Πολυτονικό ή μονοτονικό;

[taleapad]

Εἶμαι ὁ τελευταῖος ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ μιλήσῃ σὲ αὐτὴ τὴν συζήτησῃ, ὅμως δὲν θὰ ἐκθέσῳ τὶς ἀπόψεις μου γιὰ τὸ θέμα τῶν ἑλληνοαγγλικῶν· ὅ,τι ἀναφέρω δὲν θὰ ἔχει ἐπίσης συνάφεια ἢ ἰδιαίτερη σύνδεση μὲ τὸ πολυτονικὸ σύστημα γραφῆς.

Ὁ σκοπός μου εἶναι νὰ διεγείρῃ κάποια ἄλλα βαθύτερα κέντρα ποὺ μὲ τὴν σειρά τους θὰ φέρουν στὴν ἐπιφάνεια μία σειρὰ λογικῶν σκέψεων στὴν ὁποία δὲν θὰ σταθῷ ἀρωγὸς παρ᾽ἐκτὸς κι ἂν μοῦ ζητηθῇ.

Ἐπιφυλάσσομαι γιὰ μία ἐκτενέστερη ἀναφορὰ στὸν συγκεκριμένο χῶρο τῶν ἰδεογραφημάτων γιὰ μία ἐκτενῆ ἀναφορὰ καὶ ἀποσπάσματα ἄρθρων σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ μονοτονικὸ σύστημα καὶ ἁπλοποιημένη ἑλληνικὴ γραφὴ τὴν ὁποία ἐκθείαζε ἑνα παιδὶ ποὺ σπούδαζε μὲ τὰ χρήματα τῶν γονέων του στὴν Ἀγγλία, ὅπου οἰκιοποιοῦσε μὲ ἀλαζονεία τοὺς κόπους καὶ ἀποταμιεύσεις τῶν γονέων του παρουσιάζοντας τὴν εἰκόνα του ὡς προσωπικὸ ἐπίτευγμα τῆς ἐπιτυχίας του ἔναντι τῶν «πτωχῶν» ὑπολοίπων συνελλήνων του ποὺ εἶχαν τὴν ἀτυχία λόγῳ ἔνδοιας νὰ βρίσκονται στὴν χώρα τους καὶ νὰ παλεύουν μὲ τὰ θεριὰ τῆς καθημερινότητάς τους. Ἡ παρένθεσις κλείνει καὶ συνεχίζω στὸ θέμα τῆς γραφῆς μὲ παραθέσεις-προτάσεις ποὺ ἐλπίζω νὰ εἶναι ἱκανοποιητικὲς γιὰ τὸν σκοπὸ γιὰ τὸν ὁποῖο παρουσιάζονται.

Ἡ γλῶσσα ἔχει μία ῥαχοκοκκαλιὰ ποὺ λέγεται ἀλφάβητο. Τὸ ἀλφάβητο ἔχει συγκεκριμένα γράμματα τῶν ὁποίων ἡ ἀξία εἶναι ὁρισμένη συνδεομένη μὲ μία ἀριθμητικὴ ἀξία καθῶς καὶ μὲ μία ἔννοια. Πολλῶν δὲ ἐννοιῶν (τῶν γραμμάτων) περιεχομένων στὴν ἴδια τὴν λέξη νὰ δηλοῦται ἡ φύση της. Παρόμοια θὰ ἔχετε ἀκούσει γιὰ τὴν δυναμικὴ τῶν λέξεων, παράλληλη τῆς ἀριθμοσοφίας καὶ ἕνα σωρὸ ἄλλες φιλολογίες γιὰ δονητικὴ καὶ τὰ συναφῆ.

Ἡ Ἑλληνικὴ γλώσσα ἔχει δομηθεῖ βάσει ἑνὸς κώδικος ποὺ μᾶς ἀποκαλύπτεται ἃν αἰσθανθοῦμε τὴν ἀνάγκη νὰ τὴν ἀκούσουμε. Ὑπάρχει ἕνας «κώδικας» ποὺ ἀποκαλύπτει τὰ νοήματα ποὺ περιέχουν οἱ λέξεις καὶ αὐτὸς δὲν εἶναι κρυφὸς ἢ μυστήριος· εἶναι καταγεγραμμένος ἀλλὰ ἔντεχνα ξεχασμένος μέχρι ποὺ νὰ περιέχεται μόνο στὴν κατοχὴ αὐτῶν ποὺ ἐπιθυμοῦν τὴν ἄγνοιά μας καὶ οἱ ὁποίοι δὲν ἐνδιαφέρονται καθόλου γιὰ τὰ νοήματα ποὺ περικλείει διότι ὁ ἀντικειμενικὸς σκοπός τους εἶναι τελείως διάφορος τοῦ δικοῦ μας.

Τὰ ἄφωνα καὶ ἕνα φωνῆεν δημιουργοῦν μία «βάση», ἕναν ὀργανισμὸ καὶ αὐτὸ εἶναι μία συλλαβὴ ποὺ περιέχει ἕνα νόημα. Τὸ νόημα εἶναι ἕνα γέννημα τοῦ νοῦ καὶ ὁ νοῦς προέρχεται ἀπὸ κάτι ποὺ τὸ ἀποκαλοῦμε «νόμο».
Τὰ ἄφωνα ἔχουν μέσα τους τὴν ἔννοια, ἐνῷ τὰ φωνήεντα ἐκφράζουν τὴν φορὰ καὶ τὴν ποσότητα τῆς δυνάμεως ποὺ κατέχουν. Δὲν ὑπάρχει τίποτα στὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα ποὺ νὰ εἶναι χωρὶς σημασία ἢ ποὺ νὰ μὴν περιέχει κάποιο νόημα.

Μερικὰ παραδείγματα γιὰ τὴν σύνθεση τῶν λέξεων καὶ τὴν ὑστέρα μείξη τους προκειμένου νὰ προσδιορισθῇ ἡ ἔννοια τῆς λέξεως ὅπως παρουσιάζονται βάσει κανόνων ποὺ ἔχουν διατυπωθεῖ γιὰ νὰ μὴ λέῳ πολλὰ, πρὶν ἀπὸ 2.500 χρόνια:

Α= Ἀρχὴ ἢ καὶ μέγεθος
Ἄλφα δὺο σκέλη ἀνοικτὰ ἀσφαλισμένα ἀπὸ μία ὀριζόντια γραμμἠ, σταθερότητα, ἀμεσότητα, ἀρχή, θεμέλιο, βάση, (κατὰ ἄλλους)
Β = Βάθος
Γ = Γέννησις
Δ = Δεσμὸς
Ε = Ἔρωτας
Κ = Κύκλος
Ρ = Ῥοὴ
Σ = Σεισμὸς
Τ = Στὰσις
Υ = Ὕλη
Ω = Ο τὸ μέγα
(Ἐκουσίως δὲν δίδονται ὅλες οἱ ἔννοιες τῶν γραμμάτων).

Ὁ κώδικας εἶναι δῶρο. Εἶναι μία δύναμη... ῥοῆς.

Ἡ ἔννοια εἶναι... ἕνας νοῦς καὶ ἔτσι μπορεῖ νὰ γίνῃ κατα(ω) νοητὴ.

Τὰ Ἑλληνικὰ γράμματα ἦταν 27 καὶ ἔγιναν 24. (γιὰ εὐκολία;). Εἶναι ἤδη ἕνας κωδικὸς ποὺ καταστράφηκε.
Ἡ ἀριθμητικὴ ἀξία τῶν γραμμάτων, δηλαδὴ καὶ ἡ ἔννοιά τους ἄρχισε νὰ ἀλλοιώνεται. Μετὰ ἦλθε ἠ νέα μόδα μὲ τὸ μονοτονικὸ, ὕστερα μὲ τὴν ἐπιδίωξη τοῦ ἀτονικοῦ, κατόπιν ἡ ἔξάλειψις τῶν διφθόγγων, τὰ ἑλληνοαγγλικά, λατινικοειδῆ, κ.λ.π. κ.λ.π. καὶ ἐπεται ἡ συνέχεια. Αὐτοὶ ξέρουν τί κάνουν, ἐμεῖς ξέρουμε τί παθαίνουμε;

Ἐπειδὴ μόνο βιβλίο θὰ μποροῦσα νὰ γράψῳ γιὰ αὐτὸ τὸ θέμα καὶ ἀναγκάζομαι νὰ ἀφαιρῷ πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ θέλω νὰ ἀναφέρῳ, θὰ περιωριστῷ σὲ ἕνα δύο παραδείγματα μόνο ἀκόμη γιὰ νὰ δώσῳ τὴν ἔννοια τοῦ εὔρους τῆς καταστροφῆς ποὺ ἐπιτελεῖται εἰς βάρος μας.

Συνοπτικὰ θὰ παραθέσῳ ἕνα ἐλάχιστο ἀπὸ τὸ τί χάνουμε καὶ οἱ κρίσεις δικὲς σας γιὰ τὴν ἀπώλεια.
Ὅλα τὰ γράμματα τῆς ἀλφαβήτου (ὅπως ἔπρεπε νὰ εἶναι σὲ ὀριζόντιες 9ᾶδες συμπληρώνουν τὰ 27 γράμματα ποὺ μὲ τὴν ἀριθμητική τους ἀξία δίνουν κατὰ σειρὰν 45, 450 4.500
Τὸ Α καὶ τὸ ΕΝ ἔχουν τὴν ἴδια ἀριθμητικὴ ἀξία.

Οἱ λέξεις ΠΑΤΡΙΣ. ΚΡΑΤΟΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ παρουσιάζουν τὴν ἴδια ἀριθμητικὴ ἀξία ποὺ ἰσοῦται μὲ 691. (ταυτόσημες ὡς ἔννοιες- δὲν ἀναλύω τὴν τελικὴ ἔκβαση τοῦ ἀριθμοῦ καὶ τὶς ἀναφυόμενες ἐπεξηγήσεις).

Ὁ ΔΗΜΟΣ διὰ τὴς ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ παρουσιάζουν σχέση διαμέτρου κύκλου διὰ τῆς περιφερείας.
ΤΕΧΝΗ καὶ ΜΟΥΣΑ ἔχουν τὴν ἴδια ἀριθμητικὴ ἀξία.

Οἱ 9 μοῦσες παρουσιάζουν ἀριθμητικὴ ἀξία κατὰ σειρὰν δηλαδή:
ΠΟΛΥΥΜΝΙΑ 1, ΟΥΡΑΝΙΑ 2, ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ 3, ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ 4, ΘΑΛΛΕΙΑ 5, ΚΑΛΛΙΟΠΗ 6, ΕΥΤΕΡΠΗ 7, QΛΕΙΩ 8, ΕΡΑΤΩ 9.
Συμπίπτει μὲ τοὺς 9 ἀκέραιους ἀριθμοὺς.

Ἀρκετὰ μὲ αὐτὰ μόνο θὰ κεντρίσῳ τὴν περιέργειά σας μὲ τὸ ὄνομα ΕΛΛΗΝ ποὺ δίδει 123, δηλαδὴ τὸ 6 ἀθροιζομένων τῶν ἀριθμῶν. Ἐν συνεχείᾳ τὸν λόγο (διαίρεση) τοῦ ΜΗΚΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ / ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ ποὺ προσφέρει 3,14159.......Ἀεὶ(3) ὁ(1) Θεὸς(4) ὁ(1) Μέγας(5) Γεωμετρεῖ(9)...

Τὸ 666 δὲν θὰ τὸ ἀναφέρῳ καθόλου γιὰ εὐνόητους λόγους καὶ κατανοητῆς ἀμφισβητήσεως ἀπὸ τοὺς ἀναγνῶστες. Θὰ ὑποθέσῳ ὅπως θὰ ἤθελα κι ἐσεῖς ὅτι ἐμπίπτει σὲ πολὺ εὐρεῖα ἑρμηνία ὁπότε δὲν σχολιάζεται.

Θέλετε νὰ μοῦ πεῖτε ὅτι αὐτὰ ποὺ γνωρίζει ἕνας κοινὸς ἄνθρωπος ὅπως κι ἐγώ, δὲν εἶναι γνωστὰ στὰ «ἀφεντικὰ» τῆς ῥοῆς τοῦ κόσμου; Θέλετε νὰ μοῦ πεῖτε ὅτι τσακίζουν καθημερινὰ τὴν γλῶσσα γιὰ τὴν εὐκολία τοῦ κόσμου; Θέλετε νὰ μοῦ πειτε ὅτι τὰ μονοτονικὰ, ἀτονικά, λατινικοειδῆ, καταργητικὰ διφθόγγων, δημιουργία νέων λέξεων ἀπὸ τὰ σκουλήκια τῆς δημοσιογραφίας καὶ τἆχα διανοούμενων κάποιων πανεπιστημίων ποὺ δὲν τοὺς ξέρει οὔτε ἡ μάνα ποὺ τοὺς γέννησε ποὺ προτείνουν ἁπλοποίηση τῆς γλῶσσας, εἶναι χωρὶς σκοπό; Θέλετε νὰ μοῦ πεῖτε ὅτι τὰ ἑλληνοαγγλικὰ ἁπλὰ συνέβησαν τυχαῖα; Μήπως ἔγιναν γιὰ ἐξυπηρέτηση τῆς ταχύτητας τῆς ἐπικοινωνίας μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων..............στὸν δρόμο τῆς καταστροφῆς τους;

Προσωπικὰ δὲν νομίζω ὅτι εἶναι τυχαῖο καὶ μένω συνεπὴς στὸν ἀγώνα μου ἔναντίον αὐτῆς τῆς ῥοπῆς.
Ψάχνουμε νὰ ἀποκλύψουμε τὰ σχέδια τῶν παγκοσμιοποιητῶν καὶ νὰ ἀντιδράσουμε μὲ κάποιον τρόπο ποὺ ἂν στεκόμασταν νὰ σκεφτοῦμε μόνο τὶς λέξεις ποὺ χρησιμοποιοῦμε θὰ εἴχαμε τὶς ἀπαντήσεις ποὺ ἐπιζητοῦμε. Θέλουμε νὰ ἀφυπνίσουμε τὸν κόσμο νὰ καταλάβῃ τί γίνρται στὸ περιβάλλον του γιὰ νὰ προάγουμε τὴν ἀνώτερη διάνοια καὶ ἔτσι νὰ σωθῇ ἠ ἀνθρωπότητα. Τί περισσότερο θέλουμε ἀπὸ τὸ νὰ τοὺς ποῦμε νὰ συνειδητοποιῆσουν τὴν γλώσσα ποὺ μιλᾶνε.

Αὐτὸ μποροῦν νὰ τὸ κάνουν γράφοντας ἑλληνοαγγλικὰ καὶ ἠδονιζόμενους μὲ τὸ νὰ χρησιμοποιοῦν συντμήσεις χάνοντας τὸ νόημα καὶ τὴν ἔννοια τῶν λέξεων ποὺ χρησιμοποιοῦν;

Ὅλα ποὺ ἀνέφερα ἀποτελοῦν ἀτομικὴ ἄποψη καὶ δὲν σκοπεύουν στὸν χλευασμὸ καὶ ἀποποίηση τῆς ἐξελίξεως ὅπως ἔχει ἐπισυμβεῖ, εἶναι προσωπικὴ θέαση καὶ εὐέλικτη στὶς διακυμάνσεις στὶς ὁποῖες ὑπόκειται. Ἡ ἐξέλιξη περνάει ἀπὸ στάδια ποὺ εἶναι ἀναγκαῖα σὲ τἐτοιο βαθμὸ ποὺ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποκρυπτογραφήσουμε σὲ αὐτὸ τὸ στάδιο τῆς ζωῆς μας.


αναρτηθέν εδώ


προταθέν εδώ