Πω... χθες μεταμεσονύκτια άνοιξα αυτό το νήμα και τώρα βλέπω να'πιασε ήδη 6 σελίδες! Απιστευτο!
Αυτό το νήμα το άνοιξα με άλλη λογική... όχι μ'αυτή του "βαζω τραγουδάκια να γουστάρουμε"... τέτοια (νήματα) άλλωστε, έχουμε πολλά.
Είχα στη σκέψη να βάζουμε αραιά και που κάτι εδώ, κάτι που νιώθουμε έντονα σε μια συγκεκριμένη στιγμή...
Το να μην "έπιασαν" οι ιδεογραφίτες αυτή την πρόθεση-σκέψη μου, σχεδόν το αποκλείω, οπότε καταλήγω στό οτι ΝΙΩΘΟΥΜΕ πάρα πολλά που θέλουμε να εκφρασουμε μέσα από κάποιο μουσικό κομμάτι...
Ο ήχος (στίχου και μουσικής) έχει δονήσεις που αγγίζουν το μεδούλι...
Κι όταν το αγγίζουν έντονα, εδω τωρα θα ερχόμαστε
Όμορφα όλα τα κομμάτια που νιώθετε, (Μάνο, μου άρεσε πολυ )και να'στε καλά που τιμήσατε τοσο αυθόρμητα, και εμπλουτίσατε (με απίστευτα γοργό ρυθμό) αυτό το νήμα ...
Υπάρχουν κάποιες στιγμές στην ζωή του ανθρώπου
που είναι γεμάτες.
Γεμάτες από κάτι δυνατό.
Κάτι δυνατό που θέλει να βγει, θέλει να εκφραστεί.
Είναι στιγμές έντονα φορτισμένες.
Ένα χαμόγελο.
Ένα βλέμμα στο άπειρο.
Ένα πλάκωμα στο στήθος.
Ένα δάκρυ.
Μια ρίγη.
Ιδρώτας.
Ένα νευρικό γέλιο.
Μια κραυγή.
Ένα καρδιοχτύπι.
κ.α.
Είναι στιγμές που η γραφή,
ο γραπτός λόγος είναι λίγος.
Κάτι τέτοιες στιγμές συμβαίνει να μας εκφράζει ένα τραγούδι.
Ένα συγκεκριμένο τραγούδι να μας εκφράζει απόλυτα,
τόσο λες και γράφτηκε ειδικά για εκείνη την στιγμή.
Μπορεί να είναι η μελώδια,
μπορεί ο στοίχος,
μπορεί η ερμηνεία,
μπορεί και όλα μαζί που κάνουν αυτό το τραγούδι μοναδικό για εκείνη την στιγμή.
Αυτά τα τραγούδα, από αυτές τις στιγμές, έχουν πια τον χώρο τους στα ιδεο.
Βλέπω ότι το τοπικ έχει προχωρήσει πολύ... Είδα μόνο το αρχικό ποστ και μερικά ακόμη... Βικούλι το κομμάτι αυτό τις τελευταίες μέρες το παίζουμε στην κιθάρα συνεχώς...! Τωρα ετοιμάζομαι να κατέβω σε έναν χώρο του ξενοδοχείου όπου θα παίξουμε μουσική... Θα είναι μέσα στα κομμάτια που θα παίξουμε ο προσκυνητής... Νοητά λοιπόν, θα το αφιερώσω σε όσους τους κάνει να νιώθουν...! Τα φιλιά μου σε όλους! Με περιμένουν!
Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει μέσα του θά 'χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο.
Η ελευθερία ξεκινάει από μέσα μας..όλα τα υπόλοιπα είναι λόγια που εκλογικεύουν και δικαιολογούν τα εσωτερικά μας δεσμά.
Ναι! Καραφώτης! Γιατί? Δεν έχω υπογράψει κανένα συμβόλαιο για το ποιοί καλλιτέχνες θα εκφράζουν ανα πάσα στιγμή το επαναστατικό μου αίσθημα.
Κουτάκια...παντού κουτάκια και μάντρες...και φόβος...και δεσμά..αϊ σιχτίρ πια..
Ποιος σε πειραξε Χαρα μου νατον μαλωσω.
Αστα γουστα ελευθερα.
Η ΠΟΝΗΡΙΑ ΑΔΥΝΑΤΗ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ, ΕΝΩ Η ΑΡΕΤΗ ΔΥΝ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΙΑ
Δεν με πειραξε κανένας μωρε..
Τα μαντριά δεν μπορώ..εσωτερικά και εξωτερικά..
Και...ένοιωσα μία...μαντρίλα..σήμερα..
Και όσον αφορά την μουσική..εκφράζει συναισθήματα..δεν μπορείς να την μαντρώνεις..
Όλα τα είδη και όλα τα κομμάτια έχουν την στιγμή που θα σε εκφράσουν..
"Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου....."
Όταν το όνειρο το κυνηγάς τότε δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά αυτό που λέμε επιτυχία!
Ας κυνηγήσουμε το όνειρο μαζί στο ταξίδι αυτό!
Τα χιλιόμετρα γίνονται χιλιοστά... με μια μικρή φευγαλέα σκέψη!
Καλό ταξίδι & θα είμαι εκεί δίπλα σου όπως & εσύ εδώ δίπλα μου!
Παλικάρι μου Καλή Επιτυχία!!!!
Το δένδρο είναι ίδιο, η πλευρά θέασης είναι διαφορετική...