Υπέρ Σωκράτους

[TEUTAMOS]

Υπέρ Σωκράτους ως εισαγαγόντος καινά δαιμόνια και διαφθείραντος τους νεανίας
Υπερασπιστικός λόγος υπέρ Σωκράτους. Γράφεται υπ' εμού



Uploaded with ImageShack.us


Οιμαι δέ, ω βουλή, υμας τον Σωκράτη τουτονί αφειναι ελεύθερον αιτίας και ουκ αυ αιτιάσασθαι ως τηι πόλει και τοις νεανίαις δεινά εμποιησάμενον. Πρώτον μέν μόνον αυτόν των πολιτών συνειναι τοις πολίταις διδάξοντα ταγαθά. Έπειτα δέ τοις θεοίς μάλιστα ευσεβή όντα ευξασθαι και ουχ ηττον φείσασθαι των πρός τους θεούς νομιζομένων. Πρότερον μέν τουτουί ου βουλομένου εφεξης τον βίον διαγαγειν ατίμως και της πόλεως ένεκεν, υμείς ηιτήκατε την τελευτήν αυτού. Νυν δέ παρακαλεσάμενος υμας, ω άνδρες βουλευταί, αξίως της πόλεως ης υπερετετίμηκε Σωκράτης, ψηφίσασθαι. Μνησθήναι δε χρή οπόσωι υμιν και πάσηι τηι πόλει ωφέληκε, και μή επιλαθέσθαι της διδασκαλίας, εξ ηστινος αυτοί παρειλήφαμεν τα βέλτιστα. Ουδείς γ΄εν τηι πόλει ανήρ ουδέ πρότερον ουδέ νυν κακά είπε Σωκράτει, και ει τις ου την αυτήν γνώμην είχε......


Νομίζω, βουλευτές, ότι εσείς θα αφήσετε αυτόν εδώ τον Σωκράτη απηλλαγμένον από κατηγορία και δεν θα τον κατηγορήσετε ότι τάχα προκάλεσε εις την πόλιν και εις τους νέους συμφορές. Πρώτα νομίζω ότι μόνος αυτός εκ των πολιτών συνανεστρέφετο με πολίτες για να τους διδάξηι όσα είναι καλά. Έπειτα νομίζω ότι προσηύχετο εις τους θεούς όντας ευσεβής και καθόλου λιγότερον δεν εφείδετο της λατρείας πρός τους θεούς. Πρίν μολοντούτο δεν ήθελε αυτός εδώ να διάγηι βίον αντάξιον της ευπρεπείας του και εξαιτίας της πόλεως, εσείς εζητήσατε να αποθανηι. Τώρα όμως αφού σας παρακαλέσω, άνδρες βουλευτές, αντάξια της πόλεως που ετίμησε υπερβολικά ο Σωκράτης, να ψηφίσητε. Και πρέπει να θυμηθήτε πόσο ωφέλησε σας και την πόλιν, και να μήν ξεχάσητε τα όσα εδιδασκε, εκ των οποίων οι ίδιοι ημείς έχομε παραλάβηι τα καλλίτερα. Κανείς βέβαια εις την πόλιν άνδρας ούτε πρίν ούτε τώρα κακολόγησε τον Σωκράτη, ακόμη κι αν δεν συμφωνούσε μαζί του...

[TEUTAMOS]

.....Δίκαιον δέ ειπειν περί τον βίον τον του Σωκράτους και μή παριέναι. Εκ μέν γάρ παίδων όδε ευεπίφορός εστιν επί τα ανθρώπεια και εσπουδακώς περί την αρετήν, λέγων ότι ουδείς εκών κακός, αλλ' άκων την κακίαν αιρείται. Τό γάρ ειδέναι οποία τις αρετή το αυτό τηι αρετήι. Ομοίως δέ και τουναντίον, το αγνοείν εστίν έρημον αρετής. Ευ γάρ οιδα ότι και το άλλο του εαυτου βίου συμφυές τε και σύνηθες τηι αρετήι, Σωκράτους ου βιασαμένου περί αυτης πεισαι μή εκόντων των άλλων, αλλά λόγωι μάλλον φρονίμωι ή πιθανώι και γνώμηι ου των λεγόντων ή των σοφων χρησαμένου. Κατ' αγοράν δέ περιήιει τοις δημοταις συγγενησόμενος και ου μόνον αυτός διδάσκειν αλλά αεί διδάσκεσθαι καίπερ γέρων ών έλεγε......

(συνεχίζεται)


....Και είναι δίκαιον να ομιλήσωμε για την ζωήν του Σωκράτους και να μην το παραλείψωμε. Γιατί από παιδί αυτός εδώ είχε την τάσιν πρός τα ανθρώπινα και να μελετά τί είναι αρετή, λέγοντας ότι κανείς δεν είναι κακός με την θέλησίν του, αλλά άθελά του επιλέγει να είναι κακός. Γιατί το να γνωρίζηι τί εστίν αρετή είναι το ίδιο με την αρετήν. Ομοίως και το αντίθετον, το να αγνοήι κανείς κάτι σημαίνει έλλειψις αρετής. Γνωρίζω καλά ότι και η υπόλοιπη ζωή του είναι σύμφωνη και συμβατή με την αρετήν, χωρίς να εξαναγκάζηι κανένα που να μην θέλει να τον πείσηι για την αρετήν, αλλά με τον φρόνιμον λόγον περισσότερον παρά με την πειθώ και κανοντας χρήσιν της γνώμης όχι των ρητόρων αλλά των σοφών. Και εις την αγοράν περιδιάβαινε παρέα για να κάνηι με τους πολίτες και έλεγεν ότι όχι μόνον αυτός εδιδασκε, αλλά πάντα εδιδάσκετο αν και γέρος....

[Astrea]

Κι αλλο... κι άλλο !!

[panaipolos]

Ελπιζω να ακολουθησει και μεταφραση για μας που δεν ειμαστε
φιλολογοι και τοσο δεινοι χειριστες της αρχαιας ελληνικης γλωσσας , σαν εσενα φιλε ΤΕΥΤΑΜΕ

[TEUTAMOS]

....Εδίδασκε δέ τούς άλλους τούς μή ειδότας αλλά συνόντας αυτωί ότι ψυχή αθάνατός εστίν. Ει μή τις παρήν αυτού λεγομένου, ώιετ' άν ταυτα πάντα ούποτε γενέσθαι. Ων γάρ ακοήι ίσμεν ημείς οι νυν ουδείς μείζων σοφός πάρεστιν, αλλά το μέγιστον πάντων, ότι ουδείς θάνατον εκείνου έσχε. Πράιος γάρ καίπερ εν δεσμωτηρίωι ών υπέμεινε το πάθος, ό,τι αυτωί συμβέβηκε, και φίλων τε και συνόντων βουλομένων αποδράναι παρέμεινεν. Ω άνδρες Αθηναίοι, ει μή απέθνηισκε Σωκράτης, ουκ άν δίκην ελαμβάνετε ου δικασταί εγίγνεσθε άλλων ου δικαιοσύνην εν ψυχαίς είχετε. Υπομνηστέον γάρ και το άλλο, ότι το δικάζειν ου διχάζειν, ότι ο δημος διά του δικάζειν ου διαλύεσθαι χρεών εστίν.....

(συνεχίζεται)

....Επ' ίσης εδίδασκεν εις τους άλλους που δεν εγνώριζαν αλλά ήσαν εις επαφήν μαζί του ότι η ψυχή είναι αθάνατη. Αν δεν υπήρχε κανείς ενώ μιλούσε αυτός, θα ενόμιζε οτι όλα αυτά ποτέ δεν συνέβησαν. Γιατί εξ όσων γνωρίζομεν εξ ακοής ημείς οι τωρινοί δεν υπήρξε κανείς σοφώτερος, αλλά το κυριώτερον όλων, ότι κανείς δεν είχε τον θάνατόν του. Γιατί ήτο πράος αν και εις την φυλακήν και υπέμεινε το πάθημα που του συνέβη, και ενώ φίλοι και γνωστοί ήθελαν να τον δραπετεύσουν αυτος παρέμεινε. Ω άνδρες Αθηναίοι, αν δεν απέθαινε ο Σωκράτης, δεν θα ετιμωρούσατε, δεν θα γινόσασταν δικασταί άλλων, δεν θα είχατε δικαιοσύνην εις την ψυχήν σας. Πρέπει και αυτό να υπενθυμίσω, ότι το να δικάζηι κανείς είναι σαν να διχάζηι, καθώς ο λαός με τις δίκες δεν πρέπει να διαιρήται εις τα δύο....

[TEUTAMOS]

....Ου γάρ οιμαι ουδέ πρός τον δήμον ουδέ πρός τούς θεούς ασεβώς άν είχεν, ει μή τοιουτος εγίγνετο οιος καθ' ημέραν τοις άλλοις δημόταις εαυτόν παρείχε. Καινά μέν ουν δαιμόνια εισαγαγόντος εκείνου τοις κατηγόροις είρηται είναι λόγων τε και έργων κενά. Ου γάρ πολύ των κατηγόρων διαφέρει ο διαφθείρας τον Σωκράτη, ως εξ αγαθού κακόν, εκ δικαίου άδικον, εξ ωφελίμου φαύλον και αχρείον γενόμενον. Ο μέν φιλόσοφος αεί τους θεούς ενόμιζε και ευσεβέστατον έχει το ηθος, οι δέ κατήγοροι ασεβούσι. Χρή μέν δή τουτονί τόν άνθρωπον χάριν οφείλειν πολλήν και αντί ατίμου θανάτου βίοτον ευπρεπή χαρίζεσθαι και νυν και εις αεί.....

(συνεχίζεται)


...Δεν νομίζω ότι θα επεδείκνυεν ασέβειαν ούτε πρός τον λαόν ούτε πρός τους θεούς, αν δεν ήτο τέτοιος που καθημερινώς θα προσεφέρετο εις τους πολίτες. Είπαν οι κατήγοροι ότι εισήγαγε νέες θεότητες αλλά δεν είναι παρά κενά έργων και λόγων. Γιατί δεν διαφέρει πολύ από τους κατηγόρους αυτός που διέφθειρε τον Σωκράτη, ότι τάχα από καλός έγινε κακός, από δίκαιος έγινε άδικος, απο ωφέλιμος φαύλος και άχρηστος. Ο μεν φιλόσοφος πάντα επίστευεν εις τους θεούς και μεγίστη ευσέβεια διακρίνει τον χαρακτήρα του, ενώ οι κατήγοροι είναι ασεβείς. Πρέπει λοιπόν αυτόν εδώ τον άνθρωπον να του χρεωστούν χάριν μεγάλην και αντί ατιμωτικού θανάτου ζωήν όπως του αξίζει να χαρίσητε και τώρα και δια παντός...

[TEUTAMOS]

...Έτι γάρ εσχάταις ημέραις εν δεσμωτηρίωι, εν ωί κώνειον πίνων απέθανε, διδακτικώτατός εστιν, ώς δηλοί Πλάτων, ποιησάμενος λόγους περί ψυχήν. Σωκράτης δέ πάντα τον βίον τον θάνατον μή δεδιώς περί το επέκεινα επιμελώς εσπούδαζεν εις τοσούτον, ώστε αυτός έχαιρεν επί τηί τελευτηί μαθητών τε και συνόντων πάνυ αλγυνομένων και κλαιόντων, και μάλιστα εκείνου άκοντος αποδράναι προθυμότατα βοηθούντων. Ω άνδρες Αθηναίοι, μή κατ' εκείνου ψηφίσασθε ως διαφθείραντος νεανίας και εισαγαγόντος καινά δαιμόνια αλλά υμιν αυτοίς επιτιμάν οφείλετε ου δια τήν του ανδρός τελευτήν, αλλά διότι έστιν ων εξ υμών μή βουλομένων αυτόν αφιέναι ελεύθερον αιτίας ψηφίσασθαι ενδέχεται. Ούτω γάρ Σωκράτης δίς κατηγορούμενος θανατούται δίς....

(συνεχίζεται)

....Ακόμη τις τελευταιες ημέρες εις την φυλακήν, όπου ήπιε το κώνειον και απέθανε, εδίδαξε πάρα πολύ, όπως επισημάινει ο Πλάτων, κάνοντας λόγον για την ψυχήν. Και ο Σωκράτης όλην του την ζωήν χωρίς να φοβηθήι τον θάνατον ησχολείτο με φροντίδα με το επέκεινα εις τόσον βαθμόν, ώστε ο ίδιος ήτο χαρούμενος δια τον θάνατόν του ενώ οι μαθητές και φίλοι του ελυπούντο σφόδρα και έκλαιον, και κυρίως προσεπάθησαν να τον βοηθήσουν να φύγηι ενώ εκείνος δεν ήθελε. Άνδρες Αθηναίοι, μην ψηφίστε εναντίον εκείνου επειδή τάχα διέφθειρε τους νέους και εισήγαγε νέες θεότητες αλλά εσάς τους ίδιους πρέπει να κατακρίνητε όχι δια τον θάνατον του ανδρός, αλλά γιατί κάποιοι από σας δεν θέλουν ενδεχομένως να τον απαλλάζουν με την ψήφον τους από την κατηγορίαν. Δηλαδή έτσι ο Σωκράτης αν κατηγορηθεί δυο φορές δυο φορές θα αποθάνηι....

[TEUTAMOS]

... Ο μέν ουδέποτε λόγοις καλλύνειν ουδέ περί τουναντίου πεισαι επειράσατο, αλλά αεί την αυτήν έσχε γνώμην περί τα πράγματα τηι μέν εκ των λόγων αληθείαι πειθόμενος, τωι δέ νόμωι υπηρετών και της ψυχής και της πόλεως. Οίμαι γάρ το αυτό ουκ άν πράττειν άλλον τινά μάλλον φόβωι μή τις αυτόν κακίσηι. Ώστε άνθρωπον ελεύθερον όντα αιτίας ελεύθερον καταστήσασθε, άνδρες δικασταί, καί μή υμείς δουλικόν επιδείξατε φρόνημα. Δεί δή ανθρώπων δικαίων ίνα μή δικαστών δεώμεθα, και δεί δικαστών δικαίων ίνα μή αδίκως κρίνωσι.


(Τέλος λόγου)

...Ο Σωκράτης ουδέποτε επροσπάθησε να ομορφήνει τα πράγματα με τα λόγια ούτε να πείσηι για το αντίθετον, αλλά πάντα είχε την ίδια γνώμη υπακούοντας εις την αλήθειαν που πηγάζει από τα λόγια, ενώ υπηρετουσε τον νόμον και της ψυχής και της πόλεως. Δηλαδή νομίζω ότι κανείς άλλος δεν θα έπραττε το ίδιο περισσότερον από φόβον μήπως τον κατηγορήσουν. Επομένως, απαλλάξητέ απο την κατηγορίαν ένα ελεύθερον άνθρωπον, άνδρες δικασταί, και μην επιδείξητε φρόνημα που ταιριάζει εις τους δούλους. Έχομεν λοιπόν ανάγκην από δίκαιους ανθρώπους για να μην χρειαστούμε δικαστές, και έχομεν ανάγκην από δικαστές δικαίους, για να μην αποφασίζουν άδικα.