Συν-τ0νισμ0ί & Ηχ0λαλίες

[Oneiro]

Είχα καιρό να το ακούσω αυτό Ειρήνη !!
-πώς γίνεσαι άραγε πάλι παιδί;
μπορεί και χαζεύοντας χειμωνανθούς τις χιονισμένες νύχτες



[..σ' αφήνω στον αέρα για να σε βρω στο φώς..]

[Irene3006]

Επειδή αγαπάω Πυξ Λαξ και δεν τους είδα καθόλου εδώ! Ας ελπίσουμε ότι το καλοκαίρι θα έρθουν και Θεσσαλονίκη!

[PELTASTIS VARNAVAS]

Καθ' οδόν (7.30 πρωϊνή προς εργασίαν)

συναντώ τον Μάρτιο, ευδιάθετον,

υπαινιγμών πλήρη περί ανοίξεως και λοιπά.

Αναβάλλω την υπόστασή μου,

ανακόπτω τη σύμβασή μου,

και διασπείρομαι σε χώμα.

Μια μικρή γη φυσική συντελούμαι,

ξαπλωμένη, απλωμένη

απέναντι στο καθ' όλα σύμφωνο σύμπαν.

Φυτεύομαι άνθη,

ανθίζω συναισθήματα

και είμαι πολύ καλά

εις άπλετον προορισμόν και τοποθέτησιν.

"Απαγορεύεται η άνοιξις!"

ξάφνου μια πινακίδα - σύννεφο απειλεί.

Αμέσως μια βροχή άρχισε κι έλεγε εις βάρος

της ανοίξεως και εις βάρος μου,

ένας δύσθυμος άνεμος μου κατέσχει τα άνθη,

μυ κατέσχει τα συναισθήματα

και με οδηγεί στο Γραφείο.

Παράβασις, λοιπόν, βαρεία,

και μάλιστα καθ' οδόν

από κυρια σχεδόν ώριμη,

με οικογενειακές υποχρεώσεις

και πολυετήν θητείαν

εις Δημοσίαν θέσιν

και χειμώνες!!!

(Κ.ΔΗΜΟΥΛΑ)

[Oneiro]

Ένα κομμάτι άνεμος που έπεσε στο δρόμο
κάθισε κι έπαιξε
στα σύρματα του ηλεκτρικού
μιά μελωδία σιγανή
αφιερωμένη στη διάθεσή μου.
Αυτή για μιά στιγμή μονάχα
ανασηκώθηκε και κοίταξε
ύστερα αμετάπειστη και αδιάφορη
ξαναβυθίστηκε εντός μου.

Απόγευμα
Κ.Δ.

[ION 4ever]

μερικοί άνθρωποι δεν χάνουν ποτέ την ομορφιά τους
απλώς την μετακινούν από το πρόσωπο
στην καρδιά τους.

[Panagiotis]

Καλησπέρα και από εμένα στους φίλους της μελωδικής μουσικής του forum ! Σας αφιερώνω το επόμενο τραγούδι για αρχή





Speak to me
For I have seen
Your waning smile
Your scars concealed
So far from home, do you know you're not alone
Sleep tonight
Sweet summer light
Scattered yesterdays, the past is far away

How fast time passed by
The transience of life

Wasted moments won't return
And we will never feel again

Beyond my dreams
Ever with me
You flash before my eyes, a final fading sigh
But the sun will rise
And tears will dry
Of all that is to come, the dream has just begun

And time is speeding by
The transience of life

Wasted moments wont return
And we will never feel again

[Oneiro]

Αφιερωμένο κι αυτό σε σένα Παναγιώτη




"Yes, I am falling... how much longer till I hit the ground?
I can't tell you why I'm breaking down.
Do you wonder why I prefer to be alone?
Have I really lost control?"

- [ είχε άραγε ποτέ σημασία...; ]

Ion όπως σωστά είπε ο μουσιού δεν χάνεται ποτέ κι αν μπερδευόμαστε καμιά φορά είναι
γιατί ίσως δεν αντέχουμε την ανίχνευσή της ούτε καν στην γεωγραφία ενός φευγαλέου βλέμματος.

[ION 4ever]

Αμίλητα
Βουβά...

[Oneiro]

.. κι εκκωφαντικά παλλόμενα
Σμουτς!

[PELTASTIS VARNAVAS]

Τα Πάντα και Τίποτα

“Η Λογοτεχνία, όπως και κάθε μορφή τέχνης, ισοδυναμεί με ομολογία ότι η ζωή δεν αρκεί”, ομολογούσε ο ποιητής που επινόησε τους 72 ετερώνυμους και ο οποίος μια ζωή άντεξε ισχυριζόμενος “να μην είσαι τίποτα, για να μπορείς να είσαι τα πάντα”. Ο “άνθρωπος πίσω από τις μάσκες”, πασίγνωστος πια, Πορτογάλος ποιητής και στοχαστής Φερνάντο Πεσσόα, καθόλου τυχαία, ξαφνικά αγαπήθηκε πολύ.

Σε εποχές εξάλλου αναδιαπραγμάτευσης, σε ιστορικές στιγμές όπου η ζωή- φαίνεται-να- αλλάζει-πλευρό, η τέχνη και το παρελθόν, αποτελούν μεγάλη δεξαμενή ενέργειας. Πεσσόα, λοιπόν, ή μάλλον Και Πεσσόα και... ξερό ψωμί:

“Όσο περισσότερο μεγαλώνω, τόσο λιγότερο είμαι. Όσο πιο πολύ με βρίσκω, τόσο περισσότερο χάνομαι. Όσο περισσότερο δοκιμάζομαι, τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ ότι είμαι λουλούδι και πουλί, και αστέρι και σύμπαν. Όσο περισσότερο καθορίζω τον εαυτό μου, τόσο λιγότερα όρια έχω. Ξεπερνώ τα πάντα. Κατά βάθος είμαι ίδιος με το Θεό”, έγραφε, ο άνθρωπος που επινόησε, τελικά, τον εαυτό του, κατά συνέπεια φώτισε με εντελώς διαφορετικό τρόπο τα πάντα. Αυτά, ελπίζοντας τελικά με την τέχνη-κατά-Πεσσόα, να μας παρηγορώ.

Στο κάτω- κάτω το θαύμα της Τέχνης και της Ζωής είναι εδώ. Καθώς και το μεγάλο λογοτεχνικό παρελθόν.




Δημοσιεύθηκε στο Έθνος της Κυριακής.

--------------------
το γκολεμ στην εβραϊκη μυθολογια ειναι ενα ειδωλο. αν στο μετωπο αυτης της κουκλας γραψεις την εβραϊκη λεξη emet (αληθεια), το αγαλματιδιο παιρνει ζωη, διοτι η ζωη ειναι αληθεια. αληθεια σημαινει ελλειψη ληθης. αν απο την emet που εχεις γραψει στο μετωπο του Γκολεμ διαγραψεις το e, προκυπτει η εβραϊκη λεξη met, που σημαινει θανατος. Το Γκολεμ τοτε αυτοματως επανερχεται στην αμορφη κατασταση της υλης και γινεται σκονη...

http://alefmoha.blogspot.com/2011/03/blog-post_02.html

[Panagiotis]

Σ' ευχαριστώ για την αφιέρωση Oneiro. Πρέπει να ήμουν και εγώ ένας από αυτούς που με την αγριοφωνάρα τους δεν άφησαν να ακουστεί ο Danny Γενικά, έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στους Anathema...





One has to come to terms with one's own mortality.
And you can't really help people who are having problems with mortality, if you've got problems of your own.
So you have to begin to sort things out, and I thought I had sorted things out until I saw this excerpt from this book, of certainly I shall remember what it said:
"Life is Not the opposite of Death. Death is the opposite of Birth. Life is Eternal." . . .

Only YOU can heal your life ...

[Irene3006]

Υπέροχος και ο Μάλαμας...

[Oneiro]

Συντονισμός νουμεγό ντε της ημέρας :
Επιστρέφοντας στο σπίτι με το σακίδιο της πλάτης φορτωμένο
με π@π@ριές ημερησίας διάταξης και με το νου μου (..τον πΟιΟν??)
σκαλωμένο σε διλλήματα πρακτικής σημασίας από αυτά που ειλικρινά
μου τσακίζουν τα νεύρα και φασαριάζουν τα εγκεφαλικά μου φινιστρίνια,
κι ενώ περπατώ κοιτώντας το πλακόστρωτο, κάνω δεξιά το κεφάλι και Τσούπ!

Mήνυμα χωρίς χρέωση γραμμένο με κόκκινη μπογιά στον τοίχο:
" Να χαμογελάς "
Αυθορμήτως και δίχως σκέψη αποθανάτησα τη στιγμή χαμογελώντας (να ναι καλα η καινούργια οδοντόπαστα
που πήρα με τους νανόκοκκους φθορίου και καθρεφτίου για την επικουρική βοήθεια του φλας)

Ένεκα του συντονισμού λοιπόν, το τραγούδι που άκουγα

" Δεν θα συγκρίνω φως με το σκοτάδι "

[Oneiro]

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας

για το φεγγάρι που έπεται
και για την Άνοιξη που προσπαθεί να έρθει..

[PELTASTIS VARNAVAS]

με φεγγαροκουβεντες, αποσπεριτες νισυριωτικους και ονειροδρομιες
με ρακομελεψατε παλι...
δωσε Παντεληηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη του φεγγαριου μας





Στίχοι: Μιχάλης Χουρδάκης
Μουσική: Γιάννης Νικολάου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Νικολάου & Κώστας Χρονάκης ( Ντουέτο )
Άλλες ερμηνείες: Παντελής Θαλασσινός

Δεν το μπορείς του φεγγαριού
να βρεις ένα ψεγάδι
γιατί σκορπά την ομορφιά
στην πλάση κάθε βράδυ

Ζηλεύγω του, του φεγγαριού
που πάντα σεργιανίζει
γιατί θωρεί την π' αγαπώ
τη νύχτα σαν πορίζει

Σαν θα περνάς την πόρτα της
φεγγάρι μου σταμάτα
χαιρέτα μου την,κι ύστερα
συνέχισε τη στράτα
χαιρέτα μου τη, κι ύστερα
συνέχισε τη στράτα.

Ήλιε μου παραγγέλνω σου
να γοργοβασιλέψεις
μην, το φεγγάρι, δεις αυγή
γιατί δα ντου ζηλέψεις

Φεγγάρι μου ουρανόστρατο
χαμήλωσε μια στάξη
να φέγγει, η αγάπη μου
στο σπίτι τζη να φτάξει.

Σαν θα περνάς την πόρτα της
φεγγάρι μου θυμήσου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου.

Σαν θα περνάς την πόρτα της
φεγγάρι μου θυμήσου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου.


σαν σημερα λοιπον...με τη μεγααααλη την πανσεληνο μας...στην ομορφη και την παραξενη...σαν αυτη που μου λαχε δεν ειδα...
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά
στήνει στην γη καράβι κήπο στα νερά
κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται
μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται

Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Κάνει να πάρει πέτρα την επαρατά
κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα
μπαίνει σ' ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς
ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύρρανους

Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

αχ Οδυσσεα του Αιγαιου σε σενα θα γυρναει ο νους
εκει ψηλα στους ουρανους
18 Μαρτιου...

[Oneiro]

"..μα η σιωπη ηταν 7 μερες μακρια, 7 αιωνες μακρια 7 ζωες
κι οταν το καταλαβε τιναχτηκε τρομαγενος και κινησε
συθεμελα την υπαρξη του κι ετσι γεννηθηκε ο φοβος."



Το Σαββατόβραδο για όσους θα βρίσκονται έξω και καιρού επιτρέποντος βεβαίως-βεβαίως
κατά τις 8 το βραδάκι, το φεγγαράκι θα ανατείλει εκθαμβωτικά κηρύσσοντας μεγαλοπρεπώς
την έναρξη της άνοιξης με την εαρινή ισημερία
(θα προσπαθήσω να βρεθώ στην ευρύτερη περιοχή του Βράχου για σχετικές φωτό )

[Oneiro]

αχααααχα! αυτός θα πει συντονισμός

[Oneiro]

"Es la historia de un amor
como no hay otro igual
Que me hizo comprender
todo el bien, todo el mal"

Το φεγγάρι ντρεπόταν χθες να μας κάνει την τιμή της εμφανίσεώς του
αλλά μιά βόλτα στο Θησείο με μαλλί της γριας στο χέρι πάντα κάτι έχει
να σου δώσει - εκτός φυσικά των υπέροχων νοσταλγικών θερμίδων -

http://www.fileden.com/files/2009/8/20/ ... CF0880.jpg

[KAL EL]

hola oneiro
Μούi μπιέν, μεραβιγιόζα η φωτογραφία.
Να υποθέσω ότι εκτός από το μαλλί της γριάς κρατούσες και
φωτογραφική μηχανή ;

[Oneiro]

..και κινητό και mp3. Είμαι υπερήφανο παιδί της κοκακόλας και του τσιμέντου ιγώ, ααμ πώς;
νεορομαντισμό το λένε νομίζω ή νεοβλαχιά.. όλο τα μπερδεύω

[KAL EL]

Είσαι όνειρο

[Oneiro]

[Odysseas A]

H o n e y B e e
Come buzzing me
I ain't seen you for so long

[Oneiro]

- She was like April sky
Sun rise in her eyes
Child of light
Shining star
Fire in her Heart
Bright as day
Melting snow
Breaking through the chill
October and April

- He was like frozen sky
In October night
Darkest cloud
Endless storm
Raining from his heart
Coldest snow
Deepest thrill
Tearing down his will
October and April

Like hate and love
World's apart
This fatal love was like poison
Right from the start
Like light and dark
World's apart this fatal love was like poison
Right from the start

- We were like loaded guns
Sacrificed our lives

- We were like L0VE undone
Craving to entwine

Fatal torch
Final thrill
Love was bound to kill
October and April

[ION 4ever]