω ότι ωφελεί κανέναν αυτή τη στιγμή να ανατρέξουμε στο παρελθόν μας για να δούμε αν σκότωσαν πιο πολλούς οι κομμουνιστές ή οι δεξιοι...ή ποιος ήταν ο προσκυνημένος ή όχι...
Απ την ιστορία μας πρέπει να βλέπουμε τα λάθη μας και να προχωρήσουμε ενωμένοι σαν γροθιά μπροστά και όχι πίσω. Μόνο έτσι θα έχουμε ελπίδα.

AnonymosEreynhths Υποψήφιος Βουλευτής με το κόμμα ''Ενωμένη Γροθιά"....σε ένα παράλληλο σύμπαν.

Νομιζω πως και το να μοιραζεις φυλλαδια πιτσαριας στον δενδροποταμο, επειδη ΠΡΕΠΕΙ να το κανεις για να ζησεις. και να κινδυνευεις και απο τους γυφτους αλλα και απο τους μπατσους (γιατι εναν σουγια θα τον κουβαλας μαζι σου). Ειναι μια μορφη σκληραγώγησης. Και το λεω ως απλο παραδειγμα. Ο μεσος πολιτης ειναι παντα σε επιφυλακή μην του κλεψουν την τσαντα μην του την πεσει καμια συμμορια ή πρεζόνια κλπ κλπ. Οκ δεν ήμαστε και νεα υορκη σε αυτο το θεμα αλλα ειναι σοβαρο.
Επισης στην πολη εκτος απο γυμναστηρια για να κανεις βαρη κλπ μπορεις να βρεις ευκολα γυμναστηρια για να μαθεις MMA ή Krav maga κλπ που ειναι γνωσεις που θα χρειαστουν σε περιοδους αναταραχής. Αυτο δεν το βρισκεις ευκολα στην επαρχια ουτε εχεις δυνατοτητα επιλογης. Πρέπει βέβαια να εχεις τα κατάλληλα φράγκα εστω για 30-40 ευρω εξτρα το μηνα για την συνδρομη (αυτη τη στιγμη δεν τα εχω. παλιοτερα εχω κανει παγκρατιο).

[AnonymosEreynhths]

Κανονικά ούτε αυτό θα έπρεπε.Δηλαδή να φοβάσαι για την ζωή σου στο δρόμο...
Άλλο θέμα αυτό όμως.
Νομίζω σε τέτοιες περιπτώσεις το κράτος θα έπρεπε να κάνει υποχρεωτική την εκμάθηση πολεμικών τεχνών για να μπορεί ο καθένας να προστατευτεί ατομικά από κινδύνους που αναφέρεις.

[Dhmellhn]

Ξερω πεντε πραγματα. Αν με διαψευσει πχ ο Δημελλην που ειναι η ιδιοτητα του (ιστορικος) θα παω πάσο εννοειται γιατι δεν τιθεται θεμα συγκρισης. Αλλα εγω το ειδα πως ως χωρα εκεινη την περιοδο υποφέραμε τα πάνδεινα για να κανουν τους μαγκες οι ξενοι.

Το θέμα είναι ενδιαφέρον και άπτεται των διεθνών σχέσεων ενός κράτους. Θα ήταν προτιμότερο το συγκεκριμένο να το συζητήσουμε στην ενότητα της Ιστορίας. Εν τάχει, όμως, το νεοελληνικό κράτος από το 1824 έως το 1947 ήταν στην αγγλική σφαίρα επιρροής. Επέλεξα το 1824, όχι τυχαία, αλλά διότι είναι το έτος που η προσωρινή ελληνική κυβέρνηση πήρε το πρώτο δάνειο της εξάρτησης (επισήμως οι ιστορικοί αποκαλούν και τα 2 δάνεια ως δάνεια της ανεξαρτησίας) από αγγλικούς τραπεζικούς οίκους. Εάν πάμε, τώρα, στο 1940 θα πρέπει να επισημάνουμε ότι παρά το γεγονός αυτό η Γερμανία δεν ενδιαφέρονταν, τουλάχιστον άμεσα, για την Ελλάδα. Ήταν η Ιταλία που με δικές της ενέργειες επεδίωξε να επεκταθεί στην ελληνική επικράτεια. Μάλιστα ο Χίτλερ έψεξε με προσβλητικό τρόπο τον Μουσολίνι για αυτή του την ενέργεια. Αυτό που προκάλεσε, όμως, τους Γερμανούς ήταν η απόβαση των Βρετανικών στρατευμάτων στον ελλαδικό χώρο. Η Γερμανία θα μπορούσε να ανεχθεί μία ουδέτερη Ελλάδα, όχι όμως Βρετανούς στρατιώτες σε αυτή, πολλώι δε μάλλον την παρουσία της αγγλικής αεροπορίας η οποία θα μπορούσε με βάση την Βόρεια Ελλάδα να χτυπήσει τις ρουμανικές πετρελαιοπηγές στο Πλοέστι, οι οποίες ήταν οι μοναδικές που εφοδίαζαν τον γερμανικό στρατό με καύσιμα. Αυτή είναι η ψυχρή ιστορική αλήθεια.

[KASSANDROS]

Ανώνυμος Ερευνητής έγραψε:
Ωστόσο η σκληραγώγηση δεν έχει να κάνει μόνο με το σώμα πιστεύω. Η σκληραγώγηση έχει να κάνει με το πνεύμα. Και όπου υπάρχει ισχυρή θέληση ακολουθεί-υπακούει και το σώμα.
Το πρόβλημα είναι να ανακαλύψουμε το τι δύναμη έχει ο καθένας μας μέσα στου.
Αυτός κανείς δεν το γνωρίζει. Γιατί τι να τα κάνεις τα μπράτσα αν είσαι δειλός μέσα σου; Δεν έχει καμία αξία.

Πάρα πολύ σωστή παρατήρηση. Η ψυχική και πνευματική σκληραγώγηση είναι σημαντικότερη της σωματικής.
Το ζητούμενο δεν είναι να έχει κάποιος μπράτσα ή να είναι γενικώς γυμνασμένος.
Μπορεί σε μία δεδομένη οριακή στιγμή, να δεις μπρατσωμένους τύπους με κολλητά μπλουζάκια, τατουάζ και ύφος "γαμώ και δέρνω" να ψάχνουν το πρώτο αεροπλάνο για τας Ευρώπας...

[_Divine_Sinner_]

Ανώνυμος Ερευνητής έγραψε:
Ωστόσο η σκληραγώγηση δεν έχει να κάνει μόνο με το σώμα πιστεύω. Η σκληραγώγηση έχει να κάνει με το πνεύμα. Και όπου υπάρχει ισχυρή θέληση ακολουθεί-υπακούει και το σώμα.
Το πρόβλημα είναι να ανακαλύψουμε το τι δύναμη έχει ο καθένας μας μέσα στου.
Αυτός κανείς δεν το γνωρίζει. Γιατί τι να τα κάνεις τα μπράτσα αν είσαι δειλός μέσα σου; Δεν έχει καμία αξία.

Πάρα πολύ σωστή παρατήρηση. Η ψυχική και πνευματική σκληραγώγηση είναι σημαντικότερη της σωματικής.
Το ζητούμενο δεν είναι να έχει κάποιος μπράτσα ή να είναι γενικώς γυμνασμένος.
Μπορεί σε μία δεδομένη οριακή στιγμή, να δεις μπρατσωμένους τύπους με κολλητά μπλουζάκια, τατουάζ και ύφος "γαμώ και δέρνω" να ψάχνουν το πρώτο αεροπλάνο για τας Ευρώπας...

Μα δεν ειναι τυχαίο ότι ξόδεψαν τοσο χρονο και κόπο για να κανουν αυτο το "στυλ" δεν διαφερουν και πολυ απο μια ανασφαλη γυναικα ή απο εναν ανασφαλη αντρα που καταφευγει σε πλαστικες και γινεται στο τελος ενα τερας.
Δεν καταδικαζω τις πλαστικες αλλα την υπερβολη.

[OTTO]

Η όλη στάση του ελληνικού λαού την δεκαετία του '40 καταδεικνύει έναν λαό φιλοπόλεμο.

Μπορείς να το τεκμηριώσεις; Αμφιβάλλω. Αν μία στο εκατομμύριο μου το τεκμηριώσεις, τότε θα εξακολουθώ να δηλώνω φιλειρηνιστής/αντιπολεμικός. Διότι αν ο Καμμένος είπε ένα πράγμα σωστό στη θητεία του ως υπουργός, αυτό δεν ήταν άλλο από το "ουδέποτε υπήρξαμε φιλοπόλεμος λαός".

Τότε, γιατί τώρα είμαστε για τα πανηγύρια...

Υπάρχουν εκατοντάδες λόγοι, που αν τους συνοψίζαμε σε έναν, θα καταλήγαμε στο ότι δεν υπάρχει υπερηφάνεια. Ιδού μερικοί από τις εκατοντάδες που συντελούν στο να μην έχουμε υπερηφάνεια (και όποιοι έχουν, την έχουν για λόγους ιστορικούς, όπως εγώ):

1) Μόλις παρουσιάζεσαι στο στρατό, η πρώτη λέξη που ακούς είναι "πουστόνεο".
2) Αντί να μαθαίνεις πως να αμύνεσαι και να πολεμάς, τόσο σε ατομικό επίπεδο (αυτοάμυνα) όσο και σε ομαδικό (τακτικές πολέμου), μαθαίνεις γόπικγκ και σκούπινγκ.
3) Αντί να προπονείσαι, μαθαίνεις πώς να περνάς ατελείωτες ώρες είτε σε αγγαρείες, είτε προσποιούμενος ότι είσαι απασχολημένος με αγγαρείες.
4) Οι ανώτεροί σου σου συμπεριφέρονται λες και πάντα έχεις να κρύψεις μια ενοχή, λες και εσύ είσαι ο εχθρός της πατρίδας. Είσαι όργανο και σε κατηγορεί ο υπόδικας για απίστευτα πράγματα, κι εσύ, ενώ τα έχεις κάνει όλα στην ΕΝΤΕΛΕΙΑ (γιατί και το ήθελες, και έχεις τα προσόντα όντας μορφωμένος), είσαι υποχρεωμένος να επιχειρηματολογήσεις επι δέκα λεπτά, επικαλούμενος χωρία από τα κείμενα περί ευθυνών του οργάνου (δεν θυμάμαι πως λεγόταν), ώστε τελικά να ταπώσεις με "ευγενικό" τρόπο τον υπόδικα και να σε αφήσει στην ησυχία σου (χωρίς βεβαίως να σου ζητήσει συγγνώμη για τις ψευδείς κατηγορίες που σου εξαπέλυσε). Και μετά σε ρωτούν "ηθικό"; Κι εσύ πρέπει να πεις "ακμαιότατο".
5) Το να έχεις ανωτερούς σου τους αποτυχημένους της πρώτης λυκείου. Πρώην συμμαθητές σου που δεν κατάφεραν να περάσουν την πρώτη λυκείου γιατί τεμπέλιαζαν και κατέληξαν ΕΠΟΠ για να βγάλουν ένα μεροκάματο, ενώ εσύ όχι μόνο ήσουν ικανός να βγάλεις το λύκειο αλλά και να σπουδάσεις γιατί είχες the balls (εξαιρούνται σπανιότατες περιπτώσεις της τότε δεκαετίας λόγω φτώχειας και εκτάκτων αναγκών). Και να σου δίνουν ταπεινωτικές εντολές τύπου μάζεψε τη γόπα που πέταξα πιο πριν, ή καθάρισε την τάδε τουαλέτα στελεχών, κι εσύ να υπακούς, λες και είναι καλύτεροι από σένα αυτοί που δεν μπορούσαν να περάσουν την πρώτη λυκείου.
6) Το να σε βάζουν στην ίδια θέση με ένα σωρό αγράμματους, που συχνά είναι δύσκολο να έχεις υπό έλεγχο ακόμα και ως όργανο, και να σε αντιμετωπίζουν σαν να είσαι του ίδιου επιπέδου.
7) Στις βολές πεζικού, αντί να μάθουμε διάφορα ας πω είδη βολών, κάνουμε αποκλειστικά βολές ξαπλωτοί (δεν θυμάμαι πως λέγεται η στάση).
8) Το να έχουμε απαρχαιωμένες τεχνολογίες, κι από αυτές, να εκπαιδευόμαστε στο 10% των δυνατοτήτων τους (και αν).
9) Το να μην έχουμε ελληνική πολεμική βιομηχανία, ώστε να καμαρώνουμε τα δικά μας (ελληνικής εμπνεύσεως και κατασκευής) όπλα.
10) Το να έχεις ως βασική ειδικότητα το τέντωμα του κρεβατιού, λες και αν δει ο τούρκος το κρεβάτι τέντα, θα το βάλει στα πόδια.
11) Το να ετοιμάζεσαι για έξοδο και να σου λένε τα μορφωμένα επόπια "αν δεν γαμήσεις να μην γυρίσεις"... επιπεδάρα λέμε...

κλπ κλπ

Με λίγα λόγια θεωρώ πως πάσχει σε μεγάλο βαθμό η ηγεσία του στρατου, εδώ και δεκαετίες. Μπορεί σε έκτατη ανάγκη να ανταπικριθούν άριστα, να κάνουν θαύματα, δεν το γνωρίζω, αλλά σε επίπεδο εκπαίδευσης απλών στρατιωτών, είναι για τα πανηγύρια. Μετά αναρωτιόμαστε τι φταίει.

[AnonymosEreynhths]

Μπράβο ΟΤΤΟ. Μέσα σε 10 προτάσεις παρουσίασες την κατάντια των ένοπλων δυνάμεων.
Ακόμη και στην περίπτωση που υποθετικά ήμασταν προετοιμασμένοι ψυχολογικα για μια πολεμική σύρραξη η παντελής ανικανότητα και η απαρχαιωμένη εκπαίδευση του Ε.Σ αποτελεί ένα σημαντικό εμπόδιο.
Δεν είναι τόσο αναγκαία η υποχρεωτική στράτευση κατά τη γνώμη μου όσο η εξέλιξη και η εκπαίδευση στις ένοπλες δυνάμεις.

Για να καταλάβουμε τις διαφορές. Υπηρέτησα ΕΛΔΥΚ. η μέρα με τη νύχτα σε σχέση με την Ελλάδα.
Όχι απλά κάναμε βολές και τέλος. Αλλά πριν κάνουμε ο καθένας έγραφε διαγώνισμα αναλόγως την ειδικότητα του αφού είχε διαβάσει πριν τα σχετικά με το όπλο του κλπ. (Αν έγραφε κάτω από 15 κράτηση μέσα στο σ/κ γιαυτό όλοι διάβαζαν αν ήθελαν να βγουν)
Γνωρίζαμε με ακρίβεια τφ/ελεύθεροι σκοπευτές κλπ τα πάντα για τον οπλισμό μας.
Δεν μας κάνανε απλά ένα ΤΑΕ για να συγκεντρωθούμε. Αλλα ΤΑΕ στο τάδε μέρος. Και έπρεπε να πάμε με την ομάδα μας και ο καθένας να δίνει τις εντολές που έπρεπε μέσα στην ομάδ.
Είχαμε σοβαρή εκπαίδευση σε σχέση με την εκπαίδευση στην Ελλάδα.

Αλλά δυστυχώς οι απαρχαιωμένες τεχνολογίες δεν έλειψαν.
Μάθαμε πως να πολεμούμε και να αμυνόμαστε σε επιδείξεις ισχύος απέναντι απο την πράσινη γραμμή και απέναντι από Τουρκικά φυλάκια με εβδομάδα ΒΟΠ (βολές πεζικού,μαυροσκούφιδων, όλμιστών και με τον κυπριακό στρατό.). Κάναμε βολή αέρος στη θάλασσα εκεί να δεις την δυσκολία....

Πήραμε μια μικρή γεύση του τι θα πει επιβίωση στην ύπαιθρο επί 2 εβδομάδες σχοινάκια υπό αντίξοες συνθήκες (η θερμοκρασία στην Κύπρο το καλοκαίρι ξεπερνά τους 40-42 της Ελλάδας).

Κατά τα άλλα είχαμε πολλές συμπεριφορές όπως τις περιγράφεις.
Οι αγγαρείες γινόντουσαν με σειρά προτεραιότητας.
Αυτά.

Ο μοναδικός λόγος που θα πήγαινα ξανά στρατό στην Κύπρο δίχως δεύτερη σκέψη θα ήταν πρώτον για τις Κύπριες και δεύτερον για τις βραδυνές βολές με διόπτρα πάνω στα 50αρια,στα mg3 και στο hk11 (α και την μπύρα ΚΕΟ που έχει η κύπρος δεν παίζεται ... και για εκείνο το μαγαζάκι κοντά στην πράσινη γραμμή δεξιά από την Λύδρας το μοναδικό μαγαζάκι τότε που είχε καρέκλες έξω και ήσουν χύμα όπως στην Ελλάδα...διότι οι υπόλοιπες καφετέριες...σταρμπακς,κοστα καφε κλπ όλα μέσα στη χλυδα και μη μου απτου selfservice)
Έμαθα πράγματα στο στρατό που μου είναι χρήσιμα και σήμερα.
Η πειθαρχία είναι το βασικό αν θες να κάνεις οτιδήποτε. Δεν εννοώ πειθαρχία με στρατιωτικά πρότυπα αλλά πειθαρχία προσαρμοσμένη στον τρόπο ζωή του καθενός για να πετύχει αυτό που έχει θέσει ως στόχο στη ζωή του.

[KASSANDROS]

OTTO έγραψε:
Διότι αν ο Καμμένος είπε ένα πράγμα σωστό στη θητεία του ως υπουργός, αυτό δεν ήταν άλλο από το "ουδέποτε υπήρξαμε φιλοπόλεμος λαός".

Καλά, αφού το είπε ο Καμμένος, τι να πούμε και μεις οι πτωχοί τω πνεύματι...


Στα υπόλοιπα που λες για τον στρατό συμφωνώ απολύτως.
Στις ειδικές δυνάμεις υπηρέτησα, και έχω μία εικόνα της κατάστασης.

[OTTO]

OTTO έγραψε:
Διότι αν ο Καμμένος είπε ένα πράγμα σωστό στη θητεία του ως υπουργός, αυτό δεν ήταν άλλο από το "ουδέποτε υπήρξαμε φιλοπόλεμος λαός".

Καλά, αφού το είπε ο Καμμένος, τι να πούμε και μεις οι πτωχοί τω πνεύματι...

Είπα "ένα πράγμα", το οποίο συνεπάγεται ότι τον θεωρώ άθλιο σε όλα τα άλλα. Τι δεν κατάλαβες; Είναι επιχείρημα αυτό;

Αντώνυμε, μια χαρά εκπαίδευση είχες, μη μιλάς!

[KASSANDROS]

Εγώ τον θεωρώ άθλιο γενικώς και παντελώς ανίκανο να διατυπώσει τέτοιους ιστορικούς ισχυρισμούς.

Επί του θέματος: Όταν ένας λαός πολεμάει -και εν πολλοίς αλληλοσκοτώνεται- με τέτοια λύσσα επί 9 συναπτά έτη, ε τότε δεν τον λες και ειρηνόφιλο.

Και καλά το 40-41 δεχτήκαμε εισβολή οπότε αμυνθήκαμε.
Αυτά όμως που έγιναν κυρίως επί Κατοχής αλλά και αργότερα το 1946-49, δείχνουν έναν λαό με το μαχαίρι στα δόντια, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Κακώς όμως εστίασα μόνο στην δεκαετία του '40. Όλη η ελληνική ιστορία είναι γεμάτη πολέμους. Δεν είναι τυχαίο αυτό.

[OTTO]

Για μένα, φιλοπόλεμος είναι πρωτίστως εκείνος που επιδιώκει επιθετικό πόλεμο. Δευτερευόντως, φιλοπόλεμος είναι εκείνος που ενώ ξέρει ότι δεν μπορεί να κάνει επιθετικό πόλεμο, ευελπιστεί μήπως και κάποιος εχθρός κάνει μαγκιά, ώστε να μπορεσει να τον πολεμήσει, έστω αμυντικά. Έχουμε μερικά τέτοια "λουλούδια" στον τόπο μας, ευτυχώς ελάχιστα. Οι περισσότεροι, δείχνοντας αξιέπαινη ψυχραιμία (ειδικά στο ναυτικό και στην αεροπορία μας), αποδεικνύουν καθημερινώς την αγάπη τους προς την ειρήνη.

Ο σκοπός μας θα πρέπει πάντα να είναι το να μη γίνει πόλεμος. Αυτό δεν συνεπάγεται πώς η μόνη άλλη οδός είναι ο ραγιαδισμός. Αντιθέτως υπάρχει και η λύση της διπλωματίας, αλλά κυρίως της χρήσης άλλων συσχετισμών στη στρατηγική (πχ να δείχνεις στον άλλον τις απώλειες που θα πάθει αν τολμήσει, ώστε να μην τολμήσει, δηλαδή το να είσαι σε θέση να του θυμίζεις το κόστος που θα έχουν οι πράξεις του στον ίδιον).

Στην τελική, αν ένας πόλεμος μπορεί να αποτραπεί (επαναλαμβάνω χωρίς να οδηγηθούμε σε ραγιαδισμό), τότε αυτό θα συνιστά σεβασμό και τιμή προς τη ζωή του στρατιώτη. Για παράδειγμα, όταν οι τούρκοι μπούκαραν στην κύπρο το 74, έδειξαν πρωτίστως το πόσο "σεβάστηκαν" την ατομική ζωή του τούρκου στρατιώτη, καθότι είχαν πολλές απώλειες. Στην ουσία τσαλαπάτησαν και εξευτέλισαν τους τούρκους στρατιώτες τους, ασχέτως αν θεωρούν ότι νίκησαν. Πούλησαν δηλαδή τις ζωές των παιδιών τους, ώστε να διεκδικήσουν ένα κομμάτι γης που δεν τους ανήκε. Αίσχος εις το τετράγωνο.

Εγώ ουδέποτε υπήρξα φιλοπόλεμος, και θέλω να πιστεύω ότι αυτό συμβαδίζει με τη στάση του έθνους μου διαχρονικά (αν και υπάρχουν κάποιες μελανές σελίδες στην ιστορία μας).

[_Divine_Sinner_]

Για τα περι στρατου δεν θα εκφρασω αποψη γιατι δεν πηγα. Απο οτι μου λενε αλλοι που πηγαν ειναι οπως τα λεει ο ΟΤΤΟ αλλα οκ.
Οσον αφορα το "φιλοπολεμος" και "φιλειρηνιστής" νομίζω οτι κολάτε στους ορισμους ενω λετε το ιδιο πραγμα (δηλαδη ορίζετε αντι να επικοινωνείτε). Το θεμα ειναι οτι καθε λογικο ον μπαινει σε μια βιαιη αντιπαραθεση εχοντας εξαντλησει καθε αλλη λογικη λυση. Αν αυτο τον κανει φιλοπολεμο (επειδη τελικα μπορει να μπει σε πολεμο) ή φιλειρηνιστή (επειδη θεωρει τον πολεμο τελευταια λυση)-εγω ειμαι με το δευτερο- είναι ανευ ουσιας αφου επικοινωνείτε το ιδιο πράγμα.

[Dhmellhn]

Η σωστή διατύπωση για τους Έλληνες του 1940 είναι ότι ήταν ετοιμοπόλεμος λαός. Το επίθετο φιλοπόλεμος παραπέμπει αλλού.

Όσο για τις αναφορές του Όθωνος περί του τι πραγματικά συμβαίνει στον ελληνικό στρατό συμφωνώ.

Τώρα, η πνευματική σκληραγώγηση σαφώς και πρέπει να συμβαδίζει με την σωματική. "Νους υγιής εν σώματι υγιές" έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες θέλοντας να τονίσουν την αρμονική συνεξάσκηση εν σώματι τε και πνεύματι. Ο πόλεμος ξεκινά από την νοητική-πνευματική σφαίρα και καταλήγει στην ένοπλη σύγκρουση. Ανάμεσά τους μεσολαβούν διάφορα άλλα είδη πολέμου. Μήπως να υπενθυμίσω ποια είναι η πνευματική άσκηση στην οποία υποβάλλονται οι Έλληνες τις τελευταίες δεκαετίες; Πολύ απλά τους ασκείται αφόρητη προπαγανδιστική πίεση, από το νηπιαγωγείο έως τα βαθειά γηρατειά, ώστε να αποδεχτούν τα εκφυλισμένα ιδεολογικά ρεύματα της παρηκμασμένης Δύσης. Το αποτέλεσμα είναι η παραγωγή γραικύλων και νεογενιτσάρων. Κορυφαίο επίτευγμα του ελλαδικού εκπαιδευτικού συστήματος είναι τα αλβανά τα οποία ποζάρουν στον φακό όντες υπερήφανοι για την "ελληνική τους" παιδεία. Πρόκειται για την ίδια παιδεία την οποία θα αποκτήσουν μετά από λίγα χρόνια τα λαθρομεταναστόπουλα για τα οποία κόπτονται οι γνωστοί χρήσιμοι ηλίθιοι ψευτοπροοδευτικοί να πάνε στο σχολείο. Ένα σχολείο σφηγκοφωλιά των εθνομηδενιστών οι οποίοι έχουν την ιδεολογική ηγεμονία.

upload pics

[doctormarkon]

Δεν είναι θέμα προπαγάνδας και μάλιστα σχολικής.
Την προπαγάνδα ξέρεις να την κρίνεις ή να μην τη δεχτείς.
Ούτε καν προπαγάνδα της τηλεόρασης.

Κάποιο πολύ συνηθισμένο και πολυπαιγμένο στο ίντερνετ άρθρο δείχνει τα χαρακτηριστικά μιας γενιάς παιδιών της γενιάς του 40 ίσως και εγγονών. Μέσα εκεί είναι και η δική μου γενιά.

Ας το βάλω σε βίντεο γιατί έγινε και βίντεο αν και κυκλοφορεί σαν κείμενο.



Για αυτούς που γεννήθηκαν πριν το 80 ή σε άλλα πριν το 86.
Βάζουν και τις παραλλαγές τους.

Όπως ότι καθόμασταν στον ήλιο χωρίς αντηλιακό με δείκτη 50.
Χτυπούσαμε και μας έβαζαν λίγο κόκκινο και οι γονείς μας δεν διώχθηκαν για εγκληματική αμέλεια.

Βέβαια ούτε εγώ προσωπικά ούτε ο κατά πολύ μεγαλύτερος αδερφός μου παίζαμε σε αλάνες. Ούτε ο άντρας μου. Όσοι μέναμε δίπλα σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας δεν βγαίναμε σε αλάνες και τα παιδικά μας χρόνια ήταν όπως και των παιδιών μας. Σπίτι διάβασμα, επιτραπέζια (φιδάκι, μονόπολη) και κάποιοι φίλοι έφτιαχναν πειρατικούς σταθμούς και το σπίτι τους γινόταν κέντρο διερχομένων.

Περιγράφει μία κατάσταση που διαφέρει από τη σημερινή.

Ο κόσμος έγινε φοβισμένος και δεν ξέρω που οφείλεται αυτό.
Οι ίδιοι που σαν παιδιά και έφηβοι έπαιζαν στις αλάνες είναι οι ίδιοι που σήμερα φοβούνται και τον ίσκιο τους.

Πως προέκυψε αυτός ο φόβος και ποιος θυμάται την εποχή που ήταν παιδί και έκανε όλα αυτά.

Άλλο τότε?

Πολύς φόβος και μάλιστα χωρίς λόγο.
Και αυτός ο φόβος μεταδίδεται στα παιδιά.

Ας λάβουμε υπόψη και το γεγονός ότι αρκετά μεγάλος πληθυσμός ζουν με χάπια τα οποία θα παίρνουν ισόβια. Για θυρεοειδή, για χοληστερίνη, για υπέρταση, τα ψυχολογικά κλπ κλπ. Βλέπεις 40 χρονών και παίρνουν φάρμακα. Και δεν εννοώ ντεπόν ασπιρίνες κλπ αλλά αυτά που τα παίρνει κάποιος για πάντα.
Χειραγώγηση μέσω ιατρικής που δεν έχει να κάνει με καμιά προπαγάνδα εθνομηδενισμού.
Δεξιοί αριστεροί όλοι μπλεγμένοι και εξαρτημένοι με χάπια.
Για ποια σκληραγωγία μιλάμε?

Και δεν είναι καλοπέραση και βόλεμα αλλά μια αδράνεια με ιατρική συνταγή.

Γίναμε και πολύ φρόνιμοι και νομοταγείς και αυτό εξάτμισε τη δημιουργικότητα.
Όποιος είναι δημιουργικός και αυτοσχεδιάζει θεωρείται τρελός ή τουλάχιστον αντικοινωνικός που κάνει του κεφαλιού του.

Ζούμε με κανόνες και πάντα καραδοκεί ο φόβος μη διωχθούμε επειδή ξεφύγαμε από τον κανόνα ή τις νόρμες.

Μοιάζουμε με τρόφιμους ψυχιατρείου και στα ψυχιατρεία δεν σκληραγωγούνται προς την κατεύθυνση να γίνουν σωστοί πολίτες όταν απολυθούν αλλά όλες οι πρακτικές που πολλές φορές περιλαμβάνουν και σωματικές δοκιμασίες έχουν στόχο να παραμείνει ο τρόφιμος εξαρτημένος και να εσωτερικεύσει τους κανόνες.
Όμως έξω από τους τοίχους ενός ιδρύματος ισχύουν άλλα δεδομένα και κανόνες και κανείς δεν θα τον επιβραβεύσει επειδή στρώνει το κρεβάτι του σωστά και γρήγορα.

[AnonymosEreynhths]

Ας λάβουμε υπόψη και το γεγονός ότι αρκετά μεγάλος πληθυσμός ζουν με χάπια τα οποία θα παίρνουν ισόβια. Για θυρεοειδή, για χοληστερίνη, για υπέρταση, τα ψυχολογικά κλπ κλπ. Βλέπεις 40 χρονών και παίρνουν φάρμακα. Και δεν εννοώ ντεπόν ασπιρίνες κλπ αλλά αυτά που τα παίρνει κάποιος για πάντα.
Χειραγώγηση μέσω ιατρικής που δεν έχει να κάνει με καμιά προπαγάνδα εθνομηδενισμού.
Δεξιοί αριστεροί όλοι μπλεγμένοι και εξαρτημένοι με χάπια.
Για ποια σκληραγωγία μιλάμε?

Και εδώ η λύση είναι η άσκηση/σκληραγωγία αλλά και η ''εκπαίδευση'' του νου. Να δουλεύει το μυαλό να είναι σε εγρήγορση. Ναι τα χάπια όλα όσα παίρνει ο κόσμος έχουν παρενέργειες γνωστές και...άγνωστες.

Ο δυτικός τρόπος ζωής προστάζει μια χαλαρή ζωή με πολύ καθισιό και άλλου είδους διατροφή-σίγουρα όχι αυτή της μεσογειακής...
Είναι τα πρότυπα...Άπαξ και συνηθίσεις όπως έχουμε κάνει όλοι μας μηδενός εξαιρουμένου...δύσκολα ξεσυνηθίζεις...
Όλα παίζουν ρόλο, όλα είναι μια αλυσίδα.

Γίναμε και πολύ φρόνιμοι και νομοταγείς και αυτό εξάτμισε τη δημιουργικότητα.
Όποιος είναι δημιουργικός και αυτοσχεδιάζει θεωρείται τρελός ή τουλάχιστον αντικοινωνικός που κάνει του κεφαλιού του.
Ζούμε με κανόνες και πάντα καραδοκεί ο φόβος μη διωχθούμε επειδή ξεφύγαμε από τον κανόνα ή τις νόρμες.
Μοιάζουμε με τρόφιμους ψυχιατρείου και στα ψυχιατρεία δεν σκληραγωγούνται προς την κατεύθυνση να γίνουν σωστοί πολίτες όταν απολυθούν αλλά όλες οι πρακτικές που πολλές φορές περιλαμβάνουν και σωματικές δοκιμασίες έχουν στόχο να παραμείνει ο τρόφιμος εξαρτημένος και να εσωτερικεύσει τους κανόνες.
Όμως έξω από τους τοίχους ενός ιδρύματος ισχύουν άλλα δεδομένα και κανόνες και κανείς δεν θα τον επιβραβεύσει επειδή στρώνει το κρεβάτι του σωστά και γρήγορα.

Εναλλακτικά μπορούμε να αρπάξουμε την ''Παρδάλα" του λήσταρχου Γιαγκούλα και να ξεκινήσουμε ότι και αυτός σε ηλικία 25 ετών...Φυσικά με άλλο τρόπο...η αναφορά είναι προφανώς συμβολική και έχει να κάνει με το θάρρος να αλλάξει κάποιος τα πράγματα.

[_Divine_Sinner_]

Το ενα δεν αναιρει το αλλο. Προφανως και το να κοψεις τα χαπια ειναι ανοησια ομως δεν υπαρχει ιατρος (εκτος αν εισαι πια τοοοσο βαρια περιπτωση) που θα πει οχι στην άσκηση.

[doctormarkon]

Στην Κατοχή δεν υπήρχε π.χ Αλτσχάιμερ ούτε καρκίνος.
Και αυτά που λένε για τέταρτη ηλικία είναι βλακείες.
Ότι οι άνθρωποι ζουν πολύ κλπ.

Η προγιαγιά μου πέθανε στην κατοχή σχεδόν από πείνα.
Ήταν 110 χρονών σε πλήρη διαύγεια.
Μόνο που ζητούσε να φάει χυλό από αλεύρι λίγο πριν πεθάνει.
Σούγλι το έλεγαν.

Στην Άνδρο δεν είχαν κακουχίες.
Στα χωριά των ναυτικών ζούσαν πολύ καλύτερα απ ότι εμείς τώρα.
Πριν τα ναυάγια τουλάχιστον.
Είχαν κτήμα 10 στρέμματα φάρμα με κάποια ζώα.
Είχαν ραδιόφωνο και τα σπίτια ήταν τεράστια και τίγκα γεμάτα.
Δεν ήταν συνηθισμένοι να κάνουν βαριές δουλειές.
Μετά το ναυάγιο ήρθαν τα πάνω κάτω.
30 ναυάγια έγιναν και τα χωριά γέμισαν μαυροφορεμένες γυναίκες.

Το μυθιστόρημα Μικρά Αγγλία ήταν ακριβώς η ζωή στο χωριό την εποχή της κατοχής και πριν.
Η ζωή δεν διέφερε και πολύ από τη δική μας. Εκείνοι ζούσαν πολύ καλύτερα πριν τον πόλεμο και τα ναυάγια.

[Dihnekhs]

Για μας δεν παίζει ρόλο, το γεγονός πώς θα φύγουμε, γιατί αυτή είναι η φυσική μας κατάληξη. Το ζήτημα είναι το πώς επιλέγει καθένας να φύγει. Κάποιοι διαλέγουν να βάλουν τέλος στην ζωή τους με δική τους βούληση (αυτοχειρία). Κάποιοι άλλοι έχουν άλλες πεποιηθήσεις.... Επιλέξαμε να μην κυνηγάμε τους γιατρούς και τα τσεκ απ, αλλά κάνουμε άλλες πνευματικές και ψυχικές αναζητήσεις... Συγκλονίστηκα όταν για σχεδόν 10 χρόνια έπαιρνα το σκατοχάπι της οστεοπόρωσης (επειδή είχα παρουσιάσει 30% οστεοπόρωση σε 3 σπονδύλους, λόγω 8μηνης κατάκλησης από την μέση) και πήγα στην οδοντίατρο και μου είπε πως αν δεν το κόψω δεν μπορεί να μου κάνει εξαγωγή δοντιού λόγω του σκατοχαπιού... Από τότε, 2011, δεν έχουμε ξαναπατήσει σε προληπτικές- κλινικές εξετάσεις.. ...και τι έγινε;; Είμαστε και οι δυο σχεδόν ίδια ηλικία 56-57 χρονών. Νοιώθουμε μια χαρά, είμαστε ευτυχισμένοι και ζούμε το σήμερα κάθε μέρα.... Αν είναι νάρθει θε να ρθεί αλλιώς θα προσπεράσει....