Ωπ, πέτυχα δύο σε ένα
Αφού έχουμε αρχίσει τις υπερβάσεις (πρακτικές υπερβάσεις εννοώ), θα μιλήσω καταρχήν για τον απο πάνω μου, αυτόν τον ψηλό, και μετά για τον πιο πιο πιο πιο πάνω μου...να, αυτόν τον γλυκούλη
1. Ο Σκουαλίτο είναι ο προσφάτως υιοθετημένος υιός μου! Εϊμαι πολύ υπερήφανη για την Οικογένεια, που μεγαλώνει και ανθίζει, με τέτοια μπουμπούκια
Όντως γίγαντας, με καρδιά μικρού παιδιού! Ευγενικός, γλυκός, γελάει πολύ (να το κρατήσεις αυτό καμάρι μου), ξέρει πολλά για μία απο τις μεγάλες μου αγάπες, την μουσική, γενικά όπως είχα πεί παλιότερα ερωτεύομαι ανθρώπους για διάφορα στοιχεία τους (ερωτεύομαι όχι με την έννοια που έχουμε δώσει στον έρωτα, αλλά με την έννοια της γλυκιάς αναστάστωσης, και ζεστασιάς στην καρδιά), κυρίως δε ερωτεύομαι ανθρώπους που αγαπούν την μουσική, και την υπηρετούν με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Ο Βασίλης λοιπόν είναι ένας τέτοιος άνθρωπος...πώς θα μπορούσα να μην τον 'ερωτευτώ'?
2. Ο Μιχάλης μου...ο Μιχάλης μας δηλαδή, αλλά είναι και μου, όχι με την κτητική έννοια της λέξης, με δοτική διάθεση το λέω αυτό...(κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε) ;) Τον ΜΙχάλη όντως τον ξέρω απο ...τότε (θυμάσαι βρε...τότε?), αλλιώς δεν εξηγείται το πώς απλά τον 'ήξερα' με το που τον πρωτοείδα. Κι αφού ήταν αμοιβαίο, τότε για μένα είναι ΓΕΓΟΝΟΣ, κι όχι φαντασία μου. Απο τα λίγα παιδιά που ξέρω, που συνδυάζουν εσωτερική δύναμη, γλυκύτητα και ευγένεια ψυχής και λόγου - ακόμα και η φωνή του μου κάνει ευγενική, πάθος για μία ζωή που να υπερβαίνει την καθημερινότητα. Τί να πώ, εμένα μου κάνει λίγο για ποιητής στρατιώτης, τροβαδούρος που αναγκάστηκε να πάει στην μάχη, και ανταποκρίνεται με θάρρος και αξιοπρέπεια σ'αυτό που δεν θέλει καταβάθος να κάνει...Δεν ξέρω αν καταλαβαίνει κανείς (ακόμα κι ο Μιχάλης) τί θέλω να πώ... αυτή είναι η 'εικόνα' που μου βγάζει.
Σταματάω εδώ, μην παρεξηγηθώ κιόλας
SystemFreaks™
απλά δεν είχα τι άλλο να γράψω στο τέλος 
(εντάξει το ομολογώ ήταν παραπάνω από ένα.... μάκια σου )
