ΨΗΦΙΣΤΕ: Πολυτονικό ή μονοτονικό τελικά;

[athens]

arela συμφωνω με την προταση, καπου που να κανει μπαμ..

ειμαι υπερ του μονοτονικου αλλα οχι και την καταργηση των αρχαιων ελληνικων στα σχολεια γιατι πρεπει να υπαρχει ως γνωση, δεν φανταζομαι να το κανουν, αλλα ολα ειναι πιθανα..

εδω μαθαινουν αν θελουν οι ξενοι στα πανεπιστημια...

[Novus]

Φώτη, λάθος ψήφισες κατά τη γνώμη μου. Ποιο θεωρείς σωστότερο, ρωτάει ουσιαστικά η ψηφοφορία, όχι ποιο θες να χρησιμοποιείς. Και η παντελής κατάργησή του σημαίνει πλήρη ανυπαρξία του στα σχολεία.... Μετά σειρά θα έχουν και τα αρχαία ελληνικά...

Μια χαρά ψήφισε ο άνθρωπος.
Πάντως το θέμα δεν είναι πιο θεωρείς σωστότερο (κατά την γνώμη μου). Αν ήταν έτσι τότε όλοι θα ψήφιζαν με ανύπαρκτα κριτήρια!!! Το ζήτημσ είναι τι πιστεύει ο καθένας και πως νιώθει. Η γλώσσα είναι πάνσοφη μου πέταξε κάποιος σήμερα. Και πιστέυω πως έχει δίκιο. Πάντα βρίσκει τον τρόπο της. Κι έτσι μας κανονίζει κι εμάς με τα μέτρα και τα σταθμά της.

Εγώ το ξαναλέω: είτε βγει το ένα είτε το άλλο θα το στηρίξω με όλη μου την καρδιά γιατί ακριβώς έτσι έχω μάθει. Ούτε κολλημένος είμαι σαν κάποιους κάποιους που άμα έβγαινε το μονοτονικό θα τρελαίνονταν και θα ωρίονταν σαν τις ερινύες, ούτε σαν κάτι ηλίθιους ακάθεκτους μονοτονικούς που σνομπάρουν τους "συντηρητικούς" πολυτονικούς.

Έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε στην γλώσσα. Ότι δηλ. καθείς έχει την γνώμη του άσχετα με το τι είναι σωστό και τι λάθος και όλοι μαζί αποφασίζουν για αυτή (βασικά η γλώσσα τους υποκινεί με τον τρόπο της αλλά τέλλοσπαντων... > βαριέμαι να το αναλύω ).

Και πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε πως το σωστό δεν ενυπάρχει έμφυτο στη γλώσσα. Είναι κοινωνικό φαινόμενο. Μην επιβάλλουμε κάτι το οποίο ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ...

Γιατί ανοίγεις θέματα απ' το πουθενά βρε Βίκυ μου; Ποια αρχαία; Έλεος! Μα πως θα μιλάμε γι αρχαία ελληνικά αν δεν δηλώνουμε τους κανόνες τονισμούς μέσω του πολυτονικού; Μην τρελαθούμε κιόλας.. Το άκουσες από κάπου; Αν ναι τότε πάσο. Αν όμως δεν το άκουσες από κάπου, τότε ας μην γενικεύουμε πράγματα που δεν πρόκειται ουδέποτε (και το ξαναλεώ > ΟΥΔΕΠΟΤΕ) να συμβούν... Άλλο το πολυτονικό στη ΝΕ κι άλλο το πολυτονικό στην ΑΕ (δεν μπορεί ο νεοέλληνας μαθητής να μάθει ΑΕ χωρίς πολυτονικό ενώ η ΝΕ μπορεί να υπάρχει ρε αδερφέ και χωρίς το πολυτονικό).

Βίκυυυυυυυυυ! Ανέβασε το στα σημαντικά. Θέλω να βλέπω ψήφους!!!

[ArELa]

και πολλοι μορφωμενοι χωρις καμμια ηθικη αξια, ή ανθρωποι που τις εστερνιζονται στον κοσμο χωρις να τις υιοθετουν στην ζωη τους..

για τοτε που μιλας θα συμφωνησω αλλα τα πραγματα προχωρησαν, προς το χειροτερο οκ, αλλα ο σκοπος νομιζω δεν ειναι η μιμηση γιατι ετσι δεν προχωρας, αλλα η γνωση, κατανοηση και παραδειγματισμος του παρελθοντος για να προχωρησουμε στο μελλον διασφαλιζοντας ομως την εθνικη ταυτοτητα.

(Επειδή υποστηρίζεις σωστά αυτό που πρεσβεύεις, άσχετα αν διαφωνώ)

[totispap]

Θελω να πληροφορησω τους συνφορουμιτες οτι
οποιος ψηφισει μονοτονικο παιρνει σαν δωρο,

1)1 κιλο καπνιστα σκουμπρια

2)2 εισητηρια για το σινεμα + αναψυκτικο+ποπ κορν

3)ενα βιβλιο του Χρονη Μισιου(τσεπης)

4)ενα στοχο τοξοβολιας με μεγενθυμενη φωτογραφια της admin...

οι πρωτοι δεκα θα λαβουν φυλακτο με τριχα απο το μουστακι του Καριπυ...
(τα δωρα θα αποστελονται εως εξαντλησεως των αποθεματων)..

[nibirunemesis]

Ψήφισα κι εγώ πολυτονικό και το βλέπω να με κράζουν οι από πάνω μου

Το πολυτονικό σύστημα αναπτύχθηκε επί Αλεξανδρινής περιόδου. Μιάς και η Ελληνική γλώσσα είχε από καταβολής της μουσική προφορά, ήταν πολύ δύσκολο για έναν ξένο να μιλήσει σωστά Ελληνικά. Έτσι λοιπόν τα επιπλέον σημεία στίξης ήταν βοηθήματα για τους πρόσφατα εξελληνισμένους λαούς για την σωστή προφορά (η βαρεία κατέβαζε τον τόνο της φωνής, η οξεία τον ανέβαζε, η περισπωμένη σήμαινε αυξομείωση του τόνου κλπ...). Οι Έλληνες έτσι κι αλλιώς δεν τα είχαν ανάγκη γιατί ήξεραν τη γλώσσα τους κι έτσι προτίμησαν τα κεφαλαία για τα γραπτά τους.

Με το μονοτονικό, χάρην "ευκολίας και απλοποίησης" χάσαμε και τον τελευταίο σύνδεσμο που μας κρατούσε στην αρχική μορφή του τρόπου που μιλούσαμε τη γλώσσα μας....

[ArELa]

Ψήφισα κι εγώ πολυτονικό και το βλέπω να με κράζουν οι από πάνω μου

Εγώ πάντως θα σε μουρλάνω στα φιλιά μαναράκι μου!
Νικόλααααα πες αλεύρι.... 23χρονος σε ...χαχα κουρεύει! - όχι εμείς οι "παλιοί". LOOOOOOOOOOOL


(είμαι πολυτονικίστρια - δεν το κρύβομεν άλλωστε... )

Το πολυτονικό σύστημα αναπτύχθηκε επί Αλεξανδρινής περιόδου. Μιάς και η Ελληνική γλώσσα είχε από καταβολής της μουσική προφορά, ήταν πολύ δύσκολο για έναν ξένο να μιλήσει σωστά Ελληνικά. Έτσι λοιπόν τα επιπλέον σημεία στίξης ήταν βοηθήματα για τους πρόσφατα εξελληνισμένους λαούς για την σωστή προφορά (η βαρεία κατέβαζε τον τόνο της φωνής, η οξεία τον ανέβαζε, η περισπωμένη σήμαινε αυξομείωση του τόνου κλπ...). Οι Έλληνες έτσι κι αλλιώς δεν τα είχαν ανάγκη γιατί ήξεραν τη γλώσσα τους κι έτσι προτίμησαν τα κεφαλαία για τα γραπτά τους.

Εκτός απ'αυτό, που είναι ορθό, για τη δασεία έχω ήδη εξηγήσει την χρησιμότητά της... Εκτός απ'το υφυπουργός που θα λεγόταν υπο-υπουργός η εφίδρωση θα λεγόταν επι-ίδρωση, η αφυδάτωση απο-υδάτωση, ο υφιστάμενος υπο-ιστάμενος κλπ κλπ κλπ - αν δεν δασυνόταν η λέξη μετά την πρόθεση, ακόμα και στην ετυμολογία διαφοροποιεί. Ορος με ψιλή σημαίνει βουνό, όρος με δασεία σημαίνει όρος=προϋπόθεση.

Αν δει κανείς τη λέξη από μόνη της χωρίς τα συμφραζόμενα, καταλαβαίνει τη σημασία της απ'το πνεύμα της και μόνο.

Με το μονοτονικό, χάρην "ευκολίας και απλοποίησης" χάσαμε και τον τελευταίο σύνδεσμο που μας κρατούσε στην αρχική μορφή του τρόπου που μιλούσαμε τη γλώσσα μας....

Κι εμένα με βολεύει το μονοτονικό, δεν το συζητάμε!! Κι ΑΥΤΟ χρησιμοποιώ όταν πληκτρολογώ. Προσωπικά υποστηρίζω πως πρέπει να διατηρηθεί η διδασκαλία της, η γνώση της και όχι απαραίτητα η χρήση της απ'όποιους δεν μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν. ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ όμως βρε αδερφέ η γνώση. Εγώ γράφω (στο χέρι) αυτόματα με πολυτονικό, αλλά φυσικά δεν αδικώ τα νέα παιδιά που γράφουν μονοτονικά, και καλά κάνουν. ΑΣ ΞΕΡΟΥΝ κι ας μην το χρησιμοποιούν!

[nibirunemesis]

1ον/ Επέρδισα εις τον γέλωτα με τα προγεγραμμένα
2ον/ Προγραμματιστής είμαι! Όχι κουρέας! Ακόμη δηλαδή...
3ον/ Συμφωνώ απόλυτα με τη Βίκυ στο θέμα της γραφής. Καλό όμως θα ήταν να επανέλθει κάπου στη διδασκαλία. Εμείς προλάβαμε κάποια κουτσομισοαρχαία και τα κάναμε στο σχολείο και είδαμε και κανένα παλιό βιβλίο των γονιών μας. Οι ακόμα νεότεροι όμως?...

[Exciter]

αν δεν δασυνόταν η λέξη μετά την πρόθεση, ακόμα και στην ετυμολογία διαφοροποιεί.

Ίσως θα έπρεπε να μπει σε άλλο θέμα, αλλά επ'αυτού ένα πραγματικό γεγονός.

Είμαι στην παραλία με 2 φίλους (ο ένας φυσικός, ο άλλος φιλόλογος) και έχουμε πιάσει και συζητάμε το μύθο για τη σύλληψη του έρωτος (γιος της Πενίας και του Πόρου, θυμίζω), όπως τον περιγράφει η Διοτίμα στο Συμπόσιο του Πλάτωνος.

Καθώς ο φυσικός φίλος μου απλώς ακούει χωρίς να συμμετέχει, δεν βαριέται όμως, ρίχνει τη ερώτηση-βόμβα: "Έρωτας και ερώτηση έχουν σχέση;"

Εγώ φυσικά δεν μπορώ να πω, ενώ ο φιλόλογος απαντά σχεδόν αυτόματα: "Δεν ξέρω... ας ελέγξουμε όμως πρώτα αν γράφονται με το ίδιο πνεύμα, που τώρα δεν είμαι σίγουρος". Καθώς δεν ήταν βέβαιος, έστειλε SMS (από την παραλία πάντα) και μετά από λίγο ήρθε η απάντηση: οξεία και τα δύο.

Καθώς τελικά δεν το συνεχίσαμε, έχω μείνει εγώ με την α-πορία.

[ArELa]

και μετά από λίγο ήρθε η απάντηση: οξεία και τα δύο.

Καθώς τελικά δεν το συνεχίσαμε, έχω μείνει εγώ με την α-πορία.

Ψιλή θες να πεις. Γιατί αλοίμονο αν ρίχναμε περισπωμένη στο έψιλον!

Την απορία σου ...την σκέφτομαι κι εγώ τώρα.
Αναμένω με ενδιαφέρον τις σκέψεις του Μέλιου και του Νικόλα μας.

[nibirunemesis]

Έρωτας και ερώτηση έχουν σχέση;

Πως τα καταφέρνεις ρε Εξόριστε και με κουφαίνεις με τις απορίες σου μια ζωή?

Λογικό φαίνεται να έχουν κάποια σχέση καθώς η ουσία-εκπλήρωση ενός έρωτα βρίσκεται σε μια ερώτηση!...
τώρα αυτό είναι μια εξήγηση δικιά μου δεν ξέρω κατα πόσο στέκει

[Dhmellhn]

Τόσο ο Έρως όσο και η Ερώτησις έχουν κοινή ρίζα. Εκφράζουν τον διαρκή και αέναο ΠΟΘΟ για την κατανόηση της υπάρξεως. Στην Αρχαία Αθήνα υπήρχε ο θεσμός του Ερασθή και του Ερώμενου, του Πνευματικού Πατρός (του σημερινού νονού) δηλαδή και του μαθητευομένου Πνευματικού Υιού (το σημερινό πνευματικοπαίδι). Ο πρώτος αναλάμβανε να καθοδηγήσει τον δεύτερο στην αντιμετώπιση των δυσκολιών που θα συναντούσε τόσο στην προσωπική του ζωή, όσο και στη ζωή του ως οργανικό μέλος της Αθηναϊκής Κοινωνίας.

Τώρα, αναφορικά με τον τονισμό, βασικός κανών του Πολυτονικού είναι ότι τα βραχύχρονα ε,ο πάντοτε οξύνονται. Η οξυβαρεία (περισπωμένη) είναι για να αποδώσει την αυξομείωση στην ένταση της φωνής.

[Novus]

nibirunemesis μείνε καλύτερα στην δουλειά σου. Δεν χρειάζομαι κούρεμα! Ασ' την να λέει...

Επ' ευκαιρίας μόλις κουρεύτηκα!!!! ΟΛΕΕΕΕΕΕ...!!!! Στην έφερα Βίκυ!

Κι εμένα με βολεύει το μονοτονικό, δεν το συζητάμε!! Κι ΑΥΤΟ χρησιμοποιώ όταν πληκτρολογώ. Προσωπικά υποστηρίζω πως πρέπει να διατηρηθεί η διδασκαλία της, η γνώση της και όχι απαραίτητα η χρήση της απ'όποιους δεν μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν. ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ όμως βρε αδερφέ η γνώση. Εγώ γράφω (στο χέρι) αυτόματα με πολυτονικό, αλλά φυσικά δεν αδικώ τα νέα παιδιά που γράφουν μονοτονικά, και καλά κάνουν. ΑΣ ΞΕΡΟΥΝ κι ας μην το χρησιμοποιούν!

Επιτέλους ήρθες στα λόγια μου (έστω και λίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιγο..... )

Ως προς το Έρως και Ερώτηση: το ρ. ερωτώ προέρχεται από το ρήμα ερέω < ερέ(F)ω (το βλέπουμε ήδη στον Όμηρο: («ἐρέων γενεήν τε τόκον τε», Ομ. Οδ.· «ἀλλ’ ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν ἢ ἱερῆα», Ομ. Ιλ.) και σημαίνει αναζητώ ερευνώ, ψάχνω, ρωτώ [πβ. το αντίστοιχο στην ιων. είρωμαι]. Ως προς το -τ- της λέξεως αποτελεί παρέκταση, ενώ η προέλευση τού -ω- είναι άγνωστη (μάλλον μεταγενέστερη, στη Βυζαντινή εποχή).

Ο έρωτας προέρχεται από την ήδη ομηρική λ. έρως και ανήκει στα σιγμόληκτα ουσιαστικά, αναγόμενη σε αρχικό θέμα *ερασ-, το οποίο εμφανίζεται σε παράγωγα (πρβλ. ερασ-τός, εράσ-μιος και αιολ. εραννός < *ερασ-νός). Η ιδιαιτερότητα στη σημασία της συγκεκριμένης λέξεως καταδεικνύεται από το γλωσσικό περιβάλλον στο οποίο απαντά κάθε φορά. Η λεξιλογική οικογένεια τού «ἐρως» αναφέρεται, κυρίως στη Νέα (αλλά και στα Αρχαία), μόνο στην ερωτική αγάπη, εν αντιθέσει προςστην Αρχαία που αναφέρεται και στα φιλία / φιλώ / φίλος, τα οποία δηλώνουν περισσότερο τη σημασία «οικείος», αλλά και προς τα στέργω / στοργή, που αναφέρονται σε σχέσεις γονέων προς παιδιά ή ανωτέρων προς κατωτέρους.

Δεν υπάρχει λοιπόν καμία ετυμολογική ούτε σημασιολογική σχέση μεταξύ τους.

[Novus]

Επιπλέον θα ήθελα να επισημάνω το εξής: με την περισπωμένη δεν αυξάνεται η ένταση της φωνής αλλά το ύψος της!!! Δηλ. στον μουσικό τονισμό της ΑΕ οι τονισμένες συλλαβές διακρίνονταν από τις άτονες ως προς οτ ύψος της φωνής κι όχι τόσο από την ένταση της φωνής. Η ένταση της φωνής είναι χαρακτηριστικό του δυναμικού τονισμού της ΝΕ.

π.χ.
ΚΗΠΟΣ
Στη συλλαβή ΚΗ η περισπωμένη δηλώνει ψηλά η φωνή στην πρώτη μόρα (συλλαβή) |ké↑| και κάτω στην δέυτερη μόρα |↓èpos|.

Πώς ανεβάζουμε το ύψος της φωνής όταν κάνουμε ερωτηση; Ε κάπως έτσι ανέβαζαν και οι Αρχαίοι το ΎΨΟΣ της φωνής τους. Επιπλέον θυμηθείτε πως η Αρχαία Ελληνική ήταν μία καθαρά ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ: χαιρόσουν να την ακούς! Όλος τους ο λόγος ήταν ένα τραγούδι.

[Exciter]

και μετά από λίγο ήρθε η απάντηση: οξεία και τα δύο.

Καθώς τελικά δεν το συνεχίσαμε, έχω μείνει εγώ με την α-πορία.

Ψιλή θες να πεις.

Απ'τη δουλεία και βιαστικά, στη διάρκεια του lunch break (και με το σάντουιτς στο χέρι) μην περιμένεις και απόλυτη ακρίβεια.

Πως τα καταφέρνεις ρε Εξόριστε και με κουφαίνεις με τις απορίες σου μια ζωή?

ΔΕΝ ήταν δική μου απορία... απορία φίλου ήταν, όπως σαφέστατα έγραψα παραπάνω. Για το άλλο που είπαμε στην Εστροζα, μάλλον θα το κάνω κομμάτι και θα ανοίξω νήμα.

Οφείλω να πω ότι παρέληψα ένα κομμάτι της ιστορίας... ο φιλόλογος φίλος επανήλθε μερικές μέρες μετά και μου είπε ότι σύμφωνα με το λεξικό Μπαμπινιώτη, η μία ή και οι δύο λέξεις (δεν το θυμάμαι αυτό πια) αναφέρονται εκεί ως "αγνώστου ετύμου". Μπορεί να ελέγξει κάποιος σχετικά, βάζοντας και τις παραπομπές στις πηγές;

[lianna]

Και εγώ με τη σειρά μου δηλώνω πολυτονικό
γιατί μου δίνει μια άλλη αρμονία τόσο στη ματιά
όσο και στον ήχο.

[Aiolos]

Ψήφισα το πολυτονικό, διότι με την χρήση του αποφεύγονται οι ασάφειες που προκαλούν εκτός των άλλων δυσλεξία και σύγχυση.

[TEUTAMOS]

Επειδή δεν μου αρέσει να αντιμετωπίζω την γλώσσαν, και δή την Ελληνικήν γλώσσαν, ως κάτι στατικόν θα υποστηρίξω την άποψιν ότι πάσα ομοιότης μεταξύ λέξεων εν πολλαις περιπτώσεσι δεν είναι πάντοτε τυχαία, αλλά μπορεί να ερμηνευθήι με μίαν απωτάτην συγγένειαν των ριζών τους που δυσκόλως ή δεν δύναται καν να ανευρεθηί εις μίαν συγκεκριμένην στιγμήν της ισογλώσσου φάσεως της Ελληνικής.

Εν προκειμένωι πιστεύω ότι τόσο η λέξις "ερωτώ" όσο και η λέξις "έρως" ανάγονται εις πρωταρχικήν ρίζαν ερ-. Αυτό εξάλλου δεικνύει και ο ομηρικός τύπος ερέ(F)ω (εξ ου και ερευ-νά-ω), ότι είναι πιο κοντά εις την πρωταρχικήν ρίζαν άνευ των παρεκτάσεων που ορθώς παρετήρησεν ο Νικόλας. Εις δέ τον αόριστον β΄ του ρ. ερωτάω/-ω έχει επ' ίσης διατηρηθεί το θέμα ερ- εις τον τύπον ηρ-ό-μην. Η λέξις "έρως" συσχετίζεται με την ρίζαν *ερα(σ)-* (*έρασος > *έραος > έρως με γεν, έρω-τ-ο-ς, αναλογικώς ίσως πρός το γήρας, γήρατ-ο-ς και γήρως (<*γήρασ-ο-ς). Το αντίστοιχον δέ ρήμα είναι εράω-ώ, ιων. ερέω/-ω.

Τί σημαίνει η ρίζα ερ-; Αν κρίνομεν από τον ποιητήν Ησίοδον εις την Θεογονίαν που αναφέρει τον Έρωτα ως μίαν εκ των τριών πρωταρχικών δυνάμεων εις τον κόσμον, κατά την γνώμην μου δύναται να σημαίνηι την δύναμιν εκείνην, την έλξιν** που συνδέει δυο ή πλείονα, ίσως αντίθετα ή αλληλοσυμπληρούμενα, πράγματα ή πρόσωπα εις ένα. Ερέω/-ώ ή ερωτάω/-ώ, επομένως, μπορεί να σημαίνηι την ενέργειαν, κατά την οποίαν εγώ ψάχνω να εύρω αυτό που θα συμπληρώσει κάτι που έχω εγώ. Ερωτώντας εις την ουσίαν για κάτι ψάχνομεν δια μίαν απάντησιν που θα συμπληρώσει το γνωστικόν κενόν που έχομεν.


-----------------
*η ρίζα και άνευ -σ- εις τάς λέξεις "έραμαι" (α' εν.), "ερατός", "Ερατώ", "Ερατο-σθένης" κοκ.
**ή Έρις διαχωρίζει αυτά που είναι ηνωμένα.


Υ.Γ.: αμφότεροι, Ίων και Νικόλα, έχετε ένα δίκαιον εις τας αναλύσεις σας. Εγώ απλώς προσθέτω μίαν τρίτην άποψιν.

[ArELa]

Επιτέλους ήρθες στα λόγια μου (έστω και λίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιγο..... )

Καρδούλα μου, δεν έλεγα ποτέ και κάτι διαφορετικό.
Μήπως έρχεσαι εσύ στα δικά μου;
Δεν έχει σημασία... Σημασία έχει ότι αρχίζουμε και βρίσκουμε κοινό τόπο, έτσι;

[Novus]

Επειδή δεν μου αρέσει να αντιμετωπίζω την γλώσσαν, και δή την Ελληνικήν γλώσσαν, ως κάτι στατικόν θα υποστηρίξω την άποψιν ότι πάσα ομοιότης μεταξύ λέξεων εν πολλαις περιπτώσεσι δεν είναι πάντοτε τυχαία, αλλά μπορεί να ερμηνευθήι με μίαν απωτάτην συγγένειαν των ριζών τους που δυσκόλως ή δεν δύναται καν να ανευρεθηί εις μίαν συγκεκριμένην στιγμήν της ισογλώσσου φάσεως της Ελληνικής.

Εν προκειμένωι πιστεύω ότι τόσο η λέξις "ερωτώ" όσο και η λέξις "έρως" ανάγονται εις πρωταρχικήν ρίζαν ερ-. Αυτό εξάλλου δεικνύει και ο ομηρικός τύπος ερέ(F)ω (εξ ου και ερευ-νά-ω), ότι είναι πιο κοντά εις την πρωταρχικήν ρίζαν άνευ των παρεκτάσεων που ορθώς παρετήρησεν ο Νικόλας. Εις δέ τον αόριστον β΄ του ρ. ερωτάω/-ω έχει επ' ίσης διατηρηθεί το θέμα ερ- εις τον τύπον ηρ-ό-μην. Η λέξις "έρως" συσχετίζεται με την ρίζαν *ερα(σ)-* (*έρασος > *έραος > έρως με γεν, έρω-τ-ο-ς, αναλογικώς ίσως πρός το γήρας, γήρατ-ο-ς και γήρως (<*γήρασ-ο-ς). Το αντίστοιχον δέ ρήμα είναι εράω-ώ, ιων. ερέω/-ω.

Τί σημαίνει η ρίζα ερ-; Αν κρίνομεν από τον ποιητήν Ησίοδον εις την Θεογονίαν που αναφέρει τον Έρωτα ως μίαν εκ των τριών πρωταρχικών δυνάμεων εις τον κόσμον, κατά την γνώμην μου δύναται να σημαίνηι την δύναμιν εκείνην, την έλξιν** που συνδέει δυο ή πλείονα, ίσως αντίθετα ή αλληλοσυμπληρούμενα, πράγματα ή πρόσωπα εις ένα. Ερέω/-ώ ή ερωτάω/-ώ, επομένως, μπορεί να σημαίνηι την ενέργειαν, κατά την οποίαν εγώ ψάχνω να εύρω αυτό που θα συμπληρώσει κάτι που έχω εγώ. Ερωτώντας εις την ουσίαν για κάτι ψάχνομεν δια μίαν απάντησιν που θα συμπληρώσει το γνωστικόν κενόν που έχομεν.


-----------------
*η ρίζα και άνευ -σ- εις τάς λέξεις "έραμαι" (α' εν.), "ερατός", "Ερατώ", "Ερατο-σθένης" κοκ.
**ή Έρις διαχωρίζει αυτά που είναι ηνωμένα.


Υ.Γ.: αμφότεροι, Ίων και Νικόλα, έχετε ένα δίκαιον εις τας αναλύσεις σας. Εγώ απλώς προσθέτω μίαν τρίτην άποψιν.

Τολμηρότατη η υπόθεση σου αλλά συνάμα και υπερβολικά ενδιαφέρουσα!!!

Γι' αυτό λοιπόν έχω και τις εξής απορίες: το -ασ- που μένει μόνο του στην αρχική ρίζα του *έρασ- πως το ερμηνεύεις; Επιπλέον δεν μπορούμε να δεχθούμε πως στο ηρό-μην το /ηρο-/ αποτελείται από εκτεταμένη βαθμίδα στο θεματικό φωνήεν (ε > η) και από ετεροιωμένη βαθμίδα στο δεύτερο φωνήεν (ε > ο); Τέλος γιατί διαχωρίζεις απ' το μεν *ερεF-ω το δεύτερο -ε- και απ το δε *ερασ- το -ασ- ή έστω το -α- που ανήκουν στο θέμα όπως φαίνεται;

Δεν εμμένω στην διακαιολόγησή μου κι ούτε αυτά που λέω αποδεικνύουν τίποτε. Ίσα ίσα που τείνω περισσότερο προς τη δική σου. Απλώς πες ότι κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου

Βρε Βίκυ λες να με κατάφερες;;;;;
Πάντως πλάκα πλάκα βρίσκουμε κοινό τόπο κι αυτό με ανησυχεί. Θέλω σεντόνιααααααααααααααα!!!!!

[TEUTAMOS]

Χθές δεν ημπόρεσα να μπω όλη μέρα. Οπότε τώρα που κάθομαι εις το νετ καφέ βλέπω τα ως άνω γραφόμενα.

Κατ' αρχήν ναί είναι τολμηρά όσα γράφω. Γι' αυτό με ένα μόνον αντεπιχείρημα μπορεί και να καταρριφθούν. Αλλά η υπόθεσις μένει, έστω και έτσι. Η επιστήμη εξάλλου της Ιστορικοσυγκριτικής Γλωσσολογίας είναι έμπλεως υποθέσεων, αν και νομίω ότι υπερβαίνει του κλάδου αυτού της Γλωσσολογίας, που αντιμετωπίζει ως έγραψα παραπάνω την γλώσσαν ως κάτι στατικόν.

Επιπλέον δεν μπορούμε να δεχθούμε πως στο ηρό-μην το /ηρο-/ αποτελείται από εκτεταμένη βαθμίδα στο θεματικό φωνήεν (ε > η) και από ετεροιωμένη βαθμίδα στο δεύτερο φωνήεν (ε > ο);

το η είναι χρονική έκτασις (χρονική αύξησις) από το αρχικόν βραχύ ε και ο του ηρόμην είναι θεματικόν φωνήεν και ανήκει εις τον σχηματισμόν του παρατατικού (ηρ-ό-μην). Αν όμως πάρουμε τον μέλλοντα του ερωτάω/-ω ερήσομαι, τότε δύναται να ειπούμεν ότι το -η- ειναι ή πρόσφυμα ή αποτελεί μέρος του θέματος ερε(F)-.

το -ασ- που μένει μόνο του στην αρχική ρίζα του *έρασ- πως το ερμηνεύεις;

Τέλος γιατί διαχωρίζεις απ' το μεν *ερεF-ω το δεύτερο -ε- και απ το δε *ερασ- το -ασ- ή έστω το -α- που ανήκουν στο θέμα όπως φαίνεται;

Δεν κατάλαβα τί ερωτάς ακριβώς εδώ!

[Exciter]

Μα που είναι αυτή η διαχείρισης, να αποκόψει τα αφιερωμένα αποκλειστικώς στο θέμα της πιθανής σχέσεως των λέξεων έρως και ερώτησις μηνύματα και να τα τοποθετήσει σε ξεχωριστό νήμα, όπως η λογική επιτάσει;

Το παρόν μπορεί να διαγραφεί εφόσον το ανωτέρω πραγματοποιηθεί.

[ArELa]

Δεν θα αποκόψει τίποτα η διαχείριση. α/ γιατί βαρέθηκε να κάνει συνέχεια χαμαλίκια β/ γιατί μια μικρή εκτροπή που δεν απέχει και πολύ απ'το θέμα (δε μιλάμε για μπιλιάρδο ξέρω 'γω) δεν είναι λόγος για να κάνουμε διασπάσεις.

[Divine Sinner]

ego protimo to politoniko.
mhn sks. re s

[Dhmellhn]

Φώτη εσύ έγραψες το παραπάνω ή...κάποιος άλλος;

[ArELa]

Μάλλον πλακίτσα κάνει.