Άρης Βελουχιώτης (από ΧΙΟΥΙ)

Posted: Tue Aug 08, 2006 3:55 pm Post subject: Άρης Βελουχιώτης

Από ΧΙΟΥΙ

ΕΝΑΣ "ΑΝΘΡΩΠΟΣ"...

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ

Ό Αθανάσιος Κλάρας ή Άρης Βελουχιώτης, όπως ώνομάσθη ο ίδιος κατά την έξοδο του εις τα βουνά της Ρούμελης το 1942, έγεννήθη εις την Λαμία το 1905. Μετά την άπoφoίτησίν του εκ της Μέσης Γεωργικής Σχολής Λαρίσης, έτοποθετήθη ως πρακτικός γεωπόνος εις περιοχή Δράμας, βραδύτερο εγκατέλειψε την θέσιν του και κατέφυγε εις τάς Αθήνας, όπου ηρχισε την κομμουνιστική του δρασιν. Υπηρέτησε την θητεία του εις το Πυροβολικό, όπου καθηρέθη από τον βαθμό του Δεκανέως λόγω της κομμουνιστικής του δραστηριότητος εντός της Μονάδος του.

Μετά την άπόλυσίν του ήλθε εις τάς Αθήνας, όπου είργάσθη με ζήλο προς όφελος του "ΡΙΖΟΣΠΆΣΤΗ" και του Κ.Κ.Ε.

Ούτος, ως εμφαίνεται εκ του Ποινικού του Μητρώου, κατεδικάσθη 15 φοράς και πλέον δια κλοπές, ψευδορκία, πλαστογραφία, βιοπραγίαν και άπόδρασιν εκ των φυλακών. Το 1939 έκτίων ποινή εις τάς φυλακάς Κερκύρας υπέγραψε δήλωσιν μετανοίας (δηλωσίας), δια της οποίας άπεκήρυξε το Κ.Κ.Ε. και άπεφυλακίσθη. Ή πραξις του αυτή του έγινε εφιάλτης εις όλη του την ζωή και τον συνόδευσε μέχρι του θανάτου του, διότι εξ αίτίας αυτής εύρίσκετο πάντοτε εις μειονεκτική μοίρα έναντι των κομματικών του αντίπαλων. Πράγματι ή πραξις του αύτη απετέλεσαν, ως φαίνεται, την αιτία της άκάμπτου αδιαλλαξίας του, της αυστηρας υπακοής του εις τάς έντολάς του Κ.Κ.Ε., όπως και της πρωτοφανούς σκληρότητας του προς τούς συνανθρώπους του.

Ητο πραγματικός επαναστάτης και φανατικός κομμουνιστής με πλούσια συνωμοτική δρασιν και πείρα. Ητο ιδιόρρυθμο άτομο, με πολλά ελαττώματα και πολλές αδυναμίες, πονηρός, τολμηρός και ταχύς εις τάς αποφάσεις του. Κατά την κατοχή, λόγω της μειονεκτικής του θέσεως έναντι της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε., του μεγάλου κομματικού του φανατισμού και πάθους, παρουσιάζετο ως άτομο εγωπαθές και θηριώδες, στερούμενο ανθρωπισμό και ευγενών αισθημάτων. Δια τον Άρη ή ανθρώπινη ζωή δεν είχε ουδεμία αξία, δι' αυτό εφήρμοζε την αρχή "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", ασχέτως εάν ταύτα ήσαν δίκαια ή άδικα, εθνικά ή αντεθνικά και απάνθρωπα. Ουδέποτε τον συνεκίνησεν ή ανθρώπινη ζωή ή ο πόνος, δι' αυτό έβασάνιζεν, έκακοποίει και έξετέλει πολλάκις δια των ιδίων του χειρών ανθρώπους και δια μικροπαραπτώματα ακόμη, (π.χ. κλοπή προβάτου ή κυψέλης κ.λ.π.). Ήταν ανελέητα σκληρός και δεν δίσταζε ΝΑ λέει "ότι αν είναι νά γλιτώσει ένας ένοχος ας πάνε και εννιά αθώοι", όπως τον περιγράφει ο Καπετάν Νικηφόρος του ΕΛΑΣ εις την Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" στις 23/9/75. Λόγω της ψυχοσυνθέσεώς του ταύτης δεν ήτο δυνατόν νά προσελκύσει και ενθουσιάσει τον πληθυσμό της υπαίθρου ως πραγματικός ηγέτης, πλην βεβαίως των φανατικών κομμουνιστών, οι όποίοι είχον την αυτήν ψυχοσύνθεσιν με αυτόν, άλλά δια της χρησιμοποιήσεως σαδιστικών μεθόδων και φρικιαστικών βασανιστηρίων έπεβάλλετο, τόσο εις τούς κατοίκους της υπαίθρου, όσον και εις τούς αντάρτες του. Εις το έργον του τον βοήθησε πολύ ο τέλειος μηχανισμός του Κ.Κ.Ε., το όποίον εργαζόμενο συνωμοτικώς από 20ετίας και πλέον είχε δημιουργήσει εις τάς κωμοπόλεις και τα χωρία οπαδούς και στελέχη πειθαρχημένα και φανατισμένα. Ούτω ο Άρης, στηριζόμενος αρχικώς εις 20-30 τοιαύτα στελέχη (μαυροσκούφηδες), ήρχισε τον αγώνα του ΕΛΑΣ κατά το 1942 εις Ρούμελη και με το πρόσχημα του απελευθερωτικού αγώνος και δια της προπαγάνδας παρέσυρε αρκετούς κατοίκους να τον ακολουθήσουν ή τούς ήνάγκαζε προς τούτο δια της βίας και της τρομοκρατίας. Είναι γεγονός όμως ότι, παρά την κομματική του δρασιν και την τοιαύτη της κατοχής, ουδενός ηγετικού στελέχους του Κ.Κ.Ε. την συμπάθεια κατόρθωσε νά αποσπάσει (Ζαχαριάδης, Σιάντος, Ιωαννίδης, κ.λ.π.). Αντιθέτως ούτοι συνεχώς του κατελόγιζον ευθύνες δια παρεκκλίσεις εκ της γραμμής του κόμματος και δια διαφόρους εξτρεμιστικές του ενέργειες (εγκλήματα, κ.λ.π.). Όλα αυτά ο Άρης τα γνώριζε και τα έβλεπε, άλλά δεν είχε την ψυχική και κομματική δύναμιν νά αντιδράσει, διότι τον έβάρυνεν ή κατηγορία του δηλωσία. Το τέλος του Βελουχιώτη ήτο οικτρό, καθ' όσον ούτος άπεκηρύχθη υπό του Κ.Κ.Ε., άπομονωμένos δε και καταδιωκόμενος υπό τωv Εθνικών Δυνάμεων έφονεύθη τον Ιούνιο του 1945 εις την Πίνδο. Δια νά αντιληφθεί ο αναγνώστης ποία ήτό ή ψυχοσύνθεσις του Βελουχιώτη, πως ενεργούσε και πως έπεβληθη εις τον πληθυσμό της Ρούμελης κατά το πρώτοv εξάμηνο της δράσεώς του, θα αναφέρω μερικά από τα πολυάριθμα εγκλήματα, τα όποία διέπραξε ούτος εις την περιοχή της Στερεάς Ελλάδος:

A. Τάς πρώτας ημέρας του Ιανουαρίου 1943 ο Ύπολ/γός Καϊμάρας απεστάλη ως σύνδεσμος των αξιωματικών της οργανώσεως εις Μαυρολιθάρι, ένθα, ως ψευδώς είχε διαδώσει το ΕΑΜ, επρόκειτο νά συναντηθεί ο Στρατηγός Ν. Ζέρβας του ΕΔΕΣ μετά του αρχηγού του ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη προς καθορισμό του τρόπου διεξαγωγής του ανταρτοπόλεμου και ένοποίησιν των ανταρτικών ομάδων. Τον Βελουχιώτη συνήντησε καθ' οδό μετά της ομάδος του, εις το χάνι ,Ζαγκανα, νοτίως της Καλοσκοπης, κινούμενο προς Παρνασσό. Κατά την διεξαχθείσαν συζήτησιν ο Άρης απέφυγε νά δηλώσει το πραγματικό του όνομα, ισχυρισθείς ότι ήτο ανώτερος αξιωματικός του Ιππικού. Ό μαύρος κοζάκικος σκούφος, τον όποίον έφερε τόσον αυτός, όσον και οι 20 αντάρτες του, ή φρασεολογία του, αι αναπτυχθείσαι υπ' αυτού επιδιώξεις τού ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και αι κατηγορίαι του κατά του δήθεν φασίστα Ζέρβα ο όποίος δεν ήθελε συνεργασία δια νά παίρνει μόνος του τις λίρες των Άγγλων έκαμαν τον Ύπολ/γόν Καϊμάραν νά αντιληφθεί ότι επρόκειτο περί κομμουνιστού ήγέτου. Μετά την συζήτησιν ταύτη ο Ύπολ/γός ούτος μετέβη εις το χωρίον Mαυρoλιθάρι δια νά βεβαιωθεί εάν ο Ζέρβας ήλθε εις Ρούμελη, πράγμα πού απεδείχθη ψευδές. Ό Καϊμάρας έπληροφορήθη κατά την εις Μαυρολιθάρι άφιξίν του την έκτέλεσιν, κατά την προηγουμένη ημέρα υπό του Άρη Βελουχιώτη και των καπεταναίων του, 14 ανταρτών της ομάδος Τζιβάρα- Άγουρίδη, τούς όποίους συνέλαβε δια δόλου. Οι κάτοικοι του χωρίου τούτου ήσαν έντρομοι και αγανακτισμένοι δια τα βασανιστήρια, τα όποία υπέστησαν οι εκτελεσθέντες εθνικόφρονες αντάρτες, δια τον μόνον λόγο, ότι δεν ήθελαν νά υπαχθούν υπό τον Άρη, του όποίου το τμήμα θεωρούν ως καθαρώς κομμουνιστικό. Αφού τούς έκάλεσεν εις Μαυρολιθάρι προς δήθεν συνεργασία και συνεννόησιν, την νύκτα τούς κατένειμε εις διαφόρους οικίας προς διανυκτέρευσιν. Μετά το μεσονύκτιο διέταξε την σύλληψιν και τον αφοπλισμό του Τζιβάρα και των ανταρτών του. Την πρωία της επομένης, παρουσία των κατοίκων του χωρίου, τούς υπεχρέωσαν νά σκάψουν πρώτον τούς τάφους των εις το Νεκροταφείο του χωρίου, εν συνεχείq. τούς έδειραν μέχρις αίματος δια μαστιγίων συρμάτινων και τούς διεπόμπευσαν εις τα μάτια των κατοίκων του χωρίου, κατηγορούντες αυτούς ως προδότες και όργανα των Ιταλών. Τέλος δε δια μαχαιρών έθραυσαν τα οστά των βραχιόνων των και απέκοψαν τα άκρα των περισσοτέρων κατά τρόπον θηριώδη, μέχρις ότου τα θύματα ταύτα υπέκυψαν από τα φρικτά βασανιστήρια. Παρά τάς γοεράς κραυγάς των ανδρών τούτων, ουδείς εκ των υποχρεωτικώς παρισταμένων χωρικών τόλμησε νά επέμβει η νά διαμαρτυρηθεί. Πάντα ταύτα εξετελέσθησαν συμφώνως προς τάς διαταγάς του Βελουχιώτη, ο όποίος έπρωτοστάτει εις το απαίσιο και θηριώδες αυτό έγκλημα. Την σύζυγο του Τζιβάρα βασάνισε και εξετέλεσεν ο ίδιος ο Άρης Βελουχιώτης δια μαχαίρας. Τα πτώματα των θυμάτων τούτων ετάφησαν εις το Νεκροταφείο του χωρίου. Οι κάτοικοι του Μαυρολιθαρίου και ιδίως αι γυναίκες ήσαν κάτωχροι και έτρεμαν από τα έργα του στυγερού εγκληματίου Άρη Βελουχιώτη. Κατά την παραμονή του εις Μαυρολιθάρι ο Καϊμάρας εφιλοξενήθη εις την οικία του Άνθ/γου Μώκου η Καλλία, την επομένη δε μετέβη εις το χωρίον Κονιάκος, όπου συνηντησε τον αρχηγό του ΕΛΑΣ Δωρίδος μόνιμο Άνθ/γόν Κατσίμπαν, πρώην συμμαθητή του και φίλον του. Τόσον εκ της γενομένης συζητήσεως μετ' αυτού, όσον και εκ της συστηματικής προπαγάνδας, ή όποία εγένετο εις τούς άνδρας της ομάδος του (20 περίπου αντάρτες) υπό γνωστών κομμουνιστών (θεωρία κομμουνιστική, άσματα Ποπώφ κλπ) διαπίστωσε πλέον ότι πράγματι ο ΕΛΑΣ ήτο όργάνωσις καθαρώς κομμουνιστική. Τάς ανωτέρω εντυπώσεις του, αι όποίαι δεν ήσαν καθόλου ευχάριστοι, εγνωστοποίησεν ο εν λόγω Υπολοχαγός εις τούς άλλους αξιωματικούς της Επιτροπής.
B. Την 9ην Αύγούστου 1942 συνέλαβε και εξετέλεσε εις Δερελη Φθιώτιδος ένα πλανόδιο μουσικό, ονόματι Θωμά, ως ύποπτο πληροφοριοδότη των Ιταλών. Γ. Την 14 Αύγούστου 1942 συνέλαβε εις περιοχή Πολυδρόσου τον εθνικόφρονα φαρμακοποιό Παν. Δρίβαν και τον έξετέλεσεν ως συνεργάτη δήθεν των Ιταλών.
Δ. Το δεύτερον 15νθήμερον του Αύγούστου 1942 εξετελέσθησαν κατ' εντολή του Άρη αι δύο κόρες (12 και 13 ετών) του I.Κόρδα εκ Κοχλιών Ευρυτανίας, δια τον λόγο ότι ούτος εγκατέλειψε τον ΕΛΑΣ, εις τον όποίον είχε καταταγεί δι' ολίγας ημέρας. Τα δύο αυτά αθώα πλάσματα εσφάγησαν δια μαχαίρας από δύο αντάρτες του ΕΛΑΣ, εις τούς όποίους δεν είχαν εμπιστοσύνη ο Άρης και τούς όποίους ήθελε νά αναμίξει εις το έγκλημα. Οι δύο αντάρτες έγιναν εκτελεσταί, παρά την θέλησίν των, της εγκληματικής και απαίσιας αυτής πράξεως, υπό την απειλή σφαγής των δια μαχαίρας υπό δύο καπεταναίων του Άρη (ή θα τα σφάξετε ή θα σφάξωμε ημείς εσάς).
Ε. Κατά το τέλος Οκτωβρίου 1942 ο Άρης συνέλαβε τον πρώην αντάρτη του ΕΛΑΣ Προβιαν εις το χωρίον Τσούκα Φθιώτιδος. Κατ' εντολή του τον έδεσαν εις κορμό δένδρου και τον εξετέλεσαν κατόπιν μεσαιωνικών βασανιστηρίων (μαχαιριές, λάδι βραστό εις τάς πληγάς,κλπ.), δια τον λόγο ότι εγκατέλειψε τον ΕΛΑΣ.
στ. Την 20ήν Νοεμβρίου 1942 και ενώ έγένοντο προετοιμασίαι δια την ανατίναξιν της γέφυρας του Γοργοποτάμου) ο Άρης συνέλαβε εις περιοχή Μαυρολιθαρίου την Ιωάννα Γκόγγου εκ Στρώμης Παονασσίδος, διότι δήθεν κατέδωσε τους Άγγλους της Γκιώνας εις τούς 'Ιταλούς. Ταύτη κατάσφαξε δια μαχαίρας, κατόπιν εντολής του, αντάρτης του ΕΛΑΣ, επειδή έθεωρήθη ύποπτος φυγής από τον Άρη. Ζ. Την 23ην Νοεμβρίου 1942 ο Άρης έξετέλεσε δια των χειρών του εις την πλατεία του χωρίου Καστριώτισσα Παρνασσίδος τον κτηνοτρόφο Νικ. Μασσαβέτταν, απόγονο του Αθανάσιου Διάκου, εκ Μουσουνίτσης, ως ζωοκλέπτην και αφήρεσε από την οίκογένειάν του όλα τα πρόβατά της.

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΙΓΑΛΑ

Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΜEΛΙΓΑΛΑ

15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1944

Είναι Σεπτέμβριος του 1944

Οι Γερμανοί φεύγουν αφήνοντας πίσω τους ανοιχτές πληγές αλλά και ανακούφιση διότι το τραγούδι της Ελευθερίας αρχίζει να ακούγεται, να ανεβαίνει και να κατακλύζει βουνά και κάμπους. Ξαφνικά όμως παγώνουν τα χείλη, διότι ένας νέος εχθρός φαίνεται εις τον ορίζοντα για να δείξει οτι τα βάσανα δεν τελείωσαν ακόμη. Κι αυτή τη φορά ο εχθρός είναι "Έλληνες". Τα ξημερώματα της 9ης Σεπτεμβρίου 1944, ημέρα Κυριακή, οι κομμουνιστοσυμμορίται επιτίθενται κατά της Καλαμάτας με δυο Συντάγματα και με χιλιάδες χωρικούς βιαίως επιστρατευμένους. Εις τας 6 το απόγευμα και μετά από μάχη 12 ωρών συντρίβεται η φρουρά της πόλεως, η οποία ελέγχει το πιθανόν σημείον εισβολής και τότε, μετά από αγωνία και απεγνωσμένας προσπαθείας αποφασίζεται η ηρωϊκή έξοδος των πολιτών και των υπερασπιστών από την Καλαμάτα και η πορεία τους προς Μελιγαλά, την σπουδαιοτέραν βάσιν αντιστάσεως των Εθνικοφρόνων εις όλην την Μεσσηνίαν. Έτσι λοιπόν εις τας 2 το πρωί της 10ης Σεπτεμβρίου ξεκινά μια μεγάλη φάλαγξ αποτελούμενη από πολεμιστάς, αλλά και πολύν άμαχο πληθυσμό προς το Μελιγαλά, ενώ αμέσως μετά οι ελασίται γίνονται κύριοι της Καλαμάτας, σφάζοντας και ρημάζοντας το κάθε τι. Υπολογίσιμος εχθρός τους τα παληκάρια που αποτελούν το τάγμα Μελιγαλά, αλλά ολίγοι για να αντιμετωπίσουν τα στίφη των αιματοβαμμένων φονιάδων, με επι κεφαλής τον αδίστακτο Άρη Βελουχιώτη, ο οποίος δίνει διαταγή εις τους άνδρες του να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Το πρωί της 13ης Σεπτεμβρίου 1944 αρχίζει η επίθεσις κατά του Μελιγαλά, όπου ο πληθυσμός του απο 3.000 που ήταν, έχει φθάσει την στιγμήν εκείνη εις 7.000 φιλοξενώντας τους Έλληνες όλων των γύρω περιοχών. Ο Μελιγαλάς κρατάει καλά. Οι γενναίοι Έλληνες πατριώται, πολεμούν νυχθημερόν σαν λιοντάρια. Εις τας 14 Σεπτεμβρίου, ημέρα της γιορτής του Τιμίου Σταυρού, για να δείξουν οι κομμουνισταί, περιτράνως, οτι είναι εχθροί και καταστροφείς όλων των αιωνίων αξιών, φθάνουν αλλαλάζοντας κοντά εις τα συρματοπλέγματα του στρατοπέδου των Ελλήνων, για να χορτάσουν τις βρωμερές ψυχές τους με αίμα αδελφικό. Η προσπάθεια των γενναίων πολιορκημένων να ζητήσουν βοήθεια από τους Γαργαλιάνους αποτυγχάνει, καθώς και το σχέδιο τους για έξοδο από το Μελιγαλά, και τέλος, κατόπιν προδοσίας, οι συμμορίται κατορθώνουν και εισχωρούν εις τας γραμμάς των αμυνομένων. 12 το μεσημέρι της 15ης Σεπτεμβρίου 1944. Ο Μελιγαλάς παραδίδεται στα χέρια των εξαγριωμένων ελασιτών με επι κεφαλής τον Άρη Βελουχιώτη με τους μαυροσκούφηδες εγκληματίες καβαλλάρηδες του με Σλαβικά ρούχα της Στέππας. Ακολουθούν σκηνές φρίκης, σκηνές ντροπής για το ανθρώπινο γένος. Αμέσως σφάζονται 41 τραυματίαι εις το Νοσοκομείον με όλο το ιατρικόν προσωπικόν. Αθώα γυναικόπαιδα και γέροι κομματιάζονται εις τους δρόμους, έγκυοι γυναίκες ξεκοιλιάζονται, κοπέλες βιάζονται κτηνωδώς. Η Ελληνική σημαία κατεβαίνει από την Κοινότητα και εις την θέσιν της βάζουν ένα κόκκινο πανί. Εις τας 16 Σεπτεμβρίου φυλακίζονται όσοι απέμειναν ζωντανοί, ενώ τα γυναικόπαιδα κλείνονται χωρίς νερό και φαί σε διάφορα υπόγεια. 18 έγκριτοι Καλαματιανοί, οι οποίοι ατυχώς εγλύτωσαν, οδηγούνται εις την Καλαμάτα, όπου κατακρεουργούνται και τους κρεμούν εις τα πολύφωτα του Δημοτικού φωτισμού της κεντρικής πλατείας της Καλαμάτας. Τέλος όλοι οι φυλακισμένοι οδηγούνται δεμένοι, ανά τρείς, 2 χιλιόμετρα έξω του Μελιγαλά εις την μεγάλη δεξαμενή, γνωστή ως πηγάδα, όπου με τα φοβερά σύνεργα βασανιστηρίων, όπως πριόνια, τσεκούρια, τζουγκράνες, μαχαίρια, κονσερβοκούτια, κατασφάζονται και πετιούνται μέσα εις την "πηγάδα" μαζί με πολλούς ζωντανούς, μπροστά εις τα τεράστια από φρίκη και σπαραγμό μάτια των οικογενειών τους, οι οποίες υποχρεώθησαν να παρακολουθήσουν τα βασανιστήρια και την σφαγήν των οικείων τους. Η σελίς αυτή της Ιστορίας μας είναι ντροπή και παραφωνία μεταξύ των άλλων ενδόξων σελίδων της. Είναι όμως οδυνηρή διδαχή για το σήμερα, για το αύριο, για το πάντοτε. Τιμή και δόξα και ευγνωμοσύνη εις αυτούς, που με το αίμα τους κράτησαν το όνομα του "Έλληνος" ψηλά, καθαρό, άσπιλλο. Και τέτοιοι είναι και οι 1500 ένδοξοι νεκροί του Μελιγαλά. Πρέπει λοιπόν να τιμάται η μνήμη των θυμάτων του Μελιγαλά για να μας θυμίζει τον άδικο χαμό τους, αλλά και την βαρβαρότητα των ανθελλήνων σφαγέων τους;

[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/e ... x-Aris.jpg[/img]

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ. Μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα με αμφισβητήσεις ακόμα και από τους ίδιους τους αριστερούς.Σήμερα έχει αναδειχθεί σε σύμβολο της "εθνικής" αντίστασης παραβλέποντας σκοπίμως την διχαστική ανθελληνική του δράση καθώς και τα άγρια εγκλήματα που διέπραξε.Στα θύματά του συγκαταλέγονται γυναίκες και παιδιά.

Posted: Tue Aug 08, 2006 8:14 pm

Από ΑρΕλα

'Oντως αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και με πάμπολλα ανθρώπινα ελαττώματα-αδυναμίες, που θα'πρεπε να'χουν υπ'όψιν τους αυτοί που κοντευουν να τον θεοποιήσουν.

Είναι μια αξιόλογη για το χώρο αναφορά στο πρόσωπό του, Πάνο. Να'σαι καλά. 'Οποιος έχει να προσθέσει ή να διαφωνήσει κάπου, το βήμα δικό του.

Β+