Για τις πολλαπλές-ταυτόχρονες συνευρέσεις

[ArELa]

Θα μου επιτραπεί να πω (την άποψή μου) ότι το ομαδικό ή μη σεξουαλικό τσιμπούσι δεν είναι θέμα ανοιχτο-ή-στενομυαλιάς, αλλά παίζει κυρίαρχα στο πώς βλέπει κανείς το σεξ, και τι εξυπηρετεί γι'αυτόν όταν το κάνει. 'Αλλοι το βλέπουν σαν έκφανσή τους καθαρά ιδιωτική/προσωπική που δεν διατίθενται να την μοιράζονται με πολλούς, άλλοι το βλέπουν αποκλειστικά και μονον σαν άλλο ένα τριπάκι καθαρά σαρκικής ευχαρίστησης (όπως είναι πχ το φαγητό ή ο χορός- πράγματα βέβαια που δεν ηθικοποιούνται).

Αν κάποιος επιλέγει τη δεύτερη οπτική, του αυνανισμού με μεγάαααλη παρέα δηλαδή δεν βλέπω γιατί να μην το προχωρήσει και στην πράξη. Το πιθανότερο είναι σ'αυτό το μεμονωμένο (σαρκικό) επίπεδο να τον φτάσει (η πράξη) σε νέα ύψη (σαρκικής) ηδονής...

Αν κάποιος δεν περιορίζεται μόνο στο σαρκικό, δεν του φτάνει δηλαδή μόνο αυτό...
τότε επιλέγει την πρώτη οπτική. Και μέσα από αυτήν, ασφαλώς του είναι αδιανόητο το "πάρτι με ούζα", όπως κι εμένα στην προκειμένη. Για μένα φυσικά δεν είναι ζήτημα ταμπού ή ηθικής. (όπως έχω πολλάκις πει, στο μόνο σημείο που αρνούμαι να εστιάσω την ηθική, είναι στα σκέλια μου) Είναι απλά θέμα επιλογής στο ΠΟΥ και ΠΩΣ επιλέγω να διοχετεύω τα διαφορετικά είδη "ενέργειας" που "παράγω".

Πχ, τη σκεπτική μου ενέργεια, τη διοχετεύω αφειδώς, γενναιόδωρα και απεριόριστα εδώ μέσα ας πούμε, χωρίς να μου δημιουργείται πρόβλημα για το ποιος ή πόσοι και ΠΩΣ την "απομυζούν". Είναι ένα είδος ενέργειας, που όταν το "διαχέω" δεν με αφήνει εξαντλημένη ψυχονοητικά, γιατί μέσα από την ανταλλαγή ιδεών, παίρνω πίσω συχνά κάτι ουσιώδες. Έστω ΚΑΙ ΕΝΑ αν είναι αυτό την κάθε φορά, με "φορτίζει" αρκετά ώστε να "αναπληρώνω", και να εμπλουτίζω το νοητικο-πνευματικό μου πεδίο...

Μια ενέργεια όμως η οποία περικλείει πολλά περισσότερα από απλή σκέψη, εμπεριέχει δηλαδή πολλά ΖΩΤΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ στοιχεία της ίδιας της υπόστασής μου, είναι αδύνατον να τη διασκορπίζω σε πολλά άτομα, αφ'ενός γιατί όταν κατακερματίζεται πάει και χαμένη στην ουσία, αφ'ετέρου γιατί την αναλώνω άδικα απ'τη δική μου υπόσταση χωρίς να πάρω πίσω κάτι αντίστοιχο και ισάξιο, (γι'αυτό λέω "πάει χαμένη") οπότε μένω στην ουσία "εξαντλημένη" έχοντας αναλώσει ενέργεια, αντίστοιχη της οποίας δεν πήρα πίσω... Είναι σαν να δίνω 2 λίτρα αίμα πχ, χωρίς να πάρω την αντίστοιχη θρέψη, που θα βοηθούσε το σώμα μου να αναπληρώσει την "απωλεσθείσα ζωτική ύλη μου" και να τη δυναμώσει κιόλας! Αυτό θα με αποδυνάμωνε οργανικά, κι αν συνέχιζα να το κάνω, στο τέλος θα με σκότωνε. ΓΙ'ΑΥΤΟ απορρίπτω και τα τρία, τις τετράδες, τις δεκάδες ή τις εκατοντάδες σ'αυτά τα επίπεδα...

Ελπίζω να'γινα κατανοητή.
Πιστεύω (χωρίς να τη βλέπω άστρο ή πάνσοφη εδώ πιστέψτε με) πως μ'αυτή την τοποθέτησή μου, παρέδωσα στα χέρια όσων θέλουν να την πραγματευτούν, ένα κομμάτι "σοφίας" που έχω αποκομίσει στα χρόνια που ζω. Στην επιλογή του καθένα είναι να το δει όλο αυτό, είτε σαν τροφή για σκέψη, είτε σαν παλιομοδίτικη αντίληψη περιτυλιγμένη σε ελκυστικό σελοφάν. Θα'θελα να ειδωθεί σαν τροφή για σκέψη.



από το τόπικ εδώ

^^