GLAM, heavy metal, 80's... να ζήσουμε τα ποζέρια!!

[Kariatida]

http://www.greektube.org/content/view/11975/2/

Ο τυπάς αυτός είναι από την Γερμανία, θα τον βρείτε στο youtube σαν PetrucciFever και έχει κάνει τα απίστευτα covers. Έχει κάνει την 9η του Μπετόβεν, το fur elise, και ένα σωρό άλλα. Του έχω κάνει subscribe χρόνια τώρα. Είναι απλά άπαιχτος.

[Divine Sinner]

Και για να μην ξεχνιόμαστε, Φώτη αφιερωμένο σ' εσένα :

Σε ευχαριστώ. αχ αυτες ηταν γυναικες.

[KAL EL]

Σχετικά με τους καρεκλάδες και τους ροκάδες έχει δίκιο η Ίον ότι αφορούν περισσότερο την δεκαετία του '70, αλλά ο απόηχος αυτής της "διαμάχης" υπήρχε στις αρχές των '80ς.
Αν και λάτρεψα το λογοτεχνικό κείμενο του Μπάρνι ( δεν μπορώ να το πώ σχόλιο ) παραθέτω και ένα λίνκ επεξήγησης του όρου "καρεκλάς"

http://www.musicheaven.gr/html/modules. ... e&sid=2664

Επίσης δεν γίνεται να μην κάνω και εγώ μία αφιέρωση στον Divine S.



Και να μην ξεχνάμε ότι τα '80ς ήταν η αποθέωση των αερόμπικς



Καί ένα πότ πουρί ( από πουρά πλέον ) Φιλιά σε όλες και όλους ( ποζέρια και μή )

[Kariatida]

Βγαίνω συνειδητά εκτός τόπικ. Μιας και μιλήσαμε για τα μέταλ κάβερς νωρίτερα, έπεσα πάνω σε ένα "classical music cover" ενός πολύ γνωστού μας τραγουδιού. Οι τυπάδες είναι αστέρια.




Και μετά από αυτή μου την απόκλιση, επανέρχομαι στην τάξη.

[KELAINO]

Ιέεεπ! Ξεφύγατε!

Αρπάχτε δυο μπαλάντες τώρα, να μάθετε.

[Oneiro]

@ Kariatida
εξαιρετικό το cover του Smooth Criminal

Πολύ πριν τον Φρόντο και σαφώς πολύ πιο γκλάμουρους οι Cure
έβλεπαν τον ίδιο εφιάλτη (ανάρπαστο το κραγιονάκι Νο3 της ΜαξΦάκτορ εκείνη την εποχή btw )

[Kariatida]

Το The Price το άκουσα όταν πρωτο-ανακάλυψα τους twisted sister (πριν μερικές μέρες δηλαδή) και το ακούω τουλάχιστον μία φορά τη μέρα. Βέβαια, ο τραγουδιστής τους, δεν περίμενα να το πω ποτέ αυτό, είναι καλύτερος βαμμένος από άβαφτος. Άβαφτος είναι πιο τρομακτικός αν και τα ρούχα τα σπάνε .

Onero, πολύ ωραίο το τραγούδι των Cure αν και τώρα συνειδητοποιώ πως τελικά όντως έπεφτε πολύ βάψιμο. Δεν πρόκειται ποτέ να ξανακοροϊδέψω τους Emo μετά από όλα αυτά.

Σας χαρίζω και μία Joan Jett παρέα με τον Billy Zane , έτσι για το καλό

[KELAINO]

Ωραίο αχταρμά κάνατε (Κιούρ...;) αλλά τω καιρώ εκείνω, τα πράγματα ήταν πολύ αυστηρά. Δεν ανακατεύαμε ποτέ μέταλ με κάτι άλλο. Όποιος άκουγε μέταλ, άκουγε μέταλ. Το μόνο που ί-ι-ι-ισως ψιλοεπιτρεπόταν να δηλώσεις, ήταν ο Μπετόβεν, άντε και Μπαχ στο τσακίρ κέφι.
Αν θέλαμε ν' ακούσουμε κάτι άλλο, το κάναμε στη ζούλα, με τα ακουστικά, κατεβασμένα στόρια, τραβηγμένες κουρτίνες, μαύρα γυαλιά και το γιακά της καμπαρντίνας σηκωμένο.
Καμιά φορά, σε καμιά στιγμή αδυναμίας, μας έπιαναν τα εξομολογητικά μας, οπότε ενεδέχετο να παραδεχόμασταν σε κάποιο πολύ έμπιστο δικό μας πρόσωπο ότι μας άρεσε κάτι που δεν ήταν μέταλ (είχαμε μια τέτοια ψιθυριστή συζήτηση με μια φίλη μου, στις τουαλέτες του σχολείου, όπου συμφωνήσαμε ότι οι Μίντνάιτ Όιλ δεν είναι και εντελώς του πεταματού).
Δεν ξέρω αν είναι έτσι ακόμα.

Αλλά, ακόμα και τα είδη του μέταλ απαγορεύονταν να ανακατευτούν. Δια ροπάλου. Οι θρασάδες ήταν θρασάδες και χλεύαζαν τους επικούς. Οι επικοί χλεύαζαν τους πάντες ως false. Και όλοι χλεύαζαν τους ποζεράδες, που σχεδόν δεν υπήρχαν, γιατί κανείς δεν παραδεχόταν τέτοιο πράγμα. Το "ποζεράς", τω καιρώ εκείνω, ήτανε βρισιά.


Εμείς τα γνήσια μέταλα ακούγαμε τέτοια (στο ρόλο του φάδερ, ο Όρσον Ουέλλες):



Ακόμα και σήμερα να φανταστείτε, είκοσι χρόνια μετά, η τοποθέτηση του παρόντος άσματος σε τόπικ με αυτόν τον τίτλο, με κάνει να αισθάνομαι εξαιρετικά άβολα.

[Kariatida]

Εγώ πάλι κατά καιρούς, ειδικά στην εφηβεία, είχα τρελό θέμα με το ανακάτεμα της μουσικής. Τη μια στιγμή μπορεί να άκουγα πχ Cannibal Corpse και αμέσως μετά Τσαϊκόφσκι.

Αυτό με την ερμηνεία στα ποζέρια, είδα τώρα τελευταία την ερμηνεία του κι έλεγε:

"Εκ του γαλλικού poseur. Ο επιδειξίας, αυτός που μοστράρει κάποια ιδιότητά του (μπράτσα) ή κάποιο απόκτημά του (αυτοκίνητο, mp3-player) για να προκαλέσει το θαυμασμό, τη ζήλια των άλλων. Λέγεται και ποζέρι."

Και για την ποζεριά: "Από το αγγλικό pose (= κάνω επίδειξη):

(1) Η πράξη που γίνεται με επιδεικτική υπερβολή και αποσκοπεί στο να τραβήξει την προσοχή των άλλων. Όταν π.χ. κάποιος σφίγγει το ποντίκι για να κοιτάξει το ρολόι του, έχουμε μια ποζεριά καραμπινάτη...

(2) Ποζεράδικο τραγούδι, δηλαδή τραγούδι poser συγκροτημάτων που έχουν σαν χαρακτηριστικό τη σαχλή μουσική και στίχους (κάτι σαν ελαφρολαϊκό σε 80s μέταλ), το ανδρικό μακιγιάζ και την κατάχρηση της λακ... Παραδείγματα: Cinderella, Jon Bon Jovi, Motley Crue, Ratt, Poison κτλ (βλέπε φωτογραφίες, αλλά και το λήμμα ποζεράς)."


Τελικά είναι ή είναι παρεξηγημένες έννοιες, ή έχω παρεξηγήσει την ερμηνεία.

(Η πηγή για τα παραπάνω είναι: http://www.slang.gr )

Οι Manowar παραδόξως, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, όταν ήμουν πιο μικρή με τρόμαζαν. Κι είναι πολύ παράξενο γιατί άκουγα ένα σωρό πράγματα αλλά με το που έλεγε κάποιος για Manowar γινόμανε καπνός. Ψυχανωμαλία.

[KELAINO]

Αυτό με την ερμηνεία στα ποζέρια, είδα τώρα τελευταία την ερμηνεία του κι έλεγε:

"Εκ του γαλλικού poseur. Ο επιδειξίας, αυτός που μοστράρει κάποια ιδιότητά του (μπράτσα) ή κάποιο απόκτημά του (αυτοκίνητο, mp3-player) για να προκαλέσει το θαυμασμό, τη ζήλια των άλλων. Λέγεται και ποζέρι."

Και για την ποζεριά: "Από το αγγλικό pose (= κάνω επίδειξη):

(1) Η πράξη που γίνεται με επιδεικτική υπερβολή και αποσκοπεί στο να τραβήξει την προσοχή των άλλων. Όταν π.χ. κάποιος σφίγγει το ποντίκι για να κοιτάξει το ρολόι του, έχουμε μια ποζεριά καραμπινάτη...

(2) Ποζεράδικο τραγούδι, δηλαδή τραγούδι poser συγκροτημάτων που έχουν σαν χαρακτηριστικό τη σαχλή μουσική και στίχους (κάτι σαν ελαφρολαϊκό σε 80s μέταλ), το ανδρικό μακιγιάζ και την κατάχρηση της λακ... Παραδείγματα: Cinderella, Jon Bon Jovi, Motley Crue, Ratt, Poison κτλ (βλέπε φωτογραφίες, αλλά και το λήμμα ποζεράς)."


Τελικά είναι ή είναι παρεξηγημένες έννοιες, ή έχω παρεξηγήσει την ερμηνεία.

Ε ναι, αυτό καταλαβαίνω κι εγώ όταν λέμε ποζεράς, εσύ πώς το εννοείς;

[Kariatida]

Ως τον κλασσικό τυπά των 80'ς με το φουντωτό μαλλί και το ντύσιμο του τυπά στο the price

[ArELa]

Tέλεια όσα βάλατε (Καλά αν σε γεννούσε στα καπάκια μόλις γεννήθηκε κι η ίδια Νένα, δε θα'λεγες όχι εσύ )

Φώτη, αν δε μικρύνεις τη φωτό που καραξεχειλώνει το νήμα, θα στη σβήσω, μα την Παναγία. Τι σκατά οθόνες έχετε ωρέ; 50 ιντσών ; Εγώ πηγαινοφέρνω τον κέρσορα δεξιά αριστερά για να διαβάσω αυτο το νήμα

[KELAINO]

Ως τον κλασσικό τυπά των 80'ς με το φουντωτό μαλλί και το ντύσιμο του τυπά στο the price

Όχι όχι, άλλο οι πχ Γιούροπ (ποζεράδες) και άλλο ο πχ Ύνγκβε Μάλμστεν (ουχί ποζεράς), παρ' όλο που μοιάζουν ολόιδια.

[Kariatida]

Ναι αλλά αν μοιάζουν ολόιδια πώς τους ξεχωρίζουμε;

[ION 4ever]

(είχαμε μια τέτοια ψιθυριστή συζήτηση με μια φίλη μου, στις τουαλέτες του σχολείου, όπου συμφωνήσαμε ότι οι Μίντνάιτ Όιλ δεν είναι και εντελώς του πεταματού).

χαίρομαι
και για το συνομωτικό ....
Και για την αποδοχή.

Ποζερια πάντως εγώ γιόκ
Το ξασμένο, το βαμμένο,το κολάν, και δη σε αντρικό...δεν μου καθότανε καλά.
Το metal πάλι εκτός ολίγων εξαιρέσεων δεν συντονιζότανε πολύ με το εντός μου.
Το rock το άντεξα, οσο πρόλαβα το ευχαριστήθηκα.
Κάπου εκεί με τον αχταρμά του rock και του main stream
άρχισα να εντρυφώ στο πιο abient.
Με
Zoolook Zarre
Soil festivities Vaggelis
Claus Shultz (δεν θυμάμαι άλμπουμ)
άρχισα να μπαίνω σε άλλα χωράφια.

[Divine Sinner]

Φώτη, αν δε μικρύνεις τη φωτό που καραξεχειλώνει το νήμα, θα στη σβήσω, μα την Παναγία. Τι σκατά οθόνες έχετε ωρέ; 50 ιντσών ;

Ωχ για μενα χτυπα η καμπάνα.

[KELAINO]

Ναι αλλά αν μοιάζουν ολόιδια πώς τους ξεχωρίζουμε;

Ενστικτοδώς.

Έχουν ένα κατιτίς τα ποζεράδικα, μια χαζοχαρουμενιά να την πεις, ένα ζενεσεκουά τελοσπάντων.

Οι Γουάιτσνέικ πχ δεν είναι (για μένα, άλλοι θα διαφωνήσουν φαντάζομαι). Δεν ξέρω γιατί. Ίσως δεν είναι αρκετά παρδαλό το ντύσιμο, ίσως δε γίνεται να πεις ποζερά άτομο που υπήρξε τραγουδιστής των Ντιπ Περπλ (δε γίνονται αυτά τα πράματα, φωτιά θα πέσει να μας κάψει δηλαδής...), θα σε γελάσω.

Οι Manowar παραδόξως, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, όταν ήμουν πιο μικρή με τρόμαζαν.

Εγώ πάλι δεν ξέρω πώς θα έβγαζα την εφηβεία χωρίς Μάνογουαρ.

[Nightrider]

Ωραίο αχταρμά κάνατε (Κιούρ...;) αλλά τω καιρώ εκείνω, τα πράγματα ήταν πολύ αυστηρά. Δεν ανακατεύαμε ποτέ μέταλ με κάτι άλλο. Όποιος άκουγε μέταλ, άκουγε μέταλ. Το μόνο που ί-ι-ι-ισως ψιλοεπιτρεπόταν να δηλώσεις, ήταν ο Μπετόβεν, άντε και Μπαχ στο τσακίρ κέφι.
Αν θέλαμε ν' ακούσουμε κάτι άλλο, το κάναμε στη ζούλα, με τα ακουστικά, κατεβασμένα στόρια, τραβηγμένες κουρτίνες, μαύρα γυαλιά και το γιακά της καμπαρντίνας σηκωμένο.
Καμιά φορά, σε καμιά στιγμή αδυναμίας, μας έπιαναν τα εξομολογητικά μας, οπότε ενεδέχετο να παραδεχόμασταν σε κάποιο πολύ έμπιστο δικό μας πρόσωπο ότι μας άρεσε κάτι που δεν ήταν μέταλ (είχαμε μια τέτοια ψιθυριστή συζήτηση με μια φίλη μου, στις τουαλέτες του σχολείου, όπου συμφωνήσαμε ότι οι Μίντνάιτ Όιλ δεν είναι και εντελώς του πεταματού).
Δεν ξέρω αν είναι έτσι ακόμα.

Αλλά, ακόμα και τα είδη του μέταλ απαγορεύονταν να ανακατευτούν. Δια ροπάλου. Οι θρασάδες ήταν θρασάδες και χλεύαζαν τους επικούς. Οι επικοί χλεύαζαν τους πάντες ως false. Και όλοι χλεύαζαν τους ποζεράδες, που σχεδόν δεν υπήρχαν, γιατί κανείς δεν παραδεχόταν τέτοιο πράγμα. Το "ποζεράς", τω καιρώ εκείνω, ήτανε βρισιά.


Εμείς τα γνήσια μέταλα ακούγαμε τέτοια (στο ρόλο του φάδερ, ο Όρσον Ουέλλες):



Ακόμα και σήμερα να φανταστείτε, είκοσι χρόνια μετά, η τοποθέτηση του παρόντος άσματος σε τόπικ με αυτόν τον τίτλο, με κάνει να αισθάνομαι εξαιρετικά άβολα.

[Oneiro]

Ωραίο αχταρμά κάνατε (Κιούρ...;) αλλά τω καιρώ εκείνω, τα πράγματα ήταν πολύ αυστηρά.

Προφανώς δεν έγινε φανερή η χιουμοριστική μου διάθεση που σκοπό είχε να δείξει οτι η γκλαμ-ροκ επηρέασε ακόμα και
την νταρκγουέϊβ σκηνή εξαιτίας του MTV που ανέδειξε το στυλ dress for success when your hair is a mess

Σιρουισλυ(;) όμως το όλο θέμα θα μπορούσε να έχει αρχίσει κάπως έτσι:
http://www.youtube.com/watch?v=w0eAMDtuTWg

με pick τους quiet riot που κατάφεραν το ανήκουστο
να φθάσει μέταλ συγκρότημα στο νο 1 του Billboard
http://www.youtube.com/watch?v=vJChh7gh ... r_embedded

και φυσικάαα και υπήρχαν girl bands
με κομμάτι επονομαζόμενο "Iwish you were a beer" (!!)
και ονομασία "cycle sluts from Hell"
http://www.youtube.com/watch?v=tEsdXKXi7Bk

Μπορεί η όλη ιστορία να ξεκίνησε από το σάνυ ελ ει, αλλά οι βρεττανοί απογείωσαν το κιτς
(αν κι αυτοί δεν το ονομάζουν έτσι βεβαίως βεβαίως..)
http://www.youtube.com/watch?v=xjEMIy_brnU

Για τους Metallica, Manowar, Anthrax, Maiden κλπ τι να πει κανείς όποιος ήθελε να τους ακούσει
και δεν διέθεται κασέτα ή πικ απ, έπρεπε να ξενυχτά με 2λιτρο φραπόγαλο στην τηλεόραση μπας
και τους πετύχει -σε απροσδιοριστία πάντα- στο MTV υπερμεταμεσονύκτιες ώρες

[KELAINO]

Έλα ρε Όνειρο, κι εγώ στο χαβαλέ το είπα

Τα μεταμεσονύκτια ήταν στάνταρντ, εμείς στη Θεσσαλονίκη είχαμε δορυφορικά κανάλια από το δήμο και βλέπαμε Headbangers Ball και ένα άλλο στο RTL, με το αυτί κολλημένο στην τιβί διότι ήτο μεσάνυχτα κι η φύσις ροχαλίζει.
Σάικλ Σλατς φρομ Χελλ!! Χα χα, πού πήγες και τις ξέθαψες;

[KELAINO]

Κι ένα βίντεο από κείνα τα μεταμεσονύχτια, με τη ΘΕΑ:

[KELAINO]

Θα με επιτρέψετε ένα ακόμα: Ντουμ μέταλάδες, ψιλοαφανείς, αλλά το Turn Back Trilobite είναι ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ από κείνη τη δεκαετία.
(Αυτοί κι αν ΔΕΝ είναι ποζεράδες. Ούτε καν τη φωτογραφία τους στο οπισθόφυλο του δίσκου δεν είχαν...)

[Divine Sinner]

Aπο μεταλ μου αρεσει η Black, atmospheric, καθως και η επικ.
Aτμοσφαιρικη κατι σαν αυτο

[Oneiro]

Μερικές παρουσίες είναι σαν το παλιό κρασί Kelaino

Η Doro με τους Saxon σε σχετικά πρόσφατη συναυλία



Η Siouxsie από την άλλη με τον ποστ-πανκ/νταρκ ήχο της
ήταν η δική μου αδυναμία (κι ας βγαίνω λίγο εκτός τόπικ)

[ION 4ever]

Η Siouxsie από την άλλη με τον ποστ-πανκ/νταρκ ήχο της
ήταν η δική μου αδυναμία (κι ας βγαίνω λίγο εκτός τόπικ)

YES!!!
Και η δική μου αδυναμία επίσης.
Δεν πειράζει που βγαίνεις...
θα μας συγχωρήσουν τα κορίτσια.
Μια εποχή κυκλοφορούσα
μαλιστα κοπιάροντας, οσο μπορούσα, το ντύσιμο,και τα μαλιά,της.
(Το εγκατέλειψα άραγε ποτέ?)

ΚΕΛΑΙΝΟ Warlock δεν ηξερα..
Super. Γουστάρω.
All we are all we need