Του Ιδιου
Η ελληνικη τεχνη ειναι το γενημα του αδυσωπητου αλλα και του εξαισιου κοπου να μετουσιωθει
το βαρος του κοσμου σε ελαφραδα ζωης. Η θλιψη που γενησε στον Ελληνα η γνωριμια του με το κακο του κοσμου
με το malum physicum καθως το λεν παραχωρισε τη θεση της σε μια πικρη αποδοχη, σε μια συναινεση αναγκης
με τις σκληρες δομες της φυσης. Και το πραγμα εγινε με ενα τροπο ωστε την εγγενη συμφορα του ανθρωπου
να μην τη νοθεψει η δειλια και ο δολος.
Να μην κουκουλωθει το κακο δηλα δη με την αυταπατη και το ψεμα.
Πολυ περισοτερο απο αυτη την αισχρη παραποιηση να μην προκυψει στο τελος παρηγορια και συμφερον.
Γιατι οταν η συμφορα συμφερει να τη λογαριαζεις για πορνη, λεει ο Ελυτης (τι μας θυμιζει αραγε αυτο? θυσιες αλλων για την παρτη μας?)
Το παραδειγμα που φερνω για να δειξω οτι οι Ελληενς δεν νοθεψανε τη γνωση τους για τη σκληροτητα και την απανθρωπια της φυσης ειναι οτι μπορστα στον τρομο του θανατου αρνηθηκαν να παρηγορηθουν με την ψευτια για μια ζωη μετα θανατο.
Θανατος για τους Ελληνες δεν εσημαινε το σταθμο που αλλαζω τραινο.Απο Γευγελη δηλα δη τραβαω για Λουμπιανα και παει λεγοντας.
Θανατος για τους Ελληνες εσημαινε ανυπαρξια ατελευτητη και σκοταδι για παντα.Αυτη την οδηγια τους εδωκε η γλωσσα και η σοφια της φυσης.
Ολα τα αλλα ειναι γενηματα του φοβου μπροστα στο θανατο και δουλεια της φαντασιας.
Ειναι το τι δεν αντεχουμε, το τι δεν θα θελαμε, ειναι πλυση εγκεφαλου απο την παραδοση και την συνηθεια και δολος αβυσαλεος,
Ξερεις ποση αποσταση υπαρχει αναμεσα σε εκεινον που τιμα τη φυγικη γνωση πως οταν πεθανει θα χαθει οπως χανεται το φυλο του δεντρου και αναμεσα σε εκεινον που τον εμαθαν να πιστευει πως οταν πεθανει θα μεταναστευσει σε καποια υπερουρανια αμερικη?
Υπαρχει τοση αποσταση οση αποσταση υπαρχει αναμεσα στο χαλικι και στο διαμαντι των Ρομανοφ.
Υπαρχει τοση διαφορα ουσιας και ποιοτητας οση διαφορα υπαρχει αναμεσα σε ενα καννιβαλο μαγο της φυλης των Παπουας και στον Ντιρακ που ανακαλυψε την αντιυλη.
Στο προβλημα του θανατου που για τον ανθρωπο ειναι το προβλημα των προβληματων και για τη φιλοσοφια ο μονος δρομος που οδηγει στη γνησια ερευνα και στην αληθηνη γνωση για τη φυση και τη μοιρα του ανθρωπου (οπως ισχυριζεται ο Πλατων) , οι Ελληνες δεν καταδεχτικαν να κοροιδεψουν τον εαυτο τους.
Αρνηθηκανε να αυτοεξευτελιστουν
Ο καημος του θανατου γενησε στους Ελληνες την τεχνη τους
εκει που στους αλλους λαους γενησε τις θρησκειες.
Λεει ο λαος μας
""Τον πλουτον πολλοι εμισησαν, Την δοξαν ομως ουδεις!""
Φερε στο μυαλο σου τον Κροισο η τον Κρασσο η τον Ωναση τον Αρταξερξη η ενα μαχαραγια
και εχεις την εικονα του πλουσιου.
Τι ειναι ομως η δοξα? Η δοξα ειναι οταν πεθανεις να μεινει η μνημη σου σε αυτους που θα ζουνε καλοφημη και ζητωτη.
Σολωμος για παραδειγμα Μαρκος Μποτσαρης, ΒΕνιζελος, Δελμουζος
Η δοξα ειναι η μονη ιδεα ζωης μετα θανατο. Ειναι η μονη εικονα της αθανασιας του ανθρωπου. Ειναι η μετα το θανατο ενδοκομικη και οχι υπερκοσμια η υπερβατικη παρουσια του ανθρωπου μεσα στους αλους ανθρωπους.
τι σημαινει οτι καποιος κατεκτησε τη δοξα?
Σημαινει οτι οταν πεθανει δεν θα επιστρεψει στο μεγαλο Τιποτε.Οτι δεν θα τοναφανησουν οι αιωνες των αιωνων μεσα στην αχανη ληθη του συμπαντος. Οτι ενικησε το θανατο σα λησμονια.Οσο βεβαια ειναθ ορισμενο στον ανθρωπο να νικα το θανατο.
"Οσον ενδεχεται αθανατιζειν¨" που λεει ο Αριστοτελης.
Αυτοι που δεν αποχτησαν τη δοξα ποιοι ειναι? στρατηγοι ηγεμονες αξιωματουχοι δικαιοι πενιτες αφελεις και τοσοι αλλοι
Ολλοι τους βουλιαξανε για παντα στο τελιο σκοταδι
Τι εχουμε να αποκριθουμε αν μας ρωτισουν πως τον ελεγαν τον παππου του παπππου του παππου μας?
Ποιοι ησαν οι ενενηντα παππουδες μας απο τον Ομηρο μεχρι σημερα?
Μιλω για εκεινη την ατελευτητη σειρα των ανθρωπων που εζησαν καποτε και που τους ειδε ο Δαντης να τους εχει ξεκανει ο θανατος και δε μπορουσε να πιστεψει στα ματια του
Απεναντι σε τουτα τα εγκατα της λησμοσυνης και της ανυπαρξιας που σερνει ο θανατος και που στη νοουσα συνηειση μας γινουνται φοβος και τρομος ενστικτη αντιδρασηστη ληθη , ενα επιμονο "δε θελω να χαθω" του αδυναμου και του ασημαντου και του καταδικου ανθρωπου οι θρησκειες πλασανε το παραμυθι της ομαδικης δοξας.
"μη φοβασαι γιατι σαν θα πεθανεις δεν θα λησμονηθεις.γιατι θα ζεις ατελευτητα σε καποιον αλλο κομο ζωη χαρισαμενη και μακαριστη."
Εσυ ενα μονο να κανεις, να πιστευεις και να προσκυνας το θεο που σου κουβαλησαν στην πολη σου πραματευταδες και ιεραποστολοι και οι αλλοι πραματευταδες της ψυχαγορας.
Αυτη η βασιλικη δωρεα μιας ζωης μετα θανατον ειναι η αλλη οψη της δοξας που προσφερει το ιερατειο στις μαζες.
ειναι η δοξα η μαζικη η αποσωπη η ανωνυμη.Το πληθωριστικο χρημα της ψυχης πες που εστω και τετοιο δεν το μισει κανεις.και που αν ειναι να την αποχτησει ο ψοφοδεης κοσμακης πουλαει αδισταχτα ολα του τα υπαρχοντα στην αγυρτεια και την απατη.
ΣΥμπερασμα
Ειναι αλλο πραγμα να σε πυρπολει ο καημος του θανατου και να τον κανεις ανθρωπινη παρηφανεια , επιστημη ανακαλυψη
, υψηλη πολιτικη πραξη , ιαμβους του Κατουλου και εργο τεχνης αθανατο. Καθως βλεπεις με ανοιχτα ματια την εφημερη υπαρξη σου σημερα και την ατελευτητη ανυπαρξια σου αυριο
Και ειναι αλλο πραγμα να σε εξευτελιζει ο φοβος του θανατου.
Και καθως κλεινεις τα ματια μπορστα στη φυση και την πραγματικοτητα να αφηνεσαι χωρις φιλοτιμο και χωρις ντροπη να ξεδιπλωνεις το ασπονδυλο σωμα σου να σερνεται για να φθασει.Να φαει τα σκυβαλα της ψευτικης παραμυθιας.Σαν το το σκουλικι.