Ιδεογραφήματα

Έχω ήδη δείξει τα πέριξ του Καλάμου, όμορφες παραλίες, μπαράκια, κλπ...
Το σπίτι -καταφύγιο-αγαπημένο λιμέρι μου, δεν σας το'χω δείξει ποτέ.
Ευκαιρία είναι τώρα, μια κι εκεί πέρασα όλο το τριήμερο χωρίς να βγω ούτε λεπτό απ'το κονάκι μου. (για να δουν και μερικοί μερικοί που προσκλήθηκαν και δεν έχουν καταφέρει να'ρθουν ακόμη, Αστρέα, Σταυραετός και άλλοι...να θυμηθούν και κάποια πλάσματα που μας έχουν δώσει τη χαρά της παρουσίας τους εκεί- όπως η sacred Ελενά μας)

Ξεκινάω με το εξωτερικό...


μέρος της πίσω-ανατολικής αυλής. Στο βάθος που είναι ο φράχτης, συνήθως γεμίζει φυλλωσιές αργότερα. Τώρα ακόμα ξερά... Μπροστά το μικρό διαδρομάκι που οδηγεί απ'το βορειοανατολικό μπαλκόνι στη νοτιοανατολική πλευρά




μια... "πανοραμική" της πίσω ανατολικής αυλής. Εχουμε καιρό να το φροντίσουμε κι έχει γίνει "ζούγκλα"... Άνοιξις γαρ




Μέρος της βορειοανατολικής βεράντας... εστίαζα (φυσικά) στο αρνί που θα ψήναμε την επομένη.


Μέρος του εσωτερικού (σαλονιού) όπως το "είδα" από τη βορειοανατολική βεράντα...αριστερά απ'την τηλεόραση που ήταν αναμένη αλλά κανείς δεν έβλεπε, η κυρία είσοδος... Πόρτα διάπλατα ανοιχτή...να μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι ζούμε ακόμα στην Ελλαδίτσα της ασφάλειας, της ήσυχης ζωής, χωρίς εγκληματικότητα... (ως πότε θα την κρατάμε διάπλατα ανοιχτή όμως..;)
Στο τραπέζι που βλέπετε, παίχτηκε χοντρό ντέρμπι μπιρίμπας φέτος με την αφεντιά μου, τον καλό μου, την κόρη και τον αδερφό μου! (το γέλιο που έπεσε δεν μπορεί να περιγραφεί)


Άλλη μια άποψη του μικρού μας σαλονιού, όπου η κυρία είσοδος βρίσκεται (δεν φαίνεται) στα δεξιά, απ'όπου έρχεται και άπλετο φως. To καδράκι με τα παραδείσια πουλιά είναι το πρώτο και προ τελευταίο μου εργόχειρο. :Ρ Στο βάθος, το χωλάκι, όπου ευθεία είναι η τουαλέτα, αριστερά η κουζίνα, και δεξιά το υπνοδωμάτιο.



Μια άποψη της κουζίνας από τη βορειοανατολική βεράντα πάλι. Μεγάλη, ευρύχωρη, ευάερη ευήλια... εκεί κάνω τις αλχημείες μου, και τις απολαμβάνω. Τα τσουρέκια βγήκαν θεϊκά φέτος που τα'φτιαξα εκεί. (κρίμα που δεν τα φωτογράφισα η χαζή)


(συνεχίζεται)

Η νοτιοδυτική βεράντα (μέρος αυτής) και η κυρία είσοδος...το σαλόνι μέσα από άλλη γωνία... Μπροστά, έξω, το γιασεμί "φούντωσε", θέλει κλάδεμα, ξέρω...



Όπως βλέπουμε την εξώπορτα, μέσα από το σαλόνι και την κυρία είσοδο.



Άλλη μια άποψη της δυτικής βεράντας...Όση φαίνεται δηλαδή, αφού το φουντωμένο γιασεμί ουσιαστικά την κρύβει.



Μέρος της δυτικής μπροστινής αυλής, και μέρος του "μεγάλου" αμαξιού μας.



Φούντωσε το λελουδικό σας λέω...



Η νότια πλευρά του σπιτιού μας, ένας διάδρομος που λέμε "σέρα", αργότερα γεμίζει βλάστηση, φυλλωσιές και κόκκινους ιβίσκους σ'αυτό το σημείο...σκιερό μέρος ανάπαυσης/ανάπαυλας το κατακαλόκαιρο. Ο τοίχος που βλέπετε αριστερά είναι του υπνοδωματίου.


(συνεχίζεται)

Και τώρα μιας και έχουμε την απόλυτη εικόνα αυτού του υπέροχου τοπίου-σπιτιού ας ετοιμάσουμε και ένα σχεδιάγραμμα ληστείας. .Να σαι καλά καρδιά μου να το χαίρεσαι με όσους αγαπάς είναι μια πραγματική όαση

lianna έγραψε:Και τώρα μιας και έχουμε την απόλυτη εικόνα αυτού του υπέροχου τοπίου-σπιτιού ας ετοιμάσουμε και ένα σχεδιάγραμμα ληστείας.

Κρίνοντας από τις φωτό, δείχνει για κατασκευή της δεκαετίας του 70, χωρίς κάτι που να αξίζει να κλαπεί (όπως δλδ πρέπει να είναι κάθε εξοχικό).

Για τους σκοπούς όμως της οργανώσεως απαγωγής/ομηρείας μια χαρά μου φαίνεται!

Όντως το 67 το'χτισε ο αγαπημένος μου Μιμάκος (βλ. Ημερολόγιο ενός Ηρωα) και μου το άφησε λατρευτή κληρονομιά...
Αντί να οργανώνετε ληστείες ομηρείες και κουραφέξαλα, εγώ λέω να οργανώσουμε εκεί μια σύναξη! Πώς σας κάνει η ιδέα;

Συνεχίζω...


Να μη δείξω και τη "μούρη" του αμαξιού;
και τον πρόσθο φράχτη και μέρος της αυλής; Σ'αυτό το κάγγελο, όταν ανθίζει η βουκαμβίλια, γίνεται ένας μωβ πανικος που είναι υπερθέαμα. Επιφυλλάσσομαι για φωτο όταν ανθίσει.


Μια αγαπημένη γωνιά του κήπου μας, με την πορτοκαλιά μας, και στο βάθος ένα αυτοσχέδιο κλουβάκι που κρατάει η τρελή αγαπησιάρα ζωακίων κόρη μου, τα εκάστοτε συντροφάκια που λατρεύει. Αυτή τη φορά η κουνέλα της "Μπισκότο" (που δεν την πάω με τίποτα τη στρίγγλα :Ρ)


Μια άποψη της ανατολικής βεράντας (στην οποία έπεσε το φαγοπότι) παρμένη από κάτω απ'την αυλή, όπως ερχόμουν απ'το αρνί που ψηνόταν.


Μια άλλη άποψη της ίδιας βεράντας... όχι δεν έπαθα μανία με τη βεράντα, εστίαζα στα λουλουδάκια - αυτούς τους "μάηδες" που φύτρωσαν άναρχα στον κήπο

Kαι τώρα στο ζουμί της υπόθεσης...

Ο σύζυγος (εκρου μπλουζα) κι ο αδερφός (σκουρότερη) επί το έργον του ψησίματος. Η "θολούρα" στις φάτσες για ευνόητους λόγους και να με συγχωρνάτε δηλαδής.

Ρουμελιώτης γαρ ο καλός μου, είναι ο "δεν παίζομαι" ψήστης.
Και διά του λόγου το αληθές...ιδού



(λουκούμι έγινε το κατσίκι και έτυχε της ανάλογης...τιμής! )


αλλα αυτά δεν περιγράφονται με λόγια, μια εικόνα "μεταφέρει" καλύτερα την αίσθηση, αλλά κυρίως ΤΡΩΓΟΝΤΑΙ!


Όπου γάμος και χαρά λένε, η Βασίλω πρώτη;
Ε, όπου ψητό και μυρωδιά, ο Δίας πρώτος!
Υπέστη βέβαια και τις συνέπειες του καψίματος των μυστακίων του, όταν πλησίασε τη μουσούδα του για να γλύψει τα λιπάκια που χύνονταν απ'τα πλάγια. χεχε


Και για επιδόρπιο σας έχω αυτό...


Έναν ρημαδιασμένο χημικό αεροψεκασμό. Τράβηξα το "αχνάρι" 35 λεπτά ΜΕΤΑ το πέρασμα του αεροπλάνου παρακαλώ. Να μη φάμε λίγο βάριο (και ό,τι άλλο μας ρίχνουν) μαζί με το αρνί; Πώς θα γίνει...

Ο ουρανός ήταν ΚΑΤΑΓΑΛΑΝΟΣ όλο το πρωί, μέχρι που ήρθε αυτό το...αρχικό αχνάρι...
και μετά από λίγο, ο καταγάλανος ουρανός μετατράπηκε σ'αυτό...



Για να'χουμε να υγειαίνουμε... καταλάβατε;

Ωραια σουβλα
εμεις επηδει δεν ψησαμε για Πασχα θα ψησουμε πρωτομαγια,ε ρε τη ετοιμαζω......κολασηηη

Και ως συνήθως το ΖΩΟΝ, δεν τραβάω αυτά που μετράνε.
Δεν τράβηξα το κατσίκι στις πιατέλες, ούτε τα τσουρέκια μου που έγιναν ανεπανάληπτα φέτος.

Τράβηξα όμως (μα τι ζώον είμαι ρε) το πρώτο γλυκό του κουταλιού που έφτιαξα (φλούδες πορτοκαλιού) το οποίο τίμησε (τσάκισε) ο καλός μου μέσα σε 3 μέρες με συνοπτικές διαδικασίες. Σας το δείχνω με καμάρι, για να "κλεισω" αυτό το νήμα πιο γλυκά. (Δε μου πήγαινε να το αφήσω με τη ζοχάδα των ψεκασμών)




Φυσικά αυτό τραβήχτηκε στο σπίτι των Αθηνών, και μάλιστα αρχές Μάρτη (που ακόμα άναβα τζάκι)

Μετά απο τους προλαλήσαντες lianna, exiled και λόγο μεγάλης αδυναμίας στο Αρέλι… λέω μήπως είναι καλύτερα να βγει από την μέση αυτό το τοπικ

Γιατί περικαλώ γιατί; Για να μη βλέπεις τι έχασες?
Οχι, μωρή, εκείιιιιιιιιιιιιιι
suffer baby, suffer!
(βούρλο :Ρ)

Αυτά είναι Πάσχα με την οικογένεια και παραδοσιακή θαλπωρή .

AYTA EINAIIIIII