Το συναρπαστικό Σύμπαν

Σύμπαν, Χώρος, Χρόνος, Βαρύτητα, Ύλη, Ηλεκτρομαγνητισμός, Πνεύμα. Όλα τα παραπάνω είναι γνώριμα
μα αγνοούμε την πραγματική τους φύση στην καθημερινότητα μας. Φαινομενικά ανεξάρτητα μα ουσιαστικά
αλληλοσυνδεόμενα. Πόσο καλά γνωρίζουμε την μεταξύ τους σχέση? Αν η απάντηση που δώσατε δεν σας
ικανοποιεί, ελάτε μαζί μου για να τα εξετάσουμε πιο προσεκτικά κάνοντας στάση μονάχα σε εκείνα τα σημεία
που έχουν ενδιαφέρον και που ίσως δεν τους είχαμε δώσει ποτέ την προσοχή που τους αξίζει.

Η ύλη δεν υπάρχει όπως την γνωρίζουμε. Η ύλη είναι μοναχά μια "πληροφορία". Ένα "συμβόλαιο ιδιοκτησίας
χώρου" θα λέγαμε. Ένα νόμιμο δικαίωμα ιδιοκτησίας, ενός συγκεκριμένου κάθε φορά χώρου, που απαγορεύει
την είσοδο εντός αυτού σε άλλους ιδιοκτήτες. Ο χώρος αυτός δεν περιέχει τίποτα μέσα του.
Άρα η ύλη δεν είναι τίποτε άλλο από ένας κενός, πλην όμως οριοθετημένος χώρος.
Η ύλη έχει ένα δίπολο χαρακτηριστικό. Από την μια εμποδίζει να εισέλθει εντός του χώρου ιδιοκτησίας του
κάποιος άλλος ιδιοκτήτης, μα ταυτόχρονα έλκει άλλους ιδιοκτήτες να έρθουν κοντά του. Να έρθουν
κοντύτερα του, ώσπου να έρθουν σε επαφή, μα απαγορεύοντας τους να παραβιάσουν τα σύνορα του χώρου του.

Την έλξη αυτή την ονομάζουμε βαρύτητα και είναι το αντίτιμο της ύπαρξης της ύλης. Δηλαδή για να έχει
η ύλη το δικαίωμα κατάληψης του χώρου του, απωθώντας οτιδήποτε άλλο να εισέλθει σε αυτόν,
υποχρεώνεται ως αντιστάθμισμα να έλκει προς το μέρος του άλλη ύλη. Αυτή είναι η ομορφιά, η τάξη
και η συμμετρία του κόσμου μας. Ναι μεν απωθεί αλλά ταυτόχρονα έλκει. Έτσι έρχεται η ισορροπία.

Πάμε τώρα να δούμε τι είναι ο χώρος. Εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα. Ο χώρος δεν μπορεί να εξεταστεί μόνος του
γιατί είναι άρρηκτα δεμένος με τον χρόνο. Και τα δυο μαζί είναι ένα. Είναι αυτό που ονομάζουμε χωροχρόνος και
είναι σαν τις δυο διαστάσεις ενός ελαστικού επίπεδου υφάσματος. Το ένα μπορούμε να το παρομοιάσουμε με το
μήκος και το άλλο με το πλάτος του. Αυτό το ελαστικό επίπεδο ύφασμα έχει κάποια περίεργα χαρακτηριστικά.
Αν ασκήσουμε δύναμη, το τραβήξουμε δηλαδή στο πλάτος, θα ξεχειλώσει. Θα μεγαλώσει η πλευρά στην οποία
ασκείται η δύναμη αλλά αντίστοιχα θα μαζέψει, συρρικνωθεί στην άλλη του διάσταση.

Όταν ασκούμε δύναμη στο ένα ως αποτέλεσμα έχουμε την συρρίκνωση του αλλού. Για να το κατανοήσουμε
θα πρέπει να έχουμε στο νου μας, πως για να μετακινηθεί ένα υλικό αντικείμενο στον χώρο θα πρέπει να
ασκήσουμε σε αυτό μια δύναμη. Η δύναμη που καταναλώνεται για την μεταφορά της ύλης μέσα στον χώρο
δεν χάνεται. Είναι η δύναμη που λέγαμε πρωτίστως, όταν τεντώσαμε το πλάτος και συρρικνώθηκε το μήκος.
Το μήκος στην προκειμένη περίπτωση είναι ο χρόνος. Άρα κάθε φορά που καταναλώνουμε ενέργεια για την
μετακίνηση της ύλης στον χώρο στην ουσία απλά συρρικνώνουμε τον χρόνο της. Για εκείνο το συγκεκριμένο
κομμάτι της ύλης ο χρόνος κυλάει πιο αργά (μετά την κατανάλωση ενέργειας, την ώθηση που δώσαμε δηλαδή).

Προσωπικά πιστεύω πως δεν είναι εφικτή η πραγματική μετακίνηση στον χώρο. Πιστεύω πως το μόνο που
καταφέρνουμε στην προσπάθεια μας να μετακινηθούμε είναι να ξεχειλώνουμε τον χώρο. Απλά τεντώνουμε
τον χώρο και συρρικνώνουμε κατά συνέπια τον χρόνο. Δεν μπορούμε να αποκολληθούμε από το ένα σημείο
και να προσκολληθούμε σε ένα άλλο του χώρου. Για τον ίδιο λόγο που δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε στον
χρόνο και να κάνουμε άλματα σε διαφορετικά του σημεία του, δηλαδή να μεταπηδούμε σε διαφορετικές
χρονικές περιόδους, έτσι και δεν μπορούμε να μεταπηδήσουμε, δηλαδή να μετακινηθούμε μέσα στον χώρο.
Αυτό που επιτυγχάνουμε όταν ασκούμε ώθηση στην ύλη για να "μετακινηθεί" όπως λανθασμένα νομίζουμε,
είναι απλώς να ξεχειλώνουμε τον χώρο ενώ ταυτόχρονα συρρικνώνουμε τον χρόνο του. Δηλαδή κάνουμε
τον χρόνο για εκείνο να κυλάει πιο αργά. Είδατε την μεγαλειώδη ομορφιά και την συμμετρία του κόσμου μας?

Μα για σταθείτε. Αφού η υλη δεν είναι παρά οριοθετημένος χώρος, όταν λέμε πως θέλουμε
να την μετακινήσουμε μέσα στον ευρύτερο χώρο εννοούμε να μετακινήσουμε χώρο μέσα σε χώρο.
Ουσιαστικά δηλαδή μετακινούμε την πληροφορία και όχι τον ίδιο τον χώρο. Μετακινούμε το
συμβόλαιο ιδιοκτησίας της ύλης. Μιλάμε για απλή μεταφορά δεδομένων κατά κάποιο τρόπο.

Για να επιτευχτεί η υποτιθέμενη μετακίνηση, δηλαδή η παραμόρφωση – ξεχείλωμα του χώρου
απαιτείται να καταναλωθεί ενέργεια. Ένα αυτοκίνητο για να κινηθεί καταναλώνει την ενέργεια που
εκλύει η βενζίνη με την καύση της. Η βενζίνη είναι και αυτή ύλη. Έχει και αυτή το δικό της
συμβόλαιο ιδιοκτησίας χώρου. Κατά την καύση με την βοήθεια και του οξυγόνου σπάνε τα
συμβόλαια ιδιοκτησίας τους (η βενζίνη και το οξυγόνο) και συντάσσουν καινούργια με διαφορετικά
χαρακτηριστικά. Αυτά να νέα συμβόλαια κατοχής ιδιωτικού χώρου είναι πλέον των καυσαερίων.

Ανακεφαλαιώνοντας, διασπάμε ύλη με την καύση και παίρνουμε ως αποτέλεσμα νέα ύλη (καυσαέρια)
συν ενέργεια, όπου αυτή επιφέρει διαστολή του χώρου και συστολή του χρόνου. Δηλαδή καταναλώνουμε
χώρο για να τεντώσουμε τον χώρο ενώ συστέλλουμε τον χρόνο. Γίνεται μια ανταλλαγή συμβολαίων
ιδιοκτησίας, σπάμε κάποια και συντάσσουμε νέα.

Τα συμβόλαια είναι η πληροφορία των χαρακτηριστικών της ύλης. Άρα μετατρέπουμε κάποιες πληροφορίες
(με την καύση της βενζίνης και του οξυγόνου) για να μεταφέρουμε (δηλαδή παραμορφώσουμε τον χώρο)
άλλες πληροφορίες (το αυτοκίνητο δηλαδή που είναι από ύλη). Όλα δηλαδή είναι απλώς μια μεταφορά δεδομένων.

Προταθέν εδώ

Αναρτηθέν εδώ