Το συναρπαστικό Σύμπαν

[ION 4ever]

Μιχάλη καλά που μπήκες και
γιατί προσπαθώντας να παρακολουθήσω
είχα χαθεί,το ομολογώ.
Μετά τις τοποθετήσεις σου.... ησύχασα.
Ξαναβρήκα τον εαυτό μου.
Ναι δεν τά έχω χαμένα ακόμη..

Να περνάς συχνότερα.

[Hlios]

Ελάτε παιδιά, ήρθε έμπνευση μετά από πολλές ημέρες ηρεμίας. Για πάμε να δούμε…

Το σύμπαν μας δεν είναι τρισδιάστατο. Έχει μόνο δυο διαστάσεις, αυτήν του χώρου και χρόνου.
Ο χώρος είναι μια διάσταση. Είναι απλά χώρος. Οι διαστάσεις μήκους, ακόμα και αν υποτίθεται
πως έχουν μια διάφορα στην κατεύθυνση τους κατά 90 μοίρες, δεν παύουν να είναι όλες ένα μήκος.
Άλλωστε στερείται νοήματος η διαφορά κατεύθυνσης σε ένα καμπυλωτής γεωμετρίας σύστημα
που δεν υπάρχουν ευθείες. Δεν υφίστανται γωνίες που να μετρούν καμπύλες. Κάτι τέτοιο είναι παράδοξο.
Αν πάρετε δυο τόξα (καμπύλες γραμμές δηλαδή) που τέμνονται,
θα μπορέσετε ποτέ να μετρήσετε την γωνία τους σε μοίρες? Όχι.
Άρα σε έναν ελαστικό χώρο δεν υπάρχουν πολλές διακριτές διαφορετικές διαστάσεις.
Η διάσταση του χώρου είναι μια και λέγεται απλά χώρος.
Άρα ζούμε σε μια δισδιάστατη και όχι σε μια τρισδιάστατη σφαίρα ύπαρξης.

Να θυμίσω πως σε προηγούμενες αναρτήσεις συμπεράναμε πως και ο χρόνος είναι μια ακόμα διάσταση χώρου και τίποτα παραπάνω.
Ναι αυτή είναι κανονική δεύτερη διάσταση του χώρου.
Είναι ένα σωστό μήκος που η διαφορά της, δεν είναι η ανόητη διαφορά κατεύθυνσης κατά 90 ανύπαρκτες μοίρες,
αλλά είναι όντως είναι μια ολοκάθαρη αυτεξούσια ουσιαστική πραγματική δεύτερη διάσταση χώρου.

Αν θέλουμε να περιγράψουμε σωστά το σύμπαν θα λέγαμε πως πρόκειται για ένα δισδιάστατο ελαστικό χώρο.
Το μυστικό και η ουσία βρίσκεται στο ελαστικό.

συνεχίζεται

[Hlios]

Όπως έχουμε συμπεράνει σε προηγούμενη ανάρτηση, η μετακίνηση μας μέσα στον χώρο δεν είναι δυνατή (είναι ανέφικτη)
Αντιστοίχως δεν μπορούμε να μετακινηθούμε και κατά την διάσταση του χρόνου. (δεν είναι εφικτά τα ταξίδια στον χρόνο)
Επειδή τίποτα δεν υπάρχει ως υλικό που διαθέτει μάζα (όπως την αισθάνονται οι ατελείς αισθήσεις μας)
μα όλα είναι ουσιαστικά απλώς νοητικά μορφώματα της καμπυλότητας του χώρου,
για αυτό και δεν είναι δυνατή η αποκόλληση μας από ένα σημείο και προσκόλληση μας σε ένα άλλο του χώρου.
Δεν είναι δυνατόν να μετακινηθούμε στον χώρο γιατί είμαστε απλά μια σημειακή καμπυλότητα του ίδιου του χώρου.
Εμείς και ότι διαθέτει μάζα είμαστε απλώς χώρος με την μόνη διαφορά ότι αντιπροσωπεύουμε την καμπύλωση.
Η υλη βρίσκεται σε σημείο που ο χώρος κυρτώνεται. Η υλη είναι η ίδια η κύρτωση του χώρου.
Είμαστε όλοι φτιαγμένοι από χώρο για την ακρίβεια είμαστε ο χώρος στο σημείο της κύρτωσης.

Για να το δώσω πιο παραστατικά είμαστε η τσάκιση ενός διπλωμένου – τσαλακωμένου χαρτιού.
Είμαστε ΑΠΟ χαρτί. Είμαστε ΤΟ χαρτί, και πιο συγκεκριμένα η ΤΣΑΚΙΣΗ (καμπύλωση) του χαρτιού.
Βρισκόμαστε εκεί που τέμνονται οι δυο διαστάσεις του χώρου (δηλαδή του χώρου του και χρόνου).
Η αίσθηση ότι μπορούμε να μετακινηθούμε είναι εσφαλμένη. Αυτό που κάνουμε είναι να καμπυλώνουμε
τον χώρο που υπάρχει ανάμεσα στο σημείο αφετηρίας και το σημείο προορισμού ώστε να συμπίψουν.
Η ενέργεια που χρειάζεται (να καταναλώσουμε) για να μετακινήσουμε ένα υλικό σώμα,
αυτή η ενεργεία είναι ουσιαστικά η ενέργεια που ασκείται στον χώρο ώστε να καμπυλωθεί.
Να καμπυλωθεί με τέτοιο τρόπο που να φέρει δυο διαφορετικά του σημεία να συμπίψουν.
Να συμπίψουν και χωρικά και χρονικά. Ο χρόνος είναι η δεύτερη διάσταση του χώρου.

Το μυστικό είναι η καμπύλωση του ελαστικού μας σύμπαντος.
συνεχίζεται

[Hlios]

Μπορεί κάποιοι να το μαντέψατε. Δεν θα σας κρατήσω σε αγωνία και θα το πω ευθύς αμέσως.
Οι δυο χωρικές διαστάσεις (χώρος και χρόνος) μπορούν να κλέβουν η μια από την άλλη.
Εκεί ακριβώς είναι και το μυστικό της καμπυλότητας. Η καμπύλωση είναι εφικτή επειδή η μια διάσταση κλέβει από την άλλη.
Όταν προσπαθείς να μετακινηθείς το μόνο που κάνεις είναι να ξεχειλώνεις (ή συρρικνώνεις κατά περίπτωση)
τον χώρο που βρίσκεται ανάμεσα στο σημείο αφετηρίας και τερματισμού.

Το τέντωμα, που είναι ουσιαστικά μια αύξηση του μήκους είναι εφικτή επειδή υπάρχει κλοπή (δανδισμός) από την διάσταση του χρόνου.
Αυτό εμείς το αντιλαμβανόμαστε πως αλλαγή του σχετικού ρυθμού (ταχύτητας) του χρόνου.
Αυτή την χαρακτηρίζω ως σχετική γιατί δεν είναι αντιληπτή από το ίδιο το αντικείμενο
αλλά γίνεται μόνο σε σύγκριση με τον ρυθμό του χρόνου σε άλλο σημείο αναφοράς.

Εδώ σας έχω έκπληξη. Θα πάμε να φανταστούμε πως είναι το μονοδιάστατο σύμπαν,
εκείνο που βρίσκεται μια βαθμίδα λιγότερης πολυπλοκότητας από την δική μας.
Και μαντέψτε… οι κάτοικοι του μιας λιγότερης διάστασης σύμπαντος από τον δικό μας,
δεν μοιάζουν σαν ζωγραφιές επάνω σε ένα επίπεδο χαρτί όπως μας έχουν μάθει φανταζόμαστε.
Αυτό που τους λείπει είναι η δεύτερη χωρική διάσταση, αυτή του χρόνου δηλαδή.
Η χρονική είναι εκείνη η διάσταση που δανείζει στην χωρική και της προσδίδει την ελαστικότητα της.
Κατά συνέπια το μονοδιάστατο σύμπαν είναι συμπαγές. Δεν είναι ελαστικό. Δεν διαθέτει χρόνο.
Δεν είναι δυνατή η μετακίνηση στον χώρο. Οι κάτοικοι αυτού του σύμπαντος απλά υπάρχουν
και αισθάνονται ακίνητοι, αγέραστοι. Είναι πακτωμένοι σε έναν συμπαγές χώρο.

συνεχίζεται

[Hlios]

Αυτό που είναι σημαντικό να θυμόμαστε είναι πως ο χρόνος (με αυτή τη ροη)
έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε, οφείλεται στην διαστολή του σύμπαντος.
Το σύμπαν μας είναι διαστελλόμενο, δηλαδή ο υπάρχοντας χώρος του τεντώνει.
Τεντώνει κλέβοντας-δανείζοντας (ή καλύτερα ξεδιπλώνοντας) από την διάσταση του χρόνου.
Η διάσταση του χρόνου είναι τυλιγμένη γύρο από αυτήν του χώρου και αναπτύσσεται
δίνοντας στην δεύτερη την αίσθηση του τεντώματος (σαν αυτή των ελατηρίων).
Η διάσταση του χρόνου είναι μια όπως επίσης και του χώρου είναι μια.
Μην μας ξεγελά η ευκλείδεια γεωμετρία. Το σύμπαν μας δεν είναι ευκλείδειο.

[Hlios]

Δύσκολο να τα φανταστείς και να τα οπτικοποιήσεις.
Φανταστείτε την δυσκολία για να τα αποδώσω με λέξεις.
Είναι δύσκολα στην ανάγνωση, πόσο μάλλον στην κατανόηση,
και ειδικά για εκείνους που δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ τους με κοσμολογία.
Όσοι από εσάς καταβάλατε προσπάθεια να τα διαβάσετε, σας συγχαίρω.
Είτε τα αποδέχεστε, είτε τα απορρίπτετε, είτε τα κατανοείτε είτε όχι,
θα ήθελα να γνωρίζω ποιοι μπήκαν στον κόπο να τα αναγνώσουν.
Θα ήμουν ευγνώμων αν όσοι τα διαβάσατε, το δηλώνατε.
Γράψτε απλώς μια λέξη, απλά ότι αναγνώστηκε. Σας ευχαριστώ.

[Eva Luna]

παρούσα

[ION 4ever]

Είναι δύσκολα στην ανάγνωση, πόσο μάλλον στην κατανόηση,

Τι εννοείς είναι δύσκολα στην ανάγνωση.
από που τα διαβάζεις?

[Hlios]

Δύσκολα να τα αναγνώσετε εσείς εννοώ.
Εδώ γράφω ότι σκέπτομαι. Δεν τα διαβάζω από πουθενά.

[BlueAngel]

λίγο.... αλλά
είμαι εδώ πάντως....(ακόμα)....

[Hlios]

Δεκαπέντε εγγεγραμμένοι και αρκετοί (πολλοί περισσότεροι) επισκέπτες διάβασαν μέρος από τούτες τις γραμμές.
Κάποιοι ίσως εισέπραξαν αυτό που περιγράφω ως «συναρπαστικό» συναίσθημα εξερεύνησης του σύμπαντος μας.
Να εξομολογηθώ θέλω κάτι σε αυτό το σημείο. Εμείς που διαβάσαμε με προσοχή τα περί χρόνου εδώ είμαστε οι
μόνοι που έχουμε μια τόσο σαφή και εκτενή εξήγηση του τι είναι και πως λειτουργεί ο χρόνος. Αυτά δεν υπάρχουν
από όσο γνωρίζω καταγεγραμμένα αλλού, είναι πρωτότυπα και ίσως μοναδικά. Ανεπιφύλακτα σας προτρέπω να
νιώθετε τυχεροί που τα μάθατε και τα καταλάβατε. Και αυτό το λέω ουσιαστικά, όχι από κάποια έξαρση έπαρσης.
Την αυτοκριτική μου σε αυτό το site την κάνω συχνά και είναι και σκληρή. Με αφορμή τα παραπάνω που έγραψα
δεν με ενδιαφέρει η καλή ή η κακή εικόνα που ίσως σχηματίσατε, αλλά μόνο που γνωρίσατε το τι είναι ο χρόνος.

[firefightergr]

Ένας εσύ και άλλος ο Μαργιωρής που μου προκαλείται πονοκέφαλο και νοιώθω χαζός όταν σας διαβάζω.

[Hlios]

Σε συμβουλεύω να πάψεις να μας διαβάζεις τότε.
Θα κάνεις καλό σε όλους μας.

[ION 4ever]

Δύσκολα να τα αναγνώσετε εσείς εννοώ.
Εδώ γράφω ότι σκέπτομαι. Δεν τα διαβάζω από πουθενά.

Έχεις σκεφτεί να τα εκδώσεις?
Υπογράφοντας
Με το αληθινό σου όνομα η ίσως με ψευδώνυμο?
Από τα κατά καιρούς γραφόμενα φαίνεται να έχεις πλούσιο υλικό
και εκεί έξω είμαι σίγουρη υπάρχουν περισσότεροι
που θα έβρισκαν ενδιαφέρον σε όλα αυτά που επεξεργάζεσαι.

[Hlios]

Όχι δεν το έχω σκεφτεί. Εκείνο που όμως έχει περάσει από το μυαλό μου
είναι να μπορέσω να επικοινωνήσω με τον Μάνο Δανέζη, (που θαυμάζω)
να του πω και περιγράψω τις σκέψεις μου και να δω τι θα μου πει.

[Hlios]

Η υλη είναι μια τοπική ταλάντωση ανάμεσα στην μια και μοναδική διάσταση του χώρου και στην διάσταση του χρόνου.

Αυτή η ταλάντωση είναι δηλαδή ένας τοπικός κυματισμός μέσα στο επίπεδο του χώρου (ως μήκος κύματος)
και στην διάσταση του χρόνου (ως ύψος κύματος).

Το όριο του ευκλείδειου δημιουργήματος ψευδαισθήσεων του παρατηρούμενου μας σύμπαντος
είναι τα 300 χιλιάδες χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο της ταχύτητας διάδοσης των ταλαντώσεων ή κυμάτων.

Όπως ο καθένας μας καταλαμβάνει ένα δικό του προσωπικό κομμάτι χώρου έτσι και διαθέτει τον δικό του προσωπικό ρυθμό χρόνου.

Ο χώρος και ο χρόνος είναι συγκοινωνούντα δοχεία.
Όσο μεγαλύτερη ταχύτητα αποκτά η διάδοση των τοπικών ταλαντώσεων (δηλαδή ύλης ή ενέργειας)
τόσο μικραίνει σε ταχύτητα ο ρυθμός που κυλά ο χρόνος αυτών.

[Hlios]

Καμπυλωμένος χωροχρόνος.

[Hlios]

http://alttherapy.blogspot.gr/2013/01/o ... z2JOuKg9yb

[Hlios]

Επιλέξτε μετάφραση υπότιτλων στα ελληνικά εάν το επιθυμείτε.

[ArELa]

Ήταν η 155η μέρα μιας ρωσικής διαστημικής πτήσης, τον Ιούλιο του 1984, όταν οι κοσμοναύτες στον σοβιετικό διαστημικό σταθμό Salyut 7, ανέφεραν πως βλέπουν παράξενα φώτα και οντότητες. Ο πλωτάρχης Oleg Atkov και οι κοσμοναύτες Vladmir Solovyov & Leonid Kizim ανέφεραν στον "έλεγχο εδάφους" ότι ο διαστημικός σταθμός είχε περικυκλωθεί και λουστεί με ένα θεαματικό πορτοκαλί φως. Το φως φαινόταν σα να ερχόταν από έξω, από το διάστημα και διαπέρασε έναν εντελώς αδιάφανο τοίχο.

Για λίγη ώρα, το φως ήταν τόσο λαμπρό, που τύφλωσε τους αστροναύτες. Μη γνωρίζοντας τι έγινε, όταν επανήλθε η όρασή τους, κοίταξαν έξω από τα παράθυρα του σταθμού για να βρουν την αιτία αυτού του εκτυφλωτικού φωτός. Σάρωσαν το σταθμό, αναζητώντας κάποια έκρηξη ή φωτιά, καθώς ο Salyut 7 είχε φωτιές στο παρελθόν, αλλά αυτό που είδαν οι κοσμοναύτες ήταν πιο ακατανόητο από το πορτοκαλί φως...

cosmonauts.png

τα υπόλοιπα εδώ http://beforeitsnews.com/spirit/2012/12 ... 66406.html

[Hlios]

Ως γνωστόν δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία σε ότι έχει να κάνει με την υλη μέσα την καθημερινότητα μας.
Θεωρώ την υλη ως ένα γάντι ή μια μαριονέτα που ντύνει προσωρινά το πνεύμα.
Όπως πιστεύω πως το σώμα μας είναι το σκάφανδρο του πνεύματος μας σε αυτή την διάσταση,
έτσι πιστεύω πως κάθε τι υλικό δεν είναι παρά μια ψεύτικη ή προσωρινή φορεσιά του πραγματικού.
Το πραγματικό πίσω από την υλη είναι η ψυχή μας ή το πνεύμα μας ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το.
Αυτό το πνεύμα μας, η άυλη ουσία μας, αυτό που πραγματικά είμαστε δηλαδή, ανήκει σε άλλη διάσταση.
Όταν λέω σε άλλη διάσταση, εννοώ σε έναν κόσμο περισσότερων διαστάσεων από τον δικό μας.
Εμείς εδώ μπορούμε και αντιλαμβανόμενε μόνο τις δυο διαστάσεις.
Η άυλη ουσία μας μπορεί να αντιλαμβάνεται μια ή ακόμα και δυο επιπλέον διαστάσεις.
Τις δυο τις δικές μας, συν κάποιες παραπάνω ανάλογα με το σε πιο στάδιο εξέλιξης βρίσκεται.
Η αλληλεπίδραση των επιπλέον διαστάσεων προσδίδει (στην δική τους αντίληψη) εντελώς διαφορετικά
χαρακτηριστικά στις δυο κοινές μας διαστάσεις, δηλαδή σε αυτή του χώρου και του χρόνου.
Ενώ ο κόσμος των πνευμάτων είναι και αυτός στην ουσία εδώ, ωστόσο το εδώ το δικό τους δεν έχει καμία σχέση
(δεν μοιάζει) με το εδώ το δικό μας. Μπορεί δηλαδή ο κόσμος των πνευμάτων να έχει και αυτός χώρο,
αλλά δεν τους περιορίζει να βρίσκονται σε δυο σημεία ταυτόχρονα ή να μεταβαίνουν από το ένα σημείο
στο άλλο χωρίς προσπάθεια. Το ίδιο συμβαίνει και με τον χρόνο, όπου δεν υπόκεινται σε περιορισμό μετάβασης
από ένα χρονικό σημείο σε κάποιο άλλο. Αυτά που για εμάς είναι απαραβίαστα φράγματα, τα πνευματικά όντα
μπορούν τα παρακάμψουν κάνοντας χρήση (κινούμενα δηλαδή) των επιπλέον διαστάσεων.
Επίσης πιστεύω πως η υλη σχηματοποιείτε ταυτιζόμενη κάποιων μορφογενετικών πεδίων.
Η υλη ωφέλει την ύπαρξη της, είναι δηλαδή αυτό που είναι (εννοώντας το σχήμα και οι ιδιότητες της) στα μορφογενετικά πεδία.
Αυτά είναι ας πούμε το "καλούπι" της ύλης όπου της δανείζει την μορφή (της καθ' ομοίωση που λένε).
Το καλούπι αυτό είναι φτιαγμένο από ηλεκτρομαγνητισμό. Ακόμα και ο χώρος, ο χρόνος και η ύλη είναι ηλεκτρομαγνητισμός.
Ο ηλεκτρομαγνητισμός είναι η πρώτη ύλη του κόσμου μας. Είναι ο "πηλός" από όπου φτιάχνεται το "καλούπι".
Ο ηλεκτρομαγνητισμός είναι εύπλαστος. Όμως υπακούει σε κάποιους κανόνες οι οποίοι είναι απαράβατοι εάν δεν διαθέτεις το κλειδί.
Ένα τέτοιο είχε βρει ο Edward Leedskalnin που ξεκλείδωσε την βαρύτητα και έκανε την ύλη να μην ζυγίζει τίποτα.
Στην ουσία ξεκλείδωσε τον χωροχρόνο. Επίσης μια άλλη μορφή, ο MARKO RODIN λέει χαρακτηριστικά σε μια συνέντευξη του πως
«Το πνεύμα είναι μηχανικό… Η δημιουργία είναι μηχανή… …είναι απλώς ένα μεγάλο μοτέρ.»
«Στο κέντρο του μαγνητισμού είναι το πνεύμα που είναι ενέργεια που κινείται πάντα σε αντίθετη κατεύθυνση από το μαγνητισμό…»
«Το πνεύμα είναι μοναδικό γιατί κινείται σε ευθεία γραμμή… Το πνεύμα φορτίζει την δημιουργία…. »
Πολλοί ίσως να μην κατάλαβαν το πόσο μεγάλες αλήθειες είναι αυτές και να τις πήραν ελαφριά ως απλά υπερβολικές φράσεις.

συνεχίζεται

[ArELa]

ύλη, πνεύμα, ψυχή, συναίσθημα, σκέψη, νόηση, διαστάσεις, παραστάσεις, ασύλληπτα πράγματα...
όλα μα όλα (το Όλον) είναι μέσα στο...(συ είπας-->) συναρπαστικό σύμπαν.

Ποιος ο στόχος, ο λόγος και το όφελος τόσων αναλύσεων; (και το λέω εγώ η υπεραναλυτική)...

Μπορούμε απλά να αφήνουμε τα ερεθίσματα, τις εντυπωσεις, τη χαρά,
τη δόνηση, όλα αυτά τα "άυλα" αλλά υπαρκτά να μας κατακλύζουν,
χωρίς να το πολυκουράζουμε με ένα μυαλό που έτσι κι αλλιώς
περιορίζεται στα δεδομένα του, που συχνά
υπεραπλουστεύει τα περίπλοκα και περιπλοκεύει τα απλά...

Οι αστροναύτες βίωσαν κάτι υπέροχο... ας το δεχτούμε έτσι,
ή όποιος δεν το δεχτεί, ας προχωρήσει (όπως ξέρει και μπορεί)
στο δικό του παραπέρα...

[Hlios]

Τα κλειδιά του ηλεκτρομαγνητισμού τα κατέχει το πνεύμα.
Εκείνο διαχειρίζεται αυτό το πρωταρχικό συστατικό του κόσμου μας, και κατ’ επέκταση τις ιδιότητες της ύλης.
Η χημεία δεν είναι πρωταγωνιστής. Έπεται μακράν πίσω από τον ηλεκτρομαγνητισμό.
Το πνεύμα μας είναι η γεννήτρια που φορτίζει και κινεί τον κόσμο μας εδώ.
Το πνεύμα τον ζωντανών είναι πιο εξελιγμένο από της νεκρής φύσης.
Αυτό δεν σημαίνει πως ακόμα και η νεκρή φύση δεν έχει και αυτή πνεύμα.
Και φυσικά έχει. Πως αλλιώς θα είχε πάρει την μορφή της και την θέση της εδώ;
Μια πέτρα για παράδειγμα έχει και αυτή το πνεύμα της. Όπως και τα φυτά επίσης διαθέτουν.
Και τα ζώα έχουν και αυτά το πνεύμα που τους αντιστοιχεί.
Το κάθε ένα πνεύμα μπορεί να είναι λίγο περισσότερο ή λιγότερο εξελιγμένο από κάποιο άλλο.
Αυτή καθαυτή η εξέλιξη του δεν σχετίζεται με το αν είναι καλά ή κακά πνεύματα.
Δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το πόσο ευγενικό ή επιθετικό είναι.
Ένα εξελιγμένο πνεύμα μπορεί να επηρεάσει ένα άλλο, ίσως λιγότερο εξελιγμένο.
Ένα εξελιγμένο πνεύμα είναι σαν μια δυνατή γεννήτρια που μπορεί να συντονίσει σε ευγενικές
(και ευεργετικές) συχνότητες ένα άλλο ίσως λιγότερο εξελιγμένο πνεύμα που είναι ίσως περισσότερο παθητικό.
Το πνεύμα ενός ανθρώπου για παράδειγμα που είναι προφανώς ένα πολύ εξελιγμένο πνεύμα,
μπορεί να επηρεάσει και να συντονίσει το πνεύμα μιας γενετικά μεταλλαγμένης ντομάτας κάνοντας το από κακό σε καλό.
Το πνεύμα μιας μολυσμένης ντομάτας μπορεί να είναι κακό και επιθετικό αλλά είναι λιγότερο εξελιγμένο
από το πνεύμα του ανθρώπου. Το πανίσχυρο πνεύμα του ανθρώπου μπορεί εύκολα με την ενέργεια του
να συντονίσει το κακό πνεύμα της ντομάτας σε πιο ευγενικό και ευεργετικό από ότι ήταν πριν.
Ο άνθρωπος δεν αποτελείται μόνο από το σώμα του. Ο άνθρωπος είναι και το πνεύμα του μαζί.
Όταν τρεφόμαστε με ντομάτες δεν τρέφουμε μόνο το σώμα μας αλλά και το πνεύμα μας.
Ουσιαστικά δεν τρεφόμαστε από την χημεία της ντομάτας και τα υποτιθέμενα θρεπτικά συστατικά της,
αλλά τρεφόμαστε εξολοκλήρου από το πνεύμα της ντομάτας. Το πνεύμα της ντομάτας που μπορούμε
να μετατρέψουμε από βλαπτικό σε ευεργετικό για εμάς, κάνοντας χρήση του δικού μας πανίσχυρου πνεύματος.
Αν το πνεύμα των ανθρώπων που είναι μεγαλειώδης δύναμης, μπορεί να επηρεάσει θετικά το ξένο πνεύμα μιας ντομάτας,
φανταστείτε τι μπορεί να κάνει στον ίδιο του τον εαυτό, δηλαδή τι δυνατότητες επηρεασμού έχει επάνω στο σώμα μας.
Με το πνεύμα μας εκτός από τις τροφές και το νερό, μπορούμε να καθαρίζουμε το σώμα μας από τοξίνες και αλλά βλαπτικά
χωρίς να καταφεύγουμε στην χρήση της χημείας. Η χημεία είναι κρίκος πολύ πίσω στην αλυσίδα της ύλης.
Αν με ρωτήσετε προσωπικά αδιαφορώ για τους ψεκασμούς και τα μεταλλαγμένα ή την κρεατοφαγία και την χορτοφαγία.
Αυτό στο οποίο έχω εστιάσει την προσοχή μου, είναι στο πνεύμα. Αυτό να μπορέσει να γίνει ευγενικό. Για μένα αυτό μετράει.
Δεν το εντάσσω στο θεωρητικό και στο φιλοσοφικό, αλλά στο καθημερινό και στο απολύτως αληθινό.

Ποιος ο στόχος, ο λόγος και το όφελος τόσων αναλύσεων; (και το λέω εγώ η υπεραναλυτική)...

Μπορούμε απλά να αφήνουμε τα ερεθίσματα, τις εντυπωσεις, τη χαρά,
τη δόνηση, όλα αυτά τα "άυλα" αλλά υπαρκτά να μας κατακλύζουν,
χωρίς να το πολυκουράζουμε με ένα μυαλό που έτσι κι αλλιώς
περιορίζεται στα δεδομένα του, που συχνά
υπεραπλουστεύει τα περίπλοκα και περιπλοκεύει τα απλά...

Αυτά σου τα λόγια τα λέω και εγώ, με την διαφορά όμως πως αναφέρομαι σε εκείνα ασχολιέσαι εσύ.

συνεχίζεται

[Hlios]

Αν επιτύχουμε – καταφέρνουμε, την ουσία μας να δονείται σε περισσότερο ευγενικές και καλοσυνάτες καταστάσεις
η εξέλιξη που λαμβάνει χώρα έτσι, μας ξεκλειδώνει όλο ένα και περισσότερες δυνατότητες.
Μετά δεν μένει από το να μάθουμε να τις αξιοποιούμε στην υλική μας ύπαρξη.
Με αυτόν τον τρόπο κόβουμε δρόμο και στοχεύουμε κατευθείαν στον στόχο.
Όλα τα αλλά είναι «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» ή «απλώς οδοντόκρεμες» ή «γύρο γύρο όλοι».
Το θαύμα και οι θαυματουργοί είστε εσείς γιατί εσείς είστε περισσότερο εξελιγμένοι και ισχυροί.
Είναι τόσο αστείο που φτιάχνουμε οργονίτες από μεταχειρισμένα παλιοσίδερα, κέρματα και δηλητηριώδες εποξικές ρητίνες
που είναι φορτισμένα τίγκα από κακές ενέργειες και βλαπτικές, και να θεωρούμε πως έχουν την δύναμη να μας επηρεάσουν προς το καλύτερο.
Είναι αστείο και τραγικό μαζί. Μόνο ως πλασίμπο μπορούν να λειτουργήσουν. Άντε κι ως προς την γεωμετρία τους τίποτε άλλο.
Είναι σαν να ζητά αρσιβαρίστας βοήθεια από ένα μυρμήγκι για να σηκώσουν τις σακούλες του super market.

[ArELa]

Τα κλειδιά του ηλεκτρομαγνητισμού τα κατέχει το πνεύμα.

Διαφωνώ. Και η ύλη τα κατέχει. Δεν θα υπήρχαν εγκεφαλογραφήματα,
καρδιογραφήματα κλπ, αν δεν "δούλευε" ηλεκτρομαγνητισμός
στο υλικό μας σώμα.
Ο η/μ θα μπορούσε κάλιστα να λογιστεί ως κρίκος επαφής
των δύο (ύλης-πνεύματος).

Η ύλη άλλωστε, μπορεί να λογιστεί ως πυκνότερη/τραχύτερη μορφή του πνεύματος, όπως και το πνεύμα μπορεί να λογιστεί ως λεπτοφυέστερη μορφή ύλης.

Το ότι μας έμαθαν να διαχωρίζουμε την ύλη και το πνεύμα
ως 2 τελείως διαφορετικά πράγματα, δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι έτσι.