Δημοσίευση
από delfini05 » Τρί 01 Νοέμ 2011, 19:52
Τίποτα περισσότερο από το προφανές. Οι ακόλουθοι του οποιοδήποτε κόμματος δύσκολα αλλάζουν θέση. Όσοι αλλάζουν την ψήφο τους σε κάθε εκλογή είναι εκείνοι που αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στο συμφέρον & στο τάξιμο που θα κάνει ο κάθε πολιτικός με τον πιο ωραίο & πειστικό λόγο. Έχω δεί πολλούς να επιλέγουν μπλε, πράσινους ή κόκκινους κόκκους κάθε φορά, σαν να επέλεγαν απορρυπαντικό πλυντηρίου, ανάλογα με το τι είχαν ακούσει καλύτερο στον προεκλογικό λόγο & αν ο κόκκος τους έταξε κάτι ή αν ο κολλητός τους υποσχέθηκε & τον λαγό & το πετραχήλι επειδή τρέχει συνέχεια για τον κόκκο. Αν παρατηρήσεις όλοι λένε τα ίδια με μικρές παραλλαγές στο συντακτικό ουσιαστικά. Είναι πάντα υπέρ του πολίτη & των θεσμών, τη διαφύλαξη της ό,ποιας ασφάλειας & όλοι θέλουν την επέκταση των οριζόντων με νέο όραμα. & πάντα με εκείνο το χαρακτηριστικό "ΘΑ", κάποιες φορές κραυγαλέο & κάποιες άλλες ως συνδετικό πρότασης.
Έχω φτάσει στα 31 μου & δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν κάποια κυβέρνηση μέχρι στιγμής έχει υποστηρίξει στο έπακρο ό,τι έχει πεί στους προεκλογικούς λόγους. Η πρωτιά πάντα είναι μεταξύ πράσινων & μπλέ & ακολουθούν το κόκκινο & όλα τα υπόλοιπα χρώματα του ουράνιου τόξου! & μετά την εκλογή είναι σχεδόν σίγουρες οι ημερομηνίες των απεργιών λες & είναι οι αργίες των Χριστουγέννων & του Πάσχα. & ξανά μανά να χύνονται γάλατα & πορτοκάλια στους δρόμους, να κλείνουν τα λιμάνια, να γίνονται πορείες, να... να... να... & όλα αυτά από ποιούς; Από τους πολίτες που είναι δυσαρεστημένοι με κάτι. Η φορολογία να ανεβοκατεβαίνει σαν να είναι το παιχνίδι της δύναμης στο λούνα παρκ ή μάλλον καλύτερα στο lunatic park, οι ίδιες συζητήσεις για τα εθνικά θέματα σαν να είναι το υφαντό της Πηνελόπης, το ίδιο χάος στο δημόσιο ωσάν άλλο γιοφύρι της Άρτας, η παιδεία να αλλάζει διαδικασίες σαν να είναι παρουσιάστρια καλλιστείων & αλλάζει συνέχεια φόρεμα. & όλα αυτά με τους ίδιους πάντα 300 ταξιθέτες που μόνο τα ονόματα αλλάζουν & όχι τα χαρακτηριστικά. Βέβαια μεταξύ αυτών υπήρξαν & ίσως υπάρχουν κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις αλλά ο κανόνας είναι ίδιος & απαράλλακτος!
Παραφράζω λοιπόν τον Αριστοτέλη & τον ορισμό της τραγωδίας όταν λέω ότι οι ρόλοι του βοσκού & του λύκου απλά αλλάζουν χρώμα. Υπάρχει η μίμηση των πράξεων & ο χαρακτηριστικός λόγος. Το χρονικό τρίπτυχο είναι ίδιο. Αρχή μέχρι να βρεθεί ο ρυθμός, στη συνέχεια μέχρι να εμφανισθούν τα προβλήματα που κατά τύχη είναι άγνωστα & ποτέ δεν υπάρχει ευθύνη & στο τέλος η λύτρωση μέσω των εκλογών. Ο ρόλος όμως του προβάτου, των πολιτών δηλαδή, μένει σταθερός & πρωταγωνιστικός όπου στο τέλος βρίσκεται μπερδεμένο ανάμεσα στο πριν & το τώρα αναζητώντας τη λύτρωση η οποία ποτέ δεν έρχεται...
Έτσι λοιπόν ο κόσμος θα τρέξει & πάλι στις πλατείες με σημαίες & ελπίδα όσο & αν είναι δυσαρεστημένος ή όπως αλλιώς αυτοχαρακτηρίζεται.
Αλλά κανένας δεν θα πεί " 'Είσαι η ελπίδα μας, πήδα, πήδα, πήδα μας! " εκτοξεύοντας μούντζες ή ό,τι άλλο έχει πρόχειρο επειδή απλά θα σαγηνευτεί για πολλοστή φορά, δυστυχώς!
Το δένδρο είναι ίδιο, η πλευρά θέασης είναι διαφορετική...
SystemFreaks™
