Αφιερωμένο σε οσους γεννήθηκαν απο 1950 εως 1980

[Divine Sinner]

Μωρή μπάμπο τώρα σε πρόσεξα..

Μπαμπο λεγαμε την γιαγια μου.

[karipis]

Δε με λές βρε λαμόγιο (εσένα που έγραψες εδώ μέσα το κείμενο λέω)΄ εσύ, πριν το '80 ή πριν τα 80 είσαι;;
Όσο για 'σένα κουφάλα Πελταστόγλου, άκου να δεις τι ποιηματάκια μας μαθαίναν στο δημοτικό επί Παπανούτσου.


Παπανούτσο Παπανούτσο
έλα πιάσε μου το ...χέρι
να σε δώσω ένα λούτσο
μη σε φάει το ...καρτέρι.





(ποιός ήταν ο Παπανούτσος ρε παιδιά )



(Φώτη θα σε βαρέσω)

[ION 4ever]

ελυσα επιτελους και το γριφο με τη σερανο ΙΟΝ...λοιπον ειπε για κρητη και το γραφειν της παραπεμπει στο χρωμα του φεγγαριου και στο σκισμενο ψαθακι
αρα ειναι μαζι μας η αλκΙΟΝη ΠΑΠΑδακη η αγαπημενη μου συγγραφευς
να σαι καλα αλκιονη και αναμενω το νεο σου μυθιστορημα την ανοιξη
ηταν κι εκεινη η κερασια στο συνορο του καπνοχωραφου

Μια ζωή θυμάμαι τον εαυτό μου να φτιάχνει στέκια και καταφύγια για την
ψυχή μου. Κι εκεί που είναι όλα έτοιμα κι έχω αρχίσει να βολεύομαι, εκεί
που είναι τα πάντα τακτοποιημένα και κάθομαι λίγο να ξεκουραστώ και να
κάμω τσιγαράκι, μπαίνει ο διάολος μέσα μου και μου την ανάβει.
-Τι 'ναι τούτα δω τα σκιάχτρα; μου λέει. Δεν είναι για σένα η λούφα,
κορίτσι μου. Πάλι πλαστογραφίες κάνεις;
Και βροντάω τότε ένα ασιχτίρ και τα κάνω όλα κεραμιδαριό.
Ύστερα κάθομαι σταυροπόδι και γλείφω τις πληγές μου σαν το σκυλί.
Δενπειράζει, λέω. Πάμε γι' άλλα.
Όπως και να 'χει το πράμα,
η Ρόζυ γεννήθηκε με το βλέμμα καρφωμένο στο ξημέρωμα.
Όρτζα τα πανιά λοιπόν.
Από το βιβλίο «Σκισμένο ψαθάκι»

Θα μπορούσε να ήταν δικό μου αλλά είμαι μια απλή ΙΟΝ χωρίς αλκυ-η.
Χαίρομαι όμως. Το εκλαμβάνω ως φιλοφρόνηση.
Και αν ποτέ εκδόσω κάτι δικό μου θα σου στείλω αντίγραφο.

[PELTASTIS VARNAVAS]

MOI aussi

κι εγω χαιρομαι [που σεχουμε μαζι μας σερανο ]

το "αγαπημενη" [συγγραφευς] εννοειται πως το κρατας αμα θες...

[doctormarkon]

Αυτη η γενια πρεπει να ευχαριστησει τους γονεις της
και να ζητηση συγνωμη απο τα παιδια της!!!

Δεν τα είπε ο Πάρης.
Κυκλοφορεί στα blogs και συνοδεύεται από ένα ξενέρωτο γλυκανάλατο κειμενάκι απλοικό μέχρι βλάκείας.

Ας πούμε κάτι για την εποχή που πέρασε.

Δεν υπήρχε ίντερνετ δεν υπήρχαν κινητά αλλά υπήρχαν ερασιτεχνικοί - πειρατικοί- όπως τους έλεγαν σταθμοί.
Ήταν η γαγια του διαδικτύου.

Καθόμασταν στον ήλιο χωρίς αντηλιακό και δεν πάθαμε καρκίνο του δέρματος

Όταν κάναμε ποδήλατο και διαπιστώναμε ότι δεν είχε φρένα φρενάραμε με το παπούτσι. Τα αθλητικά ήταν θαυμάσια για τέτοια χρήση.

Και τα αυτοκίνητα ήταν σαράβαλα σαν αυτά που κυκλοφορούν στην Κούβα.
Το πρώτο μου αμάξι ήταν ένα άθλιο citroen VISA, δεν χόρταινα να το κοιτάζω και ας ήταν ήδη δώδεκα χρονών σαράβαλο. Το έβλεπα σαν Πόρσε. Ηταν το δικό μου και το ΠΡΩΤΟ μου. Μέσα δεκαετίας 90. Τέλος εποχής. Μεταίχμιο.

Α ξεχασαν και το σπορ της Εποχής.
Το καμάκι. Υπέροχο σπορ. Και με πολύ πλάκα.

Δεν βρεθήκαμε σφαγμένες σε κανένα χαντάκι. Βρεθήκαμε όμως κρεμασμένες. Παντρεμένες δηλαδή.

Ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Βέβαια τα παιδιά της πόλης δεν μεγάλωσαν σαν παιδιά στους δρόμους αφού και τότε υπήρχαν αυτοκίνητα και λεωφόροι.
Αλλά υπήρχαν κάποια πράγματα χαρακτηριστικά που σφράγισαν μία εποχή. Αυτό που χάρηκα ήταν η έλλειψη της υποχονδρίας και της αποστείρωσης. Καπνίζαμε παντού, πίναμε, ξενυχτούσαμε, φλερτάραμε, σπουδάζαμε χωρίς να νοιαζόμαστε που θα χρησιμεψουν οι σπουδές. Και το κυριώτερο μιλούσαμε πολύ κουβεντιάζαμε αναλύαμε, διαβάζαμε για να έχουμε θέματα να μιλάμε.

Και το κυριώτερο. Ενας δούλευε και ζούσε ολόκληρη οικογένεια με 2-3 παιδιά.
Τα σπούδαζε και έκανε και περιουσία.

Και εμείς τα κορόιδα πήραμε το φεμινισμό στραβά.
Μας έπιασε η φάκα της ΓΑΠομάνας και μας άλλαξε τα φώτα και πήραμε και άλλες στο λαιμό μας.
Σαν κορόιδα πιστέψαμε ότι θα απελευθερωθούμε από τον κακό σύζυγο αν γίνουμε δουλάκια του κάθε αφεντικού.

Τα χρόνια πέρασαν ο σύζυγος ειναι καλός αλλά αν μείνει άνεργος εγώ δεν μπορώ να ζήσω την οικογένεια.
Δουλεύουμε και οι δυό για να σώσουμε ότι αφησαν οι γονείς που δούλευε μόνο ο ΕΝΑΣ.

Όχι δεν καλομάθαμε όπως λένε κάποιοι απλοικοί και ηλίθιοι ΠΑΠΑΡΕΣ σε σχόλια στα blog.
Είπαμε είμαστε μεγάλοι αλλά δεν πάσχουμε από αλτσχαιμερ.

Ας θυμόμαστε κάτι από κείνη την εποχή για να μη μας δουλεύουνε οι δημοσιοκάφροι και οι άλλοι μπουρδολόγοι

[KELAINO]

δε θα αισθανόμουν τόσο ούφο

Σου έχει φύγει αυτή η αίσθηση τώρα...?

Όχι. Αλλά τώρα ξέρω ότι υπάρχουν κι άλλα ούφα.

[totispap]

Δε με λές βρε λαμόγιο (εσένα που έγραψες εδώ μέσα το κείμενο λέω)΄ εσύ, πριν το '80 ή πριν τα 80 είσαι;;

Συγνώμη κύλιε αλλά η μαμά μου δεν με αφήνει να μιλάω με άγνωστα γελοντάκια στο ίντελνετ.....
Μπολεί να με παλασύλουν...

[ILLUVATAR85]

Δοκτορέσα μου, να σε ασπαστώ και ας μην τα έχω δει ποτέ αυτά που είπες.

[paris4u]

doctormarkon και KELAINO η γενια η δικη μας πρεπει να πει ευχαριστω στις προηγουμενες ΓΙΑΤΙ αυτες ηταν που αγωνιστηκανε και χυσανε το αιμα τους για να αποκτησουμε εμεις δικαιωματα,ελευθερια,δημοκρατια,ισοτητα.8ωρο,πενθημερο,συνταξεις,ιατροφαρμακευτικη περιθαλψη,δωρεαν παιδεια κλπ
ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΣΥΓΝΩΜΗ απο τις επομενες,ΓΙΑΤΙ ειμαστε η πιο ΑΧΡΗΣΤΗ γενια,που ολα αυτα που αποκτηθηκαν με αιμα και ιδρωτα,τα δωσαμε ολα πισω,καθουμενοι με τις παντοφλες στο αναπαυτικο μας σαλονακι και παιζοντας play station!!!
Οταν ψηφιζοντουσαν οι συνθηκες Σενγκεν,Μααστριχτ,Αμστερνταμ,Λισαβονας κλπ εμεις πιναμε ουζα στις ψαροταβερνες και τα σπαγαμε στα μπουζουκια.

[KELAINO]

Λες για τους ίδιους που σφάζανε ο ένας τον άλλον σε εμφύλιους, κατέστρεψαν τις πόλεις με την αντιπαροχή, κάνανε την πάπια επί Εθνοσωτηρίου και τέλος έφεραν τον Παπανδρέου τον Β' στην εξουσία; Που κανονίζαν τα πάντα με ρουσφέτια, ονειρευόμενοι μια θέση στο δημόσιο σαν την απόλυτη καταξίωση;
Κάνανε ό,τι καλύτερο μπορούσαν, όπως κάνω πάντα κι εγώ, όπως θα κάνει και η κόρη μου μια μέρα. Γιατί να ζητήσω συγνώμη; γιατί δε φρόντισα να γεννηθώ είκοσι χρόνια νωρίτερα;

[Divine Sinner]

Λες για τους ίδιους που σφάζανε ο ένας τον άλλον σε εμφύλιους, κατέστρεψαν τις πόλεις με την αντιπαροχή, κάνανε την πάπια επί Εθνοσωτηρίου και τέλος έφεραν τον Παπανδρέου τον Β' στην εξουσία; Που κανονίζαν τα πάντα με ρουσφέτια, ονειρευόμενοι μια θέση στο δημόσιο σαν την απόλυτη καταξίωση;
Κάνανε ό,τι καλύτερο μπορούσαν, όπως κάνω πάντα κι εγώ, όπως θα κάνει και η κόρη μου μια μέρα. Γιατί να ζητήσω συγνώμη; γιατί δε φρόντισα να γεννηθώ είκοσι χρόνια νωρίτερα;

Ευχαριστω πολυ την γενια εκεινη που φρόντισε οι γονεις μου να γεννηθουν στην εξορια και να μην τους επιτρέπεται να ρθουν στην Ελλάδα μεχρι το 80κατι.
Ευχαριστώ πολυ εκεινη την γενια που χαρη στις μαλακιες της δεν εχω καμια περιουσια παρ ολο που οι παπουδες μου ειχαν πριν εξοριστουν.

[doctormarkon]

Δεν χρειάζεται να ζητήσει κανείς συγνωμη από τις νεώτερες γενιές ούτε να ευχαριστήσει τις παλαιότερες.

Απλούστατα γιατί δεν κυβερνήσαμε. Δεν είμασταν ποτέ στο επίκεντρο των γεγονότων. Δεν αποφασίζαμε ποτέ.

Αλλοι αποφάσιζαν. Και άλλοι αποφασίζουν αυτοί της υψηλής κοινωνίας. Το αρχοντολόι του κλαφτοφονιά το σοϊ.



Μεγάλωσα με τέτοια τραγούδια και λάτρευα το Νταλάρα.
Αλλά οι καιροί αλλάζουνε και τα τραγούδια στοιχειώνουν
Και κυνηγάνε αυτόν που τα τραγουδούσε.
Γιατί κατά ένα μεταφυσικό τρόπο μοιάζουν να αφορούν και εκείνον που τα τραγουδούσε.
Λες και μίλαγε για το μελλοντικό εαυτό του και για την κυρά του.

Η Κυρά του ήταν στο κλάμπ της ΓΑΠομάνας μία ΑΙΓΑ που έγινε υπουργός.

Εμείς ποτέ δεν αποφασίσαμε για ότι μας αφορά. Εγιναν πολλά για μας χωρίς εμάς.
Ετσι γίνεται σε όλες τις γενιές. Γιατί η γενιά είναι το σημείο τομής της ιστορίας με τη βιογραφία του καθενός.

Οι γενιές δεν μπάινουν σε καλούπια και φόρμες. Απλώς επηρεάζονται από τα γεγονότα που δεν ξέρουν γιατί συμβαίνουν και που θα οδηγήσουν.

Οι γυναίκες της γενιας μου πιαστήκαμε στο δόκανο της ΓΑΠομάνας.
Ότι και να κάναμε είχαμε πιαστεί στη φάκα.
Και οι γυναίκες που ήθελαν να κάνουν οικογένεια μικρές και να αφοσιωθούν στα παιδιά τους όπως η μάνα τους και οι άλλες που κυνήγησαν καριέρες.

Και δεν λέω με τίποτα ότι μία γυναίκα θα πρέπει να είναι ούφο ή να είναι όπως η γιαγιά της.
Κάθε άλλο.
Ήταν καιρός να δοκιμάσουν και οι γυναίκες τις δυνάμεις τους.
Να είναι αυτονομες. Να είναι ανεξάρτητες. Με η χωρίς σύντροφο

Αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ. Αντίθετα η ανεργία έγινε κόμπλεξ και κουσούρι και η νοικοκυρά που μεγαλώνει παιδιά χαρακτηρίστηκε τεμπέλα και άχρηστη. Η μπάλα του τεμπέλη πήρε και τους Δημοσίος υπαλλήλους τους ταξιτζήδες τους βιοτέχνες Όλους τους Ελληνες και μας πήρε ο διάολος και μας σήκωσε.

Για ένα άλλο κατηγορώ τη γενιά μου και την αμέσως παλαιότερη.
Την κούραση, το πισωγύρισμα, το δειλό συμβιβασμό.

Όλοι ήταν πρώην αριστεροί και τώρα συμβιβασμένοι και με το κεφάλι κάτω.
Εχουν πάθει αμνησία και δεν παίρνουν γνώσεις από ένα πλούσιο παρελθόν.
Εχουν πέσει με τα μούτρα στην σκουπιδοδιασκέδαση.

Μιλούν για γενιές λές και πρόκειται για παρτίδες σε γραμμή παραγωγής.
Θεωρούν τον εαυτό τους σαν σαράβαλα που πάνε για απόσυρση στην εταιρεία ΝΕΟΝΑΚΗΣ ΑΕ.
Ακόμα και την εμπειρία τους τη θεωρούν άχρηστη και χωρίς σκοπό.

Ετσι αυτός που έγραψε το άρθρο σε πολλά blogs μιλάει για συγνώμες και ευχαριστίες.

Το θέμα είναι να βλέπεις το παρελθόν με μία κριτική ματιά λίγο παιχνιδιάρικη και να διδάσκεσαι από αυτό.

Δεν θα ξεχάσω τον γιαουρτοπόλεμο και τον αυγοπόλεμο στις γενικές Συνελεύσεις των σχολών.
Τα ασπράδια από τα αυγά, τα κροκάδια, τα γιαούρτια ανακατευόντουσαν με την κόλα για σφισες και έκαναν τη Σόλωνος Πίστα Πατιναζ.
Να δεις πως γλιστρούσαν τα ΜΑΤ σε εκείνο το γλοιώδες μίγμα και έσκαγαν κάτω με τον πισινό.

Τα μαγαζιά έκαναν καλές δουλειές. Ποτέ δεν πέταγαν τα αυγά που έληγαν. Ήταν τα καλύτερα πολεμοφόδια.

Και τώρα τι κάνουμε? Υπάρχουν κότες, υπάρχουν και αυγά που χαλάνε στα μαγαζάκια της γειτονιάς. Υπάρχουν και ακόμα πιό απαίσιες μούρες για να βρούν στόχο τα κλούβια αυγά.

Εμεις τι θα κάνουμε για τη γενιά που έρχεται?

Θα ζητήσουμε αποστειρωμένα κολέγια για να μην αντιδρούν τα παιδιά μας και να μην πετάνε αυγά?

Να γίνουν σπασικλάκια τεχνοκρατόπουλα με μπιμπίκια και κόμπλεξ?

Είναι ακόμα καιρός να αγωνιστούμε για να μην έρθει η αποστειρωμένη εποχή που μας ετοιμάζουν.
Να κρατήσουμε τα όμορφα της εποχής εκείνης και να τα φέρουμε σε αυτήν. Και κυρίως την παιχνιδιάρικη διάθεση που ΄βλέπαμε τότε κάποια πράγματα. Αυτό δεν πρέπει να χαθεί με τίποτα. Χαρακτηριστρικό της Ελλάδας. Και δεν γουστάρουμε να γίνουμε ευρωΠΕΗ