Επέτειος Μ. Καραγάτση

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
alexandros
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 806
Εγγραφή: Κυρ 16 Μαρ 2008, 15:06
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Νιμπίρου

Επέτειος Μ. Καραγάτση

Δημοσίευση από alexandros » Σάβ 10 Μάιος 2008, 15:27

Ελπίζω να υπάρχουν και άλλοι συνοδοιπόροι που να τους αρέσει η γραφή του Καραγάτση. Το 2008 συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες πεζογράφους, του Δημήτρη Ροδόπουλου. Ήταν συγγραφέας πολλών μυθιστορημάτων με σημαντικότερα το "10" (το οποίο δυστυχώς δεν ολοκλήρωσε), το "Γιούγκερμαν", το "Κίτρινο Φάκελο" και άλλα. Πολλοί τον έχουν θεωρήσει ως τον κορυφαίο έλληνα πεζογράφο της δεκαετίας του '30. Εγώ τον θεωρώ έναν από τους σημαντικότερους έλληνες πεζογράφους του 20ού αιώνα.
Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από μια ιδέα της οποίας ο καιρός έχει φτάσει.
Βίκτωρ Ουγκώ

ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΡΑ
Άβαταρ μέλους
alexandros
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 806
Εγγραφή: Κυρ 16 Μαρ 2008, 15:06
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Νιμπίρου

Re: Επέτειος Μ. Καραγάτση

Δημοσίευση από alexandros » Τρί 13 Μάιος 2008, 12:57

Βρε παιδιά σε κανέναν δεν αρέσει ο Καραγάτσης; Μήπως δεν είναι στο ενδεδειγμένο μέρος το τόπικ; :cool: :cool:
Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από μια ιδέα της οποίας ο καιρός έχει φτάσει.
Βίκτωρ Ουγκώ

ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΡΑ
Άβαταρ μέλους
Dhmellhn
Επίτιμος
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 4046
Εγγραφή: Τετ 18 Απρ 2007, 15:16
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: ΕΛ-ΛΑΣ
Έδωσε Likes: 27 φορές
Έλαβε Likes: 71 φορές

Re: Επέτειος Μ. Καραγάτση

Δημοσίευση από Dhmellhn » Τετ 14 Μάιος 2008, 19:14

Ο Καραγάτσης είναι από τους πολυγραφότερους νεοέλληνες συγγραφείς. Ο Πολίτης τον τοποθετεί στον αντίποδα του Θεοτοκά, λόγωι της πληθωρικής, αυθορμήτου και εκρηκτικής συγγραφικής του ιδιοσυγκρασίας. Το έργο του διακρίνεται από έντονη μυθοπλαστική φαντασία και θεματική ποικιλία, η οποία ωστόσο συνοδεύεται από μία έμμονη προσήλωση στο σεξουαλικό στοιχείο.(Πολίτης)

Πεποίθηση του Καραγάτση είναι ότι οι βιολογικές ορμές καθορίζουν τελεσίδικα την δράση και τον χαρακτήρα των ανθρώπων. Οι ακαταμάχητες αυτές ορμές, συνήθως συντρίβουν τους αντι-ηρωικούς πρωταγωνιστές των έργων του.(Beaton) Η θεωρία αυτή του "βιολογικού ντετερμινισμού", συνδέει το έργο του Καραγάτση με το κίνημα του "νατουραλισμού".

Χαρακτηριστική της ιδεολογίας του Καραγάτση και από τις ευτυχέστερες δημιουργικές στιγμές του είναι η τριλογία με τίτλο: "Εγκλιματισμός κάτω από τον Φοίβο, που αποτελείται από τα μυθιστορήματα: " Συνταγματάρχης Λιάπκιν", "Γιούγκερμαν", "Η μεγάλη χίμαιρα" (α' έκδοση με τον τίτλο: "Χίμαιρα", το 1936, β' αναθεωρημένη μορφή με τον γνωστό τίτλο το 1953. Και τα τρία έργα έχουν αλλοδαπούς πρωταγωνιστές (αντίστοιχα έναν Λευκορώσο, έναν Γερμανοφινλανδό, μια Γαλλίδα), οι οποίοι προσπαθούν, χωρίς επιτυχία, να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνος. Όπως παρατηρεί ο Beaton, οι ξένοι πρωταγωνιστές των τριών αυτών έργων συμβολίζουν τα "ξενόφερτα ιδανικά που δεν βρήκαν πρόσφορο έδαφος και οι ήρωες των έργων απέτυχαν παταγωδώς να τα πραγματώσουν στις ελληνικές συνθήκες".

Αυτή η αρνητική τοποθέτηση του Καραγάτση απέναντι στο ξένο στοιχείο εξηγείται, κατά τον Μπερλή από την επιτακτική ανάγκη των διανοουμένων του μεσοπολέμου να διαμορφώσουν μια εθνική ταυτότητα και πορεία. Υπό το πρίσμα αυτό θα πρέπει να ερμηνευτεί και η "λανθάνουσα ηλιολατρεία" του Καραγάτση, η οποία συνάπτεται με ένα ελληνοκεντρικό ήθος και χαρακτηρίζει πολλούς από τους εκπροσώπους της γενιάς του '30.
Δεν έχουμε αιώνιους συμμάχους ούτε διηνεκείς εχθρούς. Τα συμφέροντά μας είναι αιώνια και διηνεκή. Αυτά έχουμε καθήκον να τα προασπίσουμε. (ΛΟΡΔΟΣ ΠΑΛΜΕΡΣΤΟΝ)
Άβαταρ μέλους
Mollisia
Δόκιμος
Δόκιμος
Δημοσιεύσεις: 206
Εγγραφή: Τρί 12 Ιουν 2012, 16:27
Φύλο: Γυναίκα
Έλαβε Likes: 1 φορά

Re: Επέτειος Μ. Καραγάτση

Δημοσίευση από Mollisia » Τετ 20 Ιουν 2012, 15:01

Μου άρεσε και μου αρέσει ακόμα τρελά ο Καραγάτσης και μένα! Ο άνθρωπος ήταν θεός. Διάβαζα τις αφηγήσεις του και τις περιγραφές του και μου ανέβαινε η αδρεναλίνη λες και έβλεπα θρίλερ! Χώρια τα ερωτικά του...

Βάζω εδώ ένα αγαπημένο μου απόσπασμα και εν καιρώ θα γράψω και λίγα βιογραφικά.


"Ένα πρωί, ο Πανάγαθος ξύπνησε πολύ κακόκεφος· κι όπως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιστάσεις, τα σύννεφα κι οι άνεμοι ξαμόλυσαν θεομηνίες φοβερές στην οικουμένη. Κεραυνοί έπεσαν, δέντρα ξεριζώθηκαν, καράβια βούλιαξαν, ποτάμια πλημμύρισαν. Οι άνθρωποι, κατατρομαγμένοι, γονάτισαν μπροστά στα εικονίσματα και προσεύχονταν, να εξιλεώσουν τον οργισμένο Θεό, που τους παίδευε για τα κρίματά τους. Μα ο Ύψιστος είχε άλλες σκοτούρες, κείνη τη μέρα, στο κεφάλι του. Φώναξε τον Άγιο Πέτρο, τον Άγιο Παύλο και τους δυο αρχάγγελους –Μιχαήλ και Γαβριήλ– και συγκρότησε συμβούλιο, πολύ σοβαρό.
-Γέμισε ο Παράδεισος Αγίους! είπε. Κατάντησε να μην έχουμε πού να τους βολέψουμε! Ο πάπας Ρώμης κι ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως αγιοποιούν όλο τον κόσμο. Δεν έμεινε καλόγερος που να μην ανακηρύχτηκε άγιος, όσιος, μάρτυς, οσιομάρτυς και τα παρόμοια! Πού θα πάει, παρακαλώ, αυτή η κατάσταση;
-Ναι, παραδέχτηκε ο άγιος Πέτρος. Το παραξύλωσαν... Οπωσδήποτε, πολλοί από αυτούς, υπήρξαν πραγματικά άγιοι άνθρωποι...
-Δεν νομίζω είπε ο Παύλος, πως παρατηρήθηκαν ανωμαλίες, τόσο στο Βατικανό όσο και στο Πατριαρχείο, σχετικά με τις αγιοποιήσεις. Η Εκκλησία ενέργησε πάντοτε με την πιο απόλυτη αυστηρότητα κι αντικειμενικότητα. Κανείς ανάξιος δεν αγιοποιήθηκε· και κανείς άξιος δεν παραμερίστηκε.
-Εσύ έχεις τη μανία να μου κάνεις συνεχώς αντιπολίτευση! του αποκρίθηκε ο Ύψιστος ρίχνοντάς του βλοσυρή ματιά. Ας είναι! Δεν πρόκειται να συζητήσω αυτό το θέμα. Άξιοι ή ανάξιοι, οι άγιοι που συνωστίζονται στον Παράδεισο ξεπερνούν τα επιτρεπόμενα όρια –χώρια που κάθε μέρα μας καταφθάνουν και καινούριοι. Τι θα τους κάνουμε; Έτσι θα κάθονται, με σταυρωμένα χέρια; Αργία μήτηρ πάσης κακίας... Πρέπει να ληφθούν μέτρα.
-Μην ξεχνάς Πανάγιε, λέει ο άγιος Πέτρος, πως πολλοί από τους αγίους έχουν αναλάβει ορισμένα τμήματα της θεϊκής υπηρεσίας και Σε διευκολύνουν σημαντικά: ο άγιος Νικόλαος τα ναυτικά, ο άγιος Φανούριος τα χαμένα αντικείμενα, ο άγιος Ελευθέριος τα μαιευτικά ζητήματα...
-Περισσότερος ο μπελάς παρά η καλοσύνη τους! Έρχονται κάθε μέρα και με εκνευρίζουν απαιτώντας να εγκρίνω όλες τις αιτήσεις της πολυπληθούς πελατείας τους. Αν έχω καμιάν αντίρρηση, ουαί και αλίμονό Μου! «Γιατί του Φανούριου του ενέκρινες σαρανταδυό ρουσφέτια κι εμένα μονάχα σαρανταένα; Αυτό είναι αδικία» και τα παρόμοια! Ούτε πολιτευόμενοι να ήσαν, λυσσαγμένοι να ικανοποιήσουν και τις πιο παράλογες αξιώσεις της κομματικής πελατείας τους!
Φως φανάρι πως ο Πανάγαθος είχε τα νεύρα Του κι εκφραζόταν κάπως υπερβολικά, αν όχι άδικα. Οπωσδήποτε, ο Παύλος συμφώνησε μαζί Του:
-Παραδέχομαι πως χρειάζεται κάποια ορθολογικότερη οργάνωση των αγίων. Το σημερινό συγκεντρωτικό σύστημα παρουσιάζει μεγάλα μειονεκτήματα. Ιδίως, οι άγγελοι παραπονέθηκαν πως κουράζονται κρατώντας επαφή μεταξύ των αγίων του Παραδείσου και των πιστών της Γης.
-Έτσι είναι! παραδέχτηκαν ο Μιχαήλ και ο Γαβριήλ.
-Κατά τη γνώμη μου, συνέχισε ο Παύλος, πρέπει να εφαρμόσουμε κάποιαν αποκέντρωση. Να στείλουμε όσο το δυνατό περισσότερους αγίους στη Γη, σε τρόπο που να βρίσκονται σε άμεση επαφή με τους πιστούς, να γνωρίσουν καλύτερα τις ανάγκες τους και να εισηγούνται τα σκοπιμότερα μέτρα.
-Έτσι κι η εργασία των αγγέλων πολύ θα απλοποιηθεί, είπε ο Μιχαήλ. Αντί να κάνουν τον ταχυδρόμο ανάμεσα στους αναρίθμητους πιστούς της Γης και τους αγίους του Παραδείσου, θα εκτελούν μονάχα χρέη συνδέσμου ανάμεσα στους λιγοστούς σχετικά αγίους της Γης και τον Ύψιστο.
-Πολύ σωστά! συμφώνησε ο Θεός. Θα έπρεπε, όλ’ αυτά, να τα οργανώσουμε κατά κάποιο τρόπο...
Ο Παύλος χαμογέλασε· κι είπε:
-Το ζήτημα αυτό, από καιρό με απασχολούσε. Κατάληξα λοιπόν σε ορισμένες σκέψεις, που τις διετύπωσα σ’ ένα σχέδιο νόμου. Αν θέλετε να σας το διαβάσω...
-Αυτός ο Παύλος! θαύμασε ο Ύψιστος. Όλα τα προβλέπει! Πραγματικά σπουδαίος, μα τον Εαυτό Μου!
-Δεν θέλω να περιαυτολογήσω, γιατί η ταπεινοσύνη είναι ύψιστη χριστιανική αρετή. Αλλά η Ιστορία οπωσδήποτε θα κρίνει πως χωρίς τη δική μου δραστηριότητα, η θρησκεία του Ιησού δεν θα επιβαλλόταν τόσο εύκολα. Δεν θέλω, βέβαια, να ισχυρισθώ πως εγώ είμαι ο θεμελιωτής του Χριστιανισμού...
-Αλλά αφήνεις να υπονοηθεί, τον αντίκοψε ο Ύψιστος. Ας είναι. Δεν πρόκειται να συζητήσουμε σήμερα αυτό το σοβαρό ζήτημα. Διάβασέ μας το νομοσχέδιό σου.
Ο Παύλος έβγαλε απ’ την τσέπη του ένα χαρτί· κι άρχιζε να διαβάζει: [...]
-Λαμπρά! ανέκραξε ο Ύψιστος. Δώστε μου μια πένα να υπογράψω αμέσως.
Ο Μιχαήλ τράβηξε ένα φτερό απ’ τη φτερούγα του, το βούτηξε σ’ ένα μελανί σύννεφο και το ?δωσε του Θεού. Έτσι υπογράφηκε ο σοβαρότατος αυτός ουράνιος νόμος που, όπως θα ιδούμε, τόσο κεφαλαιώδεις συνέπειες είχε για το Σέργιο και το Βάκχο…"

Η θαυμαστή ιστορία των αγίων Σεργίου και Βάκχου, σσ. 29-35.


από την σελίδα του εθνικού κέντρου βιβλίου (υπ. πολιτισμού και τουρισμού) http://karagatsis.ekebi.gr/
"Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει. Όταν τα πράγματα πάνε καλά, κάτι θα πάει στραβά." Νόμος του Μέρφυ
Άβαταρ μέλους
Mollisia
Δόκιμος
Δόκιμος
Δημοσιεύσεις: 206
Εγγραφή: Τρί 12 Ιουν 2012, 16:27
Φύλο: Γυναίκα
Έλαβε Likes: 1 φορά

Re: Επέτειος Μ. Καραγάτση

Δημοσίευση από Mollisia » Κυρ 24 Ιουν 2012, 19:28

Εικόνα
"Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει. Όταν τα πράγματα πάνε καλά, κάτι θα πάει στραβά." Νόμος του Μέρφυ
Άβαταρ μέλους
Mollisia
Δόκιμος
Δόκιμος
Δημοσιεύσεις: 206
Εγγραφή: Τρί 12 Ιουν 2012, 16:27
Φύλο: Γυναίκα
Έλαβε Likes: 1 φορά

Re: Επέτειος Μ. Καραγάτση

Δημοσίευση από Mollisia » Κυρ 24 Ιουν 2012, 19:29

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1908. Ο συγγραφέας ήταν το πέμπτο και το τελευταίο παιδί της οικογενειας, με μεγάλη διαφορά ηλικίας από τα αδέρφια του (18 χρόνια από το πρώτο και 12 από το τέταρτο). Πέρασε την παιδική του ηλικία σε διάφορες πόλεις εξαιτίας των μετακινήσεων της οικογένειάς του: το Δημοτικό το παρακολούθησε στη Λάρισα και το Γυμνάσιο το τελείωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου τον έστειλε ο πατέρας του ως τιμωρία, επειδή είχε πλαστογραφήσει την υπογραφή του σε σχολικό έλεγχο.
Ως πεζογράφος πρωτοεμφανίστηκε το 1927 με το διήγημα "Η κυρία Νίτσα", το οποίο πήρε μέρος στον διαγωνισμό της Νέας Εστίας και πήρα τον 3ο έπαινο. Ήταν αυτοβιογραφικό διήγημα, εμπνευσμένο από τον παιδικό του έρωτα για μια εικοσάχρονη δασκάλα του στο δημοτικό σχολείο στη Λάρισα. Το πρώτο του μυθιστόρημα ήταν Ο συνταγματάρχης Λιάπκιν, το 1933. Το 1958 έπαθε ένα σοβαρό έμφραγμα, που οδήγησε στη σταδιακή αποξένωσή του από τους φιλικούς κύκλους. Συνέχισε όμως να εργάζεται και να γράφει: είχε ξεκινήσει το έργο του Το 10, που θα ήταν το πρώτο μέρος μιας τετραλογίας. Δεν πρόλαβε όμως να το ολοκληρώσει: στις 13 Σεπτεμβρίου 1960 έπαθε έμφραγμα και λίγες ώρες μετά, τα ξημερώματα της 14ης Σεπτεμβρίου, πέθανε στην καλύτερη ίσως περίοδο της συγγραφικής ζωής του, έχοντας φτάσει σε σπανια επίπεδα εκφραστικής ακρίβειας και οικονομίας. Λέγεται ότι οι τελευταίες δύο λέξεις που έγραψε ήταν "ας γελάσω".
"Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει. Όταν τα πράγματα πάνε καλά, κάτι θα πάει στραβά." Νόμος του Μέρφυ
Απάντηση

Επιστροφή στο “Τέχνες”