Posted: Mon Oct 30, 2006 5:11 pm
Από elia
Λοιπόν, συνοψίζοντας, οι πηγές που παρατίθενται είναι οι εξής:
1.Σωκράτης, Εκκλησιαστική ιστορία:
7, 13 «Ο λαός της Αλεξάνδρειας ευχαριστείται με την αναταραχή περισσότερο από ό,τι οποιοσδήποτε άλλος λαός: και εάν σε οποιαδήποτε στιγμή βρει μια πρόφαση, ξεσπά στις πιο ανυπόφορες υπερβολές. Διότι δεν παύει ποτέ από την αναταραχή του χωρίς αιματοχυσία».
7, 15 «Ακόμη και αυτή έπεσε θύμα της πολιτικής αντιζηλίας, που εκείνη την περίοδο επικρατούσε. Διότι, δεδομένου ότι συναντούσε συχνά τον Ορέστη, αναφέρθηκε συκοφαντικά μεταξύ του Χριστιανικού λαού, ότι αυτή ήταν που απέτρεπε τον Ορέστη από τη συμφιλίωση με τον επίσκοπο [Κύριλλο]. Μερικοί από αυτούς, επομένως, έσπευσαν με άγριο και φανατικό ζήλο, του οποίου υποκινητής ήταν ένας αναγνώστης ονόματι Πέτρος, της έστησαν καρτέρι, όταν επέστρεφε σπίτι της, και σύροντάς την από την άμαξά της, την πήγαν στην εκκλησία που λέγεται Καισάρειο, όπου την έγδυσαν εντελώς και τη δολοφόνησαν έπειτα με όστρακα».
5, 22 «Στην ίδια πόλη της Αλεξάνδρειας, οι αναγνώστες και οι ψάλτες επιλέγονται αδιάφορα από τους κατηχούμενους και τους πιστούς. Ενώ σε άλλες εκκλησίες, ο πιστός μόνον προάγεται σε αυτά τα αξιώματα».
2. Μαλάλας (6ος αιώνας, Χρονογραφία)
«Τον καιρό εκείνο [επί βασιλείας Θεοδόσιου Β'] οι Αλεξανδρινοί, αφού αφέθηκαν εντελώς ελεύθεροι, συνέλαβαν και έκαψαν σε πυρά την φιλόσοφο Υπατία, που είχε μεγάλη φήμη και ήταν μεγάλης ηλικίας»
3.Δαμάσκιος, (6ος αιώνας, Ισιδώρου βίος)
«Καθώς ο Κύριλλος, επίσκοπος της αντίπαλης παράταξης, περνούσε από το σπίτι της Υπατίας συνάντησε ένα μεγάλο πλήθος στην πόρτα της, έναν κυκεώνα αλόγων και ανθρώπων. Ορισμένοι έρχονταν και ορισμένοι έφευγαν, ενώ άλλοι παρέμεναν εκεί. Ρώτησε ποιος ήταν ο σκοπός της συγκέντρωσης και γιατί γινόταν η φασαρία. Οι ακόλουθοί του απάντησαν ότι ήταν η κατοικία της φιλοσόφου Υπατίας και ότι το πλήθος είχε συγκεντρωθεί για να τη χαιρετίσει. Η πληροφορία τον πλήγωσε τόσο πολύ ώστε οργάνωσε εναντίον της μια δολοφονική επίθεση του χειρότερου είδους. Όταν η Υπατία βγήκε από το σπίτι της, μερικοί βάρβαροι που δεν φοβόντουσαν ούτε τη θεία δίκη ούτε την ανθρώπινη τιμωρία, όρμησαν ξαφνικά πάνω της και τη σκότωσαν, φέρνοντας στη χώρα τους απέραντο όνειδος και το κρίμα του αίματος ενός αθώου. Πραγματικά, η αυτοκρατορία τραυματίστηκε βαρύτατα από αυτό το γεγονός και οι δολοφόνοι θα είχαν ασφαλώς τιμωρηθεί αν ο Αιδέσιος δεν εξαγόραζε τους φίλους του αυτοκράτορα. Ο τελευταίος δεν επέβαλε ποινές (...)».
4.Λεξικό Σουΐδα, Από τον Ονοματολόγο του Ησύχιου 6ος αιώνας
«αυτό το έπαθε λόγω του φθόνου για την υπερβολική σοφία της και μάλιστα για τα σχετικά με την αστρολογία˙ άλλοι αποδίδουν τον φόνο στον Κύριλο κι άλλοι στο έμφυτο των Αλεξανδρινών για την οχλαγωγία και την απερισκεψία».
5. Ιωάννης Νίκιος (7ος αιώνας,Χρονικό)
«Και μετά ένα πλήθος πιστών υπό την καθοδήγηση του Πέτρου του μάγιστου – αυτός ήταν τέλειος πιστός από κάθε άποψη στον Ιησού Χριστό – άρχισαν να ψάχνουν την ειδωλολάτρισσα (...). Και όταν έμαθαν το μέρος όπου ήταν, προχώρησαν προς αυτήν και την είδαν να κάθεται σε μια υπερυψωμένη καρέκλα. Αφού την κατέβασαν, την τράβηκαν μέχρι την μεγάλη εκκλησία που λέγεται Καισάρειον. Αυτό ήταν σε μέρες εορτής. Και της έσκισαν τα ρούχα και την έσυραν στους δρόμους ώσπου πέθανε».
6.M. Dzielska, Υπατία η Αλεξανδρινή, εκδ. Ενάλιος,
"Ο Δαμάσκιος αναφέρει περιληπτικά αλλά κατηγορηματικά ότι ολόκληρη η πόλη την αγαπούσε και την εκτιμούσε. Είχε επίσης δεχθεί σωρία δημοτικών διακρίσεων. Ο Κύριλλος δεν μπορούσε ούτε να ονειρευτεί μια τέτοια αφοσίωση»
«Δεν υπάρχουν λόγοι για τους οποίους θα μπορούσαν να θεωρήσουν την Υπατία σύμμαχό τους οι ειδωλολατρικές ομάδες της πόλης˙ θυμόνταν την έλλειψη του ενδιαφέροντός της στην παραδοσιακή πίστη κατά τη διάρκεια των πρόσφατων αγώνων τους για τη διατήρηση της ελληνικής θρησκείας»
«Το γεγονός ότι οι σύμμαχοι του Ορέστη και της Υπατίας ήταν κατά βάσιν χριστιανοί περιέπλεξε την κατάσταση για τον Κύριλλο και τους κληρικούς του. Άλλωστε ο ίδιος ο Ορέστης ήταν χριστιανός και εκπρόσωπος ενός χριστιανικούς κράτους, υποστηριζόταν από μέλη της χριστιανικής διανόησης της πόλης καθώς και από ένα τμήμα του χριστιανικού πληθυσμού που τον είχε υπερασπιστεί στην επίθεση των μοναχών»
κ.α. σύγχρονες.
Οι παραπανω πηγές δεν αποκλείουν κανένα από τα δύο ενδεχόμενα. Η μεγάλη ελληνική εγκυκλοπαίδεια, δεν φέρει
αδιάσειστα επιστημονικά στοιχεία που να αποδεικνύουν την αθωότητα του Κυρίλλου!
Για μια ακόμα φορά, σαμποτέρ, διαβάζεις αυτά που γράφουν οι άλλοι ή παραμιλάς;
Τι έχω γράψει παραπάνω;:
Μπορεί να λείπουν οι "καταθέσεις μαρτύρων" που θα έβγαζαν την ετυμηγορία, -αλλά είπαμε, δεν είναι αυτός ο σκοπός-, όσο μπορεί να μην υποκινήθηκε από τον Κύριλλο, άλλο τόσο μπορεί, και δεν θα ήταν και τόσο παράλογη εκδοχή.
Για μια ακόμα φορά. Κατατέθησαν πηγές και εκδοχές για το συγκεκριμένο συμβάν. Κάποια πράγματα είναι αναμφισβήτητα, όπως ότι η Υπατία κατακρεουργήθηκε από τον συγκεκριμένο όχλο, κάποια δεν αποδεικνύονται, όπως το αν το υποκίνησε πράγματι ο Κύριλλος (γιατί πολύ απλά θα έπρεπε να βρεθούμε εκεί και να έχουμε και μάρτυρες).
Διαλακτικότητα σημαίνει να μπορείς να δεχτείς ότι πιθανότητες υπάρχουν και για τις δύο εκδοχές, και να μην σκίζεις τα ιμάτιά σου έτσι εύκολα.
Παρ' όλα αυτά εσύ συνεχίζεις:
ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΕΝΟΧΟΠΟΙΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΛΛΟ.
ΣΟΙ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΔΟΛΟΦΟΝΟ?
Σου είπα εγώ κάτι τέτοιο;
ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ?
Ούτε κι εγώ που είσαι ισχυρογνώμων.
ΕΓΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΕΘΕΣΑ
Δηλαδή ... Η μεγάλη ελληνική εγκυκλοπαίδεια...!
ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΑΡΑΘΕΣΕΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΙΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΨΕΥΔΗΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥΣ
Δεν αναιρούν τίποτα, απλά θέτουν αμφιβολίες. Ονομάζοντας ψευδή έναν ισχυρισμό χωρίς να έχεις "αδιάσειστα στοιχεία" (χρησιμοποιώ τα λόγια σου) καθίστασαι διαβολέας ο ίδιος
ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ ΞΑΝΑ ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ
Όπως νομίζεις, το καλύτερο πραγματικά αν δεν έχεις πραγματικά κάτι καινούργιο να προσθέσεις.
Ακόμα, ΧΙΟΥΙ:
στο παρακάτω απ' όπου αναφέρεις το εξής απόσπασμα:
Ο φόνος της Υπατίας, ο οποίος διεπράχθη από άτομα στην υπηρεσία του Κυρίλλου, δεν έχει καμμία σχέση με την αντιπαγανιστική πολιτική που ακολούθησε ο Κύριλλος αρκετά χρόνια μετά το θάνατό της· αυτή άρχισε μετά το 420» (M. Dzielska, Υπατία η Αλεξανδρινή, εκδ. Ενάλιος, σ. 194).
Αναφέρεται επίσης και το:
«Το γεγονός ότι οι σύμμαχοι του Ορέστη και της Υπατίας ήταν κατά βάσιν χριστιανοί περιέπλεξε την κατάσταση για τον Κύριλλο και τους κληρικούς του. Άλλωστε ο ίδιος ο Ορέστης ήταν χριστιανός και εκπρόσωπος ενός χριστιανικούς κράτους, υποστηριζόταν από μέλη της χριστιανικής διανόησης της πόλης καθώς και από ένα τμήμα του χριστιανικού πληθυσμού που τον είχε υπερασπιστεί στην επίθεση των μοναχών» (M. Dzielska, Υπατία η Αλεξανδρινή, εκδ. Ενάλιος, σ. 167-168).
«Οι μόνοι που προσπάθησαν να στρέψουν τον αυτοκράτορα εναντίον του πατριάρχη ήταν οι δημοτικοί σύμβουλοι της Αλεξάνδρειας. Ο Κύριλλος παρουσίασε το θέμα σαν πάλι εναντίον του παγανισμού, όπως τουλάχιστον ισχυρίστηκε η επίσημη εκκλησιαστική προπαγάνδα. Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι αυτό ακριβώς έκανε μπροστά στις ανώτατες αρχές, βασιζόμενοι στα γραπτά του Ιωάννη Νικίου ο οποίος στο τέλος της περιγραφής του αναφέρει ότι μετά το θάνατο της Υπατίας “όλοι υποτάχθηκαν στον πατριάρχη Κύριλλο, τον οποίο αποκαλούσαν «νέο Θεόφιλο» επειδή κατέστρεψε τα τελευταία απομεινάρια της ειδωλολατρίας στην πόλη”»
«Μετά από επανειλημμένες αιτήσεις στην αυλή της Κωνσταντινούπολης, το δημοτικό συμβούλιο της Αλεξάνδρειας έλαβε ορισμένα μέτρα για την τιμωρία του Κυρίλλου. Στις 5 Οκτωβρίου 416 ο πραιτωριανός έπαρχος Μονάξιος, διάδοχος του Αυρηλιανού, εξέδωσε διάταγμα το οποίο αφαιρούσε από τον Κύριλλο την εξουσία του επί των ονομαζόμενων «παραβολάνων» (βλ. Θεοδοσιανό Κώδικα 16.2, 42). Το αυτοκρατορικό διάταγμα του 416 απαγόρευσε στους παραβολάνους να εμφανίζονται σε δημόσιους χώρους ή να εισέρχονται στα κτίρια των δημοτικών συμβουλίων και δικαστηρίων˙ ο αριθμός τους μειώθηκε από 800 σε 500 και η στρατολογία νέων μελών ανατέθηκε στον έπαρχο» (M. Dzielska, Υπατία η Αλεξανδρινή, εκδ. Ενάλιος σ. 179).
«Όπως σωστά υποστηρίζει ο Ρουζέ και ορισμένοι άλλοι, ο Κύριλλος δεν μπορεί να θεωρηθεί νομικά υπεύθυνος για τον σχεδιασμό του εγκλήματος. Από το άλλο μέρος, η συμβολή του σε αυτό υπήρξε μεγάλη, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι ο φόνος σχεδιάστηκε και πραγματοποιήθηκε από τους παραβολάνους εν αγνοία του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν ο βασικός υποκινητής της εκστρατείας εναντίον της Υπατίας, υποδαυλίζοντας την προκατάληψη και την εχθρότητα εναντίον της φιλοσόφου και προκαλώντας φόβους για τις συνέπειες των υποτιθέμενων μαγικών ενεργειών της επί του επάρχου» (M. Dzielska, Υπατία η Αλεξανδρινή, εκδ. Ενάλιος, σ. 182).
...και πολλά άλλα που δεν αναφέρεις...
Αγαπητή Ελιά, παρακολούθησε λίγο πιο προσεκτικά την εξέλιξη της συζητήσεως.
Ο Σαμποτέρ, ο Χιούι και εγώ αναφερθήκαμε στα γεγονότα της εποχής εκείνης στην Αλεξάνδρεια με συγκεκριμένα στοιχεία.
Κάσσανδρε..,
..ελπίζω να σε κάλυψα....
SystemFreaks™
