Ο ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ

[PELTASTIS VARNAVAS]

ανοιγεται λοιπον το εν λογω και εργω και διανοια ττοπικ με σκοπο να αποτελεσει αφιερωμα
στην αγαπημενη θεση του τερματοφυλακα, πορταρη, πορτιερο, γκολκηπερ, γκαρντιαν ντε μπυ.
ο υποφαινο[γραφο]μενος εχει παιξει χρονια τη θεση σε πολυ χαμηλο επιπεδο μαθητικων, φοιτητικων, κατασκηνωτικων
κτλ πρωταθληματων....ακομα και τωρα ξεσκονιζει τα γαντια του με την πρωτη ευκαιρια και κανει τον τροχονομο
τον χαπια το χωνι...γαντια?γιατι ομως γαντια?βαζεις γαντια πριν αγγιξεις μια γυναικα?..?

μια θεση μοναχικη αλλά και τοσο ομαδικη και ηγετικη ενιοτε, με ιδιαιτεροτητες...με ξεχωριστη προπονηση επιπονη...με αυξημενη ευθυνη...μια καλη προσπαθεια
σε κανει ηρωα...ενω μια γκελα σου, κρεμαει τον κοπο ολων και χαντακωνει την ισως κατα τα αλλα εξαιρετικη εικονα σου

ακομα και στα σποτακια αθλητικων εκπομπων παντα δειχνει εκπληκτικα γκολ που μπαινουν και κηπερς που τα δεχονται
ΑΔΙΚΙΑ...ονειρο μου ειναι να ημουν στην αθλητικη δημοσιογραφια και να εκανα μια εκπομπη με σποτακια οπου τερματοφυλακαρες θα κανουν φανταστικες αποκρουσεις και δεν θα περναει κουνουπι προς την κουνουπιερα τους...

ηρωες των παιδικων ετων ή και παλιοτεροι...λεβ γιασιν το μαυρο χταποδι, γκορντον μπανκς στην κεφαλια του πελε, ρινατ ντασαεφ, ντινο τζοφ, σαργκανης το φαντομ στη δανια, ζαν μαρι πφαφ, ντουκανταμ πιανοντας τα πεναλτυ ο μουστακιας,
λευτερης πουπακης, ζαφειρης κακαρης, θεολογης παπαδοπουλος, γκρομπελαρ, χιγκιτα, σμαηχελ, σιλαβερ παραγουαη

πασα προσφορα δεκτη παιδες, σας ακουω

τερματοφυλάττειν λοιπον...

[PELTASTIS VARNAVAS]

Με γάντια θα χαϊδέψεις μια γυναίκα;

Του Μιχάλη Μητσού/ mmitsos@dolnet.gr

Χωρίς γάντια: μια απόκρουση του Εϊθαγκίρε σ΄ έναν αγώνα της Ισπανίας με την Πορτογαλία, το 1950

Ο πατέρας του ήταν τερματοφύλακας της Ρεάλ και της Εθνικής Ισπανίας. Αλλά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920 δεν έλαβε μέρος γιατί είχε κάτι δουλειές και στη θέση του έπαιξε κάποιος Ρομπέρτο Θαμόρα.
Για τον Αντώνη Νικοπολίδη, σίγουρα η λανθασμένη έξοδος στον αγώνα με τη Ρωσία ήταν μια από τις χειρότερες στιγμές της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας. Αλλά αυτά συμβαίνουν και στους καλύτερους ποδοσφαιριστές- απλώς στους τερματοφύλακες αποδεικνύονται συχνά μοιραία. Την επομένη είδαμε τον Πετρ Τσεχ, τερματοφύλακα της Εθνικής Τσεχίας και της Τσέλσι, να «κρεμάει» με μια καταστροφική απόκρουση την ομάδα του στον αγώνα με την Τουρκία. Ο Ινιάκι Εϊθαγκίρε πιστεύει πως ξέρει τι φταίει: «Οι τερματοφύλακες στις μέρες μας δεν μπλοκάρουν πια. Και δεν καταλαβαίνω γιατί. Ούτε καταλαβαίνω αυτή την ιστορία με τα γάντια. Θα βάλεις ποτέ γάντια για να χαϊδέψεις μια γυναίκα; Ένας τερματοφύλακας πρέπει να χαρακτηρίζεται από λεπτότητα».
Ο Εϊθαγκίρε είχε από μικρός ένα πάθος: την μπάλα. Άνοιγε τη βιτρίνα όπου φύλαγε τις μπάλες ο πατέρας του, έπαιρνε μία και πήγαινε στην παραλία για να προπονηθεί. Όταν επέστρεφε, την έπλενε σχολαστικά και την ξανάβαζε στη θέση της. «Ο ποδοσφαιριστής που παίζει μέσα πρέπει να φτάνει ή να ξεπερνά την ταχύτητα του αντιπάλου του», λέει στην Ελ Παΐς. «Ο τερματοφύλακας, αντίθετα, πρέπει να φτάνει ή να ξεπερνά την ταχύτητα της μπάλας. Στα όνειρά μου βλέπω ακόμα μπάλες που μου ξεφεύγουν μέσα από τα χέρια, όπως βλέπω και α πίθανες αποκρούσεις». Το παιχνίδι που σημάδεψε την καριέρα του ήταν με την Εθνική Ισπανίας εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950 που έγινε στη Βραζιλία. Σε μια φάση, η μπάλα αναπήδησε μπροστά του, κτύπησε στον ώμο του και μπήκε γκολ. Ο διαιτητής θα έγραφε αργότερα στη FΙFΑ για να καταγγείλει ότι οι μπάλες σ΄ εκείνο το Μουντιάλ ήταν ελαττωματικές- κάτι που, όσο να ΄ναι, ήταν για τον Εϊθαγκίρε μια παρηγοριά.
Από τότε, πάντως, αποφάσισε να μην αφήνει τίποτα στην τύχη. Όταν έπαιζε στην Οσασούνα, από το 1956 ώς το 1960, πήγαινε κάθε φορά που είχε αγώνα στην παραλία, γέμιζε δύο σάκους με άμμο και το απόγευμα τους άδειαζε με ένα φτυάρι στη μικρή περιοχή των δύο τερμάτων. Μισή ώρα πριν αρχίσει ο αγώνας, έβγαινε με ένα ποτιστήρι και μαλάκωνε τα σημεία όπου συνήθιζε να πέφτει. Με αυτό το σύστημα έπαιξε 19 ολόκληρα χρόνια στην Πρώτη Κατηγορία. Και τα είχε με όλους καλά, συμπαίκτες και αντιπάλους. «Ο μόνος που με εξόργιζε ήταν ο Ντι Στέφανο. Σε ένα παιχνίδι έφτασα μέχρι τη μέση του γηπέδου και του ζήτησα να σταματήσει πια να προσβάλλει τους αμυντικούς μου. Ούτε καν γύρισε να με κοιτάξει. Αλλά ο Αλφρέδο ήταν ο καλύτερος παίκτης που έχω δει στη ζωή μου».

http://theopeppasblog.pblogs.gr/2008/06 ... fairo.html

[PELTASTIS VARNAVAS]

Ο Καμί, που είχε παίξει τερματοφύλακας στην ομάδα του Πανεπιστημίου, έγραψε στον «Ξένο»: «Όλα όσα ξέρω για την ηθική και το καθήκον τα οφείλω στο ποδόσφαιρο»! Και ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ πάλι, σπουδαίος τερματοφύλακας κι αυτός, τόνιζε: «Δεν υπερασπιζόμουν τόσο ένα τέρμα όσο ένα μυστικό»!

-Γιάννης Κουβαράς, “DUKADAM”: Πριν τους Τόλντο, Καν, Μπαρτέζ/ εστεμμένος μιας βραδιάς βασιλιάς/ αποκρούοντας δύο πέναλτι στον τελικό/ και άλλα τέσσερα στην παράτασή του./ Τώρα έκπτωτος με σπασμένα χέρια/ Ούτε το σταυρό του δεν μπορεί να κάνει// όπως έκανε πριν από κάθε απόκρουση πέναλτι./ Του τα τσάκισαν οι Τσαουσέσκου οι αντίχριστοι/ καθώς πήγε να εισπράξει το πριμ που του είχαν υποσχεθεί/ μετά την κερβερομαχία στον τελικό της Σεβίλλης/ διώχνοντας 6 φορές/ -ρεκόρ ακατάρριπτο μέχρι σήμερα-/ την μπάλα μπρος στο ανυπεράσπιστο από συντρόφους τέρμα του./ Αλλά πώς θα υπερασπίσει τώρα τον εαυτό του;/ Να μπορείς να παίζεις φυσαρμόνικα/ ακόμα κι αν σου κόψουν τα χέρια, λέει ο ποιητής./ Αλλά ποιος θα παίξει φλάουτο γι αυτόν;/ Προσευχηθείτε και γι αυτόν/ σταυροκοπηθείτε τώρα εσείς/ για χάρη του», ( Γ. Κουβαράς, «Του έρωτα και του έρωτα», εκδ. Γαβριηλίδης).

http://itzikas.wordpress.com/2010/06/19 ... %81%CE%BC/

[PELTASTIS VARNAVAS]

"Ο τερματοφύλακας που μου αρέσει είναι αυτός που παίζει για το αποτέλεσμα και λαμβάνει σοβαρά τη θέση του, αλλά την ίδια στιγμή ψυχαγωγεί τον κόσμο που πληρώνει εισιτήριο", τόνισε, έχοντας ήδη πρωταγωνιστήσει στο περίφημο "χτύπημα του Σκορπιού", αλλά και σε πολλές γκάφες, όπως φαίνεται και από τα σχετικά βίντεο.

http://www.contra.gr/Soccer/Colombia/197116.html




λόκα λόκα λόκα

[PELTASTIS VARNAVAS]

Στον Ολυμπιακό η πρώτη αλλαγή τερματοφύλακα έγινε στις 24-11-1968 στο ματς με τον Εθνικό (4-2, με χατ-τρικ του Σιδέρη) Τερματοφύλακας ηταν ο Τάκης Ξαρχάκος, (στην εγχρωμη φωτογραφια αυτός με το μπλε σορτσάκι) που ειχε έλθει από την Καλαμαριά Στο 80ό λεπτό την θέση του πήρε ο Απόστολος Κόης



--------σαν αυριο λοιπον...αντε ρε γαβροι να μην λετε πως σας αγνοω στα ρετρο αφιερωματα

http://theopeppasblog.pblogs.gr/2009/09 ... tikes.html

και ολιγον απο γιουβεντους... http://ungobboaatene.blogspot.com/2009/ ... us-12.html

buonjorno!!!

[KAL EL]

Έφτασα τα 46 για να αντικρίσω (μέσα από την δική σου ματιά) το ποδόσφαιρο με άλλο τρόπο……ποιητικό ίσως…..
Ιδίως την θέση του τερματοφύλακα
Μέχρι τώρα είχα ταυτίσει το ποδόσφαιρο με βρισιές και σπασίματα.
Από την άλλη οι αθλητικοί σχολιαστές ( στερούμενοι σωστής άρθρωσης και τονισμού των λέξεων, μέχρι του σημείου να βρίσκομαι στα πρόθυρα εγκεφαλικού ακούγοντας τους) παρουσίαζουν το άθλημα με τον ποιό βαρετό τρόπο.

Εκτός του Γ.Διακογιάννη

[Kariatida]

Έφτασα τα 46 για να αντικρίσω (μέσα από την δική σου ματιά) το ποδόσφαιρο με άλλο τρόπο……ποιητικό ίσως…..
Ιδίως την θέση του τερματοφύλακα
Μέχρι τώρα είχα ταυτίσει το ποδόσφαιρο με βρισιές και σπασίματα.

Και πού να σε πάρω σε φιλικό του Ιωνικού Καλ Ελ. Θα ανακαλύψεις την τραγουδιστή εκδοχή του μπινελικώματος . Την μουσική χροιά πίσω από τα πλαστικά μπουκάλια που πέφτουν πάνω στον διαιτητή, και τη χαρά του οπαδού-μπαλαρίνου που βουτάει μέσα στον αγωνιστικό χώρο εκτελώντας τη λίμνη των κύκνων σε εκδοχή μπόντυ μπίλντινγκ. Έπειτα το μέρος δεν χρειάζεται περιγραφή. Είναι σαν να βλέπεις το γαλατικό χωριό εν δράση.

[KAL EL]

Έφτασα τα 46 για να αντικρίσω (μέσα από την δική σου ματιά) το ποδόσφαιρο με άλλο τρόπο……ποιητικό ίσως…..
Ιδίως την θέση του τερματοφύλακα
Μέχρι τώρα είχα ταυτίσει το ποδόσφαιρο με βρισιές και σπασίματα.

Και πού να σε πάρω σε φιλικό του Ιωνικού Καλ Ελ. Θα ανακαλύψεις την τραγουδιστή εκδοχή του μπινελικώματος . Την μουσική χροιά πίσω από τα πλαστικά μπουκάλια που πέφτουν πάνω στον διαιτητή, και τη χαρά του οπαδού-μπαλαρίνου που βουτάει μέσα στον αγωνιστικό χώρο εκτελώντας τη λίμνη των κύκνων σε εκδοχή μπόντυ μπίλντινγκ. Έπειτα το μέρος δεν χρειάζεται περιγραφή. Είναι σαν να βλέπεις το γαλατικό χωριό εν δράση.

[PELTASTIS VARNAVAS]

http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... =33&t=9334

αγαπητη καλ[η] ελ[πιδα] -χμμ κατι σε ακρωτηριο μου κανει-

στο ως ανω λινκ των ΙΚΑ-ιδεοκοινωνικοαθλητικων καμνω μιαν
προσπαθειαν να παρουσιασω μια αλλη οπτικη γωνια του αθλητισμου-ποδοσφαιρου
μακρυα απο χουλιγκανισμο πρεζα βια ντοπα υποκοσμο ...

καπως ετσι βιωματικα προσεγγιζω και τα λινκς περι του τερματοφυλαττειν
μοναχικα μελαγχολικα ηρεμα οπως αρμοζει στη στολη με τον ασσο...

και παλι σε ευχαριστω για τα σχολια σου και εξ αφορμης αυτων συνεχιζω το
ταξιδι αναμεσα στα δυο...καθετα δοκαρια που υπερασπιζομαστε δια βιου...

[PELTASTIS VARNAVAS]

Τα γκωλ-ποστ
Νίκος Εγγονόπουλος

Άκουγε τις καμπάνες που βαρούν
και τ' ορειχάλκου τις δονήσεις
όπου τρυπάν τον καθαρό
–του κυριακάτικου πρωινού–
αγέρα
άραγες οι καμπάνες τι να μηνούν;
θα τις ακολουθήσουν μήπως
ύμνοι τραγούδια χαρές
ή πολυβόλα θ' αντηχήσουνε
απαίσια
να σπείρουνε
τον όλεθρο ολούθε;
ένα σας λέω:
όλοι να τρέξουμε αμέσως
στα γκωλ-ποστ
παιδιά!
στα γκωλ-ποστ!
άγρυπνοι
–ακοίμητοι φρουροί–
πανέτοιμοι
το μάτι εδώ εκεί
να γρηγορούμε
μην αρχινίσουνε να πέφτουνε
τα τέρματα
βροχή
και
ηττηθούμε.

(«Στην κοιλάδα με τους ροδώνες», εκδόσεις Ικαρος, 1978)

http://www.translatum.gr/forum/index.ph ... z16EJqvSPW

[karipis]

Στο επάγγελμα του τερματοφύλακα, Κουμπάρε, υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις όπως αυτές:

http://vimeo.com/16274353
(μας έφαγε η σιγουριά)


http://www.dailymotion.com/video/x3siwe ... keeper_fun
(μας έφαγε ο συνάδελφος...)






(ίσως ο πιό βλάκας στον ευρύτερο κλάδο του ποδοσφαίρου)







Βέβαια, πάντοτε ο κόσμος του αθλήματος θα τιμά ηγέτες όπως:

























(Και πολλούς άλλους τους οποίους εύχομαι κάποιος να συμπληρώσει)





Χαζούς όπως και δαύτον:









Κωλόφαρδους όπως ετούτος:








Και ηγέτες όπως:



Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΧΙΓΚΙΤΑ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ



(μπορεί να ήταν το μεγαλύτερο νούμερο κάτω από τα δοκάρια, όμως κανείς δεν αμφβισβητεί τις τεράστιες ικανότητές του και το γεγονός ότι έκανε το ποδόσφαιρο πραγματικά γιορτή)



Jose Rene Higuita IIIIIIIIIIIiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiihhhhaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa..........


















Y.Γ. Για όλους αυτούς όμως πάντοτε θα υπάρχουν δύο μεγάλοι, δύο τεράστιοι φόβοι




George Best-Arantes do Nascimento (όλοι τον γνωρίζουν ως ΠΕΛΕ)

[KAL EL]

Βρέ τι έχω πάθει ....
Να κάθομαι νυχτιάτικα και να παρακολουθώ τα βίντεος του karipis

Στα top : "MAΣ ΕΦΑΓΕ Η ΣΙΓΟΥΡΙΑ"

Ο Δωρικός SCHMEICHEL PETER

Τον SPIDERMAN τον παραπέμπω στην Kariatis

Τον ΜΠΕΣΤ και τον ΠΕΛΕ τους γνωρίζουν ακόμα και οι παντελώς άσχετοι/ες όπως εγώ .

ΚΑΛΕΕΕΕΕΕ αυτός ο ΡΕΝΕ είναι ειδική κατηγορία από μόνος του.
Ένας τερματοφύλακας που αρνήται να χρησιμοποιήσει τα χέρια του
Τίν τούτος καλέ ;

Μου φαίνεται όμως Τάσο ότι ο Peltastis είχε ως σκοπό μία διαφορετική προσέγγιση του αθλήματος
Όχι ότι χαλάστηκα από τα videos σου

[Kariatida]

Τον SPIDERMAN τον παραπέμπω στην Kariatis

Θα τον βάλω στο ράφι, δίπλα από την Ποκαχόντας και αμέσως πιο μπροστά από τη Μουλάν .

Τέσπα, θέλω να ελπίζω πως δεν σας παρέσυρα όλους στο σκοτεινό μονοπάτι του τρολλαρίσματος και ότι μπορούμε να επανέλθουμε στο τόπικ .

[PELTASTIS VARNAVAS]

ΑΡΡΕΣΚΟΥΝ μου πολλα τα σχολια σας και το θεαματικο βιντεο αφιερωμα του Σπασου

παμε παλι κατω απο τα καρε...

[PELTASTIS VARNAVAS]

http://www.goalkeeping-museum.com/


ετσι κατι λλιον πιο ττεκνικαλ και ρετρο

[PELTASTIS VARNAVAS]

Golo the Gloomy Goalkeeper
by Adrian Mitchell,
from Blue Coffee,Bloodaxe, 1996.

Golo plays for the greatest soccerteam in the Universe.
They are so mighty that their opponents never venture out of theirown penalty area.
They are so all-conquering that Golo never touches the ball during
a match, and very seldom sees it.
Every game seems to last a lifetime to Golo, the Gloomy Goalkeeper.
Golo scratches white paint off the goalposts' surface
to reveal the silver shining underneath.
He kisses the silver of the goalpost.
It does not respond.

Golo counts the small stonesin the penalty area.
There are three hundred and seventy eight, which is not his luckynumber.
Golo pretends to have the hiccups, then says to himself, imitatinghis sister's voice:
Don't breathe, and just die basically.

Golo breaks eight small sticksin half.
Then he has sixteen very small sticks.
He plants geranium seeds along the goal-line.
He paints a picture of a banana and sells it to the referee athalf-time.

Golo finds, among the bootmarksin the dust, the print of one stiletto heel.
He crawls around on all fours doing lion imitations.
He tries to read his future in the palm of his hand, but forgetsto take his glove off.
He writes a great poem about butterflies but tears it up because
he can't think of a rhyme for Wednesday.
He knits a sweater for the camel in the Zoo.

Golo suddenly realises he can'tremember if he is a man or a woman.
He takes a quick look, but still can't decide.
Golo makes up his mind that grass is his favourite colour.
He puts on boots, track-suit, gloves and hat all the same colouras grass.
He paints his face a gentle shade of green.

Golo lies down on the pitch andbecomes invisible.
The grass tickles the back of his neck.
At last Golo is happy.
He has fallen in love with the grass.
And the grass has fallen in love with Golo, the Gloomy Goalkeeper.

http://webspace.dialnet.com/gitep-eng/P ... ology.html

[PELTASTIS VARNAVAS]

We don't score the goals,
but we'll win you the game,
and we don't need the crowd,
to chant our name,
we're the one at the back,
who just gets the job done,
and that, my friends,
is why we're number one.


http://www.footballpoets.org/p.asp?Id=24549

[PELTASTIS VARNAVAS]

να δωκω μιαν πηγη ακομα για τον Καμυ τερματοφυλακα που ξεκινησε επειδη ηταν μια θεση που δεν εφθειρε
γρηγορα τα παπουτσια του....


In 1930, Albert Camus was Saint Peter guarding the gate for the University of Algeria’s soccer team. He had been playing goalkeeper since he was a child, because in that position your shoes don’t wear out as fast. From a poor home, Camus couldn’t afford the luxury of running the fields; every night, his grandmother examined the soles of his shoes and gave him a beating if he found them worn.

During his years in the net, Camus learned many things: “I learned that the ball never comes when you expect it to. That helped me a lot in life, especially in large cities where people don’t tend to be what they claim.”

He also learned to win without feeling like God and to lose without feeling like rubbish, skills not easily acquired, and he learned to unravel several mysteries of the human soul, whose labyrinths he explored late on in a dangerous journey on the page.

From Eduardo Galeano, "Soccer in Sun and Shadow"

http://www.footballpoets.org/p.asp?Id=10655

[PELTASTIS VARNAVAS]

Βασίλης Σκουντής: «Και οι τερματοφύλακες έχουν ψυχή (σκόρερ)»


Δημοσιεύθηκε...
την: Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010, 18:08
από: Sportrikala

Ο γνωστός δημοσιογράφος με αφορμή το γκολ του Πουρή γράφει ένα φοβερό κείμενο για τους τερματοφύλακες σκόρερ στο gazzetta.gr


Εκτύπωση άρθρου Πρόταση σε φίλο/λη
Πρόταση του άρθρου σε φίλο/λη
Στην παρακάτω φόρμα μπορείτε να προτείνετε το άρθρο σε κάποιον/οιαν φίλο/λη σας.




Πλήρες άρθρο:

Όντας (ο θεός να τον κάνει) τερματοφύλακας στις ομάδες της γειτονιάς, του χωριού και του σχολείου, ο Βασίλης Σκουντής μαγεύτηκε από το γκολ του… συναδέλφου του Χρήστου Πουρή στα Τρίκαλα, κατακεραυνώνει τον Εδουάρδο Γκαλεάνο και τεκμηριώνει γιατί και οι τερματοφύλακες έχουν ψυχή. Την ψυχή του σκόρερ!

Στο έξοχο βιβλίο του «Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου» (το οποίο παρεμπιπτόντως σας συνιστώ ανεπιφύλακτα για να λατρέψετε την μπάλα) ο Εδουάρδο Γκαλεάνο δεν είναι πολύ… τρυφερός με τους τερματοφύλακες και μάλιστα (στην τρίτη παράγραφο της αναφοράς του στους «μάρτυρες των γηπέδων») σημειώνει το εξής:

«Ο τερματοφύλακας δεν σκοράρει. Είναι εκεί για να εμποδίσει τους άλλους να το κάνουν. Το γκολ είναι η γιορτή του ποδοσφαίρου. Ο σκόρερ προκαλεί χαρά και ο τερματοφύλακας, ο καρμίρης, του τη χαλάει»!


-----------------------http://www.sportrikala.gr/article/13621/


θυμαμαι το παλιο κατασκηνωτικο τραγουδακι μας:
εχουμε αμυνα κομπλε
που δεν περναει ουτε ο πελε
εχουμε τερμα παικταρα
που δεν περναει ουτε μπαλια
εχουμε επιθεση κανονι
που δεκα δεκα τους τα χωνει
εχουμε κεντρο μηχανακι.....

[PELTASTIS VARNAVAS]

1980 (15/10): Το παρατσούκλι «φάντομ», το οφείλει στους Δανούς δημοσιογράφους που έμειναν έκπληκτοι από τις επεμβάσεις στο ματς Δανίας-Ελλάδας, που έληξε με νίκη 1-0 μέσα στην Κοπεγχάγη με τέρμα του Κούη. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο πως δεν ήταν βασικός, αλλά ο Αλ. Παναγούλιας του εμπιστεύτηκε το νούμερο 1 μετά τον τραυματισμό του Λευτέρη Πουπάκη!! Με το εθνόσημο στο στήθος είχε συνολικά 58 συμμετοχές, ενώ μεγάλη του πίκρα ήταν πως δεν έπαιξε σε μεγάλη διοργάνωση (τελική φάση) με την Εθνική................


http://www.evrytanika.com/news/print.php?id=836

......................................................----------------------

ΝΑ Μην ξεχναμε και αυτο το ττοπικ που το συμπαθει και η καλη μας ΚΑΛΕΛ κατοι μη ποδοσφαιροφιλος

θυμαμαι το φαντομ απο τα ερλυ εητης...ολοι προσπαθουσαμε να τον εχουμε διπλο και τριπλο στα χαρτακια της φιγκουρινο
πανηνη ως μαθηται...για να τον κολαμε στα τετραδια και στα βιβλια και να προσπαθουμε να μιμηθουμε τις εκτιναξεις του στα τσιμεντο- χωματα του πεδιου του αρεως...στου οικονομιδη, στο αγαλμα της Αθηνάς...και ας αγωνιζοτανε ακομα στην αντιπαλη ομαδα με τα ερυθρολευκα ...και εμεις ειμασταν ΠΑΟ-ιθαγενεις σε τριφυλλο γειτονιες ..., μετα ηρθε σε εμας και ολοι γραψαμε στις φανελες μας ΣΑΡΓΚΑΝΗΣ και εγινε πλεον μοδα το να καθεσαι κατω απο τα δοκαρια, η θεση αποποινικοποιηθηκε και σκοραρες και με πεναλτυ αμα ησουν μαγκας...μετα προλαβε να γραψει και ιστορια με τους βυρωνες στα μνημειωδη ματς με του αγγλους...
οταν σκιζοτανε ο αγκωνας του πουλοβερ και το γονατο απο τη [νοου νεημ]φορμα μας εραβαν οι μαμαδες εκεινα τα στρογγυλα πετσινα και ησουν ετοιμος για νεα ρεφλεξ στο σουτ του χαλκιδη στο γαμα...στα τρια κορνερ πεναλτυ

...ξεκιναμε λοιπον...σκαει η μπαλα...ενα δυο τρεις......

τα λεμε...

[PELTASTIS VARNAVAS]

Λευτέρης Πουπάκης
Ο Λευτέρης Πουπάκης είναι πρώην ποδοσφαιριστής γεννημένος στις 28 Δεκεμβρίου 1945. Αγωνιζόταν στη θέση του τερματοφύλακα.
Ξεκίνησε από την ομάδα του Αιγάλεω Α.Ο. και το καλοκαίρι του 1973 μετεγγράφηκε μαζί με τον Μπάμπη Σταυρόπουλο (επίσης ποδοσφαιριστή της Αθηναϊκής ομάδας) στον Ολυμπιακό.
Στο σύλλογο του Πειραιά αποτέλεσε "δίδυμο" τερματοφυλάκων μαζί με τον Παναγιώτη Κελεσίδη, έως το 1978 οπότε υπέγραψε στον ΟΦΗ.
Το 1981 τον απέκτησε ο Παναθηναϊκός όμως μετά από ένα χρόνο το 1982 επέστρεψε στην ομάδα του Ολυμπιακού για τη σεζόν 1982-1983, ως αναπληρωματικός του Νίκου Σαργκάνη.
Την περίοδο 1984-85 αγωνίσθηκε στον Απόλλωνα Αθηνών, όπου και έκλεισε την πολυετή του καριέρα σε ηλικία 40 ετών!
Από τις 7 Απριλίου 1971 ο Λευτέρης Πουπάκης υπήρξε διεθνής 6 φορές με την Εθνική ομάδα και ήταν μέλος της ομάδας στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία την περίοδο όπου αγωνιζόταν στον ΟΦΗ.

http://lefobserver.blogspot.com/2008/12 ... st_05.html

------------

[PELTASTIS VARNAVAS]

Η μόδα φαίνεται να επηρεάζει και το ποδόσφαιρο, με τους παίκτες να μετατρέπονται σε …χασογκόληδες στη θέα μιας κόκκινης φανέλας (και δεν εννοώ την εμφάνιση του Ολυμπιακού)!

Μια περίεργη έρευνα πρόκειται να παρουσιαστεί στην ετήσια συνδιάσκεψη της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Chichester, σύμφωνα με την οποία, το χρώμα της εμφάνισης ενός τερματοφύλακα, ειδικά αν είναι κόκκινο, μπορεί να επηρεάσει τον παίκτη που χτυπάει το πέναλτι. Οι ποδοσφαιριστές έχουν λιγότερες πιθανότητες επιτυχίας απέναντι σε έναν «ερυθρόδερμο» τερματοφύλακα.

Οι ερευνητές, υπό τα άγρυπνα βλέμματα του δρ. Iain Greenlees και του Michael Eynon, έκαναν έναν αριθμό πειραμάτων, βάζοντας δεκάδες παίκτες να χτυπήσουν πέναλτι απέναντι σε τερματοφύλακες που φορούσαν διαφόρων χρωμάτων φανέλες.

Πριν την εκτέλεση των πέναλτι, οι παίκτες δε φαίνονταν επηρεασμένοι από το χρώμα της εμφάνισης του goalkeeper, όσον αφορά την αυτοπεποίθηση που είχαν σχετικά με τα γκολ που θα πετύχαιναν. Στην πράξη, αποδείχτηκε ότι τα επιτυχημένα πέναλτι ήταν πολύ λιγότερα απέναντι σε τερματοφύλακες ντυμένους στα κόκκινα.

Αναλυτικά, το μικρότερο ποσοστό επιτυχίας ήταν απέναντι σε «κόκκινο» τερματοφύλακα (54%) και το μεγαλύτερο απέναντι σε «πράσινο» τερματοφύλακα (75%), ενώ κάπου στο μέσω ήταν τα ποσοστά επιτυχίας απέναντι σε ένα «κίτρινο» τερματοφύλακα (69%) και σε ένα «μπλε» (72%).
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το χρώμα δρα υποσυνείδητα στον παίκτη που χτυπάει το πέναλτι και το κόκκινο είναι το χρώμα που τον φοβίζει περισσότερο και τον μπερδεύει κατά τη στιγμή εκτέλεσης του σουτ.

Ο δρ. Iain Greenlees ανέφερε ότι το κόκκινο χρώμα δίνει σε ένα μεμονωμένο αθλητή ή σε μια ομάδα ένα μικρό αλλά υπαρκτό πλεονέκτημα σε έναν αγώνα. Κάτι ανάλογο έχει επιβεβαιωθεί και σε αθλήματα των Ολυμπιακών Αγώνων, όπως είναι η πυγμαχία και το tae kwon do.





Διαβάστε περισσότερα: Χάνονται τα πέναλτι όταν ο τερματοφύλακας φοράει κόκκινη εμφάνιση http://www.menslounge.gr/sports/epikair ... z1FVyDsBQx


http://news.bbc.co.uk/local/sussex/hi/p ... 630771.stm

http://www.goalkeepersaredifferent.com/ ... tframe.htm
-------------------------------
ΑΡΑγε η θεωρια να ισχυει και με τα ρουχα της δουλειας??δηλαδη αμα φοραω καθε μερα στο 8-4 στη βαρδια
μπλουζα μαντσεστερ, λιβερπουλ, νεα σαλαμινα Κυπρου, δεν θα με πλησιαζει κανεις να μου πρηζει τα συκωτια?
χμμμμ ενδιαφερον

[PELTASTIS VARNAVAS]

ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ

στέκεσαι ιπτάμενος
εμπρός, γύρω κι εντός μας

κάπου ανάμεσα γη και αιθέρα

στες παλάμες σου χαραγμένα
δύσκολα και ματωμένα
πολλά "ωσανά"
μα στο πέπλο πίσω σου με μελάνι
μοναδικό το αβίαστο "σταύρωσον"

το ίδιο ακλόνητος
στο λιοπύρι, σε παγετό και βροχοθύελλα
με λευκή ή κόκκινη σφαίρα
την κρίσιμη ώρα της γένεσης και του θανάτου
θα σαι πάλι μόνος

-πορτάρη πορταϊτη-

μονήρης ισόβια μελαγχολία
με το 90λεπτο ηλιοβασίλεμα καδραρισμένο στα αραχνιασμένα καρέ σου

-goalkeeper-

υπέρ βωμών και εστιών
στο κέντρο της εστίας σου

ultimum remedium

-gardien de but-

κόντρα στον κοινό πόθο όλων ορθώνεσαι
άλλοτε ΤΑΟϊκό σινικό τείχος
και άλλοτε πάλι αδάμαστος δράκοντας σαραντάπυχος του αρκτικου
δύστροπος αίλουρος του Αμαζονίου
σαμάνος
υποσαχάριος μάγιστρος
μερικες φορες φινετσατος χορευτής της στέππας
σιγοψυθιρίζεις Ηρακλείτιες προσευχές μιας κρυφά αρμονικής ροϊκής μεταβλητότητας

-portiero-

αχνά κι αγνόλευκα
κάθετα και οριζόντια σύνορα
χαράζουν το δωρικόν σου άβατον
Κέρβερε της Πύλης της ζωής μας

-θεματοφύλακα-

Τέλος, τέρμα συνάμα και σκοπός
στόχος
αρχή μαζί και τελειωμός...

-τερματοφύλακα-


πελταστης Βαρναβας
----------------------------
Πελταστής Βαρνάβας αφιερώνει το ανωτέρω βιωματικόν πόνημα του,
ειδικά στες δικτυακές μας αναγνωστριες με την ελπιδα-ευχη
να δουν μεσα απο μια αλλη εναλλακτικη χαραμαδα καποιες οπτικες γωνιες
του ποδοσφαιρου και του αθλητισμου ετη φωτος μακρυα απο τις οπαδικες πολυεθνικες
και τα ψυχωναρκωτικα των ΜΜΕ που πληγωνουν το δεντρο του ευ αγωνιζεσθαι
και του αρχαιου πνευματος ημων του αθανάτου...

[PELTASTIS VARNAVAS]

Το εκατοστό γκολ της καριέρας του πέτυχε ο Ροζάριο Σένιο και είναι ο πρώτος τερματοφύλακας που φτάνει τριψήφιο αριθμό τερμάτων στην καριέρα του. Ο 38χρονος γκολκίπερ της Σάο Πάουλο σκόραρε με απευθείας εκτέλεση φάουλ στο 54ο λεπτό της αναμέτρησης της ομάδας του με την Κορίνθιανς για το τοπικό πρωτάθλημα (νίκη 2-1).

Ο πρώην διεθνής γκολκίπερ έχει πετύχει 56 γκολ με εκτελέσεις φάουλ και τα υπόλοιπα με πέναλτι. Η FIFA τού αναγνωρίζει μόνο 98 γκολ, ωστόσο ο ίδιος συνυπολογίζει και τα δύο τέρματα που είχε σημειώσει σε ανεπίσημα φιλικά, ένα κόντρα σε μία μικτή ομάδα της Σάντος και της Φλαμένγκο το 1998 και ένα απέναντι στη ρωσική Ουραλάν Ελίστα σε τουρνουά το 2000.

sport fm 24

real.gr

----------αντε να τα χιλιασεις μπρε πορταρη , θα ειχε ενδιαφερον για τα 100 γκολ που βαζει ποσα τρωει...?
θα ητο σαν δεικτης παραγωγικοτητος τι επιτυγχανω σε σχεση με το τι αναλωνω....αχ ρε μπαρνυ σε εφαγε και εσενα
η αστικη καπιταλιστικη πολυεθνικη δομη σκεψης

[PELTASTIS VARNAVAS]

H "Mαύρη Αράχνη" -παρατσούκλι που προέκυψε από τον συνδυασμό της απίστευτης ευλυγισίας που διέθετε και της επιμονής του να αγωνίζεται πάντοτε ντυμένος στα μαύρα- υπήρξε ό,τι καλύτερο ανέδειξε το ποδόσφαιρο στην θέση του τερματοφύλακα.

Τέλεια γυμνασμένος ως αθλητής, διέθετε ρεφλέξ που θύμιζαν αιλουροειδές αλλά και τέτοια οξυδέρκεια που του επέτρεψε να δημιουργήσει νέα στάνταρντ για τη θέση: ήταν ο πρώτος αληθινός κυρίαρχος της μεγάλης περιοχής και εκείνος που δίδαξε τους τερματοφύλακες ότι οφείλουν να χρησιμοποιήσουν και τα πόδια τους για να έρχονται σε επαφή με την μπάλα χωρίς να έχουν το φόβο του λάθους.



Ο Γιασίν ήταν ο πρώτος (και ως σήμερα ο μοναδικός) αψεγάδιαστος τερματοφύλακας στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και οι κατά καιρούς συγκρίσεις με τους Μπανκς και Μάγερ οφείλονται περισσότερο στο ότι εκείνος δεν κατάφερε να φθάσει στην κορυφή ενός Μουντιάλ.

Υπάρχουν λίγοι παίκτες που η λάμψη και η ευφυία τους έχουν επιφέρει επανάσταση στο ποδόσφαιρο. O Λεβ Γιασίν ήταν ένας από αυτούς. Πριν την εποχή του οι τερματοφύλακες έμεναν στην διάρκεια ενός αγώνα στην εστία τους χωρίς την προνοητικότητα να βγουν έξω από αυτήν και να αποτελέσουν μέρος της αμυντικής γραμμής της ομάδας.


Δεν συμβιβάζονταν με το απλό, όπως την απόκρουση ενός σουτ. Φώναζε συνεχώς στους συμπαίκτες του, έβγαινε μακριά από την εστία για να ανακόψει τις μπαλιές και εφορμούσε στους αντιπάλους επιθετικούς κάνοντας τον κυρίαρχο της μεγάλης περιοχής, την οποία κάλυπτε με απόλυτη ψυχραιμία.

Συνήθιζε να λέει: "Δεν είναι τερματοφύλακας, αυτός που δέχεται γκολ και δεν εκνευρίζεται. Όταν είσαι ήρεμος σε μια τέτοια στιγμή έχεις τελειώσει"...........................................

http://sport.gr.msn.com/football/articl ... =156583143