Δία μου...

[ArELa]

Το νήμα για τα ζωάκια μας http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 232#p11232 το άνοιξες εσύ γλυκιά μου ψυχή... οι φωτογραφίες σου εκεί δεν φαίνονται πια, αλλά εδώ θα φανουν κάμποσες...

και πρώτη απόλες, η αγαπημένη μου...



αυτή που ακόμα με ανατριχιάζει όταν τη βλέπω, γιατί είναι τόσο "ανθρώπινη" η έκφρασή σου...
και σ'όλη τη διάρκεια της ζωής σου, ήσουν τόσο πιο "ανθρώπινος" κι από εμάς, καρδιά μου...

Πέρσι σαν σήμερα, μας έφυγες και μάτωσε η καρδιά μας...
Πέρσι ήταν μέρα παγερή, σήμερα ζεστή και υγρή. Τι σημασία έχει...
Εσύ μπορεί να έφυγες, μπορεί να ήρθε και ο Άδης να μας απαλύνει τον πόνο,
αλλά ποτέ δεν έφυγες από την καρδιά μας και ποτέ δεν θα φύγεις.
Ήσουν λατρευτός καν αν υπάρχουν σκύλοι άγγελοι, σίγουρα είσαι ανάμεσα σ'αυτούς...

[nigma]

[ArELa]

[ArELa]

Κι αυτό από την κόρη μου... που η μισή της ζωή σχεδόν ήταν μ'εκείνον δίπλα της...




Με συγκίνησε πολύ... αλλά κάθε λέξη της σ'αυτό το ποστ και μια μεγάλη αλήθεια...

Στεησουλίνι μου...

[promitheas14]

Γούφ!
Ἐμένα ποιός θά μέ υἱοθετήσει;
Γνωρίζω ὅτι ἡ τοποθέτησή μου πιθανῶς νά προκαλέσει ἀντιδράσεις.
Πολύ καλό εἶναι πού δημιουργεῖται σιγά σιγά καλή σχέση μεταξύ τοῦ ζωϊκοῦ καί τοῦ ἀνθρώπινου βασιλείου. Τά ζῶα θυμίζουν στόν ἄνθρωπο τήν χαρά τῆς ὕπαρξης χωρίς ἰδιοτέλειες καί σκοπιμότητες.
Ὅμως δέν μποροῦν νά προχωρήσουν πάνω ἀπό τό συναισθηματικό ἐπίπεδο.
Τό ζητούμενο γιά τόν ἄνθρωπο αὐτήν τήν ἐποχή εἶναι νά ὑπερβῆ (καβατζάρει) τό συναισθηματικό σῶμα καί τά ἡνία νά τά ἀναλάβει τό νοητικό, κάτι πού δέν βοηθάει ἡ παρέα μέ τά ζῶα.
Ἄλλος στόχος, ἐπίσης, εἶναι ἡ δόμηση ὀρθῶν σχέσεων μέ τούς γύρω. Σήμερα παρατηρεῖται ἡ στροφή πρός τά ζῶα ὡς ὑποκατάστατο (κοινωνικῆς) σχέσης, καθώς ὅλοι ἔχουμε εἰισπράξει πολλές πληγές ἀπό τίς σχέσεις μας. Γι'αὐτό καταφεύγουμε στά ζῶα.

[delfini05]

Δεν είναι αντίδραση μα απλή ενημέρωση.
Ο Δίας δεν ήταν καταφύγιο.
Δεν ήταν μια θύμηση για τη χαρά της ύπαρξης χωρίς ιδιοτέλειες και σκοπιμότητες.

Ήταν ένα πλάσμα ιδιαίτερο.

[doctormarkon]

Δεν συμφωνώ με την τοποθέτηση του Προμηθέα.
Δεν έχω κατοικίδιο γιατί σημαίνει ευθύνη και θέλει πολύ αγάπη και φροντίδα και είμαι πολύ πιεσμένη.
Επίσης λείπω πολλές ώρες χωρίς κανείς να είναι σπίτι και θα ήταν πολύ άσχημο για ένα ζώο να μένει μόνο με τις ώρες.
Έχω ασχοληθεί με ενυδρεία αλλά τώρα το έχουμε άδειο αλλά στολισμένο και με το υπόστρωμα να περιμένει τους κατοίκους του

Όμως τα ζώα τα λατρεύω. Ο Δίας ήταν γλυκύτατος.
Να ζείτε πολλά χρόνια ευτυχισμένοι και να τον θυμόσαστε.

Τα ζώα δεν είναι μόνο για τους μοναχικούς και για τους απογοητευμένους που έχουν πληγωθεί από τους ανθρώπους.
Είναι και για οικογένειες.
Ένα μέλος της οικογένειας με κάπως ιδιαίτερες ανάγκες.

Σε τίποτα δεν εμποδίζει την εξέλιξη του ανθρώπου.

Αν γίνεται υποκατάστατο τότε είναι κάπως άσχημη κατάσταση.

Με χαλάνε οι εικόνες και τα βίντεο που δείχνουν σκυλάκια να περπατάνε στα δύο πόδια και να τους βάζουν φουστανάκια και σκουλαρίκια.
Τα ζώα είναι ζώα και δεν χρειάζονται στολίδια και φουστάνια.

[ArELa]

Γούφ!
Ἐμένα ποιός θά μέ υἱοθετήσει;

....

Γνωρίζω ὅτι ἡ τοποθέτησή μου πιθανῶς νά προκαλέσει ἀντιδράσεις.

προκάλεσε ήδη. Αν περίμενες εντονότερες από μένα, δεν θα δεις ένταση
συναισθηματικού τύπου... το πήρα αλλιώς (και στην πράξη, όχι μόνο στα λόγια προσπαθώντας
να μην αναλώνω συναίσθημα σε κατεύθυνση που υπάρχει απροθυμία να "εισπραχθεί"...)

Θα σχολιάσω, όμως ορμώμενη από το συναίσθημα που μου δημιουργούν τα ζώα.

Πολύ καλό εἶναι πού δημιουργεῖται σιγά σιγά καλή σχέση μεταξύ τοῦ ζωϊκοῦ καί τοῦ ἀνθρώπινου βασιλείου

.
Καλά το ξεκίνησες...

Τά ζῶα θυμίζουν στόν ἄνθρωπο τήν χαρά τῆς ὕπαρξης χωρίς ἰδιοτέλειες καί σκοπιμότητες.

Θυμίζουν σ'αυτόν που τα κουβαλάει μέσα του, αλλά τα καταχώνιασε σε κάποια γωνιά.
Αυτοί που δεν είχαν ποτέ τους τέτοια χαρά, δεν παραδειγματίζονται καν, αφού δεν έχουν
τον κώδικα να το μεαφράσουν...

Ὅμως δέν μποροῦν νά προχωρήσουν πάνω ἀπό τό συναισθηματικό ἐπίπεδο.

Κάνεις λάθος. Πρώτον διότι αντιλαμβάνεσαι τη νόηση μόνο με όρους ανθρώπινους (όπως
δηλαδή την χρησιμοποιούμε-και συχνότατα κακοποιούμε εμείς) και δεύτερον διότι
δεν συνυπολογίζεις καθόλου τον διαισθητικό παράγοντα, που είναι συχνά πυκνά δυνατότερος
αυτού των ανθρώπων. Αυτά τα δύο, κάνουν το δούναι και λαβείν στη σχέση ανθρώπου ζώου (και συγκεκριμένα σκύλου μιας και το'φερε η κουβέντα αυτού του τόπικ) αξιόλογη με ισάξιους τους βασικούς δότες και παραλήπτες.

Τό ζητούμενο γιά τόν ἄνθρωπο αὐτήν τήν ἐποχή εἶναι νά ὑπερβῆ (καβατζάρει) τό συναισθηματικό σῶμα καί τά ἡνία νά τά ἀναλάβει τό νοητικό, κάτι πού δέν βοηθάει ἡ παρέα μέ τά ζῶα.

1/ διαφώνησα παλιότερα και θα συνεχίσω να διαφωνώ μαζί σου με τον τρόπο που αντιμετωπίζεις το συναίσθημα, καθότι με τον τρόπο αυτό, χάνεις μια μεγάλη ενεργειακή δυνατότητα που ούτε καν αντιλαμβάνεσαι, όπως χάνεις κι ένα σημαντικό σκαλοπάτι προς την ανέλιξη, αν ήξερες να μετουσιώσεις το θετικό, σε συναίσθημα. (μπορεί να κάνω λάθος, αλλά νομίζω πως αυ τό δεν το ξέρεις, καθότι μονίμως υποβιβάζεις το συναίσθημα στην κλίμακα προτεραιοτήτων)

2/ θα'θελα να μου δώσεις ένα παράδειγμα, για να κατανοήσω πώς εννοείς την "ανάληψη των ηνίων
από το νοητικό".

Α/Ἄλλος στόχος, ἐπίσης, εἶναι ἡ δόμηση ὀρθῶν σχέσεων μέ τούς γύρω.
Β/Σήμερα παρατηρεῖται ἡ στροφή πρός τά ζῶα ὡς ὑποκατάστατο (κοινωνικῆς) σχέσης, καθώς ὅλοι ἔχουμε εἰισπράξει πολλές πληγές ἀπό τίς σχέσεις μας. Γι'αὐτό καταφεύγουμε στά ζῶα.

Α/Σωστό αλλά Β/ αν πιστεύεις πως όλοι όσοι έχουν ζώα, υποκαθιστούν ανθρώπινες σχέσεις με τα ζώα..."χαίρε λάθος αμέτρητον"... όπως λέω. Και μόνο που είπες "καταφεύγουμε στα ζώα", δίνεις την αίσθηση πως στο μυαλό σου, τα ζώα είναι κατώτερα των ανθρώπων. Αν αυτή η νοοτροπία/προσέγγιση
βγαίνει από το "νοητικο" που θέλεις να αναλάβει τα ηνία, ευχαριστώ αλλά δε θα πάρω τέτοια... "νόηση".
Ένα παράδειγμα που ακυρώνει τη λογική σου εδώ, είναι η κόρη μου, που κυριολεκτικά γεννήθηκε
με μια απίστευτη αγάπη για τα ζώα. Και το εννοώ το "γεννήθηκε", αφού στη βρεφική ηλικία δεν είχε
προλάβει να εισπράξει ερεθίσματα από το περιβάλλον τέτοια, που επηρεάζοντάς τη, να την οδηγούσαν
σε αυτή την αγάπη... Δεν είχαμε καν ζώο στο σπίτι, μέχρι τα 14 της, (πράγμα που εκείνη μας έκανε
να φέρουμε τότε με τις ανηλεείς πιέσεις της, διότι δούλευα τότε πολύ και δεν ήξερα αν μπορούσα
να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που συνεπάγεται η συμβίωση με ένα τέτοιο πλάσμα)
Όταν ήταν 4 μηνών και κάναμε βόλτα είτε σε πάρκο είτε στη γειτονιά, όπου και όποτε έβλεπε σκυλάκι, τεντωνόταν με τόση λαχτάρα για να το αγγίξει,
να το πλησιάσει, που αν δεν της είχα φορέσει τη ζώνη, θα έπεφτε από το καροτσάκι.

Πόσες πληγές άραγε να είχε εισπράξει, ή να της είχαν ανοιχτεί "από τις σχέσεις μας " όπως λες,
σε μια καινούργια μικρή ζωούλα (4 μηνών) που ήταν γεμάτη φροντίδα και λατρεία από τους γύρω της
και φυσικά την υποφαινόμενη;

Ναι αγαπητέ, υπάρχουν άνθρωποι που είτε από επιλογή είτε επειδή έτσι τους τα'φερε η ζωή, είναι μοναχικοί, ή απλά ζουν και νιώθουν μόνοι. Το να έχουν ένα ζώο στη ζωή τους, για να σπάει αυτή
τη μοναξιά, προσωπικά δεν το βρίσκω καθόλου μεμπτό.

Μάθε όμως, ότι υπάρχουν και άνθρωποι καινωνικότατοι, με αγαπημένο σύντροφο, αγαπημένα παιδιά,
και με καλά φιλαράκια, που δεν υποκαθιστούν την έλλειψη παρέας με τα ζώα, διότι απλούστατα
δεν έχουν τέτοια έλλειψη
Αν αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να έχουν ζώο ή ζώα στη ζωή τους, το κάνουν διότι απλούστατα
αγαπούν να συμβιώνουν με τέτοιες ΨΥΧΕΣ. Κι αυτό το είδος της αγάπης, έχει σημαντική αξία,
αφού δεν διαχωρίζει την ψυχή σε είδη και συνωμοταξίες, σε iq και δυνατότητες αντίληψης
και νοητικής επεξεργασίας.
Ας μου επιτραπεί να υποστηρίξω , πως οι προλαλήσασες και η ταπεινότης μου,
είμαστε τέτοιοι άνθρωποι.

Το γράφω πρωί αυτό, οπότε Καλημέρες

[ArELa]

ΥΓ: Προμηθέα, ΑΝ θελήσεις να απαντήσεις στο παραπάνω ποστ μου, (επειδή το παρόν είναι για το Δία κι είναι κρίμα να αποκλίνουμε πολύ) θα ήταν προτιμότερο (κατά τη γνώμη μου, όχι και υποχρεωτικό φυσικά)
να το κάνεις εδώ http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 58#p265758 όπου είχα ανοίξει παλιότερα νήμα για το συναίσθημα, (πάλι εξ αφορμής δικής σου τοποθέτησης)

Ευχαριστώ.

[promitheas14]

A)

Γούφ!
Ἐμένα ποιός θά μέ υἱοθετήσει;

....

B)

Γνωρίζω ὅτι ἡ τοποθέτησή μου πιθανῶς νά προκαλέσει ἀντιδράσεις.

προκάλεσε ήδη. Αν περίμενες εντονότερες από μένα, δεν θα δεις ένταση
συναισθηματικού τύπου... το πήρα αλλιώς (και στην πράξη, όχι μόνο στα λόγια προσπαθώντας
να μην αναλώνω συναίσθημα σε κατεύθυνση που υπάρχει απροθυμία να "εισπραχθεί"...)

Θα σχολιάσω, όμως ορμώμενη από το συναίσθημα που μου δημιουργούν τα ζώα.

Γ)

Πολύ καλό εἶναι πού δημιουργεῖται σιγά σιγά καλή σχέση μεταξύ τοῦ ζωϊκοῦ καί τοῦ ἀνθρώπινου βασιλείου

.
Καλά το ξεκίνησες...

Δ)

Τά ζῶα θυμίζουν στόν ἄνθρωπο τήν χαρά τῆς ὕπαρξης χωρίς ἰδιοτέλειες καί σκοπιμότητες.

Θυμίζουν σ'αυτόν που τα κουβαλάει μέσα του, αλλά τα καταχώνιασε σε κάποια γωνιά.
Αυτοί που δεν είχαν ποτέ τους τέτοια χαρά, δεν παραδειγματίζονται καν, αφού δεν έχουν
τον κώδικα να το μεαφράσουν...

Ε)

Ὅμως δέν μποροῦν νά προχωρήσουν πάνω ἀπό τό συναισθηματικό ἐπίπεδο.

Κάνεις λάθος. Πρώτον διότι αντιλαμβάνεσαι τη νόηση μόνο με όρους ανθρώπινους (όπως
δηλαδή την χρησιμοποιούμε-και συχνότατα κακοποιούμε εμείς) και δεύτερον διότι
δεν συνυπολογίζεις καθόλου τον διαισθητικό παράγοντα, που είναι συχνά πυκνά δυνατότερος
αυτού των ανθρώπων. Αυτά τα δύο, κάνουν το δούναι και λαβείν στη σχέση ανθρώπου ζώου (και συγκεκριμένα σκύλου μιας και το'φερε η κουβέντα αυτού του τόπικ) αξιόλογη με ισάξιους τους βασικούς δότες και παραλήπτες.

ΣΤ)

Τό ζητούμενο γιά τόν ἄνθρωπο αὐτήν τήν ἐποχή εἶναι νά ὑπερβῆ (καβατζάρει) τό συναισθηματικό σῶμα καί τά ἡνία νά τά ἀναλάβει τό νοητικό, κάτι πού δέν βοηθάει ἡ παρέα μέ τά ζῶα.

1/ διαφώνησα παλιότερα και θα συνεχίσω να διαφωνώ μαζί σου με τον τρόπο που αντιμετωπίζεις το συναίσθημα, καθότι με τον τρόπο αυτό, χάνεις μια μεγάλη ενεργειακή δυνατότητα που ούτε καν αντιλαμβάνεσαι, όπως χάνεις κι ένα σημαντικό σκαλοπάτι προς την ανέλιξη, αν ήξερες να μετουσιώσεις το θετικό, σε συναίσθημα. (μπορεί να κάνω λάθος, αλλά νομίζω πως αυ τό δεν το ξέρεις, καθότι μονίμως υποβιβάζεις το συναίσθημα στην κλίμακα προτεραιοτήτων)

2/ θα'θελα να μου δώσεις ένα παράδειγμα, για να κατανοήσω πώς εννοείς την "ανάληψη των ηνίων
από το νοητικό".

Ζ)

Α/Ἄλλος στόχος, ἐπίσης, εἶναι ἡ δόμηση ὀρθῶν σχέσεων μέ τούς γύρω.
Β/Σήμερα παρατηρεῖται ἡ στροφή πρός τά ζῶα ὡς ὑποκατάστατο (κοινωνικῆς) σχέσης, καθώς ὅλοι ἔχουμε εἰισπράξει πολλές πληγές ἀπό τίς σχέσεις μας. Γι'αὐτό καταφεύγουμε στά ζῶα.

Α/Σωστό αλλά Β/ αν πιστεύεις πως όλοι όσοι έχουν ζώα, υποκαθιστούν ανθρώπινες σχέσεις με τα ζώα..."χαίρε λάθος αμέτρητον"... όπως λέω. Και μόνο που είπες "καταφεύγουμε στα ζώα", δίνεις την αίσθηση πως στο μυαλό σου, τα ζώα είναι κατώτερα των ανθρώπων. Αν αυτή η νοοτροπία/προσέγγιση
βγαίνει από το "νοητικο" που θέλεις να αναλάβει τα ηνία, ευχαριστώ αλλά δε θα πάρω τέτοια... "νόηση".
Ένα παράδειγμα που ακυρώνει τη λογική σου εδώ, είναι η κόρη μου, που κυριολεκτικά γεννήθηκε
με μια απίστευτη αγάπη για τα ζώα. Και το εννοώ το "γεννήθηκε", αφού στη βρεφική ηλικία δεν είχε
προλάβει να εισπράξει ερεθίσματα από το περιβάλλον τέτοια, που επηρεάζοντάς τη, να την οδηγούσαν
σε αυτή την αγάπη... Δεν είχαμε καν ζώο στο σπίτι, μέχρι τα 14 της, (πράγμα που εκείνη μας έκανε
να φέρουμε τότε με τις ανηλεείς πιέσεις της, διότι δούλευα τότε πολύ και δεν ήξερα αν μπορούσα
να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που συνεπάγεται η συμβίωση με ένα τέτοιο πλάσμα)
Όταν ήταν 4 μηνών και κάναμε βόλτα είτε σε πάρκο είτε στη γειτονιά, όπου και όποτε έβλεπε σκυλάκι, τεντωνόταν με τόση λαχτάρα για να το αγγίξει,
να το πλησιάσει, που αν δεν της είχα φορέσει τη ζώνη, θα έπεφτε από το καροτσάκι.

Πόσες πληγές άραγε να είχε εισπράξει, ή να της είχαν ανοιχτεί "από τις σχέσεις μας " όπως λες,
σε μια καινούργια μικρή ζωούλα (4 μηνών) που ήταν γεμάτη φροντίδα και λατρεία από τους γύρω της
και φυσικά την υποφαινόμενη;

Ναι αγαπητέ, υπάρχουν άνθρωποι που είτε από επιλογή είτε επειδή έτσι τους τα'φερε η ζωή, είναι μοναχικοί, ή απλά ζουν και νιώθουν μόνοι. Το να έχουν ένα ζώο στη ζωή τους, για να σπάει αυτή
τη μοναξιά, προσωπικά δεν το βρίσκω καθόλου μεμπτό.

Μάθε όμως, ότι υπάρχουν και άνθρωποι καινωνικότατοι, με αγαπημένο σύντροφο, αγαπημένα παιδιά,
και με καλά φιλαράκια, που δεν υποκαθιστούν την έλλειψη παρέας με τα ζώα, διότι απλούστατα
δεν έχουν τέτοια έλλειψη
Αν αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να έχουν ζώο ή ζώα στη ζωή τους, το κάνουν διότι απλούστατα
αγαπούν να συμβιώνουν με τέτοιες ΨΥΧΕΣ. Κι αυτό το είδος της αγάπης, έχει σημαντική αξία,
αφού δεν διαχωρίζει την ψυχή σε είδη και συνωμοταξίες, σε iq και δυνατότητες αντίληψης
και νοητικής επεξεργασίας.
Ας μου επιτραπεί να υποστηρίξω , πως οι προλαλήσασες και η ταπεινότης μου,
είμαστε τέτοιοι άνθρωποι.

Το γράφω πρωί αυτό, οπότε Καλημέρες

Ἐπειδή μοῦ ἀπάντησες ἐδῶ, καί δέν ξέρω πῶς νά μεταφέρω στό ἄλλο πόστ τίις σχετικές μας φράσεις, ἀλλά καί κατά τήν γνώμη μου εἶναι σχετικά μέ τά ζῶα (καί τόν Δία) ὅσα γράφουμε, σοῦ ἀπαντῶ ἐδῶ.
Α) Χιοῦμορ ἔκανα! Καί μέσα ἀπό τό χιοῦμορ, ὑπονοοῦσα ὅτι συχνά βάζουμε τά ζῶα ΜΑΣ πάνω ἀπό τούς ἀνθρώπους.
Β) Περιμένω νοητικές (δηλαδή λογικές) σκέψεις καί συμπεράσματα καί ὄχι συναισθηματικές ἐκφράσεις τοῦ τύπου "λατρεύω τά ζῶα".
Γ) Ἀπορρίπτω τήν ἔκφραση "καλά τό ξεκίνησες" ὡς ρήση δασκάλου πρός μαθητή. Σάν νά εἶναι ἡ ἀλήθεια σου τό μέτρο ἀξιολόγησης τῶν συλλογισμῶν τῶν ἄλλων.
Δ) Μοῦ φαίνεται κάπως ἐλιτίστικη καί διχαστική ἡ ἀπάντηση. ΟΛΟΙ ἔχουν μέσα τους κάποια εὐαισθησία καί ἄν δέν εἶναι πολύ σκεπασμένη ἀπό τό προσωπεῖο τῆς προσωπικότητας (personaliity) ἀνασύρεται σέ στιγμές ἐπαφῆς μέ τήν φύση καί τά δημιουργήματά της.

Ε) Ἀπ' ὅ.τι ξέρω, τά ζῶα δέν ἔχουν φαιά οὐσία, ὅπου ἑδράζονται οἱ νοητικές διεργασίες. Ἄν ἔχεις ἄλλη ἄποψη, κάνε τοποθέτηση στίς ἐργασίες τοῦ ἑπόμενου συνεδρίου τῆς Ἑλληνικῆς Ἑταιρείας Βιολογικῶν Ἐπιστημῶν http://www.eebe.gr/
Ὡς πρός τήν διαίσθηση, π.χ. ἡ ἀντίληψη ὅτι ἕνας ἄνθρωπος ἔχει κακές προθέσεις, δέν εἶναι νοητική διεργασία, ἀλλά κάτι σάν καί τό σφίξιμο πού μᾶς πιάνει στό ἡλιακό πλέγμα μας ὅταν διαισθανόμαστε κάποιον πού θέλει νά μᾶς ἐπιιτεθεῖ φραστικά, πρό ἑνός κινδύνου κτλ. Αὐτή τήν ἰδιιότητα τήν ἔχουν καί τά φυτά (βλέπε "Η μυστική ζωή τῶν φυτῶν" https://www.ianos.gr/i-mistiki-zoi-ton- ... 70108.html )
Θά μποροῦσες νά τό πεῖς καί συνείδηση πού εἶναι κάτι πέραν τῆς λογικῆς καί τοῦ νοός.

ΣΤ) Δέν εἶναι δική μου ἡ ἀντίληψη. Ὀ φίλος μας ὁ Ἔκχαρτ Τόλλε, [ἀλλά καί ὅλες οἱ πνευματικές παραδόσεις] στήν "δύναμη τοῦ τώρα", ἀναλώνει δεκάδες σελίδες γιά τό πῶς νά ἐλέγξουμε τίς συναισθηματικές ἀναθυμιάσεις.
Τό αἴσθημα ἔχει κάποιες λίγες θεμελιώδεις θετικές ποιότητες: α) Χαρά (τῆς ὕπαρξης, καί ὄχι γιατί μοῦ ἔκαναν δῶρο ἤ μοῦ ἔκατσε ἡ γκόμενα) β) Ἀγάπη (ἤτοι ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς πρός ὅλη τήν δημιουργία καί ὄχι μόνο στό ἀγαπημένο μας ζωάκι ἤ τήν σύντροφο) καί γ) γαλήνη, δηλαδή μπουνάτσα. Πόσο ὡραία εἶναι ἡ αἴσθηση μιᾶς θάλασσας γαλήνιας! Πόσο ὄμορφα νιώθεις ὅταν κάνεις μπάνιο σέ μιάτέτοια θάλασσα καί πόσο ἐκνευριστική εἶναι ὅταν ἔχει τό παραμικρό κυματάκι. Τό ἴδιο θαυμάσια εἶναι ἡ αἴσθηση ἑνός γαλήνιου συναισθηματικοῦ κόσμου. ΟΛΕΣ οἱ ὑπόλοιπες συναισθηματικές καταστάσεις (ἀγωνία, θυμός, θλίψη, νοσταλγία, ζήλεια κτλ) εἶναι βρωμερές ἀναθυμιάσεις πού συσκοτιζουν τόν νοῦ καί δέν τόν ἀφήνουν νά λειτουργήσει ἀποτελεσματικά.

Ζ) Ὅσο περοσσότερο οἱ σχέσεις μέ τά ζῶα, χαρακτηρίζονται ἀπό τήν ταύτιση μαζί τους καί τήν ὑπερβολή, τόσο περισσότερο ἀποτελοῦν ὑποκατάστατο ἀνθρώπινων σχέσεων πού εἴτε δέν ὑπάρχουν εἴτε εἶναι προβληματικές.
Παράδειγμα. Μία γνωστή μου ὅσο δέν εἶχε ἄντρα καί παιδιά, εἶχε ἕνα σκυλάκι πού κοιιμόταν στό δωμάτιό της. Ὅταν παντρεύτηκε καί ἔκανε παιδιά τό σκυλάκι τήν βγάζει μεταξύ δρόμου καί αὐλῆς.
Ἕνας ἐξουσιαστικός τύπος, ἐξ ἄλλου, ἔχει ἀνάγκη ἑνός ζώου γιά νά ἐξουσιάζει. Μή μοῦ πεῖς πώς ἡ σχέση μέ τά ζῶς (ἰδίως τούς σκύλους) δέν ειναι σχέσεις ἐξουσίας.
Ο νούς ὀφείλει νά διακρίνει, νά συγκρίνει, νά ἀναλύει, νά κατατάσσει καί ἐν τέλει νά παίρνει ἀποφάσεις. Αὐτός λοιπόν ὀφείλει νά κρατάει τά ἡνία τῆς προσωπικότητας, (δηλαδή τοῦ συνόλου ὑλική καί αἰθερική φύση+συναισθηματικό σῶμα+νοητικό σῶμα).

[ArELa]

Ἐπειδή μοῦ ἀπάντησες ἐδῶ, καί δέν ξέρω πῶς νά μεταφέρω στό ἄλλο πόστ τίις σχετικές μας φράσεις, ἀλλά καί κατά τήν γνώμη μου εἶναι σχετικά μέ τά ζῶα (καί τόν Δία) ὅσα γράφουμε, σοῦ ἀπαντῶ ἐδῶ.

Δεκτό.

Α) Χιοῦμορ ἔκανα! Καί μέσα ἀπό τό χιοῦμορ, ὑπονοοῦσα ὅτι συχνά βάζουμε τά ζῶα ΜΑΣ πάνω ἀπό τούς ἀνθρώπους.

Η ταπεινότης μου άνοιξε αυτό το νήμα. Αναφέρθηκα στον θάνατο ενός πολύ αγαπημένου μου ζώου
πριν 1 χρόνο. Πού ακριβώς είπα, άφησα να εννοηθεί, ή υπονόησα τέλος πάντων
πως βάζω/έβαλα το ζώο μου πάνω από τους ανθρώπους;

Β) Περιμένω νοητικές (δηλαδή λογικές) σκέψεις καί συμπεράσματα καί ὄχι συναισθηματικές ἐκφράσεις τοῦ τύπου "λατρεύω τά ζῶα".

περιμένεις "λογικές" σκέψεις σε ένα νήμα που αναρτήθηκε με το συναίσθημα?
Με ποια ακριβώς ΛΟΓΙΚΗ περίμενες κάτι τέτοιο στο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ νήμα;
Είπα (ή είπε κανείς) στο συγκεκριμένο νήμα "λατρεύω τα ζώα"?
Δε νομίζω, αλλά και αν το έλεγα, πού ακριβώς είναι το μεμπτό;
Πρέπει να απολογηθώ δηλαδή επειδή εσύ επιλέγεις να απαξιώνεις
την όποια έκφραση συναισθήματος;

Γ) Ἀπορρίπτω τήν ἔκφραση "καλά τό ξεκίνησες" ὡς ρήση δασκάλου πρός μαθητή. Σάν νά εἶναι ἡ ἀλήθεια σου τό μέτρο ἀξιολόγησης τῶν συλλογισμῶν τῶν ἄλλων.

Σίγουρα δεν με θεωρώ δασκάλα, πολλώ δε μάλλον εσένα μαθητή.
Σε επικρότησα λέγοντάς το. Συγνώμη αν σε ενόχλησε η φρασεολογία.

Τη συλλογιστική του συνομιλιτή μου, την αντιλαμβάνομαι και την αξιολογώ όσο πιο αποστασιοποιημένα (εδώ ναι, άνευ συναισθήματος) και αντικειμενικά μπορώ,
αλλά ναι, με βάση την αλήθεια μου. Εσύ επί ποίας βάσεως αξιολογείς;

Δ) Μοῦ φαίνεται κάπως ἐλιτίστικη καί διχαστική ἡ ἀπάντηση. ΟΛΟΙ ἔχουν μέσα τους κάποια εὐαισθησία καί ἄν δέν εἶναι πολύ σκεπασμένη ἀπό τό προσωπεῖο τῆς προσωπικότητας (personaliity) ἀνασύρεται σέ στιγμές ἐπαφῆς μέ τήν φύση καί τά δημιουργήματά της.

Σχολιάζεις δική μου απάντηση/τοποθέτηση εδώ; Αν ναι, παρακαλώ να μου την
καταδείξεις με συγκεκριμένη παράθεση δικής μου φράσης (quote) την επομενη φορά...

Ε) Ἀπ' ὅ.τι ξέρω, τά ζῶα δέν ἔχουν φαιά οὐσία, ὅπου ἑδράζονται οἱ νοητικές διεργασίες. Ἄν ἔχεις ἄλλη ἄποψη, κάνε τοποθέτηση στίς ἐργασίες τοῦ ἑπόμενου συνεδρίου τῆς Ἑλληνικῆς Ἑταιρείας Βιολογικῶν Ἐπιστημῶν http://www.eebe.gr/

Δεν παραμύθιασα ποτέ κανέναν δηλώνοντας επιστήμων.
Όσο για τα επιστημονικά συνέδρια, τα αφήνω σε σένα αν οι... αλήθειες τους σε καλύπτουν.
Αν σε διαφέρει η εμπειρική μου γνώση τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα ζώα που λέμε
σκύλους, θα σου πω ότι έχω αποκομίσει από πολυετή συμβίωσή μου (και σε νεότερη ηλικία και τα τελευταία 13 χρόνια) με τα ζωα αυτά, ότι και φαιά ουσία έχουν και νοημοσύνη και αντίληψη
που (δυνητικά) μπορεί να εκπλήξει και τον πιο σκεπτικιστή.

Θά μποροῦσες νά τό πεῖς καί συνείδηση πού εἶναι κάτι πέραν τῆς λογικῆς καί τοῦ νοός.

το λέω και συνείδηση και συνειδητότητα αν θες, αλλά όχι ΠΕΡΑΝ της λογικής και του νοός.
Δεν είναι η διαίσθηση που έκανε το σκύλο μου να γρατζουνάει την πόρτα για να βγει όταν ήθελε
να πάει για την ανάγκη του. Ήταν η ΛΟΓΙΚΗ και ΝΟΗΤΙΚΗ διεργασία, που τον έκανε να αντιλαμβάνεται
πως δεν πρέπει να ουρεί και να αφοδεύει μέσα στο σπίτι. Επίσης, δεν ήταν η διαίσθηση που τον έκανε να αρνείται φαγητό και να πέφτει κυριολεκτικά σε κατάθλιψη στο 4ήμερο που έλειπε ο καλός μου όταν έπαθε έμφραγμα και ήταν στο νοσοκομείο, ή όταν (μετά από 5 χρόνια) έλειψα εγώ άλλο ένα 4ήμερο,
καθότι είχα μπει στο νοσοκομείο για μαστεκτομή. Δεν ήταν διαίσθηση όταν του έδειχνα το τηλέφωνο,
του ζητούσα να μου το φέρει, το έπιανε απαλά με τα δόντια του και ερχόταν να το αποθέσει στα γόνατά μου. Ήταν νόηση. Δεν ήταν διαίσθηση όταν κρυβόταν στο άκουσμα της λέξης "μπάνιο"...ή όταν "κορδωνόταν" καταλαβαίνοντας ότι λέμε κάτι καλό για εκείνον...Δεν ήταν διαίσθηση όταν ερχόταν και με φιλούσε την ώρα που πονούσα (σωματικά) για να απαλύνει τον πόνο, ήταν συναίσθηση, επίγνωση
και συναίσθημα. Και μύρια όσα άλλα που καταδείκνυαν και νοημοσύνη, κατάκτηση ικανού λεξιλογίου
ΚΑΙ συναίσθημα...

ΣΤ) Δέν εἶναι δική μου ἡ ἀντίληψη. Ὀ φίλος μας ὁ Ἔκχαρτ Τόλλε, [ἀλλά καί ὅλες οἱ πνευματικές παραδόσεις] στήν "δύναμη τοῦ τώρα", ἀναλώνει δεκάδες σελίδες γιά τό πῶς νά ἐλέγξουμε τίς συναισθηματικές ἀναθυμιάσεις.

"αναθυμιάσεις"... ενδιαφέρουσα περιγραφή, λες και μιλάμε για κάποιον που πέρδεται
ή για διαρροή φυσικού αερίου... Κι όλα αυτά, για τα συναισθήματα... μάλιστα...

Τό αἴσθημα ἔχει κάποιες λίγες θεμελιώδεις θετικές ποιότητες: α) Χαρά (τῆς ὕπαρξης, καί ὄχι γιατί μοῦ ἔκαναν δῶρο ἤ μοῦ ἔκατσε ἡ γκόμενα) β) Ἀγάπη (ἤτοι ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς πρός ὅλη τήν δημιουργία καί ὄχι μόνο στό ἀγαπημένο μας ζωάκι ἤ τήν σύντροφο) καί γ) γαλήνη, δηλαδή μπουνάτσα. Πόσο ὡραία εἶναι ἡ αἴσθηση μιᾶς θάλασσας γαλήνιας! Πόσο ὄμορφα νιώθεις ὅταν κάνεις μπάνιο σέ μιάτέτοια θάλασσα καί πόσο ἐκνευριστική εἶναι ὅταν ἔχει τό παραμικρό κυματάκι. Τό ἴδιο θαυμάσια εἶναι ἡ αἴσθηση ἑνός γαλήνιου συναισθηματικοῦ κόσμου. ΟΛΕΣ οἱ ὑπόλοιπες συναισθηματικές καταστάσεις (ἀγωνία, θυμός, θλίψη, νοσταλγία, ζήλεια κτλ) εἶναι βρωμερές ἀναθυμιάσεις πού συσκοτιζουν τόν νοῦ καί δέν τόν ἀφήνουν νά λειτουργήσει ἀποτελεσματικά.

Αντικειμενικά θα σου πω ότι συμφωνώ με τη νοοτροπία σε αρκετά σημεία.
Υποκειμενικά (υπάρχει κι αυτό είτε το εγκρίνεις είτε όχι) θα σου πω ότι απορρίπτω (όπως απέρριψες
κι εσύ αυτό που εισέπραξες ως "δασκαλίστικο" από μένα), την απαξία σου στα ΌΠΟΙΑ
συναισθήματα...όπως απορρίπτω τον όποιον γκιουλέκα Τολλε, μπόλεκ και λόλεκ
στα συναισθήματά μου.
Διότι αν κάτσω να υπακούσω τυφλά τους "κανόνες" του Τολλε (και του κάθε Τόλλε)
και στήσω τα κουτάκια όπως μου υποδεικνύει εκείνος, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥ
ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ, τότε χάνεται ο αυθορμητισμός και αν χαθεί αυτός, τότε το συναίσθημα γίνεται
προκατ. Και δε μ'αρέσουν τα προκάτ.
Είμαι του χτισίματος με τσιμέντο, μπετό, κόπο, ιδρώτα και αίμα, που θα παράγει όμως
ένα κτίσμα με γερά θεμέλια, και μέσα από τις δικές μου εμπειρίες/δοκιμασίες/διεργασίες...
αν φτάσει κανείς στο ιδεατό της συναισθηματικής γαλήνης που (σωστά) επισημαίνεις,
αυτό πρέπει να το κάνει μέσα απ'την ίδια του τη ζωή, τα βιώματα που έχει μέσα σ'αυτήν,
τις ΑΤΟΜΙΚΕΣ του διεργασίες... Να βρει τον τρόπο ΜΟΝΟΣ του ο καθένας, και όχι μέσα από
ένα "εγχειρίδιο συναισθηματικού ελέγχου".

Γι'αυτό και θεωρώ ως ένα βαθμό δισεβή την κριτική και την απαξία του συναισθήματος
του άλλου, ακόμα και των (κατ'εσέ) "βρωμερών αναθυμιάσεων".

Δεν θα πω ότι εισέπραξα "βρωμερή αναθυμίαση νόησης", διότι δε μ'αρέσει να προσβάλλω κανέναν,
αλλά σίγουρα δεν εκτίμησα το γεγονός πως ενώ αντιλαμβάνεται (λογικά? νοητικά? έστω...)
κανείς πως ο άλλος πονάει/ή απλά θλίβεται για κάτι, δεν διστάζει να επικρίνει-απαξιώνει
τον πόνο ή τη θλίψη του, επειδή ο ίδιος δεν τον/την... "εγκρίνει" διότι δεν είναι στα πλαίσια
των κανόνων του..."εγχειριδίου".

Ἕνας ἐξουσιαστικός τύπος, ἐξ ἄλλου, ἔχει ἀνάγκη ἑνός ζώου γιά νά ἐξουσιάζει. Μή μοῦ πεῖς πώς ἡ σχέση μέ τά ζῶς (ἰδίως τούς σκύλους) δέν ειναι σχέσεις ἐξουσίας.

1/ όταν ο άνθρωπος είναι πραγματικά εξουσιαστικός, επιδιώκει (και συχνά καταφέρνει) να εξουσιάζει
ανθρώπους όχι μόνο ζώα.

2/ όσο κι αν σου φαίνεται αδιανόητο, σου λέω πως όχι, η σχέση με τα ζώα δεν είναι απαραίτητα σχέση εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου. Όχι για όλους τουλάχιστον. Για πολλούς, αυτό που αποκαλείς εσύ "εξουσία" εδώ, είναι απλά μια ιδιαίτερη φροντίδα εκμάθησης, ή αν θες, στοιχειώδης και ανώδυνη
για το ζωο εκπαίδευση, που θα το κάνει να κατανοήσει ΝΟΗΤΙΚΑ, την ιδεατή συμπεροφορά
για την ομαλή του συμβίωσή του με τον άνθρωπο. Μια συμβίωση που θα προσφέρει και σε εκείνο
και στον άνθρωπό του, την ίδια χαρά. Τη χαρά της αγάπης!

Ο νούς ὀφείλει νά διακρίνει, νά συγκρίνει, νά ἀναλύει, νά κατατάσσει καί ἐν τέλει νά παίρνει ἀποφάσεις. Αὐτός λοιπόν ὀφείλει νά κρατάει τά ἡνία τῆς προσωπικότητας, (δηλαδή τοῦ συνόλου ὑλική καί αἰθερική φύση+συναισθηματικό σῶμα+νοητικό σῶμα).

Απορρίπτω τα ηνία που επανειλημμένα μου προτάσεις. Δεν είναι όλα θέμα ελέγχου.
Πιστεύω στην ισορροπία. Και κάποιος που διέπεται μόνο από τη νόηση (κρίσεις/συγκρίσεις/αναλύσεις/αποφάσεις) χωρίς συναίσθημα, ή μόνο από συναίσθημα χωρίς νόηση,
δεν διαθέτει εσωτερική ισορροπία.
Πρέπει να υπάρχουν και τα δύο και όποιος απαρνείται ένα από τα δύο
δεν έχει εσωτερική ισορροπία με τίποτα. Τελεία.

Το πώς θα κάνει ο καθένας την εσωτερική του διαχείριση για να πετύχει αυτή την ισορροπία,
είναι κατά τη γνώμη μου δική του υπόθεση και όχι υπόθεση εγχειριδίων ή ινστρουχτόρων.

Αυτά ως προς τις ΝΟΗΤΙΚΕΣ απαντήσεις σε όσα ΝΟΗΤΙΚΑ (και ουδόλως συναισθηματικά) προτάσσεις.



Επειδή όμως, αυτό το νήμα ξεκίνησε σαν μια κατάθεση ψυχής (δικής μου)
και στην οποία ακολούθησε η κατάθεση ψυχής του παιδιού μου, για ένα
πλάσμα που αγαπήσαμε, ελπίζω να σου γίνει κατανοητός ο λόγος που δεν είμαι διατεθειμένη
να το αναλύσω περαιτέρω αυτό, και δεν προτίθεμαι να διαιωνίσω το διάλογο σ'αυτό το ...
"νοητικό" στυλ που αδυνατεί (ή δε θέλει) όχι απλά να κατανοήσει, αλλά ούτε και να σεβαστεί
αυτό που ΝΙΩΘΕΙ ο άλλος. Θα σε παρακαλέσω λοιπον, αν έχεις και κάτι άλλο να προσθέσεις
επί των... συναισθημάτων (προς ζώα ή ανθρώπους), να το κανεις ελεύθερα εκφραζόμενος,
στο νήμα περί "συναισθήματος" και όχι εδώ.
(προς απόδοση σεβασμού σε ένα συναίσθημα που μπορεί να μη βιώνεις, αλλά δεν
αρμόζει να χαρακτηρίζεις ως "βρωμερή αναθυμίαση"... )
Ευχαριστώ.

[promitheas14]

Πρῶτον, Βίκυ, θεωρῶ ὅτι κάποιο νῆμα πού ἀφορᾶ σέ ζῶα εἶναι πιό κατάλληλο γιά νά ἀναπτυχθεῖ συζήτηση γιά τίς σχέσεις ἀνθρώπων-ζώων, παρά στό νῆμα γιά τό συναίσθημα ὅπου μέ παραπέμπεις. Ἄν δέν ἐπιθυμεῖς νά ἀνακατωθεῖ ἡ ἀναφορά στόν σκύλο πού εἴχατε, μέ ἄλλη συζήτηση περί ζώων, κάνε διάσπαση, ἀλλά μή μέ παραπέμπεις στό νῆμα περί συναισθήματος. Ἐκεῖ θά γράψω γιά τά συναισθήματα τῶν ΑΝΘΡΩΠΩΝ. Γιά τήν σχέση ζώων ἀνθρώπων, δέν ξέρω ποῦ νά γράψω ἄν δέν ἀνοίξω νῆμα.

Δεύτερον:

Δ) Μοῦ φαίνεται κάπως ἐλιτίστικη καί διχαστική ἡ ἀπάντηση. ΟΛΟΙ ἔχουν μέσα τους κάποια εὐαισθησία καί ἄν δέν εἶναι πολύ σκεπασμένη ἀπό τό προσωπεῖο τῆς προσωπικότητας (personaliity) ἀνασύρεται σέ στιγμές ἐπαφῆς μέ τήν φύση καί τά δημιουργήματά της.

Σχολιάζεις δική μου απάντηση/τοποθέτηση εδώ; Αν ναι, παρακαλώ να μου την
καταδείξεις με συγκεκριμένη παράθεση δικής μου φράσης (quote) την επομενη φορά...

Ναί! Σχολιάζω αὐτή σου τήν φράση, καί μάλιστα τήν δεύτερη πρόταση πού εἶναι παρακάτω:

Θυμίζουν σ'αυτόν που τα κουβαλάει μέσα του, αλλά τα καταχώνιασε σε κάποια γωνιά.
Αυτοί που δεν είχαν ποτέ τους τέτοια χαρά, δεν παραδειγματίζονται καν, αφού δεν έχουν
τον κώδικα να το μεαφράσουν...

Τρίτον, ναί ὑπόθηκε φράση

τα ζώα τα λατρεύω

σέ τοῦτο τό νῆμα.

Δέν εἶναι μεγάλο τό νῆμα γιά νά τήν βρῆς, ἀλλά δέν εἶπα ὅτι εἶναι κακό. Θά χαιρόμουν, βεβαίως, ἄν ἐκστομιζόταν καί γιά ἕνα φιδάκι ἤ γιά ἕνα κουνούπι ἤ ἕναν σκορπιό πού βρήκαμε στό δωμάτιό μας ἤ κάποιο σκυλί πού μᾶς γαυγίζει. Τότε καί μόνο τότε θά εἶχε νόημα. Τώρα αὐτή καί παρόμοιες φράσεις ἀποτελοῦν "συναισθηματικές κορῶνες".
Πρόσεξε! Δέν ἰσχυρίζομαι ὅι τό ἔχω πετύχει, ἀλλά δέν μπορῶ νά μήν ὑποκλίνομαι μπροστά στό μεγαλεῖο τοῦ Ἄλμπερτ Σβάιτσερ, ὁ ὁποῖος πῆρε μέ προσοχή τήν φωλιά τῶν τερμιτῶν πού εἶχε ἀναπτυχθεῖ μέσα στούς σωλῆνες τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ὀργάνου στό σπίτι του στό Λαμπαρανέ τῆς Ἀφρικῆς, καί τούς ἐλευθέρωσε χωρίς νά τούς ἐξολοθρεύσει! Ὀ Σβάιτσερ, λοιπόν μποροῦσε νά γράψει "λατρεύω τά ζῶα". Ἐμεῖς οἱ ὑπόλοιποι ὄχι!

Τέταρτον:

Γι'αυτό και θεωρώ ως ένα βαθμό δισεβή την κριτική και την απαξία του συναισθήματος
του άλλου, ακόμα και των (κατ'εσέ) "βρωμερών αναθυμιάσεων".

Δεν θα πω ότι εισέπραξα "βρωμερή αναθυμίαση νόησης", διότι δε μ'αρέσει να προσβάλλω κανέναν,
αλλά σίγουρα δεν εκτίμησα το γεγονός πως ενώ αντιλαμβάνεται (λογικά? νοητικά? έστω...)
κανείς πως ο άλλος πονάει/ή απλά θλίβεται για κάτι, δεν διστάζει να επικρίνει-απαξιώνει
τον πόνο ή τη θλίψη του, επειδή ο ίδιος δεν τον/την... "εγκρίνει" διότι δεν είναι στα πλαίσια
των κανόνων του..."εγχειριδίου".

Μέ τήν σειρά μου ὀφείλω νά διαμαρτυρηθῶ διότι ἐνῶ ἔγραψα παραπάνω γενικεύοντας ὅτι ὅλα τά ὑπόλοιπα συναισθήματα πλήν α) τῆς χαρᾶς τῆς ὕπαρξης, β) τῆς ἀγάπης γιά τό κάθε τι καί γ) τῆς ἐσωτερικῆς γαλήνης, ἀποτελοῦν βρωμερές ἀναθυμιάσεις πού συσκοτίζουν τόν νοῦ στήν προσπάθειά του νά λειτουργήσει ἀποτελεσματικά, αὐτή τήν γενική φράση τήν ἐξέλαβες προσωπικά καί μοῦ ἀποδίδεις (κοψά μέν ἀλλά σαφῶς) ὅτι ἐκστόμισα νοητικές βρωμιές. Ἀπορῶ γιατί ταυτίστηκες μέ τήν ἀναφορά μου στά ἀρνητικά συναισθήματα καί ὄχι μέ τά θετικά, καθώς ἦταν φυσικώτερο νά θεωρήσεις ὅτι ἡ σχέση σου μέ τόν Δία ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς "χαρᾶς τῆς ὕπαρξης", (ὅπως καί τό πιστεύω), πού ἀνέφερα φαρδιά πλατειά πιό πάνω.

Κύττα Βίκυ, κι ἄλλοι ἔχουμε καλή σχέση μέ τά ζῶα. Ὄχι μόνο ἐσύ! Καί γώ λυπήθηκα πού ἦρθε καί ψόφησε ἀπό δηλητηρίαση στό πατάκι τῆς ἐξώπορτας στόν Ὠρωπό, ὁ καψαλῆς ὁ γάτος πού χάϊδευα καί φρόντιζα ἀπό μικρό, καί ἔσκαβα μές στίς λάσπες τοῦ χειμῶνα γιά νά τόν θάψω. Καί γώ χαίρομαι πού η χαδιάρα γατούλα μέ περιμένει στήν βεράντα κάθε φορά πού ἔρχομαι στόν Ὠρωπό καί γιά τό ὅτι εἶναι ἕνα ζῶο πού δέν δυστυχεῖ πολύ ψάχνοντας στά σκουπίδια, ἀλλά μπορεῖ νά χουζουρεύει πάνω στίς παντόφλες μου, ὅπως στά τελευταῖα κρύα, δίνοντας τήν εὐκαιρία νά παίξουμε, λέγοντάς της "ἄσε μου τήν παντόφλα νά τήν φορέσω", ἀλλά δέν τό κάνω καί νῆμα!
Δικαίωμά σου νά τό κάνεις, δικό σου εἶναι στήν τελική τό σάϊτ, ἀλλά νά ξέρεις ὅτι δέν ἔχεις τό μονοπώλιο τῆς ἀγάπης στά ζῶα οὔτε ὅτι εἶσαι περισσότερο συναισθηματική ἀπό μένα. Αὐτό πού κάνω εἶναι ὅτι προσπαθῶ νά ἐλέγξω τά ἀρνητικά, χρησιμοποιῶντας πράγματι "ἐγχειρίδια" καί ρήσεις "ἰνστρουχτόρων" ὅπως μοῦ καταλογίζεις. Προτιμῶ νά ἀκολουθῶ τίς ὁδηγίες ἄλλων πού πῆγαν στήν "Ἀμερική", ἀντί νά ρίχνομαι στόν ὠκεανό νά βρῶ τόν δρόμο ἀπό μόνος μου.

[alkinoos]

Θα συμφώνησω με τον Προμηθέα.. Δεν είναι το κατάλληλο νήμα για να εξετάσουμε τη σχέση ανθρώπου- ζώου, μήτε το άλλο που ήδη έχουμε τοποθετηθεί στα ανθρώπινα ....

[ArELa]

Καταλήγοντας στο προηγούμενο ανάρτημά μου, είπα μεταξύ άλλων

ελπίζω να σου γίνει κατανοητός ο λόγος που δεν είμαι διατεθειμένη
να το αναλύσω περαιτέρω αυτό, και δεν προτίθεμαι να διαιωνίσω το διάλογο σ'αυτό το ...
"νοητικό" στυλ που αδυνατεί (ή δε θέλει) όχι απλά να κατανοήσει, αλλά ούτε και να σεβαστεί
αυτό που ΝΙΩΘΕΙ ο άλλος

και πραγματικά επειδή με τη φράση σου όπως την παραθέτω πιο κάτω...

Κύττα Βίκυ, κι ἄλλοι ἔχουμε καλή σχέση μέ τά ζῶα. Ὄχι μόνο ἐσύ! Καί γώ λυπήθηκα πού ἦρθε καί ψόφησε ἀπό δηλητηρίαση στό πατάκι τῆς ἐξώπορτας στόν Ὠρωπό, ὁ καψαλῆς ὁ γάτος πού χάϊδευα καί φρόντιζα ἀπό μικρό, καί ἔσκαβα μές στίς λάσπες τοῦ χειμῶνα γιά νά τόν θάψω. Καί γώ χαίρομαι πού η χαδιάρα γατούλα μέ περιμένει στήν βεράντα κάθε φορά πού ἔρχομαι στόν Ὠρωπό καί γιά τό ὅτι εἶναι ἕνα ζῶο πού δέν δυστυχεῖ πολύ ψάχνοντας στά σκουπίδια, ἀλλά μπορεῖ νά χουζουρεύει πάνω στίς παντόφλες μου, ὅπως στά τελευταῖα κρύα, δίνοντας τήν εὐκαιρία νά παίξουμε, λέγοντάς της "ἄσε μου τήν παντόφλα νά τήν φορέσω", ἀλλά δέν τό κάνω καί νῆμα!
Δικαίωμά σου νά τό κάνεις, δικό σου εἶναι στήν τελική τό σάϊτ, ἀλλά νά ξέρεις ὅτι δέν ἔχεις τό μονοπώλιο τῆς ἀγάπης στά ζῶα οὔτε ὅτι εἶσαι περισσότερο συναισθηματική ἀπό μένα. Αὐτό πού κάνω εἶναι ὅτι προσπαθῶ νά ἐλέγξω τά ἀρνητικά, χρησιμοποιῶντας πράγματι "ἐγχειρίδια" καί ρήσεις "ἰνστρουχτόρων" ὅπως μοῦ καταλογίζεις. Προτιμῶ νά ἀκολουθῶ τίς ὁδηγίες ἄλλων πού πῆγαν στήν "Ἀμερική", ἀντί νά ρίχνομαι στόν ὠκεανό νά βρῶ τόν δρόμο ἀπό μόνος μου.

... επιβεβαίωσες στον απόλυτο βαθμό, αυτό που είπα (περί αδυναμίας σου να σεβαστείς αυτό που ΝΙΩΘΕΙ ο άλλος), και με αυτό σαν δεδομένο, θα μου επιτρέψεις α/ να εμμείνω στην απόφασή μου
να μη συνεχίσω αυτό το διάλογο (ο θεός να τον κάνει) και β/ να σου επισημάνω ότι σ'αυτόν τον τόπο είναι
πολλοί αυτοί που έχουν καταθέσει κομμάτια της ψυχής τους και συναισθήματά τους και ναι, σ'αυτό το΄σάιτ
όχι μόνο έχουν το ελεύθερο να το κάνουν, αλλά και όσοι θεωρούν πως έχουν το δικαίωμα να περάσουν
το συναίσθημα των καταθετών ψυχής από το μικροσκόπιο και να το ευτελίσουν, με την αυτόκλητη ιδιότητα
του "αποστασιοποιημένου αναλυτή" προφασιζόμενου τη "νόηση" και στηλιτευτή του συναισθήματος, άρα
απόλυτη ασέβεια απέναντι σ'αυτό, δέχονται παρατήρηση ή προειδοποίηση, ίσως και λογοκρισία
(όπου και ΑΝ χρειαστεί), όχι από τη βίκυ, αλλά από την Αρελα την αντμιν.

Εδώ απάντησα (μέχρι στιγμής) ως βίκυ. Στο απόσταγμα ....καλής προαίρεσης και σεβασμού
μέσα από την υπογραμμισμένη κιόλας φράση σου "ἀλλά δέν τό κάνω καί νῆμα! "
θα απαντήσω πάλι ως βίκυ (σαρκάζουσα αυτή τη φορά)
μας συγχωρείτε που αναπνέουμε και σας ενοχλήσαμε. Κάντε μας μήνυση!


Αν το αντιμετώπιζα ως αντμιν, θα ήταν διαφορετική η αντίδραση , αλλά δεν συνηθίζω
να εκμεταλλεύομαι τη διαχειριστική μου ιδιότητα και δη σε νήμα που άνοιξα εγώ, επειδή
κάποιος ξεπερνά τα εσκαμμένα και επιχειρεί να με "χαστουκίσει" εσκεμμένα και συνειδητά.
Αν προσέγγιζες άλλο μέλος κατ'αυτόν τον τρόπο, θα έβλεπες διαφορετική έκβαση.
Στην προκειμένη, παραδίδω την προσέγγιση αυτή, στην κρίση του αναγνώστη εντός ή εκτός ΙΔΕΟ, καταδεικνύοντάς την ως το "άχυρο που έσπασε την καμπούρα της καμήλας" σε ό,τι με αφορά προσωπικά,
και υπερτονίζοντας (μ'αυτό το "άχυρο") το λόγο που εμμένω στην απόφασή μου να μη συνεχίσω καμία μορφή
διαλόγου μαζί σου, πάνω σ' αυτό το θέμα.

(γι'αυτό και μόνο γι'αυτό - όχι επειδή αδυνατώ- δεν θα απαντήσω στα υπόλοιπα που έθεσες)

[ArELa]

Συμπληρωματικό για να μην περνιέμαι και για πανηλίθια κιόλας, μπροστά στο γαϊτανάκι ερωταπαντήσεων,
που πάντα καταφέρνεις να "στρίβεις" όπως σε βολεύει και πάντα παραλείπεις να απαντάς σε ΚΑΙΡΙΕΣ τοποθετήσεις μου. Εγώ αυτό το στυλ δεν θα το ακολουθήσω ποτέ μου, γι'αυτό και συμπληρώνω
κάτι που αρχικά μου διέφυγε να επισημάνω: (πάλι από την επίμαχη φράση σου που παρέθεσα
και μονο από αυτή)

Κύττα Βίκυ, κι ἄλλοι ἔχουμε καλή σχέση μέ τά ζῶα. Ὄχι μόνο ἐσύ! Καί γώ λυπήθηκα πού ἦρθε καί ψόφησε ἀπό δηλητηρίαση στό πατάκι τῆς ἐξώπορτας στόν Ὠρωπό, ὁ καψαλῆς ὁ γάτος πού χάϊδευα καί φρόντιζα ἀπό μικρό,

1/δεν άνοιξα το νήμα ισχυριζόμενη πως μόνο εγώ έχω καλή σχέση με τα ζώα.
Αυτό μόνο εσύ θα μπορούσες να το δεις έτσι...

2/Αν είχα το δικό σου τρόπο προσέγγισης θα αμφισβητούσα οριζοντίως διαγωνίως και καθέτως
την σχέση σου με τα ζώα ως "καλή" όπως υποστηρίζεις, και μόνο από τη φράση σου "ήρθε και ΨΟΦΗΣΕ". Η απαξία προς το ζώο είναι τέτοια, που δεν είναι ούτε άξια σχολιασμού.

[promitheas14]

Δέν ἀπάντησα, Βίκυ, στήν πρωτολογία σου γιά νά δώσω τόπο στήν ὀργή, ἀλλά μέ τήν δευτερολογία:

1/δεν άνοιξα το νήμα ισχυριζόμενη πως μόνο εγώ έχω καλή σχέση με τα ζώα.
Αυτό μόνο εσύ θα μπορούσες να το δεις έτσι...

2/Αν είχα το δικό σου τρόπο προσέγγισης θα αμφισβητούσα οριζοντίως διαγωνίως και καθέτως
την σχέση σου με τα ζώα ως "καλή" όπως υποστηρίζεις, και μόνο από τη φράση σου "ήρθε και ΨΟΦΗΣΕ". Η απαξία προς το ζώο είναι τέτοια, που δεν είναι ούτε άξια σχολιασμού.

συνειδητοποιῶ πώς ἐπιθυμεῖς νά ἔχεις τή τελευταία λέξη καί νά βγαίνεις καί ἀπό πάνω.
Αὐτό δέν μπορῶ νά τό δεχθῶ.
Ἀπαντῶ λοιπόν: Ναί ἡ γενική αἴσθηση πού ἔχω ἀποκομίσει καί ἀπό τήν συζήτηση περί ζώων καί ἀπό τήν συζήτηση περί συναισθημάτων, εἶναι ἡ ἰδέα πώς ἐσύ ὡς Βίκυ ὑποστηρίζεις ὅτι ἔχεις πλούσιο (ἤ μᾶλλον πλουσιώτερο) συναισθηματικό κόσμο καί διότι ἀγαπᾶς τά ζῶα καί διότι μπορεῖς νά φορτίζεσαι συναισθηματικά μέ μία κατάσταση (ὅπως π.χ. τούτην ἐδῶ), ἐνῶ οἱ ἄλλοι πού δέν ἀνεβάζουν φωτογραφίες τῶν ζώων τους ἤ ἀναφέρονται σ' αὐτά μέ τήν λέξη "ψόφησε", ἤ προσπαθοῦν (ἔστω κι ἄν δέν τό κατορθώνουν) νά παραμένουν νηφάλιοι, δέν ἀγαποῦν τά ζῶα καί δέν ἔχουν συναίσθημα.
Μονοπώλιο στήν εὐαισθησία δέν ἐκχωρῶ σέ κανέναν.
Αὐτή τήν ἐντύπωση ἔχω σχηματίσει καί τήν ἐκφράζω ἄνευ φόβου ἤ πάθους.

[ArELa]

συνειδητοποιῶ πώς ἐπιθυμεῖς νά ἔχεις τή τελευταία λέξη καί νά βγαίνεις καί ἀπό πάνω.

λάθος συνειδητοποιείς.
Μην κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια.

Ναί ἡ γενική αἴσθηση πού ἔχω ἀποκομίσει καί ἀπό τήν συζήτηση περί ζώων καί ἀπό τήν συζήτηση περί συναισθημάτων, εἶναι ἡ ἰδέα πώς ἐσύ ὡς Βίκυ ὑποστηρίζεις ὅτι ἔχεις πλούσιο (ἤ μᾶλλον πλουσιώτερο) συναισθηματικό κόσμο καί διότι ἀγαπᾶς τά ζῶα καί διότι μπορεῖς νά φορτίζεσαι συναισθηματικά μέ μία κατάσταση (ὅπως π.χ. τούτην ἐδῶ), ἐνῶ οἱ ἄλλοι πού δέν ἀνεβάζουν φωτογραφίες τῶν ζώων τους ἤ ἀναφέρονται σ' αὐτά μέ τήν λέξη "ψόφησε", ἤ προσπαθοῦν (ἔστω κι ἄν δέν τό κατορθώνουν) νά παραμένουν νηφάλιοι, δέν ἀγαποῦν τά ζῶα καί δέν ἔχουν συναίσθημα.

1/ όταν ανοίγω νήμα με αφετηρία το συναίσθημα, δε σημαίνει πως θέλω να καταδείξω τον συναισθηματικό μου κόσμο. Δεν είμαι κομπλεξάρα για να επιδεικνύω συναισθήματα. ΕΞΕΦΡΑΣΑ συναίσθημα, γιατί αυτή
την ανάγκη ένιωσα, ΧΩΡΙΣ να συγκρίνω τα δικά μου συναισθήματα με άλλων. Τώρα πού είδες
εσύ ότι κάνω το αντίθετο, δεν ξέρω. Αλλά παρακαλώ μην ερμηνεύεις πως οι εκφράσεις μου προέρχονται απόπροθέσεις που δεν έχω. Αυτό είναι ανάρμοστο ακόμα και για τα δικά σου μέτρα και σταθμά.

2/με το ρήμα "φόφησε" εκφράζεις νηφαλιότητα; Οκ, το άκουσα κι αυτό...

3/ ΔΕΝ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ αν ανεβάζουν άλλοι φωτογραφίες των ζώων τους. Εγώ ΘΕΛΗΣΑ να ανεβάσω
και ανέβασα. (και θ'ανεβάσω κι άλλες, αφού πρώτα διασπάσω τα ποστς της στιχομυθίας μας, μέσα
στα οποία βρίσκονται θέσεις/εκφράσεις που απαξιώνουν τα συναισθήματα που νιώθω για το ζώο
που κατονομάζεται στον τίτλο αυτού του νήματος)

[ArELa]

Προμηθέα, επειδή (μπορεί να μην το νιώθεις, αλλά η νόησή σου θα το κατανοήσει) το παρόν νήμα
είναι ένα αφιέρωμα στο Δία μου, θα διασπάσω μόνο το δικό μας διάλογο από αυτό το νήμα κάποια στιγμή.
Αν θέλεις, δώσε μου ένα τίτλο, για το νέο νήμα που θα δημιουργηθεί από τα διασπασθέντα.
Ευχαριστώ.

[promitheas14]

συνειδητοποιῶ πώς ἐπιθυμεῖς νά ἔχεις τή τελευταία λέξη καί νά βγαίνεις καί ἀπό πάνω.

λάθος συνειδητοποιείς.
Μην κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια.

2/με το ρήμα "φόφησε" εκφράζεις νηφαλιότητα; Οκ, το άκουσα κι αυτό...

Μπορεῖ νά συνειδητοποιῶ λάθος ἀλλά αὐτή εἶναι ἡ αἴσθησή μου καί τολμῶ καί τήν ἐκφράζω χωρίς νά φοβᾶμαι τό κόστος.
Πότε θέλησα ἤ ἐπέμεινα ἐδῶ μέσα νά ἔχω τόν τελευταῖο λόγο, γιά νά μοῦ γράφεις "ἐξ ἰδίων τά ἀλλότρια"; Ἀντίθετα, γιά ρίξε μιά ματιά στούς περισσοτέρους διαλόγους μέ τίνος τήν ὑπογραφή τελειώνουν.
Ὅταν ἀναφερόμαστε στόν θάνατο τῶν ζώων χρησιμοποιοῦμε τό ρῆμα "ψοφάω". Τί νά κάνουμε τώρα; Αὐτό δείχνει ἔλλειψη νηφαλιότητας ἤ ἔλλειψη εὐαισθησίας;
Ἀκόμη καί ἐπί ἀνθρώπων χρησιμοποιοῦμε τό ἴδιο ρῆμα: "Ψόφησα στήν κούραση".

[promitheas14]

Προμηθέα, επειδή (μπορεί να μην το νιώθεις, αλλά η νόησή σου θα το κατανοήσει) το παρόν νήμα
είναι ένα αφιέρωμα στο Δία μου, θα διασπάσω μόνο το δικό μας διάλογο από αυτό το νήμα κάποια στιγμή.
Αν θέλεις, δώσε μου ένα τίτλο, για το νέο νήμα που θα δημιουργηθεί από τα διασπασθέντα.
Ευχαριστώ.

Πράξε ὅπως κρίνεις. Ἀφοῦ ἀποφάσισες νά τό δισπάσεις βάλε ὅ,τι τίτλο θέλεις. Νά ὑποθέσω ὅτι θά δίνεται στό νέο νῆμα τό ἀρχικό λίγκ ἀπ' ὅπου ξεκίνησε, ὥστε ὁ ἀναγνώστης νά μπορεῖ νά καταλαβαίνει ἀπό ποῦ ξεκίνησε ὁ διάλογος.

[alkinoos]

Θα προτείνω να αρχίσει από τη πρώτη τοποθέτηση του Προμηθέα εδώ , http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 97#p265697
Ο δε τίτλος να είναι τύπου,<<σχέσεις ανθρώπου με φιλικά ζώα>>...

edit...

Επίσης να ενωθούν οι όποιες τοποθετήσεις στη σχέση ανθρώπου- ζώου από το νήμα αυτό, http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 85#p253685
αρχίζοντας από τη δική μου τοποθέτηση εδώ, http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 96#p265796

[kat_woman]

Συμφωνω με τον Αλκη, μου αρεσει και ο τιτλος.Να διασπασθει γιατι με στεναχωρουν (συναισθημα,τι να κανουμε;) να γραφονται αυτα σε ενα νημα-αφιερωμα .Μπορει καλλιστα να γινει νεο νημα οπου θα γινουν γονιμες τοποθετησεις πανω σε αυτο.

[ArELa]

Σωστές οι επισημάνσεις Αλκη.
Δεν προλαβαίνω σήμερα, θα γίνει αύριο, με τον τίτλο που πρότεινες
ΑΝ συμφωνεί και ο Προμηθέας...

[ArELa]

Νά ὑποθέσω ὅτι θά δίνεται στό νέο νῆμα τό ἀρχικό λίγκ ἀπ' ὅπου ξεκίνησε, ὥστε ὁ ἀναγνώστης νά μπορεῖ νά καταλαβαίνει ἀπό ποῦ ξεκίνησε ὁ διάλογος.

σωστά υποθέτεις. Στο παρόν νήμα, θα δοθεί λινκ του νέου νήματος που θα δημιουργηθεί
εκ των διασπάσεων.