Τζάμπο ,Πάσχα 2013

[alkinoos]

Μια φίλη στο fb,έκανε σχόλιο στο τραγούδι και στους στίχους του.

" Χωρίς τζάμπο να ζήσω ,δεν μπορώ ούτε ώρα
η ζωή μου θα μοιάζει του αρνιού καλή ώρα "







Για τη δική ζωή μιλάει ; Αν ναι ,κανένα πρόβλημα...

[ION 4ever]

Πωωωωπωωωωω!!!!!!!!

από την αρχή μέχρι το τέλος
τι φρίκη!!!!

ΑΑΑΑΑΑ!!!!!!


Τι φοβερό πλάνο είναι αυτό στο τέλος με το κατακαμμένο το αρνί !!!

Τι οικονομικών συμφερόντων είναι τα τζάμπο?

[Irene3006]

Όποτε βάζει τη διαφήμιση στο ραδιόφωνο, αυτόματα πετάγομαι πάνω και αλλάζω σταθμό.... ΤΟ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ!

[BlueAngel]

http://www.katohika.gr/2013/04/stanisi- ... i-mas.html

Στανίση με Αρνί και Μάνα του Τζάμπα … ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ

Κάποτε καμαρώναμε μια νέα και μοντέρνα γενιά διαφημιστών για τις δημιουργίες της. Διαφημίσεις εμπνευσμένες, ευχάριστες, με ωραίες ιστορίες, άκρως αυτοσαρκαστικές, αναδείκνυαν τις ιδιαιτερότητες του λαού μας με έναν τρόπο που δεν ενοχλούσε αλλά και δεν ένιωθες να τις κολακεύει. Από το γλέντι καβάλα στον ελέφαντα με υπόκρουση την απόκοσμη φωνή της Yma Sumac, στον «Put the kot down slowly» αστυνομικό, απ’ τον καμάκια με τα ψιψιψίνια και τα κοκοψόψα, και το υπέροχο «…το χάσαμε το κορμί πατριώτη» στον Έλληνα Κροίσο με νησί με 9 γράμματα, μέχρι το «Στη μάνα σου το ‘πες;» και τον ξεχασμένο Σάββα στην Πορτογαλία του Euro 2004, απολαμβάναμε ταλέντο κι ευρηματικότητα.

Με την έναρξη της κρίσης, έπεσε μια αμηχανία. Τι να πεις και τι να πουλήσεις; Long weekend και χαρά στο Λονδίνο; Θα σε πάρουν με τις πέτρες. Glamour στην Αθήνα; Να γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Ευτυχισμένη οικογένεια να κάνει ποδήλατο στην εξοχή; Ναι, καλά, αλλά σε μια άλλη χώρα.

Δε βαριέσαι, όμως, καλύτερα να υπάρχει η διαφήμιση στην αγορά, παρά να μην υπάρχει. Εννοείται! Πολλές από τις διαφημίσεις των τελευταίων ετών, όμως, προκαλούν θλίψη κι εκνευρισμό.

Για τις διαφημίσεις του Jumbo προσπαθούσα σκληρά να μην έχω άποψη κι είναι ένας από τους λόγους που σταμάτησα ουσιαστικά να ακούω ελληνικό ραδιόφωνο, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Με θλίβουν βαθιά όλα αυτά τα σκηνικά με τον καημένο τον πατέρα που μονίμως δεν έχει λεφτά για ν’ αγοράσει σχολικά, χριστουγεννιάτικα, πασχαλιάτικα, μαγιώ, ομπρέλες και σαγιονάρες και ξαφνικά βρίσκεται μπροστά του το προσιτό Jumbo. Ουσιαστικά, παρουσιάζουν τη φτώχεια σαν αναξιοπρέπεια και είναι σαν να παίζει το Jumbo με τη φτώχεια προκειμένου να πουλήσει.

«Άποψή σου» και «περί ορέξεως», θα μου πεις, κ.λπ. Ουδεμία αντίρρηση. Είδα, όμως, την πρόσφατη με τη νονά Κατερίνα Στανίση να έρχεται στα βαφτιστήρια με τα πασχαλιάτικα δώρα, τον κουμπάρο με το φανελάκι, την κουμπάρα με το μαλλί μαύρο στη ρίζα και ξασμένο στις άκρες. Με υπόκρουση του άσματος «Χωρίς Jumbo δεν μπορώ να ζήσω ούτε ώρα» και τον κουμπάρο να κοιτάζει λιγούρικα τη νονά, η παρέα διασκεδάζει ενώ η διαφήμιση τελειώνει μ’ ένα πολύ άσχημο, πραγματικά, πλάνο, όπου το σουβλισμένο αρνί και το κοκορέτσι δεσπόζουν μπροστά από τις σακούλες του καταστήματος και τα γράμματα μας εύχονται «Άντε και καλό μας Πάσχα!».

Δεν με πείραξε τόσο το σκυλάδικο, στο κάτω-κάτω το συγκεκριμένο κατάστημα έχει παράδοση στη χρήση ανάλογων μελωδιών στις διαφημίσεις του. Ούτε και η τουαλέτα της νονάς. Λίγο περισσότερο το φανελάκι του κουμπάρου και το μαλλί της κουμπάρας, ακραίες λεπτομέρειες στο σύνολο που περιγράφει μια «τυπική ελληνική οικογένεια», όπως ισχυρίζονται οι υποστηρικτές της διαφήμισης.


Περισσότερο απ’ όλα, ειλικρινά, με πείραξε το αρνί. Η εικόνα του σουβλισμένου αρνιού, εικόνα που δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί στην τηλεόραση σε τόσο κοντινό πλάνο, πόσο μάλλον σε διαφήμιση. Τέσσερα δευτερόλεπτα με το αρνί σουβλισμένο, με το μάτι του να νομίζεις ότι σε κοιτάει, με την ψημένη πέτσα του σε πρώτο πλάνο – και γίνεσαι χορτοφάγος προτού καν το συνειδητοποιήσεις.

Είναι αυτή η «τυπική ελληνική οικογένεια»; Ίσως, αν εξαιρέσεις ότι δεν έχουν όλα τα παιδιά νονές με κόκκινες τουαλέτες που τραγουδούν.

Οι διαφημίσεις του Jumbo είθισται να κριτικάρονται και να δέχονται μεγάλη πολεμική. Ακάθεκτη, η επιχείρηση προχωρά στο ίδιο και πιο ακραίο μοτίβο. Εννοείται, βέβαια, ότι πετυχαίνουν το στόχο τους, δεν το συζητάμε. Όπως μου είπε κι ένας φίλος «Τα Jumbo τα παρομοιάζω με μια γυναίκα που συνειδητοποιεί ότι όσο πιο «πρόστυχα» σου φέρεται, τόσο εσύ τρελαίνεσαι και την κυνηγάς!».

Ο κόσμος ψωνίζει από τα Jumbo. Τυχαίο; Δεν νομίζω… Αλλά, τι λέω! Κι αυτό σλόγκαν από επιτυχημένη διαφήμιση είναι και, μάλιστα, διόλου τυχαίο που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει το αγαπημένο σλόγκαν των πιο συνηθισμένων θεωριών συνωμοσίας.
© Χριστίνα Ταχιάου

[Divine Sinner]

O αντιλογος.


Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα

Η αφορμή για αυτό το κείμενο είναι μια αστεία διαφήμιση, καλογυρισμένη με αυτοσαρκασμό από πλευράς Κατερίνας Στανίση, που αποτυπώνει μια πραγματικότητα, αυτή της λαϊκής διασκέδασης όπως εκφράζεται.

Ο στίχος είναι αστείος, η μουσική για αχνιστό σκυλάδικο, αυτά που γραφούν το δικό τους έπος στις νύχτες του ελληνικού περιθωρίου, που φυσικά απεχθάνονται οι λόγιοι του τόπου, με εξαιρέσεις τον Θάνο Αλεξανδρή και το «Αυτή η νύχτα μένει» που την αποθέωσε στην γκροτέσκο της εκδοχή αλλά και στην βραδινή διάθλαση του φωτός από νέον. Έχει πλάκα! Η νονά καταφθάνει ως ντίβα φυσικά της πίστας, ντυμένη με κόκκινη τουαλέτα, μέρα μεσημέρι, ανάμεσα σε συγγενείς που αποθεώνουν την σελέμπριτι και που έχουν να προσφέρουν αρνί ψητό και τραπέζι στην αυλή!

Και τι δε διάβασα για αυτή τη διαφήμιση, από όλους εμάς, που αφού δεν έχουμε πια ελληνικές ταινίες, σειρές και γενικά δημιουργία νεοελληνική ασχολούμαστε με τις διαφημίσεις, που δίνουν δουλειά σε ότι δυναμικό ακόμα στο ελληνικό δημιουργικό δυναμικό!

Ο«Ελληνάρας», «οι κοιλαράδες», «τα χοντρά παιδιά», «η κιτς ντίβα», «η πλαστική καρέκλα» απ τον γύφτο! Παραληρήματα νέο ρατσιστικών αντιλήψεων, τοξικά εμβολισμένων σε ανθρώπους που είχαν την ατυχία να γεννηθούν δυστυχώς στην Ελλάδα και όχι στο Λιχτενστάιν, ανάμεσα σε ανορεκτικούς ανθρώπους, που η υπέρτατη μορφή διασκέδασης είναι το να παίξουν γκολφ με άλλες οικογένειες, η ύστατη μορφή διάχυσης είναι η χειραψία, το τσακίρ κέφι εκφράζεται με Μπραμς αυστηρά και ξέρουν να ντύνονται ως νέο Λουθιριστές με ασφαλές ασπρόμαυρο.

Από την ευρωπαίλα των αφ υψηλού επικρίσεων για ότι δεν είναι στηλιζαρεσμένο, αποστειρωμένο, κρυόκωλο και σαν φωτογράφηση με ρετούς λάιφ στάιλ. Και ο κόσμος ξαφνικά, τακτοποιείται γερμανικά, τριοτοραιχικά, οι ψηλοί άριοι με μακριά άκρα, που οφείλουν να διασκεδάζουν με ότι εκπαιδευτικό σαν ντοκιμαντέρ στην εκπαιδευτική τηλεόραση και να μερακλώνουν με τον Πάρσιφαλ του Βάγκνερ, καταπιέζοντας ως μπορούν το δικά τους ανθρώπινα ένστικτα τόσο που να γίνονται σίριαλ κιλερ.

Ελληνάρας είναι αυτός που τρώει 6000 στην Πάολα ενώ στα χωράφια του πυροβολεί οικονομικούς μετανάστες. Ελληνάρας είναι αυτός που ενώ βγαίνει με ψέματα απ τις ψήφους του ελληνικού λαού, μετά παίρνει μίζες και προμήθειες και φτιάχνει οφ σορ για τα αμύθητα κλοπιμαία του. Ελληνάρας είναι ο παρουσιαστής και ο δημοσιογράφος που λέει ψέματα στον κόσμο σκύβοντας το κεφάλι δουλικά στον καναλάρχη για να γεμίζει τις τσέπες τους, και τα κορόιδα, που υποτίμα συνεχίζουν να τον βλέπουν και τον πιστεύουν. Ελληνάρας είναι αυτός που σνομπάρει τον λαό του, ξενομανής, έτοιμος πάντα να «μηδίσει», να σνομπάρει, να επικρίνει ότι προσαρμόζει την αυθεντικότητα στα κελεύσματα των καιρών.

Ελληνάρας δεν είναι εκείνος που κάθεται στην πλαστική καρεκλά απ τον περιπλανώμενο πωλητή, ενώ η σινιέ πλαστική εξίσου καρέκλα με την υπογραφή των τάδε ντιζάινερ θεωρείται άποψη αλλά είναι εξίσου ακαλαίσθητη και ενοχλητική. Ελληναράς δεν είναι αυτός που με υστέρημα κάνει γιορτή στην αυλή του το ψητό αρνί και χαίρεται διότι η χαρά δεν επιτρέπεται μόνο στους αποφοίτους πανεπιστημίου -ακόμα. Ελληναράς δεν είναι αυτός που γουστάρει λαϊκά τραγούδια Καζαντζίδη, Μενιδιάτη, Σακελλαρίου, Στανίση και Πάολα στο κάτω κάτω, προσποιούμενος πως του αρέσει η ρομαντική συμφωνική μουσική, ενώ τη σιχαίνεται. Τέλος, ελληνάρας δεν είναι ο υπέρβαρος και το παιδί του το χοντρό, που δεν το πάει στον διαιτολόγο απ τα 5 να το μεγαλώνει με μούσλι και ξερά δαμάσκηνα. Αυτός είναι μια χαρά τύπος, ο που τον κρίνει είναι ρατσιστής ξενομανής φλώρος.

Όσο για την Κατερίνα Στανίση, που στην συγκριμένη διαφήμιση, κάνει την πλάκα της και κοροϊδεύει ακόμα και τον ίδιο τον εαυτό της, με μαγκιά που σπάνια βρίσκεις, είναι ένα φωτερό ίνδαλμα της νύχτας, της αντοχής και της λαϊκής αυθεντικότητας, που μια νύχτα της είναι η ζωή όλη των τζιτζιφιόγκων που τολμάνε να την σνομπάρουν!

Η διαφήμιση είναι αφορμή για το πόσο χτυπημένη απ το παρελθόν μας της χλιδοντροπής, της επάλειψης της βλαχιάς μας με γκλίτερ και της αμορφωσιάς με αγγλικές λέξεις πασπάλισα στα φτωχά ελληνικά μας. Για το ότι και οι διανοούμενοι στέκονται στο προφανές! Στο χιλιομασημένο! Στο «Μέγαρο καλό! Σκυλάδικο κακό!», στο «Κουλτουριάρα άπλυτη τέχνη, Κατερίνα Στανίση λάικα». Άλλοι κόσμοι! Άλλες εποχές. Ιδία τέχνη! Και η Στένωση για να λέμε και την αλήθεια και άφωνη τραγουδάκι! Γιατί; Διότι έχει ψυχή στην φωνή και τέλος!

Τώρα θα μου πεις, τι κάθεσαι και ασχολείσαι μανταμίτσα; Γιατί για μια διαφήμιση που έχει πλάκα, πρέπει να περάσουμε Ιερά Εξέταση των διανοούμενων τόσο προβλέψιμη που καταντάει κλισέ. Και γιατί το δικό μας περιθώριο, η δική μας αγρία πλευρά του δρόμου, είναι αυτοί οι λαϊκοί άνθρωποι. Με αφορμή λοιπόν, όλους όσοι έγραψαν κριτική εναντίον μιας διαφήμιση που σκοπό έχει πάντα να πουλήσει και τίποτα άλλο, απροκάλυπτα, θυμάμαι και σας παραθέτω μια συνέντευξη του Θάνου Αλεξανδρη, που αναχωρητή πλέον -ζει στα λαϊκή και αποθεωμένη απ τον ίδιο Αρτάκη, με τα χοντρά παιδιά και τις πλαστικές καρέκλες και τα λαϊκά στα ραδιόφωνα στη διαπασών. Μίλησε κάποτε στην Σταυρούλα Παναγιωτακη και φωτογραφίζεται από τον αρτίστα της εικόνας που κλέβει ψυχές Σπύρο Στάβερη, με τον τίτλο «στην παραμεθόριο της νύχτας»… Μιλεί για το λαϊκό κόσμο και φυσικά την νύχτα του. Take a walk on the wild side λοιπόν…

«… Ία μικροσκοπική πίστα από μπετόν, όπου για να χορέψει το μπαλέτο χρειάζεται να βγει σε δύο δόσεις. Πνιγηρή, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και μυρωδιά φτηνού αποσμητικού. Tοίχοι από λαμαρίνες και χωρίς. Δεν ήταν όλα έτσι. Για να καταλάβεις όμως την αληθινή ατμόσφαιρα του σκυλάδικου, πρέπει να κάτσεις στα τραπέζια με τους πελάτες. Ένας αποστασιοποιημένος παρατηρητής δεν μπορεί να καταλάβει πολλά. Δεν είναι μόνο να δεις καβγάδες ή φόνους…

Ο Tόνι στο ’ργος. Bγήκε να εκτελέσει το σόλο του και κάτι πιτσιρικάδες τού ρίξανε κοτόπουλα κι άρχισαν να τρέχουν αλαφιασμένα γύρω του. Tον κ. Aναγνώστου από τη Bέροια. Eίχε σάκχαρο, πολλά φράγκα, έπαιρνε χάπια, τον έπαιρνε ο ύπνος στο τραπέζι. Kανείς δεν τολμούσε να τον ενοχλήσει. Ξυπνούσε, παράγγελνε πιάτα, ξανακοιμόταν. Ένα βράδυ μια κοπέλα ζήτησε να πάει στην τουαλέτα. «Θα περιμένεις πέντε λεπτά», της λέει, «γιατί χρειάζεται απολύμανση». Φωνάζει όλους τους σερβιτόρους και τον μετρ να επιβλέπει και παραγγέλνει να πλύνουν τη λεκάνη με τρία κιβώτια σαμπάνιας.

Όταν χιόνιζε, ο κ. Aναγνώστου είχε μεγάλα κέφια. Έβγαζε τους μισούς σερβιτόρους έξω από το σκυλάδικο να χορεύουν ζεϊμπέκικο και τους άλλους μισούς να σπάνε πιάτα στην πίστα μέχρι να τελειώσει το τραγούδι»… και άλλου λέει «μπουζούκια τώρα στην Αθήνα; Ούτε απ' έξω. Δεν μ' αρέσει το δήθεν, η ομοιομορφία καλλιτεχνών και πελατών. Ενώ στο σκυλάδικο είναι δυο κόσμοι διαφορετικοί. Oι πάνω και οι κάτω. Στα σκυλάδικα είναι η ξεφτίλα πάνω που είναι φωταγωγημένη και από κάτω είναι οι θεατές που αποθεώνουν την ξεφτίλα. Eίναι η μαγεία του τίποτα. Tραγελαφικό για μένα κι όμως φαντάζει πολύ ωραίο. Eγώ επιβίωσα πολύ στα σκυλάδικα. Tην πανωλεθρία την έπαθα όταν μπήκα στον άλλο χώρο, που νόμιζα ότι ήταν οι διανοούμενοι, τα media, έφαγα πισώπλατα τα μαχαιρώματα, ένας κόσμος που δεν μου πάει καθόλου.

Δεν θα 'θελα να 'μουν διανοούμενος, έχω διαβάσει ελάχιστα, άσχετα αν έχω τελειώσει Nομική, και πιστεύω ότι οι περισσότεροι διανοούμενοι είναι άνθρωποι που κρύβουν μέσα τους μικρές Aλίκες και το όνειρό τους είναι να κατέβουν από τη σκεπή του «Pεξ», ημίγυμνοι σαν τον Pουβά, και να αποθεώνονται από αγόρια και κορίτσια»…

[Dread]

H διαφήμιση είναι trash....

Και σαν trash θα πρέπει να την βλέπουμε.... (θα κόλλαγε τέλεια και στην αντίστοιχη τηλεόραση των '90s )

Εγώ γουστάρω....

Υ.Γ. Σιγά μην γίνω και χορτοφάγος βλέποντας το κοκορετσάκι....
Η κυρία που υπογράφει το άρθρο, και που δεν αντέχει , έτρωγε φουα-γκρά στην Βιέννη το Πάσχα ?
Αι από κει ρε, ψωνάρες....

[Ermis]

Όταν η νεοελληνική ασχήμια μετατρέπεται σε
διαφημιστικό όνειρο του Αλμοντοβάρ!

Όταν πρωτοείδα τη διαφήμιση των Jumbo με την Κατερίνα Στανίση ντυμένη κόκκινη τούρτα – λαμπατέρ πίστας, φρίκαρα. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να με υποψιάσει για την ιδιοφυία των δημιουργών της αλλά εγώ παρέμενα κολλημένος στην πρώτη ανάγνωση. Μια κουβέντα με ένα φίλο (για να μη στο παίζω και ιδιοφυής) μου άνοιξε αμέσως τα μάτια.
Απέναντι στην πιο τίμια καταγραφή της πραγματικότητας μιας χώρας. Πάσχα τσίκνα, παχύσαρκα παιδιά, κοιλαράδες γονείς, πλαστική καρέκλα, σκυλάδικα, χύμα φτηνό κρασί σε πλαστικά μπουκάλια και μαλλί κομμωτηρίου μαζί με φόρεμα τσαντίρι – Μπάκιγχαμ. Κι ένα τελευταίο πλάνο με ένα παλουκωμένο καμένο αρνί πάνω στο οποίο οι διαφημιστές μας εύχονται «Καλό Πάσχα». Είναι genius. Tίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Μέσα σε λιγότερο από ένα λεπτό, ολόκληρη η νεοελληνική ασχήμια, μετατρέπεται σε διαφημιστικό όνειρο του Αλμοντοβάρ με επιρροές από τον κοινωνικό ρεαλισμό. Από την πρώτη κι όλας σκηνή, με τους άντρες της οικογένειας να πασαλείβουν το αρνί για τη σούβλα και να φωνάζουν την πολεμική ιαχή «στα μπούτια στα μπούτια». Του αρνιού. Που θέλει περισσότερο πασάλειμμα στα μπούτια για να για να μην κάψει. Αρνί πουτάνα κονσομασιόν κανονικά δηλαδή, σε συνοικιακό σκυλάδικο με μορφή τσουρομαδημένου κήπου που έχει λιώσει το γκαζόν, και στην είσοδο του σπιτιού κρέμονται τα κρόσια του ινδιάνου. Την ώρα που από κει βγαίνει φορτωμένη με πιάτα μια δούλα νοικοκυρά, με καμένο από το πιστολάκι και το ντεκαπάζ μαλλί, σκάει ξαφνικά η θεά Κατερινάρα τραγουδώντας και φορτωμένη σακούλες Jumbo. Με τα παχύσαρα να αναγκάζονται για μια φορά στη ζωή τους να κουνήσουν τον χοντρό κώλο τους και να τρέξουν για τα δώρα. Φωνάζοντας «η νονά η νονά». Και με αργή κίνηση για να τονιστεί τόσο το προγούλι στα πεντάχρονα που κουνιέται στο χοροπήδημα όσο η συναισθηματικότητα της σκηνής την ώρα που η Στανίση ανοίγει τα χέρια της σαν τον Ιησού του Ρίο για να αγκαλιάσει τα θρεφτάρια.

Για να κάτσουν όλοι μαζί μετά στις λευκές καρέκλες κήπου του γύφτου, με τη νονά στην κορυφή, τα αρσενικά με φανελάκι που τονίζει ερωτικά το πατσοκοίλι και τα θηλυκά με τη λάμψη πλύστρας από το ξεπάτωμα στην κουζίνα. Προκειμένου να γιορτάσουν την ανάσταση του Θεανθρώπου σε ένα τραπέζι στον κήπο, με αραδιασμένα πλαστικά μπουκάλια χύμα κρασί και πιάτα, σαν το παζάρι, να πιούνε και να φάνε μέχρι να ρευτούνε (αν και αυτό δυστυχώς δεν συμπεριλαμβάνεται στη διαφήμιση). Να πούνε σόκιν ανέκδοτα, και να αισθανθούν περήφανοι, επαρκείς και ευτυχισμένοι πιάνοντας κρυφά κάτω από το τραπέζι με τα λαδομένα από την πέτσα δάχτυλα τους, τον κώλο της γυναίκας του άλλου (ούτε αυτό δυστυχώς συμπεριλαμβάνεται).

Αυτή είναι η εικόνα της Ελλάδας και του Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα. Όσο πιο γλαφυρά και τίμια μπορεί να αποτυπωθεί. Τόσο αλμοντοβάρ όσο και ρεαλιστική. Ούτε καν κιτς, απλά πραγματική. Ρώτησα αυτόν τον φίλο μου που ανέφερα στην αρχή κάνοντας το δικηγόρο του διαβόλου και επιμένοντας ακόμα στην αρχική μου αποστροφή πριν δω με καθαρά μάτια το διαφημιστικό: «Οκ, κι αν υποθέσουμε ότι όντως το διαφημιστικό είναι συνειδητό μέσα στην κακογουστιά του, σαν άποψη, και πάλι σε ποιον τελικά απευθύνεται; Στον λιπαρό και φρικαλέο τύπο του ελληναρά που απεικονίζει ή στο πιο ψαγμένο κοινό που μπορεί να το αποκωδικοποιήσει;» Για να μου απαντήσει πολύ απλά: «Μα εννοείται και στους δύο. Γι αυτό είναι απόλυτα επιτυχημένο σαν διαφήμιση. Οι μεν θα πάνε στα Jumbo γιατί αυτό ακριβώς το μοτίβο ζωής τους εκφράζει και θα αισθανθούν οικεία που τους το αναγνωρίζει η διαφήμιση σαν πρότυπο. Οι δε θα πάνε επειδή είναι ή αισθάνονται πως είναι διαφορετικοί από αυτούς, πιο σικάτοι, εξελιγμένοι και έξυπνοι, οπότε θα υποθέσουν με τη σειρά τους, πως γι αυτούς έγινε η διαφήμιση, για να τους κάνει να γελάσουν. Επομένως θα πάνε όλοι». Με αποστόμωσε.

Σε μια χώρα σκυλάδικο, χωρίς καμία αισθητική που από μόνη της είναι στάση ηθικής. Με την πολιτική, να ακολουθεί αυτήν ακριβώς την τακτική: «Στα μπούτια στα μπούτια» κι «έρχεται η νονά». Ατάκα και περιεχόμενο, που καθιστά τη διαφήμιση των Jumbo μπούσουλα για μια επιτυχημένη αντιμνημονιακή επικοινωνιακή πολιτική όποιου κυβερνητικού κόμματος θέλει να ξαναβγεί. Και θα ξαναβγεί. Με αγωνιστικό ύμνο τους ακραία πολιτικούς στίχους του τραγουδιού της Κατερίνας: «Πώς να έρθω στο σπίτι με τα χέρια μου άδεια, γι αυτό πήγα στα τζάμπο κι άδειασα όλα τα ράφια. Τη λαμπάδα σου baby, σου τη ‘φτιάξαν στιλίστες, σχέδιο της νονάς, επνευσμένο απ’ τις πίστες. Χωρίς τζάμπο να ζήσω, δεν μπορώ ούτε ώρα, η ζωή μου θα μοιάζει με τ’ αρνιού καλή ώρα.» Τώρα που το σκέφτομαι, και στον Τσίπρα μια χαρά ταιριάζει. Μοιάζει με Τζάμπο μόνος του.

πηγή

[ArELa]

Εγώ εντάξει, δεν τα'βαψα και μαύρα, δεν τρελάθηκα τόσο πολύ πια... κιτς ξεκιτς, στην εξαθλίωση που μας μαστίζει, το να απεικονίσεις ένα κομμάτι μιας υπαρκτής πραγματικότητας (με λίγη υπερβολή όπως η τουαλέτα-τούρτα) δεν με χαλάει, απεναντίας με κάνει και γελάω με το χάλι μας. Υπάρχουν άλλα που με χαλάνε πραγματικά πολύ άσχημα και για σοβαρότατους λόγους... όχι για μια διαφήμιση του τζάμπο... Το μόνο που με λύπησε στη διαφήμιση κάπως, ήταν το ότι είδα μια φωνάρα σαν τη Στανίση να μπαίνει σε μονοπάτια τραγουδιστιικής κατάντιας.

Το τζάμπο τη δουλειά του κάνει... και την κάνει καλά.
Αν και έχει προσελκύσει ευρύ κοινό και δε νομίζω ότι χρειάζεται διαφημίσεις πια...
Κι όσο συρρυκνώνεται το εισόδημα τόσο θα τρέχει ο κόσμος εκεί...

Αν είναι να μιλήσουμε για τζάμπο, προτιμώ να εστιάσουμε στην ποιότητα κάποιων προϊόντων του από ταϊβάν, κλπ κλπ... Έχω διαπιστώσει ότι ορισμένα είναι δυνητικά επικίνδυνα - επιβλαβή για την υγεία...

Παράδειγμα: Η κόρη αγόρασε ένα πράγμα που έμοιαζε με γυάλα, και έμοιαζε γυάλινο.
Ναι, το έλεγαν δέκτη φυτών, αλλά έμοιαζε με γυάλα... Το πήρε για να βάλει το Λάζαρο (το ψαράκι μας) να είναι λέει πιο "άνετο" γιατί η αυτοσχέδια γυάλα που του είχα εγώ, δεν την κάλυπτε... Πήρα λοιπόν το πράμα που εφερε και έμοιαζε με γυάλα, το γέμισα νερό και τα λοιπά απαραίτητά του (όπως γέμιζα 5 χρόνια τώρα την άλλη μου γυάλα), κι έριξα τον Λάζαρο μέσα... Τον είδα να πηγαινοέρχεται σχεδόν σαν τρελός (κάτι που δε συνήθιζε) αλλά υπέθεσα πως το'κανε απ'τη χαρά του επειδή είδε λίγο περισσότερη ευρυχωρία... Αμ δε... Βγήκα για μια δυο ώρες, κι΄οταν γύρισα στο σπίτι, βρήκα τον Λάζαρο νεκρό... Η "γυάλα" τον είχε στείλει αδιάβαστο.
Το υλικό έμοιαζε με γυαλί, αλλά προφανώς δεν ήταν και προφανώς "αμόλυσε" κάτι που σκότωσε το ψαράκι μου.

Επέστρεψα μερικές φορές τζάμπο από τότε, για ακουστικούλια (των 2Ε που εμένα με βολεύουν). κεράκια, μαξιλαράκια και διάφορα άλλα ψιλολοϊδια, αλλά για να αγοράσω ποτήρια ή πιάτα, ή ο,τιδήποτε μπορεί να καταλήξει στο στόμα μας, ούτε λόγος!

[ION 4ever]

Λυπάμαι πολύ για τον Λάζαρο

[Eva Luna]

Οχι, η διαφημιση δεν ειναι η αποθεωμενη καρακιτσαρένια νεοελληνικη κοινωνια.
Ο απολυτος αντικατοπτρισμος του τι ειναι τα Τζαμπο, αυτο ειναι.
Τα Τζαμπο ειναι η αποθεωση του κιτς, της φτηνιας, της μιας χρησης προϊοντων, των υποπτων
υλικων κατασκευης κοκ.
Εχω δωσει αρκετα λεφτα εκει για να ξερω τι λεω.
Καταρχην, μπαινοντας μεσα δεν μπορεις να παρεις ανασα απο την πλαστικουρα
που σε κατακλυζει απο παντου. Καταλαβαινεις αμεσως οτι εισαι στον "παραδεισο"
του τεχνητου, του ψευτικου.
Θες να πας σε μια υποχρεωση και δεν εχεις να δωσεις τα λεφτα που κοστιζει
ενα αξιοπρεπες παιχνιδι, βιβλιο, ρουχο; Πας στα τζαμπο.
Ετσι και την υποχρεωση βγαζεις αλλα και δεν ξεπαραδιαστηκες.
Αλλα η φαβα εχει λακκο συνηθως. Αυτο φαινεται και απο την διαρκεια ζωης
του προϊοντος που πηρες. Συνηθως, μονο για λιγες μερες θα λειτουργει κανονικα αν ειναι
παιχνιδι ή συσκευη. Αν ειναι ρουχο, θα εχει χαλαρα κουμπωματα/λαστιχα, υφασματα
της πλακας, τυπωματα που ξεβαφουν, ξεθωριαζουν.
Ακομα και τα λαστιχακια για τα μαλλια, θα ειναι αχρηστα μετα απο λιγες χρησεις.
Ολα ειναι ετσι φτιαγμενα ωστε να δειχνουν φιγουράτα μεσα στην συσκευασια τους,
ομως αφοτου ανοιχθει η συσκευασια και αποκαλυφθουν, αντιλαμβανεσαι οτι
πηρες ή σου εφεραν μια πατατα .
Ακομα και τα επωνυμα παιχνιδια που εχω παρει, οχι κατασκευης τζαμπο, αλλα φισερ πραης
πχ, μου βγηκαν ελαττωματικα. Εμαθα οτι και αυτα τα προμηθευεται απο τα β' διαλογης
ο κυρ-Τζαμπο ομως τα μοσχοπουλαει ωραιοτατα στην τιμη που θα τα βρεις οπουδηποτε.
Αλλα, εχει τον τροπο του να σε κερδιζει, γιατι εχει τα παντα σχεδον.
Ηθελα ας πουμε πηλο για κατασκευες, δεν εβρισκα αλλου εδω γυρω, στο τελος
παλι στα βρωμοτζαμπο κατεληξα
Οχι οτι μας κανει πλυση εγκεφαλου, οχι
Και μας εκπαιδευει πώς να ειμαστε κιτς, ακομα κι οταν δεν ειμαστε.
Κατα τα αλλα, η διαφημιση με την Στανιση με μαρανε, ναι.
Δεν μ' αγγιζουν πλεον τα περιεχομενα και προβαλλομενα των τζαμποσπότ.
Η ιδια η υπαρξη Τζαμπο και τζαμποσποτ μου την δινει.

[ION 4ever]

Όλες οι διαφημίσεις του τζάμπο είναι αθλιες.
Κάποτε άκουγα τον ραδιοφωνικό σταθμό Kosmos fm
και τον έκοψα διότι έβαζε καθε
τρεις και λίγο διαφήμιση του τζαμπο.

Δεν είναι το κιτς που ενοχλεί τόσο σε αυτή την διαφήμιση
είναι η αθλιότητα που αποπνέει

Με την κατερινα στανιση δεν έχω πρόβλημα κανένα
Είναι μια λαϊκή τραγουδίστρια με μια ιδιόμορφη φωνή
που οτι και να τραγουδήσει
το κάνει να φαίνεται αυθεντικά λαϊκό.
Οι πανάθλιοι στίχοι γίνονται καλύτερη με την ερμηνεία της.
Κονόμησε και ένα σεβαστό πόσο για να συμμετέχει
σε αυτή την διαφήμιση και μαγκιά της
σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

Όμως το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΣΧΑ δεν είναι αυτό που βλέπουμε στο σποτ
και δεν είναι τζάμπο.

Το Ελληνικό Πάσχα έχει Λαμπάδες, κόκκινα αυγά, τσουρέκια.
Έχει ασπρισμένα σκαλοπάτια και μάντρες των κήπων
έχει πασχαλιές που ευωδιάζουν,
και άνθη πορτοκαλιάς που μοσχοβολούν.
Το ελληνικό Πάσχα δεν μυρίζει καψαλισμένο αρνί.
Μυρίζει ελληνική εξοχή. Μυρίζει κουλουράκια και καλτσούνια.

Έχει φτερουγίσματα χελιδονιών,
τον παφλασμό του νερού απάνω στο κουπί του βαρκάρη
και μια μακρινή καμπάνα.

Το ελληνικό Πάσxα δεν εxει woman in red (matrix)
έχει κόκκινα αυγά που περιμένουν υπομονετικά
στην πιατέλα την μέρα του τσουγκρίσματος.

το σουβλιστό αρνί δεν είναι καθολικό ελληνικό έθιμο
δεν αφορά ολόκληρη την Ελλάδα.
Δεν σουβλίζουν παντού.
Δεν εμπεριέχει την προσμονή του καψαλισμένου αρνιού.
Έχει την προσμονή της ανάστασης.

Ελληνικό Πάσχα έχει καμπάνες
Λυπητερές και χαρμόσυνες
έχει ψιθύρους (ω γλυκύ μου εαρ)
και δοξαστικά (χριστος ανεστη)
έχει γιορτές της αγάπης.

Έχει
ανοιξιάτικα φλερτ στην περιφορά του επιτάφιου
οικογενειακές συνάξεις
Έχει μαγειρίτσα!!!

Και τι δεν έχει το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΣΧΑ

Μόνο τζάμπο δεν έχει και πάνε να το επιβάλλουν και αυτό.
Δεν φθάνει που μας θέλουνε αρνιά τώρα μας θέλουν και σουβλισμένα.

Όχι δεν είναι η υπαρκτή πραγματικότητα αυτό το διαφημιστικό.
Είναι η πραγματικότητα
που κάποιοι θέλουν να μας περάσουν για πραγματικότητα.

Το πάσχα των ελληνων είναι καφετιά κεράκια (λυπητερά)
που συνοδεύουν τον επιτάφιο
και κάτασπρες λαμπάδες εορταστικές που ανάβουν μονομίας τα μεσάνυχτα.
Είναι άνθρωποι που αγαπιούνται και φιλιούνται
και ας μην έχουν τίποτα να δώσουν και τίποτα να πάρουν.

Το Πάσχα των Ελλήνων είναι η γιορτής της αγάπης.
Το πασχα των Ελλήνων είναι ενδοσκόπηση που ολοκληρώνεται
σε μια βροντερή εξωστρέφεια.

Το Πασχα των Ελλήνων είναι η Λαμπρή.




sorry αλλά τζάμπο δεν θα πάρω.
Ούτε θα με μαγαρίσει αυτή η διαφημίσει
γιατί έχω και κουβαλάω μνήμες (όπως όλοι μας)
από το Πάσχα των παιδικών μου χρόνων
με λουστρινένια παπουτσάκια και καθαρά ρούχα
τότε που η νονά έφερνε λαμπάδα και κουλούρι.

Γιατί έχω λογοτέχνες που περιγράψανε το πασχα
με άλλα χρώματα και άλλες λέξεις και πολλά συναισθήματα.

Αυτή η διαφήμιση τελικά, όσον αφορά έμενα,
μέσα στην γενικότερη αηδία που αποπνέει
με κανε να αντισταθώ και να θυμηθώ
οτι το Πάσχα το δικό μου
Είναι άλλο Πάσχα.
Και θα προσπαθήσω να επικοινωνήσω με όσους θείους και θειάδες
και ξαδέλφια και αδέλφια
είναι ακόμη εν ζωή και να τους πως ότι τους αγαπώ
διότι τότε που ήμουνα παιδάκι
μου φτιάξανε εικόνες Πασχαλιάτικες
και με γέμισαν μυρουδιές που δεν θα ξεχάσω ποτέ και πάντα
θα σηματοδοτούν μέσα μου τι είναι Πάσχα.

Πασχαλιές, τριαντάφυλλα και κρίνα
τσουρέκια, κουλουράκια, ασπρισμένες αυλές
λαμπάδες, κόκκινα αυγά,
Συγκίνηση
«Ω γλυκύ μου έαρ,/ γλυκότατόν μου τέκνον,/
πού έδυσου το κάλλος;
Η δάμαλις τον μόσχον,/ εν ξύλω κρεμασθέντα,/
ηλάλαζεν ορώσα.
Ω φως των οφθαλμών μου,/ γλυκύτατόν μου
τέκνον,/ πώς τάφω νυν καλύπτη;».

[BlueAngel]

οτι το Πάσχα το δικό μου
Είναι άλλο Πάσχα.

Ηθελα να γράψω κάτι, αλλά δεν είχα λόγια, δεν έβρησκα λέξεις...
Πως να τα εκφράσω τι ακριβώς είναι αυτό που με ενοχλέι πιο πολύ σ'αυτή τη διαφήμιση,
(όπως και σε πολλές άλλες του jumbo, να θυμηθώ τις απόκριες με το 13χρονο κοριτσάκι να το παίζει σέξι αστυνομικίνα και να κρατάει με νόημα τις χειροπέδες....)
αυτό το φτηνό σε όλα τα επίπεδα....
και ήρθες εσυ και τα είπες ΟΛΑ.
Ιον σε ευχαριστώ που υπάρχεις.....

[ArELa]

Ιον...

[butterfly]

http://www.protothema.gr/life-style/Gos ... aid=274069



Μέσω του προσωπικού λογαριασμού του στο facebook σχολίασε ο Σταμάτης Κραουνάκης, όσα ειπώθηκαν μετά την προβολή του πολυσυζητημένου τηλεοπτικού σποτ γνωστών καταστημάτων παιχνιδιών με πρωταγωνίστρια την Κατερίνα Στανίση.

Συγκεκριμένα, ο μουσικοσυνθέτης έγραψε:

«Ξέρασαν οι σοβαροφάνειες κι ενοχλήθηκαν από την τζάμπο Στανίση. Ρε ουστ από 'κει βλαμμένα. Δουλειά δεν είχατε βγήκατε να προστατέψετε το κοινό γούστο. Έχετε φάει στη μάπα στρουmφάκια. Έχετε σούρει τα μωρά σας στο στο ό,τι να 'ναι. Έχουν μεγαλώσει τα παιδιά σας μικρόμισθες Φιλιπιννέζες και βγήκατε να ενοχληθειίτε. Τσιράκια της αντίδρασης.

Πάθατε αναφυλαξία καλού γούστου, πυτιρίδες και τερηδόνες. Περαντζάδες λιγούρια του mall. Ζήτουλες μιας διαφήμισης για να επιβιώσετε. Σούργελα δαιμονισμένα, ημιμαθή τση Φιλοθέης, πτυχία του τρεις κι εξήντα. Άστε κάτω τη Στανίση, μη σας πάρει ο διάολος για πάντα. Τζουτζεδες και κανκάγιες. Κολλεγιά της συμφορας. Άκαβλα σεσημασμένα σας πείραξε η Στανίση!

Μας τα πρήξατε. Δημοσιογραφάκια της ιντερνετιάς, δωρεάν και όξω απ την πόρτα. Πενάκια του πληκτρολογίου του γκρήγκλις και της αγραμματοσύνης. Μας τα πρήξατε κοινώς. Αντέστε ρε ξεκουμπιστείτε και βγάλτε το μαύρο σκασμό πια!

Καίγεται το απώτατον και βγήκατε να υπερασπιστείτε το ελληνικό Πάσχα. Που δεν έχετε σώσει να καταλάβετε τι σημαίνει γιορτή στον αιώνα τον άπαντα, τζαμπατζήδες της Μυκόνου. Αγοραία σιχάματα πια, σας βαρέθηκε η ψυχή μου

Και στο φινάλε τα βάζετε και με τον τελευταίο διαφημιζόμενο που σας δίνει ψωμί ζώα όρθια. Και για να 'ρθουμε και στο ζουμί, οι διαφημίσεις του τζάμπο γενικα έχουν πάρα πολύ χιούμορ και κάνουν θραύση. Μεγαλώσατε όλοι με καμποσάρ και καβαλινα, σούργελα της Φιλοθέης και του Κοκκιναρά, χαπατα του Ψυχικού. Αγράμματα.

Σας πείραξε η Στανίση. Κατ' αρχην από τη σκασίλα σας, τριπλασιάσατε την δύναμη της διαφήμισης. Την προσέξαμε όλοι ακόμα πιο πολύ. Κυνηγάμε να την ακούσουμε. Και τι θέλετε ρε και μιλάτε; Ποιος σας έβαλε αστυνομία του γούστου; Ποιος σας διόρισε να προφυλάξετε ποιον; Λαϊκάντζες του μπότοξ και της ακαπνιάς. Άντε γιατι σας χρειάζεται πολύ τζάμπο τελικά για να πάτε για πάντα στον κόρακα

Μπλοκγκάρια του κερατα. Με συγχύσατε πάλι. Διαβάζω, ακούω όλα τα φλούφλια κι όλες τις κυράτσες που ενοχληθηκαν. Ημιαμόρφωτα ζαβά. Άντε σκάστε γιατί αρκετή ζημιά κάνετε και που υπάρχετε. Ξαφνικά πάθαμε κρίση καλού γούστου. Δεν έχετε διαβάσει ένα βιβλίο, δεν έχετε δει μια ταινία.

Ζητιανεύετε ένα καμπεράκι και καμμιά κολωνίτσα. Σινιέ. Και σας πείραξε η Στανίση στα τζάμπο. Η ιέρεια σας πειραξε, ρε ούφα μεταλλαγμένα. Ορθιάδες του Κολωνακίου. Ερημωμένα και ακατοίκητα. Βγήκατε να κρίνετε και να σώσετε την ελληνική οικογένεια και τα ψώνια της. Άντε ρε να χαθείτε και να χάνεστε πια.

Άστε πια την Ελλάδα ήσυχη να είναι οσο βλάχα θέλει. Άστε. Βγήκε κι η Αρβελέρ να μας πει ότι άκουσε τι; Ότι τον Σεπτέμβριο δεν θα 'χουμε κράτος. Ότι κάποιος της το είπε. Σοβαρά μιλάτε κυρία Αρβελέρ μου; Σιγά και τρομάξαμε. Ποιος σας το κάρφωσε; Πόσους γνωστούς έχετε στους παλιανθρώπους; Για πειτε μας. Άντε γιατί δεν θα μου ανεβάσετε τα ζάχαρα, τζάμπα κι άδικα.

Στανίση ρε και ξερό ψωμί. Τίποτα! Σσσστ το σκασμόνε. Παρδαλά κατσικάκια. Πρρρρρρ ρε. Πρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ. Τι θα καταπατήσετε και τα μοναστήρια, τα ξωκλήσια... Μέχρι που θα μπείτε; Τι θα αρπάξετε.

Τριτη 23 κανονικα του Αγίου Γεωργίου, αλλά είναι κινητή, πάει μετά το Πάσχα. Όλα πιο μετά φέτος, όλοι στα τζάμπο ρε. Όλοι μπεστ οφ Στανίση ρε. Μυστικέ μου ερωτα ρε! Και φανερέ μου άμα λάχει. Έτσι για να σκάσετε, να φάτε τα λυσσακά σας. Μας τα πρήξατε πια. Ζουράρις, πού είστε; Για δε μιλάτε; Αλαλαλλαλια, χαι χαι χαι.

Γεια σου Κατερινάρα μου με τα γκωτιέ σου και την τρίπατη τραβεστογόβα σου! Γεια σου βλάχα μου, θεά αδυσώπητη. Γεια σου νούμερο ένα τση λαϊκής ψυχής. Όρμα στη διαφήμιση. Σκάνε που δεν την πήρανε οι ανορεξικές πιαρατζούδες των πάλαι ποτέ ομίλων και τώρα παρατρεχάμενες των οιωνδήποτε.

Φύγετε ρε απ το καντράν. Κάντε πέρα, σα πέρα ρε. Εχεχε. Τραβάτε στη στέγη ρε. Και μετά ολουρμού στο τσάο για καμμιά πίτσα λιγούρια. Και μετά στο Γιαννιά ρε».

[aftokaitoallo]

πάλι καλά που δεν βλέπω τηλεόραση πια. αχαχα πλάκα έχει η διαφήμιση όμως, έχουμε από τους καλύτερους στο είδος στην χώρα μας. ε αυτό ήταν σάτιρα, που έδειχνε πάρα πολλά κι αλήθειες κατά τη γνώμη μου. εύγε στην Στανίση, για τα κότσια να τη γυρίσει. το αρνί ντεκορασιόν στο τέλος παρεξηγημένο μέχρι την σούβλα. όταν τα τρώγαμε καλά ήταν; και θέλω να κόψω και το κρέας πάλι ε; και ούσα χορτοφάγος για πάρα πολλά χρόνια. τα παιδικά μας χρόνια όμως είχαν μπόλικα αρνιά στη σούβλα κάθε πάσχα. το είδατε το παχουλό κοριτσάκι; αυτό ήταν το μόνο που με ενόχλησε κάπως αλλά πως θα δείξει την κατάντια μας ο διαφημιστής χωρίς αρνί στη σούβλα χωρίς τουαλέτα η τραγουδίστρια χωρίς παχουλά παιδάκια να τρέχουν προς τον υλισμό; μία ανάποδη διαφήμιση με νόημα.

[ION 4ever]

Τι μας λέει μωρέ ο κραουνάκης.
Μύγα τον τσίμπησε?
άντε αγόρι μου να χάσεις κανένα κιλό
να σου πέσει και η χοληστερίνη και κάτσε μετά να γράψεις
κανένα τραγουδάκι ωραίο και άσε το τζάμπο και το πασχα ήσυχο.

Και όσο για την στανίση, αν και δεν το έψαξα, δεν νομίζω
ότι θα της την έπεσαν και πολύ.
Ότι καλύτερο έχει η διαφήμιση είναι η στανίση.
Μπορώ να πω μάλιστα ότι δεν διαφήμισε η στανίση τα τζαμπο
αλλά τα τζάμπο την στανίση.



blue kai arela

[ArELa]

Καλά, πέθανα με τον Κραουνάκη.
Μιλάμε πέθανα!

[kat_woman]

Δεν διάβασα τα άνωθεν σχόλια που φέρατε, θα τα διαβάσω με την ησυχία μου κάποια στιγμή γιατί είμαι εν μέσω καθαρισμάτων , χαλιών και ...δεν συμμαζεύεται (όπως κάθε τέτοια εποχή άλλωστε..)
Όμως η γνώμη μου είναι οτι η συγκεκριμένη διαφήμιση είναι τόσο κιτς που φτάνει να είναι.. cult, if you know what I mean..
Προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου, όπως δεν με έχουν χαλάσει οι περισσότερες διαφημίσεις των Τζάμπο, και ειδικά οι ραδιοφωνικές που τις βρίσκω ιδιαίτερα ευρηματικές. Αυτό που με ενοχλεί είναι η σοβαροφάνεια και η δηθενιά, καθώς και οι ψευτοκουλτουριάρηδες.. Μία διαφήμιση δεν είναι απαραίτητο να έχει βιολιά και Μπετόβεν, όσο για το ελληνικό πάσχα, έχει κανείς αμφιβολία οτι γιορτάζεται γύρω γυρω από τον οβελία με τα σκυλάδικα να ακούγονται απ ακρη σ'άκρη? Μην τρελαθούμε, δεν ζουμε στην Ελβετία..
Η ποιότητα των προίόντων του εν λόγω μαγαζιού, είναι άλλο θέμα.Δεν θες, δεν πας, τόσο απλά.

[Eva Luna]

Aς πουμε οτι ειναι αντιστροφη διαφημιση που λειτουργει στο τελος θετικα για τις πωλησεις.
Αντιστοιχα και με την Wind. Για μενα εχει απο τις γαμιστεροτερες διαφημισεις καθε φορα
ενω παρεχει απο τις χειροτερες υπηρεσιες.
Λες και τα λεφτα τα ριχνουν ολα στις διαφημιστικες αντι να ανεβασουν ποιοτητα.
Μας κοροιδευουν διπλα εν ολιγοις.

[kat_woman]

Η wind ναι, έχει κάνει ωραίες διαφημίσεις.
Κάποιες διαφημίσεις είναι πολύ αξιόλογες και κάποιες ίσως είναι και μικρά εργα τέχνης.Αλλωστε και για την διαφήμιση πρέπει να είσαι δημιουργικός, πρωτότυπος αλλά και να ξέρεις σε τι κοινό απευθύνεσαι.Κακά τα ψέμματα. Τα Τζάμπο απευθύνονται σε λαϊκό κοινο.Ο φραγκάτος δεν θα κάνει τα ψώνια του από τα Τζάμπο, σωστά?

[Eva Luna]

Εμενα με χαλαει που επιχειρησεις σαν τα τζαμπο και τα λιντλ παραεκαναν το προϊον προσιτο παντου.
Ποιο προϊον ομως; Οχι το ιδανικο, εκεινο που ξεραμε και αναμεναμε, αλλα το κακεκτυπο του.
Ετσι γεμισαμε τα σπιτια μας με αχρηστες σαβουρες μιας χρησης για να νιωσουμε κι εμεις πώς ειναι ρε γαμωτο
να "σηκωνεις" ενα μαγαζι. Δεν ξερω αν εγινε ετσι σε καποιους απο εσας, σε μενα ναι, και σε πολλες
νεες μαμαδες που τα ηθελαν ολα κομπλε για το δωματιο του μωρου.
Και τωρα ειμαι στην δυσαρεστη θεση να θελω να ξηλωσω ολοκληρο το τζαμπένιο δωματιο του
(καποτε) μωρου και να το πεταξω απο το μπαλκονι. Μα την αληθεια, τα εχω βγαλει ολα εξω, ειναι πολλα
και ειναι αχρηστα. Απλως μας περνανε κι εμας και στα παιδια μας την λογικη της φτηνης αφθονιας.
Δεν μου αρεσει. Και μαλιστα με τον τροπο που μας πηραν μια μερα πισω αυτη την ιδεα της ταχα αφθονιας.
Μασησαμε. Και τωρα τι μας απεμεινε; Τα τζαμπο και τα λιντλ
Ε, οχι καλυτερα με 3 πραγματα και ποιοτητας, παρα με 25 και μιας χρησης, μερικες φορες και μισης χρησης.

(εντιτ: αλλουνου δακτυλος τα πατησε αυτα. Λες και το μυρισε οτι μιλαω για τζαμπο )

[BlueAngel]

Δεν έχω καταλάβει...
Ή πρέπει να είσαι με το αρνί και την Στανίση ή να τρως φουά γρα και να ακούς Μπετόβεν;
Γιατί τότε έχω κρίση ταυτότητας. Ουτε το αρνί μου αρέσει ούτε το φουα γκρα.
Δηλαδή πως πάει να βγει έτσι το θέμα, ή παίρνεις οοοολο το πακέτο του Τζάμπο-Πάσχα ή είσαι ξενέρωτος;
Δεν νομίζω.....
Τον Κραουνάκη τον έπιασε μάλλον η Ανοιξη...

[Joy]

¨Όλα όσα έχουν ειπωθεί απο αρθρογράφους και ιδεογραφίτες είναι σωστά και λένε αλήθειες. Αποτελούν όλα από ένα κομμάτι της πραγματικότητας.
Ας πω και τη δική μου που αφορά την διαφήμιση και όχι το προϊόν.

Το Πάσχα και ο εορτασμός του εμπεριέχουν και το πνευματικό μέρος και το υλικό, έχουν φως αλλά και σκοτάδι. Όπως ακριβώς είναι η κοινωνία μας, όπως ακριβώς είμαστε και εμείς οι ίδιοι σαν οντότητες. Όπως είναι και ο κόσμος που ζούμε με μέρα και νύχτα, φως και σκοτάδι.
Αυτό το σκοτεινό κομμάτι μας, των ενστίκτων, το δονητικά βαρύ που ΟΛΟΙ κουβαλάμε, μας έχουν μάθει να μην το δεχόμαστε. Είναι κακό, άσχημο, φτηνό.
Υπάρχει όμως και βγαίνει. Κυρίως τη νύχτα (αλλά αυτό είναι μία άλλη και μεγάλη κουβέντα)

Αυτη η διαφήμιση βγάζει τη νύχτα στο φως της μέρας. Όχι μόνο τη νύχτα του σκυλάδικου και των θαμώνων του, την κοινωνική μας νύχτα, αλλά και τη εσωτερική μας νύχτα. Γι αυτό και κολλάμε και είτε αποστρεφόμαστε είτε επικροτούμε αλλά πάνω απ ‘ολα στεκόμαστε και καθόμαστε εδώ και το συζητάμε..

Προσωπικά ξέρω ότι κάπου μέσα μου κρύβω και τη Στανίση και την κυρία με το τσιτσιριασμένο μαλλί και τον κοιλαρά κύριο και το χοντρο παιδάκι (και το καψαλιασμένο αρνι). Υπάρχουν γύρω μου, περπατάνε δίπλα μου στο δρόμο. Άρα υπάρχουν και μέσα μου.
Γι αυτό και όταν τους δω στη διαφήμιση θα τους αναγνωρίσω και θα τους χαμογελάσω.

Ένα σύνολο είμαστε και ατομικά και κοινωνικά. Κομμάτια που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Που το ένα εμπεριέχει το άλλο. Οι διαχωρισμοί δεν εξυπηρετούν εμάς αλλά κάποιους άλλους που πολύ έχουν προσπαθήσει γι αυτό.

[alkinoos]

Ο λόγος που ανάρτησα το θέμα δεν είναι τα Τζάμπο και η ποιότητα των προιόντων του,δεν είναι η Στανίση,το φόρεμα της ,η τούρτα ,αλλά το πως με κοιτά το αρνί κατάματα.Είσαι ο επόμενος (υποσυνείδητα)



Η ζωή μου θα μοιάζει του αρνιού καλή ώρα (τρις)


Επειδή γράφω στίχους και γνωρίζω από ρίμα,θεωρώ πως θα μπορούσε < ο στιχουργός> να φτιάξει στίχους της προκοπής,αν και τα περισσότερα τραγούδια του Τζάμπο είναι για πέταμα.Τέλος πάντων,αναφέρομαι στη συγκεκριμένη στροφή της διαφήμισης.



Η ζωή σου θα μοιάζει,του αρνιού καλή ώρα(τρις)

Η ζωή μας θα μοιάζει, του αρνιού καλή ώρα (τρις)

Η ζωή του ανθρώπου θα μοιάζει ,του αρνιού καλή ώρα (πεντάκις)

[Joy]

Ο λόγος που ανάρτησα το θέμα δεν είναι τα Τζάμπο και η ποιότητα των προιόντων του,δεν είναι η Στανίση,το φόρεμα της ,η τούρτα ,αλλά το πως με κοιτά το αρνί κατάματα.

είδες όμως πως το καταλήξαμε