Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

[Aiolos]

Όταν κάποιοι του πρότειναν να μυηθεί στα Μυστήρια επειδή οι μυημένοι πηγαίνουν στα Ηλύσια Πεδία, απάντησε:
"Μα αυτό είναι γελοίο! Άνδρες όπως ο Επαμεινώνδας κι ο Αγησίλαος να κοίτωνται στις λάσπες του Άδη και μερικοί άσχετοι μυημένοι να βρίσκονται στα νησιά των Μακάρων!"

Αυτό, προς τον Giant, για να καταλάβει ότι ο Διογένης δεν ήταν κάποιος πρόδρομος της αναρχίας. Σεβόταν τους ήρωες της πατρίδας του και προπάντων, πίστευε στους Θεούς...

Διαγράψτε το. Προοριζόταν για άλλο θέμα. :Ρ

[alkinoos]

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί ο εγκέφαλος δε μπορεί να προσαρμοστεί σε αυτό που ονομάζουμε χρόνο και τον έχουμε επί μονίμου βάσης με ένα ρολόι στον κρόταφο ?!

..ή μήπως δεν γίνεται σωστή η χρήση αυτό του εργαλείου(χρόνος) λόγο των κοινωνικών επιλογων (..και όχι αναγκών) που κάποιοι επέλεξαν ?!


Αυτό που έχω αντιληφθεί είναι πώς όσο η τεχνογνωσία προχωρά τόσο η ζωή του ανθρώπου γίνεται περίπλοκη ...


Για μένα η έννοια του χρόνου είναι ενέργεια που μπορώ (..όχι πάντα ), να προκαλέσω μια ανωμαλία στον εγκέφαλο μου,έτσι ώστε να μπορώ να ανακυκλώσω τη ενέργεια ...και αυτό γίνεται όταν είμαι στη φύση και ξυπόλυτος ,χωρίς σκέψεις ...Κενός

[ArELa]

O Aϊνστάιν θεωρούσε το χρόνο μονοδιάστατο. Δεν είναι. Στο βαθμό που έχω δει άλλες αναλύσεις και στοιχεία, έχω πεισθεί ότι είναι τρισδιάστατος επίσης, και άρα μπορεί (δυνητικό) να πάει κανείς μπρος, πίσω, δεξιά, αριστερά. Γι'αυτό και υπάρχουν άνθρωποι που "βλέπουν" τα μελλούμενα και όταν τελικά γίνονται έτσι όπως τα είχαν προβλέψει, επαληθεύονται.

[Divine Sinner]

Ο χρόνος σε καμία περίπτωση δεν ειναι γραμμικός.
απλά εμεις ετσι τον αντιλαμβανόμαστε.
Οπως ενα σκουλίκι μπορεί να αντιληφθεί μόνο τις δύο διαστάσεις του χώρου (μηκος πλάτος).
Εμείς μπορουμε να αντιληφθουμε τις τρεις.
Ενδεχομένως ενα ανώτερο όν (ισως και ο ανθρωπος αν εξελιχθει πνευματικά) να μπορεί να αντιληφθεί περισσοτερες διαστάσεις.
Προσωπικά θεωρώ πως ο χρόνος ειναι ακόμα μια διάσταση του χώρου την οποια ακόμα δεν αντιλαμβανόμαστε.
η λεγόμενη τέταρτη διάσταση.
Τα άτομα που βλέπουν το μέλλον δεν ειναι τετραδιαστατα όντα. απλα μπορουν να πέρνουν μια γεύση της τέταρτης διάστασης.
Ενα ον της τέταρτης διάστασης μπορεί να είναι σε δυο ή περισσοτερες χρονικές στιγμές και σε δυο ή περρισσότερα μέρη παρών.
Για μας μπορει να εχουν περάσει χίλια χρόνια και γι αυτό να συμβαινει ταυτόχρονα.

[ION 4ever]

Όλες οι φιλοσοφίες όλες οι υψηλές θεάσεις και αντιλήψεις
Όλα τα :
«Να ζούμε το παρόν»
«Το Παρόν μας είναι το μόνο υπαρκτό.»
«Ο χρόνος είναι άχρονος»
«Ο χρόνος είναι στρογγυλός»
Όλα όλα από τα πιο φιλοσοφικά έως τα πιο καθημερινά
Καταρρίπτονται σαν χάρτινος πύργος
όταν οι άνθρωποι καθορίζουν τους εαυτούς τους ηλικιακά.
Είναι πραγματικά τραγικό και απαράδεκτο.
Το πώς βιώνει ο κάθε ένα από εμάς τον εαυτό είναι εντελώς διαφορετικό
από το πώς βιώνεται η έννοια του χρόνου μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις.

Ίσως το πιο επαναστατικό
για την ανθρώπινη φύση είναι
η Εξουδετέρωση,
η κατάργηση
Του «χρόνου.»
Η Κατάργηση του Θανάτου, έρχεται μετά.

Δεν πιστεύω και νομίζω ότι δεν πίστεψα ποτέ μου
Ούτε στον χρόνο ούτε και στο θάνατο.
Και με τα δύο πάντα είχα μια πολύ ιδιαίτερη σχέση.

Στις ανθρώπινες σχέσεις όμως δεν είσαι ποτέ μόνος.
Στο κόσμο που ζούμε και με τους νόμους που τον ορίζουν
Ο χρόνος μπορεί να καταργηθεί μόνο ανάμεσα σε ζεύγη.
Μόνο στο χώρο που ορίζεται ανάμεσα τους, μπορεί να ορισθεί το άχρονο.
Και αυτό βέβαια με προϋποθέσεις.
Ο χρόνος καταργείται με τις δονήσεις της καρδιάς όταν οι κραδασμοί συντονιστούν.

Δέσμευση της ανθρωπότητας μέσα στο χρόνο είναι η πιο ανόητη δέσμευση.
Ούτε καν την αντιλαμβανόμαστε.
Θεωρούμε την αντίληψη του χρόνου Νόμο.
Ίσως να μας το έχουν επιβάλει ως τέτοιο.
Ο Χρόνος –Κρόνος κι το φεγγάρι μας έχουν δυναστεύσει (ναι άκουγα τον Icke)
Όσο ο Κρόνος και το φεγγάρι μας ορίζουν την ζωή και το Dna
Το μόνο όπλο ενάντια το χρόνο είναι η φλογερή καρδιά.
Και αυτό δεν είναι ποιητική αδεία.
Ο εσωτερικός ναός πρέπει να είναι αναμμένος και να πάλλεται.
Και πάντα , έτσι το αντιλαμβάνομαι τώρα, ως ζεύγη ανθρώπων.
Ως μονάδες είναι πολύ δύσκολο καθώς οι σχέσεις μας καθορίζουν.
Κατά μόνας η κατάργηση του χρόνου είναι άποψη.
Κατά ζεύγη είναι εμπειρία.

[ArELa]

Α ρε Ιον πώς με "στέλνεις" ώρες ώρες!

ούτε λόγος για διαφωνία ή έστω και αμυδρή διάσταση, είμαστε απόλυτα στην ίδια σελίδα εδώ, κοπέλα μου.

σε συμπληρώνω: (- και προειδοποιώ: με περισσή τραχύτητα σε αντιδιαστολή με τα διαμαντένια σου λόγια, γιατί σήμερα είμαι σε διάθεση κάπως "αγριεμένη" ομως παρά το ετερόκλυτο του ύφους μου, συμβαδίζω, πίστεψέ με...)

Όλες οι φιλοσοφίες όλες οι υψηλές θεάσεις και αντιλήψεις
Όλα τα :
«Να ζούμε το παρόν»
«Το Παρόν μας είναι το μόνο υπαρκτό.»
«Ο χρόνος είναι άχρονος»
«Ο χρόνος είναι στρογγυλός»

Φιλοσοφικά δε θα μπορούσα ποτέ να καταπιαστώ με το χρόνο...
Από επιστημονικής άποψης, είναι μεγάλος π**στης Αυτές οι καμπυλότητές του σε σχέση με τα κβαντικά αλλά και τις διαστάσεις, τρελαίνουν τα περιορισμένα εκ της "λογικής" μυαλά...

Είναι σα γκόμενος ονειρεμένος, που ένα θηλυκό μια ζωή θα "κυνηγάει" και δε θα μπορεί να κατακτήσει με τίποτα... ή σαν το απόλυτο θηλυκό icon των ονειρώξεων αρρένων, που όταν πάνε να το αγγίξουν, παραλύουν.

Ποιος χέστηκε τι είναι; Άστον να είναι...

όταν οι άνθρωποι καθορίζουν τους εαυτούς τους ηλικιακά.
Είναι πραγματικά τραγικό και απαράδεκτο.
Το πώς βιώνει ο κάθε ένα από εμάς τον εαυτό είναι εντελώς διαφορετικό
από το πώς βιώνεται η έννοια του χρόνου μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις.

ηλικία-ήλιος... κοινή ρίζα. Πόσες περιστροφές κάνουμε γύρω από αυτόν...Πόσες μας έλουσε, πόσες μας ζέστανε, πόσες μας "έκαψε", πόσες μας πάγωσε απομακρυνόμενος... Το ότι πάντα μας δίνει Φως... δεν γίνεται αντιληπτό ούτε αξιοποείται από όλους... ή δεν αξιοποιείται πάντα...

Και τελικά..ο Ηλιος φαίνεται πως είναι ο πανδαμάτωρ στη Γη, όχι ο χρόνος... αλλά για λάθος λόγους... κοιτώντας τον με λάθος τρόπο... Κάποιους από μας όμως, δε θα μας δαμάσουν ποτέ οι περιστροφές μας γύρω του, γιατί έχουμε όντως μπάχαλο στο χωροχρονικό μας συνεχές και γιατί εστιάζουμε στο να απομυζούμε το Φως του!



Αλλάζει η χρονογραμμή... και τότε που δε θα τους "βγαίνει" λογικά, τότε που θα χαθούν και αυγουλάκια και πασχάλια, έχω να ρίξω πολλά γέλια.
Κάτι μου λέει ότι θα ξεκαρδιζόμαστε μαζί!

[doctormarkon]

Αν ο χρόνος είναι τέταρτη διάσταση τότε γιατί δεν έχει τις ίδιες ιδιότητες με τις άλλες τρείς διαστάσεις.

Μπορούμε να πάμε μπρός πίσω, δεξιά-αριστερά, πάνω-κάτω αλλά γιατί δεν μπορούμε να πάμε πίσω στο χρόνο και μετά μπροστά και μετά πάλι πίσω όπως με τις άλλες διαστάσεις. Αν είναι πράγματι τέταρτη διάσταση τότε και στο χώρο υπάρχουν μέρη που δεν μπορούμε να πάμε. Αλλά ποιά είναι και γιατί δεν μπορούμε να πάμε?

Από την άλλη έχουμε το άλλο πρόβλημα.
Υποθέτω πως πάω πίσω στο χρόνο και εμποδίζω την μητέρα μου να παντρευτεί με τον πατέρα μου. Αν εμποδιστεί αυτός ο γάμος τότε εγώ δεν θα γεννηθώ και αφού δεν γεννήθηκα πως ταξίδεψα στο χρόνο?.

Η θεωρία των παράλληλων κόσμων και της γάτας του Σρεντιγκερ είναι από τι πιό γοητευτικές θεωρίες καιτά τη γνώμη μου και με έχει συναρπάσει. Δίνει και μία εξήγηση στα παραπάνω.

Ο Στρεντιγκερ υπέθεσε ότι έχουμε μία γάτα μέσα σε ένα κουτί. Κλεινουμε το κουτί το οποίο είναι συνδεδεμένο με μία κάνουλα με δηλητηριώδες αέριο που έχει πιθανότητες 50-50 να ανοίξει στα 10 επόμενα λεπτά και να χυθεί το αέριο στο κουτί με τη γάτα και να τη σκοτώσει. Περιμένουμε λίγα λεπτά. Η γάτα είναι ζωντανή ή πεθαμένη?

Η απάντηση είναι ότι η γάτα είναι νεκροζώντανη επειδή δεν την παρατηρούμε και το κουτί είναι κλειστό ακόμα.
Το Σύμπαν είναι χωρισμένο στα δύο που το ένα περιλαμβάνει τη γάτα ζωντανή και το άλλο τη γάτα νεκρή. Αν ανοίξουμε το κουτί και δούμε ότι η γάτα είναι ζωντανή βρισκόμαστε στο πρώτο Σύμπαν.

Αυτή είναι η θεωρία των παράλληλων κόσμων. Υπάρχουν άπειρα παράλληλα σύμπαντα. Μερικά περιλαμβάνουν και εμάς και άλλα όχι.
Ετσι αν γυρίσεις πίσω και εμποδίσεις το γάμο της μητέρας σου ή αν γυρίσεις πίσω στα 18 χρόνια και ακολουθήσεις άλλες επιλογές τότε θα μπείς σε άλλο παράλληλο κόσμο και δεν θα γυρίσεις ποτέ πιά στο σημείο που είσαι σήμερα.

Αν ο χρόνος ήταν γραμμικός τότε το μέλλον θα μπορούσε κάποιος να το προβλέπει εύκολα και οι δικές μας επιλογές, διορατικότητα ή ικανότητα δεν θα έκαναν τίποτα. Θα έπρεπε να τα αντιμετωπίζουμε όλα με μοιρολατρία. Θα υπήρχε το Κισμέτ και το γραφτό.

Η αντίληψη του κβαντικού χρόνου στέλνει τις καφεντζούδες και τις χαρτορίχτρες σπίτι τους και στο ταμείο ανεργίας διότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον αφού το μέλλον εξαρτάται από τις επιλογές του καθε ενός και τις επιλογές κάποιων σημαντικών........άλλων στη ζωή του. Το μέλλον είναι ένα πολύπλοκο σύστημα αλληλοδιαπλεκόμενων επιλογών δικών μας και του άμεσου περιβάλλοντός μας και κατά συνέπεια δεν μπορεί να προβλεφτεί.

Στο επιστημονικό management χρησιμοποιούν τη μέθοδο των δέντρων αποφάσεων (το ίδιο και στη δημόσια πολιτική αλλά μην κοιτάτε οι δικοί μας που είναι κομπογιανίτες). Στην κοινωνιόλογική μεθοδολογία την ενδεχομενική προσέγγιση. Η θεωρία των παιγνίων είναι επίσης μία κβαντική προσέγγιση του χρόνου.

Οι μονόδρομοι, η γραμμικές αντιλήψεις του χρόνου είναι κομπογιανίτικες πρακτικές και μέθοδοι.

Από τις μεθόδους πρόβλεψης το μέλλοντος αυτή που περιέχει κβαντική αντίληψη του χρόνου και παράλληλους κόσμους είναι το Ι Τσίγκ

[ArELa]

Μπορούμε να πάμε μπρός πίσω, δεξιά-αριστερά, πάνω-κάτω αλλά γιατί δεν μπορούμε να πάμε πίσω στο χρόνο και μετά μπροστά και μετά πάλι πίσω όπως με τις άλλες διαστάσεις.

Νομίζεις...

[Divine Sinner]

Κι εγω θεωρω οτι υπάρχουν τα παράλληλα σύμπαντα.
συμφωνω 100% με το άρθρο της Δοκροτέσας. Βασικα θεωρω οτι μπορουμε να παμε και μπρος και πισω στο χρόνο (οχι απαραίτητα με μηχανές) αλλα
μεσω της εξέλιξης του σώματος και του πνεύματος.
Οτι δηλαδη οταν γινουμε τετραδιαστατα οντα αυτο θα ειναι κατι συνηθησμενο.

[doctormarkon]

Πολύ γοητευτικό θέμα. Που ήταν κρυμμένο τόσο καιρό?

Ας πάρουμε το χρόνο μέσα στη ζωή μας σε αυτό το περιορισμένο χρονικό διάστημα.

Βρισκόμαστε στο εδώ και τώρα και για να φτάσουμε μέχρι εδώ κάναμε κάποιες επιλογές σωστές ή λάθος δεν έχει σημασία.

Τις περισσότερες φορές οι επιλογές δεν ήταν συνειδητές αλλά τυχαίες. Συνέβη κάτι επειδή έστριψες σε λάθος στενό με το αυτοκίνητο και αυτό το κάτι άλλαξε την πορεία της ζωής σου. Συνέβη κάτι επειδή κοίταξες πάνω αντί για κάτω, επειδή βρέθηκες κάπου που δεν ήταν στο πρόγραμμα σου, επειδή σε έπιασε λάστιχο.

Αναρωτιέμαι τι θα είχε συμβεί αν είχα κάνει άλλη επιλογή αντί των επιλογών που έκανα. Που θα ήμουν, πως θα ήμουν, που θα πήγαινα κάθε μέρα και ποιά πρόσωπα θα συναντούσα.

Το νήμα ζωής που θα ακολουθούσα αν είχα κάνει άλλες επιλογές υπάρχει πουθενά σαν καταγραφή?
Μπορεί κανείς να πάει και να έχει πρόσβαση σε αυτό το αρχείο των διαφορετικών επιλογών και κατά συνέπεια των διαφορετικών εκδοχών του εαυτού του?
Αυτός ο διαφορετικός εαυτός υπάρχει σε κάποια άλλη διάσταση?

Εδώ μπαίνουμε σε δύσκολα χωράφια. Πρόκειται για τα μέρη που δεν μπορούμε να πάμε

[Divine Sinner]

αλλες επιλογες πχ τον γονιων μου θα δημιουργουσαν στην δημιουργια αλλων ανθρωπων αρα εγω δεν θα υπήρχα.
Το ιδιο ισχυει και για ολους τους προγονους.
Αρα καπου υπάρχουν κόσμοι με τελειως διαφορέτικες ιστορίες και ανθρώπους.

[doctormarkon]

Υπάρχουν κόσμοι στους οποίους δεν γεννηθήκαμε ποτέ. Υπάρχουν και κόσμοι στους οποίος έχουμε πεθάνει.

Αλλά το ζητούμενο μέσα στο διάστημα της ζωής μας που βρίσκονται οι διαφορετικές άπειρες επιλογές και αν έχουν σχέση με τα λεγόμενα ακασικά αρχεία.

Στο ερώτημα αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον θα έβαζα το ερώτημα αν υπάρχει ζωή πριν τη γέννηση.


Μάλλον υπάρχει και όσα λένε οι γιατροί ότι τα μωρά είναι ζωάκια που τρώνε και τα κάνουν είναι μάλλον κοτσάνες.

Ο γιός μου σε ηλικία 1 χρόνου πριν καλά καλά μιλήσει μπορούσε να διαβάζει ταμπέλες με λατινικούς χαρακτήρες στους δρόμους και μάλιστα φίρμες που δεν διαφημίζονταν για να είναι γνωστοί σαν εικόνα. Η ικανότητα αυτή άρχιζε να αδυνατίζει όσο πλησίαζε τα 3 χρόνια του μέχρι που χάθηκε εντελώς όταν για να ξεκινήσει αργότερα να διαβάζει κανονικά.

[ION 4ever]

Α ρε Ιον πώς με "στέλνεις" ώρες ώρες!

Αρελα μου στο έχω πεί οτι Σ΄άγαπάω . δεν στο έχω πεί?

Κάτι μου λέει ότι θα ξεκαρδιζόμαστε μαζί!

you bet!
Εγώ πάντως την ώρα που θα ξεκαρδιζόμαστε μια υστερία δακρύων θα τη ρίξω.
Κλαυσίγελο το λένε.

Από τις μεθόδους πρόβλεψης το μέλλοντος αυτή που περιέχει κβαντική αντίληψη του χρόνου και παράλληλους κόσμους είναι το Ι Τσίγκ

Εντυπωσιακό αυτό που λές Doctor
"Μυρίζει χρόνια αυτή η κολώνια."
Λες ...
γι αυτό να έχω κολλήσει και με τα κβαντικά τελευταία?

Πολύ γοητευτικό θέμα. Που ήταν κρυμμένο τόσο καιρό

Χρυσό μου τελευταία ξυπνάω πολύ πρωί και μου έρχονται κάτι εμπνεύσεις απίστευτες.
Μετά βάζω μια λέξη κλειδί στο αναζήτηση και voila Από το 2008 το νήμα...

Για μένα πάντως ο χρόνος και ο θάνατος πάνε πακέτο οπως εξηγησα και παραπάνω.
Ακούω δε και ένα τραγουδάκι αυτή την ώρα
Που λέει:

Cut it out - the lie
I don't want to decay
Take the short cut away
Oh go and read a book
It's so much more worthwhile
Being a song-smith crook
Study death in style
Study death in style

Τουλάχιστον...

[alkinoos]

Αν ο χρόνος είναι μόνο ό,τι μετράνε τα ρολόγια, τότε γιατί μας φαίνεται ατελείωτος όταν πλήττουμε και αδυσώπητος όταν γερνάμε; Ποιοι νευροψυχολογικοί μηχανισμοί επιτρέπουν στους περισσότερους ανθρώπους να έχουν μια «ακριβή» αίσθηση του χρόνου και ειδικότερα σε διάσημους μουσικούς ή χορευτές να βρίσκουν πάντα τον «σωστό» ρυθμό; Χάρη στις πρωτοποριακές έρευνες της νευροεπιστήμης, αρχίζουμε να κατανοούμε τόσο τους μη συνειδητούς ψυχο-βιολογικούς όσο και τους αδιαφανείς εγκεφαλικούς μηχανισμούς που ρυθμίζουν ή απορρυθμίζουν το εγκεφαλικό μας χρονόμετρο.

Ολοι έχουμε διαπιστώσει ότι η αίσθησή μας του χρόνου εξαρτάται και επηρεάζεται από την ψυχολογική μας διάθεση ή από τη νοητική μας κατάσταση. Για παράδειγμα, ενώ ο χρόνος διάρκειας ενός ονείρου είναι μόλις λίγα λεπτά, έχουμε την εντύπωση ότι διήρκεσε πολλές ώρες. Επίσης, το αλκοόλ, το όπιο και ο έρωτας μπορούν να μας δημιουργούν μια ανάλογη ψευδαίσθηση διαστολής ή συστολής του βιωμένου χρόνου.

«Οταν περνάς δύο ώρες συντροφιά με μια όμορφη κοπέλα, νομίζεις ότι πέρασε μόνο ένα λεπτό. Οταν όμως κάθεσαι ένα λεπτό πάνω σε μια σόμπα που καίει, νομίζεις ότι πέρασαν δύο ώρες». Με αυτό το διασκεδαστικό παράδειγμα ο Αλμπερτ Αϊνστάιν θέλησε να αναδείξει την τυπικά ανθρώπινη σχετικιστική αίσθηση του χρόνου. Αραγε, γιατί όταν πλήττουμε έχουμε την εντύπωση ότι ο χρόνος δεν περνά, ενώ όταν κάνουμε κάτι ενδιαφέρον ή διασκεδάζουμε ο χρόνος κυλά χωρίς να το καταλαβαίνουμε;

Η εντύπωσή μας ότι ο ανθρώπινος χρόνος «ρέει», «κυλά» και «φεύγει» με διαφορετικούς ρυθμούς είναι στην πραγματικότητα μια «μεταφορά» ή, ενδεχομένως, μια αληθοφανής ψευδαίσθηση. Και το γεγονός ότι αυτή η μεταφορά μάς φαίνεται τόσο ρεαλιστική οφείλεται στο ότι η «ρεαλιστικότητά» της διαμορφώνεται και εξαρτάται από ενδογενείς νευρολογικούς μηχανισμούς, οι οποίοι προφανώς παραμένουν αδιαφανείς στην καθημερινή μας εμπειρία. Εξάλλου, γενικότερα, τόσο οι λεγόμενες «μεταφορές» όσο και οι «ψευδαισθήσεις» μας δεν είναι σχεδόν ποτέ αυθαίρετες, αφού, κατά κανόνα, προκύπτουν από κάποια δομικά χαρακτηριστικά της λειτουργίας του ανθρώπινου νου.

Εγκεφαλικά χρονόμετρα

Εκτός από τα αφηρημένα μαθηματικά μοντέλα σχετικά με τη φύση του κοσμικού χρόνου, τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται επιστημονικές θεωρίες και να πραγματοποιούνται συγκεκριμένα πειράματα που επιχειρούν να κατανοήσουν τον υποκειμενικό ή νοητικό χρόνο, όπως αυτός βιώνεται από τους ανθρώπους στην καθημερινή τους ζωή. Μάλιστα, τα επικρατέστερα σήμερα επιστημονικά μοντέλα σχετικά με την αντίληψη του χρόνου λαμβάνουν σοβαρά υπ' όψιν τόσο τις καθημερινές εμπειρίες και τις ανάγκες των προσώπων όσο και την επιρροή των συναισθηματικών τους καταστάσεων.

Κοινός παρονομαστής αλλά και αφετηρία των σύγχρονων νευροψυχολογικών μοντέλων του νοητικού χρόνου είναι η παραδοχή ότι υπάρχει ένας κεντρικός εγκεφαλικός μηχανισμός για τη μέτρηση του χρόνου, ένα είδος εγκεφαλικής κλεψύδρας που συσσωρεύει και «καταμετρά» στιγμές του νοητικού χρόνου. Ενας «συσσωρευτής δευτερολέπτων», όπως τον αποκαλεί αφελώς ο Μαρκ Γουίτμαν (Marc Wittmann), επιφανής νευροεπιστήμονας στην Ψυχιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, που εδώ και χρόνια μελετά τις εγκεφαλικές προϋποθέσεις της αίσθησης του χρόνου.

Η αφέλεια του Γουίτμαν συνίσταται στο ότι παρομοιάζει το εγκεφαλικό μας χρονόμετρο με ένα «νευρωνικό εκκρεμές» που η κάθε του αιώρηση αντιστοιχεί στο τικ-τακ ενός μηχανικού ρολογιού. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα ή περισσότερα νευρωνικά κυκλώματα, η λειτουργία των οποίων συνίσταται στο ότι απλώς καταγράφουν νευρικές ώσεις, ενώ ο συνολικός αριθμός των καταγεγραμμένων νευρικών ώσεων αντιστοιχεί στη χρονική διάρκεια στην οποία έλαβε χώρα μια πράξη. Το ζήτημα βέβαια είναι αν αυτά τα νευρωνικά χρονόμετρα «καταγράφουν» παθητικά χρονικές στιγμές ή αν, αντίθετα, τις δημιουργούν. Εξάλλου, τα δευτερόλεπτα, τα λεπτά και οι ώρες είναι μόνο μια αυθαίρετη ανθρώπινη διαίρεση του χρόνου.

Πάντως, από τις σχετικές έρευνες αυτού του μηχανισμού, προκύπτουν μερικά εξαιρετικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα. «Σύμφωνα με το καθιερωμένο γνωστικό μοντέλο, όσο περισσότερη προσοχή δίνουμε στον χρόνο τόσο αυξάνεται η υποκειμενική αίσθηση της διάρκειάς του», υποστηρίζει ο Γουίτμαν. Αυτό συμβαίνει επειδή τα «τικ-τακ» του νευρωνικού χρονόμετρου συσσωρεύονται μονάχα όποτε εστιάζουμε την προσοχή μας στον χρόνο ή όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση επιφυλακής. Πράγματι, όπως διαπίστωσαν πειραματικά, όποτε εστιάζουμε την προσοχή μας, η συχνότητα των νευρικών ώσεων αυξάνει, συνεπώς αυξάνει και η συχνότητα των ώσεων που καταγράφονται από την εγκεφαλική κλεψύδρα.

Ο νους ως χρονομηχανή

Αρχίζουμε λοιπόν να υποψιαζόμαστε το γιατί και κυρίως το πώς η ψυχολογική μας διάθεση μπορεί να επηρεάζει την υποκειμενική μας αντίληψη του χρόνου. Αυξάνοντας ή, εναλλακτικά, μειώνοντας τα νευρωνικά σήματα, θέτουμε σε κίνηση ή αδρανοποιούμε τους χρονοδείκτες του εγκεφαλικού μας ωρολογιακού μηχανισμού, δηλαδή, σαν να λέμε, θέτουμε σε κίνηση τους «κόκκους άμμου» στην εγκεφαλική μας κλεψύδρα! Ισως γι' αυτό, όταν βαριόμαστε ή όταν βιώνουμε κάτι παθητικά, έχουμε την εντύπωση ότι ο χρόνος δεν περνά: η προσοχή μας παγιδεύεται σε ένα αέναα επεκτεινόμενο παρόν.

Πού όμως εντοπίζονται αυτά τα εγκεφαλικά χρονόμετρα; Και από ποια εγκεφαλικά υποστρώματα αναδύεται η ανθρώπινη αίσθηση του χρόνου; Σε αυτά τα αποφασιστικά ερωτήματα δεν υπάρχουν ακόμη οριστικές απαντήσεις.

Για την ώρα, οι απόψεις των ειδικών διίστανται: ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η εγκεφαλική κλεψύδρα βρίσκεται κάπου μεταξύ της παρεγκεφαλίδας και των βασικών γαγγλίων. Αλλοι θεωρούν ότι τέτοιες «κλεψύδρες» είναι διάσπαρτες σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου μας: εντοπίζονται δηλαδή σε ειδικά νευρωνικά κυκλώματα κατανεμημένα στο σύνολο του εγκεφάλου.

Στο τέλος του προηγούμενου άρθρου μας (βλ. «Ε» 15-01-11), αφού παρουσιάσαμε τις ανυπέρβλητες δυσκολίες (φυσικές και λογικές) για την κατασκευή πραγματικών χρονομηχανών που θα μας επέτρεπαν να ταξιδεύουμε κατά βούληση μπροστά ή πίσω στον χρόνο, σημειώναμε: «Το περίεργο είναι ότι ο ανθρώπινος νους, αυτή η πολύπλοκη βιολογική χρονομηχανή, παραβιάζει καταφανώς και συστηματικά κάθε χρονικό περιορισμό». Αυτό που υποδηλώνει η παραπάνω αφοριστική πρόταση είναι ότι μόνο ο ανθρώπινος νους φαίνεται πως μπορεί να υπερβαίνει το φράγμα του χρόνου, επιτρέποντάς μας να πραγματοποιούμε απαγορευμένα ταξίδια: Οχι μόνο μας επιτρέπει να ανασυγκροτούμε το πιο μακρινό μας παρελθόν, αλλά μας παρέχει και τη δυνατότητα να σχεδιάζουμε το απώτερο μέλλον μας.



Ο χρόνος στο βιβλιοπωλείο

Για όσους αναγνώστες επιθυμούν να συνεχίσουν την πλοήγησή τους στον «ωκεανό» του χρόνου, προτείνουμε μερικά αξιόλογα επιστημονικά βιβλία.

**Clifford Α. Pickover, Χρόνος: οδηγός για ταξιδιώτες (μετ. Παναγιώτης Παπαχρήστου, εκδ. Κέδρος).

Εξαιρετικά ενδιαφέρον και καλογραμμένο βιβλίο. Συσχετίζοντας παραδείγματα από την καθημερινή μας ζωή με αφηρημένες έννοιες της Φυσικής, ο συγγραφέας διερευνά τις πιο πρόσφατες επιστημονικές θεωρίες σχετικά με τον χρόνο και τη δυνατότητα να ταξιδέψουμε σε αυτόν.

**Igor Novikov, Το ποτάμι του χρόνου (μετ. Θεοφάνης Γραμμένος, εκδ. Τραυλός).

Απολαυστικό επιστημονικό βιβλίο, γραμμένο από έναν λαμπρό φυσικό. Στις σελίδες του περιγράφονται με τον πιο διαυγή και γοητευτικό τρόπο μερικές από τις πιο σκοτεινές επιστημονικές θεωρίες σχετικά με τη φύση του χρόνου.

**Γιάννης Μπαδογιαννάκις, Χρόνος. Οδοιπορικό χωρίς τέλος (εκδ. Καστανιώτη).

Αν επιθυμεί κανείς να γνωρίσει την εξέλιξη των ανθρώπινων ιδεών για τον χρόνο (μυθικών, φιλοσοφικών, μεταφυσικών και επιστημονικών), τότε το παρόν βιβλίο αποτελεί έναν ασφαλή και πολύτιμο οδηγό. Εργο σημαντικό, που σέβεται το δύσκολο αντικείμενό του.

**R. Coveney και R. Highfield, Το βέλος του χρόνου (μετ. Τάσος Κυπριανίδης, εκδ. Κάτοπτρο).

Εξαιρετικό δείγμα επιστημονικής εκλαΐκευσης μερικών από τις πιο δύσκολες νέες επιστημονικές ιδέες σχετικά με τη δημιουργική δράση του χρόνου στη φύση. Υποχρεωτικό ανάγνωσμα για όποιον επιθυμεί να κατανοήσει τις πιο πρόσφατες εξελίξεις στη φυσική των πολύπλοκων συστημάτων.

**Paul Davies, Περί χρόνου. Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Αϊνστάιν (μετ. Θάνος Χριστακόπουλος, εκδ. Πουκαμισάς).

Ο Ρ. Davies δεν χρειάζεται συστάσεις: είναι ένας λαμπρός θεωρητικός φυσικός και ένας εξαιρετικά επιτυχημένος συγγραφέας επιστημονικών βιβλίων. Σε αυτό το πρόσφατο βιβλίο του διερευνά εξαντλητικά το γιατί η έννοια του χρόνου στη Φυσική παραμένει εν πολλοίς αδιερεύνητη.

**Palle Yourgrau, Ενας κόσμος δίχως χρόνο. Η ξεχασμένη κληρονομιά των Γκέντελ και Αϊνστάιν. (μετ. Ελενα Πισσία, εκδ. Τραυλός).

Πολύ σημαντικό βιβλίο, που ανανέωσε το ενδιαφέρον για τις πρωτότυπες φιλοσοφικές και επιστημονικές ιδέες του μεγάλου ανατροπέα της μαθηματικής λογικής, Κουρτ Γκέντελ, για τον χρόνο και τα ταξίδια σε αυτόν.



Του Σπύρου Μανουσέλη

[Meat]

Γενικά, ο άνθρωπος βιώνει την επιθυμία να απεξαρτηθεί από τους περιορισμούς που του επιβάλλει η φύση.
Τι είναι η ιατρική? Η μίζερη προσπάθεια του ανθρώπου να ξεφύγει απ' τα δεσμά της θνητής ζωής του. Να γιατρέψει πάσα νόσο και μαλακία.

Αυτή η απόλυτη τάση για πλήρη απελευθέρωση μπορεί να μην ικανοποιηθεί ποτέ, αλλά είναι μέσα μας και μας κινεί. Χάρις αυτή φτάσαμε στο σημερινό σημείο, που κάποιοι παραπλανημένοι χαρακτηρίζουν ως φοβερή πρόοδο.

Ο χρόνος είναι μια από τις πολλές δυνάμεις που δρουν πάνω μας χωρίς τη θέλησή μας και πρέπει να ελεγχθεί. Άλλο ένα άγριο θηρίο που ο άνθρωπος καλείται να δαμάσει για να φτάσει σε κάποιο ανώτερο επίπεδο.

"Good job so far, humans! NOW GET BACK TO WORK!"

[Divine Sinner]

Ναι αλλα το θεμα ειναι το πως τον αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος.

[Meat]

Για το πως τον αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος δεν έχω να πω κάτι. Είπατε αρκετά πράγματα παραπάνω και το ξέρω ότι είμαι ελαφρός εκτός θέματος, αλλά ήθελα να το πω!

[doctormarkon]

Τον αντιλαμβάνεται σαν γραμμικό αλλά δεν είναι.

Ο περιορισμός δεν είναι μόνο η θνητότητα.

Είναι και κάθε στιγμή που δεν σου ανήκει.

Αν μετρήσεις πόσες στιγμές σου ανήκουν............δεν θα μείνει τίποτα.

Το πως αντιλαμβάνεσαι εσύ δεν παίζει ρόλο.
Αυτό που με απασχολεί είναι πως αντιλαμβάνονται....."άλλοι" το "δικό μου" χρόνο.

Το χρόνο εργασίας αλλά και τον ελεύθερο που δεν είναι και τόσο ελεύθερος.

Στην Κομμούνα του Παρισιού (1871 ?) οι επαναστάτες πυροβολούσαν τα ρολόγια στις εκκλησίες και στα παλάτια.

Ο άνθρωπος του 19 αιώνα είχε αντίληψη του χρόνου που του κλέβουν.

Εμείς τώρα δεν έχουμε τέτοια αντίληψη.


Ο χρόνος είναι και "ταξικός" περνάει διαφορετικά για τον πλούσιο από ανώτερες τάξεις και διαφορετικά για την εργατική τάξη.

Και δεν μιλάω κομματικά αλλά εμπειρικά.

Τα παιδιά που γεννιώνται σε ένα σπίτι της υψηλής κοινωνίας έχουν βιβλία, υποδομές και κοινωνικό κεφάλαιο γνωριμιών. Βρίσκουν αμέσως δουλειά καλή που τους προσφέρει τιμές, ευχαρίστηση, κοινωνική αναγνώριση.

Οι άλλοι που δεν γεννήθηκαν προνομοιούχοι δίνουν μία ζωή εξετάσεις και συνεντεύξεις για να αποδείξουν την αξία τους και για να βρούν μια ανούσια δουλειά, χάνουν χρόνο ψάχνοντας για δουλειά, τρώνε κλωτσιές και φάπες, και ακόμα και ο υποτιθέμενος ελεύθερος χρόνος τους αναλώνεται σε ουρές, αγχος γιατί τα λεφτά δεν φθάνουν, λογαριασμούς που πρέπει να πληρωθούν, προσθέσεις αφαιρέσεις.

Όσο το εισόδημα μειώνεται επικίνδυνα αυτό που τελικά σου λείπει δεν είναι το φαι αλλά ο χρόνος, οι στιγμές ηρεμίας.

Αμα σε κυνηγάνε θεοί και δαίμονες επειδή τα λεφτά δεν φθάνουν τότε δεν έχεις χρόνο που σημαίνει ότι δεν έχεις καν ζωή.

Αυτή είναι η δική μου πεζή αντίληψη για το χρόνο.

Ίσως επειδή έχω επηρεαστεί από το Μαρξ.

Ίσως επειδή η μικροαστική νοοτροπία του να μη χρωστάς και να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο πέρασε και σε μένα.
Όσο και να προσπαθώ να το αποβάλλω δεν φεύγει. Γίνεται τατουάζ.

Η μέγιστη ντροπή μείωση και ξεφτίλα που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος είναι η στιγμή της κατάσχεσης.
Αν το ζήσεις δεν φεύγει ποτέ. Και φυσικά δεν θες να το ξαναπεράσεις. Σε σημαδεύει.

[johnnye]

Το μόνο εργαλείο που έχουμε και έχει βοηθήσει τον άνθρωπο να εννοήσει καθε τι δυσνόητο για αυτόν είναι τα μαθηματικά!
Συμφωνώ με την ιδέα πως κι ο χρόνος είναι τρεισδιάστατος(παρελθον-παρον-μελλον)!
Απ'ότι διαπιστώνουμε ο χρόνος είναι άυλος οπότε η δυνατότητα ένα υλικό σωμα να ταξιδέψει στο χρόνο χωρίς να υποστεί καμια διαφοροποίηση(αποϋλοποίηση και επαναϋλοποίηση) στρερείτε λογικής.
Ακόμα στη προσπάθεια μας να κατανοήσουμε το χρόνο το αντιμετωπίζουμε εγωκεντρικά, όπως επιτάσει η λογική του σήμερα.Ένα λάθος που θα μας μπερδεύει ακόμα περισσότερο.
Κανένας δε μπορεί να κατανοήσει ένα σύστημα κοιτάζοντας το απο μέσα, πρεπει να βγεις έξω απο αυτό για να έχεις πλήρη εικονα!
Όλο το παράδοξο της ανθρώπινης αντίληψης του χρόνου δημιουργείται διότι, ενώ είμαστε δισυπόστατα(υλικά και άυλα ταυτόχρονα) όντα, αντιμετωπίζουμε τον ευατό μας πολλές φορές ως μονουπόστα(υλικά)! Είναι η ίδια μας η φύση τέτοια που μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε το χρόνο διαφορετικά!
Επίσης ο θάνατος όπως ειπώθηκε σε μερικά ποστς δεν έχει καμία απολύτως σημασία για το χρόνο, αφού ως θάνατο ορίζουμε το τέλος της υλικής μας υπόστασης!Ναι για την ύλη οχρόνος μοιάζει γραμικός αλλα για το άϋλο δεν είναι καθόλου έτσι γιατί όπως γνωρίζουμε η ενέργεια δε χάνεται ποτέ, η ιδιότητα της ειναι η μεταβολή του εαυτού της.
Όταν ο άνθρωπος θα συνειδητοποιήσει πλήρως τη διπλή του φύση θα καταλάβει πρήρως τι είναι χρόνος, μέχρι τότε θα τον αντιλαμβανόμαστε ως γραμικό και θα τον μετράμε ως το διάστημα δυο κινήσεων!

[johnnye]

Α! και ένα αρθρο που θεωρώ οτι πρέπει να μπεί στο νήμα..

Μια πρόσφατη επιστημονική ανακάλυψη για την Υφή του Χρόνου

H επιστήμη, σε ιστορική καμπή, ξανα-ανακαλύπτει τις γνώσεις των αρχαίων Eλλήνων για την υφή του Xρόνου και τη σωστή κατανόηση του Σύμπαντος και της Zωής, λύνοντας συγχρόνως τα πολλαπλά παράδοξά της,
με αποφασιστικές ωφέλειες για την ανθρώπινη ισορροπία.

Ιωάννης ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, Δρ. Πυρηνικής Μηχανικής, Βρυξέλλες

Ο Χρόνος στην σύγχρονη επιστήμη

H φύση του χρόνου απασχόλησε τον άνθρωπο από την πιο βαθιά αρχαιότητα και οι μύθοι των διαφόρων πολιτισμών το φανερώνουν. Oι φιλόσοφοι είναι αυτοί που προσπαθούν ανέκαθεν να δώσουν απαντήσεις σε ερωτήματα όπως «από πού προέρχεται ο χρόνος;», «τι είναι αυτό που κάνει τον χρόνο να κινείται έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε;». Το πλατύ κοινό όμως, στην καθημερινή του ζωή ασχολείται μόνο με τα αποτελέσματα του χρόνου όπως εμφανίζονται στην υποκειμενική πραγματικότητα. Για παράδειγμα, η μη αντιστρεψιμότητα των γεγονότων που είναι το βέλος του χρόνου που ζούμε καθημερινά, όπως επίσης ο ψυχολογικός χρόνος, δηλαδή το πως νιώθουμε το πέρασμα του χρόνου. Όλα αυτά όμως είναι απλώς φαινόμενα που προκαλεί ο χρόνος, και όχι μια ιδιότητα του χρόνου του ιδίου που είναι μια πολύ πιο βασική έννοια...

Η συνέχεια http://www.apocalypsejohn.com/2012/01/b ... _9316.html

[alkinoos]

Υπάρχουν πολλών τύπων < Χρόνου> . Κάθε ηλιακό σύστημα με έναν ή διπλό ήλιο η μέτρηση του χρόνου είναι διαφορετική σε σχέση με έναν άλλο σύστημα,με τη προυπόθεση βέβαια να ύπάρχει νοήμων ον για να δημιουργήσει το εργαλείο <Χρόνος>.Πριν παραθέσω το <Χρόνου Κλεις>,για μένα και μόνο για μένα ,Χρόνος= Ενέργεια...


ΠΙΝΑΞ ΣΜΑΡΑΓΔΙΝΟΣ Ι' - Χρόνου Κλεις

Άκουσε συ (ye),
Ω άνδρα.

Λάβε
απο την σοφία μου.

Μάθε
για τα βαθιά κρυμμένα
μυστήρια του χώρου.

Μάθε
για τη Σκέψη
που αναπτύχθηκε
μέσα στην Άβυσσο,
φέρουσα
Τάξη
και Αρμονία
στον χώρο.

Μάθε συ (ye),
Ω άνδρα,
οτι όλα όσα υπάρχουν
έχουν την ύπαρξή τους
μόνο εξαιτίας του Νόμου.

Γνώρισε συ (ye)
τον Νόμο
και συ (ye)
θα είσαι ελεύθερος,
ποτέ δεσμευμένος
απο τις αλυσίδες της νύχτας.

Μακράν,
μέσα απο παράξενους χώρους,
έχω ταξιδέψει
μέσα στo βάθος
της αβύσσου του χρόνου,
μαθαίνοντας παράξενα,
και ακόμα παραξενότερα μυστήρια,
ώσπου στο τέλος
όλα αποκαλύφθηκαν.

Γνώριζε συ (ye)
οτι το μυστήριο
είναι μυστήριο
μόνο όταν αυτό είναι γνώση
άγνωστη στον άνδρα.

Όταν έχεις εξερευνήσει
την καρδιά όλου του μυστηρίου,
η γνώση
και η σοφία
θα είναι σίγουρα δικές σου (thine).

Ζήτησε συ (ye)
και μάθε
οτι ο Χρόνος
είναι το μυστικό
δια του οποίου συ (ye) μπορείς
να είσαι ελεύθερος
απο αυτόν τον χώρο.

Μακράν έχω,
εγώ,
ο Θωθ,
ζητήσει τη σοφία ·
αεί (aye),
και θα την ζητώ
έως στο τέλος της αιωνιότητας
διότι γνωρίζω
οτι
πάντοτε απομακρύνεται
ο σκοπός που επιδιώκω να φτάσω.

Ακόμη και οι Κύριοι των Κύκλων
γνώριζε οτι
δεν έχουν Εκείνοι ακόμη φθάσει
στον σκοπό,
διότι με όλη την σοφία τους,
εκείνοι γνωρίζουν
οτι η Αλήθεια πάντα αναπτύσσεται.

Μια φορά,
σε παρελθόντα χρόνο,
μίλησα στον Ένοικο.

Ρώτησα
για το μυστήριο του χρόνου
και του χώρου.

Ρώτησα εκείνον
την ερώτηση
που συντάρασσε
την ύπαρξή μου:

"Ω Διδάσκαλε,
τι είναι χρόνος;"

Τότε
μίλησε σε εμένα Εκείνος,
ο Διδάσκαλος:

"Γνώριζε συ (ye),
Ω Θωθ,
στην αρχή υπήρχε
κενό (void),
και ανυπαρξία (nothingness) :
μία άχρονη (timeless),
άχωρη (spaceless),
ανυπαρξία (nothingless).

Και μέσα στην ανυπαρξία
ήρθε μία σκέψη,
πλήρης σκοπού (purposeful),
διαποτίζουσα όλα (all-pervading),
και Εκείνη γέμισε το Κενό.

Εκεί δεν υπήρχε ύλη,
υπήρχε μόνο δύναμη,
μία κίνηση,
ένας στρόβιλος (vortex)
δόνησης
της πλήρους σκοπού σκέψης
που γέμιζε το Κενό".

Και εγώ
ρώτησα τον Δάσκαλο,
λέγοντας:

"Ήταν
αυτή η σκέψη
αιώνια;"

Και απάντησε
σε εμένα ο Ένοικος
λέγοντας:

"Στην αρχή,
εκεί ήταν αιώνια σκέψη,
και για την σκέψη
να είναι αιώνια,
χρόνος πρέπει να υπάρχει.

Έτσι
μέσα στην όλα-διαποτίζουσα (all-pervading) σκέψη
αναπτύχθηκε
ο Νόμος του Χρόνου.

Αεί (aye),
ο χρόνος
που υπάρχει διαμέσω όλου του χώρου,
επιπλέει σε μία λεία,
ρυθμική κίνηση
που είναι αιώνια
σε μία κατάσταση
σταθερότητας.

Ο χρόνος δεν αλλάζει,
αλλά όλα τα πράγματα
αλλάζουν με τον χρόνο.

Γιατι ο χρόνος
είναι η δύναμη
που διατηρεί τα γεγονότα χωριστά,
καθένα στην δική του
κατάλληλη θέση.

Ο χρόνος
δεν είναι μέσα στην κίνηση,
αλλά συ (ye) κινείσαι
διαμέσω του χρόνου
ενώ η συνείδησή σου
κινείται
απο το ένα γεγονός
στο άλλο.

Αεί (aye),
απο τον χρόνο
συ (ye) υπάρχεις,
όλα μέσα σε όλα,
μία αιώνια
Μία ύπαρξη.

Γνώριζε συ (ye) αυτό
παρό,τι στον χρόνο
συ (ye) είσαι ξεχωριστός,
μα ακόμη είσαι Ένα
σε όλους τους χρόνους
τους υπάρχοντες".

Έπαυσε τότε
η φωνή του Ενοίκου
και εγώ αναχώρησα
για να σκεφτώ περί χρόνου.

Διότι γνώριζα
οτι σε αυτούς τους λόγους,
απλώνεται σοφία
και ένας τρόπος εξερεύνησης
των μυστηρίων του χρόνου.

Συχνά (oft) σκεφτόμουν
τους λόγους του Ενοίκου.

Έπειτα αναζητούσα
να επιλύσω το μυστήριο του χρόνου.

Βρήκα οτι
ο χρόνος κινείται μέσα απο παράξενες γωνίες.

Μα μόνο απο καμπύλες,
μπορούσα να ελπίζω
να επιτύχω να αποκτήσω την κλείδα,
που θα μου έδιδε πρόσβαση
στον χρονο-χωρο (time-space).

Ανακάλυψα οτι
μόνο κινούμενος προς τα επάνω
και ακόμη ξανά
κινούμενος
δεξιόστροφα (right-ward)
μπορούσα να είμαι ελεύθερος
απο τον χρόνο
αυτής της κίνησης.

Προχώρησα λοιπόν
έξω απο το σώμα μου,
κινούμενος στις κινήσεις
που με άλλαζαν
στον χρόνο.

Παράξενα ήταν
τα θεάματα που είδα
στα ταξίδια μου,
πολλά τα μυστήρια
που ανοίχτηκαν σε θέαση.

Αεί (aye),
είδα
την αρχή του άνδρα,
μαθαίνοντας απο το παρελθόν
οτι τίποτα δεν είναι νέο.

Ψάξε συ (ye),
Ω άνδρα,
να βρεις το μονοπάτι
που άγει μέσα απο τους χώρους
που έχουν μορφοποιηθεί
μπροστά στον χρόνο.

Μην ξεχνάς,
Ω άνδρα,
σε όλη την δική σου (thy) αναζήτηση
το Φως είναι ο σκοπός
που συ (ye)
θα αναζητάς να επιτύχεις.

Ψάξε συ (ye) πάντοτε
για το Φως
πάνω στο δικό σου (thy) μονοπάτι
και πάντοτε για εσένα (thee)
ο σκοπός θα διαρκεί.

Μην αφήσεις
την δική σου (thine) καρδιά
να στραφεί ποτέ προς το σκότος.

Φως άφησε
την δική σου (thine) Ψυχή να είναι,
ένας ήλιος
πάνω στην οδό.

Γνώριζε συ (ye) οτι
στην αιώνια λαμπρότητα,
συ (ye) πάντοτε
θα βρίσκεις την δική σου (thy) Ψυχή
κρυμμένη μέσα στο Φως,
ουδέποτε αλυσοδεμένη
με δουλεία στο σκότος,
πάντοτε θα λάμπει εμπρός
ως ένας Ήλιος του Φωτός.

Αεί (aye),
γνώριζε,
παρ'ό,τι κρυμμένη στο σκότος,
η Ψυχή σου,
μία σπίθα της αληθούς φλόγας,
υπάρχει.

Έσο συ (ye) Ένα
με το μεγαλειωδέστερο απο όλα τα φώτα.

Βρες στην Πηγή,
το Τέλος
[(την Τελείωση)]
του σκοπού σου.

Το Φως είναι ζωή,
γιατι χωρίς το μεγάλο Φως
ουδέν μπορεί να υπάρξει ποτέ.

Γνώριζε συ (ye),
οτι μέσα σε όλη την μορφοποιημένη ύλη,
η καρδιά του Φωτός
πάντοτε υπάρχει.

Αεί (aye),
παρ'ό,τι δεσμευθέν στο σκότος,
το έμφυτο Φως
πάντοτε υπάρχει.

Μια φορά
στάθηκα στις Αίθουσες του Αμένθους
και άκουσα την φωνή
των Κυρίων του Αμένθους,
να λέει σε τόνους
που αντηχούσαν
μέσα στην σιωπή,
λέξεις δύναμης,
ισχυρές (mighty),
και κραταιές (potent).

Έψαλλαν αυτοί
το τραγούδι των κύκλων,
τους λόγους
που ανοίγουν το μονοπάτι
στο επέκεινα.

Αεί (aye),
είδα το μεγαλειώδες μονοπάτι
ανοιχτό
και κοίταξα
για μια στιγμή
μέσα στο υπερπέραν.

Είδα
τις κινήσεις
των κύκλων,
(είναι) απέραντοι
όπως (μόνο) η σκέψη της Πηγής
θα μπορούσε
να αποδώσει.

Γνώριζα τότε
πως ακόμη και το Άπειρον
κινείται προς κάποιο
αδιανότο τέλος.

Είδα
οτι ο Κόσμος είναι Τάξη
και μέρος μίας κίνησης
που εκτείνεται σε όλο τον χώρο,
ένα μέρος μίας Τάξης απο Τάξεις,
σταθερά κινούμενο
σε μία αρμονία
του χώρου.

Είδα
την περιστροφή των κύκλων
σαν απέραντους κύκλους
στο πλάτος του ουρανού.

Τότε έμαθα
πως ο,τιδήποτε έχει ύπαρξη
αναπτύσσεται
για να συναντήσει
ακόμη μία άλλη ύπαρξη
σε μία μακρινή (far-off) ομαδοποίηση
χώρου και χρόνου.

Έμαθα τότε
οτι μέσα στις Λέξεις
είναι δύναμη
που ανοίγει τα πεδία
τα οποία είναι κρυμμένα απο τον άνδρα.

Αεί (aye),
μέσα στις Λέξεις,
απλώνεται κρυμμένη η κλεις
που θα ανοίξει το πάνω
και το κάτω.

Άκου συ (hark ye)
τώρα,
άνδρα,
αυτήν την λέξη
εγώ αφήνω σε εσένα (with thee).

Χρησιμοποίησέ την
και συ (ye) θα ανακαλύψεις
δύναμη
στον ήχο της.

Πες συ (ye),
την λέξη:
"Ζιν-Ούρου"
("Zin-Uru")
και δύναμη συ (ye) θα βρεις.

Μα πρέπει συ (ye) να εννοήσεις
οτι ο άνθρωπος
είναι απο το Φως
και το Φως
ειναι απο τον άνθρωπο.

Άκου (List) συ (ye),
Ω άνδρα,
και άκου προσεκτικά (hear)
ένα μυστήριο παραξενότερο (stranger),
απο όλα όσα απλώνονται
υπό τον Ήλιο.

Γνώριζε συ (ye),
Ω άνδρα,
οτι όλος ο χώρος
είναι πλήρης κόσμων
μέσα σε κόσμους ·
αεί (aye),
ο ένας μέσα στον άλλον
μα χωριστοί
με Νόμο.

Μια φορά
στην έρευνά μου
για βαθιά θαμμένη σοφία,
άνοιξα την πύλη
που διαχωρίζει Εκείνους
απο τον άνδρα.

Κάλεσα
απο έτερα πεδία ύπαρξης,
μία η οποία ήταν ωραιότερη/δικαιότερη (fairer)
απο τις θυγατέρες των ανδρών.

Αεί (aye),
την κάλεσα
έξω απο τους χώρους
για να λάμψει
ως Φως
στον κόσμο των ανδρών.

Χρησιμοποίησα
το τύμπανο του Φιδιού.

Φορούσα το μανδύα
απο πορφυρό και χρυσό.

Είχα θέσει στο κεφάλι μου,
εγώ,
το στέμμα απο Άργυρο.

Γύρω μου
ο κύκλος απο κιννάβαρι
έλαμπε.

[(σημείωση:
Προφανώς αναφέρεται σε μαγικό κύκλο.
Το κιννάβαρι είναι το ορυκτό,
κόκκινων αποχρώσεων,
απο το οποίο εξάγεται Υδράργυρος,
το πλανητικό μέταλλο του Ερμή)]

Ύψωσα τα χέρια μου
φωνάζοντας (cried) την επίκληση
που ανοίγει το μονοπάτι
προς τα πεδία του επέκεινα,
φωνάζοντας
τους Κυρίους
των Ζωδίων,
στους Oίκους τους:

"Κύριοι
των δύο οριζόντων,
παρατηρητές
των τριπλών (treble) πυλών,
ιστάμενοι σεις (ye)
Ένας στα δεξιά
και Έτερος στα αριστερά
όπως το Άστρο ανατέλλει
στον θρόνο του
και κυβερνά πάνω στο ζώδιό του.

Αεί (aye),
εσύ σκοτεινέ πρίγκιπα του Αρούλου (Arulu),
άνοιξε τις πύλες
της σκοτεινής, κρυμμένη χώρας
και ελευθέρωσε εκείνη
που συ (ye) διατηρείς φυλακισμένη.

Ακούστε σεις (ye),
ακούστε σεις,
ακούστε σεις,
σκοτεινοί Κύριοι,
και Ολόλαμπροι (Shining Ones),
και με τα μυστικά ονόματα,
ονόματα που γνωρίζω
και μπορώ να προφέρω,
ακούστε σεις (ye)
και υπακούστε
στην θέλησή μου".

Άναψα
εγώ τότε
με φλόγα τον κύκλο μου
και κάλεσα Εκείνη
μέσα στα χωρο-πεδία (space-planes)
του επέκεινα.

"Θυγατέρα του Φωτός,
επέστρεψε απο το Αρούλου.

Επτά φορές
και επτά φορές
έχω εγώ περάσει
διαμέσω του πυρός.

Τροφή δεν έχω φάει.

Νερό δεν έχω πιεί.

Καλώ εσένα (thee),
απο το Αρούλου (Arulu),
απο το βασίλειο της Εκερσιγάλ (Ekershegal),
επικαλούμαι εσένα (thee),
Κυρία του Φωτός".

Τότε
μπροστά μου υψώθηκαν
οι σκοτεινές μορφές ·
αεί (aye),
οι μορφές
των Κυρίων
του Αρούλου (Arulu).

Χωρίστηκαν (parted) μπροστά μου
και εμφανίστηκε
η Κυρία του Φωτός.

Ελεύθερη ήταν τώρα
απο τους Κυρίους της νύχτας,
ελεύθερη να ζει
στο Φως του γήινου Ηλίου,
ελεύθερη να ζει
ως τέκνο του Φωτός.

Eδώ σεις (here ye)
και ακούστε (listen),
Ω τέκνα μου.

Η μαγεία
είναι Γνώση
και μόνο είναι Νόμος.

Μην φοβάστε
την Δύναμη
εντός σας (thee),
διότι ακολουθεί τον Νόμο
όπως τα άστρα στον ουρανό.

Γνωρίζετε σεις (ye) οτι
για εκείνον χωρίς γνώση,
η σοφία είναι μαγεία
και δεν προέρχεται απο τον Νόμο.

Μα γνωρίζετε σεις (ye)
οτι πάντοτε σεις (ye)
μέσω της γνώσης σας
μπορείτε να προσεγγίσετε
σε ένα μέρος κοντινότερο στον Ήλιο.

Ακούστε σεις (ye),
τέκνα μου,
ακολουθήστε την διδασκαλία μου.

Έσο συ (Βe ye) πάντοτε
αναζητητής του Φωτός.

Λάμπε
μέσα στον κόσμο των ανδρών
γύρω σου (thee),
ένα Φως στο μονοπάτι
που θα λάμπει
μεταξύ των ανδρών.

Ακολούθησε συ (ye)
και μάθε την μαγεία μου.

Γνώριζε οτι
όλη η δύναμη είναι δική σου (thine),
εάν εσύ (thou) θέλεις (wilt).

Μην φοβάσαι
το μονοπάτι
το άγον εσένα (thou) στην γνώση,
μα προτιμότερα απόφυγε συ (ye)
την σκοτεινή οδό.

Το φως ειναι δικό σου (thine),
Ω άνδρα,
για να το λάβεις.

Απέρριψε τις αλυσίδες
και εσύ (thou) θα είσαι ελεύθερος.

Γνώριζε συ (ye)
οτι η δική σου (thine) Ψυχή
ζει μέσα σε δουλεία
αλυσοδεμένη απο τον φόβο
που σε διατηρεί σε δέσμευση.

Άνοιξε τα δικά σου (thy) μάτια
και δες το μεγαλειώδες Ηλιο-Φως (Sun-Light).

Μην το φοβάσαι
είναι καθ'όλα δικό σου (thine own).

Ο φόβος είναι ο Κύριος
του σκοτεινού Αρούλου (Arulu)
για εκείνον
που ουδέποτε αντίκρισε
τον σκοτεινό φόβο.

Αεί (aye),
γνώριζε οτι
η ύπαρξη του φόβου
δημιουργείται απο εκείνους
που είναι δέσμιοι
στους δικούς τους φόβους.

Θραύστε
τα δικά σας (thy) δεσμά,
Ω τέκνα,
και περπατήστε
μέσα στο Φως
της ένδοξης ημέρας.

Μην στρέφετε ποτέ
τις σκέψεις σας
στο σκότος
και σίγουρα
σεις (ye) θα είστε Ένα
με το Φως.

Ο άνθρωπος
είναι μόνο εκείνο που ο ίδιος πιστεύει,
ένας αδελφός του σκότους
ή ένα τέκνο του Φωτός.

Ελάτε εσείς (thou)
μέσα στο Φως,
Τέκνα μου.

Περπατήστε στο μονοπάτι
που άγει στον Ήλιο.

Ακούστε σεις (Hark ye) τώρα
και ακούστε προσεκτικά (list)
την σοφία.

Χρησιμοποιήστε εσείς (thou)
την λέξη που έδωσα σε εσάς (unto thee).

Χρησιμοποιήστε την
και σίγουρα εσείς (thou)
θα βρείτε (shalt find)
δύναμη
και σοφία
και Φως
για να περπατήσετε στην οδό.

Αναζήτησε εσύ (thee)
και βρες
την κλείδα
που σου έχω δώσει,
και πάντα
θα είσαι εσύ (shalt thou) τότε
ένα Τέκνο του Φωτός.



http://hliaion.blogspot.com/2010/07/blog-post.html

[paris4u]

Ας δουμε και λιγο τον χρονο μεσα απο την φιλοσοφικη του διασταση και την θεση που εχει στην κοινωνια και τον καθε ανθρωπο ξεχωριστα.Θα πω την αποψη μου με μια παλια ιστορια και ενα παλιο ρητο που εχω καταχωνιασμενα στις σημειωσεις μου στο φατσοβιβλιο.

Λιγο πριν το τελος ο Μεγας Αλεξανδρος ζητησε το φερετρο του να το κουβαλησουν οι καλυτεροι γιατροι (για να δουν ολοι οτι μπροστα στον θανατο ουτε οι καλυτεροι γιατροι του κοσμου δεν μπορουν να κανουν τιποτα)
Στην διαδρομη μεχρι τον ταφο να σκορπουν τους θυσαυρους του (για να δουν ολοι οτι ολα εδω μενουν τελικα)
Και τα χερια μου να ειναι εξω απο το φερετρο (για να δουν ολοι οτι με αδεια χερια ερχομαστε και με αδεια χερια φευγουμε,οταν τελειωσει ο πιο πολυτιμος θησαυρος που ειναι ο ΧΡΟΝΟΣ)

Ο ΧΡΟΝΟΣ είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχουμε, γιατί είναι περιορισμένος. Μπορούμε να δημιουργήσουμε οσο χρήμα θελουμε, αλλά όχι περισσότερο χρόνο. Όταν αφιερώνουμε χρόνο σε ένα πρόσωπο, του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε. Ο χρόνος είναι η ζωή μας. ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ που μπορείς να δώσεις σε κάποιον είναι ο χρόνος σου!

Ο ΧΡΟΝΟΣ λοιπον ειναι ο πιο πολυτιμος θησαυρος που εχουμε...!!!
Δεν αντικαθίσταται απο τιποτε αλλο υλικο αγαθο.
Αφιερωστε αυτον τον πολυτιμο θησαυρο στα ατομα που αγαπατε..


Το μηνυμα

Το να γινουμε ευτυχισμενοι ειναι τελικα μια αποφαση..



Καποτε ενας καμηλιερης ξεκινησε να παει να βρει εναν ξακουσστο σοφο!!

Τελικα μετα απο μερες ταξιδιου μεσα στην ερημο τον συναντησε

και προς μεγαλη του εκπληξη ειδε τον γεροντα να ζει σε μια σκηνη

με μοναδικα επιπλα ενα στρωμα και ενα σκαμνι με πολλα βιβλια!!!

Που ειναι τα επιπλα σου τον ρωτησε;

Γιατι τα δικα σου που ειναι του ειπε ο σοφος;Μα εγω δεν εχω ειμαι περαστικος,ειπε ο καμηλιερης!

Κι εγω περαστικος ειμαι... του ειπε ο σοφος!!!



Ετσι ειναι παιδια

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ!!!

Λιγοι ομως το εχουν καταλαβει..Οι περισσοτεροι ζουμε λες και θα μεινουμε για παντα εδω!

Νοιαζομαστε για τα υλικα και ειμαστε ευτυχισμενοι ΜΟΝΟ με αυτα..

Και τελικα κατα βαθος ειμαστε δυστυχισμενοι,

γιατι ξεχασαμε να χαμογελαμε με τα απλα,να χαιρομαστε με τα μικρα και καθημερινα

και να μοιραζομαστε τα αθωα συναισθηματα μας..


Ειμαστε ολοι επιβατες στο ιδιο τρενο,

σε καθε σταση χιλιαδες ανθρωποι,

αλλοι ανεβαινουν και αλλοι κατεβαινουν,

ας κοιταξουμε να περασουμε οσο πιο ομορφα μπορουμε σε αυτό το ταξιδι,

σε οποιο βαγονι και αν βρισκομαστε,

γιατι δεν ξερουμε ποτε σε ποια σταση θα κατεβουμε.. 

Υ.Γ
Ηθελα να κατεβασω δυο εικονες αλλα δυστυχως δεν μπορεσα

[johnnye]

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ!!!

Λιγοι ομως το εχουν καταλαβει..Οι περισσοτεροι ζουμε λες και θα μεινουμε για παντα εδω!

Νοιαζομαστε για τα υλικα και ειμαστε ευτυχισμενοι ΜΟΝΟ με αυτα..

Και τελικα κατα βαθος ειμαστε δυστυχισμενοι,

γιατι ξεχασαμε να χαμογελαμε με τα απλα,να χαιρομαστε με τα μικρα και καθημερινα

και να μοιραζομαστε τα αθωα συναισθηματα μας..


Ειμαστε ολοι επιβατες στο ιδιο τρενο,

σε καθε σταση χιλιαδες ανθρωποι,

αλλοι ανεβαινουν και αλλοι κατεβαινουν,

ας κοιταξουμε να περασουμε οσο πιο ομορφα μπορουμε σε αυτό το ταξιδι,

σε οποιο βαγονι και αν βρισκομαστε,

γιατι δεν ξερουμε ποτε σε ποια σταση θα κατεβουμε..

Συγνώμή που θα το πώ αλλα διαφωνώ κάθετα, αν και είναι ένα πολύ καλογραμμένο κείμενο που εμπνέει κάποιου είδους σοφία, το μήνυμα των τελευταίων τρειών γραμμών μου φαίνεται πολύ εγωιστικό.
Και όχι δε θέλω να πιστεύω οτι η ζωή είναι προσωρινή αλλά παντοτινή, αυτό τουλάχιστον βλέπω γύρω μου σε όλη τη πλάση οτι η ζωή είναι σαν την ενέργεισ ποτέ δε χάνεται απλά μεταμορφώνεται!
Αν καποιός πιστεύει πως απότερος σκοπός της ζωής του είναι απλά να περνάει καλά και να είναι χαρούμενος δικαίωμα του, εγώ απ'την άλλη θέλω να πιστεύω πως κάθε άνθρωπος έχει ενσαρκωθεί για κάτι άλλο και μόνο όταν το συνειδτοποιήσει και το πράξει θα είναι πραγματικά ευτηχισμένος...
Καλύτερα να φροντίσουμε να εξεικιωθούμε με το θάνατο μας παρά να φοβόμαστε πότε θα ερθει αυτή η μέρα.
Μια αλυσίδα λιγότερη απο τα δεσμά που μας κρατούν δεμένους σφικτά...

[ostrako]

Αυτη η ενεργειακη ψυχη, που εχουμε ρεει αιωνεια.
Που παω, αν κλεισω τα ματια.Αναρωτιεμαι απο παιδι.''Στο απειρο και ακομα παραπερα.''

JohnnyE[πολυ αγγλικο, να σε λεω Τζωνη,Γιαννη? ]
Στη φιλοσοφικη προσεγγιση του χρονου,για το περασμα μας απο δω,
καπου, στο οτι εχω ενσαρκωθει για κατι αλλο, το χανω.

Η συνεχης ροη της ζωης,ειναι δεδομενο και η διασταση που δινει,η καθε μορφης πλασματος,
στη συνειδηση του ειναι οτι αντιλαμβανεται,μεσα σε αυτο το ποταμι ενεργειας.
[Βγαζω εξω τις Θρησκειες απο τη σκεψη μου]
Συμφωνω στην εξοικειωση του θανατου.

[paris4u]

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ!!!

Λιγοι ομως το εχουν καταλαβει..Οι περισσοτεροι ζουμε λες και θα μεινουμε για παντα εδω!

Νοιαζομαστε για τα υλικα και ειμαστε ευτυχισμενοι ΜΟΝΟ με αυτα..

Και τελικα κατα βαθος ειμαστε δυστυχισμενοι,

γιατι ξεχασαμε να χαμογελαμε με τα απλα,να χαιρομαστε με τα μικρα και καθημερινα

και να μοιραζομαστε τα αθωα συναισθηματα μας..


Ειμαστε ολοι επιβατες στο ιδιο τρενο,

σε καθε σταση χιλιαδες ανθρωποι,

αλλοι ανεβαινουν και αλλοι κατεβαινουν,

ας κοιταξουμε να περασουμε οσο πιο ομορφα μπορουμε σε αυτό το ταξιδι,

σε οποιο βαγονι και αν βρισκομαστε,

γιατι δεν ξερουμε ποτε σε ποια σταση θα κατεβουμε..

Συγνώμή που θα το πώ αλλα διαφωνώ κάθετα, αν και είναι ένα πολύ καλογραμμένο κείμενο που εμπνέει κάποιου είδους σοφία, το μήνυμα των τελευταίων τρειών γραμμών μου φαίνεται πολύ εγωιστικό.
Και όχι δε θέλω να πιστεύω οτι η ζωή είναι προσωρινή αλλά παντοτινή, αυτό τουλάχιστον βλέπω γύρω μου σε όλη τη πλάση οτι η ζωή είναι σαν την ενέργεισ ποτέ δε χάνεται απλά μεταμορφώνεται!
Αν καποιός πιστεύει πως απότερος σκοπός της ζωής του είναι απλά να περνάει καλά και να είναι χαρούμενος δικαίωμα του, εγώ απ'την άλλη θέλω να πιστεύω πως κάθε άνθρωπος έχει ενσαρκωθεί για κάτι άλλο και μόνο όταν το συνειδτοποιήσει και το πράξει θα είναι πραγματικά ευτηχισμένος...
Καλύτερα να φροντίσουμε να εξεικιωθούμε με το θάνατο μας παρά να φοβόμαστε πότε θα ερθει αυτή η μέρα.
Μια αλυσίδα λιγότερη απο τα δεσμά που μας κρατούν δεμένους σφικτά...

Μα δεν ειπα αυτο (Αν καποιός πιστεύει πως απότερος σκοπός της ζωής του είναι απλά να περνάει καλά) ισα ισα αρχιζω με την φραση (Οι περισσοτεροι ζουμε λες και θα μεινουμε για παντα εδω!) που αποτρεπει την συσωρρευση πλουτου ως αυτοσκοπο.
Ουτε παροτρυνω μια ζωη γεματη ακολασιες και χλιδη.
Αυτο που λεω ειναι οτι η πραγματικη χαρα βρισκεται στα απλα και τα καθημερινα,οι περισσοτεροι ανθρωποι μαθαν να χαιρονται στον γαμο στα γεννητουργια στην αποκτηση του σπιτιου του αμαξιου και μερικων ηλεκτρικων συσκευων,μα για σκεψου μερικα απο αυτα τα αποκταμε μια φορα στην ζωη μας και καποια αλλα μια δυο φορες τον χρονο,αλήθεια στην πορεια του χρονου πόσο ευτυχισμενος θα ειναι τελικα ενας τετοιος ανθρωπος;
Ουτε υπονοησα οτι εδω αρχιζουν και τελειωνουν ολα,αλλα ακριβως το αντιθετο
Το τρενο (ιδιο για ολους) ειναι η ζωη,οι διαφορες στασεις που κατεβαινουν και ανεβαινουν οι ανθρωποι ειναι η γεννηση και ο θανατος σε τουτη την ζωη.
Και τα διαφορετικα βαγονια ειναι η θεση που κατεχει ο καθενας μας στην ιεραρχια (αδικη για μενα αλλα ετσι την δομησαμε) αν εχεις διαθεση και ξερεις να περνας καλα δεν χρειαζεται να εισαι στο πρωτο λουξ βαγονι για να περασεις καλα σε αυτο το ταξιδι.
Υ.Γ
Με την διευκρινηση που εδωσα δεν θελω να πω οτι εσυ δεν το καταλαβες καλα,αλλα μαλλον εγω δεν αποτυπωσα σωστα τις σκεψεις μου.