Πέθανε ο Μανώλης Ρασούλης

[doctormarkon]

O Μανώλης Ρασούλης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 28 Σεπτεμβρίου του 1945. Στην Αθήνα σπουδάζει σκηνοθεσία κινηματογράφου, γράφει ποιήματα, σενάρια, τραγουδάει ερασιτεχνικά στις μπουάτ της Πλάκας, δουλεύει στην εφημερίδα της αριστεράς "Δημοκρατική Αλλαγή".

Στις 21 του Απρίλη του 67 συλλαμβάνεται από την Δικτατορία και περνάει μερικές ώρες στην "Μπουμπουλίνας". Φεύγει για το....
Λονδίνο όπου μένει 6 χρόνια. Εκεί διαμορφώνεται ιδεολογικά συμμετέχοντας στον αντιδικτατορικό αγώνα, αλλά και στο Τροτσκιστικό κίνημα στο οποίο ήταν στέλεχος και η Βανέσσα Ρεντγκρέιβ με την οποία δυο φορές συνεργάστηκε σε παραστάσεις με αγωνιστικούς στόχους.

Στο Λονδίνο γράφει.......
τα πρώτα του βιβλία και γίνεται συνεκδότης της εφημερίδας Σοσιαλιστική Αλλαγή, στην οποία γράφει άρθρα και επιφυλλίδες, παίρνει μαθήματα πολιτικής οικονομίας και φιλοσοφίας και πουλάει για 6 χρόνια την εν λόγω εφημερίδα στους δρόμους, συμμετέχοντας ασταμάτητα στους αγώνες των εργατικών συνδικάτων. Τον Μάη του '68 παίρνει μέρος στην μεγάλη εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι οπου και τραυματίζεται.

Το 74, λίγο μετά από το Πολυτεχνείο με απόφαση της οργάνωσης κατεβαίνει στην Αθήνα, όπου λόγω συλλήψεων από την Μυστική Αστυνομία, κρύβεται. Μετά τα γεγονότα στην Κύπρο το καλοκαίρι του 74 και την πτώση της Χούντας συνεχίζει τον πολιτικό αγώνα.

Δουλεύει στα ναυπηγεία του Ανδρεάδη στο Πέραμα όπου κινδυνεύοντας να σκοτωθεί καθημερινά μπαίνει στην απεργιακή επιτροπή και πρωτοστατεί στο εργατικό κίνημα που ανατρέπει όλο το μέχρι τότε καθεστώς στα μεγάλα ναυπηγεία της Ελευσίνας. Στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 1973 γεννιέται κατά την βούληση της διαλεκτικής της φύσης ένα κοριτσάκι, η κόρη του, που της έδωσε το όνομα Ναταλία, τιμής ένεκεν στη γυναίκα του Τρότσκι.

Κατά την μεταπολίτευση, τον καλεί ο φίλος του Μάνος Λοΐζος και τραγουδά στον δίσκο "Τα νέγρικα" μαζί με την Μαρία Φαραντούρη. Επίσης ο ίδιος συνθέτης τον επιβάλει και τραγουδά το τραγούδι στα κομέρσιαλ ενός σίριαλ που γίνεται επιτυχία. Ο συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης του προτείνει και τραγουδά σ' ένα δίσκο του σε ποίηση Πρεβελάκη "Ο νέος Ερωτόκριτος".

Τυπώνει τα τρία πρώτα του βιβλία: "Η μπαλάντα του Ισαάκ", ένα σύνθετο ποίημα επηρεασμένο από τον αγώνα της νεολαίας, στο οποίο βιβλίο αναποδογυρίζει τον μύθο της θυσίας του Αβραάμ και έτσι ο Ισαάκ την παραμονή της Θυσίας το σκάει στα βουνά με κάποιους δούλους, αρχίζει πόλεμο ενάντια στον Αβραάμ τον οποίο και σκοτώνει.

Έπεται το βιβλίο με διηγήματα "Μεγάλος ήρωας σε μικρή χαρτοσακούλα και ένα ανάμεικτο με διηγήματα και ποιήματα "κβο βαντις στατους κβο".

[doctormarkon]

Το αγαπημένο μου CD του Μανώλη Ρασούλη έχει τίτλο "Το τρένο φθάνει τελικά στην Κατερίνη"

Σπάνιο CD που κυκλοφόρησε σε λίγα κομμάτια λόγω διαμάχης του Ρασούλη με την εταιρεία.

Εδώ το ομώνυμο τραγούδι που το έκανα βίντεο.



Ένα άλλο τραγούδι από το ίδιο CD που θυμίζει Μπρεχτ πολύ σουρεαλιστικό με τον παράξενο τίτλο
"Αν δεν ήσουν γαμώτος θα γινόσουν ο πρώτος"

"Νίκησες όλα τα θηρία στη γη
τίγρεις σειρήνες λιοντάρια και φίδια
κι αφησες να σε φάνε οι κοριοί
δεν μπορώ να πιστεψω πως μπορεί να σαι εσύ"



Και ένα ερωτικό για την ιδανική αγάπη που δεν έρχεται ποτέ.

[Panagiotis]

Έφυγε και αυτός από κοντά μας και το ανησυχητικό είναι όχι μόνο ότι δεν βλέπω Έλληνες καλλιτέχνες να συνεχίζουν το έργο του αλλά και ότι οι επόμενες γενιές ( όπως η δικιά μου) θα τον ξεχάσουν ή δε θα τον μάθουν ποτέ... Προσωπική μου αδυναμία το παρακάτω κομμάτι...




Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια τους πάτησε το τρένο, με μάγκικο σαλπάρανε με ναργιλέ σβησμένο.
Μεγάλωσε ο μπαγλαμάς κι έγινε σαν βαπόρι, παλιοί καημοί στ’ αμπάρι του στο πουθενά η πλώρη.
Σε λαϊκή στεκότανε ο Χάρος και πουλιότανε, και μια γριά, καλή γριά
του αγοράζει δυο κιλά.
Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια...

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης

[doctormarkon]

Και το κορυφαίο αριστούργημα.



Ίσως το ωραιότερο τραγούδι που γράφτηκε ποτέ.


Εφυγε νωρίς αλλά άφησε μεγάλο έργο.

Τραγούδια με στίχο γεμάτο νόημα.

Μια κληρονομιά ...........γιατί στο μέλλον προβλέπεται πολλή ξηρασία

[ArELa]

Εγώ μ'αυτό θα τον αποχαιρετήσω...



Είναι από τα τραγούδια του που λάτρεψα, βεβαίως βεβαίως...

Καλό ταξίδι Μανώλη...

[Divine Sinner]

Αυτο ηταν το αγαπημενο τραγουδι του πατέρα μου

[ION 4ever]

Βρε παιδιά το
Πότε Βούδας πότε Κουδας?
Κανείς.

[doctormarkon]

Έφθασ εε εεε ε ε ε ε

[ION 4ever]

Doctor!!!! είσαι καλύτερη και από jukebox

[doctormarkon]

Η τελευταία συνέντευξη και τα τελευταία λόγια που είπε στο στιχουργό Λευτέρη Παπαδόπουλο και στενό φίλο του.
Ο Λευτέρης είναι και........λίγο διαπλεκόμενος και καταφέρνει να επιβιώνει.

Ο Μανώλης Ρασούλης έφυγε φτωχός και πικραμένος.

Φρασεις που πληγωνουν στο γραμμα που αφησε στον φιλο του Λ.Παπαδοπουλο.
Δεν εχω να πληρωσω ουτε το νοικι μου,με πεταξαν στον καδο απο την ΕΡΤ.
Τα αποσπασματα της επιστολης που πονανε.
Μέσα από την στήλη του σήμερα στα ΝΕΑ, ο στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος αποκαλύπτει τις δύσκολες ώρες που......
περνούσε ο Μανώλης Ρασούλης, ο οποίος δεν είναι τυχαίο τελικά οτι έφυγε μόνος και αβοήθητος και βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του μετά από 7 ημέρες!

Γράφει ο Λ. Παπαδόπουλος: "Πριν από έναν µήνα ήρθε να µε βρει στην ταβέρνα της Μίνας. Ηταν και ο γιος µου µαζί. Και ο Λιάνης. Μου έδωσε ένα γράµµα για να το δηµοσιεύσω στις «Ματιές». ∆ηµοσίευσα ένα τµήµα του. Μέσα από τις γραµµές του, βγαίνει η αγωνία του και η στενοχώρια του. Αντιγράφω µερικές παραγράφους: «Αρτι αφιχθείς από την Αυστραλία, όπου πήγα για έναν µήνα ν’ αλλάξω παραστάσεις, να πάρω µια ανάσα γιατί µοιάζω µε µωρό στη φωτιά και αρχαία σκουριά, µε όλα τούτα τα τεκταινόµενα εγχωρίως, πληροφορήθηκα ότι οι ιθύνοντες µου έκοψαν την εκποµπή που είχα στο Α’ πρόγραµµα του ραδιοφώνου (105,8) επί 6 χρόνια, κρατώντας τα µπόσικα στην κατιούσα.

Η αλήθεια είναι ότι στενοχωρήθηκα µε τον τρόπο που µε πέταξαν στον κάδο, γιατί βασικά είµαι ένας απ’ αυτούς που υποστηρίζουν τις αξίες. Είµαι άνεργος και αχρήµατος και ηλικιωµένος. Σύνταξη δεν έχω πάρει ακόµα. Ευελπιστώ. Κι όπως ξέρεις, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. ∆εν έχω, πάντως, να πληρώνω ούτε και το νοίκι µου. Εδιωξε και την κόρη µου, από το δηµοτικό Κανάλι 1 του Πειραιά, αµέσως µόλις βγήκε δήµαρχος ο µπασκετµπολίστας Φασούλας. Κι ας έκανε το χαρισµατικό και µορφωµένο κορίτσι επί 4 χρόνια εκποµπές πρότυπα. Είµαι στο κουρµπέτι και το ραδιοφωνικό 50 χρόνια και ξέρω τι είναι τι και ποιος είναι ποιος. Η αυτογνωσία µου είναι πολύ ενισχυµένη. Αντί ν’ ακούν εµάς, που περάσαµε από 40 κύµατα και να µαθαίνουν, µόλις πήραν το σκήπτρο άρχισαν µε τη γνωστή εµπάθεια, απάθεια και αµάθεια τις εκκαθαρίσεις.

Νοµίζω ότι µέσα στο γενικό και αποδεδειγµένο µπάχαλο, τέτοιες ανόητες εξουσιαστικότητες είναι καταδικασµένες και τιµωρητέες. Οποιος φοβάται τη γνώµη µου ή όποιος νοµίζει ότι είναι ανώτερος, ας βγει να µετρηθούµε στα φανερά. Η χώρα δεν αντέχει άλλο κυνισµό, σαχλαµάρα, µπαλαφάρα, αµάθεια και αρχοντοχωριατισµό. Το µικρό µου έργο δείχνει ότι είµαι πειθαρχηµένος στα κοινωνικά ιδεώδη και στην παραγωγή κοινωνικής και εθνικής συνείδησης. Ο υπουργός Πολιτισµού Τηλέµαχος Χυτήρης, ο Παπαδηµητρίου και ο Ταγµατάρχης µε ξέρουν χρόνια πολλά. Ποιος ιθύνων έβγαλε την απόφαση να µε διώξουν; Ας βγει να µας πει το σκεπτικό. Με το ίδιο σκεπτικό µε έδιωξαν το ‘84 και από την τότε ΥΕΝΕ∆, όταν είπα µια µαντινάδα που αφορούσε τον Κοσκωτά…».
www.newsit.gr


Μεγαλυτερη ξεφτιλα εχετε διαβασει?
Να πετανε τους αξιους και να προσλαμβανουν τα λαμογια,και να φανταστεις οτι εμεις την πληρωνουμε την κωλο ερτ να μας πλασσαρει τις μαλακιες της......ξεφτιλες,γελοιοι,οποιοι κουμανταρετε εκει μεσα.

Ορίστε η αξιοκρατία της ελληνικής κοινωνίας.

Πέταξαν στα σκουπίδια το Ρασούλη και προβάλλουν συνεχώς κάτι φρόκαλα που δεν ξέρουν να μιλήσουν.

[doctormarkon]

Ας δούμε τώρα και κάποιους στίχους του Μανώλη Ρασούλη.

Συνδυάζουν μία αριστερή ιδεολογία με μεταφυσική ανησυχία.


Κόσμε λάθος δρόμο πήρες
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Κοντογιάννης


Άλλοι στην ευδαιμονία
κι άλλοι σα δαιμονισμένοι.
Στη δική σου αγωνία
κι η καρδιά μου βαφτισμένη.

Κόσμε, λάθος δρόμο πήρες,
πήρες ξοπίσω την καταστροφή.
Κι αν μπορείς, κάνε μια στάση
για να κατέβουμε σε μια στροφή.
Κόσμε, λάθος δρόμο πήρες,
πήρες ξοπίσω την καταστροφή.
Άσε που δεν θα γλιτώσουν
ούτε οι αθώοι μα ούτε κι οι σοφοί.

Πες μου τι ’ναι ευτυχία
να σου πω κι εγώ ποιος είσαι.
Μες στη δόξα και το χρήμα
κι η ζωή φαλίρισε.

Κόσμε, λάθος δρόμο πήρες,
πήρες ξοπίσω την καταστροφή.
Κι αν μπορείς, κάνε μια στάση
για να κατέβουμε σε μια στροφή.
Κόσμε, λάθος δρόμο πήρες,
πήρες ξοπίσω την καταστροφή.
Άσε που δεν θα γλιτώσουν
ούτε οι αθώοι μα ούτε κι οι σοφοί.

[KAL EL]

A ρε Μαράκι συγκινήθηκα όταν έμαθα ότι πέθανε αβοήθητος αλλά τώρα που διάβασα και το γράμμα του θύμωσα.
Γιά άλλη μία φορά τα σκ@@@ προτιμούνται από τις αξίες .
Έφυγε πικραμένος ο Μανώλης.

Γιατί δεν γίνεται άλλο ένα κίνημα δεν πληρώνω για την ΕΡΤ ; Έτσι κι αλλιώς τηλεόραση δεν βλέπουμε.

[doctormarkon]

Ενα τραγούδι με πολύ δυνατό στίχο.



Ντύθηκες Μακρυγιάννης τις απόκριες
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Ντύθηκες Μακρυγιάννης τις απόκριες
κι άρχισες να μιλάς για ελευθερία
σ' εμάς που ακόμα δεν έκλεισαν οι πληγές
και τρέχουν μια πηχτή θανάσιμη ιστορία.

Ήρωά μου, αίνιγμά μου
και στο τρόλεϊ γείτονά μου
ανθρωπάκο καθημερινέ
σ' έχω συνεταίρο
για τα περαιτέρω
ένοχε μαζί κι αθώε μου εαυτέ.

Έλεγες ήρθα να σας λύσω τα δεσμά
και μες στου Φλόκα είσαι δύο αιώνες
καφέ να πίνεις και η λήθη να κερνά
ποιός θ' ανταμείψει πια τους τόσους μας αγώνες;

Λέοντας, χαμαιλέοντας κι οδηγητής
κι όλοι ντυμένοι πάντα κάποιον άλλο
εγώ, εσείς κι αυτοί στο τέλος της γιορτής
θα μοιραστούμε της αλήθειας το ρεγάλο.

[doctormarkon]

Eίχε γράψει τα καλύτερα τραγούδια αλλά έφυγε φτωχός και πικραμένος σε μία εποχή που επιπλέουν οι φελοί.

Και γω μετά από αυτό δεν θέλω να ξαναδώ ΕΡΤ και δεν θέλω να πληρώνω με το ζόρι ούτε τα 9 Ευρώ το δίμηνο γι αυτό το κανάλι.

Από το κανάλι του Πειραιά τον έδιωξε ο Φασούλας που εκμεταλεύτηκε τη φήμη του ως αθλητής για να γίνει κομματόσκυλο του ΠΑΣΟΚ.

Ήταν από τα λίγα διάσημα άτομα που θα ήθελα να γνωρίσω από κοντά αλλά αυτό δεν θα γίνει ποτέ.


Κάποιοι στίχοι του φανερώνουν έντονες εσωτερικές αναζητήσεις και μεταδίδουν προβληματισμούς. Δεν πρόκειται για εύπεπτα τραγουδάκια του τύπου "σ αγαπώ μ αγαπάς" κλπ.
Ακόμα και κείνα τα τραγούδια που ο στίχος δεν μιλάει για αγώνες και δεν είναι πολιτικά προβληματίζουν και δεν είναι της εποχής που θέλει νταχτιρντί και όπα όπα.
Σίγουρα ήταν στίχοι που ξυπνάνε συνειδήσεις και γι αυτό ενοχλητικοί.

Κάποτε κυνηγήθηκε από θρησκευτικούς κύκλους επειδή φιλοξένησε στην Κρήτη τον Όσσο.

Τον αναφέρει στους παρακάτω στίχους μαζί με πολλά άλλα πρόσωπα και γεγονότα.

Ο μέσα μου Guevara

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Χάρης Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Λέκκας


Με του Ροντέν τους κολασμένους κάθισα και μίλησα,
μου είπαν για την άβυσσο, τους είπα για τον Osho.
Τους χάιδεψα το μέτωπο και την πληγή τους φίλησα,
μα δεν θα θυσιάσω την ψυχή μου να τους σώσω.

Του Καββαδία το καράβι λάμπει μες στο άπειρο,
σαλπάρει απ' την καρδούλα μου, τους κάβους του έχω λύσει.
Τέλειο σκάφος, άφθαρτο, σ' ένα ντουνιά ανάπηρο
που φέρνει μες στ' αμπάρι του, ότι έχω επιθυμήσει.

Ενός γελοίου Καϊάφα σκόνταψε το άλογο
και πέφτει στο βαθύ γκρεμό να βρει την τιμωρία
μα ο Χριστός που φύλαγε το γράφει στον κατάλογο
των πιο σωσμένων του ψυχών και φεύγω μ' απορία.

Με του Ζορμπά το νταηλίκι θα χορέψω
στου Στάλιν τ' ακατοίκητο αιμάτινό του βλέμμα,
ένα τανγκό την ιστορία κι όσο αντέξω
βυθώντας τ' απαράμιλλου Γκουρτζίεφ τ' άγιο ψέμμα.

Άγγελος στέλνεται στη ζούγκλα κι αλυχτά
την ώρα που ημερεύουνε τ' αγρίμια και κοιμούνται,
παίζει με τα νεογέννητα κι όλο χαμογελά
κι εκείνα τ' άγριο μέλλον τους θυμούνται και βρυχούνται.

Ύαινες σκέψεις κομματιάζουνε το νου
μα ο μέσα μου Guevara τις κάνει τ' αλατιού.
Βούδας, Χριστός και Πλάτωνας και Μαρξ, οδός Ερμού
οδεύουν στο ουζάδικο να πιουν, να παν κι αλλού.

Ζήτω ο Θεός που οτιδήποτε μπορεί
και φτιάχνει χίλια σύμπαντα σε νάιλον λεκάνη,
όμως το πιο απίθανο που η κούτρα μου απορεί,
Τον ίδιο εκατόρθωσε ανύπαρκτο να κάνει.

[doctormarkon]

Αλλο ένα τραγούδι με πολύ παράξενο και μεταφυσικό στίχο που αναφέρεται στον Αυρτον Σεννα.

Αλλά ο στίχος είναι ιδιαίτερα πολύπλοκος και είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι εννοεί σε μερικά σημεία ή τι σκεφτόταν όταν έγραφε.
Την πρώτη στροφή την καταλαβαίνω και έχει ένα αισιόδοξο μήνυμα Οι υπόλοιπες είναι μπερδεμένες

Ίλιγγος Senna
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Χάρης Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Λέκκας


Σαν την "Ενάτη" του Μπετόβεν θ' ακουστεί νότα τη νότα
ο αμανές των ηττημένων, μια νέα μοίρα θα στραφεί
και θα νοιαστεί να καταγράψει τις ποινές των πεπρωμένων.

Τροία Απολώνια οραματίζεται το φως, χάσμα από χάος
της Κνωσσού θεμέλιο σώμα κι άσπιλη δόξα ο κρυφός σοφός
τροχός που εχρονοκύλησε από το σύμπαν ως το χώμα.

Φωνή απάλια ακουσμένη στο κερί, χορδή από ζέβρα
καμωμένη από τεχνίτη, θυμίζει θαύμα από το νου του Γκαουτί,
ρεμπέτη λόγο από χρυσό κι από μαγνήτη.

-Πούθ' έρχεσαι;
-Απ' την Αλαμάνα.
-Πού πας;
-Στην Κούβα, στην Αβάνα.
-Ποιον αγαπάς;
-Τον ολοένα.
-Πώς τον λενε
-Ίλιγγο Senna.

Μείγμα πηκτό, πόλεμος καίει τον αργαλειό πάντα
που υφαίνει σιωπηλά η Πηνελόπη, τ' άγιο κι απαράβατο
με το καθημερνό σαν σέρνει ο γυπαετός την αντιλόπη.

Φωλιά Απριλιάτικη στου κόσμου τη σκεπή η κάβα της Επανωμής
κι η καραβίδα, το απόσταγμα η σκλόφα η γιαγιά θα μας το πει
κι ο ύπνος χαίρεται βαθιά στην πυραμίδα.

-Πούθ' έρχεσαι;
-Απ' την Αλαμάνα.
-Πού πας;
-Στην Κούβα, στην Αβάνα.
-Ποιον αγαπάς;
-Τον ολοένα.
-Πώς τον λενε
-Ίλιγγο Senna.

Σε μία παλιά συνέντευξη στο Τρίτο Μάτι μιλούσε για τη δύναμη που έχει η πυραμίδα.
Όχι απαραίτητα οι γνωστές πυραμίδες της Αιγύπτου αλλά η πυραμίδα σαν γεωμετρικό σχήμα. Ελεγε ότι αν μείνεις σε ένα χώρο που έχει σχήμα πυραμίδας μπορείς να κάνεις αυτοσυγκέντρωση και διαλογισμό.

Κάποιοι Κρητικοί που τον γνώρισαν έλεγαν ότι είχε την τάση να απομονώνεται σε σπηλιές του Ψηλορίτη επί πολλές μέρες για να αυτοσυγκεντρώνεται και να κάνει διαλογισμό.

ίσως γι αυτό αναφέρει στο στίχο την πυραμίδα αλλά δεν κατάλαβα πως δένει με τα υπόλοιπα.

Σίγουρα πάντως δεν πέταξε σκόρπιες λέξεις στην τύχη για να πετύχει ομοιοκαταληξία.
Είναι από τα πιό παράξενα τραγούδια που έχει γράψει.

Αυτό που παρατηρώ στα μεταφυσικά τραγούδια του Ρασούλη αλλά και στα λιγότερο μεταφυσικά είναι ότι δεν υπάρχει ο χρόνος με την έννοια που τον ξέρουμε.

Μπορεί μέσα σε λίγες λέξεις να συνδέσει ένα πολύ μακρυνό παρελθόν με το σήμερα και μετά να γυρίσει σε ένα πιό πρόσφατο παρελθόν.

Μοιάζει να κάνει άλματα στο χρόνο ή στροβιλισμούς στο χρόνο και στο χώρο βάζοντας πλάι πλάι πρόσωπα και γεγονότα από διαφορετικές εποχές αλλά έχει και μία τέχνη να περνάει με έναν τρόπο μαγικό από την ιστορία στην καθημερινότητα.

[aRaGorN]

Ο αγαπημένος μου Έλληνας μουσικοσυνθέτης
Με διαφορά απο τους πιο κορυφαίους