ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ-BIBΛΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ

[sacred_circle]

Ο τρυποκάρυδος του Τιμ Ρομπινς… το αγαπώ πολύ αυτό το βιβλίο, η ιστορία εξελίσσετε με ένα πακέτο τσιγάρα , ένα επαναστάτη, μια ξεπεσμένη βασιλική οικογένεια και ένα πλαστικό βάτραχο

[Spirit oF Fire]

Όλα όσα έχω διαβάσει του Dan Millman, http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 941#p88941 .
Θα σε βρω στον Παράδεισο (υπάρχει και σχετική ταινία)

[PELTASTIS VARNAVAS]

γκρρρρ δεν προλαβα ουτε σημερα στο παμπλικ ουτε ψες καπου αλλου...
παρουσιαση του βιβλιου συνδεδεμενοι-κονεκτεντ..λεει για κοινωνικα δικτυα και επιρροες...
466 σελιδες 20 κατι ευρω γκρρρρρ και παλι λογω τιμης...

φαινεται ομως καλο..απο τα δικα μας...ξερετε εσεις....

εχει κανεις αποψη?

εκδοσεις κατοπτρον τελεία τζι αρ

[ArELa]

Βιβλίο που εκτίμησα πολύ, 30 χρόνια και βάλε αφού έπεσε στα χέρια μου.

Είναι το "Ο δρόμος προς τη δουλεία" ή την αγγλόφωνη έκδοση που πήρα εγώ το πάλαι ποτέ (δώρο), "The road to serfdom" του αυστριακού φιλόσοφου Friedrich von Hayek ...






Βρήκα και μια ανάλυση για το βιβλίο εδώ, http://libertatia.blogspot.com/2005/02/ ... 69978.html
που αξίζει να παραθέσω


From the Archives: Ο Χάγιεκ και "Ο Δρόμος προς τη Δουλεία"
Καθώς συμπληρώνονται εξήντα χρόνια από την πρώτη έκδοση του «Δρόμου Προς τη Δουλεία» (The Road to Serfdom), έργου του σημαντικού αυστριακού διανοητή Φρίντριχ φον Χάγιεκ (1899-1992), του Κάρολου Μαρξ του φιλελευθερισμού, σύμφωνα με τον Γάλλο συγγραφέα Γκυ Σορμάν, αξίζει να αφιερώσουμε λίγες γραμμές στο έργο του και την επίδραση που άσκησε στον εικοστό αιώνα. Ο Χάγιεκ, εκκινώντας από αυτό, αναδείχθηκε στον επιφανέστερο εκπρόσωπο της μεταπολεμικής αναβίωσης του κλασσικού φιλελευθερισμού. Έναν φιλελευθερισμό που, σύμφωνα με τη περίφημη φράση του Τζων Γκραίη, τραυματίστηκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και σκοτώθηκε στον Δεύτερο.

Ο «Δρόμος προς τη Δουλεία» (εκδόσεις ΚΠΕΕ, 1985, 335 σελ.), γνώρισε τεράστια επιτυχία στον αγγλοσαξονικό κόσμο, και αποτέλεσε σύμφωνα με την επιθεώρηση Foreign Affairs ένα από τα πέντε σημαντικότερα οικονομικο-κοινωνικά έργα των τελευταίων εβδομήντα πέντε χρόνων. Στο έργο αυτό, ο Χάγιεκ ακολουθώντας τη σκέψη του Χιουμ πως «σπάνια η ελευθερία, οποιουδήποτε είδους, χάνεται δια μιας», μελετά τη σχέση ατομικής ελευθερίας και κολεκτιβισμού, εξετάζει τις σοσιαλιστικές ρίζες του ναζισμού και τις ολοκληρωτικές τάσεις που ενυπάρχουν σε κάθε μορφή κολεκτιβισμού, δεξιού ή αριστερού, καθώς και τους κινδύνους που αυτές συνεπάγονται για την ελευθερία των ατόμων. Το μήνυμα του έργου είναι ξεκάθαρο: Ο έλεγχος των οικονομικών στόχων συνεπάγεται τον έλεγχο κάθε πλευράς της ανθρώπινης ζωής.

Η σκέψη του Hayek επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από το τον Σκωτικό Διαφωτισμό και τον φιλοσοφικό εμπειρισμό των σημαντικών εκπροσώπων του (Φέργκιουσον, Άνταμ Σμιθ, Χιουμ) καθώς και τους Έντμουντ Μπερκ, Τοκβίλ, Μοντεσκιέ και J.S Mill. Στρέφεται κύρια κατά των υπερβολών του καρτεσιανού ορθολογισμού, που οδηγεί σε αυτό που αποκαλεί ορθολογικό κονστρουκτιβισμό, την αντίληψη δηλαδή πως το σύνολο της κοινωνικής ζωής μπορεί να αναχθεί σε κοινωνικούς νόμους εύκολα κατανοήσιμους. Αντίληψη που με τη σειρά της ενισχύει τον πειρασμό της κοινωνικής μηχανικής και συνιστά την Ύβρη του Λόγου, χαρακτηριστικό παράδειγμα της οποίας υπήρξε η σκέψη του Ζαν Ζακ Ρουσσώ και των Γάλλων φυσιοκρατών. Ο αγνωστικιστής Χάγιεκ τοποθετεί στο κέντρο της ανάλυσής του τη διανοητική μετριοπάθεια, θεωρώντας πως ο κονστρουκτιβισμός αποτελεί αλαζονικό ανθρωπομορφισμό, μοιραία πλάνη (για να θυμηθούμε το έργο του «Η Μοιραία Έπαρση» (The Fatal Conceit-1988), από την οποία υποφέρει το σύνολο σχεδόν της σοσιαλιστικής θεωρίας. Σε γενικές γραμμές, η φιλοσοφία του Χάγιεκ αρθρώνεται γύρω από τον κριτικό Λόγο, την αυθόρμητη τάξη, τη σημασία της παράδοσης στην κοινωνική εξέλιξη, την ανθρώπινη δράση αντί του ανθρώπινου σχεδιασμού.

Το 1950 μεταβαίνει στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, καταλαμβάνοντας την έδρα Κοινωνικής Σκέψης, όπου και θα παραμείνει έως το 1962. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα παραγωγικό διάστημα μέσα στο οποίο πλούτισε το συγγραφικό του έργο με σημαντικά έργα, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν το «Η Αντίστροφη Επανάσταση της Επιστήμης» (The Counter-Revolution of Science- 1952) και το μνημειώδες «Σύνταγμα της Ελευθερίας» (The Constitution of Liberty- 1960).

Το 1974 μοιράζεται το Νομπέλ Οικονομικών μαζί με τον, Σουηδό σοσιαλιστή και πολέμιο του, Γκούναρ Μυρντάλ. Η επιλογή του, σε μία μάλιστα εποχή διεθνούς κυριαρχίας της σοσιαλδημοκρατίας, αποτέλεσε έκπληξη για την αριστερή διανόηση, για την οποία ο Χάγιεκ δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένας «προφήτη στην έρημο» (Χομπσμπάουμ).

Το έργο του Χάγιεκ δεν περιορίστηκε στον ακαδημαϊκό χώρο. Εξίσου σημαντική υπήρξε η συνεισφορά του στο πεδίο του ανταγωνισμού των πολιτικών ιδεών. Έχοντας συνειδητοποιήσει τη δύναμη των ιδεών και δεν άργησε να αποτελέσει το πρότυπο του μαχόμενου φιλελεύθερου διανοούμενου. Υπήρξε εμπνευστής της περίφημης Mont Pelerin Society (1947), στους κόλπους της οποίας συγκαταλέγονταν σημαντικές προσωπικότητες της φιλελεύθερης διανόησης, ενώ συνέβαλε στη δημιουργία σημαντικών «δεξαμενών σκέψης» (think-tanks), όπως το Institute of Economic Affairs, το Cato Institute και το Atlas Foundation.

Ο Χάγιεκ συνέβαλε όσο κανένας άλλος στο να αντιστραφεί το κυρίαρχο διανοητικό ρεύμα του κρατικού κεϋνσιανού παρεμβατισμού. Η επιρροή του ιδιαίτερα σε αυτό που έγινε γνωστό τη δεκαετία του ?80 ως Συντηρητική Επανάσταση, κύρια στις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία, υπήρξε καθοριστική. Για την Μάργκαρετ Θάτσερ, όλες οι απαντήσεις βρίσκονταν στις σελίδες του περίφημου βιβλίου του The Constitution of Liberty.

Στις μέρες μας η σκέψη του Χάγιεκ παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη. Οι αναλύσεις του σε μια εποχή που η ανοικτές κοινωνίες απειλούνται από ένα ευρύ ιδεολογικό μέτωπο μισαλλοδοξίας και πνευματικού ταλιμπανισμού, όπου «όλες οι αντιφιλελεύθερες δυνάμεις συνασπίζονται εναντίον οποιουδήποτε είναι φιλελεύθερος», μας βοηθούν να κατανοήσουμε μια σειρά φαινόμενων, από την διεθνή τρομοκρατία έως το πολύμορφο κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης, ενώ στα καθ? ημάς εξηγεί την παράδοξη συμπόρευση του θρησκευτικού εθνικολαϊκισμού και του δογματικού παλαιομαρξισμού, που εύστοχα χαρακτηρίστηκε ως φαιοκόκκινη συμμαχία. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, συμβάλουν στην αποδόμηση των διαφόρων θεωριών περί του τέλους της ιστορίας και των ιδεολογιών, καθώς και της Γραμμικής πορείας της Ιστορίας (αντίληψη που ο Πόππερ περίγραψε ως ιστορικισμό) και καλούν σε εγρήγορση και προβληματισμό, απέναντι στο κυρίαρχο ρεύμα της πολιτικής απάθειας και της διανοητικής νωθρότητας.

Σύμφωνα με τα λόγια του Λόρδου Άκτον, σε όλους τους καιρούς, οι ειλικρινείς φίλοι της ελευθερίας υπήρξαν λίγοι, και οι θρίαμβοί της οφείλονται σε μειονότητες. Τα τελευταία εξήντα χρόνια οι σύγχρονες κοινωνίες βάδισαν σε μεγάλο βαθμό τον δρόμο προς την ελευθερία και την υλική ευημερία. Σήμερα αναγνωρίζεται πως ο Hayek και το έργο του συνέβαλαν σε αυτό όσο λίγοι.

* Δημοσιεύτηκε στην "Απογευματινή της Κυριακής" (31-10-2004, σελ. 51).

[PELTASTIS VARNAVAS]

για να δουμε τι καιρο κανει εκει κατω στα [12+1]νησα...11 βαθμοι πατμος νισυρος...14 καρπαθος χμμμμ
χαιρε καλελ!!!

κινητικοτητα βλεπω στα βιβλιοπωλεια της νησου των ιπποτων

http://tera-amou.pblogs.gr/

εβαλα τσιπουρακι διοτι εκτος απο ιπποται ειμεθα και ποται...

απο βιβλια ειπαμε τελειωσα το νταλκα νταλκα [κυματα κυματα ]της Ιορδανιδου οπου με τη μορφη ιστορικου μυθιστορηματος
παρουσιαζεται η οπτικη γωνια βιωματων τουρκου που συμμετειχε σε αττιλα 2.ενδιαφερον.βαρυ.θα επανελθω

με τον παλιατσο και την ανιμα προχωραω...το πρωτο ημιχρονο γενικα περι ψυχολογιας και συγχρονων προβληματων υπηρξε συναρπαστικο, το δευτερο περι ερωτος κτλ κτλ μου φαινεται λιγο χιλιοειπωμενο [στα αγαπησιαρικα της με κουραζει λλιον η αγαπητη μου Μαρω]

φυλάκια

[Odysseas A]

Το σ/κ διαβασα ξανα μετα απο χρονια το μυθιστορημα του Τασου Αθανασιαδη "Η Αιθουσα του Θρονου" το οποιο αν θυμαμαι καλα ειχε παιχτει και στην τηλεοραση. Εξαιρετική η γραφή του συγγραφέως και υπεροχα δομημενοι οι χαρακτηρες των ηρωων. Το συνιστω ανεπιφυλακτα


"Μια μερα η αυτου μεγαλειοτης, ο εαυτος μας, πρεπει να βγει απο την αιθουσα του θρονου και μαζι με τους αυλικους του, το νου και την καρδια, να αποφασισει για τη ζωη του…."


http://www.protoporia.gr/product_info.p ... s_id/40448

[PELTASTIS VARNAVAS]

http://www.antiepilogou.gr/tefxi.html


άλλο ενα περιοδικο που τσιμπησα, βορειοδυτικη Ελλαδα κατεβαινει και σε πιντιεφ
αρθρακια
λογοτεχνια
φαντασια

για να το δουμε...

[sevdalone]

Χελοου
Ενα βιβλίο "δγιαμάντι" για όσους έχουν όρεξη για υπαρξιακές αναλύσεις. Πραγματικά πολύ εναλλακτικό, φρέσκο και ΔΩΡΕΑΝ. Το κακό είναι ότι είναι στα αγγλικά αλλά είναι ευκολοδιάβαστο και γραμμένο με απλά και κατανοητά αγγλικά.

ιδού
http://www.butterfliesfree.com/

[Oneiro]

Αυτή είναι η ιστορία ενός πεντάχρονου αγοριού του "Μικρού Δέντρου" που χάνει τους γονείς του και πάει στα Απαλάχια όρη για να ζήσει με τους Τσερόκι παππού και γιαγιά. Είναι μια υπέροχη διαδρομή ανακάλυψης του κόσμου μέσα από την αφοπλιστική ματιά ενός παιδιού. Είναι και ο Τρόπος που η απλότητα τρατάρει την καρδιά με αλήθειες που σε βρίσκουν κατάστηθα με τόσο τρυφερό όμως τρόπο.
Το αγάπησα τόσο αυτό το βιβλίο..

Η εκπαίδευση του Μικρού Δέντρου
Forest Carter
εκδ. Κέδρος
http://www.protoporia.gr/product_info.p ... _id/305486

μικρό απόσπασμα:

"H νυχτερινή σκιά υποχώρησε διασχίζοντας ένα μικρό λιβάδι γεμάτο με γρασίδι και λουσμένο πια στο φως του ήλιου. Το λιβάδι βρισκόταν στην πλαγιά του βουνού. Ο παππούς έδειξε με το χέρι του. Ορτύκια φτερούγιζαν και πηδούσαν στη χλόη τσιμπώντας τους σπόρους. Έπειτα έδειξε προς τον παγωμένο, γαλανό ουρανό.

Δεν υπήρχαν σύννεφα, κι όμως δεν είδα αμέσως την κηλίδα που ερχόταν από τον ορίζοντα. Μεγάλωνε συνεχώς. Πετούσε προς τον ήλιο, ώστε η σκιά του να μη φτάσει πριν από το ίδιο. Το πουλί επιτάχυνε κατηφορίζοντας προς την πλαγιά του βουνού, ένας χιονοδρόμος στις κορφές των δέντρων με τα φτερά μισοδιπλωμένα… σαν μια καφέ σφαίρα… όλο και πιο γρήγορα προς τα ορτύκια.

Ο παππούς κάγχασε. «Είναι ο γέρο-Τάλκον, το γεράκι».

Τα ορτύκια υψώθηκαν απότομα και όρμησαν προς τα δέντρα – μα ένα ήταν αργό. Το γεράκι χτύπησε. Πούπουλα τινάχτηκαν στον αέρα. Τα πουλιά βρέθηκαν στο έδαφος. Το κεφάλι του γερακιού υψωνόταν και κατέβαινε ξανά τυπώντας θανάσιμα το ορτύκι. Μέσα σε μία στιγμή υψώθηκε στον αέρα με το νεκρό ορτύκι στα νύχια του και πέταξε προς την πλαγιά, ώσπου χάθηκε πίσω από το βουνό.

Δεν έκλαψα, μα ήξερα ότι έδειχνα θλιμμένος, γιατί ο παππούς είπε: «Μη στεναχωριέσαι, Μικρό Δέντρο. Αυτός είναι ο Τρόπος. Ο Ταλκον έπιασε τον αργό και έτσι ο αργός δε θα κάνει αργά παιδιά. Ο Τάλκον τρώει χιλιάδες αρουραίους που τρώνε τα αυγά των ορτυκιών – και τα αργά και τα γρήγορα αυγά- και έτσι ο Τάλκον ακολουθεί τον Τρόπο. Βοηθά τα ορτύκια».

Ο παππούς ξέσκαψε μια γλυκιά ρίζα από το χώμα με το μαχαίρι του και την ξεφλούδισε, ώσπου το χειμωνιάτικο απόθεμα ζωής της άρχισε να στάζει. Την έκοψε στη μέση και μου έδωσε τη βαριά άκρη.

«Είναι ο Τρόπος», είπε μαλακά. «Να παίρνεις μόνο ό,τι χρειάζεσαι. Όταν παίρνεις το ελάφι, να μην παίρνεις το καλύτερο.
Να παίρνεις το μικρότερο και το πιο αργό. Έτσι, τα ελάφια θα γίνουν πιο δυνατά και θα σου χαρίζουν πάντα κρέας.
Αυτό το ξέρει ο Πάκο, ο πάνθηρας και πρέπει να το μάθεις και εσύ».

Τότε γέλασε. «Μόνο η Τίμπι, η μέλισσα, αποθηκεύει πιο πολλά από όσα χρειάζεται…
Έτσι, την κλέβουν η αρκούδα και το ρακούν… και ο τσεροκί.
Αυτό παθαίνουν όσοι αποθηκεύουν πολλά και παχαίνουν με περισσότερα από όσα μοιράζονται. Τους τα παίρνουν. Και γίνονται πόλεμοι γι’ αυτά… και αυτοί βγάζουν μεγάλους λόγους προσπαθώντας να κρατήσουν περισσότερα από όσα τους αναλογούν. Λένε ότι μια σημαία συμβολίζει το δικαίωμά τους να το κάνουν αυτό… και πεθαίνουν άνθρωποι για χάρη των λόγων και της σημαίας… μα δεν μπορούν να αλλάξουν τους Νόμους του Τρόπου».

Ο παππούς προτιμούσε τον ήχο, το πώς ακούγεται μια λέξη, από το νόημά της.
Έλεγε ότι όσοι μιλούσαν με άλλες λέξεις μπορούσαν να νιώσουν το ίδιο πράγμα ακούγοντας τον ήχο της μουσικής.
Η γιαγιά συμφωνούσε μαζί του, γιατί έτσι μιλούσαν μεταξύ τους.

Το όνομα της γιαγιάς ήταν Όμορφη Μέλισσα. Ήξερα ότι, όταν τον άκουγα, αργά τη νύχτα, να λέει «σε έχω, Όμορφη Μέλισσα», εννοούσε «σε αγαπώ», γιατί το συναίσθημα ήταν μέσα στις λέξεις.

Και όταν μιλούσαν και η γιαγιά του έλεγε «με έχεις, Ουέιλς;» και εκείνος απαντούσε «σε έχω», εννοούσε «σε καταλαβαίνω». Για εκείνους η αγάπη και η κατανόηση ήταν το ίδιο πράγμα. Η γιαγιά έλεγε ότι δεν μπορούσες να αγαπάς κάτι που δεν καταλαβαίνεις. Δεν μπορούσες να αγαπάς ούτε τους ανθρώπους ούτε τον Θεό, αν δεν καταλάβαινες τους ανθρώπους και τον Θεό.

Η γιαγιά είπε ότι όλοι έχουν δύο ψυχές. Η μία ασχολείται με ό,τι είναι αναγκαίο για τη ζωή του σώματος.
Τη χρησιμοποιείς για να βρεις καταφύγιο, να φας, και άλλα που έχουν να κάνουν με το σώμα.
Είπε ότι τη χρησιμοποιείς για να ζευγαρώσεις και να κάνεις παιδιά, και τα λοιπά.
Είπε ότι χρειαζόμαστε αυτή την ψυχή, για να συνεχίζουμε τη ζωή μας. Αλλά είπε ότι έχουμε και μια άλλη ψυχή που δεν έχει καμία σχέση με αυτά. Είπε ότι είναι η πνευματική ψυχή.

Η γιαγιά είπε ότι, αν χρησιμοποιείς την ψυχή του σώματος για να σκέφτεσαι άπληστα ή κακά, αν πάντα πληγώνεις με αυτή τους ανθρώπους και σκέφτεσαι πώς θα τους εκμεταλλευτείς… τότε η πνευματική σου ψυχή ζαρώνει και γίνεται σαν καρύδι.

Η γιαγιά είπε ότι, όταν πεθαίνει το σώμα σου, η ψυχή του σώματος πεθαίνει μαζί του και, αν σκεφτόσουν έτσι όλη σου
τη ζωή, σου μένει μόνο μία ψυχή σε μέγεθος καρυδιού, γιατί μόνο η πνευματική ψυχή επιζεί, αφού πεθάνουν όλα τα άλλα. Τότε, είπε η γιαγιά, όταν γεννιέσαι ξανά –γιατί έτσι γίνεται-, γεννιέσαι με πνευματική ψυχή σαν καρύδι που δεν
καταλαβαίνει τίποτα. Τότε μπορεί να ζαρώσει σε μέγεθος μπιζελιού και να εξαφανιστεί, αν αναλάβει τον έλεγχο η ψυχή του σώματος. Σε μια τέτοια περίπτωση χάνεις εντελώς το πνεύμα σου.

Έτσι γίνεσαι νεκρός. Η γιαγιά είπε ότι μπορείς εύκολα να ξεχωρίσεις τους νεκρούς.
Είπε ότι, όταν οι νεκροί κοιτούν μια γυναίκα, βλέπουν μόνο βρώμικα πράγματα. Όταν κοιτούν άλλους ανθρώπους, βλέπουν μόνο κακά πράγματα. Όταν κοιτούν ένα δέντρο, βλέπουν μόνο ξυλεία και κέρδος. Ποτέ ομορφιά. Η γιαγιά είπε ότι μας τριγυρίζουν νεκροί.

Η γιαγιά είπε ότι η πνευματική ψυχή είναι όπως όλοι οι μύες. Αν τη χρησιμοποιείς, μεγαλώνει και δυναμώνει.
Είπε ότι αυτό γίνεται μόνο αν τη χρησιμοποιείς για να καταλαβαίνεις, αλλά δεν μπορείς να ανοίξεις την πόρτα που οδηγεί σε αυτή, αν δε σταματήσεις να είσαι άπληστος και τα λοιπά με την ψυχή του σώματος. Τότε αρχίζει να κυριαρχεί η κατανόηση και, όσο πιο πολύ προσπαθείς να καταλάβεις, τόσο μεγαλώνει.

Φυσικά, είπε, η κατανόηση και η αγάπη είναι το ίδιο πράγμα. Μόνο ο κόσμος τα κάνει ανάποδα πολλές φορές, προσπαθεί να παριστάνει ότι αγαπά κάτι, όταν δεν το καταλαβαίνει. Και αυτό δεν γίνεται."

[doctormarkon]

Προτείνω το βιβλίο της Ναόμι Κλάιν "Το Δόγμα του Σοκ"

Κυκλοφορεί και στα Ελληνικά και είναι άκρως επίκαιρο και πολύ σχετικό με τα θέματα που συζητάμε εδώ

[PELTASTIS VARNAVAS]

merci amigos

εκανα νταουνλοντ την πεταλουδα φαινεται πολλα ζορικον

με βλεπω για πρωτοπορια αυριο...αμα θα προκυψουν και αγορες?χλωμον
δωρο πασχα χμμμ πιο πιθανο βλεπω να παραμεινει πλεον ο αστερας
τριπολης στη μεγαλη κατηγορια...
οφθαλμολουτρο στα εξωφυλλα
ζνηφ
καλα ειναι

[alkinoos]

..αγαπημενα .

4 καταστροφες του Ισαακ Ασιμωφ .

Οταν έκλαψε ο Νίτσε του Ίρβιν Γιάλομ ...

Ζαρατουστρα του Νιτσε

Το χρονικο του χρόνου του Στήβεν Χώκινγκ

Οι Σμαραγδινοι Πινακες του Θωθ ,μεταφραση του [(A. S. Raleigh)]
http://hliaion.blogspot.com/2009/05/blog-post.html

Βαμπιρ και Κανίβαλοι ,Ζητουνται Αλχημιστες , Η Έβδομη Άισθηση του Μιμη Ανδρουλακη

Το όνομα του Ρόδου του Ουμπέρτο Έκο

[PELTASTIS VARNAVAS]

ερχεται

Επιτέλους! Η αγαπημένη χιλιάδων αναγνωστών Μάρω Βαμβουνάκη επανέρχεται στις 20 Ιουνίού στις προθήκες των βιβλιοπωλείων μετά από πολυετή απουσία από το μυθιστόρημα. Από τότε που συνεργάζεται με τις εκδόσεις Ψυχογιός εξέδωσε τέσσερις τίτλους βιβλίων που αγάπησε το αναγνωστικό κοινό και εξακολουθεί να στηρίζει αφού η συγγραφέας μπόρεσε να παντρέψει ιδανικά την επιστήμη της ψυχολογίας, άρα και τη δοκιμιακή γραφή, με τρόπους λογοτεχνικούς. Μας είχε λείψει όμως ένα μυθιστόρημα. Να λοιπόν που στην εγγραφή αυτή μπορείτε να χαρείτε το εξώφυλλό του και να πείτε τη γνώμη σας. Ακολουθεί το κείμενο από το οπισθόφυλλο.



Από το οπισθόφυλλο

Μια διάσημη ηθοποιός του θεάτρου εξαφανίζεται λίγο πριν από την παράσταση του "Καλοκαίρι και καταχνιά" που πρωταγωνιστούσε. Οι έρευνες της αστυνομίας, των συγγενών, των τηλεοπτικών εκπομπών, δεν οδηγούν πουθενά. Έχει αυτοκτονήσει~ Τη δολοφόνησαν~ 'Η μια τυχαία συνάντηση με έναν άντρα από την Πολωνία τη μεταμόρφωσε και τον ακολούθησε πολύ μακριά απ' τη ζωή που μέχρι τότε ζούσε~ Η επιτυχία και ο βαθύς έρωτας, το ταλέντο και η θηλυκή φύση. "Η φανερή ιστορία" μιας γυναίκας που όλοι γνώριζαν, και "Η κρυφή ιστορία", η μυστική, που μόνο εκείνη και εκείνος ξέρουν. Δυο επίπεδα ύπαρξης που απομακρύνονται, το ένα πιο αληθινό από το άλλο.

Κάντε κλικ εδώ να επισκεφθείτε το ιστολόγιο που δημιούργησε ο συγγραφέας Δημήτρης Νίκου ("Βόλτα στο φεγγάρι") για την αγαπημένη του συγγραφέα. Η Μάρω Βαμβουνάκη το επισκέπτεται πολύ συχνά (η ίδια δεν διαθέτει ιστολόγιο) οπότε μπορείτε να της αφήσετε κάποιο μήνυμα!

............

http://tera-amou.pblogs.gr/2011/06/h-ma ... ynioy.html

[sevdalone]

εκανα νταουνλοντ την πεταλουδα φαινεται πολλα ζορικον

όταν και όποτε το τελειώσεις θα ήθελα να μου πεις πως το βρήκες

[PELTASTIS VARNAVAS]

ΕΙΜΑΙ ΣΕ καλον δρομον φιλτατε σεβδαλον

----------------------------------------------------------------------------
επιτελους ομως εφτασεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε


Η θάλασσα το πρωί της Δευτέρας είναι συνήθως κρύα, αλλά αυτό δεν θα μπορούσε κατά το ελάχιστο να πτοήσει τον Μάγο και τον Γιάννη, δηλαδή εμένα. Κάθε Δευτέρα είχαμε αποφασίσει να παίρνουμε το αμάξι μου και να κατεβαίνουμε πολύ πρωί στην πιο κοντινή θάλασσα για βουτιές, στα πλαίσια μιας υγιεινής και ισορροπημένης ζωής. Ήταν μία παρορμητική απόφαση, ανάμεσα στην τρίτη και την τέταρτη μπίρα (ή την πέμπτη και την έκτη), ένα βράδυ που είχαμε βρεθεί στο μόλο, να συζητάμε για την αποδόμηση του συστήματος και χαμένες αγάπες. Και είχαμε βάλει σκοπό να την τηρήσουμε ευλαβικά. Έτσι, χωρίς λόγο. Για να αποδείξουμε στο σύμπαν ότι δεν μπορεί να κερδίζει πάντα.
Γενικά ήταν μια γενναία απόφαση γιατί δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος αν το ηρωικό μου lada έπιανε το κατώτερο όριο ταχύτητας στην Εγνατία, ούτε για το αν η μηχανή του άντεχε τόσες συγκινήσεις. Πάντως, αν το καλοσκεφτείς, αμάξια σαν αυτό δεν φτιάχνονται πια.......................................


http://voreiodytikes.blogspot.com/2011/ ... st_06.html

[Odysseas A]

Εχω διαβασει απο τον ιδιο το Βασιλειο της αραχνης (την περγαμηνη) και οφειλω να πω οτι η γραφη του ειναι εξαιρετικη
Αν καταλαβα καλα το τελευταιο βιβλιο μπορει κανεις να το διαβασει οn-line?

[PELTASTIS VARNAVAS]

Όπως και με όλα τα βιβλία μας, το e-book του θα κυκλοφορεί ελεύθερα και δωρεάν (αν θέλει κάποιος να το διαβάσει πριν απ' όλους, αρκεί να στείλει ένα mail στο voreiodytikes@gmail.com και θα το έχει άμεσα στο inbox του).

gia na doume....

[Hlios]

Μυστική Ζωή των Φυτών
http://www.stamoulis.gr/ViewShopProduct ... tId=395764
[img]http://img808.imageshack.us/img808/1010/8467.jpg[/img]

Το μυστήριο της σελήνης
http://sotirissofias.blogspot.com/2008/ ... st_24.html
[img]http://img685.imageshack.us/img685/2481 ... t63409.png[/img]

[AnonymosEreynhths]

Σ έναν κόσμο σπαρασσόμενο από πολέμους, οι φανατικοί θρησκόληπτοι Λυτρωτές επιδίδονται σε παιδομάζωμα για να επανδρώσουν τις στρατιές με τις οποίες σκοπεύουν να πολεμήσουν και ν αφανίσουν τους Ανταγωνιστές. Στις τάξεις τους είναι και ο Τόμας Κέιλ, ένα μυστηριώδες δεκαπεντάχρονο παιδί με εκπληκτικό ταλέντο στη βία και τον πόλεμο, το οποίο μεγάλωσε στο Άσυλο των Λυτρωτών μέσα σε διαρκή κακομεταχείριση και κακουχίες. Φαίνεται ότι το παιδί αυτό πρόκειται να παίξει καθοριστικό ρόλο αν και αθέλητά του για το μέλλον ολόκληρου του κόσμου.

Τον λένε Κέιλ.
Του είπαν ότι θα καταστρέψει τον κόσμο.

Μπορεί και να το κάνει...
[img]http://www.dioptra.gr/webtop/modules/_r ... 399_NL.jpg[/img]

[asterw]

Καλησπέρα είμαι καινούρια εδώ! Αλλά ως βιβλιοφάγος σε αυτό το θέμα έπεσε αμέσως το μάτι! χεχε
Έχω να προτείνω τη τριλογία ΑΓΩΝΕΣ ΠΕΙΝΑΣ. Είναι όλα υπέροχα βιβλία!
Μήπως έχει διαβάσει κανένα καλό ιστορικό μυθιστόρημα κάποιος;
Ψάχνομαι για -όχι πολύ βαριά- αναγνώσματα διακοπών!
Ευχαριστώ!

[kat_woman]

Καλώς ήρθες Αστέρω!

Προτείνω για ιστορικό μυθιστόρημα , αν σε ενδιαφέρει βέβαια η εποχή, τον "Αιγύπτιο" του Μίκα Βαλτάρι.Ο ίδιος συγγραφέας έχει γράψει και το "Μαύρος άγγελος" που αναφέρεται, αν δεν κάνω λάθος στην εποχή του Βυζαντίου.

[asterw]

Σε ευχαριστώ πολύ kat_woman!
Η Αιγυπτιακή μυθολογία πάντα με γοήτευε! Θα το κοιτάξω! Μια βόλτα στην Πρωτοπορία μάλλον απαιτείται!

[ArELa]

Και μια βολτίτσα εδώ http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 123#p74123 (αν δεν πήγες ήδη), θα σου τη συνιστούσα

Καλωσήρθες Αστέρω

[Hlios]

Φως, ο μύθος της ταχύτητας
http://www.protoporia.gr/product_info.p ... _id/284777
[img]http://img856.imageshack.us/img856/2482/137967.jpg[/img]


Μέσα από τα πέπλα του χρόνου
http://www.protoporia.gr/product_info.p ... s_id/46786
[img]http://img155.imageshack.us/img155/9139/13148.jpg[/img]Με πολλές πληροφορίες για την δομή και οργάνωση του κόσμου των ψυχών.
Όλη η πορεία μετά τον θάνατο ως την επόμενη ενσάρκωση.
Το καλωσόρισμα.
Αναζήτηση και πορεία προς τη τάξη σου.
Δάσκαλοι και μαθητές.
Μαθήματα.
Ωρίμανση για νέα κάθοδο.
Βοήθεια και υποστήριξη.
Κατάστρωση σχεδίου δοκιμασιών της νέας ζωής.
Αναζήτηση νέων γονέων και κατανομή ρόλων.
Αφαίρεση μνήμης.

[PELTASTIS VARNAVAS]

H «Xάλκινη εποχή» δίνει μιαν αληθινή και συγκλονιστική εικόνα της κυπριακής εξέγερσης κατά της αγγλικής κυριαρχίας που άρχισε το 1955. Kεντρικός ήρωας, ο καθηγητής Aλέξης Mπαλαφάρας. Aδιάφορος στην αρχή, παρασύρεται σιγά-σιγά από τον ενθουσιασμό των μαθητών του και αφιερώνεται ολόψυχα στον αγώνα. Oι αγριότητες και των δύο παρατάξεων του προκαλούν φρίκη, αλλά δεν τον απομακρύνουν από τον σκοπό του να διώξει τους κατακτητές από τον τόπο του. Στο τέλος ο Aλέξης συμμερίζεται τη μοίρα των μαθητών του, των Άγγλων φίλων του και της Σύλβιας, ελληνίδας, γυναίκας ενός Άγγλου, την οποία έχει ερωτευτεί. Παγιδεύονται όλοι σε έναν φαύλο κύκλο βίας, τρομοκρατίας και αντιποίνων και χάνουν τελικά τη ζωή τους.

http://www.greekbooks.gr/books/logotehn ... hi.product
---------------------------------
Αυτούσια γεγονότα της Κυπριακής εξέγερσης μετουσιώνονται λογοτεχνικά από τον συγγραφέα. Όπως, για παράδειγμα, η αυθόρμητη, γεμάτη ενθουσιασμό συμμετοχή της μαθητικής νεολαίας και οι διαδηλώσεις, σε μια από τις οποίες ο θάνατος του σημαιοφόρου μαθητή εξεικονίζει το θάνατο του Πέτρου Γιάλλουρου. Ή ο αποκλεισμός σε μια σπηλιά ενός από τους ωραιότερους τύπους ήρωα στο βιβλίο, του Κώστα Λεβέντη που αναπαριστά το ηρωικό τέλος του Γρηγόρη Αυξεντίου. Πλήθος άλλα επεισόδια του Κυπριακού αγώνα, η όλη ατμόσφαιρα της εποχής, βρίσκουν στο μυθιστόρημα του Ρούφου τη λογοτεχνική καταξίωσή τους.

http://anagnostria.blogspot.com/2009/05 ... st_26.html


χαλκινη εποχη λοιπον για αυγουστιατικον αναγνωσμα
καλο μηνα!!!