OTTO έγραψε:Θεωρώ πως είναι ξεκάθαρο ότι τα ζώα μεταξύ τους έχουν διαφορετικό επίπεδο πνεύματος. Και για να το κάνω ξεκάθαρο, κάνω την ακραία σύγκριση με το κουνούπι και το σκυλάκι. Πόσο μεγάλη αμαρτία είναι να σκοτώσει κανείς ένα κουνούπι, σε σχέση με τον σκύλο.
Ο σκύλος έχει κάποιο πνεύμα μέσα του. Αυτό δείχνει η συμπεριφορά του. Αντιστοίχως οι γάτες και πολλά άλλα ζώα. Άλλα ζώα όμως δείχνουν ότι είναι πολύ κατώτερα. Προσεγγίζουν ουσιαστικά τα φυτά, με τη διαφορά ότι κινούνται, κάνοντάς σε να αναρωτιέσαι αν αυτό που κινείται είναι ζώο ή απλώς βιολογικό ρομπότ.
Σε αυτό το σημείο, αν συνυπολογίσεις την μακραίωνη παράδοσή μας, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσεις ότι κάποια ζώα "επιτρέπεται" να τα φάμε, ή γενικότερα να τα θανατώσουμε εφόσον κριθεί απαραίτητο, και κάποια όχι. Επιτρέπεται, υπό την έννοια ότι δεν θα χάσουμε κάτι από την πνευματική μας αξία, την οποία η φύση μας έδωσε.
Στην τελική, ζούμε σε ένα πλανήτη που πολλά ζώα τρώνε άλλα, κι αυτό θα συνεχιστεί όσο θα υπάρχει ζωή. Μήπως πρέπει να καταργήσουμε την σαρκοφαγία γενικότερα στον πλανήτη; Να επιβάλλουμε την κατάργηση αυτή σε κάθε ζωντανό οργανισμό; Βρίσκω υπερβολικό να λέμε ότι δεν θα φάμε κανένα ζώο, όταν όλη η φύση είναι δομημένη γύρω από το αλληλοφάγωμα. Όμως, όχι και να τρώμε ότι βρούμε μπροστά μας. Λίγος πολιτισμός δεν βλάπτει. Και ειδικά ζώα που προσφέρουν τόσα πολλά καλά στον άνθρωπο.
Ἀπό τίς θέσεις πού ἀνέπτυξες μέ κάποιες συμφωνῶ καί μέ κάποιες διαφωνῶ.
Βεβαίως ἔχουν διαφορετικό ἐπίπεδο συνείδησης τό κουνούπι (ἤ καλύτερα ὁ τερμίτης, πού εἶναι φαγώσιμος ἀπό φυλές τῆς Ἀφρικῆς) ἐν σχέσει πρός τόν σκύλο. 'Υπάρχουν καί ἄλλες κατατάξεις. Ζῶα πού βλέπουν μόνο πρός τά κάτω καί κάποια πρός τά πάνω.
Ὅμως τά ζῶα πού ἀνέφερα εἶναι ὅλα θηλαστικά. Δέν εἶναι ἔντομα, γαστερόποδα ἤ πλατυέλμινθες...
Ὠς πρός τήν κοινωνική ἀντίληψη μέ ἐπιβεβαιώνεις, καθώς ἡ ἀντίληψη περί ἐπιτρεπτοῦ ἤ ὄχι εἶναι ἐμφυτευμένη στό μυαλό τῶν μελῶν τῆς κάθε συγκεκριμένης φυλῆς ἤ ἔθνους.
Πές σέ κάποιον Κινέζο ὅτι εἶναι ἁμαρτία νά τρῶς σκύλους, σέ ἕναν Ἰταλό γιά τά ἄλογα καί τά βατράχια κ.ο.κ. καί θά εἰσπράξεις τά ἐξ ἁμάξης...
Πράγματι
δέν ζοῦμε σέ κάποιον Ἱερό Πλανήτη καί ἡ δομή τῶν οἰκολογικῶν σχέσεων εἶναι τό ἀλληλοφάγωμα, ἀλλά
αὐτό δέν σημαίνει πώς ἡ ἀποστολή τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι νά τόν ἐκλεπτύνει καί τελικά νά τόν κάνει μέ τίς πράξεις του Ἱερό. Σέ χιλιετίες στό μέλλον αὐτό θά γίνει, καί οἱ σχέσεις μεταξύ τῶν εἰδῶν, ὅπως καί οἱ διατροφικές ἀνάγκες θά ἀλλάξουν.
Ὄλα εἶναι τροφή. Ἀπό τό φῶς μέχρι τό σκουλήκι. [Ἔχουμε κάπου ἕνα νῆμα γία τήν ἡλιοθέαση, καί ἕναν φίλο πού μᾶλλον δέν ἔρχεται πιά στό σάιτ, ὁ ὁποῖος εἶχε ξεκινήσει τήν τεχνική τῆς ἡλιοθέασης].
Ἠ δική μας ἐπίσης συναισθηματική ἐνέργεια ἀποτελεῖ τροφή γιά ἄλλες ὀντότητες, γι'αὐτό κάνουν τά πάντα γιά νά μᾶς τήν ἀρμέγουν.
Ἀπό τήν στιγμή πού διαπιστώνουμε ὅτι εἴμαστε ἐνεργειακές κατασκευές, θά μποροῦμε νά ἀντλοῦμε ἐνέργεια ἀπό τό φῶς καί ὄχι ἀπό τήν διάσπαση τῶν χημικῶν δεσμῶν τῶν μορίων, ἀπό τά ὁποῖα ἔχει δομηθεῖ τό σῶμα τῶν ζώων, ἀκόμη καί τῶν φυτῶν.
Ὄποιος ἐλεύθερα συλλογᾶται, συλλογᾶται καλά.
Ρήγας Βελεστινλῆς