πολύ όμορφο και δυνατό κομμάτι!!
post-rock με ambient και νεοκλασσικά στοιχεία!!Η μουσική που μ αρέσει
thanks
το παρακάτω που ανέβασα στο youtube είναι ισως το αγαπημένο μου στο είδος
τα footages δεν είναι δικά μου..μόνο το μοντάζ..4 ωρες έκανα..ελπίζω να βγήκε καλό
Ρώτησα την αμυγδαλιά:
Τι είναι Θεός;
Κι αυτή άνθισε
(Νίκος Καζαντζάκης)
alximistis έγραψε:
το παρακάτω που ανέβασα στο youtube είναι ισως το αγαπημένο μου στο είδος
τα footages δεν είναι δικά μου..μόνο το μοντάζ..4 ωρες έκανα..ελπίζω να βγήκε καλό
ναι!!! ωραίο το βίντεο σου και η μουσική και οι οι εικόνες
αλλά με άφησε με ένα πολύ στεναχωρημένο βλέμμα στο τέλος.
εκθαμβωτικά στεναχωρημένο θα έλεγα.
έτσι έβαλα λίγο cello και piano για να ξανά έρθω στα ίσα μου.
----κάρβουνο έγινε-----μπρρρ!!!
There is a crack, a crack in everything That's how the light gets in.
Δεν θυμάμαι αν το έχω ξαναποστάρει, αλλά ο Θάνος είναι μία απο τις
διαρκείς αδυναμίες μου κι ας την έχει δει περισσότερο από όσο
χρειάζεται καταραμένος ποιητής..
γιατί όλα είναι Φως τελικά
υ.γ.: σχετικά άσχετο Ioneta αλλά άλλη μία από τις αδυναμίες μου είναι ο Daniel Day Lewis
Είμαι ένα 0νειρo που στις παρυφές των φιλοδοξιών του,
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.
Οι Jääportit είναι από την Φιλανδία και αντλούν την έμπνευσή τους από το μυστικισμό της φύσης, τα πράγματα πέρα από την ανθρώπινη συνείδηση, τα όνειρα, τις συγκινήσεις, τις αρχαίες μυθολογίες, τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού..ορίστε μια κομματάρα τους!!
Ρώτησα την αμυγδαλιά:
Τι είναι Θεός;
Κι αυτή άνθισε
(Νίκος Καζαντζάκης)
ποίηση σε μια εποχή που ηδη είχε αρχίσει η παρακμή...!!!!
πολύ αργά καταλαβαίνουμε πως ήταν, σα μια στύση που πέφτει..
καθαρίζουμε φρούτα για να διατηρούμε την αργή μας σήψη..ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ κ αγαπημένο!
δύο ώρες και ξημερώνει
συννεφιασμένη Κυριακή
πρώτη μέρα του χειμώνα
σκέφτομαι τους πιο σημαντικούς ανθρώπους αυτού του αιώνα
απ' το δεξί καθρεφτάκι ο κόσμος μένει πίσω
ποτέ δεν είχα τίποτα κι απόψε θέλω να σε φιλήσω
να μείνεις στα μάτια μου σαν άδειο τοπίο
να κάνουμε έρωτα στο αστεροσκοπείο
κουλουριασμένοι σα μπάλα να εκτοξευθούμε
μέχρι που ειρηνικά στο διάστημα να κοιμηθούμε
κι απ' το ταξίδι της φάλαινας είμαστε τόσο μακριά
σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
κι ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες
είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ...
ΤΙ ΟΜΟΡΦΟΙ ΣΤΙΧΟΙ!!!
Ρώτησα την αμυγδαλιά:
Τι είναι Θεός;
Κι αυτή άνθισε
(Νίκος Καζαντζάκης)
..ένα συγκλονιστικό και σπαρακτικό βίντεο
..στο Γκρόζνι της Τσετσενίας που μαρτύρησε ανελέητα σχεδόν 13 χρόνια από την μαλακεία που λέγεται πόλεμος..δεν έχω λόγια
Ρώτησα την αμυγδαλιά:
Τι είναι Θεός;
Κι αυτή άνθισε
(Νίκος Καζαντζάκης)
When we lie white in our mourning slumber..When our skin smells of sun! Η φωνάρα του Jerome Reuter η οποία θυμίζει Cohen και Cave σέ ένα ρομαντικό,σκοτεινό και συναισθηματικό αποκορύφωμα από το Λουξεμβούργο.Ποίηση..
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος alximistis την Δευ 05 Σεπ 2011, 05:52, έχει επεξεργασθεί 2 φορές συνολικά.
Ρώτησα την αμυγδαλιά:
Τι είναι Θεός;
Κι αυτή άνθισε
(Νίκος Καζαντζάκης)
αποψε είναι μια ιδιαιτερη βραδια..οπως σχεδόν όλες οι βραδιές που η μουσική ποτίζει το είναι μας..
με την μεγαλοπρέπεια της,το αναιπαίσθητο θεραπευτικό άγγιγμά της,με την προσδοκία μιας διαφορετικής καλημέρας..
οι B-Sides είναι έλληνες κ πάνω απ όλα τραγουδούν σ αυτο το κομμάτι αυτο που νοιωθω τώρα!!!
Ρώτησα την αμυγδαλιά:
Τι είναι Θεός;
Κι αυτή άνθισε
(Νίκος Καζαντζάκης)
Oneiro έγραψε:
υ.γ.: Η προσδοκία μιας διαφορετικής μέρας μοιάζει σαν τον τελευταίο κάτοικο στο κουτί της Πανδώρας, πάντα σου χαμογελά.
Προχθές μου έφερε ο πατέρας μου καμιά 20αρια κιλά ντομάτες απ τον κήπο του..μα τι να τις κάνω τόσες πολλές..
και σκεφτόμουν..σκεφτόμουν..
σκεφτόμουν..
ΣΑΛΤΣΑ!!
ναι..αλλά η ντοματα ανήκει και στην οικογένεια φυτών Solanaceae μαζί με την πατατα,μελιτζάνα κτλ. Solanaceae λοιπόν..neofolk από Δανία
ανατριχιαστικό,μελωδικό...όλος ο δίσκος είναι ένα υπέροχος κόσμος 6 χορδών!!
Ρώτησα την αμυγδαλιά:
Τι είναι Θεός;
Κι αυτή άνθισε
(Νίκος Καζαντζάκης)
αν και είμαι fun της μουσικης του βόρειου ημισφαιρίου που και που κατεβαίνω και νοτιότερα..
μικρό γλυκό ταξίδι!..οι Childs είναι από το Μεξικό και είναι οι:Paul Marron, Manuel Castaneda (χμμ..) και ο Rafael Olivarria..κομματαρα!!
Ρώτησα την αμυγδαλιά:
Τι είναι Θεός;
Κι αυτή άνθισε
(Νίκος Καζαντζάκης)
ανεβαίνω Γαλλία και κλείνω με το εξαιρετικό αυτό γκρουπάκι..μελαγχολικά, νοσταλγικά κ ηλιόλουστα post shoegaze τοπία
την καλημέρα μου!
One day I will wake, my black eyes like asphalt;
and I will cry tears of tar;
the black lungs,
the numbed heart like a bird far from its nest.
I miss the pure air, the noise of people around anguishes me
the village intervenes little by little in this thin body that is mine
obstructing so that my happy reveries of an ideal are extinguished
Do you know what I want?
To leave living in the mountains, surrounded by tall fir trees;
to lay on the moss,
to smell the odor of mushrooms, of flowers and the humid earth.
Ρώτησα την αμυγδαλιά:
Τι είναι Θεός;
Κι αυτή άνθισε
(Νίκος Καζαντζάκης)
Αααααααααααααχχχχχχχχχχ
σε λίγες μέρες αρχίζει το κυνήγι της Πέρδικας.
Θα ανεβώ στον ουρανό
να ρωτήξω τον θεό
που 'σαι τση μηλίτσας μήλο
άπου θάμπωσες τον ήλιο
άπου θάμπωσες τον ήλιο
που 'σαι τση μηλίτσας μήλο
Που 'σαι πετροπέρδικα μου
που 'σαι πετροπέρδικα μου
που 'σαι πετροπέρδικα μου
που πετάς στα όνειρα μου
που πετάς στα όνειρα μου
σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ
Μαυρομάτα και ξανθή μου
λεμονίτσα φουντωτή μου
χρόνους ψάχνω και ζαμάνια
στου ουρανού τα μεϊντάνια
στου ουρανού τα μεϊντάνια
χρόνους ψάχνω και ζαμάνια
Χρόνους ψάχνω δε σε βρίσκω
χρόνους ψάχνω δε σε βρίσκω
χρόνους ψάχνω δε σε βρίσκω
χρυσοσκάλιστο μου ρίσκο
χρυσοσκάλιστο μου ρίσκο
σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ
Είπε μου ο θεός στ' αυτί μου
κι έκαψε την την ψυχή μου
πως στον θρόνο του σε θέλει
να σε προσκυνούν αγγέλοι
να σε προσκυνούν αγγέλοι
πως στον θρόνο του σε θέλει
Που 'σαι πετροπέρδικα μου
που 'σαι πετροπέρδικα μου
που 'σαι πετροπέρδικα μου
που πετάς στα όνειρα μου
που πετάς στα όνειρα μου
σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ
Στίχοι-Μουσική: Ψαραντώνης
Δίσκος: Του έρωτα το μέλι
There is a crack, a crack in everything That's how the light gets in.
"Είναι ταγμένοι οι Αετοί
για να πετούν ψηλά
αγέρωχοι και δυνατοί
με ατσαλένια φτερά.
Σε βραχοβούνια απάτητα
σε αέρινα λημέρια
κτίζουνε πάντα τις φωλιές
για ν'ακουμπούν τ' αστέρια"
Αγάθη Παπαδοπούλου
..γιατί υπάρχουνε στιγμές που ζυγιάζονται τα φτερά και ο αέρας..
Είμαι ένα 0νειρo που στις παρυφές των φιλοδοξιών του,
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.