Η Χριστίνα, ή το κτήμα, ή η Σόνυα, ή η Νινίνα (που λέει και η Αρέλα) είναι απλά, εγώ 9 χρόνια αργότερα και με ένα βάρος ανάμεσα στα πόδια.
Είναι ο άνθρωπος του διαδικτύου που αν και γνωρίζω μόλις δύο τρεις μήνες με καταλαβαίνει απόλυτα. Θα μπορούσα να της εμπιστευτώ τη ζωή μου, όπως και να δώσω τη ζωή μου για εκείνη, όπως είμαι σίγουρος ότι θα έκανε και εκείνη για εμένα.
Δε φοβάμαι να πω ότι είμαι φίλος της, αντιθέτως θα ήμουνα δειλός αν δεν το έλεγα. Είναι η καλύτερη φίλη που είχα στη ζωή μου και πιστεύω ότι αυτό δε θα αλλάξει.
Αν εγώ είμαι μία φορά ντόμπρος και άντρας εκείνη είναι δέκα και άλλες δέκα και μία περισσότερες.
Δε φοβάται να πει τη γνώμη της, πολλές φορές είναι επιθετική, ακόμα περισσότερες προσβλητική αλλά έτσι είναι η Σόνυα και οτιδήποτε λιγότερο απλώς δε θα ήταν αρκετό.
Την ίδια στιγμή που ο θυμός ή η οργή της βρίσκονται στο ζενίθ, με μία σου μόνο παρακλητική λέξη μπορεί να γίνει (περσικό, απ’ τα καλά) χαλί να την πατήσεις.
Γενικά ότι και να πεις για αυτό το άτομο είναι πολύ λίγα και δε θα φτάσεις ποτέ την αλήθεια.
Είναι απλά η Σόνυα, πολλές φορές η μούσα μου και ακόμα περισσότερες το στήριγμά μου. Οπότε καλό μου κτήμα απλά σκέψου ότι εγώ με την καρδιά μου κρατώ τον κόσμο και εσύ με το μυαλό σου και τη φιλία και τόσα άλλα κρατάς εμένα.