Παραμονή της 21ης και τα προσδοκώμενα εντείνονται, όσο κι αν εκλογικεύουμε την όλη ιστορία (με το αριστερό κομμάτι του μυαλού), όσο κι αν ξορκίζουμε τα απίθανα-αδιανόητα-ανήκουστα.
Η συσσώρευση της ενέργειας του προσδοκώμενου, κλιμακώνεται και φτάνει στο ζενίθ της, καθώς μενουν λίγες ώρες για τον ερχομό μιας συγκεκριμένης μέρας, όπως την αντιλαμβανόμαστε τουλάχιστον εμείς που ακολουθούμε άνευ αμφισβητήσεων το γρηγοριανό (ημερολόγιο).
Η ενέργεια αυτή, θα απελευθερωθεί καλώς ή κακώς είτε μέσα από το "grand finale" της απογοήτευσης, είτε μέσα από κάτι, που θα μας κρεμάσει τα μυαλά στα κάγκελα... Αυτό το "κάτι" (στη δευτερη περιπτωση) μπορεί να είναι ένα εξωτερικό φαινόμενο που θα μας αφήσει άλαλους- το οποίο έχει μεγάλες πιθανοτητες να'ναι δημιούργημα των λαμογιών- είτε από κάτι που θα μας προκύψει (ή έχει ήδη αρχισει να προκύπτει) στο "μέσα μας" (εσωτερικό φαινόμενο). Ας μου επιτραπεί να σταθώ στην δεύτερη περίπτωση...
Και μόνο η πολυσυζητημένη ημερομηνία 21/12/2012 (το άθροισμα της οποιας, σημειώστε, μας δίνει τον αριθμο
11) μπορεί να "πατήσει τη σκανδάλη" στο εσωτερικό μας γίγνεσθαι...
Τα λέω αυτά σαν συνέχεια αυτου που έγραψα
εδώ τις προάλλες, αλλά ταυτόχρονα για να'ναι καταγεγραμμένο και εδώ, για να μοιραστώ με όλους σας (όσο μπορώ) το γεγονός, πως
μέσα μου, ήδη άρχισε να "παίζει" κάτι τέτοιο... Δεν ξέρω αν προέκυψε επειδή οι συμπαντικές ενέργειες συνέτειναν, ή επειδή κάπως έπρεπε να μου "βγει" κι εμένα η παραφιλολογία (ή και βάσιμες διαδρομές) που εισέπραττα εδω και πολλά χρόνια για την 21η... Πάντως μου προέκυψε... Δεν ξέρω πότε ακριβώς ξεκίνησε αυτή η διαδικασία (και δε θεωρώ σημαντικό το να το ψάξω), ξέρω πως χθες το βράδυ (σε μικρές ώρες που καθόμουν στο σαλόνι μονάχη και ήμουν σε φάση "διαλογισμού" χαζευοντας τις φλόγες του τζακιού) έγινε τόσο έντονη αυτή η αίσθηση, που δεν μπορούσα να την αποφύγω ή να την κατατάξω σε ένα απλο mood swing "λόγω εποχής"... Δεν θα αναλυσω περισσότερο αυτο που μου προεκυψε, αφ'ενός διότι δεν είμαι έτοιμη να το μοιραστώ, αφ'ετέρου, γιατί (παρά το καλό λεξιλόγιο που διαθέτω-πιστευω), παιζει κυριως σ'ένα επίπεδο συναισθημάτων και βιωμάτων, που δεν βρίσκω τρόπο να διατυπώσω άρτια.
Μπορώ μονάχα να πω, ότι αυτό από μόνο του, ( αν και αδυνατώ να το περιγράψω) άλλαξε το τοπίο για μένα, σε βαθμό που να μου δινει τη βεβαιότητα ότι σίγουρα ΔΕΝ θα είμαι μέσα σ'αυτή τη μεριδα του πλανήτη που θα νιώσει την αντικλίμακα της απογοήτευσης στην περίπτωση που δε θα συμβει τίποτα σούπερ εντυπωσιακό στο "έξω", ούτε θα νιώσω αντικείμενο χλεύης όλων εκείνων των δημοσιογραφίσκων και των "διανοουμένων" "ορθολογιστών" και "πραγματιστών", που θα ρίξουν ένα γερό κράξιμο στους ανθρώπους εκείνους που εξέφραζαν την πεποίθηση πως θα'ρθει η απόλυτη ηλιακη καταιγίδα, οι εξωγηινοι, η δευτέρα παρουσια, οι ακτίνες γάμα, η μετατόπιση των πόλων, ή η συντέλεια τελικά...
Τους ανθρώπους που έχουν τετοιες πεποιθήσεις, δεν θέλω να τους "αγγιξω" καθόλου με κριτική (ή επικρίσεις) γιατι πραγματικά δεν ειναι η θέση μου να το κάνω (ποια ειμαι εγω δηλαδη...) Τους δημοσιογραφισκους ή/και τους διανοουμενους (της εγωτιστικής σαχλής αυταπάτης τους περί νοητικής υπεροχης τους) απλά θα τους λυπηθώ... αφού αυτή η σαχλη αυταπάτη της δήθεν νοητικής υπεροχής τους, δεν αναιρεί το γεγονός, πως και αυτοι είχαν/έχουν μπει (όσο κι αν δε γουστάρουν να το παραδεχτουν) στο τριπάκι 21/12/2012, απόδειξη πως την 22α, θα απελευθερώσουν κι αυτοί ενέργεια, εν ειδει χλεύης σε συνδυασμό με το ύφος 100 καρδιναλίων που θα λέει "τα είδατε; σας τα'λεγα εγώ ο πραγματιστής και λογικός, πως όλα αυτά είναι σαχλαμάρες"...
Κι αυτή η ενέργεια είναι αρνητική και άγονη για ο,τιδήποτε καλό και όμορφο στο μέσα και το έξω μας...
Ας αγαπάμε απλά κι απέριττα, χωρίς πολλές φανφάρες και παχιά λόγια,
τα γύρω μας, τους γύρω μας, (πλην των αποκτηνωμένων, δεν είμαι τόοοοοσο "πνευματική") και σήμερα, και αυριο και μεθαυριο, και όσες μέρες καταγράφει
το ατομικό μας καλεντάρι. Μπορούμε;
Αυτό από μόνο του (αν γίνει απ'όλους προς όλα και όλους) θα είναι η ουσιώδης αλλαγή...
Καλημέρα σας...